ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Post it : สถานีเติมกำลังใจ!

    ลำดับตอนที่ #7 : มาเรียกสมาธิตัวเองกลับมากันเถอะ!

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ค. 58


     

    เปิดประเดิมบทนี้กันด้วยคำว่า “สมาธิ” เลยจ้ะ

    บางคนบอก “สมาธิคืออัลไล เราไม่รู้จัก” 5555

    พวกเจ้าจงอย่าคิดเยี่ยงนั้นเลย สมาธิก็อยู่กับตัวเจ้าทุกวินาทีนั่นแล!

    ก็อย่างที่พูดมาเลยค่ะ  สมาธิเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องอยู่ติดตัวเราตลอดทุกเพลา เพราะเมื่อไหร่ที่ใจเราไม่มีสมาธิ เราก็อาจจะประสบอุบัติเหตุได้ (ใช้คำซะใหญ่โต จริงๆ คือเดินชนเสา =_=) แต่สมาธิที่ว่ามันจะไปอยู่กับหน้านักร้องบนมือถือ หรือหน้าไอจีของเน็ตไอดอล แต่ก็ถือว่าเรายังมีสมาธิค่ะ 5555

    แล้วในการอ่านหนังสือหรือการเรียนล่ะ???

    แน่นอนว่า ครูจะต้องเน้นเรามาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะว่าเวลาเรียนต้องมีสมาธินะ อย่าวอกแวก แต่สุดท้ายเราก็จะทำตามกันไม่ค่อยได้เพราะสิ่งรบกวนมันเยอะเหลือเกิน

    เคยเป็นกันมะ อ่านตำราพันหน้าจบแล้ว แต่พอแวบไปรีเฟรชเฟสแป๊บเดียว ลืมหมด?!

    สาเหตุของปรากฏการณ์อันน่าสลดใจนั้นคือตอนที่เราอ่าน เราไม่มีสมาธิเพียงพอที่จะเก็บรับเอา Concept หรือประเด็นหลักในเนื้อหานั้นๆ มาได้ คือถ้าตั้งใจอ่าน อย่างน้อยก็ต้องพอจำเรื่องราวได้ลางๆ แม้ว่ามันจะไม่ได้ครบทุกตัวอักษรก็ตาม

    เช่นเดียวกับการเรียนค่ะ เวลาเราไปเรียนพิเศษแบบ Private หรือเรียนกับคอมพิวเตอร์ เราจะวอกแวกได้ง่ายขึ้นมาก เช็กเฟส เช็กไอจี เข้าเด็กดี แวบมาม่าในพันทิป ไม่ก็หยิบนิยายมาอ่านตลอดๆ เพราะ ณ จุดๆ นั้นไม่มีใครมาควบคุมบงการเราค่ะ เพื่อนๆ ข้างก็ไม่ได้สนใจอะไร อาจารย์ก็อยู่ในจอ ส่วนหนึ่งก็เพราะเราไม่ได้โต้ตอบด้วย ก็เลยหมดความสนใจในการเรียนไปส่วนหนึ่ง

    แต่ขนาดมาเรียนที่รร. เรายังลืมกันได้แบบชนิดที่ว่าลุกออกจากโต๊ะปุ๊บ ลืมปั๊บนี่คงอาการหนักแล้วล่ะค่ะ

    สำหรับวิธีที่โดยส่วนตัวใช้ทำเป็นประจำเมื่อสมาธิล่องลอยไปไกลคือให้หยุดค่ะ หลับตาลงประมาณ 10 – 15 วินาที รวบรวมกำลังลมปราณเข้าด้วยกัน แล้วเราจะเริ่มมีสติ วิญญาณกลับมาที่ร่าง หรือถ้าง่วง ก็งีบหลับ สต็อปเทป ปิดหนังสือ สัก 10 นาที แล้วพอตื่น เราจะกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะเลยค่ะ  สามารถเรียนหรือ่านหนังสือต่อได้สบายๆ แต่สำหรับที่เรียนที่รร. หรือสถาบันกวดวิชา แนะนำให้ขอไปเข้าห้องน้ำ เอาน้ำล้างหน้าล้างตา ไม่ก็หลับคาส้วมไปเลยค่ะ แต่อย่านาน เดี๋ยวเพื่อนคิดว่าเราตกส้วม ถถถถถถ

    วิธีต่อไปคือให้เรานึกถึงพ่อแม่ค่ะ ท่านไม่ใช่ยาแก้ง่วงแต่อย่าใด แต่พอคิดถึงท่าน เราตาสว่างเลย ทราบมั้ยคะ ว่าเรียนพิเศษเนี่ย มาไม่ได้เรียนฟรี ทราบมั้ยคะ ว่าเรียนโรงเรียน มันต้องจ่ายค่าเทอม รู้มั้ย ว่าทำให้พ่อแม่ผิดหวังเพราะสอบตกหรือสอบไม่ติดมันบาป...ถ้าเราทราบ และระลึกถึงมันทุกครั้งเวลาสมาธิบินหนี  เราจะสามารถทำสิ่งต่างๆ ที่หวังไว้ได้ค่ะ

    และวิธีสุดท้าย คือผ่อนคลายหรือหาแรงบันดาลใจ เพราะต่อให้ทำมันมาครบทุกวิธีแล้ว แต่เราดันเรียน อ่านหนังสือมาทั้งวัน มันก็คงเพลีย และเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรต่อได้แล้ว เพราะงั้น แนะนำให้หลับตาฟังเพลงไปเลยค่ะ ไม่ต้องไปสนใจมันแล้ว เพราะ ณ จุดๆ นี้ รับไปก็ท้อเปล่าๆ แวะไปตั้งสติกันดีกว่า ไปหาเพลงให้กำลังใจมาบิวต์อารมณ์ ไปนอนพักผ่อน ไปเที่ยว หรือหาประสบการณ์สอบติดในเว็บต่างๆ ก็ช่วยได้ไม่น้อยเลยค่ะ

     © simply ; theme
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×