รักตระการตา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 พี่รหัสผู้แสนดี

บทที่ 1 พี่รหัสผู้แสนดี

          "พ...พะ...พี่นน!!!"

         "อ้าว เทียร่า มาทำอะไรที่นี่ครับ มานี่ๆไม่ต้องเก็บ เดี๋ยวพี่เก็บเอง"นนนนนมัวแต่ตื่นเต้นที่ได้พบกับน้องรหัสที่ไม่ได้เจอกันมากว่าสิบปี ทำให้ไม่สังเกตถึงสีหน้าของตระการตาว่ามีเฉดสีแดงเพิ่มขึ้นมาอีกที่ละนิด

          "คือ...เทียร่ามาทำงานที่นี่ค่ะ วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตที่เทียร่าได้ทำงานค่ะ"ตระการตาตอบไปชัดถ้อยชัดคำตามนิสัย แต่หากสังเกตดีๆจะพบว่า เสียงของเธอเบาหวิว ราวกับไร้เรี่ยวแรงทำไม่ได้แม้แต่จะพูดออกมาดังๆ

          "จริงสิ เทียร่าเรียนจบปริญญาตรีแล้วนี่นา พี่ขอโทษนะ ไม่ได้ไปงานรับปริญญาของน้องสาวคนนี้เลย"นนนนนบอกไปอย่างรู้สึกผิดจริงๆ

          "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อันที่จริง แค่พี่นนจำเทียร่าได้ เทียร่าก็ดีใจแล้วค่ะ"ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่น้ำเสียงก็ยังเก็บความน้อยใจเอาไว้ไม่มิด นนนนนมองอย่างเอ็นดู พร้อมกับเอ่ยง้อผู้ที่เป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

          "โถ่ อย่างอนพี่เลยนะ พี่ขอโทษ เอาอย่างนี้ วันนี้พี่เลี้ยงข้าวเที่ยงเลย จะกินที่ไหนบอกมาได้เลย"

          "จริงๆนะคะ งั้นไปที่...กันนะคะ"น้ำเสียงดีใจชัดเจนทำให้ชายหนุ่มอดที่จะยิ้มไม่ได้ และเมื่อเธอเอ่ยชื่อร้านอาหารมาก็ตอบรับทันที พร้อมกับบอกเวลาพักด้วย เมื่อเห็นว่าทั้งสองมีเวลาพักที่ตรงกันจึงตรงไปยังแผนกอายุรกรรมที่ทำงานอยู่

          "อ้าว เทียร่าอยู่แผนกนี้หรอกหรอ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นแพทย์คนใหม่ที่จะมาให้เป็นผู้ช่วยพี่"พูดสิ่งที่คิดให้อีกคนฟัง แล้วหันไปถามเจ้าหน้าที่ ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็บอกสิ่งที่คิดไว้แทบจะในทันที ทำให้ทั้งสองยิ้มออกมาอย่างยินดี ที่จะได้อยู่ใกล้กับคนคุ้นเคยอยู่แล้ว ไม่ต้องทำความรู้จัก หรือปรับตัวอะไรเพิ่มมากมาย

          เมื่อถึงเวลาพัก นนนนนก็ไม่รอช้าพาตระการตาไปยังร้านอาหารที่นัดไว้ทันที มันเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่ตระการตาชอบ นนนนนรู้เรื่องนี้ดี เพราะเมื่อครั้งที่ทั้งสองยังอยู่โรงเรียนเดียวกัน นนนนนเคยพาเธอไปกินเลี้ยงหลังสอบเสร็จ และวันเกิดบ่อยๆ เขาไม่ลืมที่จะสั่งบิบิมบับ*และกิมจิ**ที่เธอชอบมาให้เธอด้วย และตอนนี้ก็เช่นกัน

          "เทียร่าไม่คิดว่าพี่นนจะจำได้ว่าเทียร่าชอบกินอะไร ขอบคุณมากนะคะ พี่นนใจดีไม่เคยเปลี่ยนเลย"ตระการตายิ้มส่งให้จนตาหยี เวลานี้เธอมีความสุขมากๆ อย่างที่ไม่เคยได้รู้สึกมานานแล้ว การมีนนนนนกินข้าวด้วยกัน คุยกัน และผลัดกันเล่าเรื่องราวระหว่างที่ไม่ได้เจอกันให้อีกฝ่ายฟัง มันเป็นอะไรที่เหมือนฝันสำหรับเธอ เธอเฝ้าคิดถึงวันเวลาเก่าๆมาตลอด เฝ้ารอวันที่จะได้กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

          "พี่จำทุกอย่าที่เทียร่าเคยบอกพี่ได้หมดแหละ จะลองพิสูจน์ดูก็ได้นะ แล้วเทียร่าล่ะ จำอะไรเกี่ยวกับพี่ได้บ้างไหม"

          "ได้สิคะ นี่เริ่มจากนี่เลย"

           "พี่คะๆ เอาชาเขียวเย็นที่นึงค่ะ"

          "พี่นนชอบกินชาเขียวญี่ปุ่นเย็น เทียร่าจำได้ค่ะ พี่นนเคยบอกว่าไม่ชอบทานชาเขียวร้อน เพราะอากาศเมืองไทยร้อนอยู่แล้ว จะทานของร้อนอีกทำไม และก็บอกว่าไม่ชอบทานชาเขียวปั่น เพราะมันไม่ได้รสชาติของชาเขียวเต็มที่ ดูดไปก็มีแต่น้ำแข็งขึ้นมา เป็นไงมั่งคะ ตรงตามที่พี่นนเคยบอกเป๊ะทุกคำไหมคะ"ร่ายคำพูดออกมายาวเหยียด พร้อมกับยิ้มอีกครั้งอย่างภาคภูมิใจ

          "เก่งมากน้องพี่ ความจำดีอย่างนี้จะให้อะไรเป็นรางวัลดีนะ"นนนนนททำท่าทางเหมือนจะถามจริงๆจนตระการตาถึงกับนั่งฟังตัวตรงอย่างตื่นเต้นตั้งใจ

          เธอตาวาววับเมื่อเห็นสิ่งที่นนนนนหยิบออกมาจากกระเป๋าใส่เอกสารของเขา

          "นี่ไง ของขวัญสำหรับคนเก่ง ชอบไหม"มันคือนิยายเล่มใหม่เอี่ยม เป็นนิยายแนวเดียวที่เธอชอบอ่านสมัยตอนอยู่ม.1 ซึ่งเธอก็ไม่ได้อ่านมันมานานแล้ว เพราะตั้งแต่สอบติดแพทย์ เธอก็ไม่เคยมีเวลาว่างอีกเลย ได้แก่อ่านหนังสือเรียน หนังสือเรียน และก็หนังสือเรียนตลอด

          "ชอบค่ะ ชอบมากๆเลยค่ะ พี่นนรู้ใจเทียร่าที่สุดเลย ขอบคุณมากๆนะคะ เทียร่ารักพี่นนที่สุดเลย"มันเป็นคำพูดที่เธอชอบพูดตอนที่เขาให้ของเธอบ่อยๆตอนม.1 นนนนนเป็นพี่รหัสอีกคนหนึ่งที่ให้ขนมและของขวัญน้องรหัสมากที่สุด ซึ่งนนนนนก็ไม่ได้คิดอะไรที่เธอพูดไปอย่างนั้น ถึงแม้จะไม่ได้ยินมานานนับสิบปีแล้วก็ตาม

          "ใช่สิ เทียร่าพี่ว่าจะถามตั้งนานแล้วไม่ได้เจอกันตั้งนานเป็นสาวแล้ว แต่งงานหรือยังเราน่ะ"ขณะที่คนถามยังทำหน้าปกติอยู่ แต่คนถูกถามกลับหน้าแดงลามไปถึงใบหู

          "ยังเลยค่ะ ดูท่าว่าเทียร่าคงจะต้องขึ้นคานแน่เลย แล้วพี่นนล่ะคะ แต่งงานหรือยัง"เมื่อคำถามหลุดจากปากไป คนถามก็ถึงกับต้องลุ้นจนตัวโก่ง ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้ฟังคำตอบ

          "ยังหรอก พี่คิดว่าพี่ก็คงจะโสดไปตลอดชีวิตเหมือนกัน เทียร่าก็อย่าหนีไปแต่งก่อนพี่ล่ะ ต้องแต่งพร้อมกันรู้ไหม"

          "โอเคค่ะ สัญญา พี่นนสัญญาด้วยสิคะ"ยื่นนิ้วก้อยมาให้ตรงหน้าเหมือนกับเด็กกำลังขอคำสัญญาจากผู้ใหญ่

          ถ้าจะแต่งต้องแต่งพร้อมกันและ'ด้วยกัน'

          "สัญญาครับ"

          เมื่อกินของโปรดจนอิ่มหนำสำราญกันมาแล้ว ทั้งสองคนจึงกลับไปทำงานต่อ งานของตระการตาไม่มีอะไรมาก ในช่วงนี้เธอต้องศึกษางานไปก่อน หน้าที่ของเธอจึงมีเพียงแค่'ตามพี่นนไป'เท่านั้น

           ส่วนนนนนนนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สนใจไยดีตระการตา ตรงกันข้าม เขาออกจะเทคแคร์เธอมากๆด้วยซ้ำ

          และเมื่อเวลาเลิกงานมาถึง นนนนนก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอีกครั้งโดยการขับรถไปส่งเธอถึงคอนโด คงไม่ต้องอธิบายมากหรอกนะว่ามันรู้สึกอย่างไร เพราะใครๆก็คงต้องผ่านการ'แอบรัก'กันมาเป็นส่วนมากอยู่แล้ว

          ต่อจากนั้นมานนนนนก็ทำเช่นเดิมอยู่ทุกๆวัน ตอนเช้าก็ไปรับเธอจากคอนโด เพราะทางไปคอนโดของเขาต้องผ่านคอนโดของเธออยู่แล้วเธอจึงยอมตกลงเพราะถือว่า'ช่วยโลก และช่วยหัวใจของเธอให้มีเปอร์เซ็นต์สมหวังมากขึ้นอีกด้วย'

          ตอนกลางวัน เมื่อถึงเวลาพัก เขาก็จะพาเธอไปทานข้าว ร้านอาหารในแต่ละวันที่เขาและเธอไปไม่เคยซ้ำกันเลย อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าตระการตาไม่ชอบอะไรที่ซ้ำซากก็ได้ แต่ไม่ว่าจะยังไง ไม่ว่าเหตุผลจะคืออะไร เธอก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอชอบในสิ่งที่เขาทำ

          ในตอนเย็น หลังเลิกงาน เขาก็จะไปส่งเธอด้วยเหตุผลเดียวกัน คือเป็นทางผ่าน

          ฟังดูอาจเหมือนว่าเขามีใจให้กับเธอใช่ไหมล่ะ ไม่เลย เขาเปล่า เขาเอาแต่พูดว่าน้องสาวของเขาดีอย่างนั้น น้องรหัสเขาดีอย่างนี้ มันก็ดีล่ะนะที่มีคนชม โดยเฉพาะคนที่ชอบ แต่ลองคิดดูสิ หากคนที่เรารัก เรียกเราย้ำๆซ้ำๆว่าน้องๆๆ ทุกคนจะคิด จะรู้สึกอย่างไร

          เฟลใช่ไหมคะ นั่นแหละ ความรู้สึกของฉันตอนนี้

           "เทียร่า เทียร่า เทียร่าครับ เป็นอะไรไป คิดเรื่องอะไรอยู่หรอ ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า บอกพี่ได้นะ"นนนนนเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เมื่ออาหารมาเสิร์ฟได้ซักพักแล้ว แต่ตระการตายังเหม่อลอย ไม่รับรู้ถึงอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด

         "อ๋อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ คือ...เทียร่าก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อย่าสนใจเลย"พูดให้อีกฝ่ายสบายใจ จากนั้นจึงก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ

         "เทียร่าครับ เทียร่า เทียร่าถึงคอนโดแล้วครับ เป็นอะไรไปช่วงนี้เหม่อลอยไปแล้วนะ ไปหาหมอไหม"

           "คะ? อ้อ!เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ เทียร่าไม่ได้เป็นอะไร "

         "ถ้างั้นก็ ดูแลตัวเองดีๆนะ พี่เป็นห่วง เห็นเทียร่าเป็นอย่างนี้บอกตรงๆพี่ไม่ค่อยสบายใจเลย"

          "ค่ะ เทียร่าสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ วันนี้เทียร่านอนน้อยน่ะค่ะ ก็เลยเหม่อๆ พี่นนไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ถ้างั้นเทียร่าไปแล้วนะคะ"ตอบเสร็จก็ก่อนด่าตัวเองอยู่ในใจ'เธอนี่อะไรกันนะ ชอบทำให้พี่รนเป็นห่วงอยู่เรื่อย'

          เมื่อเขาพยักหน้าน้อยๆอนุญาต เทียร่าก็ลงจากรถขึ้นคอนโดทันที

*Bibimbap (บิบิมบับ) ข้าวยำเกาหลีที่อุดมไปด้วยวิตามินจากทั้งเนื้อสัตว์และผักนานาชนิด

**Kimji (กิมจิ) ผักดองต่างๆ




writer--->ติชมกันมั่งนะคะ ไรท์มือใหม่ อาจยังแต่งได้ไม่ดีเท่าไหร่ ขอบคุณมา ณ ที่นี้เลยนะคะ