-{**::.รักใสๆ..ของยัยตาโต.::**-}

ลำดับตอนที่ #2 : **[[รักใสๆ..ของยัยตาโต]]** จำเอาไว้เลยนะพี่คลื่น!! >.

ฉันลืมตาตื่นขึ้นจากภวังค์อย่างงัวเงีย   เนื่องจากเสียงอันทรงพลังของพระมารดาผู้เป็นที่รักของฉันเอง- -"  ฉันแต่งตัวและทานข้าวเช้าด้วยระยะเวลาอันสั้น  แล้วจึงเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับพี่ชายตัวแสบของฉันซึ่งอยู่คนละโรงเรียนกับฉัน

"เมจิก!!!!!"

เสียงตะโกนอันแสบแก้วหูดังขึ้นหลังจากที่ฉันก้าวเท้าเข้าโรงเรียนมัธยมS** และฉันก็พบว่าเสียงแสบแก้วหูดังมาจากของเพื่อนซี๊ของฉัน  ยัยบิวนั่นเอง- -" เห็นหน้ายัยนี่แล้วนึกถึงพี่คลื่นเมื่อวานแฮะ-*- ยิ่งนึกถึงยิ่งโมโห  ฮึ่ยๆ-*-

ฉันหันหน้าไปมองยัยบิวอย่างเบื่อหน่าย 

"ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะจ๊ะ??.....เมื่อวานพี่คลื่นของเธอโทรมาหาฉันด้วยล่ะ^^"

นั่น....ยังจะพูดอีกพี่คลื่นคงจะโทรไปจีบยัยบิวล่ะสิ  ยิ่งเธอพูดฉันก็ยิ่งเจ็บใจ  เฮ้อ....ฉันยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ยิ้มเพื่อเป็นการตอบกลับ  บิวมองฉันอย่างสงสัย

"มีปัญหาอะไรหรอจ้ะเม??"

ฉันถอนหายใจแล้วบ่นออกมาเสียงดัง

"พี่คลื่นนะพี่คลื่น......ไม่เข้าใจฉันบ้างเลย"

บิวทำหน้าเป็นรูปตัวเควชชั่นมาร์ค ( ? ) ฉันก็ส่ายหน้าไปมา   เพื่อบอกเป็นเชิงว่าไม่มีอะไร

ฉันเดินไปยังตึกเรียนกับบิว อย่างเบื่อหน่าย  ซักพักหนึ่งก็มีคนมาสะกิดที่ไหล่ของฉัน 

เฮ้ย!!!!....นี่หรือคือมนุษย์!!  ผู้ชายที่สะกิดฉันเป็นสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์ได้อย่างไม่เต็มปากเช่นเดียวกับพี่คลื่น  เขามีใบหน้ารูปไข่และทรงผมที่ซอยระต้นคอก็ทำให้ใบหน้าขาวๆของเขาเรียวยาวเข้ากับตาที่คมเหมือนเหยี่ยว  และจมูกที่โด่งได้รูป  หรือจะเป็นริมฝีปากที่เหมือนจิตกรที่ฝีมือวานออกมายังไงอย่างงั้น  คนหรอเนี๊ย!!!!!!  หล่อชะมัดเลย>.<  เอ๊ะ...นี่ไม่ใช่เวลามายืนจ้องสิ  เขาสะกิดฉัน  ฉันก็ต้องพูดกับเขาสิ- -"  ฉันเพิ่งคิดได้หลังจากที่ยืนจ้องเขาอยู่ครู่หนึ่ง   ฉันหันหน้าไปหายัยบิวซึ่งยืนอยู่ข้างๆฉัน  ดูเพื่อนฉัน- -"  มันทำหน้าเหมือนเจอผีซะงั้น(แล้วฉันทำยังไงล่ะ)

"คะ......ค่ะ  มีอะไรหรอคะ?"

"น้อง  เอ่อ...อยากเป็นนางนพมาศมั้ยครับ"

เขายิ้มอย่างเป็นมิตร  อ๊าค>.< ยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ  จะละลายแล้ววว  ช่วยที

"มะ  ไม่เป็นไรค่ะ....เมไม่อยากเป็นอ่ะคะ^^"

"โธ่....นะครับน้อง  ถือว่าพี่ขอร้องเถอะนะครับ  น้องก็ทั้งน่ารักทั้งสวยอยู่แล้ว  เป็นนางนพมาศได้สบายๆเลยนะครับ^^"

พี่สุดหล่อพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ  กรี๊ซ.....เค้าชมฉันว่าทั้งสวยและน่ารัก  แต่ฉันก็ไม่ได้หลงตัวเองนา.....ฉันเองก็หน้าตาใช่ขี้ริ้วขี้เหร่ซะที่ไหนกัน  ฉันเคยเป็นลีดเดอร์ตอนม.2นะจ้ะ  หุหุ

"เอ่อ........คือว่า"

"ยะ   ยินดีค่ะ>.< เพื่อนของฉันยินดีที่จะเป็นนางนพมาศแนอนค่ะ"

ยะ.....ยัยบิว~!!!!  ฉันทำตาเขม็งใส่ยัยบิว  ซึ่งยัยนั่นก็ทำตาเหมือนลูกแมวที่ใกล้จะโดนเชือดใส่ฉัน  คล้ายจะมีความหมายว่า'ขอโทษน๊า  ก็พี่เค้าหล่อนี่นา'

"จริงหรอครับ......งั้นน้องช่วยเขียนชื่อ ชั้น-ห้อง แล้วก็เบอร์ติดต่อทีนะครับ"

พี่สุดหล่อยัดกระดาดแผ่นหนึ่งใส่มือฉันพร้อมกับปากกา-*-  บังคับกันชัดๆเลย  อย่างงี้ต้องฟ้องกระทรวงแรงงานแห่งชาติ!!  แต่เอาว้ะ..ลองเป็นดูไม่เสียหาย   ฉันตัดสินใส่เขียนชื่อฉันลงไปในกระดาดแผ่นนั้น

                            'ชื่อ     เมจิก      ห้องม.4/2   เบอร์ติดต่อ  086-878-44xx'

ฉันยื่นให้พี่สุดหล่อพลางส่งสายตาอาฆาตไปให้ยัยบิว

"ขอบคุณน้องมากๆเลยนะครับ  น้อง......เอ่อ  เมจิก   พี่ชื่อแจ๊คนะครับ  ยินดีที่ได้รู้จักครับ  แล้วพี่จะติดต่อไปอีกทีนะครับ"

พี่สุดหล่อที่ชื่อแจ๊คอ่านชื่อฉันจากกระดาดแผ่นนั้น  แล้วจึงเดินไปพลางโบกมือ

"น่ารักอ้ะเม๊!!!  พี่แจ๊คที่เป็นคณะกรรมการนักเรียนใช่มั้ยน่ะ?"

"ไม่รู้อ่ะ...ฉันไม่สนใจเรื่องคนอื่นอ้ะ..."

ฉันเหล่ตาให้ยัยบิว

"อ๊า!!! ขอโทษนะเม>.<  ก็พี่เค้าทั้งน่ารักทั้งหล่อ  ถ้าเธอได้ใกล้ชิดฉันก็อาจจะได้ใก้ลชิดไปด้วยไงจ้ะ"

ฉันตีไหล่ยัยบิวเบาๆพลางแลบลิ้นให้

"ฝันไปเถอะย่ะ  ยัยบ๊อง"

ฉันพูดแล้ววิ่งขึ้นตึกไปโดยมียัยบิวงวิ่งไล่ขึ้นมาติดๆ  พลางตะโกนว่าฉันตลอดทาง^^