คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAP1
บทที่หนึ่ง
มีคนเคยบอกไว้ว่า ถ้าหากเราเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนๆนึงเอาไว้ แปลว่า เราตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว -. ผมเองก็คิดเช่นนั้น
Yugyeom’s diary [ 30.4.2012 ]
วันนี้ผมมาที่ห้างสรรพสินค้าแถวบ้านล่ะ คิดไว้ว่าจะมาหาซื้อของขวัญให้ใครคนนึง เขาคือเพื่อนของผมเอง แบมแบม แต่ผมเดินมาเป็นชั่วโมงแล้ว กลับไม่เจอของขวัญที่ถูกใจเลยซักชิ้น อันไหนนะ ที่จะเหมาะกับนายดี ... ผมคิดอยู่นานทีเดียว ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง
นี่เหมาะกับนายดีนะ
หวังว่านายคงจะชอบมัน
ของขวัญวันเกิดปีนี้
นายจะต้องยิ้มแน่ๆ
แบมแบมของฉัน
“ยูคยอมมมม !!!”
“เฮ้! ดูนั่น ลู่สามล้มไปแล้ว”
“เฮ่ย! เวรละ! แม่งล้มเฉย ไอ่แจ็ค ไปดูเพื่อนมึงเร็ววววว!!!”
เสียงโวยวายแตกตื่นดังลั่นสนาม สายตาทุกสายตาหันไปมองเป็นทางเดียวกัน ผู้ชายตัวสูงผิวขาวที่ลงแข่งวิ่งล้มลงกับพื้นขณะที่กำลังแข่งอยู่ หลายคนกำลังแตกตื่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลายคนกำลังวุ่นวายกับการหามคนเจ็บไปยังห้องพยาบาล หลายคนกำลังตั้งข้อสงสัยและเป็นห่วงว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นอะไรมากหรือไม่ การแข่งขันถูกยุติชั่วคราวเพื่อสงบการอาการแตกตื่นของคนในสนาม กรรมการคุมสนามเป่านกหวีดเป็นสัญญาณให้หยุดความวุ่นวาย ก่อนที่จะประกาศเริ่มแข่งต่อในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา
หวัง แจ็คสัน ประธานกีฬาสีของโรงเรียน รีบวิ่งไปดูอาการของเพื่อนสนิท คิมยูคยอม ด้วยความเป็นห่วง เขาฝ่าวงล้อมของผู้คนมากมายที่กำลังมุงดูอาการของคนเจ็บ สติของเขาแทบไม่อยู่กับตัวเมื่อเห็นเพื่อนล้มลงไปกับพื้น ... ยิ่งนึกถึงคำที่หมอพูดเมื่อเดือนก่อน เขาก็ยิ่งใจไม่ดี
ถ้าเขาล้มอีกแค่ครั้งเดียว โอกาสที่จะฟื้นมีสติเหมือนครั้งนี้ มีน้อยมากนะครับ
แจ็คสันแทรกตัวเข้าไปหายูคยอมที่กำลังนอนหมดสติอยู่ ยูคยอมไม่มีบาดแผลอะไร หัวไม่แตกอย่างที่เขากังวล มีแค่รอยถลอกตามตัวเท่านั้น ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ถ้ายูคยอมเพียงแค่ล้มไปเพราะอากาศร้อนจัด หรือว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ
แต่แจ็คสันรู้ดี อาการแบบนี้มันน่าเป็นห่วงที่สุด!
‘ไอ่เจบี ช่วยกูหน่อย แบกมันขึ้นรถกูที กูจะพามันไปหาหมอ’
‘ใจเย็นมึง ยูคมันแค่เป็นลมนะเว่ย พักหน่อยเดี๋ยวก็คงดี’
‘ใจเย็นเหรอมาร์ค น้องมึงต้องไปโรงพยาบาลตอนนี้ มึงรู้อะไรบ้างมั๊ยวะ!!!!’
มาร์ค ต้วน มองเพื่อนรุ่นน้องด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ทำไมแจ็คสันถึงพูดแบบนี้ ทำไมต้องร้อนรนขนาดนั้น แค่เป็นลมแดด ปฐมพยาบาลเบื้องต้นก็น่าจะพอแล้ว ทำไมต้องพูดเหมือนกับว่าน้องเขาจะเป็นอะไรไป
‘เจบี ช่วยกูที ฝากคุมนักกีฬาต่อด้วย มาร์ค มึงมากับกูด้วย’
รถยนต์สีขาวเคลื่อนออกจากโรงเรียนโดยมีแจ็คสันเป็นคนขับ ส่วนมาร์คและยูคยอมอยู่เบาะหลัง สายตาของแจ็คสันที่มองมายังคนหมดสติแสดงออกถึงความเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดจนมาร์คอดที่จะสงสัยไม่ได้
‘กูถามจริง ทำไมต้องไปโรงบาล มันเป็นอะไร’
‘อยากรู้ก็รอหมอออกมาบอกละกัน’
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงถัดมา ยูคยอมถูกนำส่งโรงพยาบาล แจ็คสันเพียงบอกกับทางโรงพยาบาลว่าขอแพทย์เจ้าของไข้คนเดิมมาดูอาการให้เพื่อนของเขาเท่านั้น ก่อนที่เขากับมาร์คจะมานั่งรออยู่ด้านนอก ทั้งคู่ต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มาร์ครู้ว่าตอนนี้แจ็คสันคงไม่อยากพูดอะไรมาก ส่วนเขาเอง แม้จะยังสงสัยอาการของยูคยอมอยู่บ้าง แต่ก็ไม่กล้าถามอะไร นอกจากรอหมอออกมาบอกอาการอย่างที่แจ็คสันว่า
แจ็คสันกำมือตัวเองแน่นเพื่อคลายความกังวลที่เกิดขึ้น เขากับยูคยอมสนิทกันมาตั้งแต่อยู่ ม.ต้น มันเป็นเพื่อนที่เขารักมากที่สุด ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับยูคยอม แจ็คสันรู้ทุกอย่าง และเช่นกัน ทุกเรื่องของแจ็คสัน ยูคยอมก็รู้ทุกอย่าง
เมื่อสองเดือนก่อนหน้านี้ ยูคยอมสลบไปตอนที่กำลังซ้อมวิ่งแบบเดียวกับวันนี้ คนในชมรมแตกตื่นกันมาก แต่คิดว่าคงไม่เป็นอะไร ยูคยอมอาจจะพักผ่อนไม่เพียงพอ เพราะมันเองก็นอนดึกบ่อยๆ ตัวเขาในตอนนั้นก็ไม่ได้เอะใจอะไรเกี่ยวกับอาการของเพื่อน แต่เพราะอาการปวดหัวรุนแรงบ่อยๆที่เกิดขึ้นกับยูคยอม ทำให้ตัดสินใจลากมันไปหาหมอ และเขาก็ได้รู้ในวันนั้นเอง
‘คุณเป็นญาติของคนไข้รึเปล่าคะ’
‘อ่า ครับ ผมเป็นเพื่อนสนิทมัน พ่อแม่มันอยู่อเมริกากันหมด’
‘งั้นช่วยมาฟังผลตรวจหน่อยนะคะ’
ภาพการเอ็กเซรย์สมองถูกยื่นมาตรงหน้าแจ็คสัน แพทย์ที่ทำการรักษาชี้แจงอาการของคนไข้ ซึ่งก็คือเพื่อนของเขานั่นเอง จากการวินิจฉัยประกอบกับภาพเอ็กเซรย์ ทำให้ได้ข้อสรุปว่า
ยูคยอม
เป็นเนื้องอกในสมอง
ในตอนนั้นที่ฟังอาการจากหมอ แจ็คสันมือเย็นเฉียบ ถึงเขาจะไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์มากนัก แต่ก็เคยได้ยินถึงเรื่องเนื้องอกมาบ้าง มันฟังดูน่ากลัว เขารู้ดี แต่มันต้องมีทางรักษา ถ้าผ่าออก.. ก็คงหายรึเปล่า แจ็คสันคิดในตอนแรก แต่ก็มาทราบทีหลังว่า
มันน่ากลัวกว่าที่เขาคิดไว้
ก้อนเนื้อที่เกิดขึ้น กดทับระบบประสาทในส่วนที่ยากต่อการรักษา หากผ่าตัด อาจจะกระทบกระเทือนกับคนไข้ในส่วนของการตอบสนองได้ แต่หากปล่อยไปก้อนเนื้อใหญ่ขึ้น ก็มีผลต่อคนไข้เช่นกัน ทำได้แค่รักษาอาการเฉพาะหน้าไปด้วยการกินยาและฉายรังสีบางส่วนเท่านั้น
แจ็คสันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาจะช่วยอะไรได้บ้าง หรือเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ตาคมหันไปมองข้างตัว กว่าสองชั่วโมงที่รอหมอออกมาบอกอาการทำให้มาร์คเผลอหลับไป แจ็คสันไม่แปลกใจที่มาร์คไม่เคยรับรู้เกี่ยวกับอาการต่างๆของน้องชาย เพราะยูคยอมเองเป็นคนสั่งเขาไม่ให้บอกใคร แม้แต่คนที่มันรักที่สุด
เสียงเปิดประตูห้องผ่าตัดทำให้แจ็คสันรีบสปริงตัวจากที่นั่งในทันที หวังแค่เพียงว่า สิ่งที่หมออกมาบอกจะเป็นข่าวดี แต่ลึกๆ ในใจก็หวั่นไม่แพ้กัน
‘หลังจากผ่าตัดแล้ว ... คงต้องรอดูอาการอีกซักระยะนะ ตอนนี้ยังตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าเป็นยังไง’
‘พี่หมอ หมายความว่าไง’
‘หมายความว่า’
‘เ ป็ น กั บ ต า ย
มี ค่ า เ ท่ า กั น’
ความคิดเห็น