คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เสียลื่นัระทบพื้นทราย เสียลมที่พัพาให้้นไม้ใบห้าโน้มเอนไปามแรลม ท่ามลาสายลมแรที่อยพัให้ผมอหิสาวปลิวไสว ายระโปรปลิวระทบ้อเท้ารั้ไว้้านหนึ่ หิสาวยืนนิ่บนผืนทรายนุ่มมหายไปในวามรู้สึ...
สายาทอมอออไปไล...สายามอเห็นทะเลัับผืนฟ้า
เพียั่วะรอยยิ้มบาๆ ็ปราึ้นผลัันให้วาแห้ผาไ้ึมับน้ำอุ่นๆ
ที่เอ่อลอออมา
ิถึ...ิถึเหลือเิน
!
มือบาเอื้อมไป้าหน้าเหมือนสัมผัสบาเบา...
วามรั...เป็นสิ่ที่ยาะเอื้อมถึ
เธออยาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าอเา สัมผัสเส้นผมอเา
มือบาำแน่นเมื่อไม่สามารถเอื้อมถึ...
น้ำาเอ่อล้นออมาเป็นสาย
เธอรู้...แ่มันยาะยอมรับว่าทุอย่าบไปแล้วริๆ
ภาพวันวานยัวนเวียนลับมาเสมอ เธอไม่สามารถลืมวามรัอเธอไ้
วามเ็บปวที่ถาโถมเามาเหมือนลื่นรหน้าที่ม้วนเลียวโถมใส่ผืนทราย
สายลมแรเท่าไร็นำพาให้ลื่นรุนแรเท่าัน
เธอไม่รู้ว่า้อใ้เวลานานแ่ไหนเพื่อยอมรับว่า...นที่เธอรัมาไ้าไปแล้ว
หิน...
ริสายืนมอทะเลอยู่
มอูเลียวลื่นที่สาัเ้าฝั่อย่าไม่าสาย มอูรอยยิ้มที่ริสารัยืนยิ้มให้เธออยู่ลาทะเล
ทำไมหินไม่รอริสา...
ริสารัหิน รอริสานะะ...
าริสามอเห็นนรัหันมายืนยิ้มรออยู่
า็้าวเินออไป เธอถอรอเท้าทิ้ไว้บนายหาที่่อน้าร้าผู้น
มันยัเ้าเินไป...เธอ้าวไปนเท้าไ้สัมผัสับวามเย็นเยียบอน้ำทะเล เธอ่อยๆ
เินไล่ลไปโยไม่ละสายาานรั
เธอลัว...ลัวว่าหาละสายาไปเพียเสียววินาทีเียวเาะหายไปาเธออี
มันทรมานหา้ออยู่โยปราศาวามรั เธอไม่มีวามล้าพอที่ะใ้ีวิที่ไม่มีเา
เธอไม่พร้อม...ะใ้ีวิเพียลำพั
ายั้าวเินไป
แม้ะยาลำบาเพราะุระโปรยาวเปียน้ำอยึรั้เธอเอาไว้เสมอ
แ่ถึอย่านั้นเธอ็ยั้าว่อไป เธออยาเินไปให้ถึนรัอเธอเร็วๆ
เมื่อระับน้ำเือบถึออเธอลื่น้อนให่็โถมเ้าใส่...
าริสาพยายามเอื้อมมือไปให้ถึนรัอเธอรหน้า
มือบาว้าอาาศวูบหายไป
เธอมหายไปในลื่นลูให่ เธอลืมามอเห็นนรัอยู่รหน้า
รอยยิ้มอเาูเศร้านั
‘หินะ
อย่าทิ้ริสาไปอีเลยนะะ’
‘ริสารัหิน’
ไม่มีำอบนอาารที่ธารินส่ายศีรษะ้าๆ
าริสาเห็นมือหนายื่นมาหมายะอัวเธอ เธอึวามือโอบอเาไว้แน่นแล้วหลับาล
ทุสิ่ทุอย่า็ำิ่...
ท้อทะเลแห่นี้มีวามหลั...วามหลัที่ทำให้เาิถึมีน...มีนา
ผู้หิอันเป็นที่รั
บ้านหลันี้ือบ้านที่เธอเยอาศัยอยู่้วยันับเา...นวันที่เธอาไป
วันนั้นเาไ้แ่มอูท้ายรถอเธอหายไปนลับา
พิรุหลับาระลึถึืนวันเ่าที่มีันและัน วามสุที่ายัออทั้าทั้ปาในวารวัน
ไม่มีอีแล้ว...
ิถึ...
ายหนุ่มนั่อยู่บนระเบียที่ยื่นออไปให้นั่มอทะเลไ้ทุเวลา
เมื่อ่อนมันเ็มไป้วยีวิีวา มีนามัะใ้ที่รนี้เป็นที่นั่ิบาแฟูพระอาทิย์ึ้นเป็นประำ
่วเวลายามเ้าเป็น่วเวลาที่พิรุอบมา พวเามัะหยอล้อัน พูุยัน
ใ้เวลาร่วมันทุๆ เ้า
แล้ววันนี้ะผ่านไป...
ายหนุ่มปลอบัวเอ...มันะผ่านไปเหมือนืนวันที่ผ่านมา
เาไม่รู้ว่าวามเ็บปวที่เิึ้นะถูเยียวยาเมื่อใ
เารู้เพียว่า...ในยามที่หลับาภาพเธอยััเนเสมอ
ายหนุ่มวาามอไปทั่วผืนทรายรพื้นน้ำ
เามอเห็นผู้หินหนึ่ เธอหยุนิ่เสมือนไม่หายใ
เธอยืนทอสายาไปในท้อทะเลอันว้าให่อยู่ับที่เป็นั่วโม
นระทั่ผมเห็นเธอยิ้มบาๆ แล้ว้าวเินลไปในทะเล ท่ามลาสายลมแร
เลียวลื่น็ม้วนัวัผืนทรายแรามสายลมเ่นัน เธอยั้าวเิน่อไปแม้ว่าะพบอุปสรร
นระทั่ลื่นลูนั้นม้วนเธอมหายไปับผืนน้ำ
ายหนุ่มยืนรอูอยู่ไม่นาน
เา็รู้สึไ้ถึวามผิปิ เธอไม่ถีบัวให้พ้นน้ำมาหายใ
เารีบวิ่ลน้ำไป้อไปให้ถึุที่เธอมหายไป
วามรู้สึยามไ้อยู่ในอ้อมออสายน้ำ
เาำมันไ้ี มันอบอุ่นแ่็อันรายเหมือนะลืนให้มหายไป
วันนั้นถ้าเพื่อนสนิทไม่ามไปลาเาึ้นมา...เา็หยุหายใไปแล้วเ่นัน
เาัสินใะมีีวิ่อไป...เธอ็วระมีีวิอยู่่อไปเ่นัน
เาำลไปหาเธออยู่หลายรอบนระทั่...
เามอเห็นหิสาวนอนหลับายิ้มเหมือนปล่อยให้ัวเอมลสู่้นทะเล
ผมรีบพุ่ัวไปพาเธอึ้นมา อนลับเ้าฝั่่ายว่าอนฝ่าลื่นออมาเยอะ เาลาเธอมานอนแผ่บนหาทรายแล้ว
เารวเ็ลมหายใอเธอเป็นอันับแร เมื่อพบว่าลมหายใเบาบา็รีบ่อีวิ้วยารทำ
CPR ให้เธอทันที
ไม่นานน้ำทะเล็ถูันออมาให้เธอสำลัและปล่อยให้มันไหล ั่วระยะเวลาเพียไม่นานรถพยาบาล็มาถึนำพาัวเธอและเาไปส่โรพยาบาลทันที...
รู้ีว่ามัน็บไปนานแล้ว
แ่ใยัิถึ
ใยั้อาร
รู้ีว่ามัน้อใ้เวลา
แ่ใยัำนึถึใยั้อาร
นานเท่าไร
แู่เหมือนว่ามันยัไล
และูเหมือนเวลาไม่เยทำมันให้า*
* เพล : โปรเถิรั ศิลปิน : Cocktail
ความคิดเห็น