คุณชายแวมไพร์กับยัยเฉิ่มเบ๊อะ

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 พบเจอ

"ฮ้าาาาาาาาาาา  ในที่สุดก็สอบเสร็จซะที" เสียงของวาเลน  เพื่อนสนิทของฉันดังขึ้น
"อะไรของเธอฮะ  ยัยวาเลน" ฉันบ่น ตอนนี้เราสอบปลายภาคของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เสร็จแล้ว  แล้วเราทั้งคู่ก็จะไปเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยมาโรเรสต์ติ มหาวิทยาลัยชื่อดังของอังกฤษ
"ตอนนี้เราก็สอบเสร็จแล้ว ไปเที่ยวห้างกันเถอะ" วาเลนเอ่ยชวน
"อืม ไปสิๆ ชวนธันเดอร์ไปด้วยนะ" ฉันพูดตอบกลับไป แล้วก็ส่งไลน์บอกธันเดอร์  ธันเดอร์ก็เป็นเพื่อนสนิทฉันเหมือนกัน แต่ยัยวาเลนก็ชอบกัดกับธันเดอร์ทุกวัน  ไม่สิ ทุกครั้งที่เห็นหน้า
"ชวนไปทำไมยะ  เอาเถอะๆ แต่ยังไงเธอก็อย่าไปซุ่มซ่ามที่ห้างก็แล้วกัน" วาเลนบ่น
"งั้นเราก็ไปกันเถอะ" ฉันตัดบท  ยัยเพื่อนบ้านี่  ชอบว่าฉันซุ่มซ่าม
"แล้วธันเดอร์หล่ะ" แน่ๆๆ มีแอบถาม ยัยวาเลนเอ๊ย
"ไปเจอกันที่นู่นนหน่ะ" แล้วเราก็เดินทางไป

ที่ห้างxxx
"เฮ้  ธันเดอร์ๆ  ทางนี้" ฉันตระโกนเรียกธันเดอร์
"โอ้ย เธอจะตะโกนทำไมฮะ คนเขามองกันทั้งห้างแล้ว" วาเลนบ่น  แต่ใครสนล่ะ
"หวัดดีแทโรลีน  หวัดดีวาเลนจอมแสบ" ธันเดอร์เอ่ยทักทายฉันและกวนยัยวาเลน 
"หวัดดีธันเดอร์/นายว่าใครแสบฮะ นายธันเดอร์" ฉันกับวาเลนโพล่งมาพร้อมกัน
"ก็ว่าเธอน่ะแหล่ะ 5555"
"นา......"
"โอ๊ย พอเลยทั้งสองคน  จะเที่ยวมั้ยฮะ" ฉันพูดตัดบทยัยวาเลน นายธันเดอร์ก็เอาแต่ยิ้มขำ
"ไปสิ/ไปสิ" ธันเดอร์กับวาเลนพูดพร้อมกัน
"แหมๆ  ใจตรงกันซะด้วย" ฉันพูดขำ และวาเลนตั้งท่าจะทะเลาะกับธันเดอร์ต่อ  ฉันรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจัง  ปล่อยพวกเขาทะเลาะกันอยู่ตรงนี้แหละ
"นี่ๆ  ชั้นไปห้องน้ำก่อนนะ  เชิญกัดกันตามสะบาย" พูดเสร็จฉันก็รีบชิ่งหนีทันที ห้องน้ำนี่ก็อยู่ใกลเหมือนกันนะ  ฉันเดินไปเรื่อยๆ แล้วก็...
"โอ๊ย!" ฉันชนใส่อะไรไม่รู้  เจ็บจัง
"นี่คุณ  เป็นอะไรรึเปล่าครับ" หืม  เสียงใครอ่ะ  มองไม่เห็นเลย
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ แว่นฉัน  คุณเห็นแว่นฉันมั้ยคะ" ตายๆ  แว่นหายไปไหนเนี่ย  ฉันกระวีกระวาดลุกขึ้นหาแว่น  ทำให้...
กร๊อบ  เสียงแว่นแตก
"แว่นคุณแตกหมดแล้วครับ เดี๋ยวผมพาไปร้านแว่นมั้ยครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันตอบไปด้วยความเกรงใจ
"ไปเถอะครับ  ถือว่าชดเชยที่ผมยืนให้คุณชนก็แล้วกัน" เขาพูดเสียงขัน
"ก..ก็ได้ค่ะ" ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  รีบตัดละกัน อายจะแย่แล้ว

~1 ชั่วโมงผ่านไป ~
"ขอบคุณแล้วก็ขอโทษนะคะ  ที่เดินชน แหะๆ" ฉันเกาหัวแก้เก้อ
"ไม่เป็นไรครับ ผม เอดิสัน เทรโรวิชครับ" 
"ค่ะ ฉันแทโรลีน พราเนสเวลค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกันค่ะ"
~มันนอนไม่หลับ  ในคืนนี้  ถ้าไม่ได้ยิน คำๆนี้ ที่ออกจากปาก เธอ เธอคนดีรู้มั้ย บอกคิดถึงฉันหน่อย เพียงแค่บางเวลา
ไม่ต้องบ่อย จะทำให้คนที่เฝ้าคอย  คนที่รักเธอไกลไกล จะได้มีกำลังใจต่อไป~  ใครโทรมาเนี่ย
วาเลน ตายแล้วๆ
"ว่าไง  วาเลน"
"ยังจะว่าไงอีก  เธอหายไปไหนเนี่ย ไปเข้าห้องน้ำหรือไปล้างเนี่ย"
"เอ่อ  เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ"
"ยัยซุ่มซ่าม รีบๆมานะ"
"จ้ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันวางสายแล้ว หันมาพูดกับคุณเอดิสัน
"เอ่อ  ฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ"
"ครับ  เราคงจะพบกันอีนะครับ"
"ค่ะๆ" แล้วฉันก็เดินออกมา  ดูๆไป  เขาก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ตาสีเฮเซล  หน้าตาก็ไม่ใช่คนไทย  หรือจะเป็นลูกครึ่ง  บ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมฉันต้องคิดถึงเรื่องของเขาด้วยหล่ะ  

จากนั้นก็ไปเที่ยวกับวาเลนและธันเดอร์อีก 2 ชั่วโมงกว่าๆ จึงขอตัวกลับบ้าน ตอนมาถึงนะ โดนวาเลนบ่นซะยาวเละ  กลับมาถึงบ้านแล้ว ตอนนี้พ่อกับแม่ไปต่างประเทศ ต้องอยู่คนเดียวบ่อยๆชินแล้วแหละ ไปบ่อยมาก เรื่องงานใครจะห้ามได้ ว่าแล้วก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน 
~1 ชั่วโมงผ่านไป~

จริงๆฉันก็ไม่ได้อาบน้ำนานหรอกนะ  แค่ 1 ชั่งโมงเอ๊ง(เสียสูงเชียวน้า//ไรท์เตอร์) เอ๊ะ แล้วเขาจะทำอะไรอยู่น้า   กรี๊ด  ทำไมต้องคิดถึงเขาด้วยเนี่ยยยย//ทึ้งหัวตัวเอง แล้วก็เผลอหลับไป