ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [Chapter 4]To Love...
Title :: To Love…
Chapter :: 4
Author :: Nukkinz
Rate :: NC-15
“ไปดูหนังก่อนแล้วค่อยไปกินข้าวนะ”
เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของจุนซูเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง มือเล็กๆของโลมาน้อยเอื้อมไปพาดบ่าเพื่อนอีกคน ฮยอกแจปัดมือของจุนซูออกก่อนจะใช้มือของตนไปพาดบ่าคนตัวเล็กกว่าแทนและกดน้ำหนักลงบนไหล่เล็กๆของเพื่อนรัก เสียงโวยวายดังขั้นทันที
“เอามือของแกออกไปเลยนะ ฮยอกแจ มันหนัก...!!”
“สมน้ำหน้า !! ใครเริ่มก่อนล่ะ”
ฮยอกแจแลบลิ้นใส่อย่างกวนประสาท
“ออกไปเลย ชิ”
“โอเคๆ จะดูหนังเรื่องอะไรล่ะ”
“หนังโป๊มั้ง ! นายอยากดูเรื่องอะไรอ่ะ”
“ไม่รู้สิ นายจะดูเรื่องอะไรชั้นก็ดูด้วยแล้วกัน”
“โอเคๆ มีหนังน่าดูเยอะ ไปดูโปรแกรมก่อนแล้วกัน ชั้นจะไปซื้อตั๋วนะ ส่วนนายซื้อป๊อปคอนแล้วกัน”
“เจอกันหน้าโรงหนัง ไปล่ะ”
ฮยอกแจดันเพื่อนไปทางเคาน์เตอร์ขายตั๋วหนัง ส่วนตัวก็เดินทางจุดขายของกินเพื่อซื้อของกินตามคำสั่งของเพื่อน เสียงเล็กเอ่ยสั่งของกินไม่หยุดโดยไม่ได้คำนึงถึงปริมาณท้องของตนเองว่าจะรับไหวหรือไม่
“ได้แล้วครับ.....”
“ขอบคุณครับ.....อ๊ะ !!”
ร่างเล็กอุทานเมื่อมือเล็กๆถูกมือหนาของใครบางคนสัมผัสเบาๆ เสียงทุ้มที่ฮยอกแจเคยได้ยินดังขึ้นจากเจ้าของมือหนา
“ขอโทษที.....”
“มะ....ไม่เป็นไรครับ”
มือเล็กๆเกาทายทอยตนเองแก้เก้อก่อนจะรีบกวาดเอาห่อขนมและเครื่องดื่มที่มากมายราวกับมีคนกินเป็นสิบ ขาเรียวมุ่งตรงไปยังหน้าโรงภาพยนตร์.....สถานที่นัดหมายนั่นเอง
ใคร.....คุ้นๆแฮะ
ฮยอกแจคิดถึงน้ำเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดระหว่างเดินไปหาจุนซู เค้ารู้สึกเหมือนเพิ่งเคยได้ยินน้ำเสียงของคนๆนั้นเมื่อเร็วๆนี้ หัวกลมๆสะบัดไปมาก่อนจะเรียกเพื่อนมาช่วยถือของที่ตนเองหอบมา
“ไอ้โลมา....!!! มาช่วยถือหน่อยเด๊ะ !!”
“โห ฮยอกแจ แกจะกางเต็นท์นอนในโรงหนังเลยดีไหม หอบมาเยอะขนาดนี้..... ไม่เอาตู้เย็นมาด้วยเลยล่ะ”
“บ้าเหรอ มาช่วยถือเดี๋ยวนี้ หนัก...!!”
“อืมๆ”
ทั้งสองเดินเข้าโรงภาพยนตร์ไปโดยที่ไม่ได้เอะใจเลยว่ามีใครตามมา.....
--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------
บ้านของฮีชอล
“อ่า.....ตระกูลเชว.....ตระกูลเชว”
เสียงหวานพึมพำเบาๆก่อนจะกรีดนิ้วเรียวลงบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว เค้ากำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับเครือบริษัทเชวตามคำแนะนำของจองซู เค้าต้องการทั้งตำแหน่งที่ตั้งหรือประวัติเกี่ยวกับเชว ชีวอนอย่างละเอียดเพื่อเตรียมวางแผนตามความต้องการของเค้า ดวงตากลมโตจ้องมองจอคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจ ในหัวก็กำลังครุ่นคิดเรื่องต่างๆมากมาย
Knock Knock !!
น้องชายหน้าหวานเคาะประตูก่อนจะแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับกาแฟแก้วหนึ่งให้พี่ชาย ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่เดินมาวางแก้วกาแฟบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ใกล้ๆตนก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา ผู้เป็นน้องชายเปิดบทสนทนา
“พี่หาอะไรอยู่ ดูเครียดๆนะ”
“แจจุง.....นายรู้จักบริษัทเครือเชวไหม ?”
ร่างโปร่งบางที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์บิดขี้เกียจพลางเอนตัวไปพิงเก้าอี้ มือเรียวหยิบกาแฟมาจิบไปพลางถามเพื่อหวังว่าแจจุงอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง
“พวกที่รวยๆอ่ะนะ ที่เป็นเจ้าของพวกโรงแรม,ห้างอะไรอย่างนี้รึเปล่า ?”
“ประมาณนั้นแหละ”
“ใครไม่รู้จักล่ะ ชาวเกาหลีทุกคนต้องรู้จักหมดแหละ ใครไม่รู้จักนี่ก็โง่แล้ว ขนาดเรียนเศรษฐกิจก็ยังต้องได้ยินชื่อบริษัทนี้บ่อยๆแหละ”
ฮีชอลเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะคิดในใจ
‘เออ ตูนี่แหละไม่รู้จัก -*- นี่ถือว่าโง่รึเปล่าวะ’
“แล้วพี่จะเอาเครือไหนล่ะ สนามกีฬา โรงแรม หรือว่าพวกรถขนส่งมวลชน เจ้าของพวกนี้น่ะ.....เป็นตระกูลเชวทั้งหมดเลย”
“โรงแรม.....นายพอรู้จักประธานไหม”
“ที่ชื่อเชว ชีวอนอ่ะนะ คนนั้นอ่ะ.....เก่งสุดๆเลย เป็นประธานตั้งแต่ยังหนุ่ม อ้อ~! ผมมีคนรู้จักที่รู้จักกับประธานอยู่น่ะ”
“ใคร.....นายพอแนะนำให้ชั้นรู้จักบ้างได้ไหม”
“ยุนโฮไงล่ะ เค้าเป็นเพื่อนกับชีวอนน่ะ”
“แฟนนายเรอะ !?”
“อืม ตอนนี้คบกันอยู่ พี่จะจีบประธานรึไง ถามซะละเอียดเลย”
“เปล่าๆ งั้นวันนี้นายพาชั้นเข้าพบประธานได้ไหม”
“ได้มั้ง เดี๋ยวจะโทรถามให้แล้วกัน ตอนนี้เลยรึเปล่า ?”
“ถ้าได้ก็ดี !!”
“โอเคๆ แป๊ปนะพี่”
แจจุงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาคนรักทันที เมื่อได้ยินเสียงคนรับสายก็เอ่ยเสียงหวานพร้อมอ้อนหน่อยๆ ในที่สุดร่างบางก็เก็บมือถือก่อนจะยิ้มให้ฮีชอลเล็กน้อย
“เดี๋ยวยุนโฮจะมารับพี่ไป แล้วผมก็จะไปเดตกับยุนโฮต่อ”
“หมั่นไส้โว้ย !! แหม~ ยุนโฮ ~ พาชั้นไปเที่ยวหน่อย ~~”
ร่างโปร่งบางดัดเสียงล้อเลียนผู้เป็นน้องชายก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของตนโดยที่มีเสียงตะโกนไล่หลังจากคนที่ถูกล้อ ร่างบางใบหน้าขึ้นสีก่อนจะเอ่ยแก้ตัว
“ถ้าผมไม่พูดแบบนั้นพี่ก็ไม่ได้ไปหาประธานอะไรนั่นหรอกน่า !!!!”
--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------
“ฮ้า ~! หนังจบแล้ว นายไปร้านอาหารก่อนไป ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ”
ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับบิดขี้เกียจตามแบบฉบับคนนั่งในโรงหนังนานๆ และเดินแยกไปห้องน้ำ โดยไม่รู้ว่ามีใครอีกคนตามเค้าไปอย่างเงียบๆ
- ห้องน้ำ –
“ฮู่ว ว ~ ไม่มีคนเลยแฮะ โอ๊ะ ~!!!”
เสียงใสอุทานเสียงดังเมื่อตนถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆที่ถูกแบ่งไว้หลายๆ
ห้อง พลันมีอีกร่างแทรกเข้ามาในนั้นแล้วกดล็อกประตู ร่างเล็กตกใจก่อนจะโวยวาย
“คุณทำอะไรน่ะ ผลักผมเข้ามาทำไม !!!”
“...”
อีกคนไม่ตอบ กลับใช้ปลายนิ้วชี้แตะเบาๆที่ริมฝีปากเป็นเชิงให้เงียบ คนตัวเล็กกว่าจึงเงียบทั้งๆที่ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของอีกคนก็ได้ แต่กลับเงียบคล้ายกับถูกมนตร์สะกดของคนตรงหน้า
...ไม่ใช่ความหลงใหล แต่เป็นความกลัวจากอำนาจของคนตัวสูงมากกว่า ท่าทางของคนๆนี้ดูน่ากลัวจนไม่กล้าจะขัดคำสั่งด้วย...
“นาย...ฮยอกแจใช่ไหม ?”
เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยสำเนียงแปร่งๆ ทำให้คนถูกถามต้องพยักหน้ารัวๆ ปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะดันร่างเล็กให้ไปติดผนังห้องน้ำ มือแกร่งทั้งสองยันผนังไว้เพื่อตรึงร่างเล็กให้อยู่ระหว่างกลาง และขาก็แทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวเล็ก ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้
“คุณจะทำอะไร !!!!!!! คนเป็นใครน่ะ…ปล่อย !”
ฮยอกแจตะโกนและขยับตัวไปมา มือเล็กๆก็พยายามผลักร่างสูงออก เมื่อรู้ว่าตนกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่ความพยายามกลับไม่เป็นผล เค้าไม่สามารถทำอะไรคนตรงหน้าได้เลยแม้แต่น้อย ซ้ำข้อมือบางยังถูกมือหนาทั้งสองข้างตรึงไว้กับผนัง ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้ๆใบหน้าของคนตัวเล็ก ลมหายใจอุ่นๆจรดบนปลายจมูกบนใบหน้าใส ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปสูดกลิ่นหอมจากส่วนอื่นๆ
ลมหายใจของร่างเล็กเริ่มติดขัดจากความกลัวผสมกับความตกใจที่อยู่ๆก็ถูกผลักเข้ามาในนี้ บวกกับความรู้สึกจากลมหายใจร้อนๆที่จรดไปทั่วใบหน้าของเค้า พยายามยกริมฝีปากที่หนักอึ้งขึ้นมาเอ่ยเพื่อปกป้องตนเองบ้าง
“คุณเป็นใคร !?”
“นายจะอยากรู้ไปทำไมกัน...หือ ?”
ร่างสูงเอ่ยพลางเม้มที่ใบหูของร่างเล็กเบาๆ แค่นั้นก็ทำให้คนที่โดนไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนได้แล้ว
“คุณโรคจิตเหรอ ? ปล่อยผมปะ.....ไปเถอะ ผมไม่มีเงิน,ไม่มีอะไรเลย ฮึก....”
ฮยอกแจเริ่มสะอื้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ร่างเล็กรู้สึกกลัวมากจริงๆ เค้าต้องการใครก็ได้มาช่วย ไม่อยากเจอสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ได้แต่ภาวนาให้ใครสักคนเข้ามาในห้องน้ำ ในใจก็ครุ่นคิดถึงคนรัก หาทางรอดไม่ได้อีกแล้วนอกจากปาฏิหาริย์ที่จะมีคนมาช่วยเท่านั้น
“คิดว่าจะมีใครเข้ามาในนี้ได้เหรอ ชั้นน่ะ....ฉลาดพอที่จะเปลี่ยนป้ายเป็นทำความสะอาด แล้วก็ล็อกประตูไว้แล้ว เพราะฉะนั้น...ไม่มีทางที่ใครจะเข้ามาขัดจังหวะเราได้หรอกน่า...”
“อึก...”
คำพูดของร่างสูงกว่าทำให้คนที่ฟังถึงกับแข็งทื่อ ริมฝีปากสีแดงพยายามตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดพลังจนหอบ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีการร้องถามจากภายนอกประตูห้องน้ำ ไม่มีการเคาะประตูหรืออะไรทั้งนั้น มีเพียงแต่ความเงียบเป็นสัญญานบ่งบอกว่าความพยายามไม่มีผลใดๆเลย
“ตะโกนเข้าไปอีกสิ,เรียกใครก็ได้ให้มาช่วย หรือจะเรียกแฟนนายมาก็ได้นะ ไอ้ชีวอนทีรักของนายน่ะ แต่ถึงมันมาก็มาไม่ทันหรอก เพราะว่าคนรักของมันคงจะถูกคนอื่นข่มขืนไปแล้ว...”
“คุณ...!!”
“ในเมื่อละครของนายมันจบแล้ว งั้นก็มาเริ่มละครของชั้นเลยแล้วกัน”
พูดจบกลีบปากบางก็ถูกประกบเข้ามา พร้อมกับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในโพรงปากเล็กอย่างไม่ทันตั้งตัว ปากหนาบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างรุนแรง ลิ้นหนาขยับไปทั่วโพรงปากของคนตัวเล็กเพื่อโกยความหวานโดยไม่สนลิ้นเล็กที่กำลังหลบหนีหรือร่างเล็กที่กำลังขยับตัวไปมา
“อ๊ากก ก ก !!!”
ร่างหนาผละออกมาพร้อมกับเอามือกุมปากตัวเองไว้แน่น ตาคมจ้องมองตัวต้นเหตุอย่างโกรธแค้นก่อนจะเปลี่ยนไปรวบข้อมือเล็กไว้เพียงมือเดียว มือหนาอีกข้างก็ตบหน้าร่างเล็กอย่างแรงจนเลือดไหลออกมาจากมุมปาก น้ำตาใสที่พยายามกลั้นไว้ไหลออกมาจากดวงตาเรียวอย่างห้ามไม่ได้ ฮยอกแจปล่อยสะอื้นออกมาเบาๆแต่ก็พยายามกัดฟันเพื่อกลั้นเสียงไม่ให้ดังออกมา
“ฮึก....ฮือ....”
“แสบนักนะ กัดลิ้นคนอื่น....นายทำชั้นก่อน อย่าหาว่าชั้นรุนแรงแล้วกัน”
เมื่อเอ่ยจบก็ก้มลงประกบปากกับร่างเล็กอีกรอบ แต่คราวนี้คนตัวสูงกลับใช้ฟันคมกัดริมฝีปากล่างของร่างเล็กจนเลือดซึมออกมา เท่านั้นยังไม่พอ ฟันคมยังไล้ไปทั่วโพรงปากเล็กหวังจะสร้างความเจ็บปวดให้ คนที่ถูกกระทำก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาสีใสไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เจ็บไปทั่วบริเวณโพรงปาก มือหนาบีบคางมนของคนตัวเล็กก่อนจะบังคับองศาให้จูบได้ถนัดยิ่งขึ้น และยกมืออีกข้างที่ตรึงข้อมือเล็กๆทั้งสองข้างขึ้นไปไว้บนศีรษะของฮยอกแจ
มือหยาบลดลงมาฉีกเสื้อผ้าของร่างเล็กออก ก่อนจะลูบไล้บริเวณติ่งไตและบีบคลึงอย่างหนักมือจนเจ้าของร่างกายที่ถูกกระทำต้องปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่ได้ ทั้งจากอากาศเย็นๆข้างนอกที่เข้ามากระทบผิวกายและจากความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ถึงกระนั้นก็ยังไม่ใช่ความรู้สึกดี จะเป็นความรู้สึกขยะแขยงเสียมากกว่าที่ถูกบังคับขืนใจแบบนี้
“แฮ่กๆ อึก...”
เมื่อถอนจูบออกมา ฮยอกแจก็หอบออกมาปนกับเสียงสะอื้น ริมฝีปากบวมเจ่อจากรสจูบที่รุนแรงเมื่อคู่กอปรกับแผลมากมายในโพรงปากและริมฝีปาก กลิ่นเลือดและรสชาติเลือดเคล้าคลุ้งไปทั่วทั้งปาก ความรู้สึกเจ็บแสบแล่นไปทั่ว ร่างสูงยังไม่หยุดแค่นั้น เลื่อนใบหน้าลงมาไซร้ซอกคอขาวๆอย่างหื่นกระหาย พร้อมกับฝากรอยจูบไว้มากมาย รอยจูบสีแดงจัดที่บอกว่ามันจะกลายเป็นสีม่วงคล้ำในอีกไม่นาน ริมฝีปากร้อนๆไล้ลงมาประทับที่ไหล่มนลาดก่อนจะลงใบหยุดอยู่ที่ติ่งไตสีชมพูสด แลบลิ้นออกมาชิมเล็กน้อยก่อนจะประกบปากเข้าไปกับอัญมณีเม็ดงาม ใช้ทั้งลิ้นรัวเลียและฟันขบงับ
“ฮึก...ไม่เอาแล้ว พะ...พอได้แล้ว... คนเลว ฮือ....”
ในที่สุดฮยอกแจก็ปล่อยโฮออกมาจนได้ แต่’คนเลว’ยังไม่สะทกสะท้าน กลับทำตามใจตัวเองต่อไปเรื่อยๆ ของหวานอย่างนี้ใครจะปล่อยไปก็โง่แล้ว เค้าต้องขอบคุณพี่ชีวอนที่ทำให้ได้ลิ้มรสหวานๆแบบนี้ แล้วก็ได้ทำลายพี่ชายไปด้วย ยิงทีเดียวได้นกสองตัวล่ะงานนี้…..
“ทำไมนายไม่ลองเปลี่ยนเสียงร้องไห้เป็นเสียงครางหวานๆบ้างล่ะ ? เชื่อชั้นเถอะ แล้วนายจะรู้สึกดีไปด้วย”
“ไม่...อยะ...อย่ามายุ่งกับผม ได้โปรด...ฮึก”
“ถ้าไม่ยุ่งกับนายก็ไม่สะใจสิ หรือจะให้ชั้นไปยุ่งกับชีวอน ฆ่ามันเลยดีไหม ?”
“ไม่ !!!!! ไม่นะ....อย่าไปยุ่งกับเค้า พระเจ้า !! คะ.....เค้าไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลย ชีวอนเป็นคนดี.....”
ร่างเล็กส่ายหน้าเป็นพัลวัน ถ้าเกิด....ชีวอนเป็นอะไรขึ้นมา เค้าก็คงจะทนไม่ได้เหมือนกัน ความรู้สึกเมื่อไม่มีชีวอนอาจจะแย่กว่าตอนที่เป็นอยู่ในตอนนี้อีกด้วย
“คนดีเหรอ...!? คนที่แย่งพ่อของคนอื่นไปเป็นคนดีงั้นเหรอ !? นายมันไม่เข้าใจ ชั้นตกต่ำกว่ามันมาก เพราะแม่ของมันนั่นแหละ”
“พ่อของชีวอน นะ...นายหมายถึง...ท่านประธานเชวใช่ไหม ? ใช่หรือเปล่า ?”
“ใช่แล้ว....พ่อของชั้น ท่านประธานเชวนั่นแหละ !!!”
“ไม่จริง....”
“ดูสายตาของชั้นสิ มันเคียดแค้นแฟนของนายมากแค่ไหน !! พ่อของชั้นทิ้งแม่ของชั้นไปหาแม่ของมันย่างไร้เยื่อใย แม่ของมัน...คนรักของนายไงล่ะ !! สมบัติมันก็ได้มากกว่า มันได้บริหารโรงแรม !!! ส่วนชั้นก็แค่ดูแลอย่างอื่นที่มันไม่สำคัญ เป็นเพราะมัน !!!! เพราะมัน !!!!!!!”
เพี๊ยะ...!!!!
“พอทีเถอะ !!! อย่าว่าเค้านะ....ฮึก อย่าว่าชีวอนนะ”
ร่างเล็กใช้เวลาที่อีกคนเผลอ สะบัดข้อมือออกมาแล้วตบหน้าคนตรงหน้าเต็มแรง ยอมไม่ได้ที่ให้มาพูดจาถึงคนรักของเค้าแบบนี้ มีแค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ยอมไม่ได้.....
“นายมันก็พวกเดียวกับมัน เพราะฉะนั้นชั้นถึงต้องทำให้มันเจ็บปวดไง เจ็บปวดให้มากๆเหมือนกับแม่ของชั้นที่ตายอย่างไร้ค่า มอบแค่สมบัติการธุรกิจเล็กๆให้ชั้นดูแล หึ !! นายก็สมควรโดนเหมือนกัน...!!!”
ร่างสูงจับแขนสองข้างของร่างเล็กไว้ ใช้มือหนาเกี่ยวกางเกงลงมา ริมฝีปากก็ทำหน้าทีขบเนื้อสีขาวๆของฮยอกแจให้กลายเป็นสีแดงทุกที่ที่ลากผ่าน
“ไม่นะ...!!! อย่านะ ฮือ”
ร่างเล็กรู้สึกขยะแขยงเกินที่จะทนได้ ความรู้สึกผะอืดผะอมแล่นขึ้นมา การที่เค้าถูกคนที่ไม่ได้รักทำแบบนี้มันน่ารังเกียจที่สุด ต่อไปนี้คนตัวเล็กคนไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...
ปัง ปัง ปัง !!!!!
“ฮยอกแจ นายอยู่ในนี้ไหม !!!!!!!!!!!!!”
มีเสียงทุบประตูดังมาจากภายนอก เจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยรีบตะโกนกลับเพื่อเรียกให้คนมาช่วยทันที ร่างเล็กจำได้ว่าเป็นเสียงของเพื่อนรักของเค้า
จุนซู !!!!!!
นายมาช่วยชั้นแล้วใช่ไหม ?
“อื้อ....อุนอู !!!!!!!!!!!!!”
“บ้าชิบ !!!!!! นี่มันห้องน้ำห้าง ใครเค้าจะทำเสียมารยาทวะ !!!!!!!!!!”
ร่างสูงใช้มือปิดปากร่างเล็กอย่างแน่นหนาก่อนจะสบถออกมาเบาๆ มือหนาปลดล็อกประตูห้องน้ำที่ตนและคนตัวเล็กอีกคนอยู่ก่อนจะปีนออกไปทางหน้าต่างที่เปิดไว้ ไม่วายเอ่ยน้ำเสียงปนกระแสข่มขู่มาให้ฮยอกแจ
“คราวหน้า.....นายจะไม่รอดแน่ อี ฮยอกแจ”
To be continue in chapter 5…
>Talk with Writer.
ทายออกไหมว่าเค้าคนนี้คือใคร ?
เป็นตัวละครที่ต้องไม่มีใครคาดถึงแน่ๆอ่ะ
เชื่อเลย !
ถ้าจะเดาก็พยายามเดาคนที่ไม่เกี่ยวเลยจริงๆนะ
หรือว่าจะเป็นป๋า =..=
โหะๆ ๆ ๆ >[]<
เม้นๆกันน้า ~
แล้วจะมาอัพต่อ
เรื่องคำผิด ขอโทษด้วยน้า
ไม่ได้ตรวจเลย รีบ –O-
ปอลอ.ไม่มีเม้นเลยจริงๆ กำลังสงสัยว่าฟิคสนุกรึเปล่า
ถ้าไม่สนุก หรือไม่มีคอมเม้นจะลบเรื่อง !!
จริงๆ = =;;
เพราะตอนนี้ขาดกำลังใจที่จะอยู่
ไปโปรโมทก็แล้ว , อะไรก็แล้ว
มันก็ขึ้นอยู่กับแฟนฟิคอ่ะนะ
ขอบคุน
Nukkiezzz
นี้เมลล์ไรท์เตอร์ แอดมาได้น้า ~
ส่วนนี่ Hi5
แอดได้,ทักได้ ไม่กัด = =;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น