คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [Chapter 7]To Love
Title :: To Love…
Chapter :: 7
Author :: Nukkinz
Rate ::
.
.
22.38
“ฮยอกแจอยู่ไหนน่ะจุนซู ? ชั้นโทรไปหาเค้าก็ไม่รับ เค้าไม่ได้กลับมากับนายหรอกเหรอ ?”
(ล้อเล่นรึเปล่า ? ชีวอน,ชั้นกับเจ้านั่นแยกกันตั้งแต่ดูหนังเสร็จ)
“แล้วฮยอกแจไปไหน ? ชั้นขับรถไปที่ห้างก็ไม่เจอ เค้าบอกอะไรนายไว้รึเปล่า ?”
เสียงทุ้มที่แสดงน้ำเสียงร้อนใจออกมาอย่างชัดเจน ทำให้ปลายสายรับรู้ว่าแฟนหนุ่มของเพือนสนิทคงไม่ได้โกหกเป็นแน่ คิม จุนซูขยับปากถามอย่างตกใจ
(ก็ตอนนั้นฮยอกแจส่งข้อความมาให้ว่ากลับบ้านแล้ว ชั้นก็เลยกลับ,ยังไม่เจอกันเลย เพราะตอนนั้นเค้าไปเข้าห้องน้ำน่ะ....)
“แล้วตอนนี้ฮยอกแจจะไปอยู่ที่ไหนได้นะ...? นายพอจะรู้ไหม ?”
(ที่ที่เจ้านั่นชอบไปไง....นายลองไปหาดู)
“ยัง ขอบคุณมากจุนซู ถ้าเจอแล้วชั้นจะโทรบอกนะ แค่นี้นะ....”
(เดี๋ยวก่อนชีวอน....ชั้นจะไปด้ว....)
TUDE TUDE TUDE...
ชีวอนตัดสายไปก่อนที่จุนซูจะพูดจบ ทิ้งเจ้าของเสียงเหมือนโลมานั่งเอามือกุมหัวด้วยความกังวล นึกโทษตัวเองที่ไม่ได้ดูแลเพื่อนรักให้ดี....
.
“คุณ....จะกลับบ้านกลับช่องได้รึยัง ?”
ท่านประธานเชว ชีวอนหันไปถามร่างบางหน้าหวานที่นั่งสัปหงกอยู่บนโซฟาตัวนุ่ม เปลือกตาสวยค่อยๆปรือขึ้นมาก่อนจะซุกหน้าลงบนวงแขนตัวเองที่ค้ำไว้ ร่างสูงส่ายหน้าอย่างระอาใจ ก็จะเดินไปสะกิดฮีชอลอย่างรีบร้อน แต่คนถูกสะกิดก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้น
“ไปๆ ตอนนี้ผมรีบมาก ช่วยตื่นหน่อยได้ไหม ?”
“อื้อ....อือ”
ฮีชอลครางเบาๆในลำคอก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงด้วยตาปรือๆ ทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อก เสียงครางของร่างบางทำให้จินตนาการเตลิด -0-
“จะไปไหนอ่ะ ?”เอ่ยถามพร้อมกับเอามือขยี้ตา
“เรื่องของผมน่ะ,คุณก็กลับบ้านไปได้แล้ว”
“กี่โมงแล้วเนี่ย....”
เสียงหวานพึมพำพลางบิดขี้เกียจไปมา และลุกขึ้นยืน มือควานหากระเป๋าสะพายก่อนจะหิ้วมันขึ้นมา ชีวอนจึงเดินนำไปที่ประตูห้องทำงานเป็นเชิงจะออก ทำให้ฮีชอลรีบเดินตามมาอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่เดินคุยกันตามทางเดิน ร่างบางสังเกตว่าคนตัวสูงออกจะเดินเร็วเป็นพิเศษ จึงต้องพยายามสาวเท้าเร็วๆเพื่อเดินให้ทัน
รีบไปตามควายรึไงวะ !! (เอ่อ...ไม่ได้ตามควาย,ไปตามคน = =;;)
“ง่วงนอน !!”
“เรื่องของคุณ กลับๆๆ,ผมมีธุระต้องทำต่อ”
“นายจะไปไหน ? ไปด้วยได้ไหม ?,ชั้นยังไม่อยากกลับบ้านเลย”ฮีชอลเอ่ยอย่างหงุดหงิด สาเหตุมาจากที่โดนปลุกเมื่อกี้นี้
“ได้ที่ไหน ? ผมทำธุระนะ”
“ชั้นก็ไปทำธุระกับนายไง น่านะ ! ขี้เกียจกลับบ้าน อยู่บ้านไม่สนุกเลย”เบะปากนิดๆอย่างเอาแต่ใจ เค้าอุตสาห์มาทำความรู้จักทั้งที,จะให้กลับไปง่ายๆเนี่ยนะ ? ไม่มีทาง !!
“เราเพิ่งรู้จักกันนะ คุณมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมเกินไป”
“ห๊ะ !! นายว่าอะไรนะ !?”
“ผมบอกว่าเราเพิ่งรู้จักกัน คุณมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมมากเกินไปรึเปล่า ?”
ชีวอนพูดทวนอีกครั้ง
“เห็นไหม !? นายบอกว่า’เรา’ งั้นก็แสดงว่าชั้นกับนายก็พวกเดียวกัน ไปไหนไปด้วย !! ไม่รู้แหละ -3-”
ร่างบางทำทางชี้นิ้วใส่คนตัวสูง ชีวอนถอนหายใจหนักๆก่อนจะพูดยอมแพ้ ขี้เกียจเถียงกับคนสวยคนนี้แล้ว !!
“โอเคๆ,ผมไปตามหาคน เค้าหายไปไหนไม่รู้”
“ใคร ? ชั้นช่วยไหม ?”เสียงหวานเอ่ยอย่างกระตือรือร้น
“แฟนผมน่ะ,อี ฮยอกแจ”ชีวอนตอบอย่างไม่คิดจะปิดบัง อย่างน้อยมีเพื่อนไปด้วยก็อาจจะตามหาคนรักของเค้าได้เร็วขึ้น ขายาวก็ก้าวไปเรื่อยๆจนถึงโรงจอดรถ
“เด็กคนนั้นน่ะเรอะ !?”
“เอ๊ะ ! คุณรู้จักฮยอกแจด้วยเหรอ ?”
เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพิ่งรู้จักกันครั้งแรกแล้วทำไมคนข้างๆถึงรู้จักคนรักของเค้า ทั้งที่ฮยอกแจแทบจะไม่คุยกับใครเลย เด็กคนนั้นขี้กลัวจะตาย....
“อ๊ะ,,เปล่าๆ ชั้นจำผิดมั้ง !!”
ฮีชอลสะดุ้งก่อนจะปฏิเสธเป็นพัลวัน (แถวบ้านเรียกแถไปเรื่อย - -) ถ้าบอกว่ารู้จักแผนก็แตกน่ะสิ !! =[]=
“จะไปกับผมใช่ไหม ? งั้นขึ้นรถ”
“อ่อ..อืมๆ”
เชว ชีวอนติดเครื่องก่อนจะขับออกจากตึกอย่างรวดเร็ว และร้อนใจ...
.
.
ภายในรถยนต์คันหรูเงียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจเข้าออกเบาๆ แต่ก็ไม่ได้ทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นเลย เพราะในใจคนหนึ่งกำลังร้อนรุ่ม....เป็นห่วง และกังวลว่าคนตัวเล็กจะปลอดภัยหรือไม่ และในใจอีกคนกำลังมองดูความห่วงใยที่คนตัวสูงมีต่อร่างเล็กอีกคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ นึกเสียใจน้อยๆที่ต้องมาทำลายความรักของทั้งคู่ แต่ก็ต้องบังคับตัวเองไว้
เค้าต้องไม่เสียใจที่ทำแบบนี้....
เพราะเค้าทำเพื่อคนที่เค้ารัก....
มันอาจจะเห็นแก่ตัวไปสักหน่อย....
แต่เค้าเชื่อว่าฮันกยองต้องทำให้คนที่ชีวอนรักมีความสุขแน่ๆ
เหลือเพียงแค่....เค้าจะทำยังไงกับชีวอน ไม่ให้เจ็บปวดล่ะ ?
คิดไปก็ปวดหัว,คิม ฮีชอลสะบัดหัวไปมาก่อนจะเอ่ยทำลายความเงียบ แค่ช่วงเวลานี้เท่านั้นที่เค้าจะทำดีกับร่างสูงได้ เพราะฉะนั้นเค้าจึงต้องทำดีให้มากๆ เพราะหลังจากนี้....ถ้าโดนแย่งคนรักไป ชีวอนอาจจะต้องเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็นก็ได้ !!
“นายจะไปตามหาแฟนนายที่ไหน ?”
“ไม่รู้สิ,,น่าจะแถวๆสวนสาธารณะที่เค้าชอบไป”
“จะถึงรึยังล่ะ ?”
“ข้างหน้านี่แหละ,แล้วบ้านของคุณอยู่ไหน ให้ผมไปส่งรึเปล่า ?”
“ไว้เสร็จธุระของนายก่อนก็ได้ ชั้นจะได้ช่วย...”
“ขอบคุณ, นี่แหละ ถึงแล้ว”
ชีวอนวนเข้าไปจอดรถที่สวนสาธารณะซึ่งฮยอกแจชอบมาบ่อยๆ ทันทีที่จอดรถเสร็จร่างสูงวิ่งออกมาจากรถอย่างรีบร้อน โดยที่ฝากกุญแจรถไว้กับร่างบาง,ฮีชอลดับเครื่องก่อนจะเดินออกมาเพื่อช่วยหาคนที่หายไป ในสมองก็เริ่มประมวลเหตุผลที่เด็กฮยอกแจหายไป
มันแปลกๆที่อยู่ๆเด็กคนหนึ่งจะหายตัวไปทั้งๆที่มีคนที่รักมากอยู่ทั้งคน....
คิม ฮีชอลหวนนึกไปถึงคำพูดที่ฮันกยองได้พูดกับเค้าเมื่อวาน
‘เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะไปหาฮยอกแจนะ,มีอะไรก็โทรบอกแล้วกัน’
ถ้างั้นฮยอกแจหายไปที่ไหน ฮันกยองก็อาจจะรู้น่ะสิ แล้วเค้าก็จะได้ช่วยให้เชว ชีวอนสบายใจสักที,ก่อนที่จะไม่มีโอกาส
คิดได้ดังนี้ก็ควานหาโทรศัพท์มือถือ แล้วกดโทรออกหาเบอร์ที่คุ้นเคยทันที ไม่นานก็มีคนรับจากปลายสาย
(ยอโบเซโย..)
“ฮันเกิง,ชั้นมีเรื่องจะถามหน่อย เด็กที่ชื่อฮยอกแจอยู่กับนายรึเปล่า ?”
ฮีชอลเอ่ยเข้าเรื่องทันทีเพราะไม่อยากให้เสียเวลา ทางด้านปลายสายก็ตกใจหน่อยๆที่อยู่ๆเพื่อนสนิทถึงมาถามหาคนที่นอนอยู่ใกล้ๆเขา ฮันกยองยังเลือกที่จะไม่บอก
(มีอะไรเหรอ ?)
“มี ก็ชั้นช่วยชีวอนหาฮยอกแจอยู่น่ะ เลยโทรมาถามว่าอยู่กับนายรึเปล่า ?”
(ชีวอน...? พวกนายรู้จักกันแล้วเหรอ ?)
“อืม อย่าเพิ่งถามเรื่องนี้เลย แล้วตกลงอยู่รึเปล่า ?”
(ไม่,จะให้ชั้นออกไปช่วยหาไหม ?)
หนุ่มคนจีนกลั้นใจก่อนจะตอบโกหกไป ถ้าบอกไปตอนนี้เค้าก็ยังจะเป็นได้แค่คนรู้จัก ช่วงนี้จิตใจของฮยอกแจอ่อนไหว และหวั่นไหวง่าย มีหรือที่จะปล่อยโอกาสดีๆอย่างนี้หลุดมือไป
“ฮันเกิง...”
ทำไมฮีชอลจะไม่รู้ว่าเพื่อนของตนโกหก อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ถึงจะไม่บอกแต่ร่างบางก็จับน้ำเสียงท่าทางของเพื่อนสนิทได้อย่างดี พอจะเดาสาเหตุที่ร่างสูงโกหกเค้าได้ แต่ยังไงฮยอกแจก็คงไม่ได้เป็นอันตรายถ้าอยู่กับฮันกยอง ถ้าหากนี่เป็นการตัดสินใจของเพื่อน”รัก”…
เขาก็จะช่วย !!
“ไม่เป็นไร ไม่ได้หายไปไหนหรอกน่า เดี๋ยวชั้นหาๆอยู่แถวนี้แหละ บาย”
มือบางกดตัดสายของจะค่อยๆเก็บมือถือเข้ากระเป๋าตนเอง ขาเรียวพาตนดินมาที่ชีวอนซึ่งกำลังวิ่งตามหาใครอีกคนอย่างเร่งร้อน ริมฝีปากบางสั่นน้อยๆด้วยความสงสารประธานหนุ่มจับใจ เค้ามองเห็นความรักที่ร่างสูงมีให้แก่ฮยอกแจได้ชัดเจน แล้วนี่หรือที่เค้าต้องทำลายมัน...
“ชีวอน !! ที่นี่..ไม่มีฮยอกแจหรอก !!!!”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเค้าไม่ได้อยู่ที่นี่ ?”
“ยังไงก็ไม่เจอหรอกนะ,ชั้นว่านายกลับไปนอนไป๊ !!”
“เค้าต้องอยู่ที่ไหนซักแห่งแน่ๆ,ต้องรอใหผมไปหา…”
“ต่อให้นายไปหาทั่วกรุงโซลก็ไม่เจอหรอ...”
เพี๊ยะ,,!
มือหนาฟาดลงบนแก้มใสเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้คนที่ถูกตบหน้าหันได้ ปากบางสั่นน้อยๆก่อนจะครางเบาๆ
“นาย...!!!”
คิม ฮีชอลหันหน้ามามองร่างสูงที่เป็นเจ้าของมือหนา นัยน์ตาสั่นไหวก่อนจะมีน้ำตาใสคลอเต็มหน่วย มือบางกุมแก้มข้างซายของตนไว้ ก่อนจะกัดริมฝีปากเพื่อนสะกดความเจ็บปวดที่แล่นแปล๊บขึ้นมา
“จำไว้ว่าอย่ามาแช่งแฟนของผม !!!!!!!!!”
ท่านประธานหนุ่มผลุนผลันขึ้นรถยนต์ไปโดยทิ้งให้ร่างบางที่เพิ่งถูกตบทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง ในสมองกำลังลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เค้าผิด.....เหรอ ?
แค่จะเตือนด้วยความหวังดี เค้าก็ผิดใช่ไหม ?
หลายเรื่องแล้วก็ฮีชอลพยายามทำดี แต่ไม่เคยได้ผลตอบแทน
พระเจ้าไม่เคยเข้าข้างร่างบางคนนี้เลยใช่ไหม
หรือความผิดในอดีตทำให้ท่านโกรธแค้น มอบแต่ความเจ็บช้ำมาให้...
ถ้าเป็นแบบนั้น อยู่ไป...ก็ไร้ค่า
To be continue in Chapter 8.
Talk with writer.
ยอมรับผิดแต่โดยดี TT” เค้าไม่ได้มาอัพเลยอ่ะ
ที่จริงอยากอัพจะขาดใจ จริงๆนะ แต่มีหลายเหตุผลอ้ะ
รู้สึกผิดมาก กก ก ก
ที่ต้องบอกเลย คือ คอมมันเสียไง !! ก็รอคอยแลปท็อปตัวใหม่อย่างสิ้นหวัง T”T
บอกไปแล้วนี่นา แค่เพียงได้มันมา ทุกอย่างจะง่ายขึ้น โฮกฮาก !!
คอมที่จริงไม่ได้เจ๊งหรอก แค่ขอบ่นหน่อยเหอะ
คอมช้าช้าช้าช้าช้า {ลบคำหยาบไปแระ}
อุ๊ย,=[]= ขอประทานโทษที่หยาบคายย ย ย
แต่มันโคตรจะช้าเลย โฮก ก ก ก ก,เดี๋ยวพ่นไฟใส่เลย
ช้าได้โล่ !!!!!
โอเคๆ,,ขอโทษที่ไม่ได้อัพเลยนะ - -
เดี๋ยวจะพยายาม อย่าเพิ่งหนีฟิกไรท์เตอร์ไป โฮฮฮฮ TOT
โปรดทำใจนิดนึง คงอัพช้ามากมาย
แต่ยังไงก็’รักนะ’ >3<
เทคแคร์ !!
ปอลอ.จะวันเกิดเจ๊แล้ว =..= ตูต้องเสียตังค์เลี้ยงพวกแกใช่มั้ย !? ไอ้คุณเพื่อน !!!
คำพูดนี้แก่คุณเพื่อนที่โรงเรียนทั้งหลาย รีดเดอร์ไม่ต้องตกใจ เพราะรีดเดอร์อดกิน 555 5 ‘
08.07.2009
NUKKIEZZZ.
สุดท้าย,,ถ้าบทนี้มันอัพไม่เหมือนบทอื่น
โปรดจงเข้าใจ มาใช้คอมที่ทำงานแม่อัพฟิก !! >[]<
ความคิดเห็น