(.Fic SJ 'Yaoi'.)To Love...รักเพื่อ...?{,,102;38!}*

ลำดับตอนที่ #3 : [Chapter 1]To Love...

Title :: To Love…

Chapter :: 1

Author :: Nukkinz

Rate :: No NC

 

 

 

            “เฮ้ !   วันนี้กลับบ้านด้วยกันไหม”

 

            เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับผลักศีรษะเพื่อนที่ตนเรียก   ใบหน้าสวยหวานหันมาค้อนคนผลักก่อนจะตอบอย่างหงุดหงิด

 

            “ทุกวันก็กลับด้วยกันอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ !?   แล้วนาย.....พูดไม่ชัดยังจะพูดอีกนะ”

 

            “เออน่า.....เรื่องภาษาเกาหลีชั้นดีอยู่แล้วล่ะน่า   วันนี้จะพาไปดูเด็กนั่น”

 

            “เด็กนั่น  ???”

 

            “ก็เด็กนั่นไงเล่า !!!!  ที่ชั้นบอกอ่ะ”

 

            “อ๋อ.....เด็กที่นายบอกว่าชอบอ่ะนะ”

 

            ร่างบางพยักหน้าอย่างเข้าใจ     มีเพียงแวบหนึ่งสายตาที่มองมายังร่างสูงกลับดูเจ็บปวด     แต่เมื่อกระพริบตาสายตาแบบนั้นกลับหายไปแล้ว     เหลือไว้เพียงรอยยิ้มเฝื่อนๆที่เจ้าตัวพยายามปั้นแต่งขึ้นมา     หากแต่ทว่าร่างสูงกลับไม่ได้สนใจสังเกต

 

            “อือๆ  แม่สื่อก็เตรียมตัวปฏิบัติการด้วยล่ะ”

 

            “นายก็เป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ   ฮันเกิง”

 

            “ก็ช่วยๆกันหน่อยเหอะน่า”

 

            “ชั้นไม่จำเป็นต้องช่วยนาย   ชอบก็จีบเองสิ !!!!”

 

            คิม ฮีชอลกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด   ก่อนจะทำเป็นจัดของโดยไม่สนใจคนข้างๆ   เค้าต้องเป็นสื่อกลางของเพื่อนตัวดีคนนี้ทุกที

 

            “ฮีชอลลี่ ~~   โกรธอะไรอีกล่ะ  ชั้นไปทำอะไรให้นายโกรธเนี่ย”

 

            “ไม่ได้โกรธ !!”

 

            “โธ่   เห็นๆอยู่ว่านายโกรธ   อย่าโกรธนะๆๆ   ดีกันๆ”

 

            ร่างสูงทำท่าออดอ้อนคนตรงหน้าเต็มที่  ทำให้ร่างบางหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับท่าทางไม่สมวัยของเพื่อนรัก     ก่อนจะส่ายหน้าแล้วแสร้งจัดของต่อ

 

            “หายโกรธหรือยัง    โกรธบ่อยๆรับรองหน้าแก่แน่ๆเลย”

 

            เมื่อหนุ่มชาวจีนรับรู้แล้วว่าเพื่อนสนิทหายโกรธ   ฮันกยองก็เข้าไปติดหนึบอยู่ใกล้ๆกับซินเดอเรลล่าเจ้าอารมณ์   นี่เป็นเพียงด้านเดียวเท่านั้นที่จะให้เพื่อนสนิทร่างบางเห็นได้   คนอื่นๆจะไม่มีวันเห็นร่างสูงในด้านนี้เลย

 

            เพราะนายเป็นแบบนี้ไง  ชั้นก็เลยต้องให้อภัยนายเสมอ.....

 

          คิม ฮีชอลนึกในใจก่อนจะสลัดความคิดออกจากหัวก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

 

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

 

            ณ มหาวิทยาลัย SM

 

            “เฮ้ยย  !!   เตะเลยๆ  เตะเข้าไปเลย !!!”

 

            เสียงโหวกเหวกถูกส่งออกมาดังเช่นทุกวัน   วันนี้ก็มีผู้คนมากมายมาทำกิจกรรมในมหาลัยในช่วงเย็นตามเคย   ซึ่งจะกระจายอยู่ตามสถานที่ต่างๆ   และร่างเล็กก็เป็นหนึ่งในนักกีฬาฟุตบอลที่ต้องมาซ้อมในช่วงเย็น

 

            “จะเข้าแล้ว !!!!    เฮ้ย !   นายจะเตะให้ฝ่ายนู้นทำไมเล่า !”

 

            “ปี๊ดดดด ด ด ด !!!!   สาม-หนึ่ง”

 

            “จบเกม !!!   เลิกๆๆๆ”

 

            เสียงโค้ชตะโกนสั่งดังลั่นก่อนที่นักกีฬาจะแยกย้ายกันออกจากสนาม   บ้างก็นั่งพักเหนื่อยอยู่กลางสนาม  บ้างก็มุ่งมั่นซ้อมฟุตบอลต่อไปโดยไม่สนใจคำสั่งของโค้ช  แต่ไม่ใช่กับอี ฮยอกแจคนนี้แน่ๆ   พอเลิกซ้อมก็ทิ้งเพื่อนไว้แล้ววิ่งหนีไปหาแฟนของตนทันที   ทิ้งให้เพื่อนสนิทอย่างคิม จุนซูที่เป็นนักกีฬาฟุตบอลด้วยกันต้องมาเดินแบกของไปหาเจ้านั่นอย่างนี้

 

            “วันนี้เป็นไง   เหนื่อยรึเปล่า”

 

            เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางส่งน้ำเย็นๆให้คนตัวเล็กแก้เหนื่อย   แล้วก็ได้รอยยิ้มพร้อมกับเหงือกบานๆ(!?)กลับมา   ฮยอกแจตอบกลับเสียงสดใส

 

            “ถ้าเหนื่อย.....จะให้ซบรึเปล่าล่ะ”

 

            เสียงทุ้มของชีวอนเงียบไป   ก่อนจะมีอีกเสียงแทรกเข้ามา

 

            “ซบมาเลยๆ   มามะ   จ๊วบๆ”

 

            “เอ๊ะ !   นายเปลี่ยนนิสัยแล้วเหรอ ?  ชีวอน”

 

            ร่าเล็กขมวดคิ้วด้วยความงุนงง  ที่แท้แฟนเค้านิสัยอย่างนี้เองหรอกเหรอเนี่ย ??   แต่ก่อนเห็นสงบเสงี่ยมดีอยู่หรอก   เสียงนั้นยังดังไม่หยุด

 

            “ชั้นรักนาย ~~  มามะ”

 

            “เฮ้ !!  นายเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ   ขอชั้นกอดหน่อ.....เหวอ !!”

 

            ร่างเล็กที่กำลังจะหันไปกอดคนรักของตนตามเสียง  กลับร้องอย่างตกใจเมื่อมีบุคคลที่สามโผล่เข้ามา   แล้วก็เป็นเจ้าของเสียงตั้งแต่ประโยคแปลกๆแล้วด้วย   จุนซู เพื่อนตัวดีฉีกยิ้มให้อย่างร่าเริง

 

            “ไอ้โลมาบ้า !!!!  แกมาตอบแทนชีวอนได้ไงฮะ   ถึงว่า.....ชีวอนไม่มีทางพูดอะไรงี่เง่าๆแบบนั้นหรอก”

 

            “รักแฟนตัวเองจริงนะ  ปล่อยลำแสงใส่คนมีคู่     ชิ้ง - -+++”

 

            ประโยคแรกจุนซูก็เลียนเสียงให้เหมือนคนรักของเพื่อนสนิทดังคำพูดก่อนหน้า  แต่พอประโยคถัดมาเสียงก็กลับมาเป็นเอกลักษณ์ของตนเองเรียบร้อย  แถมมิวายยังมาปล่อยลำแสงใส่ทั้งสองอีก

 

            “นายก็ไม่ใช่ว่าโดดเดี่ยวซะหน่อย   นายปาร์ค ยูชอนที่เพิ่งกลับมาจากอเมริกานั่นน่ะ....เขาจีบนายอยู่ไม่ใช่เรอะ !!”

 

            “บ้าเหรอ !   ชั้นไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย”

 

            “เหรอ.....”

 

            “…..”

 

            “อ๊ากกกก !!!”

 

            อยู่ดีๆคนหน้าเหมือนไก่ก็ร้องออกมาเสียงดัง  ทำให้ชีวอนกับจุนซูรีบหันไปดูเจ้าของเสียงด้วยความเป็นห่วงทันที

 

            “เป็นอะไรฮยอกแจ”

 

            “ไก่เป็นอะไรรึเปล่า”

 

            “เจ็บ.....เจ็บมากเลย”

 

            “เจ็บตรงไหนครับ”

 

            “เจ็บทั้งตัวเลย     สงสัยชั้นคงไปโดน.....”

 

            “โดนอะไร !!!!”

 

            “โดนจุนซูปล่อยลำแสงใส่มากไป !!!!!     ฮี่ๆๆๆๆ”

 

            ร่างเล็กเฉลยพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น  ทิ้งให้คนทั้งสองมองหน้ากันด้วยความระอาใจ   ให้ตายสิ.....คนอุตสาห์เป็นห่วงแท้ๆเชียว

 

            “เฮ้อ !!   ที่หลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ   ไม่งั้นชั้นจะทำโทษนาย”

 

            เชว ชีวอนพูดพร้อมเอามือดีดหน้าผากมนของไก่ตัวก่อเรื่องอย่างเบาๆเป็นการเตือน     ทำให้ร่างบางหน้ามุ่ยก่อนจะหันไปดีดเพื่อนโลมาเล่น   ทั้งสองเล่นกันไปมาราวกับเด็กไม่รู้จักโต  สักพักทั้งสามคนก็เก็บของเตรียมจะกลับบ้าน.....

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

            “คนนั้นน่ะๆ  ผมสีน้ำตาลแดงอ่ะ”

 

            “ที่ตัวเตี้ยๆอ่ะนะ”

 

            “มันมีเตี้ยตั้งสองคน  แต่ก็นั่นแหละ   น่ารักป่ะ”

 

            ฮันกยองหันมาถามร่างบาง   ทั้งสองคนกำลังซ่อนตัวอยู่หลังพุ่งไม้ที่อยู่ห่างจากทั้งสามคนนั้นมาก  จนไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสามเลย   สภาพของทั้งคู่ดูไม่จืดเลยทีเดียว   จากมาดเนี้ยบเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัย   ขณะนี้กลายเป็นผมเผ้าของทั้งสองยุ่งเหยิงและเต็มไปด้วยเศษใบไม้   เสื้อผ้าก็ยับ   คล้ายๆกับทหารที่เพิ่งออกศึกกลับมา

 

            .....เพราะเจ้านั่นแท้เชียว  !!  เค้าจึงต้องมาลำบากอย่างนี้.....

 

            ร่างบางพึมพำในใจ   แต่ก็ต้องมานั่งสังเกตการณ์ต่อไป   แม้ในใจจะมีความเจ็บปวดมากมาย  แต่เค้าก็ทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าเป็นเพื่อนของร่างสูง  หัวใจดวงนี้ก็คงต้องเจ็บไปเรื่อยๆ   สักวัน.....มันจะต้องชินชา    เพื่อเป็นผลตอบแทนความเจ็บปวดในหัวใจที่ก่อเกิดขึ้นทุกเวลาในเวลานี้

 

            เจ็บตั้งแต่ได้มาเป็นเพื่อนกับนายแล้วล่ะ

 

            “ฮีชอล   นายเห็นไหมว่าไอ้คนตัวสูงๆมันสนิทกับว่าที่ที่รักของชั้นเกินไปหน่อยแล้ว”

 

            เสียงทุ้มเอ่ยออกมาเพื่อปรึกษาร่างบางด้วยประโยคที่คนข้างๆคิดว่าต้องหน้าด้านเท่านั้นที่จะพูดออกมาได้

 

            “อาจจะเป็นแฟนกันมั้ง”

 

            ฮีชอลตอบอย่างไม่ใส่ใจ   แต่คำตอบทำให้คนฟังถึงกับนิ่งอึ้ง

 

            ถ้ามีแฟนแล้ว.....เขาคงจะอกหักสินะ   ยังไม่ทันเริ่มก็แป้กเสียแล้ว

 

            ร่างบางที่สังเกตว่าท่าเริ่มไม่ดีจึงรีบปฏิเสธไม่ให้เพื่อนรักของตนใจเสีย

 

            “เฮ้ยย....!   ชั้นพูดเล่นๆ   นายคิดมากเหรอเนี่ย , นายนั่นอาจจะเป็นเพื่อนสนิทก็ได้   หรือไม่ก็ผู้ปกครอง   หน้าแก๊แก่ ~~”

 

            “ชั้นคิดว่านายพูดจริงๆซะอีก.....”

 

            “ล้อเล่นๆ   อย่าซีเรียสสิวะ !!”

 

            “เฮ้อ !   เกือบใจหายไปซะแล้ว   ฮีชอล   นายไปถามเด็กนั่นให้ชั้นหน่อยสิ”

 

            “ทำไมต้องเป็นชั้นเนี่ย !   ชั้นทุกที   ไม่รู้แหละ.....กลับบ้านๆ   กลับบ้านได้แล้ว !!!”

 

            “น่านะ  ~   ฮีชอล   ชั้นรู้ว่านายใจดี   ขอคำตอบพรุ่งนี้แล้วกัน   ป่ะ.....กลับบ้านกันๆ”

 

            หนุ่มชาวจีนตัดบทแล้วรีบลากเพื่อนรักหน้าสวยกลับบ้านทันที   ระหว่างทางก็พูดจาหว่านล้อมร่างบางต่างๆนานา   คนสวยจึงได้แต่ฮึดฮัดอย่างหงุดหงิด.....แต่ยังไงก็ต้องทำให้เจ้าเพื่อนตัวแสบอยู่ดีนั่นแหละ !!

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

            “กลับมาแล้วๆ   ชั้นกลับมาแล้วๆ ~~”

 

            “กลับมาแล้วเหรอพี่ฮีชอล”

 

            ร่างบางที่อ่านหนังสืออยู่บนโซฟ้าตัวยาวเอ่ยถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ   ใบหน้าหวานราวกับสตรีไม่แพ้พี่ชายล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม   ผิวขาวเนียนนวล   และดวงตาสวยซ่อนอยู่หลังกรอบแว่นสีดำสนิทที่ถูกสวมจนติดใบหน้าอยู่เสมอๆ   ร่างบางที่ชื่อ คิม แจจุง

 

            “อือๆ   วันนี้ชั้นกลับดึกนะ”

 

            คนผู้พี่เอ่ยพลางวางกระเป๋าบนโซฟาอีกตัวก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองมุ่งไปยังห้องนอน   ร่างบางที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ละสายตาจากตำราเรียนก่อนจะลุกขึ้นและบิดขี้เกียจเบาๆ   ขาเรียวก็รีบก้าวตามพี่ชายหน้าหวานของตนขึ้นไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง   ริมฝีปากบางยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อครุ่นคิดถึงแผนการในค่ำคืนนี้   แต่พี่น้องทั้งสองคนคงต้องใช้เวลาเมคอัพตนเองด้วยเวลานานพอสมควร

 

            “แจจุง   นายจะไปผับกับชั้นด้วยรึเปล่า”

 

            ซินเดอเรลล่าในชุดเสื้อสีแดงและกางเกงขาสั้นสีดำที่เปิดโชว์ขาอ่อนขาวเนียนของเจ้าของเดินเข้ามาในห้องผู้เป็นน้อง ใบหน้าหวานสวยถูกแต่งแต้มด้วยโทนสีจัดจ้านบ่งบอกความ’แรง’ของเจ้าตัว   แตกต่างจากผู้เป็นน้องที่แต่งหน้าด้วยโทนสีอ่อนดูสดใส   ถึงจะแต่งตัวด้วยสไตล์คล้ายๆกัน   แต่ก็ยังมีใบหน้าที่ประกอบกันสวยไปคนละแบบ   และทั้งคู่ก็รักการเที่ยวสนุกยามค่ำคืนเช่นเดียวกัน

 

            “ฮื่อ.....เสร็จแล้วๆ   รอแปปนึงสิ”

 

            แจจุงเอ่ยพลางทาลิปกลอสสีชมพูอ่อนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจัดเรียงเครื่องสำอางไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งเช่นเดิม   มือเรียวคว้ากระเป๋าใบเก่งก่อนจะเดินไปหาร่างโปร่งบางที่ยืนพิงประตูห้องด้วยใบหน้าสดใส   ผู้เป็นพี่คว้ามือน้องชายก่อนจะเดินออกจากบ้านไปด้วยกัน

 

            “เรียกแท็กซี่สิ   เอาแท็กซี่ป้ายฟ้านะ   ไม่เอาป้ายเหลือง !!”

 

            น้องชายคนสวยเอ่ยเร่งเร้าอย่างเอาแต่ใจ   ฮีชอลเบ้ปากเล็กน้อยแต่ก็โบกมือเรียกรถแท็กซี่ป้ายสีฟ้าแต่โดยดี   ในใจก็คิดถึงกระเป๋าเงินตนเองที่กำลังจะร่อยหลอสำหรับเดือนนี้   ถ้าใช้เงินตามใจตัวเองแบบอีกพวกเค้าอาจจะลำบากอีกเป็นแน่ !!

 

            “เรื่องมากจริงๆ   เราก็พูดภาษาเกาหลีเหมือนกันนั่นแหละน่า ~”

 

            “เอาน่าพี่   ดูดีไว้ก่อนแล้วกัน”

 

            แจจุงเอ่ยอย่างนึกสนุก   ก่อนจะก้าวขึ้นรถแท็กซี่ตามพี่ชายไป   คนขับรถหันมามองทั้งสองด้วยความแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ไถ่ถามอะไรมากมายนอกจากสถานที่ปลายทางเท่านั้น

 

            “ไปผับ XXX   เร็วๆด้วย”

 

            พี่น้องตระกูลคิมทั้งสองนั่งเงียบๆอย่างวางท่าตลอดทาง   บางครั้งก็แผ่รังสีเย็นยะเยือกออกมาให้คนขับแท็กซี่ได้สั่นเล่นๆ   คนขับรถที่น่าสงสารจึงรีบร้อนขับไปถึงจุดหมายทันที

 

            “ถึงแล้วครับ....”

 

            “เท่าไหร่”

 

            “สี่พันห้าร้อยวอนครับ”

 

            “แพง.....”

 

            ปากเรียวภายใต้ลิปกลอสสีแดงขยับปากพึมพำแต่ก็ต้องควักเงินจ่ายอย่างเสียมิได้   ทั้งสองเปิดประตูรถออกไปก่อนจะเดินเข้าไปทางประตูผับชื่อดังด้วยกัน   ทันทีที่ก้าวขาเข้าไปเสียงเพลงกระหึ่มก็ดังเข้ามากระทบโสตประสาททั้งคู่   ชายหนุ่มมากมายเมื่อมองเห็นร่างบางทั้งสองเดินเข้ามาต่างก็มองตามด้วยสายตาอยากครอบครองทั้งนั้น

 

ช่วยไม่ได้.....ก็เค้าสวยซะขนาดนี้   ใครจะไม่มองตามได้ล่ะ

 

ฮีชอลคิดอย่างหลงตัวเองก่อนจะยิ้มหวานและสะบัดผมไปด้านหลังด้วยท่าทีสง่างาม   พลันได้ยินเสียงเรียกจากทางโต๊ะที่ท่าทางกำลังครึกครื้น

 

            “เฮ้ !!   ฮีนิมๆ !!!   แจจุง !!!   ทางนี้ๆ”

 

            “อ้าว.....!   ทึกกี้ ~”

 

            “มาๆๆ   นั่งดื่มกันๆ”

 

            “วันนี้มาเร็วจังนะพี่จองซู.....วันนี้ผมไม่นั่งกับพี่ล่ะ   ผมเจอเพื่อนแล้ว”

 

            แจจุงเอ่ยลาเจ้าของใบหน้าหวานที่มีตาสวยเป็นเอกลักษณ์อีกคนซึ่งเป็นเพื่อนของพี่ชายก่อนจะปลีกตัวออกไปอีกทาง   ปาร์ค จองซูหันมายิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะลุกขยับที่นั่งให้เพื่อนรักคนสวยบนโซฟานุ่มทรงครึ่งวงกลม   ปากก็สั่งคนในโต๊ะให้ต้อนรับผู้มาเยือน

 

            “เฮ้ย !   รินเหล้ามาแก้วนึงให้แขกประจำเร็ว ~”

 

            “ครับๆ”

 

            คิม ยองอุนรุ่นน้องร่างหนาที่เป็นคนรักของจองซูรีบเทของเหลวสีอำพันใส่แก้วปากกว้างแล้วยื่นให้ฮีชอลทันที   ซินเดอเรลล่ารับมาจิบก่อนจะยิ้มหวาน

 

            “แล้วจองโมล่ะ”

 

            “อยู่ตรงฟลอร์ไง   วันนี้นายจะไปกับเขารึไง”จองซูเอ่ยตอบเพื่อนรัก

 

            “ไม่แน่ใจนะ   เออ.....!   อีทึก   นายรู้จักเด็กคนนึงมั้ย   อยู่มหาลัย SM อ่ะ”คนอารมณ์ร้อนยิงคำถามใส่ผู้รอบรู้เรื่องชาวบ้านทันที

 

            “เด็กมหาลัยนั้นมีเป็นพันๆ   ขอลักษณะชัดๆหน่อยสิ”

 

            “ชั้นก็เพิ่งเห็นนะ.....เด็กนั้นผมสีน้ำตาลออกแดงๆอ่ะ   ตัวเตี้ยๆ.....แล้วก็เวลายิ้มทีเหงือกจะบานๆ(?)   อ้อ !   แล้วก็มีเพื่อนสองคนอ่ะ   คนนึงสูงๆอีกคนก็ประมาณเด็กนั่นแหละ”

 

            “อ๊ะ !   คนนั้นใช่รึเปล่า”

 

            จองซูอุทานพลางชี้นิ้วไปทางโต๊ะซึ่งมีคนเพียงสองคนนั่งอยู่ด้วยกันตามลักษณะที่ได้รับรู้มา   ฮีชอลหันไปมองตามทันที   ปรากฏภาพร่างเล็กที่กำลังถูกพูดถึงกำลังเอนหน้าไปซบอกแกร่งของร่างสูงอีกคนที่ฮีชอลเพิ่งเจอเมื่อตอนเย็น   ซินเดอเรลล่ารีบหันไปหาเพื่อนรักก่อนจะเอ่ยเบาๆ

 

            “ทึกกี้   ชั้นต้องการข้อมูลเด็กคนนั้นนิดหน่อยนะ   พวกชื่อ...แล้วก็ถ้าด้วยว่าไอ้คนสูงๆนั้นน่ะ.....เป็นแฟนของเด็กคนนั้นรึเปล่า”

 

            “อ่ะ.....โอเคๆ   เดี๋ยวชั้นโทรไปบอกนายละกัน   ฉันจะไปเต้นแล้วนะ !!!”

 

            “เฮ้~!   พี่   พี่ออกไปเต้นคนเดียวไม่ได้นะ   รอผมด้วย ~”

 

            ทันทีที่สิ้นเสียง   ยองอุนก็รีบรุดตามคนรักของตนไปด้วยความเป็นห่วง   ทิ้งให้ร่างบางคนสวยนั่งจิบเหล้าอยู่คนเดียวพลางเหลือบมองไปทางโต๊ะทั้งมีสองบุคคลนั่งอยู่ด้วยกันเป็นพักๆ

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

            “ฮยอกแจ.....นายเมาแล้วนะ”

 

            “ไม่.....ขออีกหน่อยน่า   ชีวอน   ชั้นไม่มีทางเมาหรอก”

 

            “นายเมาแล้วๆ   พอแล้วล่ะน่า”

 

            เสียงทั้งสองคนคุยกันเบาๆระหว่างที่กำลังยื้อแก้วไปมา   ร่างเล็กเจ้าของผมสีน้ำตาลออกแดงเป็นเอกลักษณ์กำลังพยายามแย่งแก้วเหล้ามาจากร่างสูงให้ได้   แต่คนตัวสูงก็ไม่มีท่าทีจะให้สิ่งที่ร่างเล็กต้องการ   เมาขนาดนี้แล้วจะให้ดื่มอีกได้ไงล่ะ

 

            “ชีวอนน ~   เอาแก้วเหล้ามาให้ชั้นเดี๋ยวนี้”

 

            “นายน่ะ.....เมาแล้ว !   ง่วงแล้วล่ะสิ   หลับไปเลย.....”

 

            “ชั้นไม่ง่วง   แต่ชั้นของีบหน่อยแล้วกัน”

 

            “ไม่ต้องห่วง   เดี๋ยววันนี้นายไปนอนบ้านชั้นแล้วกันนะ.....”

 

            เชว ชีวอนเอ่ยเบาๆพลางดึงให้คนรักเข้ามาซบอกแกร่งของตน   มือหนาปัดปอยผมสีเข้มออกจากใบหน้าสวยเบาๆ   ก่อนจะยกแก้วขึ้นมาจิบเหล้าและกวาดตาไปรอบๆสถานที่เริงรมย์ชื่อดัง   สายตาคมกริบค่อยๆมาหยุดอยู่ที่ร่างบางเจ้าของเสื้อสีแดงสะดุดตาเป็นจังหวะเดียวกับคนสวยที่กำลังมองมาทางนี้พอดี   ดวงตาสองคู่ประสานกันทันที   ทั้งสองต่างจ้องตากันอย่างไม่มีลดละโดยที่ไม่รู้สาเหตุที่จำเป็นต้องจับจ้อง   สักพักใบหน้าหวานก็ส่งสายตายั่วยวนมาให้   ชีวอนขมวดคิ้วอย่างงุนงงเล็กน้อยก่อนจะเบี่ยงสายตาผ่านไปครุ่นคิดถึงเรื่องอื่นอย่างไม่ใส่ใจ   เพราะเขาเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆ.....โดยเฉพาะในสถานที่แบบนี้.....

 

            อยู่ดีๆฮยอกแจก็ขยับตัวแล้วครางออกมาเบาๆ   ร่างสูงจึงต้องหันไปหาพลางจัดท่าทางให้คนรัก

 

            “งือ.....ชีวอน.....”

 

            “ครับ ?”

 

            “รักนะ.....”

 

            “ผมก็รักฮยอกแจเหมือนกันครับ”

 

            เอ่ยจบก็ก้มลงจูบปากร่างเล็กเบาๆด้วยความอ่อนโยน   โดยไม่รู้ว่ายังมีดวงตาคู่สวยที่ปรือๆด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์มองมาทางนี้อยู่

 

--------------------------------------------------- To Love… ----------------------------------------------------

 

            “ฮึ่ย~!   อวดชั้นเรอะ   ก็แค่จูบ.....ชั้นก็ทำได้วะ !”

 

            คิม ฮีชอลที่กำลังเมามายได้ที่บ่นพึมพำอย่างไร้สติ   จังหวะเดียวกับที่คิม จองโมรุ่นน้องที่สนิทด้วยอีกคนของร่างบางเดินเข้ามานั่งข้างๆก่อนจะหยิบแก้วเหล้าที่ถูกดื่มค้างอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดื่ม

 

            “พี่เมาใช่ไหมล่ะ...?   หน้าทิ่มโต๊ะเชียว”

 

            “ย้ะ !!!   ชั้นไม่ได้เมาซะหน่อย !!!!   จองโม.....นายมานี่”

 

            “อะไรครั.....!!”

 

            ร่างสูงหันไปถามคนตัวบางยังไม่จบคำก็โดนรุ่นพี่หน้าสวยประกบปากพร้อมกับสอดมือเรียวไปจับคอจองโมเพื่อไม่ให้หันหน้าหนี   รุ่นน้องที่โดนจู่โจมคุ้นชินกับเหตุการณ์เหล่านี้ที่พี่ชายชอบทำกับเขาเป็นประจำดีจึงจูบตอบถึงแม้ว่าจะยังงุนงงอยู่เล็กน้อย

 

ลิ้นทั้งสองตวัดพันเกี่ยวกันไปมาอย่างร้อนแรง   เรียกความสนใจจากชีวอนให้หันมามองได้   ฮีชอลที่หลับตาอย่างเคลิบเคลิ้มเมื่อรู้ถึงสายตาที่มองเข้ามาก็ปรือตาขึ้นเล็กน้อย   เมื่อเห็นว่าเป็นดวงตาคมที่เคยจ้องมองจึงยักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างท้าทาย   มือเรียวบางยิ่งโอบรอบคอรุ่นน้องแน่นยิ่งขึ้น   คนมองสะดุดใจกับเจ้าของใบหน้าหวานสวยเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนีฉากจูบที่ร้อนแรงอย่างไม่เข้าใจ

 

ฮีชอลผละจากรสจูบเร่าร้อนออกมาก่อนจะเอ่ยถามร่างสูงเบาๆ

 

“จองโม.....วันนี้นายว่างใช่ไหม   ชั้นไปนอนบ้านนายดีกว่า”

 

“อืม   พี่จะไปเลยรึเปล่าล่ะ”

 

“ไปเลยก็ได้   ไปกินเหล้าต่อที่บ้านนายแล้วกัน”

 

เมื่อเอ่ยจบก็ลุกขึ้นพรวดทันทีทำให้รู้สึกมึนจากฤทธิ์เหล้าจนเซเล็กน้อย   จองโมเห็นจึงรีบลุกขึ้นไปประคองรุ่นพี่ด้วยความเป็นห่วงทันที

 

“จะไหวไหมเนี่ย.....?   เฮ้อ~!   ตัวพี่เบาๆซะที่ไหนเล่า.....”

 

ร่างสูงค่อยๆประคองคนตัวบางออกจากผับขึ้นไปยังรถยนต์ส่วนตัว

 

 

To be continue…..

 

 

 

  
วันนี้ใจดีเป็นพิเศษแฮะ
อัพให้ตั้งสามตอน ไม่ใช่อะไรหรอก
เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้และวันต่อไปก็ไม่มีเวลาแล้ว T T
ต้องไปเรียนพิเศษอ่ะนะ

แต่หวังว่าในระหว่างที่ไรท์เตอร์ไม่ได้เล่นคอมนี้
คอมเม้นจะเพิ่มขึ้นนะ -*-
หวังอย่างนั้นจริงๆ,,

เกรดออกแล้วล่ะ ,, โชคยังดีที่ไม่โดนด่า -*-
3.89 เพื่อนสนิทไรท์เตอร์ทั้งสองคนก็ได้เท่ากัน
3.89
3.89
3.89
-*- เฮ้ออ อ อ!! แอบไม่พอใจนะเนี่ย
 
ตอนที่หนึ่งนี้ไรท์เตอร์นั่งปั่นๆๆๆๆอยู่หลายวันเลยทีเดียว - -
เหนื่อยนะเนี่ย   ขอคอมเม้นด้วย!! (โอ้วว ว,ขอกันหน้าด้านๆเลยทีเดียว)
ตอนแรกไม่รู้จะสนุกรึเปล่านะ ?
แต่ก็พยายามแต่งให้มันสนุก (ยังไง -*-)
 
ถึงตอนแรกอาจจะยังไม่สนุก   แต่ตอนต่อไปจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆนะคะ
อย่าลืมติดตามด้วยล่ะ !!!!
 
แท็กซี่ที่เกาหลีอ่ะ   ป้ายสีเหลืองคนขับจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้
ค่าโดยสารจะถูกกว่าป้ายสีฟ้า   เพราป้ายฟ้าคนขับจะพูดภาษาอังกฤษได
ค่าโดยสารแพงกว่า   ถ้าคนเกาหลีนั่งจะดูไฮโซ ~~
 
ตอนหน้าNCของเจ๊กะจองโม ~
ลัลล้า ~~  จองโมหล่อ =.,=
 
ปล.ตอนนี้อาจจะพิมพ์ผิดหลายคำอ่ะ
ตอนแต่งอยู่พี่สาวไรท์เตอร์เดินเข้ามาเปิดหนังจีนดูเฉยเลยอ่ะ -*-
ไรท์เตอร์ก็บ้าตามนั่งดูด้วย   ไปๆมาๆก็แต่งเป็น
“เจ้าทำกระบี่ข้าเสียหาย ตายซะ !!   ย้ากกกก !!!!!”
ต้องมานั่งรีไรท์อยู่หลายรอบ -*-
ตอนนี้พูดอะไรกลายเป็นข้าๆเจ้าๆไปแล้วอ่ะ -*-
ไรท์เตอร์ดูหนังจีนติดต่อกันสามวันจบ
มันมี 46 แผ่นอ่ะ -*-

I want somecomment from you , or a comment from you.

I hope it isn’t difficult for you.

 

Your votes ,, Your comments make me happy !!!

 

Nukkiezzz