คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงปืนที่ดังลั่น
ว้าวสวยจัง >< นี่บ้านหรือวังเนี่ย อิอิ^^
“ เธอหน่ะถอดรองเท้าซะสิ “
“อ๋อ ค่ะ ^^”
ว่าแล้วเด็กสาวก็ถอดรองเท้า ออกแล้วสวมรองเท้า ที่ใช้สำหรับเดินในบ้านแทน เด็กสาวเดินตามร่างสูงไปอย่างกล้าๆ เกรงๆ แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา ไม่นานนักทั้งสองก็มาถึงห้องๆ หนึ่ง
“ นี่ห้องเธอ .... เข้าไปซะ “
“ คะ ค่ะ “
ว่าแล้วเด็กสาวก็เดินเข้าไป แต่ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีเด็กชาย น่ารักๆ พุ่งตัวออกมาจากห้อง แล้วโผเข้ากอด เด็กสาวทันที
“ เย่ ~~~ !! คุณพี่สาว ^^ “
“เอ่ออ..... คือ “
เด็กสาวไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าร่างสูงอย่างสงสัย
“ นี่คือ จูเนียว น้องชายฉัน เธอจะต้องเป็นพี่เลี้ยงให้กับ จูเนียว เข้าใจไหม “
“ ถ้าตอบว่าไม่เข้าใจหล่ะค่ะ ^^ “
“ หึ - -******** (ชิ้งงงงงงง ~~~ ) คิดเอาเอง “
“ แหะๆ ค่า จะดูแลให้ค่ะ คุณพ่อ ^^ ฮิๆ “
เด็กสาวตอบอย่างร่าเริง อิอิ จะว่าไปบ้านนี้ก็น่ารักดีแหะ
“ พ่อ ? “
เสียงของร่างสูงแทรกขึ้น
“ ค่ะ ? อ๋อ ก็รับเลี้ยง แพนด้าไว้ ไม่ใช่ว่าเป็นพ่อ หรอค่ะ “
“ เธอนี่มัน .... “
“ ค่ะ ? “
“ ฉันอายุห่างจากเธอไม่กี่ ปี เธอจะมาเรียกแบบนี้ไม่ได้ “
ร่างสูงค้านขึ้น ทำให้สาวน้อยเอง นั่งงงไปเลยทีเดียว
แล้วก็ทำหน้าที่ สุดจะสงสัย
“ ฉันชื่อ ริเรียว เธอหน่ะ แพนด้าสินะ “
“ ค่า ~~ “
-*- รับฉันมาเลี้ยง ทั้งๆที่ไม่รู้ชื่ออ่านะ
“ เธอก็ไปอาบ น้ำได้แล้ว ฉันจะไปพัก “
“ค่า~~~ ^^ “
ว่าแล้วร่างสูงก็เดินจากไป
ทางด้าน ริเรียว ..........
ริเรียวเดินไป จนถึงห้องตัวเองแล้วแต่ก็ต้องเดินไป ชั้นล่างเพื่อคุยกับ คนงานและลูกน้องในบ้าน เพื่อสั่งงานและ บอกอะไรบางอย่าง
“ นี่ ต่อไปนี้ แพนด้า เด็กผู้หญิง ที่ฉันรับ เลี้ยงมีสิทธทุกอย่างในบ้านหลัง นี้ ไม่ว่าแพนด้าเองจะทำอะไร ก็เหมือนกับฉันทำทุกอย่าง ใครที่ขัดคำสั่ง หึ ..... คงจะรู้กันดี “
หลังจากที่ผมเอง สั่งลูกน้องทั้งหลายเสร็จ ก็รู้สึกโล่งใจแปลกๆ ผมคงบ้าไปแล้วหน่ะ สินะ หึๆ ฉันมันอ่อนแอ จริงๆ
ทางด้าน แพนด้า ..........
ว้า อาบน้ำเสร็จ แล้ว คุณพ่อ เอ๊ย คุณริเรียว จะทำอะไรอยู่นะ
ว่าแล้วเด็กสาวแพนด้า ก็ออกมาจากห้องน้ำ
“ เอาหล่ะ เปลี่ยน...... ชุด ชะ.... ชุด ใช่แล้ว ชู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~ “
“ เกิดอะ อะไร ขะ........ “
ด้วยเสียง หลายล้านหลอดของ ฉันทำให้คนจากข้างล่างขึ้นมากัน หมด แต่ ไม่นะสภาพนี้ ไม่ ผ้าขนหนูผืนเดียว
ขณะที่ยืนคิดและอยู่ในผวงของ ตัวเองจูเนียว ที่นั่งในห้องอยู่ด้วยกัน ก็เดินไปปิดประตูและเอ่ยว่า
“ ออกไปได้แล้ว ไม่มีอะไร ”
“ เอ่ออ.... คะ ครับ “
แล้วคนก็หายกันไปหมด ว้าววว เด็กคนนี้หัวไวกว่าที่คิดนะ
(ใช่สิยะ -*- แกมัวแต่ฟุ้งซ่าน หัดตั้งสติบ้าง )
“ ขอบใจจร้า “
“ครับ ^^ “
ก๊อก ๆ ๆ
แล้วก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ( ประตูเป็นแบบไม่มีที่ล็อกอะ “
“ ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้ เธอใส่อันนี้ก่อน ฉันเอามาจากแม่บ้านหน่ะ “
“ โอ๊ะ ขอบคุณค่ะ ^^ “
จุ๊บ !! ~~
ว่าแล้ว แพนด้าก็หอมแก้มแล้วก็ปิดประตูทันที
ทางด้านริเรียว ..........
O0O ไม่จริงน่า หัวใจฉัน -///-
ทางด้าน แพนด้า ..........
“ เอ๋ หอมแก้มผมบ้างสิครับ 0.0 “
จูเนียวพูด แบบแอบๆ น้องใจ แพนด้าเห็นจึงรู้สึกเอนดูขึ้นมา
“ จร้า “
ฟอดดดดดดดดดดดด !!~~
แพนด้า หอมแก้ม จูเนียวไปชุดใหญ่ เด็กคนนี้ไม่เห็นมีกลิ่นแป้งเลยนี่นา ^^ แปลกคนจริงๆ ว่าแล้ว แพนด้าก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด
ไม่นานนัก แพนด้าก็เดินออกมาแล้วลงไปข้างล่างกับจูเนียว เห็นคุณริเรียว ด้วยอะ หลับหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่อยู่ในท่าที่กำลังจะหยิบกาแฟนี่นะ บ้านนี่มันแปลกอะ T^T
“ อ๊ะ ๆๆๆ “
“ พี่สาวเป็นอะไรครับ”
จูเนียวพูดขึ้น เมื่อเห็นท่าทีที่ ยึกยักของ แพนด้า
“ อ่อ มันรู้สึกคันๆ ตามตัวหน่ะสิ “
หยึกๆๆ ๆๆ ~~~ ( เสียงเกาจร้า ^o^ )
“ คันหรองั้นหรอ ”
อยู่เสียงของคนที่น่าจะหลับในท่าหยิบกาแฟ ก็ตื่นขึ้น (แถมยังรู้ด้วยว่าเค้าคุย อะไรกันอยู่
“ คะ ค่ะ .... มันคันไปทั้งตัวเลย T^T “
“ หึ ..... เพราะเสื้อผ้าสินะ พวกมันเป็นใครกัน บังอาจมา ลอบกัดฉัน “
“ พี่สาว ครับ “
“จ๊ะ จูเนียว “
“ ไปเปลี่ยนชุดเถอะครับ เดี๋ยวก็คันตายหรอก “
“ อ๋อ จ้า “
“ อืม ใช่ ไปเปลี่ยนแล้วเอา ชุดนี้ลงมานี่ด้วย”
ว่าแล้ว ริเรียว ก็เรียก แม่บ้านทั้งหมดมา พบ
“ ใครเป็นเจ้าของชุดนี้ “
ริเรียวพูดพร้อมกับชูผ้าขึ้น แต่ก็ไม่มีใครยอมรับ
“ หึ แม่บ้านไค คุณเป็นคนเอามาให้ผมนี่ครับ ^^ “
ถึงแม้ว่าริเรียวจะพูดอย่างสุภาพ แต่ก็แฝงไปด้วยความเลือดเย็น
“ ใช่ค่ะ “ แม่บ้านไค ว่า
“ แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้น “
“ คือ ดะ ดิฉันไม่ทราบค่ะ ลูกบ้านนิ เป็นคนเอามาให้ค่ะ “
แม่บ้านพูด รัวๆ อย่างเกรงกลัว
“ คุณริเรียวค่ะ ใจเย็นๆ สิค่ะ “
แพนด้าพูดขึ้นข้างๆ
“ หึ ....เธอหน่ะเงียบไปเลย “
ทางด้านริเรียว ..........
หึ ..... ใจเย็นงั้นหรอ เธอเป็นคนแบบนี้เองหรอ หึ .... // ทำไมกันนะฉันถึงรู้สึกดีขึ้นมา
“ ลูกบ้านนิ เธออยู่ไหน “
“ นะ นี่ค่ะ “
“ หึ ..... เธอเอง ทำไมถึงทำแบบนี้ เธอไม่รู้หรือไง ว่าผลมันคืออะไร “
“ ระ รู้ค่ะ แต่.. แต่ นิทนไม่ได้ “
ว่าแล้ว หญิงสาวก็พูดต่อ
“ ฉะ ฉัน ชอบคุณมากคุณ เองก็พอรู้นี่ค่ะ แต่อยู่ดีๆ คุณก็เอายัยผู้หญิงนี่เข้ามา เฮอะ ยัยไม่มีหัวนอนปลายเท้า แล้วจะให้ฉันทนหรอค่ะ “
“ ยัยคนรับใช้ !! ถ้าแบบพี่สาว ไม่มีหัวนอนปลายเท้า เธอก็คงจะเป็นแค่อากาศ ก๊าซคาร์บอนไดออกไซต์ ที่คนอย่างครอบครัวฉันไม่ต้องการ !! “
จูเนียว พูดหลังจาดที่เงียบมานาน เสียงเล็กๆ ก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรษ
“ จูเนียว ^^ ขอบใจนะ “
“ ฮะ ผมเห็นพี่ไม่พูดอะไรเลยนี่นา ^^ “
“ หึ ... เชอะ คุณจูเนียวเป็นเด็กอย่างมายุ่งดีกว่า อยู่อย่างเด็กเถอะค่ะ เธอหน่ะ ยัยบ้า แกแย่ง คุณริเรียว คุณชายของบ้านนี้ ไปจากฉัน แกหน่ะ คงไม่รู้หรอกว่า ฉันนอนกับ คุณริเรียวมากี่ครั้งกี่หน เพราะฉะนั้น แก เธอ แก ~~ ไปตายซะ “
“ หยุดพร่ามสักที ..”
ในที่สุด ริเรียวก็เอ่ยขึ้น
“ เธอหน่ะ ปิดตาซะ “
ริเรียวสั่ง แพนด้า แต่เพราะ ตกใจกับสิ่งที่ หญิงสาวว่ากล่าว แล้วยิ่งบอกว่า เคยนอนกับคุณริเรียว เธอจึงพูดออกมา อย่างใจลอย ....
“ ธะ เธอ เคยนอน กับคุณริเรียวแล้วหรอ “
“ ใช่ 55+ ไงหล่ะ “
แพนด้าถาม ไม่นานนักน้ำตาก็หยดลง
“ นี่ เธอร้องไห้กับเรื่องแค่นี้หรอ “ผมถามขึ้น
“ ใช่ฮะ พี่สาว อย่าร้องเลย “ จูเนียวก็สนับสนุน
ทางด้าน แพนด้า ..........
แต่คำพูดของทั้งสองไม่ได้เข้าหูเลย มันกลับกลายเป็นฝุ่นที่พัดผ่านเท่านั้น
“ฉันเองไม่ได้คิดที่จะเกลียด หรือโกรษที่ เธอว่ามาเลย เพราะ ฉันเองก็เป็นเด็กกำพร้า “ แพนด้า เอ่ยขึ้น
“ เชอะก็แน่สิ “
“ เธอเคยนอนกับ คะ คุณ ...... ฮึก มาแล้ว “
เสียงสะอื้นทำให้ ออกเสียงได้ไม่ชัดนัก ริเรียวเองก็ไม่อยากจะพูดอะไร เพราะรู้สึกอะไรบางอย่างได้
“ ช่ายยยยย เธอหน่ะ มันของปลอมไง “ หญิงสาวพูดอย่างผู้ชนะ
“ แต่ แต่.... เธอ “
ความคิดเห็น