สะดุดรักอลวน

ลำดับตอนที่ #5 : นายมัน 1

อ้าว พัตรยังไม่กลับอืกเหรอ

เป็นอะไรหรือเปล่า อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เป็นอะไรบอกตาได้นะ

เปล่าไม่มีอะไรหรอก เราไม่เป็นไร ตา

งั้นเรากลับก่อนนะ
 
เจอกันพรุ่งนี้นะ

แล้วจะทำยังไงล่ะที่นี้

พัตรลัดดาคิดไม่ตก เพราะเงินที่หายไปนั้นมั้นเป็นเงินที่เพิ่งโอนเข้ามาถ้าบอกว่าทำเงินหมดแล้ว
ต้องโดนว่าแน่เลย
ถ้าบอกว่ากระเป๋าตังหายต้องเป็นศพไม่สวยแน่

"คิดแล้วกลุ้มๆๆๆ"

เฮ้อเมื่อคิดไม่ตกสาวน้อยก็เดินคอตกมานั้งที่ม้าหินข้างคณะ

ง่วงจังขอซักงีบแล้วค่อยคิดใหม่

....................................................................
ไงไอ้ปราชญ์ยังไม่ไปคืนเสื้อให้น้องเค้าอีกรึไง

เออกูลืม

มึงนี่

ก็กูลืมเรื่องมากนักมึงก็เอาไปคืนเองละกัน

กูก็อยากเอาไปคืนให้เหมือนกันจะได้เห็นว่าน่ารักแค่ใหน
แต่กูเคยเห็นหน้าน้องเค้าที่ใหนล่ะไอ้เวร

ป่านนี้คงกลับไปแล้วมั้ง

มึงก็ไปดูซักหน่อยตึกมันก็ไม่ได้ไกลซักเท่าใหร่รถก็มี

เออ กูรู้แล้วสั่งอย่างกับเป็นพ่อกูแนะ "พ่อกูยังไม่เจ้ากี้เจ้าการอย่างมืงเลย

.........................................................................................

จะมีใครอยู่วะจะทุ่มอยู่แล่ว

ขณะที่ปราชญ์กำลังจะเดินกลับก็เห็นเงาของอะไรบางอย่างตรงม้าหิน

เค้าเดินสาวเท้าเข้าไปทันที

"ใครกันมานอนหลับค่ำมือดึกดื่น"

พอเดินเข้าไปใกล้ขึ้นก็ จำได้ทันที่ "ยายเฉิ่มนี่เอง"

เอาวะ ปลุกหน่อยละกัน..

นี่ ๆ ๆ ๆ คุณ มานอนหลับอะไรเวลานี้

อืมพัตรลัดดาขยับตัวหลังจากได้ยินเสียงใครบางคนปลุก

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองรอบตัวก็รู้ว่ามืดแล้ว

"ซวยดับหลับไม่เลือกที่มืดแล้วด้วย"

พอหันไปข้างหน้าก็พบใครคนนึงซึ่งเธอก็มองเห็นไม่ชัดนัก

"กว่าจะตื่นได้" นะแม่ตัวยุ่ง

นี่ไม่รู้รึไงว่ามันดึกแล้วผู้หญิงอะไรไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวหรือที่อยู่ตรงนี้มารอเหยื่ออยู่รึไงหรือว่าหาลำไพ่พิเศษ

"ปราชญ์พูดแบบมะนาวไม่มีน้ำ"

หญิงสาวหน้าแดงด้วยความโกรธ "คนอะไรอยู่ดีๆ ก็มาว่าเธอฉอดๆๆๆ"

พัตรลัดดา ตอกกลับอย่างรวดเร็วเท่าความคิด
"มันเรื่องของชั้นคุณไม่เกี่ยว แล้วถึงชั้นจะนัดใครไว้ก็ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ แล้วอีกอย่างนะอย่างคุณนะมันไม่ใช่สเป็กชั้นให้ฟรีๆ ยังไม่เอาเลย

ปราชญ์ที่หวังเตือนดีๆ แต่พอถูกสาวเจ้าตอกกลับก็เกิดอารมณ์
ไม่เคยมีใครหยามเขามาก่อน ยิ่งผู้หญิงไม่ต้องพูดถึงสาวๆ อยากได้เขาเป็นแฟนมีมากมาย ถวายตัวถึงที่ก็มี  เธอเป็นใครมาปรามาสเขา

ขณะนั้นเองพัตรลัดดาที่เห็นว่าบรรยากาศตอนนี้เริ่มมืดไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยก็ลุกจากม้าหินเตรียมจะกลับแต่ปราชญ์กเข้ามากระชากข้อมือเธอไว้ก่อนที่จะรวบตัวของเธอมาอยู่ในอ้อมแขน

พร้อมกับระดมจูบหญิงสาวตามมซอกคอของหญิงสาว

พัตรลัดดาตกใจมากพยายามดิ้นสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการนี้ได้

ปราชญ์ใช้มืออีกข้างจับท้ายทอยของหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้หญิงสาวหลบเค้าได้และทาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากเรียวบางอย่างรวดเร็ว

พัตรลัดดาเหมือนคล้ายกับคนจมน้ำปานจะขาดหายใจ

ปราชญ์รู้สึกทันทีที่ได้สัมผัสเรียวปากนั้นเธอจูบไม่เป็น
แต่เค้าก็อยากสั่งสอนเธอให้รู้ว่าไม่เควรมาแหย่คนอย่างเขา

ปราชญ์ถอนริมฝีปากจากร่างบางเพื่อให้หญิงสาวได้หายใจ

พอพัตรลัดดาเริ่มได้สติเธอก็ถึงกับอยากจะเป็นลมเมื่อรู้ว่าเสียทีผู้ชายคนนี้

พัตรลัดดาทำเป็นจะเป็นลม  เมื่อปราชญ์เห็นท่าทางหญิงสาวจึงประคองเธอไว้แทนการสวมกอด

เมื่อพัตรลัดดาได้โอกาสจึงกระทืบเท้าชายหนุ่มอย่างแรง

ปราชญ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บ

พัตรลัดดาอาศัยที่เผลอผลักปราชญ์แล้วรีบวิ่งหนีออกมา

ปราชญ์เจ็บใจที่เสียรู้สาวน้อยอย่างพัตรลัดดา
"แล้วเราจะได้เห็นดีกันแม่ตัวดี"
.........................................................

พัตรลัดดาหลังกลับมาถึงห้องก็ยังอยู่ในอาการตกใจ "เค้าเป็นใครกัน"

หัวใจของหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ

เธอพยายามจะหยุดความคิดทั้งหมดหยิบเสื้อผ้าเพื่อไปอาบน้ำ

หวังจะลบเรื่องยุ่งๆที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้