สะดุดรักอลวน

ลำดับตอนที่ #3 : ขออย่าได้.....

แหมไอ้ปราชญ์ทำหน้าทำตาน่าถีบให้กระเด็น
เออรู้แล้วเดี๋ยวเอาไปคืนให้
ถ้าเป็นคนอื่นสงสัยเชิดเงินไปแล้วดีนะที่มันรวยไม่งั้นน้องเค้าคงได้แต่กระเป๋า
ขอบใจที่ชม   กำลังคิดจะใช้สักร้อยสองร้อยคงไม่รู้หรอก
ไอ้นี่ชมแป็ปเดียวลายออกซะแล้ว



เสร็จซะที   เฮ่อในที่สุดฉันจะได้เป็นไทยซักที

ไปๆ  เร็วๆ เลยยายเต่าน้อย  อย่ามัวยืดยาด
ฉันชื่อพัตรนะ   ไม่ใช่เต่าน้อย นะ ยายลี่

เฮ้ยเรียกให้ครบๆ ซิวะ สาลี่ ออกจะรูปงามนามน่าพิสมัย

รู้แล้ว

งั้นเร็วๆ เดี๋ยวเราก็เข้าเรียนกันไม่ทัน  เออ แล้วแกนัดเค้าไว้ที่ใหนล่ะ
ที่ตึกคณะบริหารน่ะ 

อืม  ก็ดีไม่ต้องย้อนไปย้อนมา

.....................................................................................


งั้นฉันไปห้องก่อนละกันแกก็รีบๆ ตามมาล่ะ  ยายเต่าน้อย
บอกแล้วงัย  อย่าเรียกเต่าน้อย  ยังมาแลบลิ้นใส่อีก

พี่ปราชญ์ใช่มั้ยคะ

ครับ

มารอใครหรอคะหรือว่ามาแอบส่งขนมจีบแถวบริหารคะ

ก็อาจเป็นได้ครับ ขนาดยังไม่ทันเข้าตึกยังน่ารักขนาดนี้สงสัยเด็กบริหารคงน่ารักทุกคน พูดจบพร้อมส่งยิ้มเล่นทำเอาคนทักหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

แต่ไม่เรียนหรอครับ คำเตือนทำให้สาวจ้าวอดเสียดายไม่ได้ ยังส่งยิ้มจิกประมาณว่าคงได้เจอกันอีก

เฮ่อมาแถวนี้ที่ไรเสียวสันหลังวาบ   อย่างกับจะโดนสูบชีวิต...

อยู่ใหนน้า  นัดแล้วไปอยู่ใหนอ่ะ ถ้าเรียนไม่ทันน้า...

นี่แม่คุณ  ยืนหาพระแสงอะไร คนอยู่แค่นี้มองไม่เห็น  ขณะเรียกแล้วยังไม่รู้ตัวอีก

ปราชญ์เริ่มหงุดหงิดก็รอมาพักนึงแล้วอากาศก็ร้อนด้วย

นี่จะคืนเสื้อได้รึยัง   เสียงที่ทำให้คนยืนหาเจ้าของเสื้ออยู่สะดุ้ง

ก็จะไม่ตกใจได้งัยมากระซิบอยู่ข้างหลังหันหน้าไปห่างไม่ถึงคืบ

แม่ตัวดีพูดไม้ออกยื่นเสื้อให้เต็มหน้าด้วยความตกใจ   ไม้แขวนพร้อมเสื้อดันไปกระแทกหน้าสุดหล่ออย่างไม่ตั้งใจ

นี่ให้กันดีๆ ก็ได้ไม่ต้องใช้กำลังขนาดนั้นผมไม่ได้จะทำอะไรคุณซักหน่อยหน้าตาก็ไม่ได้หน้าพิศสวาท

นี่คุณ   (อะไรกันชั้นแค่ตกใจ)   พูดได้แค่นั้นก็หยุด

เอาวะยังงัยวันนี้เราก็ผิดมาตั้งแต่ต้น

เอาไปเสื้อคุณชั้นมีเรียนต้องรีบไปจะได้เสร็จธุระกันซักที

(ขออย่าได้เจอตากวนประสาทนี่อีกเลย  สาธุ)

นินทา  อะไรผม .
 
เปล่าเลย ไปนะได้เวลาแล้วเดี๋ยวชั้นโดนดุ
ขอโทษด้วยละกันเรื่องวันนี้


อะไรวะจะไปจะมาอย่างกับจรวด

ตายโหงได้เวลาเข้าเรียนแล้วน่หว่า

พอคิดได้ก็รีบขับรถคู่ใจไปคณะเรียนทันที
............................................................................
เอ้าไอ้ปราชญ์ดีนะที่อาจารย์เข้าช้าไม่งั้นเดี้ยงแน่วันนี้จะสอบด้วยมึง

เออ เออ กูรู้แล้ว แล้วมึงหิ้วเสื้อนักเรียนมาทำมัยวะ

ไม่เปลี่ยนในห้องน้ำ

ก็กูรีบ ชายหนุ่มถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วรีบใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวทันที

  เฮ้ย   แล้วมึงไม่คืนเสื้อน้องเค้ารึไง  จะงิบรึไงมึง

เปล่า    ยังเปล่าอีก ก็กูเห็นตำตา

เปล่า กูลืม   แล้วเออ  นั่นแหละกณะเป๋าตังกูก็ลืม

ก็ยายเอ๋อนั่นเล่นมาปุ๊บส่งเสื้อให้แล้วก็วิ่งขึ้นตึกเลย ใครจะตามทัน (ใครจะกล้าตามตึกนั้นมันยิ่งกว่าปลิงดูดเลือด)

ไอ้บ้าน้องเค้าข้าวก็ยังไม่ได้กินใหนจะกระเป๋าตังอยู่กับแกอีก  บัตร ATM อีก
แล้วเค้าจะกินอะไร

ยายเอ๋อคงไม่โง่หรอกมั้ง

แกแน่ใจนะ    (ก็ไม่แน่ใจ)  เออ เออ เดี๋ยวสอบเสร็จกูไปคืนให้ก็ได้

เอ้าๆ  จะสอบแล้ว อย่ามัวคุย (อาจารย์เข่ามาตอนใหนวะ)

มีปัญหาอะไรนายภัควัตร   เปล่าครับ...

ก็ดี

งั้นแจกข้อสอบได้แล้ว

............................................