สะดุดรักอลวน

ลำดับตอนที่ #2 : ความซวยบังเกิด

โอ้ยทำไมอาจารย์ให้รายงานเยอะจังเลยอ่ะ  จะสอบอยู่แล้วจะเสร็จทันมั้ยเนี่ย
อย่าเพิ่งบ่นยัยพัตร   เออแล้วอย่าลืมเอางานไปเย็บเล่มด้วยล่ะ
ยังไม่ทันเสร็จเลยสั่งแล้ว  สาลี่  สาลี่สุดสวย สาลี่ก็รู้ว่าพัตรขี่รถไม่เป็นก็หยวนๆ
เอาไปทำให้หน่อยนะ
no way  ชั้นก็พิมพ์งานเหนื่อยแทบตายแต่แกเอาแต่นอนมองเปลืองแรงตรงใหน
ก็เราสัญญากันไม่ใช่เหรอ  ว่าถ้าเราหาข้อมูลแล้วเรียงให้สาลี่จะพิมพ์อ่ะ
ใช่แต่ก็ไม่ได้ตกลงเรื่องเข้าปกนี่     ก็ได้

พัตร ตื่นๆ นี่จะ 6.30 น. แล้วนะ
อะไรกันปลุกแต่เช้าเชียวรู้งี้ไม่ให้นอนด้วยซะก็ดี
วันนี้อาจารย์นัดไปประชุม
เปล่านะ
นัดซิ
อย่ามั่วแกลืมแน่เลยอาจเค้านัดไปฟังบรรยายเฉพาะคนที่ลงชื่อ ชั้นไม่เกี่ยว
ทีกิจกรรมหลบทุกงานทีเวลาเรียนปวดหัวปวดท้องดันทนอยู่  กลัวเกรดจะร่วงรึไงแม่คุณย่า
แล้วไม่รีบไปล่ะเดี๋ยวสายไม่รู้ด้วย
เออ  ไปแล้วไม่ต้องไล่    แต่แกตื่นก็อาบน้ำได้แล้ว
แหงอยู่แล้วตื่นจนตาสว่างแล้วนี่

.......................................................

วันนี้ไปทานเข้าวที่โรงอาหารมั้ย ก็ดีว่ะพัตรแกอยากกินไรล่ะ

อะไรก็ได้

ที่หลังอย่าถามมัน เพื่อนทั้งสามประสานเสียง

ทำไมล่ะ

ก็ถามแล้วมันเคยได้คำตอบมั้ยล่ะ

คนฟังยิ้ม แล้วตอบอย่างหน้าชื่นตาบานว่า   ไม่เคย

เออ   เออ  รีบๆ ไปซื้อเถอะเดี๋ยวคนจะเยอะ             อืม..............

.......................................................

พัตรเดี๋ยวฝากข้าวชั้นด้วย   สาลี่เอ่ยอย่างรวดเร็ว

เดี๋ยวซื้อน้ำให้ไปรอที่โต๊ะก่อนเลย             อืม.....

พัตร พัตร อย่ามัวแต่ก้มเดี๋ยวก็  ......พรึบ เพร้ง ...เสียงช้อนตก และจานข้าวที่ยังไม่ได้แตะร่อนลงพื้น

ตา กับ ลัก ที่นั่งอยู่พึ่งจะเตือนก่อนเพื่อนสุดสวยจะมาถึงโต๊ะเพียง 5 ก้าว

อุ้ย เสียงอุทานที่ตามมา ยายสาลี่เอาชั้นตายแน่
ผมว่าคุณควรจะขอโทษผมก่อนที่ทำเสื้อผมเลอะ
เอ๊ะ ..พอเงยหน้า  ซวยกำลังสองไม่มีหารหรือถอดรูทช่วย
เอ่อๆ คือ ขอโทษค่ะ
ผมนึกว่าคุณจะขอโทษไม่เป็นซะอีก
(อีตาบ้าเอ้ยขอโทษแล้วยัง)
แล้วเสื้อผมคุณจะเอาไง
ก็เปื้อนขนาดนั้นก็เอาไปซักสิคะ  (คนพูดพยายามฉีกยิ้มพูดแบบเบาที่สุด)
ตกลงจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ย
แล้วพี่ เอ้อ คุณจะเอาไงล่ะคะ
ผมยังต้องเรียนต่อแต่เสื้อเปื้อนขนาดนี้คุณจะให้ผมทำไง
เอ่อรอตรงนี้แบ็บนึงนะคะ

......
ผมล่ะอึ้งเลยที่จริงก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกเสื้อสำรองในรถก็มี
แต่มันอารมณ์เสียที่ยายต้องนี่เห็นจานข้าวที่หล่นสำคัญกว่าผมจะแกล้งให้เข็ดเชียว
......
ตา ..ลัก  .. ช่วยคิดหน่อยแกด้วยสุดที่รัก สาลี่ แกไม่ต้องเลยข้าวชั้นนะโว้ย
เออเดี๋ยวเลี้ยงคืนให้    แต่พวกแกช่วยชั้นก่อน
นายนั่นนะ  คนที่ชั้นเดินชนเค้าบอกว่าต้องไปเรียนต่อแต่เสื้อเปื้อนหมดเลย
ไม่เห็นยากก็เอาเสื้อไปซักให้เค้าเลย
ตอนเนี้ยเนี่ยนะ
ก็เออสิ เพิ่งเที่ยงเองเดี๋ยวก็แห้ง หรือไม่แกก็เอาแจ็กเก็ตคณะให้เค้าไปใส่ก่อนตอนแกเอาเสื้อเค้าไปซัก

ขอบใจเพื่อนเลิฟ

............................................
นี่คุณจะคุยกันอีกนานมั้ยเนี่ย
เสร็จแล้วค่ะ
แล้วชั้นก็ลากเค้าออกจากโรงอาหาร   (ช่างกล้าหาญชาญชัย)

ปกติเป็นเด็กดีนะคะรักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน แต่ตอนนี้มุ่งแตแก้ปัญหา

แล้วจะลากผมไปใหนเนี่ยคุณ   (.คนอะไรสุภาพกว่าเราอีก..)
ชั้นต้องมั่นค่ะ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบถอดเสื้อออก
เฮ้ยจะบ้ารึไงคุณ
ชั้นไม่ได้จะข่มขืนซะหน่อย   ถอดเสื้อออกมาเร็วๆ  เดี๋ยวไม่ทัน

ขณะที่ผมกำลังอึ้ง เธอก็ทำผมแทบช็อคเข้ามาช่วยปลดกระดุมผมเฉยเลย
เดี๋ยวๆๆ  จะทำอะไรน่ะคุณ 
ก็จะเอาเสื้อคุณไปซักนะสิเร็วคุณมีเรียนกี่โมง 
บ่ายสามโมง
ดีงั้นคงทัน
อะไรคุณ แล้วผมจะใส่อะไร เค้าได้หาว่าผมบ้าไม่ใส่เสื้อผ้า
ถอดมาก่อนเถอะค่ะ  ชั้นพยายามพูดเสียงอ่อน
เฮ่อกว่าจะให้ถอดได้
นี่อะใส่แจ็คเก็ตคณะชั้นไปก่อนละกัน

แล้วผมจะได้เสื้อผมคืนยังงัยเนี่ย
เอางี้คุณปที่ตึกบริหารละกันนั้งแถวๆม้าหินตอนก่อนบ่ายสามสัก 10 นาที
แล้วชั้นก็เดินกลับเข้าโรงอาหาร
สาลี่ขา 
ขาชั้นยังดีอยู่ อีกสองคนแอบหัวเราะ
ชั้นหันขวับ ชั้นเห็นนะ
นี่สาลี่ไปส่งที่ห้องหน่อยจะเอาเสื้อไปซัก   (พูดแบบเป็นทางการยังงัยเพื่อนก็ไม่ปฏิเสธ)

อืม งั้นไปเลย   ต้องลากไปทันทีก่อนมันเปลี่ยนใจ

ช้า ช้า ก็ได้

ไม่เดี๋ยวไม่แห้ง

.........................................................

อ้าวไงไอ้ปราชญ์  หายไปใหนมาพวกข้ารอตั้งนาน ข้าวก็ยังไม่ซื้ออีก

พ่อคนมีเงินอาหารในโรงอาหารมันไม่ถูกรสนิยมเอ็งรึไง

เฮ้ยแต่เดี๋ยวเอ็งไปเอาเสื้อที่ใหนมาใส่วะ   บริหารซะด้วย

สาวใหนให้มาบอกซะดีๆๆ แต่เสื้อเนี่ยถ้าไม่มีแย่นะเนี่ยใจถึงว่ะให้เสื้อเอ็ง

เมื่อได้ยินปราชญ์ถึงกับอมยิ้มมีแผนในใจ

(เสร็จชั้นแน่ยายเปิ่น)

ขอดูเสื้อบ้างซิวะปราชญ์      เอ้ยไม่ได้ก็กูไม่ได้ใส่เสื้อขางใน

เมื่อได้ยินเพื่อนยิ่งได้ใจจับถอดกันยกใหญ่ 
และเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหล่าเพื่อนทั้งอึ้งทั้งขำอยากเห็นหน้าคนที่ทำให้สุดหล่อของคณะหมดสภาพ

พอๆ เลยเหนื่อยแล้ว เฮ้ย อะไรปราชญ์ทำเสียงวะ
พอคลำไปคลำมากระเป๋าตัง
..............
สาลี่กระเป๋าตังหายอ่ะ
หาซิ  ลองนึกดีๆ ว่าเอาไปไว้ใหน   (ไม่รู้)
คนพูดเริ่มน้ำตาตื้น
มา มา นะ คนดี สาลี่ให้ยืมก่อน
แต่ในนั้นบัตรสำคัญเพียบเลยนะ    เออ เออ  ไม่เป็นไรไม่เป็นไร

ไปซักผ้าซะจะได้ลืมๆ แล้วจะได้รีบเอาไปคืนหมอนั่น
ก็ได้

.........................

โครตเลยท่าทางน้องคนนั้นคงเปิ่นอย่างไอ้ปราชญ์มันว่าให้เสื้อมาได้กระป๋าตังก็ไม่เอาออก  สงสัยป่านนี้วิ่งวุ่นแล้วมั้ง

แล้วน้องเค้าจะเอาเงินที่ใหนกินข้าววะยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่รึงัยวะ
ช่างซิชั้นไม่ใช่คนลืม

แหมไอ้ปราชญ์ทำหน้าทำตาน่าถีบให้กระเด็น
เออรู้แล้วเดี๋ยวเอาไปคืนให้
ถ้าเป็นคนอื่นสงสัยเชิดเงินไปแล้วดีนะที่มันรวยไม่งั้นน้องเค้าคงได้แต่กระเป๋า
ขอบใจที่ชม   กำลังคิดจะใช้สักร้อยสองร้อยคงไม่รู้หรอก
ไอ้นี่ชมแป็ปเดียวลายออกซะแล้ว