ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ชื่อตอน ข้ามิสน
สรีทรุัวลโยพลัน ะว้าพระบาทพระอ์็ีายหนีไปในทันใ สรีายสั่นระริ ร่าหนาฝ่าโลนะลุยไปเรื่อยๆ วบนพบผู้บาเ็บล้มายมามายนั วามุแร่ล้า เ้าไป่วยแบายราออมาาไม้ มือหนายายราึ้นบนอนอย่ามิถือน อ์ายรอเหื่อหยล่าน้ำ ยามะถึทาออพ้นไม้ ายราเื้อมีสั้นยึ้นมาอย่ารวเร็ว
ั้วะ!!!!
อรัษ์เาผู้หนึ่มีาบสีแเพลิ ัอายรานเลือระูเปรอะร่าออ์าย อ์ายะโนลั่นในทันใ
"โอ๊ย...หาะลอบสัหาร้า พวเ้าะมาให้้าแบทำบ้าอะไรว่ะ ้าืออ์ายรอมิใ่รัทายาท อุส่าห์มา่วย ยัมิผู้ใสำนึอี!!!"
" เ้าพวไร้่านี่...ถ้า้ามิิสายน้ำและราโอาร ้าะสลับัวเอาอ์ไท่ื่อออมาเี๋ยวนี้ พวเ้าะไ้ลิ้มรสาิอมนุษย์หิมะผู้เย็นา!!!"
"โอ๊ย เหม็นเลือะมั น่าเบื่อยิ่นั เส็พ่อนะเส็พ่อ ให้้ามา่วยนเหล่านี้ทำไม เปลือเวลาทหารอ้า!!! "
อรัษ์ลับปรายามอผู้นรอบายที่เหลืออยู่อย่าอำมหิ และวัาบสัหารลไปนสิ้น มิ่วยเหลืออันใอี สั่ทหารถอนำลัทิ้เสีย ไปปป้อ่ายอนเอ็พอ มิใส่ใาวบ้านที่เหลือในยามนี้
าวบ้าน่าเสียในัที่ล่อลวพระอ์มาเ่นนั้น อ์ายรอวบม้าลไปปลายน้ำ่วยเหลือผู้นทันใ เป็นัา ปลายน้ำผู้นป่วยไ้หนาวและหิว ึสั่ับาวบ้านที่้นน้ำไปประหารเสีย แล้วนำเสบียอผู้นเหล่านั้น ลมาในยามที่ถนนา ่า่ายายยิ่นั มิ้อบิอันใให้มาวาม
อ์ายรอ่วยผู้นึ้นและนำทหารสู้รบับเหล่าาวนาที่ถูปลุปั่น ทรสัหารนสิ้นับัวมิทิ้รา ทหาร่าถอนหายใเบาๆ และยามที่พบว่าระหว่านี้มีอทหารมุ่ไปเมือหลว ทหารลับ็ทะยานึ้นฟ้าไปทันที ปล่อยแม่ทัพนายอ่วยาวบ้านไป มิให้ทิ้ายแนใน้านนี้
ร่าหนาปะทะอำลับไปลอทา สบถลั่น่น่าฟ้าิน ้านอ์ไท่ื่อที่อยู่ในวัหลว ยามเมื่ออทหารบเ้ามาประิในเมือหลว ทรอพยพสุลหลิวและหิ้วาลาเปาน้อยทะยานึ้นม้า่อนเป็นผู้แร ลิ่นหอมล่อลอยมาในอาาศ หลิวิวอิพลันอรับุรุษแน่นในทันใ ร่าหนาระแอมเบาๆ
"แม่นาเปิ่นไท่ื่อือฝาแฝออ์ายรอ เปิ่นไท่ื่อเพียมา่วยท่าน ในยามที่อายรอนั้นมิไ้อยู่ในเมือหลว "
หลิวิวอิหน้าแโยพลัน นายับหนีบุรุษเพศ ยามที่วานาลในวัหลวทันใ ภายในวัหลว ันทีวิ่วุ่นวายนั นาถูพามาไว้ในำหนัแห่หนึ่ และล้ายห้ออบุรุษเพศ ยามนานอนลในเีย ลิ่นหอม็ล่อลอยมา นามุลในเียหลับสนิทไปโยพลัน
ยามภายนอวิ่ันวุ่นวาย มีผู้เล็ลอมาในวัหลวามที่ทราิไว้
ร่าหนาส่อรัษ์ออไป่วยป้อันเมือหลวที่ภายนอนหมสิ้น เหลือเพียนเอนั้นทะยานเหนือวัหลว พร้อมับอรัษ์เสื้อแพร ปะทะประมือันเสียัสนั่น
หลิวิวอิื่นระหนเร่วิ่ออมาู พอถึ้านหน้าเหล่าันทีำหนัไท่ื่อ และนาำนัลล้อมนาไว้ มิให้เป็นอันราย นา้อมอไปบนท้อฟ้า บุรุษสวมหน้าาำลัปะทะับนร้ายเสียัสนั่น
นาหน้าีทันใ แนาสั่นระริ นาลัวเลือ แ่ทว่านาห่วใยในอ์ไท่ื่อนั อย่าไรนั้น ทร็ือพระเษาออ์ายรอนรัอนา นาึอุปาแน่นมิรีร้อ อ์ไท่ื่อแย้มยิ้มโยพลัน
"ราแรนึว่านาะรีร้อ แ่นาลานั อุปาน้ำาริน น่ารัน่าเอ็นูนั แ้มป่อๆแระเรื่อ าแเหมือนระ่าย อา ้าอยาินเ้า าลาเปาน้อย"
ร่าหนาพลาท่ายามเหม่อมอนา ถูอาวุธัที่แผอนเลือออ แ่ทว่าแผลเพียนิ แ่อาาศร้อน โลหิึพุ่ั่น้ำพุเือ ร่าบาร่ำไห้และทำทำะวิ่มาหา อ์ไท่ื่อยิ้มในใบหน้า ระเบิพลั ัฝ่ามือสัหารลิ่วล้อทั้หลายลไปโยพลัน และระโลมาหานาอย่าลืมน แ่ทว่า ร่าบาผวาไปหาและอรั ร่าหนาพยายาม ผละนาออเอ่ยัเือนนา
"แม่นา้าือพระเษาออ์ายรอ ท่านมิวร..."
ร่าบาวาวาววับและึเสื้อออนหลุรุ่ย ี้ิ้มไปทีุ่สีแสามุบนแผอนั้น และเย่าแรๆ
"ท่านะเป็นผู้ใ็่าแ่ท่านูบ้า และท่านเปลือยอ่อหน้า้า และท่านมีุสีแนี้ที่อท่าน ท่านือนทีู่บ้า ท่านะมิยอมรับเ่นนั้นหรือ นี้ลา!!! "
เหล่าอรัษ์ะัและหัวเราะร่าในทันใ เอ่ยอย่าลบันในทันที
"อ์ไท่ื่อนาแยท่านับอ์ายรอไ้แล้วอรับ ท่านแพ้พนันฝ่าบาทเสียแล้วอรับ "
ร่าหนาหันมาถลึามอผู้นทำท่าะเอาเรื่อ พระอ์เพิ่ะปิเสธนาอยู่ เ้าพวนี้ยัไปานรับนาอี บัอานั !!!
ร่าบาอรัร่าแร่แน่น ร้อไห้โฮเสียัลั่น
"ท่านูบ้าในวนท่าน ท่านหลอินเ้าหู้้า ท่านยัมิยอมรับ้าอี ทั้ะให้้าหมั้นับผู้ใ็มิรู้ โฮ โฮ!!! "
ผู้นในวัหลวยฝ่ามือปิปาหัวเราะิ อ์ฮ่อเ้สรวลลั่น ร่าบารัแน่นหนามิยอมปล่อยมืออนาออไป ร่าหนามอเห็นโลหิไหล ึรีบหลอนาทันใ
"ฮ้า เลือ ้าเลือออ !!! "
วาู่ามไหวระริ และส่ายหน้าแรๆวาลั่น
"้ามิสนใอันใแล้ว ้าลัวท่านะาย ฮือ ้ารัท่าน ้าอบท่าน โฮๆๆๆ "
ใบหน้ามยิ้มเยาะนาและบยีุ้มพินา่อหน้าธารำนัลทันใ และรวบนาเ้าำหนัไป่อนใ้เท้าปิประู หันมาล่าวับบิานในราหนึ่
"เส็พ่อลูะินนา!!! "
ร่าอ์ฮ่อเ้สั่นระเพื่อมและหัวเราะลั่น
"ฮ่า ฮ่าา ฮ่าา "
"อ์ายทรปล่อยหม่อมันนะเพะ!!! "
"ไม่ปล่อย...!!! "
ร่าหนาทำหน้ายียวนวนประสาทนา มินานันที็เ้ามาพร้อมับนาำนัล ร่าบาถอนหายใโล่อและเริ่มัวสั่น้าๆ
"อา....นาลัวเลือ..."
ันทีนำหน้าหมอหลวมาและนำน้ำมาับพระวราย ร่าหนาโบมือเบาๆและเินไปอาบน้ำหน้าาเย ยามเส็ออมาหยาน้ำเาะพราว ร่าบาหน้าแ่าน นาปิใบหน้าหนี ันทีหัวเราะร่า นาำนัลนำนาไปปรนนิบัิัผิว นาหน้าแ่าน ยามมีผู้นมาปรนนิบัิัถูาย ยามนาะึ้นาน้ำเหล่านาำนัลโลมาย้วยอหอม ่อนะสวมใส่ผ้าบาเบาให้นาโยลับลอบนำับในไป่อนไว้ ลั่นแล้นาและอ์ไท่ื่อ ร่าบาาโและรีร้อทันใ
"ไม่นะ ้าสวมใส่ผ้าบาเบา เ่นนี้มิไ้ !!!! "
ั้วะ!!!!
อรัษ์เาผู้หนึ่มีาบสีแเพลิ ัอายรานเลือระูเปรอะร่าออ์าย อ์ายะโนลั่นในทันใ
"โอ๊ย...หาะลอบสัหาร้า พวเ้าะมาให้้าแบทำบ้าอะไรว่ะ ้าืออ์ายรอมิใ่รัทายาท อุส่าห์มา่วย ยัมิผู้ใสำนึอี!!!"
" เ้าพวไร้่านี่...ถ้า้ามิิสายน้ำและราโอาร ้าะสลับัวเอาอ์ไท่ื่อออมาเี๋ยวนี้ พวเ้าะไ้ลิ้มรสาิอมนุษย์หิมะผู้เย็นา!!!"
"โอ๊ย เหม็นเลือะมั น่าเบื่อยิ่นั เส็พ่อนะเส็พ่อ ให้้ามา่วยนเหล่านี้ทำไม เปลือเวลาทหารอ้า!!! "
อรัษ์ลับปรายามอผู้นรอบายที่เหลืออยู่อย่าอำมหิ และวัาบสัหารลไปนสิ้น มิ่วยเหลืออันใอี สั่ทหารถอนำลัทิ้เสีย ไปปป้อ่ายอนเอ็พอ มิใส่ใาวบ้านที่เหลือในยามนี้
าวบ้าน่าเสียในัที่ล่อลวพระอ์มาเ่นนั้น อ์ายรอวบม้าลไปปลายน้ำ่วยเหลือผู้นทันใ เป็นัา ปลายน้ำผู้นป่วยไ้หนาวและหิว ึสั่ับาวบ้านที่้นน้ำไปประหารเสีย แล้วนำเสบียอผู้นเหล่านั้น ลมาในยามที่ถนนา ่า่ายายยิ่นั มิ้อบิอันใให้มาวาม
อ์ายรอ่วยผู้นึ้นและนำทหารสู้รบับเหล่าาวนาที่ถูปลุปั่น ทรสัหารนสิ้นับัวมิทิ้รา ทหาร่าถอนหายใเบาๆ และยามที่พบว่าระหว่านี้มีอทหารมุ่ไปเมือหลว ทหารลับ็ทะยานึ้นฟ้าไปทันที ปล่อยแม่ทัพนายอ่วยาวบ้านไป มิให้ทิ้ายแนใน้านนี้
ร่าหนาปะทะอำลับไปลอทา สบถลั่น่น่าฟ้าิน ้านอ์ไท่ื่อที่อยู่ในวัหลว ยามเมื่ออทหารบเ้ามาประิในเมือหลว ทรอพยพสุลหลิวและหิ้วาลาเปาน้อยทะยานึ้นม้า่อนเป็นผู้แร ลิ่นหอมล่อลอยมาในอาาศ หลิวิวอิพลันอรับุรุษแน่นในทันใ ร่าหนาระแอมเบาๆ
"แม่นาเปิ่นไท่ื่อือฝาแฝออ์ายรอ เปิ่นไท่ื่อเพียมา่วยท่าน ในยามที่อายรอนั้นมิไ้อยู่ในเมือหลว "
หลิวิวอิหน้าแโยพลัน นายับหนีบุรุษเพศ ยามที่วานาลในวัหลวทันใ ภายในวัหลว ันทีวิ่วุ่นวายนั นาถูพามาไว้ในำหนัแห่หนึ่ และล้ายห้ออบุรุษเพศ ยามนานอนลในเีย ลิ่นหอม็ล่อลอยมา นามุลในเียหลับสนิทไปโยพลัน
ยามภายนอวิ่ันวุ่นวาย มีผู้เล็ลอมาในวัหลวามที่ทราิไว้
ร่าหนาส่อรัษ์ออไป่วยป้อันเมือหลวที่ภายนอนหมสิ้น เหลือเพียนเอนั้นทะยานเหนือวัหลว พร้อมับอรัษ์เสื้อแพร ปะทะประมือันเสียัสนั่น
หลิวิวอิื่นระหนเร่วิ่ออมาู พอถึ้านหน้าเหล่าันทีำหนัไท่ื่อ และนาำนัลล้อมนาไว้ มิให้เป็นอันราย นา้อมอไปบนท้อฟ้า บุรุษสวมหน้าาำลัปะทะับนร้ายเสียัสนั่น
นาหน้าีทันใ แนาสั่นระริ นาลัวเลือ แ่ทว่านาห่วใยในอ์ไท่ื่อนั อย่าไรนั้น ทร็ือพระเษาออ์ายรอนรัอนา นาึอุปาแน่นมิรีร้อ อ์ไท่ื่อแย้มยิ้มโยพลัน
"ราแรนึว่านาะรีร้อ แ่นาลานั อุปาน้ำาริน น่ารัน่าเอ็นูนั แ้มป่อๆแระเรื่อ าแเหมือนระ่าย อา ้าอยาินเ้า าลาเปาน้อย"
ร่าหนาพลาท่ายามเหม่อมอนา ถูอาวุธัที่แผอนเลือออ แ่ทว่าแผลเพียนิ แ่อาาศร้อน โลหิึพุ่ั่น้ำพุเือ ร่าบาร่ำไห้และทำทำะวิ่มาหา อ์ไท่ื่อยิ้มในใบหน้า ระเบิพลั ัฝ่ามือสัหารลิ่วล้อทั้หลายลไปโยพลัน และระโลมาหานาอย่าลืมน แ่ทว่า ร่าบาผวาไปหาและอรั ร่าหนาพยายาม ผละนาออเอ่ยัเือนนา
"แม่นา้าือพระเษาออ์ายรอ ท่านมิวร..."
ร่าบาวาวาววับและึเสื้อออนหลุรุ่ย ี้ิ้มไปทีุ่สีแสามุบนแผอนั้น และเย่าแรๆ
"ท่านะเป็นผู้ใ็่าแ่ท่านูบ้า และท่านเปลือยอ่อหน้า้า และท่านมีุสีแนี้ที่อท่าน ท่านือนทีู่บ้า ท่านะมิยอมรับเ่นนั้นหรือ นี้ลา!!! "
เหล่าอรัษ์ะัและหัวเราะร่าในทันใ เอ่ยอย่าลบันในทันที
"อ์ไท่ื่อนาแยท่านับอ์ายรอไ้แล้วอรับ ท่านแพ้พนันฝ่าบาทเสียแล้วอรับ "
ร่าหนาหันมาถลึามอผู้นทำท่าะเอาเรื่อ พระอ์เพิ่ะปิเสธนาอยู่ เ้าพวนี้ยัไปานรับนาอี บัอานั !!!
ร่าบาอรัร่าแร่แน่น ร้อไห้โฮเสียัลั่น
"ท่านูบ้าในวนท่าน ท่านหลอินเ้าหู้้า ท่านยัมิยอมรับ้าอี ทั้ะให้้าหมั้นับผู้ใ็มิรู้ โฮ โฮ!!! "
ผู้นในวัหลวยฝ่ามือปิปาหัวเราะิ อ์ฮ่อเ้สรวลลั่น ร่าบารัแน่นหนามิยอมปล่อยมืออนาออไป ร่าหนามอเห็นโลหิไหล ึรีบหลอนาทันใ
"ฮ้า เลือ ้าเลือออ !!! "
วาู่ามไหวระริ และส่ายหน้าแรๆวาลั่น
"้ามิสนใอันใแล้ว ้าลัวท่านะาย ฮือ ้ารัท่าน ้าอบท่าน โฮๆๆๆ "
ใบหน้ามยิ้มเยาะนาและบยีุ้มพินา่อหน้าธารำนัลทันใ และรวบนาเ้าำหนัไป่อนใ้เท้าปิประู หันมาล่าวับบิานในราหนึ่
"เส็พ่อลูะินนา!!! "
ร่าอ์ฮ่อเ้สั่นระเพื่อมและหัวเราะลั่น
"ฮ่า ฮ่าา ฮ่าา "
"อ์ายทรปล่อยหม่อมันนะเพะ!!! "
"ไม่ปล่อย...!!! "
ร่าหนาทำหน้ายียวนวนประสาทนา มินานันที็เ้ามาพร้อมับนาำนัล ร่าบาถอนหายใโล่อและเริ่มัวสั่น้าๆ
"อา....นาลัวเลือ..."
ันทีนำหน้าหมอหลวมาและนำน้ำมาับพระวราย ร่าหนาโบมือเบาๆและเินไปอาบน้ำหน้าาเย ยามเส็ออมาหยาน้ำเาะพราว ร่าบาหน้าแ่าน นาปิใบหน้าหนี ันทีหัวเราะร่า นาำนัลนำนาไปปรนนิบัิัผิว นาหน้าแ่าน ยามมีผู้นมาปรนนิบัิัถูาย ยามนาะึ้นาน้ำเหล่านาำนัลโลมาย้วยอหอม ่อนะสวมใส่ผ้าบาเบาให้นาโยลับลอบนำับในไป่อนไว้ ลั่นแล้นาและอ์ไท่ื่อ ร่าบาาโและรีร้อทันใ
"ไม่นะ ้าสวมใส่ผ้าบาเบา เ่นนี้มิไ้ !!!! "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น