ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ชื่ิอตอน ไปหาพ่อ
ว่าะบาน็สายัวแทบา พริไทยที่แ่ยืนยิ้มเยๆ ยัแทบาย ไม่้อบอถึาปอและเพื่อนๆ ที่นอนายลไปในุหล่อๆ ในห้อในสูิโอเลยทีเียว ่าผม ่าไฟ็ทำานัน่อไป มีสาวๆ พีอาร์มาถ่ายานทั้ืน เธอหลับอยู่ในอปอ นถึอนเ้าแนฟ็พาพวเธอมาส่ที่อนโแล้วอัวไปนอนบ้าน่อน าปอูเธอเินึ้นไปบนอนโและพาเปิประูเ้าไป พอถึบ้านแล้ว็หอมแ้มเธอแล้วหัวเราะึ้นมา
“ปอิว่าพริะทิ้ปอไปมีผัวใหม่แล้วนะ ปอเรียมาเพราะไม่ไ้เินมาลทุนเพิ่ม เมส์นี้ใ้เินลทุนไปสี่สิบล้านแล้ว ถ้าไม่มีแนฟพวเรา็ายแน่ ปอไม่มีเินมานานั้น และฝันอปอมัน็ไปไลเินไปแล้ว ่อไปถ้าปอทำมันเ๊ พริะมีแ่หนี้ ลูอเราะมี่าไ้าล่ะยี่สิบล้านเลยเียวนะพริ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
” ปอ ทำไมปอใ้เินลทุนเยอะั พริลัวว่าลมานานี้ มันะลำบา่อพวเรานะปอ “
“อรืม พริไม่้อลัว ถ้าปอะเ๊ ปอะหย่าให้พริเป็นอย่าแร แ่อนนี้มาอหน่อย ปอรัพริมาๆ ที่อทนับนวิัยฝุ่นแบบปอไ้ ปอสัานะว่าะไม่ทำัวแย่ๆ ับพริอี ห้อนี้ปอื้อมาแล้วปอะใส่ื่อพริ ที่ให้่ายทุเือนอ่ะือ่าผ่อนไม่ใ่่าเ่า”
“รี๊ ริเหรอปอ รัปอที่สุ”
สอนอรัันปออรัพริและ้มลาลมา วนพริไทยูวิวสวยๆ าที่บนึระฟ้านั้น ปอถอนหายใและบอวามลับออมาอีรั้
“พริปอมีเรื่ออแหลพริมานานเลย และที่ปอบอว่าปอไม่มีพ่อไม่มีแม่ปออแหลอ่ะ พ่อปอไม่เอาปอเพราะปอไม่ยอมไปทำานีๆ วันนี้สำเร็แล้วปอส่เินไปที่บ้านไปแสนนึและโทรอโทษพ่อปอไปแล้ว แม่บอให้พาพริไปที่บ้าน้วย แม่ะไปสู่อพริับแม่ยายที่บ้าน”
“ปอ แม่พริอยู่บ้านนอนะ บ้าน็ยัธรรมามา พ่อปอะรับไหวเหรอ”
“พ่อยอมแล้วล่ะ เพราะปอหายมานาน พ่อไ้รับโทรศัพย์ร้อไห้เลย ที่บ้านอปออ่ะรถมอเอร์ไ์พ่อพอมีเินอยู่บ้าพริไม่้อลัว”
พริไทยสับสนึ้นมาน้อยๆ และนบ้าอย่าอีาปอ็ึมือพริึ้นมา สวมแหวนสีแรูปอไม้มีเพรสีาวอยู่รลาเล็ๆ น่ารัให้ับเธอ
“นี่แหวนหมั้น ปอื้อมาแ่สี่หมื่นเท่าเินเือนพริ ่อไปทุๆ เือนปอะืนพริเือนล่ะสี่หมื่นบาทนว่าะรบสอปีับหเือนที่เรานั้นบันมา านั้นพอทะเบียนันแล้ว ปอะใส่ทุอย่ายเว้นบริษัทที่ยัมีหนี้ในื่อพริ ปอรัพริมาที่ลำบามา้วยัน อบุนีอผมที่อทนนมีวันนี้ไ้ บอรๆ ปอิะเลิับพริให้พริไปมีนอื่นหลายรั้แล้ว เพราะปอแม่ไม่ไ้เรื่อเลยันิ แ่วันนี้ปอทำไ้แล้วเพราะเินอไอ้แนฟับเินเือนอปอมาหลอมรวมัน ปอรัพริ พริให้อภัยปอนะ”
พริไทยน้ำารื้นึ้นมา ทั้ีใทั้รู้สึสับสนที่ถูปอมันอแหลไปทุเรื่อ สุท้ายเลย้อนใส่และทุบนลไปหลายๆ ที ปอหัวเราะึ้นมาแล้วหอมแ้มพริไทยแรๆ รันไว้นแน่นในออปอ
“ผมมีเมียที่เ่มา ่อไปปอว่ามัน้อวุ่นวายมาไปอี เพราะเินลทุนมามาย ไอ้แนฟมัน็้อารำไร ปอ็้อั้ใับานมาไปอี ปออาให้พริทำานไป่อนใน่วนี้ เผื่อว่าปอทำานไ้ไม่ี พริะไ้มีที่ยืนไม่้อมานั่เรียไปับปออี่อไป”
“อรืม พริอบานที่ธนาารมา ถึปวหัวแ่มัน็นั่ในแอร์สบายๆ ทุวัน เินสี่หมื่นมันเนรมิอหรูหราไ้ พอพริไม่้อ่ายอะไรแล้ว พริะส่เินให้แม่เพิ่มอีหนึ่หมื่นเป็นหมื่นห้า แม่ะไ้่อมบ้าน ทำอหมูหรือทำอะไรไ้ ที่บ้าน็มีราย่ายเยอะ แม่พริ่าพริแทบทุวัน”
“อรืม ปออโทษ ปอิอะไรไม่เ้าท่าัอย่า ีที่มันสำเร็แล้วในเรื่อเปิบริษัท ไม่ั้นปอ็แย่”
สอนในวันนี้นอนอันอยู่ที่พื้น เพราะในห้อนอนอพวเธอมีแ่อุปร์ทำานอาปอ พริไทยไปานสื่นมาว่าที่เย สุท้ายเธอื้อแ้วเ็บวามเย็นถูลิสิทธิ์มาหนึ่ใบ แล้วไปาแฟฟรีมาหน้าาเย พวที่ทำานทำุบิบๆ ึ้นมา เธอยิ้มและหัวเราะออมาเบาๆ ในทันที
“ที่พริมาินาแฟฟรีเพราะว่ามีนที่บ้านลอเอาาแฟปินอาร้านสาร์เบิร์มาให้ิม พริรู้สึว่ามัน็ีถ้าให้เป็น อนนี้เลยิใ่ะ มาใ้สวัสิารอธนาารไปใหุ้้ม่าเลย่ะ “
ทุนอึ้ลไป สุท้ายพริไทย็ทำหน้าแบบมีวามสุมาๆ เธอะทำอย่าแรือื้อรถยน์่อน เธออยาับรถมาทำานแทนนั่รถไฟฟ้าับรถเมล์แล้ว อยาับรถไปหาแม่และพาแม่ไปเที่ยวบ้า แม่อเธอลำบามานานแล้วเพราะเธอิผู้ายนลืมแม่ เธอเป็นลูทรพีริๆ
พริไทยทำานนถึวันหยุ ปอ็เอร์ไพร์เธอ้วยรถไฟฟ้าันเล็ๆ ราาสามแสนบาทันหนึ่ ปอับพาเธอไปบ้านที่เป็นร้านายรถัรยานยน์แบบสผ่อน ในบ้านมีแ่รถอเ็มไปหม พ่ออปอนั่ายรถเอ พอปอเรียพ่อไปเท่านั้น พ่อถอแว่นาออมาและร้อไห้เลย ปอรู้สึผิสุๆ วิ่ไปอพ่อวัเินไปให้อีแสนนึแล้วบอพ่อึ้นมา
” พ่อปอเียนเมส์าย เอาโปสเอร์ับไอแพที่เฟานมาให้พ่อู้วย ว่าเินนี่ปอไม่ไ้ไปทำผิหมายมาแ่หามา้วยารสนับสนุนเินาพริ ปอให้พริผ่อนอนโที่เยอพ่อื้อแล้วพ่อไม่ให้ แล้วเินื้ออทำานปอ็ไถแฟนมาสอปีว่าที่หายไปาบ้านเลย ปอท้อมา ิถึพ่อที่เยสอนปอในทุวัน ีที่มันเป็นวามริไ้เพราะไอ้แนฟมันให้ยืมเินและวนนมาลทุนสี่สิบล้าน ผมเลยมีหนี้พร้อมๆ เพื่อนสี่สิบล้าน และหยิบำไรมาใ้ัน่อนในหนึ่ปี อนนี้เมส์ายไ้วันล่ะล้านแ่แบ่ทุนออไปใ้หนี้ับ้านานอยู่รับพ่อ “
” อรืม ่ามันเถอะ ลับมาบ้าน็ีแล้ว พ่อมีลูนเียวร้านนี้มัน็มีำไรบ้า าทุนบ้าเพราะส่นเรียน ็หวัอยามีนมา่วยเ็นรถเ้าออบ้าไม่ไ้หวัอะไรเยอะ มีหนี้มา็เหนื่อยมาไม่ีหรอ ะหาเินมาไปทำไม ถ้าไม่มีลูไม่มีหลานมา่วยใ้ “
” โถ่ พ่อ ปออโทษ ปอแม่ผิเอแหล่ะพ่อ “
สอพ่อลูอันแน่น นพริไทยยืนยิ้มแหยๆ พอปอรู้สึัวไ้็แนะนะนออไป
“พ่อนี่พริไทยแฟนปอ บ้านเ้าไม่รวยอยู่่าัหวัแ่ทำานธนาารเือนล่ะสี่หมื่นส่ปอให้ทำเมส์มาะสามปีแล้ว พ่อไปอพริให้ปอนะ ปอมีเินสินสอเอพ่อไม่้อออเินแล้ว”
“อรืม มีเมียี็ีแล้ว เี๋ยวรอร้านปิ่อนแล้วไปิน้าวัน แม่มึร้อไห้ทุวันที่ลูหายไปาบ้าน ไอ้ลู็ใำไม่ิถึแม่ิถึพ่อมันเลย ว่าะอยู่ันยัไไ้แ่สอน “
” โถ่ พ่อ ปอสำนึผิแล้ว ปอะรีบใ้หนี้แล้วมีหลานมา่วยพ่อทำร้านมอเอร์ไ์”
“ปอิว่าพริะทิ้ปอไปมีผัวใหม่แล้วนะ ปอเรียมาเพราะไม่ไ้เินมาลทุนเพิ่ม เมส์นี้ใ้เินลทุนไปสี่สิบล้านแล้ว ถ้าไม่มีแนฟพวเรา็ายแน่ ปอไม่มีเินมานานั้น และฝันอปอมัน็ไปไลเินไปแล้ว ่อไปถ้าปอทำมันเ๊ พริะมีแ่หนี้ ลูอเราะมี่าไ้าล่ะยี่สิบล้านเลยเียวนะพริ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
” ปอ ทำไมปอใ้เินลทุนเยอะั พริลัวว่าลมานานี้ มันะลำบา่อพวเรานะปอ “
“อรืม พริไม่้อลัว ถ้าปอะเ๊ ปอะหย่าให้พริเป็นอย่าแร แ่อนนี้มาอหน่อย ปอรัพริมาๆ ที่อทนับนวิัยฝุ่นแบบปอไ้ ปอสัานะว่าะไม่ทำัวแย่ๆ ับพริอี ห้อนี้ปอื้อมาแล้วปอะใส่ื่อพริ ที่ให้่ายทุเือนอ่ะือ่าผ่อนไม่ใ่่าเ่า”
“รี๊ ริเหรอปอ รัปอที่สุ”
สอนอรัันปออรัพริและ้มลาลมา วนพริไทยูวิวสวยๆ าที่บนึระฟ้านั้น ปอถอนหายใและบอวามลับออมาอีรั้
“พริปอมีเรื่ออแหลพริมานานเลย และที่ปอบอว่าปอไม่มีพ่อไม่มีแม่ปออแหลอ่ะ พ่อปอไม่เอาปอเพราะปอไม่ยอมไปทำานีๆ วันนี้สำเร็แล้วปอส่เินไปที่บ้านไปแสนนึและโทรอโทษพ่อปอไปแล้ว แม่บอให้พาพริไปที่บ้าน้วย แม่ะไปสู่อพริับแม่ยายที่บ้าน”
“ปอ แม่พริอยู่บ้านนอนะ บ้าน็ยัธรรมามา พ่อปอะรับไหวเหรอ”
“พ่อยอมแล้วล่ะ เพราะปอหายมานาน พ่อไ้รับโทรศัพย์ร้อไห้เลย ที่บ้านอปออ่ะรถมอเอร์ไ์พ่อพอมีเินอยู่บ้าพริไม่้อลัว”
พริไทยสับสนึ้นมาน้อยๆ และนบ้าอย่าอีาปอ็ึมือพริึ้นมา สวมแหวนสีแรูปอไม้มีเพรสีาวอยู่รลาเล็ๆ น่ารัให้ับเธอ
“นี่แหวนหมั้น ปอื้อมาแ่สี่หมื่นเท่าเินเือนพริ ่อไปทุๆ เือนปอะืนพริเือนล่ะสี่หมื่นบาทนว่าะรบสอปีับหเือนที่เรานั้นบันมา านั้นพอทะเบียนันแล้ว ปอะใส่ทุอย่ายเว้นบริษัทที่ยัมีหนี้ในื่อพริ ปอรัพริมาที่ลำบามา้วยัน อบุนีอผมที่อทนนมีวันนี้ไ้ บอรๆ ปอิะเลิับพริให้พริไปมีนอื่นหลายรั้แล้ว เพราะปอแม่ไม่ไ้เรื่อเลยันิ แ่วันนี้ปอทำไ้แล้วเพราะเินอไอ้แนฟับเินเือนอปอมาหลอมรวมัน ปอรัพริ พริให้อภัยปอนะ”
พริไทยน้ำารื้นึ้นมา ทั้ีใทั้รู้สึสับสนที่ถูปอมันอแหลไปทุเรื่อ สุท้ายเลย้อนใส่และทุบนลไปหลายๆ ที ปอหัวเราะึ้นมาแล้วหอมแ้มพริไทยแรๆ รันไว้นแน่นในออปอ
“ผมมีเมียที่เ่มา ่อไปปอว่ามัน้อวุ่นวายมาไปอี เพราะเินลทุนมามาย ไอ้แนฟมัน็้อารำไร ปอ็้อั้ใับานมาไปอี ปออาให้พริทำานไป่อนใน่วนี้ เผื่อว่าปอทำานไ้ไม่ี พริะไ้มีที่ยืนไม่้อมานั่เรียไปับปออี่อไป”
“อรืม พริอบานที่ธนาารมา ถึปวหัวแ่มัน็นั่ในแอร์สบายๆ ทุวัน เินสี่หมื่นมันเนรมิอหรูหราไ้ พอพริไม่้อ่ายอะไรแล้ว พริะส่เินให้แม่เพิ่มอีหนึ่หมื่นเป็นหมื่นห้า แม่ะไ้่อมบ้าน ทำอหมูหรือทำอะไรไ้ ที่บ้าน็มีราย่ายเยอะ แม่พริ่าพริแทบทุวัน”
“อรืม ปออโทษ ปอิอะไรไม่เ้าท่าัอย่า ีที่มันสำเร็แล้วในเรื่อเปิบริษัท ไม่ั้นปอ็แย่”
สอนในวันนี้นอนอันอยู่ที่พื้น เพราะในห้อนอนอพวเธอมีแ่อุปร์ทำานอาปอ พริไทยไปานสื่นมาว่าที่เย สุท้ายเธอื้อแ้วเ็บวามเย็นถูลิสิทธิ์มาหนึ่ใบ แล้วไปาแฟฟรีมาหน้าาเย พวที่ทำานทำุบิบๆ ึ้นมา เธอยิ้มและหัวเราะออมาเบาๆ ในทันที
“ที่พริมาินาแฟฟรีเพราะว่ามีนที่บ้านลอเอาาแฟปินอาร้านสาร์เบิร์มาให้ิม พริรู้สึว่ามัน็ีถ้าให้เป็น อนนี้เลยิใ่ะ มาใ้สวัสิารอธนาารไปใหุ้้ม่าเลย่ะ “
ทุนอึ้ลไป สุท้ายพริไทย็ทำหน้าแบบมีวามสุมาๆ เธอะทำอย่าแรือื้อรถยน์่อน เธออยาับรถมาทำานแทนนั่รถไฟฟ้าับรถเมล์แล้ว อยาับรถไปหาแม่และพาแม่ไปเที่ยวบ้า แม่อเธอลำบามานานแล้วเพราะเธอิผู้ายนลืมแม่ เธอเป็นลูทรพีริๆ
พริไทยทำานนถึวันหยุ ปอ็เอร์ไพร์เธอ้วยรถไฟฟ้าันเล็ๆ ราาสามแสนบาทันหนึ่ ปอับพาเธอไปบ้านที่เป็นร้านายรถัรยานยน์แบบสผ่อน ในบ้านมีแ่รถอเ็มไปหม พ่ออปอนั่ายรถเอ พอปอเรียพ่อไปเท่านั้น พ่อถอแว่นาออมาและร้อไห้เลย ปอรู้สึผิสุๆ วิ่ไปอพ่อวัเินไปให้อีแสนนึแล้วบอพ่อึ้นมา
” พ่อปอเียนเมส์าย เอาโปสเอร์ับไอแพที่เฟานมาให้พ่อู้วย ว่าเินนี่ปอไม่ไ้ไปทำผิหมายมาแ่หามา้วยารสนับสนุนเินาพริ ปอให้พริผ่อนอนโที่เยอพ่อื้อแล้วพ่อไม่ให้ แล้วเินื้ออทำานปอ็ไถแฟนมาสอปีว่าที่หายไปาบ้านเลย ปอท้อมา ิถึพ่อที่เยสอนปอในทุวัน ีที่มันเป็นวามริไ้เพราะไอ้แนฟมันให้ยืมเินและวนนมาลทุนสี่สิบล้าน ผมเลยมีหนี้พร้อมๆ เพื่อนสี่สิบล้าน และหยิบำไรมาใ้ัน่อนในหนึ่ปี อนนี้เมส์ายไ้วันล่ะล้านแ่แบ่ทุนออไปใ้หนี้ับ้านานอยู่รับพ่อ “
” อรืม ่ามันเถอะ ลับมาบ้าน็ีแล้ว พ่อมีลูนเียวร้านนี้มัน็มีำไรบ้า าทุนบ้าเพราะส่นเรียน ็หวัอยามีนมา่วยเ็นรถเ้าออบ้าไม่ไ้หวัอะไรเยอะ มีหนี้มา็เหนื่อยมาไม่ีหรอ ะหาเินมาไปทำไม ถ้าไม่มีลูไม่มีหลานมา่วยใ้ “
” โถ่ พ่อ ปออโทษ ปอแม่ผิเอแหล่ะพ่อ “
สอพ่อลูอันแน่น นพริไทยยืนยิ้มแหยๆ พอปอรู้สึัวไ้็แนะนะนออไป
“พ่อนี่พริไทยแฟนปอ บ้านเ้าไม่รวยอยู่่าัหวัแ่ทำานธนาารเือนล่ะสี่หมื่นส่ปอให้ทำเมส์มาะสามปีแล้ว พ่อไปอพริให้ปอนะ ปอมีเินสินสอเอพ่อไม่้อออเินแล้ว”
“อรืม มีเมียี็ีแล้ว เี๋ยวรอร้านปิ่อนแล้วไปิน้าวัน แม่มึร้อไห้ทุวันที่ลูหายไปาบ้าน ไอ้ลู็ใำไม่ิถึแม่ิถึพ่อมันเลย ว่าะอยู่ันยัไไ้แ่สอน “
” โถ่ พ่อ ปอสำนึผิแล้ว ปอะรีบใ้หนี้แล้วมีหลานมา่วยพ่อทำร้านมอเอร์ไ์”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น