คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ~}Chapter 5{~ ~}The End{~
รถแท็กซี่เคลื่อนตัวมาจอดยังหน้าอาคารของทางเข้าสนามบิน มอเรียวยื่นมือไปจ่ายเงินก่อนจะวิ่งลงจากรถเข้าไปภายใน ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยรอยคราบหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอย่างไม่ยอมหยุด
..........ยุน อย่าไปจากแจนะ...............
ขาเรียววิ่งมาด้วยความเหนื่อยหอบก่อนจะหยุดหอบหายใจ นัยตาหวานสอดส่องไปทั่วก่อนจะบพบเข้ากับร่างสูงของยูชอนและจุนซู ร่างบางรีบวิ่งตรงเข้าไปทันทีอย่างไม่รีรอ
"ยูชอน จุนซู!!" เสียงหวานเอ่ยตะโกนเรียก ใบหน้าหวานของจุนซูหันมามองก่อนจะยิ้มให้หน้าเจื่อนๆ นัยตาคมมองแจจุงก่อนจะส่ายหน้าไปมา
"ยุนโฮละ" ร่างบางเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ดวงตากลมหวานสดส่ายหาร่างสูงของยุนโฮไปทั่ว แต่ก็ได้พบกับเพียงความว่างเปล่า
"ยุนโฮเขาเข้าไปในห้องรับรองแล้วละ" จุนซูเอ่ยตอบเสียงอ่อย มือเรียวจับมือของแจจุงอย่างให้กำลังใจ
ร่างทั้งร่างชาอย่างไร้ความรู้สึก ใบหน้าหวานส่ายไปมาก่อนจะปล่อยโฮออกมา
ขาเรียววิ่งก้าวไปยังห้องรับรอง แต่ก็ถูกพนักงานกักกลั้นเอาไว้
"ปล่อย!! ยุนโฮ!!!" ร่างบางตะโกนออกมาพร้อมกับดิ้นพล่านจากการเกาะกุมของพนักงาน ใบหน้าหวานส่ายไปมาพร้อมๆกับหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
"ปล่อยเดี๋ยวนี้" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ดวงตากลมหวานตวัดมองใบหน้าคมของอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มให้ ยูชอนยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะหันมองพนักงาน
"ขอโทษครับ คุณยูชอน" พนักงานเอ่ยขอโทษยูชอนอย่างสำนึกผิด เพราะยูชอนเป็นถึงหุ้นส่วนคนสำคัญของสนามบินของยุนโฮก่อนจะคลายการเกาะกุมแขนเรียวของร่างบาง ทันทีแขนเรียวไร้การะเกาะกุม แจจุงก็วิ่งเข้าไปภายในห้องรับรองทันที
ดวงตากลมหวานสอดส่ายมองหาไปทั่วแต่ก็เพียงพบกับพนักงานชาย 2 คน ขาเรียววิ่งตรงไปยังชายทั้งสองทันที
"คุณครับ ผู้โดยสารที่จะไปอเมริกาไปไหนแล้วครับ" แจจุงเอ่ยถามพนักงานทั้งสองอย่างร้อนรนและหวังว่าคำตอบจะออกมาดี แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือคำว่างเปล่า พนักงานทิ้งสองส่ายหน้าไปมาช้า "เพิ่งขึ้นเครื่องไปเมื่อตะกี้ครับ"
ดวงตากลมหวานเบิกกว้างก่อนจะออกวิ่งอีกครั้งโดยไม่ฟังเสียงเรียกของใครทั้งสิ้น ความรู้สึกหวาดกลัวเข้าถาโถมไม่หยุด ความรู้สึกหวาเหว่รุมเร้าเข้ามา ความรู้สึกเหมือนขาดหายอะไรบางอย่างที่สำคัญ กำลังจะหายไป ความรู้สึกเหล่านั้นกำลังรุมเกาะกุมหัวใจของเขาจะก้อนเนื้อภายในอ่อนแอ
ขาเรียววิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นลานสนามบินกว้างใหญ่ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเครื่องบินยังไม่ออก ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วนรอยยิ้มก่อนจะร่างบางจะวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม แต่แล้วก็ต้องหยุดลง เมื่อเครื่องบินลำนั้นค่อยๆเคื่อนตัวออกอย่างช้าๆ และบินออกไปในที่สุด
ร่างทั้งร่างนั่งล้มพับลงกับพื้นกว้าง มือเรียวทิ้งสองข้างยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ดวงตากลมหวานบวมแดงช้ำจากการร้องไห้หนักและติดต่อกันเป็นเวลานาน ร่างบางหอบหายใจเหนื่อยอ่อนจนตัวโยน
"มานั่งตรงนี้เดี๋ยวไม่สบายนะ"
"..."
"อากาศหนาวอย่างนี้ เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเป็นห่วงนะครับ"
"..."
"เอ๊ะ ทำไมคุณดื้ออย่างนี้ละ คุณอยากให้คนที่คุณรักเขาเป็นห่วงคุณเหรอไง"
"...ฮึก...."
"คุณร้องไห้เหรอ คุณร้องไห้ทำไม"
"....ฮึก....ฮืออออออ...."
"อ๋า คุณอย่าร้องสิ" เสียงหวานเอ่ยอย่างหวั่นวิตกก่อนใบหน้าหวานๆที่ออกแนวกวนนิดๆจะหันไปหาแฟนหนุ่มของตัวเอง
"ชางมิน เขาร้องไห้ไม่หยุดจะทำไงดีอ่า" ร่างเล็กของเด็กชายหันไปขอความคิดเห็นจากชายหนุ่ม ใบหน้าคมระบายยิ้มให้คนรักก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้
"พี่แจจุงครับ" เสียงทุ้มๆออกแนวโทนสูงดังขึ้น ใบหน้าหวานเงยขึ้นก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกแล้วดวงตากลมหวานก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเจื่อกับรุ่นน้องเข้าให้
"ชางมิน" เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงอย่างตกใจ ริมฝีปากหนายกยิ้มให้พลาผงกหัวให้เล็กน้อย
"ครับ พี่แจจุงมานั่งตรงนี้ทำไมครับ" ชางมินคลี่ยิ้มให้ร่างบางที่นั่งกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปพยุงโดยมียูฮวานช่วยอีกคน
"...ฮึก....ชางมิน....ยุนเขาไปอเมริกาแล้ว.....ฮึก...." เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาปนเสียงสะอื้น มือเรียวกำชายเสื้อของเด็กหนุ่มแน่น
สายตาคมจ้องมองรุ่นพี่คนสวยของตัวเองพลางกลั้นยิ้มเอาไว้ "เหรอครับ"
"....แจไม่รู้ว่าจะทำไง.....แจขาดยุนไม่ได้....ฮึก.....ฮือ...."
".......แจคิดถึงยุน........แจไม่อยากให้ยุนไปไหน........"
".......แจมีความสุขทุกครั้งที่ยุนอยู่ด้วย......." เปลือกตาบางหลับลงช้าๆพร้อมกับร่างบางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของชายหนุ่ม
"........แจอยากให้ยุนอยู่กับแจตลอดไป......."
"...........ถึงแม้มันจะดูเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป......"
"........แต่แจขาดยุนไม่ได้............"
"แล้วแจรักยุนไหม?" เสียงทุ้มๆเอ่ยถามอย่างต้องการคำตอบ
"รักสิ"
"รักมากด้วย"
"ยุนก็รักแจเหมือนกัน" สิ้นเสียงทุ้ม ดวงตากลมหวานลืมขึ้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมของร่างสูง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมา เมื่อคนตรงหน้าคือคนที่เขารัก....ชอง ยุนโฮ.....
แขนเรียวทั้งสองข้างโอบกอดรอบเอวของยุนโออย่างดีใจ ใบหน้าหวานซุกลงกับอกแกร่งของอีกฝ่าย สายตาคมมองคนรักอย่างอ่อนโยนพร้อมๆกับมือหนาทั้งสองข้างโอบกอดคนตรงหน้าแน่นกว่าเดิม จนแทบจะไม่มีสิ่งไหนผ่านไปได้ก่อนทั้งสองจะผละออกจากการแต่ถึงอย่างนั้น แขนแกร่งก็ยังคงโอบเอวบางแนบตัวไม่ห่างอยู่ดี
นิ้วเรียวเชยคางมนของแจจุงขึ้นมา นัยตาหวานสบเข้ากับนัยตาคมของร่างสูง ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงไปบนกลีบปากอ่อนนุ่มสีเชอร์รี่ ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างขออนุญาต ก่อนจะสอดแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปภายในโพรงปากอ่อนนุ่มของแจจุง เมื่อริมฝีปากบางเผยออ้ารับ ลิ้นร้อนซุกซอนไม่อยู่กับที่ ชอนไชไปทั่วโพรงอ่อนนุ่มของร่างบางอย่างหลงไหล ในความหอมหวาน อ่อนนุ่ม และแอบแฝงไปด้วยความร้อนแรง ก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กอย่างโหยหาย จากจูบอ่อนหวานกลายเป็นหนักหน่วงและรุนแรง ร้อนแรงขึ้นทีละน้อย
"อือ" เสียงหวานครางในลำคออย่างพึงพอใจ กับรสจูบที่คนตรงหน้าหมอบให้ ก่อนมือเรียวจะทุบอกแกร่งเมื่อเขาเริ่มขาดอากาศหายใจ ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆอย่างอ่อยอิ่ง ใบหน้าคมแสดงอาการเสียดายออกมานิดๆ
ดวงตากลมหวานมองใบหน้าคมก่อนจะคลี่ยิ้มให้ แจจุงแขยงปลายเท้านิดๆก่อนจะทาบทับริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อลงบนริมฝีปากหยักของยุนโฮจนร่างสูงตั้งตัวแทบไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ รับรสจูบที่แจจุงหมอบให้
~}EnD{~
.........................................................................................................
สวัสดีจ้า
มันจบแล้ว
มีความสุข
เพราะเรื่องใหม่ก็ใกล้ออกจากท้องแจแล้วเหมือนกัน กร๊ากกกกกกกกกกกกก
แต่อยากได้คอมเม้นท์จังเลยง่า
ขอคอมเม้นท์หน่อยจิ
น้า น้า
คอมเม้นท์เยอะๆนะ จะได้มีกำลังใจ
รักษาสุขภาพด้วยน้า
บ๊ายบายจ้า^O^
ความคิดเห็น