~{รักครั้งนี้ ชาย กับ หญิง}~ >TVXQ YAOI<

ลำดับตอนที่ #3 : ~}Chapter 3{~

ขายาวก้าวเร็วๆจนกลายเป็นวิ่ง ร่างสูงวิ่งด้วยความเหนื่อยหอบเพราะมีร่างของใครอีกคนอยู่บนหลัง เขาพาร่างบางวิ่งหลบหนีอย่างอ่อนล้า อันที่จริง คนพวกนั้นเขาสู้ได้สบายอยู่แล้ว แต่เพราะมีร่างบางที่ไม่ค่อยสันทัดเรื่องการต่อสู้อยู่ด้วยนะสิ จำทำให้เขาต้องหลีกหนี เพราะเวลาต่อสู้กันทีหนึ่ง มันจะอันตรายมาก เลยทำให้เขาพาร่างบางวิ่งหนี เพราะกลัวว่าการต่อสู้ที่รุ่นแรงมันจะไปกระทบกับตัวของร่างบางแล้วทำให้เกิดแผล

"ยุนปล่อยแจลงไปวิ่งเองก็ได้ แจหายเหนื่อยแล้ว" เสียงหวานเอ่ยขึ้นพลางจ้องมองใบหน้าด้านข้างของร่างสูงที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเกาะพราวขับให้ใบหน้านั้นดูหล่อเหลาขึ้นกว่าเดิมและดูเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน

ดวงตากลมหวานมองใบหน้าคมคายพลางหัวใจที่เต้นรัวกับดวงหน้าหวานที่แดงจัด ไม่ได้เหนื่อยหอบ แต่เพราะรู้สึกตื่นเต้นและเขินอายคนตรงหน้า

"ไม่เป็นไรหรอก แจตัวเบา เดี๋ยวยุนพาแจไปบ้านของตัวเองก่อนได้มั๊ย แล้วยุนค่อยพาแจไปส่งทีหลัง" ร่างสูงหันมายิ้มหวานให้ร่างบางก่อนจะหันไปทางเดิม ใบหน้าหวานซับสีเลือดมากกว่าเดิม แต่ร่างสูงก็หากเห็นไม่ เพราะว่าสถานที่ตรงนี้มันค่อนข้างมืดเลยทำให้ไม่ค่อยเห็นอะไรนัก

"อื้อ" แจจุงรับคำในลำคอสั้นๆพลางซบใบหน้าลงกับไหล่กว้าง พร้อมๆกับคำถามมากมายที่แล่นเข้ามาในสมอง

.....ทำไมถึงรู้สึกว่าไหล่ของยุน อบอุ่น?.....

.....แล้วทำไมเราจะต้องหน้าแดงด้วย?......

.....แล้วทำไมหัวใจมันถึงได้เต้นรัวอย่างนี้ละ?......

  
.....ไอ้หัวใจบ้า!! จะเต้นแรงทำไมนะ เดี๋ยวยุนก็รู้หรอก......

"แจลงได้แล้ว" ร่างสูงเอ่ยเหนื่อยหอบพลางนั่งยองๆลงเพื่อให้ร่างบางลงจากแผ่นหลังของตัวเองได้สะดวก

ร่างบางลงจากแผ่นหลังกว้าง ดวงตากลมหวานมองเพื่อนรักของตนเองอย่างขอบคุณ

"เข้าบ้านกันเถอะ" ร่างสูงเอ่ยเสียงหวานพลางผายมือให้แจจุงเป็นคนเดินเข้าไปก่อน ใบหน้าพยักขึ้นลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้าบ้านของร่างสูง

"ก๊อกๆๆ" ร่างบางเคาะประตูได้สักพักก็มีคนเดินมาเปิดประตู บานประตูแง้มออกมาเผยให้เห็นใบหน้าสวยสะคราญตาของหญิงสาววัยกลางคนที่ยังคงความสวยไว้ได้เหมือนวัยรุ่น จนวัยรุ่นผู้หญิงยังแพ้ในความสวยของเธอ

"อ้าว สวัสดีจ้ะหนูแจจุง เข้ามาก่อนสิลูก" หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี พลางเดินเข้ามาโอบกอดร่างบาง ฝ่ามือบางลูบหัวเพื่อนของลูกอย่างเอ็นดู

"สวัสดีคร้บ คุณป้า" แจจุงเอ่ยเสีงนอบน้อมพลางเหลือบตามองร่างสูงที่ยืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ

"อุ้ย อย่าเรียกว่าป้าสิจ้ะ เรียกว่าแม่ดีกว่า โหะๆๆๆ" หญิงสาวผละออกจากร่างบางพลางตีหน้าเข้มใส่ก่อนจะหัวเราะร่าโดยไม่เกรงใจ

"ครับ" แจจุงรับคำยิ้มๆ

สายตาคมมองร่างบางกับคุณแม่ของตนก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดคุณแม่ของตนอย่างออดอ้อนบ้าง ใบหน้าคมเกยวางบนไหล่บางของผู้เป็นแม่

"แม่ครับ วันนี้ตอนเย็นแม่ทำอาหารสุดฝีมือเลยนะ เดี๋ยวผมพาแจจุงขึ้นไปบนห้องก่อน ถ้าเสร็จเมื่อไรก็ขึ้นไปตามนะครับ" ร่างสูงเอ่ยเสียงหวานกับผู้เป็นแม่ก่อนจะกดสันจมูกลงบนพวงแก้มของหญิงสาว

"จ้ะ หนูแจจุงขึ้นไปเล่นกับเจ้ายุนโฮบนห้องก่อนนะ เดี๋ยวอาหารเสร็จเมื่อไรค่อยลงมาทานกัน" หญิงสาวเอ่ยก่อนจะหันไปหอมแก้มลูกชายของตน

"อย่าทำหนูแจจุงเป็นรอยนะ" หญิงสาวเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ปล่อยทิ้งไว้เพียงร่างบางที่หน้าแดงปรี๊ด กับร่างสูงที่หน้าแดงไม่แพ้กัน

"ขึ้นห้องกันเถอะ" ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบพลางเดินนำเข้าไปในบ้านก่อนโดยมีร่างบางเดินตามมาเงียบพร้อมๆกับหัวใจที่เต้นโครมคราม

"แจเข้าไปรอในห้องก่อนนะ เดี๋ยวยุนไปเอาน้ำมา" ร่างสูงเอ่ยเสียงทุ้มพลางเปิดประตูให้ร่างบางเดินเข้าไป ใบหน้าหวานพยักเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปในห้องนอนของร่างสูง

"เดี๋ยวมานะ แจเล่นเกมส์ไปก่อนก็ได้" ร่างสูงเอ่ยเพียงเท่านั้นก็เดินลงข้างล่างไป

ร่างบางล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ก่อนใบหน้าหวานจะซุกลงบนหมอนใบกว้าง พลางคิดเรื่องต่างๆนาๆ แต่ทุกเรื่องกลับต้องมียุนโฮเข้ามาเสมอ แต่นั่นก็ทำให้เขามีความสุข มากกว่าที่เขาคิดถึงซึลกิ

"แจทานนมไปก่อนได้มั๊ย แม่บอกว่าอีกนานกว่าจะเสร็จ" เสียงทุ้มเอ่ยทำลายความคิดแสนหวานของแจจุง ใบหน้าหวานหันมามองก่อนพยักหน้าเล็กน้อย มือบางพยุงกายให้ลุกขึ้นนั่ง

"แจไม่เล่นเกมส์เหรอ?" ยุนโฮเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะยื่นแก้มนมอุ่นๆให้ร่างบาง มือเรียวยื่นไปรับพลางส่ายหน้าไปมา

"แจไม่ใช่เด็กแล้วนะ ยุน" แจจุงเอ่ยเสียงเข้มพลางเล็มรสชาติของนมนิดๆ

"ยุนไม่ใส่ยาพิษหรอก" ยุนโฮเอ่ยติดตลกก่อนจะดื่มนมจากแก้วให้หมดภายในรวดเดียว จนคราบนมเลอะริมฝีปาก

ดวงตากลมหวานจ้องมองริมฝีปากหนาที่เลอะคราบนมอย่างเหม่อลอย

.....อ่า ยุนเซ็กซี่จัง......

"แจ นมในแก้วจะหกแล้วนะ!!" ยุนโฮเอ่ยเสียงดังพลางรีบจับแก้วนมในมือร่างบางให้คงอยู่ก่อนที่มันจะหกเลอะขาของแจจุงเสียก่อน

"อ๊ะ!! ขอโทษที" แจจุงสะดุ้งเฮือก ใบหน้าหวานแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่ มือเรียวพลาดไปโดนแก้วนมที่ยุนโฮถืออยู่จนมันหกลงบนเสื้อและกางเกงของร่างสูง

ดวงตากลมหวานเบิกกว้างก่อนจะรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดคราบนมอุ่นที่หกบนเสื้อของยุนโฮ

"ยุนถอดเสื้อสิ แจจะได้เช็ดง่ายขึ้น" แจจุงเอ่ยบอกยุนโฮ ใบหน้าคมแดงระเรื่อนิดๆก่อนจะพยักหน้าแล้วถอดเสื้อออก เผยให้เห็นหน้าอกแกร่งสมส่วนที่มีกล้ามเนื้อเป็นหมัดๆ

ใบหน้าหวานแดงซ่านมากกว่าเดิม มือเรียวเลื่อนไปเช็ดคราบนมอุ่นที่หกรดบนตัวของร่างสูง มือบางสั่นระริก ดวงหน้าหวานแดงขึ้นเรื่อยๆ

.....อยากให้ยุนครอบครองแจจัง......

ร่างบางคิดอย่างเหม่อลอยพร้อมกับมือบางที่ผละออกจากผ้าเช็ดหน้าก่อนมือบางจะลูบไล้แผงอกแกร่งอย่างหลงใหล

"แจ" ยุนโฮเรียกแจจุงเสียงเบา มือหนาสะกิดร่างบางเพื่อเตือนสติของแจจุงและเขาเอง แจจุงจะรู้ไหม ว่าการกระทำอย่างนี้ มันแทบจะทำให้เขาคลั่ง ถ้าขืนแจจุงทำเพียงอีกนิดเดียว เขาไม่รับประกันความบริสุทธิ์ของแจจุง ว่ามันจะคงอยู่ไหม

"อ๊ะ!!" แจจุงสะดุ้งเฮือก มือเรียวผละจากแผงอกแกร่ง ใบหน้าหวานก้มลงอย่างขวยเขิน เมื่อกี้ เขาทำอะไรไปนะ แถมไอ้ความคิดบ้าๆ ที่อยากให้ยุนโฮครอบครองอีก เขาจะบ้าหรือไง ยุนโฮเป็นผู้ชาย แล้วก็เพื่อนด้วยนะ

"เดี๋ยวยุนไปเปลี่ยนชุดดีกว่า แจรอก่อนนะ" ยุนโฮเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งไว้เพียงร่างบางที่นั่งหน้าแดง

"แกรก!" มือหนาล็อคประตูห้องน้ำก่อนจะถอนหายใจออกมา แผ่นหลังกว้างพิงกับประตูอย่างเหนื่อยล้า พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ นี่ถ้าเขาออกมาช้ากว่านี้ แจจุงได้เสร็จไปแล้วแน่ๆ

"เฮ้อ!!" ยุนโฮถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องน้ำ สายตาคมมองไปยังร่างบางที่นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง

"แจจุงเป็นไรเปล่า?" ยุนโฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพลางเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ดวงตาคมเบิกกว้างเล็กน้อย เมื่อเห็นแจจุงหน้าแดงแจ๋ มือหนาอิงบนหน้ามนเพื่อหวัดไข้

ร่างบางสะดุ้งเฮือก ใบหน้าหวานผละออกจากมือหนา มือเรียวปัดมือของยุนโฮออก

สายตาคมมองแจจุงอย่างงงงวยก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสายตาขอโทษ "ยุนขอโทษ แจเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ดวงตากลมหวานมองยุนโฮอย่างสำนึกผิดและขอโทษ ก่อนจะก้มหน้า เมื่อไรเจ้าหัวใจมันจะหยุดเต้นแรงซะทีนะ!!!!

"เอ่อ...แจกลับก่อนนะ" แจจุงเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะลุกจากเตียง ขาเรียวก้าวเดินไปยังบานประตูแต่ก็ถูกมือหนาจับที่ข้อมือไว้เสียก่อน

"จะไปแล้วเหรอ ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ เดี๋ยวยุนไปส่งดีกว่า นี่มันดึกแล้วนะ อันตราย" ยุนโฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างปิดไม่มิด

ใบหน้าหวานมีแววลังเลนิดๆ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้ร่างสูง

"งั้นแจก็มานั่งทำการบ้านก่อนละกัน" ร่างสูงเอ่ยเสียงร่าพลางดึงข้อมือบางให้เดินตามตนมายังโต๊ะเขียนหนังสือแบบขาพับได้

ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะรองนุ่มพลางมือหนาก็ดึงมือเรียวให้นั่งลงบนเบาะนุ่ม ร่างบางทรุดนั่งตามแรงดึงของร่างสูง ใบหน้าหวานหันไปดุเบาๆ

'โช-ชีม-ซือ-รอบ-เก แย-กี ฮัล-แร-โย ยง-กี แน-บล-แร-โย~.'

"อ่า โทษน้า" ยุนโฮเอ่ยเสียงขอโทษแจจุงเบาๆก่อนจะรับโทรศัพท์

"ครับ" เสียงทุ้มกรอกลงไปในเครื่องสื่อสารตัวจิ๋ว

ดวงตากลมหวานมองยุนโฮก่อนจะเบ้หน้าอย่างขัดใจ มือเรียวคว้ากระเป๋าเรียนขึ้นมาแล้วจะหยิบสมุด ปากกา ขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก่อนหยิบหนังสือเล่มหนากระแทกลงบนโต๊ะอย่างขัดใจเมื่อได้ยินที่ยุนโฮพูด

"จีเฮยเหรอ เจ้าหญิงตัวน้อยของพี่"

"แปปนะจีเฮย" ยุนโฮรีบหยุดบทสนทนาก่อนจะหันมามองแจจุงที่ตอนนี้เบ้หน้าเหมือนเด็กๆเวลาโดนขัดใจ

"แจเป็นอะไรครับ" ยุนโฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง มือหนาสะกิดไหล่บางเบาๆ แต่แจจุงก็สะบัดออกพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความงอน

"จะคุยก็คุยไปสิ น้องสาวโทรมาไม่ใช่หรือไง" ใบหน้าหวานสะบัดไปทางอื่น ดวงตากลมหวานพร่าเลือน หยาดน้ำใสๆคลอที่ดวงตาหวาน มือเรียวยกขึ้นปาดลวกๆก่อนจะซุกหน้ากับท่อนแขนเรียวของตนเอง

"เอ่อ จีเฮย เอาไว้ว่างๆพี่ค่อยโทรไปนะ" ร่างสูงรีบบอกลาอีกฝ่าย เมื่อเห็นแจจุงซุกหน้าลงกับท่อนแขนของตนเอง

ที่รีบวาง ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ก็แค่กลัวร่างบางจะโกรธ และต้องมานั่งรอเขาโทรหาน้องทั้งที่ไม่ใช่ธุระสำคัญอะไร

("ม่ายยยยยน้า พี่ยุนโฮ อย่าโทรมานะ เดี๋ยวจีเฮยโทรไปเอง เวลาที่เกาหลีกับอเมริกาไม่ตรงกันใช่ม้า ถ้าเกิดพี่ยุนโฮโทรมาตอนเรียนเดี๋ยวจีเฮยจะโดนดุ เพราะฉะนั้นเดี๋ยวจีเฮยจะโทรไปนะ อ๊ะ! ฝากสวัสดีพี่สะใภ้แจจุงด้วยนะ แล้วก็บอกด้วยนะว่า อย่าหวงพี่ยุนโฮให้มากนัก ขนาดสามีจะคุยกะน้องสาว ยังไม่ให้เลย ขี้หึงจริงๆ!!!! ไปล่ะ บาย") เสียงปลายสายตะโกนออกมาให้อีกคนที่นั่งอยู่ในห้องให้ได้ยินอย่างตั้งใจก่อนจะกดวางสายไป

ใบหน้าหวานเงยขึ้นมามองพร้อมกับดวงหน้าหวานที่แดงซ่าน ดวงตากลมหวานหันไปมองร่างสูงที่นั่งหน้าแดงไม่แพ้กัน สายตาหวานสบเข้ากับสายตาคมก่อนจะรีบหลุบลงต่ำอย่างเขินอาย

....ให้ตายเถอะ นี่เขาหึงยุนโฮ อย่างที่จีเฮยว่าหรือเนี่ย แต่จะบ้าหรือไง ยุนโฮเป็นผู้ชายนะ ที่สำคัญคนที่เขาควรจะหึงก็มีแค่ซึลกิเท่านั้นเอง....

"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ กินข้าวได้แล้วจ้ะ ยุนโฮ หนูแจจุง" เสียงผู้เป็นแม่ดังขึ้นภายนอกบานประตูสีขาว

"ครับ" ยุนโฮเอ่ยขานรับก่อนจะหันไปมองร่างบางที่นั่งก้มหน้าอยู่ พลางมือเรียวทั้งสองข้างก็บิดไปมา

"ลงไปทานข้าวกันเถอะ พอทานเสร็จยุนจะได้พาแจไปส่งที่ย้านเลย เดี๋ยวคุณน้าจะเป็นห่วงเอา" ยุนโฮเอ่ยเสียงทุ้มก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีแจจุงลุกขึ้นตาม มือหนาผายออกเป็นเชิงให้แจจุงเดินออกไปก่อน  ใบหน้าหวานพยักเล็กน้อยพร้อมกับเดินออกไปโดยมียุนโฮเดินตามหลัง

~}2 Be CoNt.{~

.........................................................................................................



สวัสดีจ้า^^


ทุกคนเป็นไงกันบ้าง


ไม่ได้เจอกันตั้งนาน 555+


เราหายหัวไปเล่นเกมส์อ่ะ =_=


แบบว่า พี่ไม่ยอมให้เปิดคอมเลย จนกว่าจะถึง 3 ทุ่ม ><


เซ็งชะมัดเลยอ่ะ


เราก็เลยไม่ได้อัพจน ทะเลาะกะมัน


เราเลยแหกกฏซะนี่ 5555+ ^0^ (อย่าเลียนแบบนะ เพราะเรามันชั่ว)


เปิดให้เห็นๆเลยว่าเปิดเล่นอยู่อ่ะแล้วจะทำไม


มันก็มองด้วยสายตา --* ชิ้ง ชิ้ง


แต่ด้วยความหน้าด้านของเรา


เราก็เล่นด้วยหน้าตาเฉยๆ บ่องแบ๊ว แบบไม่รู้ร้อน รู้หนาว


มันก็เลยเดินไปเอง 5555555+ ก็ฉันจะอัพฟิค แกจะขัดได้เรอะ


แต่สุดท้าย สมองตันนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 

เราก็เลย ไปเล่นเกมส์แทน 55555+ ติดงอมแงมเลย


จนนึกได้ว่า "ตูแต่งคู่รักดงบังอยู่นี่หว่า=_= ไปแต่งต่อดีก่า^0^" เราก็เลยชะแวบมาแต่งต่ออ่ะ 555555+


แล้วก็เลยนำมาลงให้อ่ะ^^


คริคริ


5555+


ทุกคนติชมฟิคเรื่องนี้ได้นะ (ติชมได้ทุกเรื่องเลย)


แล้วทุกคนก็อย่าลืมคอมเม้นท์กันนะ


เพราะคอมเม้นท์คือกำลังใจ ขั้นสุดยอด 5555+ เราพูดจริงๆนะ


5555+ 


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์นะ ขอบคุณมากๆๆๆๆ


^/\^


ไปแล้วน้า


รักษาสุขภาพด้วยน้า^^


บ๊ายบาย


^0^/  ^0^\  ^0^/  ^0^\  ^0^/  ^0^\  ^0^/  ^0^\


อาหุ อาหุ อาหุ บายจ้า รักน้า จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ