คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~}Chapter 2{~
ไม่ได้อ่านทวนนะ =_=
.........................................................................................................
ร่างสูงเดินไปเรื่อยๆตามเส้นทางกลับบ้าน ขายาวแตะก้อนหินตามทางอย่างเหม่อลอย พลางในหัวสมองนึกถึงใบหน้าของใครบางคนที่รักหมดหัวใจ แต่กลับไม่ได้ครอบครองไว้ ทั้งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่มันก็เหมือนกลับอยู่ไกลแสนไกล จนเอื้อมไม่ถึง
ร่างสูงเดินมาอย่างเหม่อลอยจนชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
"อ๊ะ ขอโทษครับ" ร่างสูงเอ่ยขอโทษคนตรงหน้าพลางก้มหัวให้ก่อนจะเงยหน้ามอง
"อ้าว เฮ้ย พวกเราดูดิว่ากูชนกับใคร" เสียงทุ้มของชายคนหนึ่งดังขึ้น ยุนโฮมองหน้าชายคนนั้นอย่างนึกคุ้น ก่อนที่ใบหน้าคมจะซีดเล็กน้อย คู่อริของยูชอนนี่น่า
"กริ๊ดดดด ยุนโฮ" เสียงหญิงสาวภายในกลุ่มกรีดร้องออกมาอย่างดีใจพร้อมกับวิ่งเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม
"เฮ้ย ไอ้อินเจ ไปดึงตัวพวกผู้หญิงออกมาดิ แม่ง ทำตัวร่านผู้ชายไปทั่ว" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์เสียก่อนจะหันไปสั่งให้ลูกน้องของตนดึงตัวผู้หญิงออกมาจากยุนโฮ
"ว่าไงครับ เจ้าชายยุนโฮ ไม่กลัวผู้หญิงจับตัวเหรอไง" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนจะหัวเราะ และคนในกลุ่มก็หัวเราะตาม
"มันเป็นทางกลับบ้านของฉัน" ยุนโฮเอ่ยเสียงเรียบพลางเบี่ยงตัวหลบเพื่อจะเดินกลับบ้าน ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากจะมีเรื่องเท่าไรนัก เพราะจะต้องมานั่งฟังแจจุงกับจุนซูบ่น ถ้าสองคนนั้นรู้เข้า
"เฮ้ย จะไปไหนว่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางรั้งต้นแขนของยุนโฮไว้ ใบหน้าคมหันไปมองอย่างเรียบเฉยก่อนจะสบัดแขนออก
"จะกลับบ้าน ถ้าอยากมีเรื่องนักไว้วันหลัง วันนี้ไม่ว่าง" ยุนโฮเอ่ยเสียงเรียบพลางก้าวเท้าจะเดินต่อแต่ก็ติดตรงแขนของชายหนุ่รั้งเอาไว้ มือหนากระชากให้ยุนโฮหันหน้าไปหาตนเอง
"เฮ้ย กลัวเหรอไง พอไม่มีพรรคพวกก็กลัวหัวหดเลยนี่หว่า หึ น่าสมเพช" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเยาะเย้ยก่อนจะถุยน้ำลายใส่เสื้อยุนโฮ
"กริ๊ด แกอย่ามาถุยน้ำลายใส่ยุนโฮนะ อีหน้าแยบคองจู" หนึ่งในหญิงสาวตะโกนใส่พรรคพวกของตัวเอง ชายหนุ่มหันไปมองอย่างไม่สบอารมณ์
"เฮ้ย อินเจ จับพวกผู้หญิงไปไกลๆดิ แม่ง มีเรื่องไม่สะดวกเลยว่ะ" คองจูเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหันหน้ามาหายุนโฮ
"ไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากมีปัญหากับพวกหนักโลกอย่างแก!!" ยุนโฮเอ่ยเสียงดังก่อนจะปล่อยหมัดใส่หน้าของคองจู ชายหนุ่มเซไปตามแรงต่อยก่อนจะหันมาสวนหมัดใส่ร่างสูง
'ผลัวะ!!!'
'ผลัวะ!!!!!'
ยุนโฮสวนหมัดกลับไปก่อนจะเริ่มออกวิ่งเมื่อเห็นว่าคองจูล้มลงไปกองกับพื้น ขายาวๆก้าววิ่งเข้าตามซอยเล็กๆโดยมีพวกของคองจูวิ่งตามมา ก่อนจะวิ่งมาหยุดอยู่ที่ทางออก เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
ภาพที่แจจุงกำลังป้อนไอติมหญิงสาวอยู่ในร้านไอติม ฝั่งตรงข้ามกับซอยที่เขายืนอยู่ ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม คงจะมีความสุขมากสินะ แจจุง ก็นายได้อยู่กับคนรักของนายนี่ น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง
'หมับ!!'
'ผลัวะ!!!'
ร่างสูงเซถลาไปตามแรงต่อยหลังจากเขาถูกจับให้หันมาเผชิญหน้ากับคองจู
"หึ เมิงคิดจะหนีไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ!!!" คองจูเอ่ยตะคอกใส่ร่างสูง ก่อนจะปล่อยหมัดใส่ร่างสูงอีกครั้ง
"เฮ้ย ล็อกตัวมันไว้" คองจูเอ่ยสั่งลูกน้องให้มาจับกุมยุนโฮ แต่ร่างสูงไว้กว่าจึงสวนหมัดใส่พรรคพวกของคองจูจนล้มไปนอนกลับพื้น
"จะเอาไง ฉันบอกว่าจะกลับบ้าน ฟังไม่ออกหรือไง!!" ยุนโฮเอ่ยเสียงดังพลางถอยหลังออกมาเรื่อยๆก่อนจะชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
"ฮ่าๆๆๆ เมิงอย่าลืมสิ ยุนโฮว่า พวกของกูนะเยอะ" คองจูเอ่ยเสียงดังลั่นพลางหัวเราะออกมา ใบหน้าคมหันไปมองคนข้างหลังก็ถึงกลับหน้าถอดสี มาอีก ห้า คนแล้วเขาจะไว้ไหม
"จับตัวมัน" คองจูเอ่ยเสียงเด็ดขาดซึ่งขณะเดียวกันกลับยุนโฮที่โดนล็อกตัว แต่ร่างสูงก็กระทืบเท้าลงไปบนของชายร่างยักษ์ทั้งสอง ทำให้ชายทั้งคู่ต้องปล่อยแขนยุนโฮแล้วจับที่เท้าตัวเองไว้
"เก่งจริงนะ" คองจูเอ่ยด้วยสียงเคียดแค้น
"หึ ถ้าอยากมีเรื่องมากนักก็เข้ามาเลย คนจะได้กลับบ้าน" ยุนโฮเอ่ยเสียงแข็งพลางหักข้อนิ้วที่มือ เขาคิดว่าระบายอารมณ์กับคนพวกนี้ก็ดีเหมือนกัน ระบายอารมณ์ที่ต้องเห็นภาพแจจุงอยู่กับใครคนอื่น
"งั้นก็ดี" คองจูเอ่ยเสียงเหี้ยมก่อนจะดีดนิ้วทีหนึ่ง พวกของคองจูทั้งหมดก็ถลาเข้ามารุมยุนโฮทันที
นัยตาคมมองคนเหล่านั้นสักครู่ก็คลี่ยิ้มออกมา หึ อ่อนหัด
'ผลัวะ!!'
'ผลัวะ!!'
"หยุดนะ พวกแกจะทำอะไร!!" เสียงหวานดังขึ้น ใบหน้าคมหันไปมองทางต้นเสียงเช่นเดียวกับพวกของคองจูเช่นกัน
นัยตาคมเบิกกว้างเมื่อเห็นคนที่ตะโกนห้ามพวกเขา แจจุง!!
ร่างบางยืนหอบ พลางมองมาที่ร่างสูงด้วยสายตาเป็นห่วง ขาเรียวก้าวเข้ามาภายในซอยอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่แล้วต้นแขนบางก็ถูกกระชากอย่างแรง
"หึ น่ารักนี่หว่า เด็กเมิงหรือไงว่ะ ยุนโฮ กูขอชิมได้ปล่าวว่ะ" คองจูเอ่ยเสียงเรียบพลางกระชากแจจุงให้มาประชิดตัว ใบหน้าหวานกระแทกกับอกกว้างของอีกฝ่ายอย่างจัง
"ปล่อยนะเว้ย!! อย่ายุ่งกับคนนั้น" ยุนโฮเอ่ยเสียงแข็งพลางสะบัดการเกาะกุมของชายร่างยักษ์ ขายาวๆก้าวเข้าไปหาคองจูแต่ก็โดนดักไว้เสียก่อน
"เฮ้ย พวกเมิงอย่าให้ยุนโฮเข้ามาได้นะเว้ย กูขอสนุกกับยัยนี่ก่อน" คองจูเอ่ยเสียงเหี้ยมพลางลูบไล้สะโพกบางอย่างหลงไหล
"ปล่อย!!! ฉันไม่ใช่ผู้หญิง" แจจุงตะโกนเสียงดังพลางดิ้นคลุกคลักให้หลุดจากการเกาะกุมของคองจู แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะอกีฝ่ายมีแรงมากกว่า
"หึ เป็นหญิงหรือชาย กูไม่สน น่ารักอย่างนี้จะให้ปล่อยไป เสียดายแย่" สิ้นเสียงทุ้ม มือหนาล้วงเข้าไปใต้สาบเสื้อบาง ก่อนจะสะกิดยอดอกสีชมพูระเรื่อ
"อือ..ปล่อย!!" ร่างบางครางเสียงหวาน ก่อนจะเอ่ยตะโกนใส่อีกฝ่าย มือบางผลักอกร่างสูง แต่ก็ไม่เป็นผล มือหนายังลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่ม นัยตาหวานสั่นระริกเนื่องจากความกลัวเริ่มเข้าถาโถม
"ปล่อยนะเว้ย!!!!" ยุนโฮตะโกนสุดเสียงพลางถลาเข้าไปฉุดแขนร่างบางให้เซมาทางตน มือหนาโอบเอวบางแน่น
ใบหน้าหวานซบลงกับอกกว้างของยุนโฮ มือเรียวกอดร่างสูงแน่นพร้อมกับหยาดน้ำใสที่ล่วงหล่นมาจากดวงตาคู่สวย นัยตาหวานสั่นระริกเพราะหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"แจไม่เป็นไรแล้วนะ ยุนอยู่นี่แล้ว" ยุนโฮเอ่ยปลอบเสียงหวานพลางลูบเรือนผมนุ่มอย่างอ่อนโยน นัยตาคมมองคองจูอย่างเคียดแค้น
"ถ้าไม่อยากมีเรื่อง ก็หลีกไปซะ" ยุนโฮเอ่ยเสียงเย็นพลางจ้องมองคองจูอย่างเฉยชา เขาชักจะเริ่มหมดความอดทนแล้ว
"หึ คิดว่าจะกลัวหรือไงว่ะ รุมมัน" คองจูเอ่ยเสียงเหี้ยม พร้อมๆกับลูกน้องของคองจูที่ถลาเข้ามา
ริยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏบนใบหน้าคม มือหนากระชับเอวบางแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่มืออีกข้างจะคว้าท่อนไม้แถวนั้นขึ้นมากระชับมือ แล้วปัดเศษกระเบื้องแตกหักเข้าใส่คองจูและพรรคพวก แล้วเริ่มพาร่างบางออกวิ่ง
ยะ...ยุน....หยุดก่อน....แจไม่ไหว...." ร่างบางเอ่ยเสียงหอบพร้อมกับทรุดลงไปนั่งบนพื้น ใบหน้าคมหันมามองร่างบางอย่างเป็นห่วง พลางมองเข้าไปในซอยลึกก็เห็นพวกของคองจูวิ่งมา ใบหน้าคมมีแววสับสนนิดๆก่อนจะหันหลังและนั่งยองๆ ต่อหน้าร่างบางที่นั่งหอบอยู่กับพื้น
"ขึ้นมาบนหลัง" ยุนโฮเอ่ยเสียงเร่งรีบ ใบหน้าหวานมีแววตกใจเล็กน้อยพร้อมกับดวงหน้าที่แดงระเรื่อ
"ไม่ ฉันหนักนะ" แจจุงเอ่ยปฏิเสธพลางส่ายหน้าไปมา ใบหน้าคมหันมามองร่างบางก่อนจะถอนหายใจออกมา
"แจไม่หนักหรอกตัวออกจะเบา รีบขึ้นมาเร็วสิ" ยุนโฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนท้ายประโยคจะเอ่ยเร่งร่างบาง ใบหน้าหวานมีแววสับสนนิดๆก่อนจะค่อยพยุงตัวขึ้นบนหลังของร่างสูง
"กอดยุนไว้ให้แน่นนะ" ยุนโฮเอ่ยเสียงเข้มพลางลุกขึ้นยืน
"อือ" แจจุงรับคำสั้นๆพลางกระชับแขนเรียวโอบกอดร่างสูงแน่น ใบหน้าหวานแดงระเรื่อซบลงบนแผ่นหลังกว้าง พร้อมกับก้อนเนื้อภายในที่เต้นไม่หยุด มันคืออะไรนะ
~}2 Be CoNt.{~
...............................................................................................................
สวัสดีจ้า
ทำไมคอมเม้นท์น้อยอย่างนี้อ่ะ TT^TT
ไม่มีกำลังใจเลยง่า
อ่า ช่วยคอมเม้นท์เยอะๆหน่อยนะ เราจะได้แต่งเยอะๆไง 555+
เราลงให้ได้เฉพาะวัน ศุกร์ กะเสาร์นะ แต่ถ้าอาจารย์สั่งงาน แล้วเราทำงานเสร็จก็จะแอบลงนะ 555+ (ชั่วจริงแก)
ทุกคนอย่าลืมคอมเม้นท์ละ
อ่า เป็นยังไงบ้างก็บอกกันบ้างนะ เราไม่รู้ว่าสนุกเปล่าอ่ะ 0.0 ยังไงก็บอกกันด้วยนะ
คอมเม้นท์
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านและรอคอย ฟิคที่เราแต่งนะ ขอบคุณคอมเม้นท์มากๆเลยอ่ะ
ไปแล้วนะ
อย่าลืมคอมเม้นท์ละ - -* ชิ้ง
รักษาสุขภาพด้วย ^O^
บ๊ายบาย^^
ความคิดเห็น