คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปะทะ
บ้านตระกูล รัตนธาราธาร.....
" เตย ตอง!!!! ตื่นได้เเล้ว!! " เสียงเเม่ฉันเรียกฉันกับพี่เตยดังมาจากชั้นล่าง
"หะ..อะรัย.....ตื่นเเล้ว....ค่าาา" ฉันตอบด้วยความเหนื่อยล้าเเละง่วงอย่างมากมาย ฉันหันไปดูนาฬิการูป BatZ-Batz Maru ที่หัวเตียง เฮ้อ..เพิ่งหกโมงเองหล่ะ
ขออิกสักนิดละกันนะ....ว่าเเล้วฉันก้ล้มตัวลงนอนอย่างสบายใจ การนอนนี่สุดโปรดฉันเลย ขอหั้ยบอกเถอะ....ฉันนอนได้ทุกที่ ทุกเวลา กำลังจะหลับอยู่ดีดี ฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเเฉะๆบนใบหน้า "เฮ้ย...รัยเนี่ย" ฉันตกใจร้องถาม จะอะรัยเล่า ก็เเม่ของฉันนะสิ เล่นเอานำใส่กระบอกฉีดมาฉีดหน้าฉันอย่างเเฉะเรยนี่ " จะตื่นได้รึยังฮะ....เด๋วก็ไปเรียนสายหรอก " " ตื่นเเล้วจ้ะเเม่จ๋า " ฉันตอบด้วยความรำคาน ดีเหมือนกัน นี่ก็จะเจ็ดโมงเเล้วนี่ จะได้ไปเช้าๆมั่ง (อยากบอกว่าปกติฉันตื่นเจ็ดโมงสิบห้าเเละเข้าเรียนสายทุกครั้ง) ฉันก็ไปล้างหน้าเเปรงฟันเเละเเต่งตัว อยากบอกว่าฉันใช้เวลานานมากในการเเต่งตัว เเค่เครื่องเเบบนักเรียนง่ายๆเนี่ยเเหละ ฉันใช้เกือบครึ่งชั่วโมง เเล้วไหนจะมัดผมอิกล่ะ?? วันนี้ฉันปล่อยผมไปดีกว่าเนอะ....ก็ฉันเพิ่งซอยเปิดหูมาเองเเหละ ว่าเเล้วก็คว้าเอาที่หนีบไฟฟ้ามาเปิดเเล้วก็เริ่มหนีบ หนีบ หนีบ "เทอหนอเทอขยี้รัก เเละพักดีของฉันหวัง กลายมลายเหมือนฝันฝันลวง......" เสียงมือถือฉันดังขึ้นมา เพื่อนๆฉันเกลียดเสียงเรียกเข้าเพลงรักหนอรักของฉันมากมาย เเต่ฉันว่ามันเเนวๆดีอ่ะ เอ๊ะ! อยู่ไหนเนี่ย??? เมื่อคืนใช้เเล้วไว้ไหนน๊าาาา??
อ้อ...อยู่ใต้หมอนนี่หว่า... ฉันคว้ามาเเล้วรีบกดรับสาย "ฮัลโหล....ตอง" เสียงผู้ชายปลายสายดังมา "วันนี้จะไปเรียนป่าวเนี่ย??" ฉันก็งงอยู่นะ ยังไม่ตื่นดีเรย "ไปดิ กำลังเเต่งตัวอยู่ จะออกจากบ้านเเร้ว.....นี่คัยเนี่ย??" "นี่บอลนะค้าบบ" "อ๋อบอลเองอ่ะหรอ เอาเบอครายโทรมาเนี่ย??" "บอล" คือเพื่อนชายที่ดีม๊ากมากของฉันคนหนึ่งเรยนะ ชิ.. ไม่อยากจะบอก เมื่อก่อนมันหลงรักฉันมากมายเเต่ก็... เเล้วไปๆมาๆ เรามาเปนเพื่อนกันได้ไงไม่รุ คริคริ ตลกดี "เอาเบอตู้หน้าบ้านโทรดิเนี่ย เครื่องบอลตังหมดเด๋วจะไปเติมเงินที่เซเว่นเนี่ย" "อ๋อ...เด๋วมาเจอหน้าโรงเรียนตองด้วยนะ อิกสักครึ่งชั่วโมงอ่ะนะ " ฉันสั่งบอล "จ้ะ คุนนายตอง"....เรียกฉันซะเเก่เลย -0_0-
นี่ฉันบอกหรือยังเนี่ยว่าฉันกะไอ้หมาบอลเนี่ย เรียนคนละโรงเรียนกัน เราเคยเรียนที่เดียวกันเเหละเเต่ ตอนนี้บอลมันเลือกเดินสายช่าง - -" ส่วนฉันกับเพื่อนสาวๆของฉันเลือกเรียนศิสป์ฝรั่งเศษ ที่โรงเรียนเก่าของเรา เเล้วฉันก็ลงไปข้างล่าง เดินเข้าห้องครัว หั้ยทายไปทัมรัย...หน้าอย่างฉัน จะมีรัยได้ นอกจากหาของกิน สาธุคุรยายสุดที่ร๊ากกได้โปรดอย่าทำข้าวผัดทะเลทรายเล๊ยยยยย (ชื่อที่ฉันตั้งให้ข้าวผัดยายฉัน โห..กินเเล้วเหมือนไปอยู่ทะเลทรายมาซักสามเดือน เเบบว่า คุนยายสุดทีรัก ผัดซะเเห้งม๊ากมาก เเถมเเข็งอิก ให้ตายเถอะสายฟ้าาาา) ....... "เอ้าตอง มากินเข้าผัดนี่ ยายผัดไว้หั้ย"....-- ., -- "เอ่อ...ไม่เปนรัยหรอกค่าาา ว่าค่อยหิวอ่ะจ้ะ" "เฮ้ยยย...อิกเเล้วเหรอเอ็ง...ผัดหั้ยเเล้วไม่กิน เด๋วเเม่เอาหั้ยหมากินหมดเลยนี่" ".......แหะๆๆ..." เอาเลยยาย เอาเลย เด๋วช่วย เฮ้ยนี่สายเเล้วนะเนี่ย.. "พี่เตย!!!...เสร็จรึยัง?? จะไปละนะ" ฉันตะโกนถามพี่สาวที่น่ารำคานของฉัน
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา "ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ... "เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......" "อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -) "ไปเรียนเเล้วนะเเม่...." "ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..." "เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย" "ลืมอะรัย???....." "โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่" "มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..." "ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..." "ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......" "หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด " เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา "ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ "โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
"หะ..อะรัย.....ตื่นเเล้ว....ค่าาา" ฉันตอบด้วยความเหนื่อยล้าเเละง่วงอย่างมากมาย
ฉันหันไปดูนาฬิการูป BatZ-Batz Maru ที่หัวเตียง เฮ้อ..เพิ่งหกโมงเองหล่ะ
ขออิกสักนิดละกันนะ....ว่าเเล้วฉันก้ล้มตัวลงนอนอย่างสบายใจ การนอนนี่สุดโปรดฉันเลย ขอหั้ยบอกเถอะ....ฉันนอนได้ทุกที่ ทุกเวลา กำลังจะหลับอยู่ดีดี ฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเเฉะๆบนใบหน้า "เฮ้ย...รัยเนี่ย" ฉันตกใจร้องถาม จะอะรัยเล่า ก็เเม่ของฉันนะสิ เล่นเอานำใส่กระบอกฉีดมาฉีดหน้าฉันอย่างเเฉะเรยนี่ " จะตื่นได้รึยังฮะ....เด๋วก็ไปเรียนสายหรอก " " ตื่นเเล้วจ้ะเเม่จ๋า " ฉันตอบด้วยความรำคาน ดีเหมือนกัน นี่ก็จะเจ็ดโมงเเล้วนี่ จะได้ไปเช้าๆมั่ง (อยากบอกว่าปกติฉันตื่นเจ็ดโมงสิบห้าเเละเข้าเรียนสายทุกครั้ง) ฉันก็ไปล้างหน้าเเปรงฟันเเละเเต่งตัว อยากบอกว่าฉันใช้เวลานานมากในการเเต่งตัว เเค่เครื่องเเบบนักเรียนง่ายๆเนี่ยเเหละ ฉันใช้เกือบครึ่งชั่วโมง เเล้วไหนจะมัดผมอิกล่ะ?? วันนี้ฉันปล่อยผมไปดีกว่าเนอะ....ก็ฉันเพิ่งซอยเปิดหูมาเองเเหละ ว่าเเล้วก็คว้าเอาที่หนีบไฟฟ้ามาเปิดเเล้วก็เริ่มหนีบ หนีบ หนีบ "เทอหนอเทอขยี้รัก เเละพักดีของฉันหวัง กลายมลายเหมือนฝันฝันลวง......" เสียงมือถือฉันดังขึ้นมา เพื่อนๆฉันเกลียดเสียงเรียกเข้าเพลงรักหนอรักของฉันมากมาย เเต่ฉันว่ามันเเนวๆดีอ่ะ เอ๊ะ! อยู่ไหนเนี่ย??? เมื่อคืนใช้เเล้วไว้ไหนน๊าาาา??
อ้อ...อยู่ใต้หมอนนี่หว่า... ฉันคว้ามาเเล้วรีบกดรับสาย "ฮัลโหล....ตอง" เสียงผู้ชายปลายสายดังมา "วันนี้จะไปเรียนป่าวเนี่ย??" ฉันก็งงอยู่นะ ยังไม่ตื่นดีเรย "ไปดิ กำลังเเต่งตัวอยู่ จะออกจากบ้านเเร้ว.....นี่คัยเนี่ย??" "นี่บอลนะค้าบบ" "อ๋อบอลเองอ่ะหรอ เอาเบอครายโทรมาเนี่ย??" "บอล" คือเพื่อนชายที่ดีม๊ากมากของฉันคนหนึ่งเรยนะ ชิ.. ไม่อยากจะบอก เมื่อก่อนมันหลงรักฉันมากมายเเต่ก็... เเล้วไปๆมาๆ เรามาเปนเพื่อนกันได้ไงไม่รุ คริคริ ตลกดี "เอาเบอตู้หน้าบ้านโทรดิเนี่ย เครื่องบอลตังหมดเด๋วจะไปเติมเงินที่เซเว่นเนี่ย" "อ๋อ...เด๋วมาเจอหน้าโรงเรียนตองด้วยนะ อิกสักครึ่งชั่วโมงอ่ะนะ " ฉันสั่งบอล "จ้ะ คุนนายตอง"....เรียกฉันซะเเก่เลย -0_0-
นี่ฉันบอกหรือยังเนี่ยว่าฉันกะไอ้หมาบอลเนี่ย เรียนคนละโรงเรียนกัน เราเคยเรียนที่เดียวกันเเหละเเต่ ตอนนี้บอลมันเลือกเดินสายช่าง - -" ส่วนฉันกับเพื่อนสาวๆของฉันเลือกเรียนศิสป์ฝรั่งเศษ ที่โรงเรียนเก่าของเรา เเล้วฉันก็ลงไปข้างล่าง เดินเข้าห้องครัว หั้ยทายไปทัมรัย...หน้าอย่างฉัน จะมีรัยได้ นอกจากหาของกิน สาธุคุรยายสุดที่ร๊ากกได้โปรดอย่าทำข้าวผัดทะเลทรายเล๊ยยยยย (ชื่อที่ฉันตั้งให้ข้าวผัดยายฉัน โห..กินเเล้วเหมือนไปอยู่ทะเลทรายมาซักสามเดือน เเบบว่า คุนยายสุดทีรัก ผัดซะเเห้งม๊ากมาก เเถมเเข็งอิก ให้ตายเถอะสายฟ้าาาา) ....... "เอ้าตอง มากินเข้าผัดนี่ ยายผัดไว้หั้ย"....-- ., -- "เอ่อ...ไม่เปนรัยหรอกค่าาา ว่าค่อยหิวอ่ะจ้ะ" "เฮ้ยยย...อิกเเล้วเหรอเอ็ง...ผัดหั้ยเเล้วไม่กิน เด๋วเเม่เอาหั้ยหมากินหมดเลยนี่" ".......แหะๆๆ..." เอาเลยยาย เอาเลย เด๋วช่วย เฮ้ยนี่สายเเล้วนะเนี่ย.. "พี่เตย!!!...เสร็จรึยัง?? จะไปละนะ" ฉันตะโกนถามพี่สาวที่น่ารำคานของฉัน
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา "ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ... "เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......" "อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -) "ไปเรียนเเล้วนะเเม่...." "ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..." "เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย" "ลืมอะรัย???....." "โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่" "มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..." "ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..." "ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......" "หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด " เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา "ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ "โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
ขออิกสักนิดละกันนะ....ว่าเเล้วฉันก้ล้มตัวลงนอนอย่างสบายใจ
การนอนนี่สุดโปรดฉันเลย ขอหั้ยบอกเถอะ....ฉันนอนได้ทุกที่ ทุกเวลา
กำลังจะหลับอยู่ดีดี ฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเเฉะๆบนใบหน้า
"เฮ้ย...รัยเนี่ย" ฉันตกใจร้องถาม
จะอะรัยเล่า ก็เเม่ของฉันนะสิ
เล่นเอานำใส่กระบอกฉีดมาฉีดหน้าฉันอย่างเเฉะเรยนี่
" จะตื่นได้รึยังฮะ....เด๋วก็ไปเรียนสายหรอก "
" ตื่นเเล้วจ้ะเเม่จ๋า " ฉันตอบด้วยความรำคาน
ดีเหมือนกัน นี่ก็จะเจ็ดโมงเเล้วนี่
จะได้ไปเช้าๆมั่ง
(อยากบอกว่าปกติฉันตื่นเจ็ดโมงสิบห้าเเละเข้าเรียนสายทุกครั้ง)
ฉันก็ไปล้างหน้าเเปรงฟันเเละเเต่งตัว
อยากบอกว่าฉันใช้เวลานานมากในการเเต่งตัว
เเค่เครื่องเเบบนักเรียนง่ายๆเนี่ยเเหละ
ฉันใช้เกือบครึ่งชั่วโมง เเล้วไหนจะมัดผมอิกล่ะ??
วันนี้ฉันปล่อยผมไปดีกว่าเนอะ....ก็ฉันเพิ่งซอยเปิดหูมาเองเเหละ
ว่าเเล้วก็คว้าเอาที่หนีบไฟฟ้ามาเปิดเเล้วก็เริ่มหนีบ หนีบ หนีบ
"เทอหนอเทอขยี้รัก เเละพักดีของฉันหวัง กลายมลายเหมือนฝันฝันลวง......"
เสียงมือถือฉันดังขึ้นมา เพื่อนๆฉันเกลียดเสียงเรียกเข้าเพลงรักหนอรักของฉันมากมาย เเต่ฉันว่ามันเเนวๆดีอ่ะ
เอ๊ะ! อยู่ไหนเนี่ย??? เมื่อคืนใช้เเล้วไว้ไหนน๊าาาา??
อ้อ...อยู่ใต้หมอนนี่หว่า... ฉันคว้ามาเเล้วรีบกดรับสาย "ฮัลโหล....ตอง" เสียงผู้ชายปลายสายดังมา "วันนี้จะไปเรียนป่าวเนี่ย??" ฉันก็งงอยู่นะ ยังไม่ตื่นดีเรย "ไปดิ กำลังเเต่งตัวอยู่ จะออกจากบ้านเเร้ว.....นี่คัยเนี่ย??" "นี่บอลนะค้าบบ" "อ๋อบอลเองอ่ะหรอ เอาเบอครายโทรมาเนี่ย??" "บอล" คือเพื่อนชายที่ดีม๊ากมากของฉันคนหนึ่งเรยนะ ชิ.. ไม่อยากจะบอก เมื่อก่อนมันหลงรักฉันมากมายเเต่ก็... เเล้วไปๆมาๆ เรามาเปนเพื่อนกันได้ไงไม่รุ คริคริ ตลกดี "เอาเบอตู้หน้าบ้านโทรดิเนี่ย เครื่องบอลตังหมดเด๋วจะไปเติมเงินที่เซเว่นเนี่ย" "อ๋อ...เด๋วมาเจอหน้าโรงเรียนตองด้วยนะ อิกสักครึ่งชั่วโมงอ่ะนะ " ฉันสั่งบอล "จ้ะ คุนนายตอง"....เรียกฉันซะเเก่เลย -0_0-
นี่ฉันบอกหรือยังเนี่ยว่าฉันกะไอ้หมาบอลเนี่ย เรียนคนละโรงเรียนกัน เราเคยเรียนที่เดียวกันเเหละเเต่ ตอนนี้บอลมันเลือกเดินสายช่าง - -" ส่วนฉันกับเพื่อนสาวๆของฉันเลือกเรียนศิสป์ฝรั่งเศษ ที่โรงเรียนเก่าของเรา เเล้วฉันก็ลงไปข้างล่าง เดินเข้าห้องครัว หั้ยทายไปทัมรัย...หน้าอย่างฉัน จะมีรัยได้ นอกจากหาของกิน สาธุคุรยายสุดที่ร๊ากกได้โปรดอย่าทำข้าวผัดทะเลทรายเล๊ยยยยย (ชื่อที่ฉันตั้งให้ข้าวผัดยายฉัน โห..กินเเล้วเหมือนไปอยู่ทะเลทรายมาซักสามเดือน เเบบว่า คุนยายสุดทีรัก ผัดซะเเห้งม๊ากมาก เเถมเเข็งอิก ให้ตายเถอะสายฟ้าาาา) ....... "เอ้าตอง มากินเข้าผัดนี่ ยายผัดไว้หั้ย"....-- ., -- "เอ่อ...ไม่เปนรัยหรอกค่าาา ว่าค่อยหิวอ่ะจ้ะ" "เฮ้ยยย...อิกเเล้วเหรอเอ็ง...ผัดหั้ยเเล้วไม่กิน เด๋วเเม่เอาหั้ยหมากินหมดเลยนี่" ".......แหะๆๆ..." เอาเลยยาย เอาเลย เด๋วช่วย เฮ้ยนี่สายเเล้วนะเนี่ย.. "พี่เตย!!!...เสร็จรึยัง?? จะไปละนะ" ฉันตะโกนถามพี่สาวที่น่ารำคานของฉัน
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา "ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ... "เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......" "อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -) "ไปเรียนเเล้วนะเเม่...." "ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..." "เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย" "ลืมอะรัย???....." "โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่" "มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..." "ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..." "ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......" "หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด " เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา "ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ "โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
อ้อ...อยู่ใต้หมอนนี่หว่า...
ฉันคว้ามาเเล้วรีบกดรับสาย
"ฮัลโหล....ตอง" เสียงผู้ชายปลายสายดังมา "วันนี้จะไปเรียนป่าวเนี่ย??"
ฉันก็งงอยู่นะ ยังไม่ตื่นดีเรย
"ไปดิ กำลังเเต่งตัวอยู่ จะออกจากบ้านเเร้ว.....นี่คัยเนี่ย??"
"นี่บอลนะค้าบบ"
"อ๋อบอลเองอ่ะหรอ เอาเบอครายโทรมาเนี่ย??"
"บอล" คือเพื่อนชายที่ดีม๊ากมากของฉันคนหนึ่งเรยนะ ชิ.. ไม่อยากจะบอก เมื่อก่อนมันหลงรักฉันมากมายเเต่ก็...
เเล้วไปๆมาๆ เรามาเปนเพื่อนกันได้ไงไม่รุ คริคริ ตลกดี
"เอาเบอตู้หน้าบ้านโทรดิเนี่ย เครื่องบอลตังหมดเด๋วจะไปเติมเงินที่เซเว่นเนี่ย"
"อ๋อ...เด๋วมาเจอหน้าโรงเรียนตองด้วยนะ อิกสักครึ่งชั่วโมงอ่ะนะ " ฉันสั่งบอล
"จ้ะ คุนนายตอง"....เรียกฉันซะเเก่เลย -0_0-
นี่ฉันบอกหรือยังเนี่ยว่าฉันกะไอ้หมาบอลเนี่ย เรียนคนละโรงเรียนกัน เราเคยเรียนที่เดียวกันเเหละเเต่ ตอนนี้บอลมันเลือกเดินสายช่าง - -" ส่วนฉันกับเพื่อนสาวๆของฉันเลือกเรียนศิสป์ฝรั่งเศษ ที่โรงเรียนเก่าของเรา เเล้วฉันก็ลงไปข้างล่าง เดินเข้าห้องครัว หั้ยทายไปทัมรัย...หน้าอย่างฉัน จะมีรัยได้ นอกจากหาของกิน สาธุคุรยายสุดที่ร๊ากกได้โปรดอย่าทำข้าวผัดทะเลทรายเล๊ยยยยย (ชื่อที่ฉันตั้งให้ข้าวผัดยายฉัน โห..กินเเล้วเหมือนไปอยู่ทะเลทรายมาซักสามเดือน เเบบว่า คุนยายสุดทีรัก ผัดซะเเห้งม๊ากมาก เเถมเเข็งอิก ให้ตายเถอะสายฟ้าาาา) ....... "เอ้าตอง มากินเข้าผัดนี่ ยายผัดไว้หั้ย"....-- ., -- "เอ่อ...ไม่เปนรัยหรอกค่าาา ว่าค่อยหิวอ่ะจ้ะ" "เฮ้ยยย...อิกเเล้วเหรอเอ็ง...ผัดหั้ยเเล้วไม่กิน เด๋วเเม่เอาหั้ยหมากินหมดเลยนี่" ".......แหะๆๆ..." เอาเลยยาย เอาเลย เด๋วช่วย เฮ้ยนี่สายเเล้วนะเนี่ย.. "พี่เตย!!!...เสร็จรึยัง?? จะไปละนะ" ฉันตะโกนถามพี่สาวที่น่ารำคานของฉัน
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา "ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ... "เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......" "อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -) "ไปเรียนเเล้วนะเเม่...." "ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..." "เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย" "ลืมอะรัย???....." "โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่" "มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..." "ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..." "ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......" "หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด " เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา "ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ "โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
นี่ฉันบอกหรือยังเนี่ยว่าฉันกะไอ้หมาบอลเนี่ย เรียนคนละโรงเรียนกัน เราเคยเรียนที่เดียวกันเเหละเเต่ ตอนนี้บอลมันเลือกเดินสายช่าง - -" ส่วนฉันกับเพื่อนสาวๆของฉันเลือกเรียนศิสป์ฝรั่งเศษ ที่โรงเรียนเก่าของเรา
เเล้วฉันก็ลงไปข้างล่าง เดินเข้าห้องครัว หั้ยทายไปทัมรัย...หน้าอย่างฉัน จะมีรัยได้ นอกจากหาของกิน สาธุคุรยายสุดที่ร๊ากกได้โปรดอย่าทำข้าวผัดทะเลทรายเล๊ยยยยย (ชื่อที่ฉันตั้งให้ข้าวผัดยายฉัน โห..กินเเล้วเหมือนไปอยู่ทะเลทรายมาซักสามเดือน เเบบว่า คุนยายสุดทีรัก ผัดซะเเห้งม๊ากมาก เเถมเเข็งอิก ให้ตายเถอะสายฟ้าาาา) .......
"เอ้าตอง มากินเข้าผัดนี่ ยายผัดไว้หั้ย"....-- ., --
"เอ่อ...ไม่เปนรัยหรอกค่าาา ว่าค่อยหิวอ่ะจ้ะ"
"เฮ้ยยย...อิกเเล้วเหรอเอ็ง...ผัดหั้ยเเล้วไม่กิน เด๋วเเม่เอาหั้ยหมากินหมดเลยนี่"
".......แหะๆๆ..." เอาเลยยาย เอาเลย เด๋วช่วย
เฮ้ยนี่สายเเล้วนะเนี่ย..
"พี่เตย!!!...เสร็จรึยัง?? จะไปละนะ" ฉันตะโกนถามพี่สาวที่น่ารำคานของฉัน
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา "ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ... "เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......" "อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -) "ไปเรียนเเล้วนะเเม่...." "ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..." "เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย" "ลืมอะรัย???....." "โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่" "มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..." "ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..." "ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......" "หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด " เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา "ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ "โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
"ยังไม่เส็ดเว้ย...ไปก่อนก็ได้เด๋วพี่ตามไป" คุนพี่ตะโกนตอบมา
"ก็ได้วะ ไอ้หน้าหนังเเมว"...ฉันพึมพำกับตัวเอง
ความจริงฉันไม่ชอบไปเร๊ยนคนเดวเรยรู้มั้ย
ฉันไม่ชอบขึ้นรถเมลคนเดวเรยเพราะฉันชอบหลับเเล้วไม่มีครัยปลุกฉัน ตื่นที่รัยเลยป้ายทุกทีเลย เฮ้อ...
"เเม่จ๋าาาา ไปละนะ......"
"อื้ม...." เเม่ช้านนพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามอง (เขาเเต่งหน้าอยู่ - -)
"ไปเรียนเเล้วนะเเม่...."
"ได้ยินเเล้วตองเอ๊ยยย..."
"เเม่ลืมเเล้วหรอเนี่ยยยยย"
"ลืมอะรัย???....."
"โหยเเม่อ่ะ ดูดิ ชราจนลืมหมดเเล้วอ่ะหรอ ตังอ่ะเเม่"
"มาว่าคัยเเกห่ะๆๆๆ......ตังก้อหั้ยไปเมื่อวานสองร้อย หมดเเลวไงเทอ..."
"ฮีฮีฮี......หะโหมดเเว้วววว..."
"ใช้เงินเก่งจังเรย...เอ้านี่มีเเค่80พอนะลูกสาว พอเเล้ว พรุ่งนี้ก้อหยุด......"
"หูยยยยยยย 80เองหรอจ๊ะเเม่จ๋าาาาาาา" ฉันพยายามทำเสียงออดอ้อนที่สุด
" เหลือหลายเเล้วรุนะว่ามีตังเก็บอ่ะ...." ออุ๊ยยเเม่รุได้ไงอ่าาาา
"ไม่มี๊ ไม่มีเล๊ยยยย จิงจิ๊งงงงงง.." --..-- โกหกเเม่ นรกกินหัวละมั้งงงง
เเล้วฉันก้อออกมารอรถเมลหน้าบ้าน.....ดูดิ ยังต้องนั่งรถเมลเลยอ่ะ...รอให้หาเเฟนรวยๆได้ก่อนนะ จะหั้ยมารับทุกวันเลยยยย
อุ๊ย..สาย33 มาพอดีเรย คนเยอะหน่อยก็ไม่เปนรัยเนอะ
"โอ๊ย!!" คนเบียดฉันกระเด็นเรยอ่ะ รีบไปไหนกันนักหรอ?? ฉันก้รีบนะเเต่ไม่เห็นเบียดใครเลยนี่
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
โหะ.ๆ.ๆ.ๆ.......อะรัยเน่าในรถว๊าาเนี่ยยยย เหม็นเน่าอย่างเเรงงงง นี่เพิ่ง7โมงกว่าๆเองนะเนี่ย นั่นไง ต้องเปนลุงหนวดคนนั้นเเน่เรยอ่าาา โหยยยย ลุงขาาา ที่บ้านน้ำประปาไปถึงยังอ่ะลุงงง ท่าทางมีกะตังนี่หว่าาาาาา ที่ทาจุ๊กกุเเร้อ่าลุง ใช้มั่งนะ อันละไม่ถึงร้อยยเอง....."อะเเค่ก อะเเค่ก ๆๆ " 0_0*
0_0*เเล้วก็รู้สึกมีคนมาข่วนๆ จิ้มๆเเขนฉัน คัยวะ!! ฉันเลยหันไปดู....
ผู้ชายนี่หว่าาาาา...ผู้ชายในชุดช่างกลนั่นเอง "เเต๊ะอั๋งฉันหรอไอ้บ้า..ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ฉันยังเด็กอยุ่น๊าาา " "หะ??? อะรันะครับ??" "เเกนั่นเเหละอย่ามาทัมนิ้งหน่องหน่อยเลย ไอ้โรคจิตเเอบจับต้องตัวฉานนนนน" "เอ่อ..ผมเเค่จะถามว่า จะนั่งไหมครับ??" อ้าวววว....หน้าเเตกเป็นเสี้ยวๆเลยตรู คนบนรถเเม้งก้อมองกานจางอ่ะ "อ่อ...ไม่เปนรัย......ค่ะ" ฉันตอบเขินๆ "นั่งเถอะครับ" ว่าเเล้วเขาก็เบียดผู้คนลุกขึ้นมาจากที่นั่งให้ฉันนั่ง ว้าว!!!!!!!!!!!! สุภาพบุรุษหรอนี่ไอ้เดกช่างกล
"เอ่อ....ขอบคุน....นะ" ฉันตอบเเล้วนั่งลง เอ๊ะ...ไอ้คนนี้ก้อนารักดีนี่หน่า ฉันเหลือบไปเห็นที่ตรงชุดนักเรียนช่างของเขา เอ๊ะ...เรียนที่เดียวกับบอลนี่หน่า ต้องลงไปต่อรถป้ายเดียวกันเเน่ๆๆ..... เเล้วมองไปมองมา มองมามองไป ตาฉันก้อเลยริบหรี่ลงเรื่อยๆๆๆ เเล้วในที่สุดก้อ โป๊กกก!!
เสียงหัวฉันโขกกับหน้าต่างรถเมล์อย่างดัง ม๊ากมาก หัวเเตกมั้ยเนี่ยเรา "โอ้ยยย...." อุทานออกมาอย่างดัง "555555++++ เปนรัยมากมั้ยเทอ" ไอ้ช่างกลมานถามช้านนน เเล้วก้อหัวเราะอย่างฮาอ่ะ -- * -- "ขำอะรัย ไอ้หน้าลูกค่าง เจ็ยนะว้อยยยยยยย " ฉันตอบเบาๆเเล้วเอามือลูบหัว โหยยย อารมนั้นอย่าหั้ยเซ็ดดดดดด โครดดดดดด เจ็บบเรยยยย เเละในที่สุดเราก็มาถึงป้ายหน้าโรงเรียนฉันซะทีนะ จะได้เจอะบอลซะที ร้อนมากมายในรถเมล์ "เอ้าเทอ...ป้ายเทอเเล้ว..." "ฮ๊าาาา นายรุ้ได้ไงอ่าาาา หรือนายเเอบสะกดรอยฉ๊านนนมา ว่าเเล้วไอ้โรคจิต....อย่าเข้ามานะว้อยยยย" ไอ้นี่มันน่ากัวนะเนี่ย "โห....ก้อที่หน้าอกเทอมันปักชื่อโรงเรียนอ่ะ ก้อต้องรุดิว่าลงป้ายไหนนนนน.....00" "น่านนนน ว่าเเล้วไอ้ลามกจกเปรต จิ้งเหลนฉก คางคกเหยียบ......มองหน้าอกข้าาาาาาา ไอ้บ้าาาา" ว่าเเล้วฉันก้อไม่รีรอ รีบวิ่งลงมาจากรถเมลล์ อย่างรวดเรวกว่าความเรวเเสงอิกมั้ง .... นั่นไงไอ้หมาบอล...นั่งยิ้มร่าาาาาา.....อยูนั่นเอง "โห คุนนายตอง กว่าจะมาถึงได้นะ" ดูบอลมันทักฉัน "ตัดผมมาอิกเเล้วหรอ??" "อืมมม...น่ารักใช่ป่ะล่ะ?? ตองรู้ ไม่ต้องชมหรอก เค้าเขิลลลล" ฉันยิ้มกะทรงผมใหม่ของตัวเอง "เเหม..ความถ่อมตนนี่หดหายหมดเลยนะเเกตอง เอ้านี่....กินซะ" ว่าเเล้วบอลก็ส่งเนสกาเเฟลาเต้กระป๋องมาหั้ยพร้อมเเสนวิชทูน่าจากเซเว่น อีเลฟเว่น "โอ้ยยย ขอบจัยหลายๆเด้อ อ้ายเพื่อนฮักกกกก......" ฉันรับอาหารเช้ามาเเล้วก็เปิดกาเเฟดื่ม ฉันติดกาเเฟเอามากมายเรยนะเพราะฉันชอบนอนดึกทุกคืนเลยเชียว
"นั่น.....ลืมตัวสิท่า.....สำเนียงลาวสะเดิดดมาเชียว" 5555+++++ "บ้าาาาาา...ฉันน่ะคนในเมืองเว้ยยยยย เเต่กำเนิดด้วย" เเล้วฉันก้อนึกถึงไอ้โรคจิตคนมะกี้ขึ้นมา ฉันทนไม่ไหวต้องเล่าให้บอลมานฟัง "เเกบอล มะกี้ ข้าเจอคนโรคจิตอ่ะ..." "โม้อ๊ะป่าวววว" ไอ้บ้า - - คัยเค้าโม้เรื่องนี้กันเนี่ยยยย "เปล่านะแก จิงๆๆอ่ะ สงสัยจะตามตองมานานเเล้วด้วยอ่ะ เเบบมันรู้ด้วยว่าลงป้ายนี้ เเล้วเเถมไอ้ของเสียนั่นมันยังบอกฉันอิกว่ามันมองหน้าอกฉ๊านนนนนนนนน เเล้วก้อ.......--0-- ???* -0-? !+* ? ! ? ?! ! -0- + /*?/??!!-0-+!??!!/*-0-!! " กรี๊ดดดดด นึกเเล้วขนลุกกกกกก อึ๋ยยย "
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -" "เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ" ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้ "ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ" "เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
ผู้ชายนี่หว่าาาาา...ผู้ชายในชุดช่างกลนั่นเอง
"เเต๊ะอั๋งฉันหรอไอ้บ้า..ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ฉันยังเด็กอยุ่น๊าาา "
"หะ??? อะรันะครับ??"
"เเกนั่นเเหละอย่ามาทัมนิ้งหน่องหน่อยเลย ไอ้โรคจิตเเอบจับต้องตัวฉานนนนน"
"เอ่อ..ผมเเค่จะถามว่า จะนั่งไหมครับ??"
อ้าวววว....หน้าเเตกเป็นเสี้ยวๆเลยตรู คนบนรถเเม้งก้อมองกานจางอ่ะ
"อ่อ...ไม่เปนรัย......ค่ะ" ฉันตอบเขินๆ
"นั่งเถอะครับ" ว่าเเล้วเขาก็เบียดผู้คนลุกขึ้นมาจากที่นั่งให้ฉันนั่ง
ว้าว!!!!!!!!!!!! สุภาพบุรุษหรอนี่ไอ้เดกช่างกล
"เอ่อ....ขอบคุน....นะ" ฉันตอบเเล้วนั่งลง เอ๊ะ...ไอ้คนนี้ก้อนารักดีนี่หน่า ฉันเหลือบไปเห็นที่ตรงชุดนักเรียนช่างของเขา เอ๊ะ...เรียนที่เดียวกับบอลนี่หน่า ต้องลงไปต่อรถป้ายเดียวกันเเน่ๆๆ..... เเล้วมองไปมองมา มองมามองไป ตาฉันก้อเลยริบหรี่ลงเรื่อยๆๆๆ เเล้วในที่สุดก้อ โป๊กกก!!
เสียงหัวฉันโขกกับหน้าต่างรถเมล์อย่างดัง ม๊ากมาก หัวเเตกมั้ยเนี่ยเรา "โอ้ยยย...." อุทานออกมาอย่างดัง "555555++++ เปนรัยมากมั้ยเทอ" ไอ้ช่างกลมานถามช้านนน เเล้วก้อหัวเราะอย่างฮาอ่ะ -- * -- "ขำอะรัย ไอ้หน้าลูกค่าง เจ็ยนะว้อยยยยยยย " ฉันตอบเบาๆเเล้วเอามือลูบหัว โหยยย อารมนั้นอย่าหั้ยเซ็ดดดดดด โครดดดดดด เจ็บบเรยยยย เเละในที่สุดเราก็มาถึงป้ายหน้าโรงเรียนฉันซะทีนะ จะได้เจอะบอลซะที ร้อนมากมายในรถเมล์ "เอ้าเทอ...ป้ายเทอเเล้ว..." "ฮ๊าาาา นายรุ้ได้ไงอ่าาาา หรือนายเเอบสะกดรอยฉ๊านนนมา ว่าเเล้วไอ้โรคจิต....อย่าเข้ามานะว้อยยยย" ไอ้นี่มันน่ากัวนะเนี่ย "โห....ก้อที่หน้าอกเทอมันปักชื่อโรงเรียนอ่ะ ก้อต้องรุดิว่าลงป้ายไหนนนนน.....00" "น่านนนน ว่าเเล้วไอ้ลามกจกเปรต จิ้งเหลนฉก คางคกเหยียบ......มองหน้าอกข้าาาาาาา ไอ้บ้าาาา" ว่าเเล้วฉันก้อไม่รีรอ รีบวิ่งลงมาจากรถเมลล์ อย่างรวดเรวกว่าความเรวเเสงอิกมั้ง .... นั่นไงไอ้หมาบอล...นั่งยิ้มร่าาาาาา.....อยูนั่นเอง "โห คุนนายตอง กว่าจะมาถึงได้นะ" ดูบอลมันทักฉัน "ตัดผมมาอิกเเล้วหรอ??" "อืมมม...น่ารักใช่ป่ะล่ะ?? ตองรู้ ไม่ต้องชมหรอก เค้าเขิลลลล" ฉันยิ้มกะทรงผมใหม่ของตัวเอง "เเหม..ความถ่อมตนนี่หดหายหมดเลยนะเเกตอง เอ้านี่....กินซะ" ว่าเเล้วบอลก็ส่งเนสกาเเฟลาเต้กระป๋องมาหั้ยพร้อมเเสนวิชทูน่าจากเซเว่น อีเลฟเว่น "โอ้ยยย ขอบจัยหลายๆเด้อ อ้ายเพื่อนฮักกกกก......" ฉันรับอาหารเช้ามาเเล้วก็เปิดกาเเฟดื่ม ฉันติดกาเเฟเอามากมายเรยนะเพราะฉันชอบนอนดึกทุกคืนเลยเชียว
"นั่น.....ลืมตัวสิท่า.....สำเนียงลาวสะเดิดดมาเชียว" 5555+++++ "บ้าาาาาา...ฉันน่ะคนในเมืองเว้ยยยยย เเต่กำเนิดด้วย" เเล้วฉันก้อนึกถึงไอ้โรคจิตคนมะกี้ขึ้นมา ฉันทนไม่ไหวต้องเล่าให้บอลมานฟัง "เเกบอล มะกี้ ข้าเจอคนโรคจิตอ่ะ..." "โม้อ๊ะป่าวววว" ไอ้บ้า - - คัยเค้าโม้เรื่องนี้กันเนี่ยยยย "เปล่านะแก จิงๆๆอ่ะ สงสัยจะตามตองมานานเเล้วด้วยอ่ะ เเบบมันรู้ด้วยว่าลงป้ายนี้ เเล้วเเถมไอ้ของเสียนั่นมันยังบอกฉันอิกว่ามันมองหน้าอกฉ๊านนนนนนนนน เเล้วก้อ.......--0-- ???* -0-? !+* ? ! ? ?! ! -0- + /*?/??!!-0-+!??!!/*-0-!! " กรี๊ดดดดด นึกเเล้วขนลุกกกกกก อึ๋ยยย "
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -" "เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ" ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้ "ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ" "เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"เอ่อ....ขอบคุน....นะ" ฉันตอบเเล้วนั่งลง
เอ๊ะ...ไอ้คนนี้ก้อนารักดีนี่หน่า ฉันเหลือบไปเห็นที่ตรงชุดนักเรียนช่างของเขา เอ๊ะ...เรียนที่เดียวกับบอลนี่หน่า ต้องลงไปต่อรถป้ายเดียวกันเเน่ๆๆ.....
เเล้วมองไปมองมา มองมามองไป ตาฉันก้อเลยริบหรี่ลงเรื่อยๆๆๆ เเล้วในที่สุดก้อ โป๊กกก!!
เสียงหัวฉันโขกกับหน้าต่างรถเมล์อย่างดัง ม๊ากมาก หัวเเตกมั้ยเนี่ยเรา "โอ้ยยย...." อุทานออกมาอย่างดัง "555555++++ เปนรัยมากมั้ยเทอ" ไอ้ช่างกลมานถามช้านนน เเล้วก้อหัวเราะอย่างฮาอ่ะ -- * -- "ขำอะรัย ไอ้หน้าลูกค่าง เจ็ยนะว้อยยยยยยย " ฉันตอบเบาๆเเล้วเอามือลูบหัว โหยยย อารมนั้นอย่าหั้ยเซ็ดดดดดด โครดดดดดด เจ็บบเรยยยย เเละในที่สุดเราก็มาถึงป้ายหน้าโรงเรียนฉันซะทีนะ จะได้เจอะบอลซะที ร้อนมากมายในรถเมล์ "เอ้าเทอ...ป้ายเทอเเล้ว..." "ฮ๊าาาา นายรุ้ได้ไงอ่าาาา หรือนายเเอบสะกดรอยฉ๊านนนมา ว่าเเล้วไอ้โรคจิต....อย่าเข้ามานะว้อยยยย" ไอ้นี่มันน่ากัวนะเนี่ย "โห....ก้อที่หน้าอกเทอมันปักชื่อโรงเรียนอ่ะ ก้อต้องรุดิว่าลงป้ายไหนนนนน.....00" "น่านนนน ว่าเเล้วไอ้ลามกจกเปรต จิ้งเหลนฉก คางคกเหยียบ......มองหน้าอกข้าาาาาาา ไอ้บ้าาาา" ว่าเเล้วฉันก้อไม่รีรอ รีบวิ่งลงมาจากรถเมลล์ อย่างรวดเรวกว่าความเรวเเสงอิกมั้ง .... นั่นไงไอ้หมาบอล...นั่งยิ้มร่าาาาาา.....อยูนั่นเอง "โห คุนนายตอง กว่าจะมาถึงได้นะ" ดูบอลมันทักฉัน "ตัดผมมาอิกเเล้วหรอ??" "อืมมม...น่ารักใช่ป่ะล่ะ?? ตองรู้ ไม่ต้องชมหรอก เค้าเขิลลลล" ฉันยิ้มกะทรงผมใหม่ของตัวเอง "เเหม..ความถ่อมตนนี่หดหายหมดเลยนะเเกตอง เอ้านี่....กินซะ" ว่าเเล้วบอลก็ส่งเนสกาเเฟลาเต้กระป๋องมาหั้ยพร้อมเเสนวิชทูน่าจากเซเว่น อีเลฟเว่น "โอ้ยยย ขอบจัยหลายๆเด้อ อ้ายเพื่อนฮักกกกก......" ฉันรับอาหารเช้ามาเเล้วก็เปิดกาเเฟดื่ม ฉันติดกาเเฟเอามากมายเรยนะเพราะฉันชอบนอนดึกทุกคืนเลยเชียว
"นั่น.....ลืมตัวสิท่า.....สำเนียงลาวสะเดิดดมาเชียว" 5555+++++ "บ้าาาาาา...ฉันน่ะคนในเมืองเว้ยยยยย เเต่กำเนิดด้วย" เเล้วฉันก้อนึกถึงไอ้โรคจิตคนมะกี้ขึ้นมา ฉันทนไม่ไหวต้องเล่าให้บอลมานฟัง "เเกบอล มะกี้ ข้าเจอคนโรคจิตอ่ะ..." "โม้อ๊ะป่าวววว" ไอ้บ้า - - คัยเค้าโม้เรื่องนี้กันเนี่ยยยย "เปล่านะแก จิงๆๆอ่ะ สงสัยจะตามตองมานานเเล้วด้วยอ่ะ เเบบมันรู้ด้วยว่าลงป้ายนี้ เเล้วเเถมไอ้ของเสียนั่นมันยังบอกฉันอิกว่ามันมองหน้าอกฉ๊านนนนนนนนน เเล้วก้อ.......--0-- ???* -0-? !+* ? ! ? ?! ! -0- + /*?/??!!-0-+!??!!/*-0-!! " กรี๊ดดดดด นึกเเล้วขนลุกกกกกก อึ๋ยยย "
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -" "เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ" ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้ "ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ" "เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
เสียงหัวฉันโขกกับหน้าต่างรถเมล์อย่างดัง ม๊ากมาก หัวเเตกมั้ยเนี่ยเรา
"โอ้ยยย...." อุทานออกมาอย่างดัง
"555555++++ เปนรัยมากมั้ยเทอ" ไอ้ช่างกลมานถามช้านนน เเล้วก้อหัวเราะอย่างฮาอ่ะ -- * --
"ขำอะรัย ไอ้หน้าลูกค่าง เจ็ยนะว้อยยยยยยย " ฉันตอบเบาๆเเล้วเอามือลูบหัว
โหยยย อารมนั้นอย่าหั้ยเซ็ดดดดดด โครดดดดดด เจ็บบเรยยยย
เเละในที่สุดเราก็มาถึงป้ายหน้าโรงเรียนฉันซะทีนะ จะได้เจอะบอลซะที ร้อนมากมายในรถเมล์
"เอ้าเทอ...ป้ายเทอเเล้ว..."
"ฮ๊าาาา นายรุ้ได้ไงอ่าาาา หรือนายเเอบสะกดรอยฉ๊านนนมา ว่าเเล้วไอ้โรคจิต....อย่าเข้ามานะว้อยยยย" ไอ้นี่มันน่ากัวนะเนี่ย
"โห....ก้อที่หน้าอกเทอมันปักชื่อโรงเรียนอ่ะ ก้อต้องรุดิว่าลงป้ายไหนนนนน.....00"
"น่านนนน ว่าเเล้วไอ้ลามกจกเปรต จิ้งเหลนฉก คางคกเหยียบ......มองหน้าอกข้าาาาาาา ไอ้บ้าาาา" ว่าเเล้วฉันก้อไม่รีรอ รีบวิ่งลงมาจากรถเมลล์ อย่างรวดเรวกว่าความเรวเเสงอิกมั้ง ....
นั่นไงไอ้หมาบอล...นั่งยิ้มร่าาาาาา.....อยูนั่นเอง
"โห คุนนายตอง กว่าจะมาถึงได้นะ" ดูบอลมันทักฉัน "ตัดผมมาอิกเเล้วหรอ??"
"อืมมม...น่ารักใช่ป่ะล่ะ?? ตองรู้ ไม่ต้องชมหรอก เค้าเขิลลลล" ฉันยิ้มกะทรงผมใหม่ของตัวเอง
"เเหม..ความถ่อมตนนี่หดหายหมดเลยนะเเกตอง เอ้านี่....กินซะ"
ว่าเเล้วบอลก็ส่งเนสกาเเฟลาเต้กระป๋องมาหั้ยพร้อมเเสนวิชทูน่าจากเซเว่น อีเลฟเว่น
"โอ้ยยย ขอบจัยหลายๆเด้อ อ้ายเพื่อนฮักกกกก......"
ฉันรับอาหารเช้ามาเเล้วก็เปิดกาเเฟดื่ม ฉันติดกาเเฟเอามากมายเรยนะเพราะฉันชอบนอนดึกทุกคืนเลยเชียว
"นั่น.....ลืมตัวสิท่า.....สำเนียงลาวสะเดิดดมาเชียว" 5555+++++ "บ้าาาาาา...ฉันน่ะคนในเมืองเว้ยยยยย เเต่กำเนิดด้วย" เเล้วฉันก้อนึกถึงไอ้โรคจิตคนมะกี้ขึ้นมา ฉันทนไม่ไหวต้องเล่าให้บอลมานฟัง "เเกบอล มะกี้ ข้าเจอคนโรคจิตอ่ะ..." "โม้อ๊ะป่าวววว" ไอ้บ้า - - คัยเค้าโม้เรื่องนี้กันเนี่ยยยย "เปล่านะแก จิงๆๆอ่ะ สงสัยจะตามตองมานานเเล้วด้วยอ่ะ เเบบมันรู้ด้วยว่าลงป้ายนี้ เเล้วเเถมไอ้ของเสียนั่นมันยังบอกฉันอิกว่ามันมองหน้าอกฉ๊านนนนนนนนน เเล้วก้อ.......--0-- ???* -0-? !+* ? ! ? ?! ! -0- + /*?/??!!-0-+!??!!/*-0-!! " กรี๊ดดดดด นึกเเล้วขนลุกกกกกก อึ๋ยยย "
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -" "เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ" ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้ "ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ" "เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"นั่น.....ลืมตัวสิท่า.....สำเนียงลาวสะเดิดดมาเชียว" 5555+++++
"บ้าาาาาา...ฉันน่ะคนในเมืองเว้ยยยยย เเต่กำเนิดด้วย"
เเล้วฉันก้อนึกถึงไอ้โรคจิตคนมะกี้ขึ้นมา ฉันทนไม่ไหวต้องเล่าให้บอลมานฟัง "เเกบอล มะกี้ ข้าเจอคนโรคจิตอ่ะ..."
"โม้อ๊ะป่าวววว" ไอ้บ้า - - คัยเค้าโม้เรื่องนี้กันเนี่ยยยย
"เปล่านะแก จิงๆๆอ่ะ สงสัยจะตามตองมานานเเล้วด้วยอ่ะ เเบบมันรู้ด้วยว่าลงป้ายนี้ เเล้วเเถมไอ้ของเสียนั่นมันยังบอกฉันอิกว่ามันมองหน้าอกฉ๊านนนนนนนนน เเล้วก้อ.......--0-- ???* -0-? !+* ? ! ? ?! ! -0- + /*?/??!!-0-+!??!!/*-0-!! " กรี๊ดดดดด นึกเเล้วขนลุกกกกกก อึ๋ยยย "
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -" "เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ" ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้ "ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ" "เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"..........*..... *....*......." มันเงียบ.. - -"
"เอ้อ.....เเล้วรู้สึกจะเรียนที่เดียวกับบอลด้วยนะ เครื่องเเบบเหมือนกันเป๊ะเลยอ่ะ"
ฉันเล่าไปอย่างตื่นเต้น ใสอารมมากมายยยย
เเล้วไอ้เพื่อนบอล ก้อนั่งเงียบอึ้งๆไปซักครู่ "หน้าตาเป็นไงเล่า??" เเล้วก้อปริปากพูดจนได้
"ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูกอ่ะ ไทยๆมั้ง เเล้วเเบบตาใสอ่ะ หน้าหื่นๆมั้ง แต่หล่ออ่ะ"
"เอ้า!!! เเล้วจะรู้มั้ยเล่าเนี่ย???" บอลมันถามอย่างรำคานรำคาน "รองเท้าสีรัยหล่ะ??"
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน "อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า" เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย "อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.." ...... ...... ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้ "เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??" ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ.. "เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน "อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว "โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"เเล้วเกี่ยวอะรัยกะรองเท้าวะเนี่ย??" ฉันล่ะงงกะบอลมัน
"อ้าว..ก็ถ้ารองเท้าขาวก้อเรียนปีเดียวกันไงเล่า เเล้วถ้ารองเท้าดำก็เรียน ป.ว.ช หรือ ป.ว.ส ไงเล่า"
เพื่อนรักฉันอธิบายอย่างกระจ่าง เเจ่มเเจ้งเรย
"อ๋อ เอ่อออ...รองเท้าหรอ ไม่ได้ดูอ่ะดิ ใครจะไปมองรองเท้าเล่า...หน้ายังไม่อยากมองเร๊ยยยย" ฉันว่าไป "เเต่ช่างมันเหอะ คงไม่ได้เจอกันอีกเเล้วหล่ะ สาธุ.."
......
......
ฉันนึกถึงเพื่อนสนิทอีกคนของฉันขึ้นมาได้
"เเล้วนี่โทรหาฝ้ายรึยังอ่ะ มันจะมาโรงเรียนรึป่าว??"
ไอ้ฝ้ายเพื่อนรักคนนี้เเหละที่ทำให้บอลเปลี่ยนใจจากชอบฉันไปเป็นรักมัน ฝ้ายคือแฟนสุดที่รักของบอลมัน เห็นมันด้วยกันเเต่ละทีเเล้วฉันอย่างจะอ้วกเเหละ ก็มันสองคนอ่ะเล่นรักกันหวานจ๋อยหยาดย้อยเลยหล่ะ เรียกกันทีก็ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า เเหม...หมันไส้ ชิชิ..
"เพิ่งโทรหามะกี๊เอง ฝ้ายบอกรถติดอยู่อ่ะ ฝากบอกตองว่าให้รอด้วยนะอย่าเพิ่งเข้าเรียน" บอลบอกฉัน
"อ้าว ซะงั้นอ่ะไอฝ้าย อุตส่ามาเช้านะเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำอีกเเล้ว
"โห..ตอง..นี่เช้าสำหรับเเกเเล้วหรอ" บอลมันถามอย่างหมั่นไส้เล็กๆ เอีะ! หรือมันหลอกด่าฉัน??
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย" นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า.. "เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ" "อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน "น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"เงียบปากไปเลยเเกไอ้บอล...เนี่ยเเหละเช้าเเล้ว ก่อนโรงเรียนเข้าตั้งสิบห้านาทีนะเนี่ย"
นี่ดีนะฉันเกรงใจฝ้ายมัน ไม่งั้นบอลมันตายคาเท้าฉันเเน่ ไอ้บ้า..
"เฮ้ย นั่นไงฝ้ายมาโน่นเเล้วเว้ยบอล" ฉันชี้ไปที่ยัยฝ้ายสุดน่ารักเพื่อนซี้ฉัน
เอ๊ะวันนี้ทัมไมดูมันแปลกๆไปน๊าาาา??? "เฮ้ย..ฝ้ายไปทัมรัยมาอ่ะหน้าเปลี่ยนๆไปนะ"
"อ๋อ..ผมอ่ะดิ" ว่าเเล้วฝ้ายมันก้อปาดผมม้ามัน
"น่ารักจังเลยอ่ะ เเฟนคัยไม่รุ๊" บอลมันเริ่มหยอดเเต่เช้าเรย --_-- ไอ้เพื่อนน้ามเน่าเอ๊ยยยย
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ" ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน "ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน "เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก" "อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้... "เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"... "ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ" "จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน "อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
"บอลชอบหรอ?? ฝ้ายว่ามันยังยาวอยู่เรยอ่ะ เเต่อารมไม่ค่อยดีเรยไม่อยากตัดต่อ"
ยัยฝ้ายบอกบอล ยิ้มๆเเก้เขิน
"ฝ้ายทัมรัยก็น่ารักไปหมดเเหละ ที่รักของบอลซะอย่าง" โอ็ยยยย ฉันละเอียนกะบอลมัน
เเต่ก็จิงนะ ฝ้ายมันข๊าว ขาว เเล้วเเบบหน้าตาคล้ายๆลูกครึ่งเลย ผมก็สีน้ำตาลธรรมชาติ เเล้วเเบบมันนะตัดผมเองก็เปนเเล้วเเบบตัดทรงรัยมันก็น่ารักไปหมดเลยอ่ะ อีเพื่อนสวยของฉัน
"เออๆ หวานกันพอรึยังล่ะสองคนนี้สายเเล้วนะเว้ย " ฉันบอกคู่เพื่อนรักของฉัน "เดี๋ยวบอลมันก็เข้าสายหรอก"
"อื้อ จิงด้วย เด๋วต้องร้องเพลงหน้าตึกอิก" ยัยฝ้ายนึกขึ้นมาได้...
"เฮ้ยยย ว่าไป...ร้องก้อดีนะ ฉันจะได้โชพาวเสียงฉันนน"...
"ร้องไปคนเดวเหอะ ฝ้ายไม่เอาวอ่ะ"
"จิงด้วยฝ้าย..อ่ะนี่กินซะ..บอลซื้อมาหั้ย" ว่าเเล้วบอลก็ส่งถุงเเซนวิชเเฮมกับนำส้มหั้ยเเฟนมัน
"อิกเเล้วอ่ะบอล..บอกไม่ต้องซื้อ ฝ้ายไม่อยากกินเช้าอ่ะ เด๋วอ้วน.." ฝ้ายเรื่องมากที่สุด!!!
!!!"กินๆไปเหอะอิฝ้าย อย่างเเกไม่ต้องกลัวอ้วนเรยนะ เเฟนเเกอุตส่าซื้อมาหั้ย ดีดีงี้มีที่ไหนวะ?? หรือถ้าไม่กินก้อส่งมาทางเน้"
ฉันหล่ะเบื่อฝ้ายมันตรงนี้เเหละ กัวอ้วนเป็นที่สุดเรยทั้งที่มันก็หุ้นอวบๆดีอยู่เเล้ว
"ซื้อหั้ยเเล้วกินนะฝ้าย อย่าหั้ยรู้นะว่าเอาไปทิ้งอ่ะ" บอลมันขู่
"ก็ได้...เเต่คราวหลังไม่ต้องซื้อเเล้วนะบอล ฝ้ายไม่ค่อยชอบกินตอนเช้า โอเคป่ะ" ยัยฝ้ายอ้อนวอน
"อืม..ก็ได้มั้ง..บอลไม่ชอบคนเเห้งๆนะฝ้าย บอกไว้ก่อน" บอลเเกล้งพูดขู่ๆๆ เชอะ..
"ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาคบฝ้ายเคป่ะล่ะบอล เลิกเลยก็ได้นะ" ฝ้ายโกรดจิงป่าววะเนี่ย
"เฮ้ย..บอลพูดเล่นนะฝ้าย" เอาเเล้วไงหมาบอลเอ๊ยยยย
"ฝ้ายไม่ชอบคนพูดเล่นเเบบนี้"
"บอลขอโทดนะค้าบบฝ้ายค้าบบ นะ นะ นะ นะ" ดูมันง้อ
"เออ...ฝ้าย บอลมันเล่นหน่อยไม่ได้ไงวะ??" ฉันเริ่มรำคาน "จะทะเลาะกันเเต่เช้าเรยหรอ"
"เฮ้ออ...ก็ได้ก็ได้...เข้าเรียนดีกันกว่าตอง" ว่าเเล้วมันก็ดึงเเขนฉันจะเดินเข้าโรงเรียน "เเล้วเย็นนี้จะมารับฝ้ายป่ะเนี่ย??" มันหันไปถามบอลทิ้งท้าย
"บอลมีเรียนเย็นอ่ะ ฝ้ายไปหาบอลเเทนได้ไหม?" บอลตอบตรงๆ
"ที่ไหน?กี่โมง?" ฝ้ายเริ่มขึ้นเสียง จนฉันต้องตบไหล่มันเตือน
"ฝ้าย..พูดดีดี อย่าตะคอก ไม่ชอบ" บอลตะคอกฝ้ายกลับ เริ่มโกรดจิงจิงเเล้ว
"ก็บอลเด๋วนี้ไม่ใส่ใจ ไม่ห่วงฝ้ายเรยอ่ะ ไม่เห็นมารับมาดูเเลเหมือนเก่าเรย ไม่รักเหมือนเก่าก็บอกมาเลย" ฝ้ายน้ำตาเริ่มชื้นขอบตา ขี้น้อยใจอะรัยเช่นนี้ว๊าาาาเพื่อนฉัน
"เฮ้ย..ฝ้ายย เเกเปนรัย" ฉันงงๆอยู่กับสถาณการ
"โถ่..ฝ้าย..บอลห่วงฝ้ายจะตายไป อย่าทำใจน้อยดิ" ตกใจอ่ะเด่ไอ้บอล
"บอลรักฝ้ายนะ รักเเละก็ห่วงมากกว่าเมื่อก่อนอีก" ว่าเเล้วบอลก็เดินมาเช็ดน้ำตาให้ฝ้ยเเล้วก็กอดฝ้ายมันอย่างอบอุ๊น อบอุ่น...ฉันละอิจฉา
"วันนี้บอลไม่ว่างจิงจิงฝ้าย ปกติถ้าว่างมีหรอบอลไม่มาหาฝ้ายอ่ะ"
"มันพูดก็จิงนะฝ้าย" ฉันบอกไอ้สำลีเบาๆ เผื่อมันจะเข้าจัยอะรัยมากขึ้น
"ก็ได้ เเต่พักเที่ยงต้องโทรมาหาไม่งั้นไม่กินข้าว เเล้วก้อพรุ่งนี้ต้องมารับฝ้าย" ดูมัน ตัวติดกันหรอยังไง?
"คับผม!! บอลสันยานะ"
"งั้นวันนี้ฝ้ายไปหาที่โรงเรียนบอลนะ" ฝ้ายตอบเสียงสั่นเชียว "จ้ะ..ถึงเเล้วโทรมาบอกบอลนะเด๋วออกมาเจอ บอลไปเเล้วนะเดี๋ยวสายอิก โดนปรับเกรดละเเย่เลย" พอบอลพูดจบเสียงกริ่งเข้าเรียนเเรกของโรงเรียนฉันก็ดังขึ้น "ฝ้ายกับตองก็เข้าเรียนได้เเล้ว กริ่งเรียกเเล้ว เด๊ยวเขาปิดประตูรั้วเเเล้วต้องมีปีนเข้าโรงเรีนกันอีก รถมาพอดีเลย ไปละนะ" บอลพูดพลางเดินถอยหลังจะไปขึ้นรถเมล์ที่เพิ่งมาจอด "บ๊าย บายบอล" ฉันบอกลาบอลเเล้วโบกมือ ในขณะที่ฝ้ายส่งจุ๊บให้บอลเเทน ยิ้มร่าเชี่ยวนะบอลเอ้ยยยย เเล้วเราสองคนก็พากันเดินเข้าโรงเรียนในขณะที่บอลก็เบียดคนขึ้นรถเมล์ที่เเสนจะเเออัดไป "เเหม..เริ่มต้นวันด้วยการโดนเเฟนบอกรักเลยนะยัยสำลี" ฉันอดเหน็บมันไม่ได้ "อิจฉาหว่ะเเม่ง!!"เเล้วเราสองคนก็รีบจ้ำไปขึ้นตึกเรียนของเรา ต้องเข้าห้องให้ทันก่อนกริ่งสอง ไม่งั้นละได้ทำสถิติร้องเพลงหน้าตึกติดกัน5วันชัวร์ชัวร์ป๊าบป๊าบ เเล้วเราก็วิ่งขึ้นตึกพลางหัวเราะกันไปอย่างร่าเริง
"ฉันคงไม่มีทางน้ามเน่า เงากะโหลก อย่างนั้นกะเเฟนเด้ดขาด.......ถ่าาาาฉันมีเเฟนนน" <<<<<<<<< - -*
"งั้นวันนี้ฝ้ายไปหาที่โรงเรียนบอลนะ" ฝ้ายตอบเสียงสั่นเชียว
"จ้ะ..ถึงเเล้วโทรมาบอกบอลนะเด๋วออกมาเจอ บอลไปเเล้วนะเดี๋ยวสายอิก โดนปรับเกรดละเเย่เลย" พอบอลพูดจบเสียงกริ่งเข้าเรียนเเรกของโรงเรียนฉันก็ดังขึ้น "ฝ้ายกับตองก็เข้าเรียนได้เเล้ว กริ่งเรียกเเล้ว เด๊ยวเขาปิดประตูรั้วเเเล้วต้องมีปีนเข้าโรงเรีนกันอีก รถมาพอดีเลย ไปละนะ" บอลพูดพลางเดินถอยหลังจะไปขึ้นรถเมล์ที่เพิ่งมาจอด
"บ๊าย บายบอล" ฉันบอกลาบอลเเล้วโบกมือ ในขณะที่ฝ้ายส่งจุ๊บให้บอลเเทน
ยิ้มร่าเชี่ยวนะบอลเอ้ยยยย เเล้วเราสองคนก็พากันเดินเข้าโรงเรียนในขณะที่บอลก็เบียดคนขึ้นรถเมล์ที่เเสนจะเเออัดไป
"เเหม..เริ่มต้นวันด้วยการโดนเเฟนบอกรักเลยนะยัยสำลี" ฉันอดเหน็บมันไม่ได้ "อิจฉาหว่ะเเม่ง!!"เเล้วเราสองคนก็รีบจ้ำไปขึ้นตึกเรียนของเรา ต้องเข้าห้องให้ทันก่อนกริ่งสอง ไม่งั้นละได้ทำสถิติร้องเพลงหน้าตึกติดกัน5วันชัวร์ชัวร์ป๊าบป๊าบ เเล้วเราก็วิ่งขึ้นตึกพลางหัวเราะกันไปอย่างร่าเริง
"ฉันคงไม่มีทางน้ามเน่า เงากะโหลก อย่างนั้นกะเเฟนเด้ดขาด.......ถ่าาาาฉันมีเเฟนนน" <<<<<<<<< - -*
"ฉันคงไม่มีทางน้ามเน่า เงากะโหลก อย่างนั้นกะเเฟนเด้ดขาด.......ถ่าาาาฉันมีเเฟนนน" <<<<<<<<< - -*
<<<<<<<<< - -*2.............................................................................................................................
วันนี้ที่โรงเรียนฉันมีการสอบกลางภาคเรียนของน้องมัธยมต้ยกันด้วยเเหละ พวกเด็กมอปลายอย่างฉันกับเพื่อนๆก็เลยว่างๆกันเป็นพิเศษ ก็เพราะคุนครูเขาวุ่นกับการคุมสอบกันน่ะสิ ฉันกับเพื่อนๆก็เลยมีเวลาว่างมานั่งเล่นข้างล่างตึก ที่ประจำของกลุ่มเราก็คืออัฒจรรย์ริมสนามฟุตบอลนี่เเหละ
กลุ่มของเราประกอบไปด้วย หญิงสาวน่ารักน่ารักสี่คน ฟ้า เเอร์ ฝ้าย เเล้วก็ฉันเอง พวกเราน่ะคบกันมานานมากเลยรู่มั้ย เรารักกันเเบบสนิทใจมาก โดยเฉพาะฉันกับฝ้าย เพราะเราคบกันมาตั้งเเต่ประถมต้นเเล้วหล่ะ เเต่เราก็มาเจอเเอร์กับฟ้าตอนขึ้นมัธยม เเล้วเราก็สร้างวีรกรรมไว้ตั้งมากมายเลยนะ ก้เพราะพวกเราชอบทำตัวผิดระเบียบน่ะสิ เเต่เราก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ เราไม่เคยสร้างเรื่องหรือหาเรื่องก่อกวนใคร..ยกเว้นถ้ามีคนมาหาเรื่องพวกเราก่อน เราก็ไม่ปล่อยไว้หรอก >_<
>_<"ว่างจัง ทำอะไรกันดีหล่ะ" ฟ้าถามขึ้นมาอย่างเบื่อๆ
"นั่นดิ..หาเรื่องคุยกันดีกว่า" เเอร์เสริมขึ้นมาอย่างเบื่อยิ่งกว่า
"ได้ได้...คุยเรื่องเเฟนเก่ากันดีกว่า" ยัยฟ้าเสนอขึ้นมา
"อืมมมม...ดีดีดี น่าหนุกดีอ่ะ" แอร์สานต่ออย่างน่าตื่นเต้น
ฉันมองหน้าฝ้ายอย่างรู้ใจมัน ฉันน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอกกับการพูดถึงเรื่องเเฟนเก่าของฉัน เเต่ละคนนะ น่ารักทั้งนั้นเเต่เสียดายฉันรักสนุกไปหน่อย ทิ้งเขาหมดทุกคนเลย.. เเต่ฝ้ายนี่สิ มันไม่เคยจะได้เจอคนดีดีเลย เเฟนมันคนล่าสุดก่อนที่มันจะมาเจอบอล มันก็โดนเขาหลอก ฝ้ายมันชอบคนน่ารัก เเล้วคนน่ารักพวกที่มันเคยเจอก็คงชอบมันเพราะมันน่ารัก เเต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครจิงจังกับมันเลยซักนิดเดียว จนมันมาเจอบอลนี่เเหละที่รักมันมากมาย ก็นี่เเหละเหตุผลที่ฝ้ายเกียดการพูดถึงเเฟนเก่าๆของมัน
"เฮ้ย ไปตัดผมกันดีกว่า ตองเพิ่งซื้อกรรไกซอยมาใหม่" ฉันเสนอขึ้นมาในความหวังจะเปลี่ยนเรื่อง
"เออ ไปดิ ซอยปลายฝ้ายให้หน่อยดิ" ฝ้ายรีบสนับสนุนฉันหย่ายเชียว
"เเอร์กะฟ้าตัดป่าว เด๊ยวฉันตัดให้" ฉันถามเพื่อนๆฉันอย่างจิงจัย "ตองซอยสวยนะเว้ย"
"เเกซอยเปิดหูเปนป่ะละตอง??" ฟ้าถามอย่างสนใจขึ้นมา
"โห..รุ่นนี้เเล้วมีรัยไม่เป็นมั่งอ่ะ" ฉันบอกมันไป
"เออ งั้นตัดผมกันเพื่อนๆ" แอร์สรุปข่าวเเทนทุกคน "ปายเรว เข้าห้องน้ำ!!"
เเล้วฉันก็ใช้เวลาที่เหลือก่อนพักกินข้าวในห้องน้ำ เพื่อซอยผมให้เพื่อนๆที่รักของฉันทั้งหลาย เเล้วเราก็เเต่งตัวกันในห้องน้ำ ทาเเป้ง หวีผม เเล้วก็เเต้มลิปกลอสบางบาง เสร็จสรรพก้เวลากินข้าวพอดีเลย เเล้วเราทั้งสี่ก็เดินไปกินข้าวด้วยกัน สรุปว่าเราทั้งสี่คนตอนนี้ทรงผมเหมือนกันหมดเรยเเหละ ฮิฮิ ที่โรงอาหาร.........ขณะกินข้าวกันอยู่ "เลิกเรียนเเล้วฟ้ากับเเอร์ไปไหนกันป่าวอ่ะ??" ฝ้ายถามขึ้นมา "เเอร์มันมีนัดหมอสิวมันดิเนี่ย" ฟ้าตอบเซ้งๆ "มันจะให้ฟ้าไปเปนเพื่อนมัน" "หาหมอที่ไหนกันหรอ" ฉันถามอยางสนใจ "หมอที่ในเดอะมอลล์ อ่ะ" แอร์ตอบฉัน "ไปด้วยกันป่าว..เสร็จเเล้วไปกินจิ้มจุ่มกัน" "หึ...ฝ้ายต้องไปหาบอลที่โรงเรียนบอลอ่ะ" ฝ้ายปฎิเสษ เเอร์เเทนฉันอิกเเล้ว "ตองมันไปด้วย" เอ๊ะไอ้เพื่อนสำลีคนนี้นิ รู้ได้ไงว่าฉันจะไป ฉันอาจจะอยากกินจิ้มจุ่มก้ได้นะเเก - -" "โรงเรียนเทคนิคอ่ะนะ?? ไปด้วยดิ" ฟ้าตอบอย่างตื่นเต้นรัยไม่รู้มัน "เผื่อจะเจอคนหล่อๆมั่ง" "อ้าววว เเล้วเเกหั้ยฉันไปหาหมอคนเดียวหรอวะฟ้า ไม่ต้องไปเลยนะ" แอร์ร้องสั่งฟ้า เเหมแอร์นี่เจ้านายจังเลยมัน "เออ..ช่ายฟ้า ไปเปนเพื่อนเเอร์มันเเหละเด๋ววันหลังค่อยไปหาพวกบอลก็ได้" ฉันเเนะนำเพื่อนฟ้าของฉัน "ก็ได้วะ เหนเเก่เเกนะเนี่นยัยเเอร์ ไม่งั้นไปซิวหนุ่มๆเล่นเเล้ว" ดูฟ้ามันพูด "เออ..อีสวย ถ้าซิวได้จิงๆจะออกค่าเดทให้เลยเเก" แอร์มันพูดก็จิงนะเนี่ย เเล้วฉันกับฝ้ายได้เเต่นั่งดูไอเพื่อนสองคนของฉันมันเถียงกัน เเล้วก็ขำกันจนเเทบจะสำลักข้าวตาย เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก...
เเล้วฉันก็ใช้เวลาที่เหลือก่อนพักกินข้าวในห้องน้ำ เพื่อซอยผมให้เพื่อนๆที่รักของฉันทั้งหลาย เเล้วเราก็เเต่งตัวกันในห้องน้ำ ทาเเป้ง หวีผม เเล้วก็เเต้มลิปกลอสบางบาง เสร็จสรรพก้เวลากินข้าวพอดีเลย เเล้วเราทั้งสี่ก็เดินไปกินข้าวด้วยกัน สรุปว่าเราทั้งสี่คนตอนนี้ทรงผมเหมือนกันหมดเรยเเหละ ฮิฮิ
ที่โรงอาหาร.........ขณะกินข้าวกันอยู่
"เลิกเรียนเเล้วฟ้ากับเเอร์ไปไหนกันป่าวอ่ะ??" ฝ้ายถามขึ้นมา
"เเอร์มันมีนัดหมอสิวมันดิเนี่ย" ฟ้าตอบเซ้งๆ "มันจะให้ฟ้าไปเปนเพื่อนมัน"
"หาหมอที่ไหนกันหรอ" ฉันถามอยางสนใจ
"หมอที่ในเดอะมอลล์ อ่ะ" แอร์ตอบฉัน "ไปด้วยกันป่าว..เสร็จเเล้วไปกินจิ้มจุ่มกัน"
"หึ...ฝ้ายต้องไปหาบอลที่โรงเรียนบอลอ่ะ" ฝ้ายปฎิเสษ เเอร์เเทนฉันอิกเเล้ว "ตองมันไปด้วย"
เอ๊ะไอ้เพื่อนสำลีคนนี้นิ รู้ได้ไงว่าฉันจะไป ฉันอาจจะอยากกินจิ้มจุ่มก้ได้นะเเก - -"
"โรงเรียนเทคนิคอ่ะนะ?? ไปด้วยดิ" ฟ้าตอบอย่างตื่นเต้นรัยไม่รู้มัน "เผื่อจะเจอคนหล่อๆมั่ง"
"อ้าววว เเล้วเเกหั้ยฉันไปหาหมอคนเดียวหรอวะฟ้า ไม่ต้องไปเลยนะ" แอร์ร้องสั่งฟ้า เเหมแอร์นี่เจ้านายจังเลยมัน
"เออ..ช่ายฟ้า ไปเปนเพื่อนเเอร์มันเเหละเด๋ววันหลังค่อยไปหาพวกบอลก็ได้" ฉันเเนะนำเพื่อนฟ้าของฉัน
"ก็ได้วะ เหนเเก่เเกนะเนี่นยัยเเอร์ ไม่งั้นไปซิวหนุ่มๆเล่นเเล้ว" ดูฟ้ามันพูด
"เออ..อีสวย ถ้าซิวได้จิงๆจะออกค่าเดทให้เลยเเก" แอร์มันพูดก็จิงนะเนี่ย
เเล้วฉันกับฝ้ายได้เเต่นั่งดูไอเพื่อนสองคนของฉันมันเถียงกัน เเล้วก็ขำกันจนเเทบจะสำลักข้าวตาย เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก...
3...........................................................................................................................
โรงเรียนของพวกเรา ซึ่งเป็นโรงเรียนรวมตั้งเเต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยม เลิกเวลาประมาณ 3:30 บางคนก็กลับบ้านกันเลย บางคนก็อยู่ซ้อมกีฬากัน บางคนก็อยู่รอเเฟนซ้อมกีฬา ส่วนบางคนก็นั่งเล่นกันต่อ เเละบางคนอย่างเช่นเเก๊งค์ของฉันก็เลือกเรียนพิเศษในบางวิชา เเต่วันนี้น่ะพวกเราไม่มีเรียนกันหรอก เพราะว่าวันนี้มีสอนวิชาภาษาอังกฤษ เเละวิชานี้นี่เเหละคือวิชาที่ฉันกับเพื่อนๆถนัดกันสุดๆ วันนี้เราเลยมีเวลาว่างไปนู่นไปนี่กัน เเละวันนี้ฉันกับฝ้ายก็มีนัดเจอบอลน่ะสิเราก็เลยต้องรีบออกจากโรงเรียนเร็วๆ จะได้มีเวลาไปนั่งเล่นกับบอลเยอะๆเเล้วก้จะได้กลับบ้านตรงเวลาด้วย.......
"จะซื้ออะรัยไปฝากบอลป่าวเนี่ย" ฉันถามฝ้ายขณะที่เราเดินผ่านร้านขนมเบื้องที่ป้ายรถเมล์ "ไม่รุดิ ตองโทรถามบอลก่อนดิ" "อ้าว..แฟนเเกเเล้วมัยเเกไม่โทรล่ะฝ้าย อย่าบอกนะว่ายังงอนบอลมันอยู่อ่ะ ?!!?"
"บ้าหรอ!!! มือถือฝ้ายไม่มีเงินเฉยๆ ตองโทรหั้ยหน่อยดิ นะ นะ นะ"
"เครื่องตองก็ยังไม่ได้เติมตังเหมือนกันเว้ยฝ้าย" "พีซีทีไง..โทรเข้าพีซีทีบอลดิ" "เออจิงด้วย ก็ได้....." เเล้วฉันก็ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือสายเป็ดน้อยของฉันขึ้นมากดโทรหาบอล เเถวโรงเรียนฉันก็ไม่ค่อยมีคลื่นซะด้วยสิ รับซะทีสิบอลเอ้ยยยยยย "ฮัลโหล..." "โหล..บอลหรอกำลังออกจากโรงเรียนเเล้วนะ ฝ้ายมันอยากรู้ว่าจะเอาหนมรัยรึป่าวมันเลยให้โทรมาถาม ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินป่าวเนี่ย" ฉันเริ่มรำคานเมื่อรู้สึกตัวว่าพูดอยู่คนเดียว เเล้วสัญญาณก็เริ่มขาดๆหายๆ "ฮัลโหล ได้ยินไหมครับ...." "ฮัลโหล ไม่มีสัญญาณเรยอ่ะบอล....." "ฮัลโหล นี่เพื่อนบอลคับ.....ฮัลโหล ๆๆ" "เพื่อนบอลหรอคะ...เเล้วบอลล่ะ" "บอลยังไม่เลิกเรียนคับ เเต่เด๋วคงเลิกเเล้ว" เสียงของเพื่อนบอลมันเริ่มขาดๆ หายๆเต็มที "ช่วยกรุณาอย่าขยับได้ไหมคะ ยืนอยู่กับที่ค่ะเ ด๋วหาคลื่นเเป็บนึง" ฉันเริ่มรำคานเต็มที่ "เอ่ออออ...ครับ.." ฝ้ายมันคงเหนฉันเริ่มหงุดหงิดมั้งมันเลยตะโนถามฉันจากตรงที่ๆมันยืนซื้อขนมเบื้องอยู่ "ตอง..เปนรัยวะ ไม่มีคลื่อนหรอ??" "เออดิเเม่ง....วุ้ยยยย!!!!!" ฉันตอบอยากหงุดหหงิดสุดติ่ง
"เอ่อ...เทอ..คุน คุนเพื่อนบอลอ่ะ.." "ฮะ..พูดกับตองหรอ?? บอกเเป๊บนึงมันไม่ค่อยได้ยิน" ฉันเซ้งอย่างเเรง โอ๊ยยยยย "อืม ตอง ลองเขย่าเครื่องดูดิ เผื่อเเท่งคลื่นมันจะเพิ่มขึ้น" เสียงขาดๆของเพื่นบอลบอกฉัน "เขย่าเครื่อง?? บ้าาาา" "จิงๆนะ...ได้ผลน๊าาาบอกหั้ย" เขายืนยันคำเดิม "ถ้าไม่จิงเด๋วหั้ยบอลเตะผมได้เรย" "เขย่าโทรศัพที่ป้ายรถเมล์เนี่ยนะ?? อายคนเขาอ่ะ" "เชื่อผมดิ ลองดู" ฉันก็มองซ้ายมองขวาเเล้วก็ตัดสินจัย เอาวะ เอาก็เอา เขย่าก็เขย่า ขณะนั้นฝ้ายมันก็หันมาพอดีเเล้วมันคงงงเเละอายกับภาพที่เห็นมั้ง มันเลยถามฉันงง "ตอง!!! ทัมรัยวะเเก คนเขามองเเกกันหย่ายเเล้ว"
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง" เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ "ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน "ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??" "เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย "เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
"จะซื้ออะรัยไปฝากบอลป่าวเนี่ย" ฉันถามฝ้ายขณะที่เราเดินผ่านร้านขนมเบื้องที่ป้ายรถเมล์
"ไม่รุดิ ตองโทรถามบอลก่อนดิ"
"อ้าว..แฟนเเกเเล้วมัยเเกไม่โทรล่ะฝ้าย อย่าบอกนะว่ายังงอนบอลมันอยู่อ่ะ ?!!?"
"บ้าหรอ!!! มือถือฝ้ายไม่มีเงินเฉยๆ ตองโทรหั้ยหน่อยดิ นะ นะ นะ"
"เครื่องตองก็ยังไม่ได้เติมตังเหมือนกันเว้ยฝ้าย" "พีซีทีไง..โทรเข้าพีซีทีบอลดิ" "เออจิงด้วย ก็ได้....." เเล้วฉันก็ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือสายเป็ดน้อยของฉันขึ้นมากดโทรหาบอล เเถวโรงเรียนฉันก็ไม่ค่อยมีคลื่นซะด้วยสิ รับซะทีสิบอลเอ้ยยยยยย "ฮัลโหล..." "โหล..บอลหรอกำลังออกจากโรงเรียนเเล้วนะ ฝ้ายมันอยากรู้ว่าจะเอาหนมรัยรึป่าวมันเลยให้โทรมาถาม ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินป่าวเนี่ย" ฉันเริ่มรำคานเมื่อรู้สึกตัวว่าพูดอยู่คนเดียว เเล้วสัญญาณก็เริ่มขาดๆหายๆ "ฮัลโหล ได้ยินไหมครับ...." "ฮัลโหล ไม่มีสัญญาณเรยอ่ะบอล....." "ฮัลโหล นี่เพื่อนบอลคับ.....ฮัลโหล ๆๆ" "เพื่อนบอลหรอคะ...เเล้วบอลล่ะ" "บอลยังไม่เลิกเรียนคับ เเต่เด๋วคงเลิกเเล้ว" เสียงของเพื่อนบอลมันเริ่มขาดๆ หายๆเต็มที "ช่วยกรุณาอย่าขยับได้ไหมคะ ยืนอยู่กับที่ค่ะเ ด๋วหาคลื่นเเป็บนึง" ฉันเริ่มรำคานเต็มที่ "เอ่ออออ...ครับ.." ฝ้ายมันคงเหนฉันเริ่มหงุดหงิดมั้งมันเลยตะโนถามฉันจากตรงที่ๆมันยืนซื้อขนมเบื้องอยู่ "ตอง..เปนรัยวะ ไม่มีคลื่อนหรอ??" "เออดิเเม่ง....วุ้ยยยย!!!!!" ฉันตอบอยากหงุดหหงิดสุดติ่ง
"เอ่อ...เทอ..คุน คุนเพื่อนบอลอ่ะ.." "ฮะ..พูดกับตองหรอ?? บอกเเป๊บนึงมันไม่ค่อยได้ยิน" ฉันเซ้งอย่างเเรง โอ๊ยยยยย "อืม ตอง ลองเขย่าเครื่องดูดิ เผื่อเเท่งคลื่นมันจะเพิ่มขึ้น" เสียงขาดๆของเพื่นบอลบอกฉัน "เขย่าเครื่อง?? บ้าาาา" "จิงๆนะ...ได้ผลน๊าาาบอกหั้ย" เขายืนยันคำเดิม "ถ้าไม่จิงเด๋วหั้ยบอลเตะผมได้เรย" "เขย่าโทรศัพที่ป้ายรถเมล์เนี่ยนะ?? อายคนเขาอ่ะ" "เชื่อผมดิ ลองดู" ฉันก็มองซ้ายมองขวาเเล้วก็ตัดสินจัย เอาวะ เอาก็เอา เขย่าก็เขย่า ขณะนั้นฝ้ายมันก็หันมาพอดีเเล้วมันคงงงเเละอายกับภาพที่เห็นมั้ง มันเลยถามฉันงง "ตอง!!! ทัมรัยวะเเก คนเขามองเเกกันหย่ายเเล้ว"
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง" เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ "ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน "ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??" "เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย "เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
"บ้าหรอ!!! มือถือฝ้ายไม่มีเงินเฉยๆ ตองโทรหั้ยหน่อยดิ นะ นะ นะ"
"เครื่องตองก็ยังไม่ได้เติมตังเหมือนกันเว้ยฝ้าย" "พีซีทีไง..โทรเข้าพีซีทีบอลดิ" "เออจิงด้วย ก็ได้....." เเล้วฉันก็ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือสายเป็ดน้อยของฉันขึ้นมากดโทรหาบอล เเถวโรงเรียนฉันก็ไม่ค่อยมีคลื่นซะด้วยสิ รับซะทีสิบอลเอ้ยยยยยย "ฮัลโหล..." "โหล..บอลหรอกำลังออกจากโรงเรียนเเล้วนะ ฝ้ายมันอยากรู้ว่าจะเอาหนมรัยรึป่าวมันเลยให้โทรมาถาม ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินป่าวเนี่ย" ฉันเริ่มรำคานเมื่อรู้สึกตัวว่าพูดอยู่คนเดียว เเล้วสัญญาณก็เริ่มขาดๆหายๆ "ฮัลโหล ได้ยินไหมครับ...." "ฮัลโหล ไม่มีสัญญาณเรยอ่ะบอล....." "ฮัลโหล นี่เพื่อนบอลคับ.....ฮัลโหล ๆๆ" "เพื่อนบอลหรอคะ...เเล้วบอลล่ะ" "บอลยังไม่เลิกเรียนคับ เเต่เด๋วคงเลิกเเล้ว" เสียงของเพื่อนบอลมันเริ่มขาดๆ หายๆเต็มที "ช่วยกรุณาอย่าขยับได้ไหมคะ ยืนอยู่กับที่ค่ะเ ด๋วหาคลื่นเเป็บนึง" ฉันเริ่มรำคานเต็มที่ "เอ่ออออ...ครับ.." ฝ้ายมันคงเหนฉันเริ่มหงุดหงิดมั้งมันเลยตะโนถามฉันจากตรงที่ๆมันยืนซื้อขนมเบื้องอยู่ "ตอง..เปนรัยวะ ไม่มีคลื่อนหรอ??" "เออดิเเม่ง....วุ้ยยยย!!!!!" ฉันตอบอยากหงุดหหงิดสุดติ่ง
"เอ่อ...เทอ..คุน คุนเพื่อนบอลอ่ะ.." "ฮะ..พูดกับตองหรอ?? บอกเเป๊บนึงมันไม่ค่อยได้ยิน" ฉันเซ้งอย่างเเรง โอ๊ยยยยย "อืม ตอง ลองเขย่าเครื่องดูดิ เผื่อเเท่งคลื่นมันจะเพิ่มขึ้น" เสียงขาดๆของเพื่นบอลบอกฉัน "เขย่าเครื่อง?? บ้าาาา" "จิงๆนะ...ได้ผลน๊าาาบอกหั้ย" เขายืนยันคำเดิม "ถ้าไม่จิงเด๋วหั้ยบอลเตะผมได้เรย" "เขย่าโทรศัพที่ป้ายรถเมล์เนี่ยนะ?? อายคนเขาอ่ะ" "เชื่อผมดิ ลองดู" ฉันก็มองซ้ายมองขวาเเล้วก็ตัดสินจัย เอาวะ เอาก็เอา เขย่าก็เขย่า ขณะนั้นฝ้ายมันก็หันมาพอดีเเล้วมันคงงงเเละอายกับภาพที่เห็นมั้ง มันเลยถามฉันงง "ตอง!!! ทัมรัยวะเเก คนเขามองเเกกันหย่ายเเล้ว"
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง" เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ "ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน "ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??" "เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย "เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
"เครื่องตองก็ยังไม่ได้เติมตังเหมือนกันเว้ยฝ้าย"
"พีซีทีไง..โทรเข้าพีซีทีบอลดิ"
"เออจิงด้วย ก็ได้....." เเล้วฉันก็ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือสายเป็ดน้อยของฉันขึ้นมากดโทรหาบอล เเถวโรงเรียนฉันก็ไม่ค่อยมีคลื่นซะด้วยสิ รับซะทีสิบอลเอ้ยยยยยย
"ฮัลโหล..."
"โหล..บอลหรอกำลังออกจากโรงเรียนเเล้วนะ ฝ้ายมันอยากรู้ว่าจะเอาหนมรัยรึป่าวมันเลยให้โทรมาถาม ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินป่าวเนี่ย" ฉันเริ่มรำคานเมื่อรู้สึกตัวว่าพูดอยู่คนเดียว เเล้วสัญญาณก็เริ่มขาดๆหายๆ
"ฮัลโหล ได้ยินไหมครับ...."
"ฮัลโหล ไม่มีสัญญาณเรยอ่ะบอล....."
"ฮัลโหล นี่เพื่อนบอลคับ.....ฮัลโหล ๆๆ"
"เพื่อนบอลหรอคะ...เเล้วบอลล่ะ"
"บอลยังไม่เลิกเรียนคับ เเต่เด๋วคงเลิกเเล้ว" เสียงของเพื่อนบอลมันเริ่มขาดๆ หายๆเต็มที
"ช่วยกรุณาอย่าขยับได้ไหมคะ ยืนอยู่กับที่ค่ะเ ด๋วหาคลื่นเเป็บนึง" ฉันเริ่มรำคานเต็มที่
"เอ่ออออ...ครับ.."
ฝ้ายมันคงเหนฉันเริ่มหงุดหงิดมั้งมันเลยตะโนถามฉันจากตรงที่ๆมันยืนซื้อขนมเบื้องอยู่
"ตอง..เปนรัยวะ ไม่มีคลื่อนหรอ??"
"เออดิเเม่ง....วุ้ยยยย!!!!!" ฉันตอบอยากหงุดหหงิดสุดติ่ง
"เอ่อ...เทอ..คุน คุนเพื่อนบอลอ่ะ.." "ฮะ..พูดกับตองหรอ?? บอกเเป๊บนึงมันไม่ค่อยได้ยิน" ฉันเซ้งอย่างเเรง โอ๊ยยยยย "อืม ตอง ลองเขย่าเครื่องดูดิ เผื่อเเท่งคลื่นมันจะเพิ่มขึ้น" เสียงขาดๆของเพื่นบอลบอกฉัน "เขย่าเครื่อง?? บ้าาาา" "จิงๆนะ...ได้ผลน๊าาาบอกหั้ย" เขายืนยันคำเดิม "ถ้าไม่จิงเด๋วหั้ยบอลเตะผมได้เรย" "เขย่าโทรศัพที่ป้ายรถเมล์เนี่ยนะ?? อายคนเขาอ่ะ" "เชื่อผมดิ ลองดู" ฉันก็มองซ้ายมองขวาเเล้วก็ตัดสินจัย เอาวะ เอาก็เอา เขย่าก็เขย่า ขณะนั้นฝ้ายมันก็หันมาพอดีเเล้วมันคงงงเเละอายกับภาพที่เห็นมั้ง มันเลยถามฉันงง "ตอง!!! ทัมรัยวะเเก คนเขามองเเกกันหย่ายเเล้ว"
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง" เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ "ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน "ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??" "เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย "เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
"เอ่อ...เทอ..คุน คุนเพื่อนบอลอ่ะ.."
"ฮะ..พูดกับตองหรอ?? บอกเเป๊บนึงมันไม่ค่อยได้ยิน" ฉันเซ้งอย่างเเรง โอ๊ยยยยย
"อืม ตอง ลองเขย่าเครื่องดูดิ เผื่อเเท่งคลื่นมันจะเพิ่มขึ้น" เสียงขาดๆของเพื่นบอลบอกฉัน
"เขย่าเครื่อง?? บ้าาาา"
"จิงๆนะ...ได้ผลน๊าาาบอกหั้ย" เขายืนยันคำเดิม "ถ้าไม่จิงเด๋วหั้ยบอลเตะผมได้เรย"
"เขย่าโทรศัพที่ป้ายรถเมล์เนี่ยนะ?? อายคนเขาอ่ะ"
"เชื่อผมดิ ลองดู"
ฉันก็มองซ้ายมองขวาเเล้วก็ตัดสินจัย เอาวะ เอาก็เอา เขย่าก็เขย่า ขณะนั้นฝ้ายมันก็หันมาพอดีเเล้วมันคงงงเเละอายกับภาพที่เห็นมั้ง มันเลยถามฉันงง
"ตอง!!! ทัมรัยวะเเก คนเขามองเเกกันหย่ายเเล้ว"
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง" เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ "ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน "ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??" "เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย "เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
"ลองดูเว้ย วิธีใหม่ เผื่อจะมีคลื่นขึ้นมาบ้าง"
เเล้วฉันก็เขย่าเครื่องขึ้นลงขึ้นลงอยู่เเรงสัก สาม สี่ที....เฮ้ย ได้ผลจิงด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ
"ฮัลโหล...ว้าวได้ผลจิงด้วยอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างดังมากมายจนคนที่ป้ายรถเมล์เขามองกัน ฉันก็อายดิทีนี้ เลยยิ้มเจื่อนๆเเก้เขิน
"ฮัลโหล เวิร์คใช่มะล่ะ บอกเเล้ว" เสียงเพื่อนบอลในโทรศัพพูดใส่ฉัน "เชื่อยัง??"
"เออ เออ เออ เชื่อเเล้ว....บอลมายังอ่ะ" ฉันเริ่มหมั่นไส้คนปลายสาย
"เดี๋ยวดูหั้ยนะ...เอ้อ! นั่นไงมาพอดีเลย เเป๊บนึงนะ" เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกบอลอย่างดังทลายใส่โทรศัพท์ "บอลเว้ย...บอล..เพื่อนมึงโทรมา อ่ะนี่"
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที... "เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
เเล้วฉันส่งโทรสัพให้ฝ้ายคุยกับบอล เเต่ก็คุยกับบอลเเค่เเป๊บเดียวเองเพราะว่ารถมาพอดี เเล้วก็ซื้อขนมเบื้องให้เสร็จเเล้วด้วย..."บอล เเค่นี้ก่อนนะเด๋วฝ้ายจะไปเเล้ว รักนะ จ๊วบ ๆ " เเล้วเราก็ขึ้นรถไปหาบอล ระหว่างทางเราก็นั่งคุยกันว่าถ้าเกดฉันมีเเฟนก็คงดี เราจะได้ไปไหนมาไหนสี่คน สองคู่สักที...
"เพ้อ เจ้อ......สามีฉ๊านนนคงไม่มาง่ายๆหรอก..." -- --,,
--------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนเทคโนโลยีพิบูลสงคราม...
"บอลมันบอกรอตรงไหนนะ?"
"ตรงศาลาอ่ะ" ฝ้ายหันมาตอบฉัน
"งั้นก้อไปดิ..ของกินมันหนักนะเนี่ย ไม่มีช่วยถือเลยไอ้เพื่อนร๊ากกก"
"หูยยย...เด๋วเรียกมันออกมาหาดีกว่าอ่ะตอง" อะรัยของฝ้ายมันว๊าา
"มัยอ่ะ? ก้อเดินไปหามันดิ"
"ดูหน้านักเรียนเเต่ละคนดิ..หื่นๆทั้งนั้นเลยนะเนี่ย"
"เออ..จิงด้วยอ่ะ ดูกลุ่มนั้นเค้ามองเเกดิ"
เเล้วฝ้ายก้อกดโทรสัพเรยกบอลออกมาหาพวกเรา
"บอลมารับหน่อยดิ ไม่กล้าเดินเข้าไปอ่ะ น่ากลัวอย่างเเรงเลยนะเนี่ย" ๐_๐"
"โอเค..โอเค รอตรงนั้นะเด๋วบอลออกไป" เเเล้วซักพักหนึ่งบอลก้อเดินออกมาพร้อมกับผู้ชายอิกคนหนึ่ง....เอ๊ะ!นี่มันนไอ้โรคจิตที่เจอเมื่อเช้านี้นี่หน่า...อึ๋ยยย นี่เพื่อนบอลเองหรอเนี่ยยยยย เอ๊ะะเเต่ดูไปก้อหน้าตาไม่เลวนี่หว่า เเค่หน้าคล้ายเป็ดนิดส์นึงงง
"เฮ้ยยยย ฝ้ายยยย นั่นอ่ะคนที่ฉันเจอเมื่อเช้าววววว" ฉันก้อพยายามกระซิบเบาๆบอกยัยฝ้าย "แล้วทัมมัยหรอ.. ?_? นั่นเพื่อนบอลอ่ะ" เฮ้อ...ฝ้ายนีมันไม่เข้าใจฉันเลยจิงจิ๊งงงง
"เออๆๆ ป่าวๆๆ " - -* "หูยยบอล ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยหล่ะ" ดูคนเราเขาทักแฟนเค้า... "โหย ก้อรอไอ้เนี่ยอยู่เนี่ย>>>" เเล้วไอ้บอลก้อชี้ไปที่เพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
"ไม่ต้องเลยไอ้หมาบอล อย่ามาใส่ความ.." "ก้อเมิงอ่ะเเหละ ขอเบอน้องๆอยู่ได้" "แหมก้อเด็กเขามาม่อกรุก่อนนี่หว่าาา" "เอ้อๆๆๆ ช่างเหอะ เถียงกันอยู่ได้ ไปนั่งซะที่ได้ป่ะ ของก้อหนัก หิวก้อหิว นะเพื่อนๆนะ" ก้อเเหมไม่ได้อารายหรอกนะเเต่เเบบฉันถือของกินมามากมายเลยเเหละ เเล้วเเบบหนักไง หิวด้วย "อื้ม ไปดิไป" เเลวเราก้อไปนั่งกันที่ที่ประจำของบอลกะเพื่อนๆมานนน "พรุ่งนี้วันเสาเเล้ว ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ???" หัวฉันก้อมีเเต่เรื่องกิน นอนเที่ยวนี่เเหละ - -* "ไม่รุดิ...ไปเมืองนอกกันดีกว่ามะ??" "แหมมม ไอ้เว่อเอ๊ยยยย ฝ้าย เมืองไทยยังเที่ยวไม่ทั่วเลย " "ก้อเบื่ออ่ะ เที่ยวเเต่ห้าง เจเจ วังหลัง เเค่เนี้ยย..อยากไปต่างถิ่นอ่ะ" "ไปต่างจังหวัดกานเดะ" เสียงผู้ชายเพื่อนบอลออกความคิดเห็นมา.. "ไปดูฟามโคนมรัยงี้อ่ะ" "ไปยุดยากันดีกว่า ไปไหว้พระกัน" ฉันเสนอขึ้น "โหยยย นางสาว.....มัยโบรานจังงง"...อ้าวปาก หม-าเเล้วไงไอ้เพื่อนบอลเนี่ย "คัยโบรานอ่ะ??" "อ้อ..ป๊าวๆๆๆ พูดลอยๆเฉยๆๆ" "โถ่ ไม่กล้ายอมรับหรอเเก ห๊ะ ไอ้หน้าหนัง???" เหนว่าหน้าตาดีนะไม่งั้นเจอตบกระจายเเล้ว "อะรายย เทอพูดกะคัย??" "พูดกัเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด" "ว่าคัยเป็ดอ่ะ!!!!!!!" เริ่มโกดเเล้วอ่ะดิ
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.." "โหยมากไปแล้วนะเทอ....." บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน "เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ" "ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย" "แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา "ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??" "อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้ "อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก "ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
"โอเค..โอเค รอตรงนั้นะเด๋วบอลออกไป"
เเเล้วซักพักหนึ่งบอลก้อเดินออกมาพร้อมกับผู้ชายอิกคนหนึ่ง....เอ๊ะ!นี่มันนไอ้โรคจิตที่เจอเมื่อเช้านี้นี่หน่า...อึ๋ยยย นี่เพื่อนบอลเองหรอเนี่ยยยยย เอ๊ะะเเต่ดูไปก้อหน้าตาไม่เลวนี่หว่า เเค่หน้าคล้ายเป็ดนิดส์นึงงง
"เฮ้ยยยย ฝ้ายยยย นั่นอ่ะคนที่ฉันเจอเมื่อเช้าววววว" ฉันก้อพยายามกระซิบเบาๆบอกยัยฝ้าย "แล้วทัมมัยหรอ.. ?_? นั่นเพื่อนบอลอ่ะ" เฮ้อ...ฝ้ายนีมันไม่เข้าใจฉันเลยจิงจิ๊งงงง
"เออๆๆ ป่าวๆๆ " - -* "หูยยบอล ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยหล่ะ" ดูคนเราเขาทักแฟนเค้า... "โหย ก้อรอไอ้เนี่ยอยู่เนี่ย>>>" เเล้วไอ้บอลก้อชี้ไปที่เพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
"ไม่ต้องเลยไอ้หมาบอล อย่ามาใส่ความ.." "ก้อเมิงอ่ะเเหละ ขอเบอน้องๆอยู่ได้" "แหมก้อเด็กเขามาม่อกรุก่อนนี่หว่าาา" "เอ้อๆๆๆ ช่างเหอะ เถียงกันอยู่ได้ ไปนั่งซะที่ได้ป่ะ ของก้อหนัก หิวก้อหิว นะเพื่อนๆนะ" ก้อเเหมไม่ได้อารายหรอกนะเเต่เเบบฉันถือของกินมามากมายเลยเเหละ เเล้วเเบบหนักไง หิวด้วย "อื้ม ไปดิไป" เเลวเราก้อไปนั่งกันที่ที่ประจำของบอลกะเพื่อนๆมานนน "พรุ่งนี้วันเสาเเล้ว ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ???" หัวฉันก้อมีเเต่เรื่องกิน นอนเที่ยวนี่เเหละ - -* "ไม่รุดิ...ไปเมืองนอกกันดีกว่ามะ??" "แหมมม ไอ้เว่อเอ๊ยยยย ฝ้าย เมืองไทยยังเที่ยวไม่ทั่วเลย " "ก้อเบื่ออ่ะ เที่ยวเเต่ห้าง เจเจ วังหลัง เเค่เนี้ยย..อยากไปต่างถิ่นอ่ะ" "ไปต่างจังหวัดกานเดะ" เสียงผู้ชายเพื่อนบอลออกความคิดเห็นมา.. "ไปดูฟามโคนมรัยงี้อ่ะ" "ไปยุดยากันดีกว่า ไปไหว้พระกัน" ฉันเสนอขึ้น "โหยยย นางสาว.....มัยโบรานจังงง"...อ้าวปาก หม-าเเล้วไงไอ้เพื่อนบอลเนี่ย "คัยโบรานอ่ะ??" "อ้อ..ป๊าวๆๆๆ พูดลอยๆเฉยๆๆ" "โถ่ ไม่กล้ายอมรับหรอเเก ห๊ะ ไอ้หน้าหนัง???" เหนว่าหน้าตาดีนะไม่งั้นเจอตบกระจายเเล้ว "อะรายย เทอพูดกะคัย??" "พูดกัเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด" "ว่าคัยเป็ดอ่ะ!!!!!!!" เริ่มโกดเเล้วอ่ะดิ
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.." "โหยมากไปแล้วนะเทอ....." บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน "เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ" "ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย" "แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา "ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??" "อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้ "อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก "ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
"เฮ้ยยยย ฝ้ายยยย นั่นอ่ะคนที่ฉันเจอเมื่อเช้าววววว" ฉันก้อพยายามกระซิบเบาๆบอกยัยฝ้าย
"แล้วทัมมัยหรอ.. ?_? นั่นเพื่อนบอลอ่ะ" เฮ้อ...ฝ้ายนีมันไม่เข้าใจฉันเลยจิงจิ๊งงงง
"เออๆๆ ป่าวๆๆ " - -* "หูยยบอล ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยหล่ะ" ดูคนเราเขาทักแฟนเค้า... "โหย ก้อรอไอ้เนี่ยอยู่เนี่ย>>>" เเล้วไอ้บอลก้อชี้ไปที่เพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
"ไม่ต้องเลยไอ้หมาบอล อย่ามาใส่ความ.." "ก้อเมิงอ่ะเเหละ ขอเบอน้องๆอยู่ได้" "แหมก้อเด็กเขามาม่อกรุก่อนนี่หว่าาา" "เอ้อๆๆๆ ช่างเหอะ เถียงกันอยู่ได้ ไปนั่งซะที่ได้ป่ะ ของก้อหนัก หิวก้อหิว นะเพื่อนๆนะ" ก้อเเหมไม่ได้อารายหรอกนะเเต่เเบบฉันถือของกินมามากมายเลยเเหละ เเล้วเเบบหนักไง หิวด้วย "อื้ม ไปดิไป" เเลวเราก้อไปนั่งกันที่ที่ประจำของบอลกะเพื่อนๆมานนน "พรุ่งนี้วันเสาเเล้ว ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ???" หัวฉันก้อมีเเต่เรื่องกิน นอนเที่ยวนี่เเหละ - -* "ไม่รุดิ...ไปเมืองนอกกันดีกว่ามะ??" "แหมมม ไอ้เว่อเอ๊ยยยย ฝ้าย เมืองไทยยังเที่ยวไม่ทั่วเลย " "ก้อเบื่ออ่ะ เที่ยวเเต่ห้าง เจเจ วังหลัง เเค่เนี้ยย..อยากไปต่างถิ่นอ่ะ" "ไปต่างจังหวัดกานเดะ" เสียงผู้ชายเพื่อนบอลออกความคิดเห็นมา.. "ไปดูฟามโคนมรัยงี้อ่ะ" "ไปยุดยากันดีกว่า ไปไหว้พระกัน" ฉันเสนอขึ้น "โหยยย นางสาว.....มัยโบรานจังงง"...อ้าวปาก หม-าเเล้วไงไอ้เพื่อนบอลเนี่ย "คัยโบรานอ่ะ??" "อ้อ..ป๊าวๆๆๆ พูดลอยๆเฉยๆๆ" "โถ่ ไม่กล้ายอมรับหรอเเก ห๊ะ ไอ้หน้าหนัง???" เหนว่าหน้าตาดีนะไม่งั้นเจอตบกระจายเเล้ว "อะรายย เทอพูดกะคัย??" "พูดกัเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด" "ว่าคัยเป็ดอ่ะ!!!!!!!" เริ่มโกดเเล้วอ่ะดิ
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.." "โหยมากไปแล้วนะเทอ....." บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน "เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ" "ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย" "แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา "ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??" "อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้ "อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก "ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
"เออๆๆ ป่าวๆๆ " - -*
"หูยยบอล ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยหล่ะ" ดูคนเราเขาทักแฟนเค้า...
"โหย ก้อรอไอ้เนี่ยอยู่เนี่ย>>>" เเล้วไอ้บอลก้อชี้ไปที่เพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
"ไม่ต้องเลยไอ้หมาบอล อย่ามาใส่ความ.." "ก้อเมิงอ่ะเเหละ ขอเบอน้องๆอยู่ได้" "แหมก้อเด็กเขามาม่อกรุก่อนนี่หว่าาา" "เอ้อๆๆๆ ช่างเหอะ เถียงกันอยู่ได้ ไปนั่งซะที่ได้ป่ะ ของก้อหนัก หิวก้อหิว นะเพื่อนๆนะ" ก้อเเหมไม่ได้อารายหรอกนะเเต่เเบบฉันถือของกินมามากมายเลยเเหละ เเล้วเเบบหนักไง หิวด้วย "อื้ม ไปดิไป" เเลวเราก้อไปนั่งกันที่ที่ประจำของบอลกะเพื่อนๆมานนน "พรุ่งนี้วันเสาเเล้ว ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ???" หัวฉันก้อมีเเต่เรื่องกิน นอนเที่ยวนี่เเหละ - -* "ไม่รุดิ...ไปเมืองนอกกันดีกว่ามะ??" "แหมมม ไอ้เว่อเอ๊ยยยย ฝ้าย เมืองไทยยังเที่ยวไม่ทั่วเลย " "ก้อเบื่ออ่ะ เที่ยวเเต่ห้าง เจเจ วังหลัง เเค่เนี้ยย..อยากไปต่างถิ่นอ่ะ" "ไปต่างจังหวัดกานเดะ" เสียงผู้ชายเพื่อนบอลออกความคิดเห็นมา.. "ไปดูฟามโคนมรัยงี้อ่ะ" "ไปยุดยากันดีกว่า ไปไหว้พระกัน" ฉันเสนอขึ้น "โหยยย นางสาว.....มัยโบรานจังงง"...อ้าวปาก หม-าเเล้วไงไอ้เพื่อนบอลเนี่ย "คัยโบรานอ่ะ??" "อ้อ..ป๊าวๆๆๆ พูดลอยๆเฉยๆๆ" "โถ่ ไม่กล้ายอมรับหรอเเก ห๊ะ ไอ้หน้าหนัง???" เหนว่าหน้าตาดีนะไม่งั้นเจอตบกระจายเเล้ว "อะรายย เทอพูดกะคัย??" "พูดกัเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด" "ว่าคัยเป็ดอ่ะ!!!!!!!" เริ่มโกดเเล้วอ่ะดิ
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.." "โหยมากไปแล้วนะเทอ....." บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน "เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ" "ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย" "แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา "ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??" "อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้ "อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก "ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
"ไม่ต้องเลยไอ้หมาบอล อย่ามาใส่ความ.."
"ก้อเมิงอ่ะเเหละ ขอเบอน้องๆอยู่ได้"
"แหมก้อเด็กเขามาม่อกรุก่อนนี่หว่าาา"
"เอ้อๆๆๆ ช่างเหอะ เถียงกันอยู่ได้ ไปนั่งซะที่ได้ป่ะ ของก้อหนัก หิวก้อหิว นะเพื่อนๆนะ" ก้อเเหมไม่ได้อารายหรอกนะเเต่เเบบฉันถือของกินมามากมายเลยเเหละ เเล้วเเบบหนักไง หิวด้วย
"อื้ม ไปดิไป"
เเลวเราก้อไปนั่งกันที่ที่ประจำของบอลกะเพื่อนๆมานนน
"พรุ่งนี้วันเสาเเล้ว ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ???" หัวฉันก้อมีเเต่เรื่องกิน นอนเที่ยวนี่เเหละ - -*
"ไม่รุดิ...ไปเมืองนอกกันดีกว่ามะ??"
"แหมมม ไอ้เว่อเอ๊ยยยย ฝ้าย เมืองไทยยังเที่ยวไม่ทั่วเลย "
"ก้อเบื่ออ่ะ เที่ยวเเต่ห้าง เจเจ วังหลัง เเค่เนี้ยย..อยากไปต่างถิ่นอ่ะ"
"ไปต่างจังหวัดกานเดะ" เสียงผู้ชายเพื่อนบอลออกความคิดเห็นมา.. "ไปดูฟามโคนมรัยงี้อ่ะ"
"ไปยุดยากันดีกว่า ไปไหว้พระกัน" ฉันเสนอขึ้น
"โหยยย นางสาว.....มัยโบรานจังงง"...อ้าวปาก หม-าเเล้วไงไอ้เพื่อนบอลเนี่ย
"คัยโบรานอ่ะ??"
"อ้อ..ป๊าวๆๆๆ พูดลอยๆเฉยๆๆ"
"โถ่ ไม่กล้ายอมรับหรอเเก ห๊ะ ไอ้หน้าหนัง???" เหนว่าหน้าตาดีนะไม่งั้นเจอตบกระจายเเล้ว
"อะรายย เทอพูดกะคัย??"
"พูดกัเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด"
"ว่าคัยเป็ดอ่ะ!!!!!!!" เริ่มโกดเเล้วอ่ะดิ
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.." "โหยมากไปแล้วนะเทอ....." บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน "เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ" "ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย" "แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา "ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??" "อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้ "อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก "ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
"ก้อว่าเเกอ่ะเเหละ ไอ้เป็ด.."
"โหยมากไปแล้วนะเทอ....."
บอลกับฝ้ายได้เเต่นั่งมองฉันทะเลาะกะอิเพื่อยบ้าของบอลเนี่ย คงทนไม่ไหวกันละมั้งถึงพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน
"เฮ้ยยย เทอสองคนอ่ะเปนรัยกานเนี่ย เพิ่งจะเจอกันครั้งเเรกก้อทะเลาะกันเเล้วหรอ"
"ก้อเพื่อนเเกอ่ะบอลมาว่าฉันโบราน" "ถ้าฉันโบรานนนะเพื่อนเเกก้อ...ฟลิ้นสโตนรุ่นบุกเบิกอ่ะ ไอ้หน้าเป็ดเอ๊ยยย"
"แล้วเรื่องรัยไปว่าเค้าเป็ดเล่าตอง?" ไอ้สำลีถามขึ้นมา
"ก้อดูหน้าเเม่งดิ เเม่เเกต้องเป็นเป็ดเเน่ๆเลยช่ายมะ??"
"อ้าวเฮ้ยตอง ไปว่าเพื่อนบอลมัน พอแล้วๆๆ เอานี่ใส่ปากไว้เร็ว" ว่าเเล้วยัยฝ้ายก้อเอาขนมเบื้องมายัดปากฉันไว้สองสามอันได้
"อู้ๆๆอิ้ๆๆ เออ เเอ้ว ไอ ฮะ ไฮ้ เอด" ฉันพยายามพูดพร้อมขนมเบื้องเต็มปาก
"ไอ้ทุเรดเอ้ยยย" บอลมันพูดขึ้น ++0*0++
++0*0++เเล้วเราสามคนกะเป้ดอิกหนึ่งตัวก้อนั่งคุยกันเรื่องไปเที่ยวพรุ่งนี้ พร้อมกับซัดหนมเบื้องกันอย่างหร่อย(ความจิงฉันกินซะส่วนใหญ่อ่ะเเหละ)
"บอลเอาหนมมากินมั่งดิ" ไอ้เป็ดบอกกับบอล
เเต่ก่อนที่บอลจะส่งถุงขนมหั้ยเพื่อนมัน ฉันก้อเเย่งมาจากมือไอ้หมาบอล
"อยากกินไปซื้อเอาเองนะเป็ดนะ" "อันนี้หนมเบื้องอ่ะนะ ม่ายช่ายจอกเเหนอ่ะ เเกคงกินไม่อร่อยหรอก"
"เด๋วฝ้ายก้อกลับกะบอลมันละกันนะ ฉันกลับก่อนละ จะไปนั่งกินหนมเบื้องต่อที่บ้านอ่ะ"
"อ้าวทิ้งเพื่อนอิกเเล้วเเก ตอง" ฝ้ายรีบพูดขึ้น
"ป่าวทิ้งอ่ะ รำคานเสียงก๊าบๆๆๆเเถวนี้อ่ะ เลยอยากกลับก่อน ไปละนะ พรุ่งนี้เจอกันละกัน"
"บอล พาฝ้ายมันกลับบ้านด้วยนะ อย่าไปเล่นรัยกันจนดึกล่ะ พรุ่งนี้เจอกันสถานีรถไฟดอนเมืองเจ็ดโมงเช้านะ"
"เพื่อรัยอ่ะ" บอลกะฝ้ายพูดเกือบพร้อมกัน
"ไปเที่ยวยุดยาไง" -*-
"อ้าววว ตกลงไปหรอ..." บอลกะยัยฝ้ายพูดขึ้นมาเกือบจาพร้อมกัน
"ช่ายสิ 7โมงเคป่ะ ชวนพวกเพื่อนเก่าไปเยอะๆนะบอล"
"เอ้อก้อได้ๆๆ บายนะ "
"อื้ม บ๊ายบาย บอล บายฝ้าย".....เเล้วฉันก้อรวบรวมกระเป๋านักเรียนเเบนๆ เเละก้อกระเป๋าถือลายเป้ดตัวน้อยๆของฉันมาถือไว้ เเต่ แล้วก้อนึกขึ้นมาได้.......ก้อเลยหันไปทางโต๊ะที่เพื่อนฉันมันนั่งกันอยู่
"บายนะไอ้เป็ด เเล้วอย่าปล่อยเชื้อไข้หวัดสัดปีกหั้ยเพื่อนๆฉันล่ะ"
เเล้วฉันก้อเดินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์คนเดว.......โถ่ ไอ้หน้าเป็ดเอ้ยยยย กวนพระบาทชะมัดเลย --*-- นี่ดีนะเปนเพื่อนบอลอ่ะ ไม่งั้นฉันคงถอดจูเนียร์(รองเท้านักเรียน) ไปยำมันเเล้ววววววว.......เฮ้อออ คิดเเล้วก้อหมั่นไส้ เชอะๆๆๆๆ
ความคิดเห็น