*+ lOvE...lOvE...ขอเสิร์ฟหัวใจ+* ^^

ลำดับตอนที่ #2 : (ต่อ)

<<ตอนที่ 1 รักใสๆ...หัวใจเด็กๆ>> (ต่อ)
     
      ฉันเล่นอยู่ที่สนามบาสจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าจึงได้เลิก เหนื่อยเหมือนกันแฮะ ว่าแล้ว..ฉันก็มานั่งพักที่ม้านั่ง โอ๊ะ โอ๋....พี่บอลกับเพื่อนพี่เค้าก็นั่งคุยกันอยู่นี่นา นี่ฉันละสายตาไปตั้งแต่ตอนไหน พี่เค้าเลิกเล่นบาสตั้งแต่เมื่อไหร่

      "นอยย....หิวน้ำอะไรมั้ย??  เดี๋ยวออกไปซื้อน้ำมาให้ เอาน้ำอะไรป่าว"  เมย์ถามพร้อมกับควักเศษตังค์ในกระเป๋าออกมา

      "อืมมม............ขอน้ำ....น้ำอะไรดีหว่า??    งั้นขอน้ำใจได้มะ อิอิ ไม่มีตังอ่ะ"

      "โหย...เดี๋ยวต่อยหงายกลิ้งเลย  กวนจริงๆ" เมย์รีบหันควับเดินออกไป พร้อมกับทำท่าละเหี่ยใจ เอ...หรือหนักใจที่มีเพื่อนอย่างฉันหว่า  ว่าแล้วมิงค์ก็รีบวิ่งตามเมย์ออกไปซื้อน้ำด้วยกัน ฉันนั่งเฝ้าไม้แบดอยู่แป๊บนึง  ก็เห็นพี่บอลหัวเราะ คุยหยอกล้อกับเพื่อนๆ แถมยังมองมาที่ฉันอีกแน่ะ อะไรกันเนี่ย พอเสียงหัวเราะเงียบลง พี่บอลก็เดินมาหาฉันที่นั่งอยู่คนเดียว พร้อมกับมานั่งข้างๆ

      "แหม...วันนี้อารมณ์ดีมาจากไหนหรอพี่บอล ยิ้มแก้มปริเชียวนะ" >_<

      "แหะๆ  ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่....เหนื่อยมั้ย ??  ดูซิ  เหงื่อเต็มเลย"

      ฉันได้แต่เขิล จับไม่แบดแกว่งไปแกว่งมา ก็เล่นนั่งกันตามลำพัง 2 คนนี่นา ปกติเมย์กับมิงค์จะต้องอยู่ด้วยตลอด  แถมเพื่อนๆพี่บอลยังมองมาทางนี้กันตาเป็นมันเชียวนะ  ฉันเลยได้แต่นั่งเงียบ  ก็แหม........เป็นเป้าหมายสายตาเยอะซะขนาดนี้ รู้สึกเกร็งๆขึ้นมานิดๆแล้วสิ  

       แล้วจู่ๆ พี่บอลก็สะกิดแขนฉันขึ้นมา ฉันจึงเงยหน้ามองพี่บอลด้วยความสงสัย

      "อะ...อะไรหรอ พี่บอล"

      "ดูนั่นสิ!! เห็นอะไรข้างบนนั่นมั้ย??" พี่บอลพูด พลางทำหน้าตกอกตกใจ

      ฉันจึงรีบหันหน้าไปทางที่พี่บอลชี้ทันที

      "ไหน...อะไรหรอ  ตรงไหน" ฉันทำท่างงเป็นยกใหญ่ ก็เห็นแต่ต้นไม้เขียวๆ ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลยนีนา??

      "ไม่เห็นมีอะ................"

      ทันทีที่ฉันหันหน้ากลับมาทางเดิม ฉันรู้สึกได้ว่า...ริมฝีปากของพี่บอล มันได้เฉี่ยวแก้มของฉันไป หน้าพวกเราอยู่ใกล้กันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย  ไม่ใช่สิ!!!! ตอนแรกฉันจำได้ว่าอยู่ห่างกันกว่านี้ซัก 1 ฟุตได้ แต่นี่...พอหันกลับมา มันจะมาเฉี่ยวกันได้ยังไง  

      ฉันสังเกตเห็นหน้าพี่บอลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มันเป็นแผนของพี่ใช่มั้ยเนี่ย

      "วิด..วิ้ว...ไม่เบาเลยนี่หว่า" เสียงจากกลุ่มเพื่อนพี่บอลตะโกนมา

      อะไรกันเนี่ย... นี่คิดจะทำอะไรกัน!! ฉันทั้งเขิล ทั้งอาย ไม่รู้จะทำยังไงดี??

      ป๊าบบบ!!!!!!!!!!!!

      "โอ๊ยย!!!" เสียงพี่บอลร้อง หลังจากที่โดนแรงมือกระแทกลงที่ไหล่อย่างจัง นี่แหละ... วิธีแก้เขิลของฉัน >_<

      "เล่นอะไรก็ไม่รู้"  ฉันตะโกนขึ้นมา

      นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่บอลจะหอมแก้ม แถมยังมาทำต่อหน้าเพื่อนด้วยเนี่ยนะ  เพื่ออะไรกันเนี่ย

      ทันทีที่ฉันกำลังจะอ้าปากพูดคำต่อไป เมย์กับมิงค์ก็เดินมาพอดี พลาดอะไรเด็ดๆไปแล้วสิเพื่อนฉัน เอ...หรือว่าจะแอบเห็นไปแล้ว

      "สมน้ำหน้า" เมย์พูดพลางหัวเราะใส่พี่บอลอย่างสะใจ

      "นอยน่าจะแรงกว่านี้นะ" คราวนี้มิงค์ช่วยเสริมบ้าง

      งืมๆ..สงสัยจะเป็นอันหลัง คงเห็นหมดเลยสินะ นั่นสิเนาะ น่าจะแรงกว่านี้ แต่ที่จริง ฉันก็ออกเต็มแรงเลยนะ ก็มันตกใจนี่นา

      หลังจากนั้น พี่บอลก็เดินพยุงไหล่ตัวเองไปที่เดิม แล้วก็คุยอะไรกับเพื่อนพี่เค้าซักอย่างนี่แหละ เฮ่อ!....อยู่ดีไม่ว่าดี หาเรื่องโดนตีเป็นไงล่ะ พี่บอลก็ชอบเป็นแบบนี้ล่ะน้า....

      .............

      ........

      ...

      และแล้ว วันหยุดก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว ไปโรงเรียนวันแรกของสัปดาห์ช่างแสนทรมานอะไรเช่นนี้...กว่าจะลุกขึ้นมาอาบน้ำได้ ล่อซะเกือบจะ 7 โมงอยุ่แล้ว นี่ขนาดโรงเรียนเข้า 8 โมงนะเนี่ย

     ฉันเลยโดนเมย์ว่าซะยกใหญ่ เพราะฉันตื่นสายนี่แหละ เมย์เลยรอนานจนต้องเดินเข้ามาตามถึงบ้าน แล้วอีกอย่าง เมย์เป็นคนขี้โมโหง่ายอยู่แล้วด้วย ถ้าเจ๊โมโหขึ้นมาเมื่อไหร่นะ โหย...ไม่อยากจะคิดเลย น่ากลัวยิ่งกว่าแม่ซะอีก ฉันต้องยอมแพ้เจ๊เมย์เค้าล่ะ  แล้วฉันก็ต้องทนฟังเมย์บ่นตลอดทางเลย วันหลังจะไม่ทำอีกแล้วววววว T_T

      "นี่นอย... หลังจากวันนั้น ได้เจอพี่บอลอีกรึป่าว?" อยู่ๆเมย์ก็ถามขึ้นมาหลังจากบ่นเสร็จ

      "ไม่นี่ เมื่อวานก็ไม่เจอนะ คงได้เจออีกทีก็ตอนเย็นวันนี้ล่ะมั้ง" 

      "หรอ..อืมๆ..." เมย์พูด พลางทำหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

      "ถามทำไมหรอเมย์ มีอะไรหรอ" ฉันรีบถามกลับไปทันที

      "ก็......เมื่อวาน อืมม....ยังไงดีล่ะ อย่าหาว่าเมย์อย่างโน้นอย่างนี้เลยนะ พอดีเมื่อวาน วันอาทิตย์ใช่ป่ะ ตอนเย็นฉันไปตลาดจะซื้อของ เจอพี่บอลน่ะ"

      "อืม เจอแล้วทำไมหรอ คุยอะไรกันเปล่า?"

      "ก็ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก แต่ว่าเห็นพี่บอลคุยเดินกับใครไม่รู้"

      "ก็ไม่แปลกนี่ เพื่อนพี่เค้ารึเปล่า?"

      "จะไม่แปลกได้ไง!! พี่บอลเดินคุยอยู่กับผู้หญิงเนี่ยนะ ผู้หญิงนะนอย แถมคุยกันสนุกใหญ่เลย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันทั้งคู่เลยนะ!!"

      O_O อยู่ๆ ใจฉันก็หายแว๊บบบบขึ้นมา ประมาณ 3 วินาทีได้ ฉันรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่ ได้ไง? ทีฉันไม่เห็นคุยสนิทสนมอย่างนั้นบ้างเลย พี่บอลนะพี่บอล"

      เย็นวันนั้น ฉันมานั่งเล่นที่สนามตามปกติ เฮ่อ!!... ตีแบดซะเหงื่อเต็มไปหมดเลย มิงค์เห็นเรียบร้อยอย่างนี้ แต่แรงเยอะชมัด เล่นเอาซะฉันหอบเลยแฮะ แต่ว่าแบดนี่สนุกที่สุดเลยล่ะ >_<

      โอ๊ะ โอ๋...... ฉันเห็นพี่บอลเดินมาทางนี้นี่ มาชวนฉันไปกินข้าวแหงๆ หวายๆๆๆ  ตอนนี้ฉันเล่นแบดซะเหงื่อโชกไปหมดเลย น่าอายชมัด ผมเผ้าก็รุงรัง แถมเหงื่อยังเหม็นอีก อย่างนี้จะไปกินข้าวได้มั้ยเนี่ย

      "พี่บอล คือ...นอยขอไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย?? เล่นแบดซะเหงื่อเต็มไปหมดเลย แหะ แหะ" ฉันพูดไปพลางยิ้มไป

      พี่บอลเงียบ ได้แต่มองหน้าฉัน เหมือนมีอะไรจะบอกอย่างนั้นแหละ

      "เป็นอะไรไปหรอพี่บอล โกรธนอยที่เล่นซะเหงื่อออกก่อนไปกินข้าวหรอ เดี๋ยวนอยกลับไปอาบน้ำก่อนก็ได้ รอแป๊บนึงนะ" ฉันรีบเก็บไม้แบดทำท่าจะวิ่งออกไป

      "ไม่ต้องหรอกนอย"

      "เอ๋????"

      "........."

      "ทำไมล่ะ มันเหม็นเหงื่อจะตาย เดี๋ยวกินข้าวไม่อร่อยนะ ^^"

      พี่บอลจ้องมาที่ฉัน ส่วนสายตาของเมย์กับมิงค์ ต่างพากันมองมาที่ฉันกับพี่บอล

      "เอ่อ......ขอคุยกับนอยตามลำพังแป๊บนึงได้มั้ย"

      พูดเสร็จ เมย์กับมิงค์ก็เดินออกไปจากบริเวณนั้นไประยะ 10 เมตรเห็นจะได้

     "มะ..มี..มีอะไรหรอ พี่บอล หน้าเครียดมาเชียว" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง

     "คือ......"

     ".........."

     "เราเลิกกันเถอะ"