อ่านมาตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์วิจารณืสักที
เออ อันที่จริงก็ไม่น่าจะเรียกว่าวิจารณ์นะ
เรื่องนี้เกิดคำถาม หรือก็ให้ลุ้นตลอด
ถึงตอนนี้เอะนายเอกจะทำไง อ่ะแล้วจะมีใครเป็นอะไรอีก
ดูเหมือนเนื้อเรื่องจะน่ากลัว แต่มันก็ไม่ใช่เสียทีเดียว
ก็เพราะตัวละครนี่แหละ สร้างเรื่องราวได้หลากอารมณ์
เศร้า ปวดร้าว ความกลัวของตัวละคร ทำให้เลิกที่จะเกิดและกดปิดเรื่องนี้ไป
กับบทสรุปที่ทำเราแบบว่า เฮ้ย ไม่นะ จริงหรอ แต่ก็เป็นการจบที่ลงตัวแล้ว ^^

แบบว่าอ่านรวดเดียวถึงตอน 31 (ล่าสุด ณ เวลานั้น)


อ่านเมนท์นี้แล้วอาจจะงงๆ เบลอๆ ไปบ้าง (ตอนพิมพ์กำลังอยุ่ในอารมณืนั้นอยู่ TT) ก็ขออภัย


ตอนแรกกะว่าจะอ่านสักตอนสักสองดูก่อนว่าสนุกไหม


แต่ปรากฏว่า เผลออ่านจนถึงตอน 31 จนได้


คนแต่งแอบไปเรียนเวทย์บทไหนจากพญานาคมาหรือเปล่า


บอกมาแล้วนะ ถึงได้ตามติดเรื่องนี้ไปซะแล้ว ^^P





ปล. คำวิจารณ์ อ่านขำอย่าไปเครียด



ชื่อเรื่อง


ชื่อเรื่องนี้โยงไปถึงพญานาคตามเนื้อเรื่องเลย รักษาความรู้สึกรักไว้เนินนาน เมื่อถึงเวลาก็ทวงสัญญา การนำคำที่เป็นใจความเด่น 2 คำมาเป็นชื่อเรื่องได้ลงตัว





เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง


การสัญญาอาจจะเคยเห็นในบางเรื่อง สำหรับเรื่องนี้เหมือนว่าจะขายลูกกิน แต่ไม่ใช่ เพราะคนที่มาทวงกลับชอบสิ่งที่เขามาทวงตั้งแต่แรก ทำให้เรื่องดูเบาขึ้น (เพราะถ้ามาทวงใครสักคนแบบเจ้าหนี้ทวงลูกหนี้ เรื่องมันจะดาร์ก) ที่บอกว่าเบา ไม่ใช่เรื่องไม่สนุก ไม่มีสาระอะไร แต่เพราะการลุ้นว่านายเอกจะยอมตกลงไปอยู่กับตาลุงหรือเปล่า แล้วถ้าไปอยู่ด้วยจะเหตุการณ์อะไรไหม แล้วการดึงครุฑหนุ่มเข้ามาพัวพันทำให้เรื่องดูน่าสนใจขึ้น





การบรรยาย/ภาษา


การบรรยายใช้ภาษาที่อ่านเข้าใจได้ง่าย ก็กังวลว่าจะมีหลุดคาถากุกกิกก๊อกแก๊ก (พยายามจะบอกว่ามีชื่อคาถาอ่ะนะ) แต่ไม่มีเลย อันนี้ถือว่าดีนะ เพราะจะได้ไม่ต้องพยายามจะอ่านคาถานั้น ถึงจะอ่านยาก แต่เมื่อมันเป็นตัวอักษรที่ยาวพรืดในเรื่องก็ต้องอ่านบ้าง ยกเว้นว่าจะข้ามไปเลย ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใส่คาถา อาจเป็นเพราะไม่ใช่เรื่องแนวพ่อมดแม่มด นักเวทย์ ถือว่าโอเคนะ แบบว่าถ้าจะแสดงพลังอะไรสักอย่างก็บอกไปเลย เสกน้ำ เสกลม


ส่วนการสลับการบรรยายตัวละคร เช่น ระหว่างพระเอก-นายเอก ก็ปรับความอารมณ์เพียงเล็กน้อย แต่เพราะใช้ประโยคที่เป็นคำพูดประโยคเดิม เลยทำให้เรื่องต่อกัน เป็นการแสดงมุมมองความรู้สึกทั้งสองฝ่ายให้ผู้อ่านรู้ด้วย แต่อย่าสลับบ่อยแล้วกัน


แล้วชอบการบรรยายการแสดงออกของพระเอกว่ารักว่าหวงนายเอก และบอกว่าเขาน่ะเป็นผู้ชายที่ดีพอที่ลกจะชอบเขาได้ กิจวัตรประจำวันอย่างทำอาหาร และใส่ใจความรู้สึกของลก ทำคนอ่าจคงจะอิจฉาเขาเป็นแถวๆ





ตัวละคร


สำหรับนายเอก แรกๆ ก็แอบคิดว่า นายเอกทำโกรธนานสักนิดเล่นตัว ไม่ยอมไป ให้คนมาขอร้องหน่อย แต่ก็ตกลงไปอยู่กับพระเอกง่าย เพราะแพ้สายตาข่มขู่เขา แอบง่ายไปนิดเนอะ และความรู้สึกว่าตัวเองรักพระเอกหรือเปล่าดูสับสนเปลี่ยนอารมณืเร็วไปนะ เดี๋ยวหาแฟนคิดนอกใจ อ่ะ ไม่เอา เราชอบพระเอกนี่นาก็หยุด สักวันนอกใจอีกแล้ว แล้วกลับมาหาพระเอกอีก เขาดูสับสลังเลบ่อยนะ ช่วงแรกๆ น่ะ แต่พอรู้ตัวว่าชอบลุงไอจริงๆ ก็โอเคนะ ไม่หวั่นไหวไปกับใคร และแอบหึงแอบหวงแบบน่ารัก อันนี้ชอบ ^^


ส่วนตาลุงชอบพันปี (ถึงไหม หรือเกินจำไม่ได้ --!) แสดงความหึงหวงออกหน้าไม่ว่าหรอกนะ แต่จะดูแลถึงขนาดอุ้มไปโน้นนี่ เออ นายเอกเข้าเดินไม่ได้หรือ อุ้มน้อยแต่พองามจะดีกว่านะ แค่เขาคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน คอยปกป้องก็แสดงออกว่าเขารักลกแล้ว


** ชื่อเล่นนายเอกแปลกจัง ‘ลก’ ตอนอ่านในตอนแรกๆ ใครลก งง? ชโลธร ใคร? คนเดียวกับคนชื่อลกหรือเปล่า น่าจะให้เขาชื่อ ‘ธร’ แต่คนแต่งอยากให้ไม่เหมือนใคร ก็ไม่ว่าอะไร ^^








ขอติ-ชม (-)


ผู้ชายชื่อฟ้าดิน สามารถทำคนอ่านโดนหักมุมได้แบบ ฮะ หมอนี่คู่เขาเหรอ แรกๆ ยังเป็นอีกคนอยู่เลย และไนท์ที่รู้ถึงเบื้องหลังของเขาจริงๆ ทำให้รู้สึกชอบผู้ชายคนนี้ขึ้นมาเลยล่ะ โดยเฉพาะการกลงเด็ก อืม จะแบบว่ากินเด็กก็คงจะถูกกว่า จริงไหม

อ่านเรื่องแบบย่อๆไป ก็คิด เฮ้อ แล้วแบบนี้มันจะเศร้าตลอดทั้งเรื่องหรือเปล่า
พอได้อ่าน ในบางตอนที่ว่ามันจะเศร้าก็หายไปเพราะคู่หลักนี่แหละ
ชอบตะวัน(ของอลัน) ชอบอลัน(ของตะวัน) ทำไมต้องเขียนคล้ายๆกันด้วย 555
รักมั่นคงดีจัง ห่างไกลกันแค่ไหนก็ยังคิดถึงเสมอ
ตอนที่สองคนนี้ได้เจอกัน คนอ่านก็ดีใจไปด้วย เหมือนว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสองคน ฮ่า
คิดไม่ผิดที่ตามเข้ามาอ่าน(หลังจากคนแต่งส่งลิงค์มาแนะนำ)
จะรอซื้อเป็นเล่มนะ ^^

กำลังจะหาเว็บที่พอจะไปส่องชื่นชม
ก็จะเอ๋กับบทความนี้พอดี (ดีจังไม่ต้องไปหาให้เมื่อยมือ)
เข้าหน้าหลักก็ตะลึงกับความงดงามแล้ว
เลื่อนดูไปเรื่อยๆ มันสุดยอดมาก
สวยและหล่อละลานตาเต็มไปหมด
นั่งดูกันไม่หวาดไม่ไหว ภาพเยอะมากๆ
หญิงสาวก็สวยงามตามแบบฉบับสตรี
ชายหนุ่มก็ดูองอาจและน่าหลงใหล
อยู่ในชุดหลากรูปแบบและสไตล์ที่ลงตัวไดสมดุล
ชอบมากเลยภาพวาดจีนนี้
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันความสุขและความงดงามของภาพนะ^-^

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เอ๊ยไม่ใช่ นึกว่ากำลังอ่านนิทานอีสป
เอาใหม่ๆ เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า คนบ้าเขาก็รักกันได้ (^^)//\\
ถึงจะบ้า แต่ก็บ้ารักนะ ^///^

ในโรงพยาบาลบ้าของจริงเป็นยังไงไม่รู้ แต่คนแต่งทำให้คนอ่านหลายคน
แอบชอบในความบ้าของตัวละครเหล่านั้น
บ้าที่จะลุย และกล้าที่จะเสี่ยงในความรัก
ส่วนคนสองบุคคลิก ตอนแรกก็ทำเอาปวดหัว นายมันบ้าแบบแอบจิต
เฮ้อ... ไปๆมาๆ กลับแอบชอบเขาเหมือนกันนะ^^
แต่สงสารเซนเนอะ มีสายสืบของพี่วีคอยตามติด
ชีวิตในรั้วโรงพยาบาลที่มีคนไข้พึลึกไม่พอ ยังต้องมาผวากับบุคคลไร้ตัวตนอีก

แล้วจะบ้าตาม เอ๊ย ติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะ ^o^

ขออ่านแค่ไม่กี่ตอนนะ กะว่า สัก 10 ตอน

เพราะขืนอ่านทั้งหมด (มองชื่อตอน เกือบ 75 ตอน) สูดยาดมกันเลยทีเดียวTT

แต่ก็เลยตอน 10 มา 3 ตอน

โอเคเข้าเรื่องวิจารณ์กันเลยนะ





ชื่อเรื่อง (0.2)

อืม ชื่อดูสวยดี จากชื่อเรื่องก็คิดว่าน่าจะมีใครทำนายไว้ว่าคนนี้ๆ จะเจอกับเรื่องอะไร เห็นได้จากชื่อเรื่องว่า ‘พยากรณ์’ แถมพ่วงด้วยสีน้ำเงิน เรื่องมันน่าจะเศร้าเหมือนกับสีนั้น แต่อ่านแล้ว ชื่อเรื่องยังไม่ค่อยตรงกับเนื้อเรื่องนะ เหมือนว่าเรื่องพยากรณ์เป็นเรื่องไม่สำคัญเลย แต่จะเน้นหญ้าอ่อนพยายามจะคลุมร่างโคแก่ ง่ายๆ คือ เน้นที่เด็กอย่างไวท์พยายามจะเข้าใกล้อาแฟแบบกวนๆ ลองปรับชื่อเรื่องหน่อยนะ



เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง (2)

ในภาพรวมเนื้อเรื่องก็ดูสนุกน่าติดตาม แต่ที่บอกไปแล้วว่า ชื่อเรื่องบอกว่ามีคำ ‘พยากรณ์’ ซึ่งคนอ่านก็หวังว่าจะมีอะไรมากกว่านั้น คำทำนายจะเป็นธีมหลักของเรื่องแต่ก็ถูกลดประเด็นไปเหมือนลืมเลือนไปแล้ว แต่จากการอ่านเนื้อเรื่องคร่าวๆ แล้ว จะป็นเรื่องที่โคแก่ถูกเด็กกินและพยายามจะหลบหนีเด็กนั่นซะมากกว่า แต่ส่วนเรื่องกวนประสาทแต่ละคำที่ออกมาจากปากไวท์ดูจากสีสันให้กับชีวิตของอาแฟและคนอ่าน



การบรรยาย/ภาษา/คำผิด (2.4)

ในส่วนการบรรยายคาแรกเตอร์เด่นของแต่ละคนไม่หลุดตามที่วางไว้แต่แรก และใส่เหตุการณ์สถานที่ตัดสลับทำให้รู้สาเหตุและความเป็นมาได้ ซึ่งส่วนนี้โอเค



แต่ในตอนที่1 เหมือนจะทิ้งปริศนาไว้ตูมหนึ่ง 7 ปีก่อนมีคนบอกเกี่ยวกับโชคชะตาและนาฬิกาความรักของอาแฟที่กำลังเดินจากเมื่อ 4 ปีก่อน รู้สึกจะมึนๆ งงๆ 7 ปี หรือ 4 ปี แล้วมันยังไงเมื่ออดีตเกิดอะไรขึ้น ซึ่งอ่านต่อไปก็เจอแบบสะดุด อ๋อ เมื่อ 5 ปีก่อนเลิกกับแฟน คือในตอนที่1 ทิ้งท้ายดูน่าจะเป็นเรื่องสำคัญแต่กลับไม่ได้เล่าต่อให้ชัดๆ น่าจะเล่าอะไรช่วงก่อนบ้างสักนิด เรื่องหลายๆ ปีนั่นน่ะ

พูดง่ายๆ คือ งงกับเลขปี สรุปว่า 4 5 หรือ 7 มันอะไรยังไง --?



ส่วนการบรรยายเพื่อนของอาแฟสองคน ’โอปอลล์ กับ กุชชี่’ ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเพศอะไร พอมาตอนที่ 6ได้ ถึงค่อยว่า โอปอลล์เป็นผู้หญิง ที่จริงบอกตั้งแต่เจอหน้ากันเลยก็ดีจะได้จินตนาการภาพตามตอนเธอกอดหอมแก้มอาแฟได้ (แต่ไม่รู้ว่าไรเตอร์บอกเพศไปแล้วหรืออ่านพลาดเอง ถ้าอ่านพลาดขออภัย)



แล้วก็การวงเล็บที่อธิบายความนึกคิด บางประโยคก็ใส่แยกออกมาได้ ไม่ต้องวงเล็บหรอก อาจจะบอกไปก็ได้ว่า

“…” ผมคิดในใจ เพราะว่าอ่านแล้ว เห็นวงเล็บบ่อย ก็อยากให้ลดๆ หน่อย อันไหนแยกได้ก็แยก อันไหนเห็นสมควนอยู่ในวงเล็บก็เก็บไว้แบบนั้น



ส่วนคำผิดมีนิดๆ ก็ตรวจๆ เอาแล้วกันนะ



ตัวละคร (2.7)

แนะนำตัวละคร เห็นในเว็บ niyay มีแนะนำตัวไว้ด้วย เอามาลงที่เด็กดีด้วยก็ดีนะ คนอ่านจะได้เห็นคาแร็กเตอรNของตัวละครมากขึ้น

เรื่องเพศก็ตามที่บอกด้านบน คือกำหนดให้ชัดเจนกว่านี้หน่อย คนอ่านจะได้เข้าใจตามคนแต่งได้



ขอติ-ชม (-)

-



คะแนนรวม (10)

7.3 คะแนน



*** หากการวิจารณ์ทั้งหมดเป็นการเข้าใจในส่วนเนื้อเรื่อง ตัวละคร หรือส่วนใดก็ขออภัย

กะว่าจะเม้นท์สักตอนจบ หรือไม่ก็ใกล้ๆจบ แต่คิดว่า เม้นท์เลยก็ได้เนอะ

ชื่อเรื่อง
ตั้งชื่อเรื่องได้สอดคล้องกับเนื้อเรื่องดี ที่ทุ่มเทและยกทั้งใจให้หนุ่มรุ่นน้องเพียงผู้เดียว

เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง
การสร้างความสัมพันธ์ด้วยความชอบที่ตรงกัน ทำให้พระ-นาย จูนเข้ากันได้ง่ายขึ้น แต่พระเอกชอบนายเอกเร็วไปมั้ยนะ ที่จริงก็ยากให้พระเอกใช้ความพยายามสักนิดหน่อย เพื่อเข้าไปสะกิดใจรุ่นน้อง แต่ถ้าจะให้พระเอกรู้ตัวว่ารักเร็วแบบที่แต่งอยู่นี้ก็ได้ แต่ไม่ต้องก้าวข้าวเป็นสามีภรรยากันเร็วเกิน แบบว่าพี่พีชยังข่มใจไม่ปล้ำน้องกันย์เร็วเกินอ่ะนะ ^^

การบรรยาย/ภาษา
ตอนแรกก็ไม่คาดคิดว่า พระเอกหรือพี่พีชจะพูดเพราะไปตลอดหรอก พอข้ามตอนถัดไป ปล่อยเวิร์ดไหนปล่อยเลย อย่างคำหยาบ มันก็ดี เพราะมันคือลักษณะนิสัยของตัวละครนั้น แค่ไม่ต้องใช่บ่อยก็ไม่เป็นไรแล้ว อีกอย่างคำเรียกสรรพนามแบบหยาบยังทำให้สนิทกับนายเอกง่ายขึ้น และการที่พระเอกค่อยๆ ก้าวไปทีละสเต็ป ไม่ช้า แต่ก็ไม่รีบรวบรัดเป็นเจ้าของเร็วเกิน ถือว่าดี ทำให้คนอ่านนั่งลุ้นต่อไปว่าน้องกันย์จะใจอ่อนยอมให้พี่เขาได้เมื่อไหร่

ตัวละคร
สำหรับคู่พระ-นาย โผล่มาแล้วก็สนุกได้ตลอด ชอบน้องกันย์นะ ทำทีเป็นโมโหนิดๆหน่อยๆ แต่ก็มักจะเขินพี่พีชอยู่ดี ส่วนคุณ คิดว่าจะไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่ แต่พอเจอการหักเหเพราะเรื่องบางอย่าง ทำให้เขากลายเป็นคนเด่นไปทันที ถ้าคุณขึ้นหน้าไปแล้ว อย่าลืมคู่หลักนะ ว่าจะใจตรงกันสักทีมั้ยนะ

ชื่อเรื่อง (0.4)


จากชื่อเรื่องก็เดาเอาว่าจะต้องมีการแข่งขันอะไรสักอย่างแน่ใช่มั้ย จากเนื้อเรื่องตอนต้นๆ กล่าวถึงแค่นิดเดียว เลยยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่าเนื้อเรื่องหลักยังเป็นแค่เริ่มต้นเองเลยคิดว่ายังไม่ค่อยโยงกับชื่อเรื่อง





เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง (2)


เรื่องนี้ไม่ค่อยชี้ชัดเท่าไหร่ว่าเรื่องมันเป็นยังไง เหมือนว่าแรกๆจะเห็นความสัมพันธ์ของคู่หลัก คือ มาซายะกับเก็นจู แต่เหมือนว่าเรื่องนี้จะมีแบ่งฝ่ายด้วยใช่มั้ย อาร์พีจีและเอฟพีเอส ซึ่งก็คงต้องแข่งกันในเรื่องอะไรสักอย่างหรือหลายอย่าง แต่ยังไม่เห็น คือ ต้องรออ่านตอนต่อๆไปหรือเปล่า ถึงจะเข้าเนื้อเรื่องที่วางไว้ตามชื่อเรื่อง





การบรรยาย/ภาษา/คำผิด (2.8)


ในส่วนการบรรยาย ให้รายละเอียดดีว่าตอนนี้ตัวละครอยู่ไหน สภาพรอบตัวเป็นไง แต่บางจุดที่บอกว่า ‘เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจมากขึ้น’ ตรงนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ อาจใช้ประโยคอื่นบอก เพื่อจะเท้าความ อาจบอกว่า ‘เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย...’ หรืออื่นๆ ที่ไม่ต้องกล่าวถึงผู้อ่านตรงๆ


และก็การใช้คำบางคำดูสะดุด ไม่สมคาแรกเตอร์และบริบทเท่าไหร่ ‘พวกรุ่นพี่เล่นอะไรปัญญานิ่มกัน...’ คำว่าปัญญานิ่มมันไม่ค่อยเข้าสักเท่าไหร่ อาจลองปรับดูนะว่าใช้คำไหนแทนได้อีก


ส่วนตอนเซอร์วิส เก็นจัง เซ็กซี่มาก >< มิน่ามัซจังถึงหลงจนโงหัวไม่ขึ้น (เพราะมัวแต่ลวนลามอยู่) และก็การบรรยายแบบค่อยๆค่อยๆเลื้อยมือของมัซจัง มันหวิวๆดี แบบว่าไม่ต้องใช้คำที่ชี้ชัด แต่ใช้คำบางคำและการบรรยายที่รุู้ได้เลยว่าสองคนนี้กำลังทำอะไรอยู่ พอเข้าส่วนพาร์ทของเก็นจังก็อมยิ้มได้เหมือนกัน ^-^





ตัวละคร (2)


ตามหน้าคาแรกเตอร์ แต่ละคนก็ให้มุมที่บ่งบอกลักษณะนิสัยที่ต่างกันดี แต่ยังไม่เห็นตัวตนที่ว่านั้นชัดๆ ตัวละครเท่าที่อ่านเลยดูสดใส เฮฮาคล้ายกันอยู่บ้างเล็กน้อย ลักษณะนิสัยเลยยังไม่ฉีกให้เห็นความแตกต่างจริงๆ


แต่เรื่องชื่อตัวละคร อาจจะจำไม่ได้ ต้องย้อนไปดูหน้าคาแรกเตอร์อีกรอบ (เป็นการจำไม่ได้เองของเรา คนแต่งไม่ผิดเน้อ)





ขอติ-ชม (-)


การตกแต่งหน้านิยายดูโอเคนะ แถมมีตัวเลือกด้านซ้ายเพิ่มให้ด้วย ^^P





คะแนนรวม (10)


7.2 คะแนน





*** การวิจารณ์นี้เป็นแค่ความคิดของเราคนเดียว หากเข้าใจผิดในตัวเนื้อเรื่อง ตัวละคร หรืออื่นๆ หรือไม่ชอบยังไงก็ขออภัย