IN MY DREAM สุดท้ายก็รัก (HKS)

ลำดับตอนที่ #2 : (ch.2) จุดเริ่มต้น KS"

- จุดเริ่มต้น -






�

(ณ บ้านพักของตระกูล "ชัยอรรถ")



KS'part : วันนี้ผมใส่เสื้อลายสก็อตสีแดงกับกางเกงขาเดฟสีดำ หลังจากเช็คสภาพตัวเองหน้า

กระจกก็รีบเดินดุ่มๆลงมาชั้นล่าง,,(โหแกงจะแต่งตัวไปเกี่ยวข้าวหรอจ๊ะ 55).เจ้ข้าวแซว. "เจ้อ่ะ

แซวสินะ -*- วันนี้แกงจะไปตึกHKSต่างหาก (ผมทำหน้ายู่ใส่พี่สาว) ไปก่อนนะเจ้วันนี้รีบเดี๋ยวไม่ทันหมี"

แฮ่กกแฮ่กเหนื่อยจริงๆเลยคนก็เยอะ ไม่รู้จะมาอะไรกันนักหนา - - (ไรท์.เหวี่ยงอีกล่ะนี่กลัวไม่

ได้ใกล้พี่หมีล่ะซี๊).เบื่อจริงคนรู้ทัน..

� �รออยู่ได้สักพักหมีตัวใหญ่ๆใส่เสื้อลายสก็อตสีแดง.."ห๊ะ!!ลายสก็อตสีแดง โอ้วเย้เบบี้

ทำไมพี่ฮั่นใส่เสื้อเหมือนเราเลย ว้ากกเขินจัง >//<" �ผมไม่รอช้ารีบเบียดพวกผญ.ที่ตะโกนบอก

รักพี่ฮั่นเข้าไปใกล้ให้ถึงที่สุดและแล้วโชคก็เข้าข้างผม ใกล้กับพี่ฮั่นแค่นี้เอง-/- ผมตัดสินใจเดินเข้าไปขอถ่ายรูปคู่ด้วย

"เอ่อ..พี่ฮั่นครับผมขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยครับ"

"ได้สิแกงส้ม (พี่ฮั่นยิ้มท่าหมีมาให้ผม^____^)"

"พี่รู้จักชื่อผมได้ยังไงอ่ะ*0*" พี่ฮั่นมันเอาหน้ามาแนบแก้มผมแล้วกระซิบที่ข้างหู

"เดี๋ยวถ่ายรูปเสร็จอย่าเพิ่งกลับนะไปรอพี่ที่รถเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

ใจผมหล่นวูบบบ -/- นี่ผมฝันไปหรือเปล่า แกงส้มเอ้ยทำไมวาสนาดีขนาดนี้ 5555

หลังจากถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินไป

ที่ลานจอดรถแล้วก็ตรงไปยังรถของพี่ฮั่นตามที่พี่เขาบอกให้ผมมา

� � สักพักผมก็เห็นพี่ฮั่นเดินมากับเออาร์คุยอะไรกันก็ไม่รู้แล้วพี่เออาร์ก็เดินกลับเข้าไปที่ตึกส่วน

พี่ฮั่นก็เดินตรงมาทางรถ

"ออกมาได้แล้วแกงส้ม"

หวึยยยพี่ฮั่นรู้ได้ไงว่าผมอยู่แถวนี้ (ไรท์.ก็พี่ฮั่นบอกให้แกงมารออยู่นี่ไม่ใช่หรอ-*-).แต่ว่าผมหลบอยู่หลังรถนะ ช่างเหอะถามพี่ฮั่นดีกว่า.

"พี่รู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่อ่ะ ผมหลบอยู่นะ"

"ทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะ แกงจะหลบยังไงพี่ก็เห็นแกงอยู่ดี*เพราะแกงอยู่ในสายตาพี่ตลอด*"

แล้วไอ้พี่หมีจะจ้องหน้าผมทำไมเนี่ย ว้ากกกเขินเว้ยแต่แสดงอาการไม่ได้เดี๋ยวเสียฟอร์มเด็กฮิพ..

"อ้าวจะยืนเขินอีกนานมั้ยครับน้องแกงของพี่* รีบขึ้นรถได้แล้วจะได้ไปกันซักที"

......น้องแกงของพี่..น้องแกงของพี่ >//////////<.........

ผมอยากจะกรี๊ดเป็นภาษาสนู๊ปปี้,,ผมไม่รอช้าก็รีบก้าวขึ้นรถแล้วเราก็ขับรถมาได้ซักพักผมหันดู

นอกกระจกทำไมไม่คุ้นทาง

เลยล่ะ หรือว่าพี่ฮั่นจะทำมิดีมิร้ายเรา ไม่น้าาาาแกงส้มยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ ผมบ่นในใจ

แล้วทำหน้ายู่ไปมา ....

"เป็นอะไรห๊ะเรา สะบัดหน้าไปมาอยู่นั่นแหล่ะ คิดอะไรอยู่หืมมมม?"

พี่ฮั่นมันจับคางผมให้หันไปสบตา "ป้ะป่าวซะหน่อยนี่ครับ..ละละแล้วพี่จะพาผมไปไหนเนี่ยนี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านผมซะหน่อยนะ".ผมเหวี่ยงนิดๆ.

"ก็จะพาไปที่แห่งนึงแล้วแกงก็ต้องไปด้วยห้ามปฎิเสธพี่เด็ดขาด"

พี่หมีจอมเผด็จการหึไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อยสั่งอยู่ได้-__- "โอเคคคคร้าบบบบบ.ผมแกล้งลาก

เสียงประชด."เฮ้ออผมเริ่มง่วงแล้วสิสงสัยจะเป็นเพราะแอร์เย็นด้วยมั้งเนี่ยของีบซักเดี๋ยวแล้วกัน-0- �

"แกงงงงงงงงงงงงง~ตื่นนนนนน" โว้ยยยใครมันกวนเวลานอนผมเนี่ยถ้ารู้นะแม่จะด่าให้

กลับบ้านไม่ถูกเลยคอยดู. อะอ้าวเรามาที่ไหนซักที่กับพี่ฮั่นไม่ใช่หรอเนี่ย..

� �"ห๊ะครับบนี่ที่ไหนหรอพี่ฮั่น"�ผมถามพร้อมกับเดินตามเจ้าของรถลงมา

"ที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศของพี่เองแหล่ะ พี่เอาไว้ใช้เวลามาพักผ่อนเพื่อหลบนักข่าวอ่ะ"

พี่ฮั่นตอบ,,แล้วพี่ฮั่นก็จูงมือผม(ตอนไหนก็ไม่รู้แหะ)เดินเข้ามาที่บ้านพักแล้วก็มาหยุดที่ห้องนอน พี่ฮั่นบอกให้ผมนั่งรอที่เตียง

"เดี๋ยวพี่มานะ"พี่แกบอกก่อนจะเดินดุ่มๆออกไปจากห้อง,,จากนั้นผมก็เริ่มทำตัวเป็นโคนันแกง

เดินไปดูทุกมุมห้องบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างคล้ายๆโฟโต้บุ๊คอ่ะเขียนข้างหน้าว่า

*น้องแกงส้มจอมเหวี่ยงของพี่* เหหหหมีชื่อเราด้วยง่ะ-/-เปิดดูสักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง ไม่

รอให้สงสัยนานผมก็เปิดดูข้างในปรากฎว่ามันเป็นรูปที่ผมไปตามพี่ฮั่นในงานต่างๆ รูปตอนผมชู

ป้ายไฟมั่ง,ตอนเบียดกับผู้คนมากมายบ้าง,แล้วพอเปิดไปเรื่อยๆก็ไปเจอรูปที่งานไนท์เอนเตอร์เท

นที่ผมได้จับมือกับพี่ฮั่นครั้งแรก มันเป็นรูปที่ผมกำลังจับมือกับพี่ฮั่นแล้วต่างคนต่างยิ้มให้กัน(จะ

บอกว่าวันนั้นผมเขินแก้มแตกเลยแหล่ะ55) พี่ฮั่นเขียนบรรยายใต้ภาพว่า ..�

*ต้องขอบคุณผู้กุมความลับที่ถ่ายรูปนี้ทัน*

ผมไม่รอช้ารีบเปิดต่อไปเรื่อยๆจนถึงหน้าสุดท้าย หน้านี้ไม่มีรูปแต่มีข้อความเขียนไว้ว่า

*พี่รู้ว่าพี่ผิดที่คิดเกินเลยแต่จะให้ทำยังไงในเมื่อพี่รักไปแล้ว..ฮั่นแกง"ซักวันพี่จะบอกรักแกง"*

กรี๊ดดดดดดนี่ไม่จริงใช่มั้ยแกงส้วมมมมมะมะไม่จริงใช่มั้ย แอร๊ยยยยยยย -///////- ผมเขินแล้วก็นั่งบิดไปบิดมา

..แต่ทว่าผมได้ยินเสียงเปิดประตูห้องผมหันไปดูคนที่เข้ามาใหม่ "เด็กไม่ดีแอบอ่านของคนอื่นได้

ไงเนี่ย แบบเนี่ยก็รู้ความในใจหมดแล้วสินะ-*-" พี่ฮั่นพูดพร้อมเดินมานั่งข้างๆผมที่เตียงแล้วก็

กุมมือผม.."พะพะพี่ฮั่นจริงหรอครับที่พี่เขียนในโฟโต้บุ๊คนี้อ่ะ" ผมถามออกไปแอบลุ้นอยู่

บ้าง..บางทีอาจจะเป็นรายการสาระแนก็ได้ใครจะรู้ T T พี่ฮั่นไม่ตอบอะไรแต่บีบมือผมที่กุมไว้

แล้วมืออีกข้างก็ยกขึ้นมาลูบแก้มใสของผมจากนั้นพี่ฮั่นค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วประทับ

ริมฝีปากลงที่ริมฝีปากผม..มันอ่อนหวาน มันนุ่มนวลและมันก็ค่อยๆร้อนแรงขึ้นเมื่อผมเปิดโอกาส

ให้พี่ฮั่นมาควานหาความหวานในโพรงปากของผมเราจูบกันได้ซักพักผมก็เริ่มรู้สึกขาดอากศ

หายใจเลยทุบอกแกร่งไป2-3ที และเหมือนพี่ฮั่นก็รู้ตัวจึงค่อยถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง..

"แกงรู้มั้ยว่าแกงไม่ใช่สเป็คพี่เลยนะ สเป็คพี่ต้องขาวหมวยตัวเล็ก แต่แกงทั้งเหวี่ยงทั้งวีนแต่รู้อะไรมั้ย..แกงคือคนที่ใช่สำหรับพี่ไงตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้สินะที่พี่ตกหลุมรักแกง,,คงจะเป็นตอนที่พี่ได้เห็นหน้าแกงชัดๆวันนั้นพี่นั่งขำกับตัวเองเด็กอะไรก็ไม่รู้เหวี่ยงได้น่ารักที่สุดเท่าที่พี่เกิดมาจะได้เจอ.."

ผมเผลอยิ้มกับคำพูดที่พี่ฮั่นเล่าความเป็นมาตั้งแต่เจอผม,,แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบยัง

ไม่พูดอะไรปล่อยโอกาสให้คนที่เก็บไว้ในใจมานานได้ระบายซะบ้าง

"แกงครับพี่รู้ว่าคำพูดพี่อาจจะฟังดูโง่และไม่น่าเชื่อแต่พี่อยากบอกแกงว่า..พี่รักแกงนะคบกับพี่นะครับคนดี"

.คบกับพี่..คบกับพี่ โอ้ยยยยยยพี่ฮั่นผมเขินจนพูดภาษาคนไม่เป็นแล้วนะ -//-

พูดบ้าไรเนี่ยยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

� "แกง..ตอบพี่สิครับแกงจะเปิดโอกาสให้คนที่ผ่านข่าวเรื่องผญ.มาเยอะอย่างพี่ได้มั้ย พี่สัญญานะแกงพี่จะรักแกงตลอดไปแค่แกงให้โอกาสพี่ซักครั้งนะครับ"

ร่างสูงอ้อนและทำเสียงเว้าวอนราวกับว่าถ้าผมไม่ตกลงพี่แกจะตายให้ได้ยังไงยังงั้น

"พี่ฮั่นผมน่ะ..ก็รักพี่นะแต่พี่คิดว่าโลกวงการบันเทิงของพี่มันเหมาะกับผมแล้วหรอ,,ผมไม่อยากให้พี่ต้องมาคิดเรื่องผมจนไม่มีเวลาทำงาน ผมเป็นคนคิดมากขี้น้อยใจเกิดพี่มีข่าวกับสาวๆขึ้นมาผมอาจจะตามไปเหวี่ยงพี่เลยก็ได้นะ อย่างงี้พี่จะรับได้งั้นหรอ"

ผมพูดออกไปแบบนั้นเพราะผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ..ใช่ครับ. ผมไม่อยากให้พี่เขาทิ้งความฝันหรอกนะถึงผมจะอยากคบกับคนคนนี้มากแค่ไหนก็ตาม ;___;

� ร่างสูงเชยคางผมขึ้นแล้วพูด"แกงจะเป็นยังไงพี่ก็รักแกง ถ้าให้เลือกความฝันกับเลือกแกง..พี่

พร้อมจะเลือกแกงนะ คนเรามันไม่ได้จะเจอง่ายๆหรอกนะคนที่ใช่น่ะ" พี่ฮั่นพูดพลางลูบแก้ม

ผม..ผมคงไม่กล้าปฎิเสธหัวใจตัวเองอีกแล้วล่ะ "โอเคครับผมจะคบกับพี่แต่มีข้อแม้..ถ้าพี่ทิ้งผม

ผมจะไปลักพาตัวพี่แล้วไม่ให้พี่เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย หึๆ" ผมพูดพร้อมทำเสียงเจ้าเล่ห์

"พี่ยอมถ้าจะได้อยู่กับแกงทั้งวันทั้งคืน55" หมีทำสายตาเจ้าเลห์ใส่ผมครับทุกคนนนน,,หมีบ้าคิด

แต่เรื่องอย่างว่าตลอดเลยนะ (ไรท์.เหหหไรท์ไม่เห็นว่าพี่ฮั่นจะพูดเรื่องนั้นตอนไหนเลยมีแต่แกง

แหล่ะคิดอยู่คนเดียว - - ) .ไรท์อย่าทำมารู้ดีหน่อยเลยผมรู้จักพี่ฮั่นดีหมีพันธ์นี้มันหื่นนนนน.

จากนั้นพี่ฮั่นก็ชวนผมออกไปเล่นน้ำทะเลกัน..

� แต่ทันใดนั้นเอง *รักเธอคนนี้24ชม.เช้าสายบ่ายเย็นก็ยังไอเลิฟยู~* อะไรเนี่ยผมขยี้ตาแล้วกระ

พริบตารัวๆปรับโฟกัสตาให้เข้ากับแสงอ่อนๆของพระอาทิตย์..นี่เราฝันไปงั้นหรอแค่ฝันอย่างนั้น

หรอ เฮ้ออออมันข่างเป็นฝันที่มีความสุขที่สุดเลย นั่นสินะซุปเปอร์สตาร์ดังอย่างพี่ฮั่นเนี่ยนะจะมา

สนใจคนธรรมดาอย่างเรา........ KS"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - �- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -�
ยะฮู้ววววววววว -/- ไรท์สอบเสร็จแล้วทุกคน คิดถึงรีดเดอร์มากเลยก๊า เลยรีบมาอัพให้ตามที่สัญญา
-แต่ตอนนี้รู้สึกจะยาว(มากเลย)ก็วันสองวันนี้ไรท์อาจไม่ได้มาอัพง่ะ T T ไรท์ก็เลยจัดชุดใหญ่55 แต่งเองเขินเองอ่ะ ว้ากกก >//<�
อยากจะขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะไรท์เห็นนะแต่ไรท์ลืมตอบไง ): อ้ะๆเำพื่อเป็นการขอโทษเดี๋ยวไรท์จะจัดเอ็นซีให้ในเร็วๆนี้ แปะเมลไว้เลยนะคะอีกซักประมาณ 3-4 พาท ไรท์จะจัดให้รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนของไรท์
*สุดท้ายติดตามอัพเดทได้ที่ twitter: nui_kangsom ฟอลไรท์มาเถอะไรท์เฟรนด์ลี่นะ <3
"กำลังใจในการแต่งฟิคต่อของไรท์คือคอมเม้นและโหวตจากรีดเดอร์ทุกคนนะคะถ้าอยากให้ไรท์แต่งต่อไวๆก็อย่าลืมโหวตและเม้นให้ไรท์ด้วยนะที่รัก"
�