คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
อนที่ 3
“อ๊ะ! นายหัว ลเ็บ” นถูลโทษ้วยารีแรๆ ที่สะโพามอนร้อบอ หน้าาเหยเ
“ั้นเธอ็ราออมาัๆ ันอบ” พูเสร็็เลื่อนัวลมาอยู่หว่าาสวย ที่ถูเาับแยว้านเผยให้เห็นุหลาบาม นายหัวหนุ่มเห็นี่รั้็ใเ้นแรทุรั้ ่อนให้นิ้วบุสำรว นเ้าอุหลาบามิ้นพล่านๆ ราวับถูน้ำร้อนลว
“อ๊ะ! นายหัว ไม่เอา พอ่อน”
“ทำไม อยาไ้ท่อนเนื้อันแทนหรือไ”
“พูบ้าๆ”
“็เห็นทำหน้าเหมือนไม่พอใ ที่ันเอานิ้วให้แทน”
“็นายหัวเล่นส่เ้ามาไม่บอล่าว ลใ็เลยห้าม่าหา” นถูทรมานนะาใแย้ับพร่าสั่น
“อโทษ แ่เอานิ้วไป่อนแล้วัน อนนี้ันอยาให้เธออนิ้วัน” พูบ็แทรนิ้วเพิ่มเ้าไป ยับเ้าออเป็นัหวะ ไม่นานสะโพามอน็ยับเ้าหานิ้วหยาบร้าน สอรับัหวะนน้ำหวานหลั่ไหล
“อ่า นายหัว ล…” ะำลัใล้เสร็สมทุอย่าลับพัทลาย เมื่อนายหัวหนุ่มถอนนิ้วออไป แล้วส่เ้าปาัวเอ ูลืนอย่าไม่สนใอีนที่เฝ้ามอ้วยอาารหุหิ
“ไม่พอใันหรือไ”
วรรษลไม่อบอะไร แ่หิสาวลุึ้นแล้วผลันายหัวหนุ่มลไปนอนแทน านั้นเธอ็ยับายไปนั่ทับท่อนาให่เอาไว้ า้อไปที่ท่อนเนื้อแ็ัน
“ิะเอาืนหรือไ”
“แล้วนายหัวะว่าลหรือเปล่าะ”
“ันไม่ว่าอยู่แล้ว”
“ี่ะ”
“อ่า ล ีมา ทำ่อไป อย่าหยุ” นายหัวหนุ่มรายาว ร่า็เร็เพียแ่นิ้วเล็ลูบไล้ส่วนหัวอท่อนเนื้อที่ปริ่มน้ำ
วรรษลยิ้มพอใเมื่อแ่ลูบ็ทำให้นายหัวหนุ่มรา มือเล็ำท่อนเนื้อเอาไว้ทั้สอมือ แล้วยับึ้นลเป็นัหวะ สายา็้อไปที่ใบหน้าหล่อเหลา ที่อบุันแทบลอเวลา ที่เธอ็อสสัยไม่ไ้ว่านอื่นะเยเห็นรอยยิ้มอเาบ้าหรือเปล่า ส่วนเธอไ้เห็นบ่อยๆ แ่็แ่เวลาอยู่ันสอ่อสอในเวลาแบบนี้ ส่วนเวลาปินายหัวแทบไม่ยิ้มให้เธอเลย
“ล”
“ะ”
“ัารันเถอะ วันนี้ันะให้เธอุมเม” พูเสร็็ฟาแรๆ ที่สะโพามอน วรรษลเ็บแ่ไม่ไ้พูอะไร นอายับายเ้าไปรอบรอลำาย ผสานนเป็นหนึ่เียว แล้วเริ่มวบี่อาาหน้าุอย่าเร่าร้อน โยมีอาาหนุ่มยสะโพเ้รับัหวะอ๊อี๊สาวที่เวลานี้ปลปล่อยัวเออย่าลืมอาย เมื่อถูไฟสวาทเ้ารอบำ
“อ่า นายหัวล…ลไม่ไหวแล้ว” เสียหวานสั่นพร่าเอ่ยบอ ่อนะหยุทุอย่าลเมื่อส่ัวเอถึที่หมาย ะที่นัวให่ยัไปไม่ถึไหน นายหัวหนุ่มึบีบ้มามๆ ไปหลายรั้ แล้วับร่าเล็พลิลนอนแทนที่
“เี๋ยวเธอะไ้ถึอีรอบแน่ๆ วรรษล”
“อ๊ะ! นายหัว” หิสาวหน้าบิเบ้ เมื่อนายหัวหนุ่มันลำายท่อนโเ้ามาในาย ะที่เาับสอาอเธอีว้า เปิเปลือยให้เห็นุอมุม
“อบหรือเปล่า” นพูถอถอนลำายออมานเือบสุแล้วระแทลับเ้าไป เาทำ้ำๆ แบบนี้นอีนัหุหิ เพราะอยาให้เาโหมระหน่ำใส่เธอแบบไม่ยั้ เมื่ออนนี้ไฟสวาทในายถูุึ้นมาอีรั้
“่ะ”
“สั้นๆ หรือเลยไ”
“ลอบมา่ะ แล้วอนนี้ล็้อารนายหัวมาที่สุ”
“น่ารั” าำาสวย็ถูับพาบ่าบึบึน สอมือหนา็เ้าประรอสะโพามอน ่อนะอัระหน่ำสะโพแร่เ้าหาร่าเล็นเสียเนื้อระทบเนื้อั้อห้ออย่ายาวนานว่าที่บทสวาทะสบล
วรรษลพลิายหนีทันทีที่นายหัวหนุ่มพ่นธารสีาวเ้าใส่ายทุหยาหย ที่เธอ็ลัวเหลือเินว่าะพลาพลั้ั้ท้อ แม้ะินยาุมไว้ แ่ทุสิ่ทุอย่ามัน็พลาไ้ แ่เธอ็ภาวนาออย่าให้เธอท้อึ้นมาเลย เพราะอนนี้สถานะอเธอเป็นเพียเมียั่วราว ที่ะโนปลเมื่อไหร่็ไม่รู้
“นายหัวะ”
“มีอะไร”
“ลไปไ้แล้วใ่ไหมะ” เสียนถามสั่นเรือเล็น้อย เพราะหานายหัวหนุ่มอนุาให้ไปริๆ ็รู้สึใหาย
“มีนรอรับเลี้ยแล้วหรือไ ถึอยาไปาัน”
“เปล่า่ะ”
“แล้วทำไมถึอยาไปาัน หรืออยาออไปลอับนอื่น”
“นายหัว!”
“ันพูผิหรือไ”
“ผิ่ะ เพราะลไม่เยอยาไปลอับนอื่น”
“หึ!”
ปัถย์ทำเสียในลำอแล้ว็ลุาเียในภาพเปลือยาย ทำเอาวรรษลที่ลุามหน้าร้อนผ่าว แม้ะเยเห็นนินา แ่ถึอย่านั้นเธอ็อะหน้าแไม่ไ้
“ะไปไหน”
“ไปเ็บอ่ะ” วรรษลอบลับเสียสั่น น้ำา็พาันมาลอเ็มเบ้าา
“เธอะไปไหนไม่ไ้ทั้นั้น วรรษล” พูเสร็็เินเ้าห้อน้ำ วรรษลสะุ้อนที่นายหัวหนุ่มปิประูห้อน้ำ แ่เธอ็ยอมรับว่าีใที่นายหัวไม่ยอมให้ไปาที่นี่
ความคิดเห็น