คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
ที่ตรอกแห่งหนึ่งของแหล่งช้อปปิ้งชื่อดังของเกาะฮ่องกง
ที่เวลานี้ผู้คนมากหมายหลากหลายอาชีพพากันเดินเต็มถนน แต่กลับไม่มีใครสนใจคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนพูดคุยและมีการส่งของให้กัน
พร้อมสายตาแทะโลมของอีกฝ่ายหนึ่ง เมื่อคนส่งของเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย
“เงินค่าของล่ะ” รยาวดี
จันทราวรรณ ลูกสาวบุญธรรมของหย่งต๋า อดีตมาเฟียที่หันหลังให้วงการมาหลายสิบปี พูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ
เพราะตอนนี้เธอหวาดกลัวจับใจกับการมาส่งของครั้งนี้ แต่จะไม่มาก็ไม่ได้
เมื่อพ่อบุญธรรมอ้างบุญคุณที่เลี้ยงดูเธอมา หลังจากพ่อและแม่ของเธอที่มาทำงานในฮ่องกงหลายสิบปีเสียชีวิตไปพร้อมนายหญิงนาทาซาน
จากอุบัติเหตุที่มีข่าวลือออกมาว่าไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นการฆาตกรรม
ที่เธอก็ยังสงสัยว่าตกลงเป็นอุบัติเหตุหรือฆาตกรรมกันแน่
“รอหน่อยไม่ได้หรือไงคนสวย”
คนพูดยังมองแทะโลมไม่เลิก ยิ่งทำให้คนนำของมาส่งกลัว อยากจะรีบๆ ไปให้พ้น
แต่พวกมันไม่ยอมเอาเงินให้เสียที
“แต่ฉันให้ของไปแล้ว”
จือเถา ลูกสมุนคนสำคัญอีกคนของหลีเหลียน
เจ้าของบ่อนเถื่อนที่มีเส้นสายเป็นอดีตนักการเมืองใหญ่และนายตำรวจคอยหนุนหลัง
จึงทำให้บ่อนแห่งนี้เปิดกิจการได้โดยที่ไม่มีใครกล้ามายุ่ง แสะยิ้มใส่สาวสวยแล้วแกะห่อที่อีกฝ่ายส่งให้
พอเปิดออกกลับพบว่าข้างในเป็นเพียงแค่ก้อนหิน
รยาวดีตกใจหน้าซีด
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมของในนั้นถึงกลายเป็นก้อนหิน
จะว่ามีคนสับเปลี่ยนก็ไม่ใช่ เพราะเธอรับของมากับมือและเอาไว้กับตัวตลอด
แล้วห่อนั้นกลายเป็นก้อนหินได้ยังไง
‘คุณพ่อหลอกเธองั้นหรือ’
“ไหนล่ะของ”
“ฉะ...ฉัน...”
“ว่าไง!”
รยาวดีหน้าซีด
มือไม้ก็สั่น ไม่รู้จะตอบคนพวกนั้นอย่างไร เพราะเธอไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่จือเถา
อย่ามัวเสียเวลาเลย รีบเอาตัวไปเถอะ นายรออยู่” ลู่หานเอ่ยบอกลูกพี่ เพราะตนอยากออกไปจากที่นี่
เนื่องจากรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ
“จะเอาตัวฉันไปไหน!” แค่ได้ยินรยาวดีก็ถามกลับไปทันที พร้อมกันนั้นก็พยายามหาทางหนีคนพวกนี้ไปด้วย
แล้วผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอจะฝ่าวงล้อมผู้ชายสี่คนไปได้อย่างไร
“ก็เอาตัวเธอไปให้นายฉันไง”
ลู่หานเอ่ยตอบแทนลูกพี่ ที่เอาแต่มองสาวสวย
“ฉันไม่ไป! คุณพ่อแค่สั่งให้ฉันเอาของมาส่ง”
“ฮ่าๆๆ” พอได้ฟังแล้วจือเถาก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างขบขัน
ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่นๆ
“พวกแกหัวเราะทำไม”
“ก็หัวเราะที่เธอโดนไอ้แก่หย่งต๋ามันหลอกไง”
“หมายความว่าไง”
รยาวดีถามออกไปทั้งที่ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าพ่อบุญธรรมหลอก
แต่ท่านทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไง
“ก็หมายความว่าสินค้าที่เจ้านายฉันอยากได้
ก็คือตัวเธอไง!”
“ไม่! ฉันไม่ไปกับพวกแก”
“แน่ใจว่าไม่ไป” จือเถาย้อนถามจบแล้วก็มองผู้หญิงของนาย
เพราะเขาเองก็พอใจลูกสาวบุญธรรมของหย่งต๋ามานานแล้วตั้งแต่หย่งต๋าพาไปหาเจ้านาย
เขาหมายมั่นอยากได้เป็นเมีย
แต่ความหวังพังทลายเมื่อนายสั่งให้มาเอาตัวรยาวดีไปเป็นนางบำเรอ
“ฉันไม่ไป!” รยาวดีหยิบมีดที่เธอพกมาด้วยออกมาขู่
แต่แทนที่พวกมันจะกลัวกลับพากันหัวเราะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมแพ้
ถือมีดแกว่งไปมาเพื่อไม่ให้พวกมันเข้าใกล้ สองเท้าก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ
หากโชคดีเธอคงหนีมันไปได้ แต่หากโชคร้ายเธอคงถูกพวกมันเอาตัวไป
“จะหนีไปไหน”
“อย่าเข้ามานะ!”
“ดุดีจริงๆ
แบบนี้แหละนายฉันชอบ” จือเถาหัวเราะอีกครั้ง ก่อนจะเดินต้อนเหยื่อสาวไปเรื่อยๆ
เพราะอยากเล่นเกมกับหญิงสาว แล้วดูสิจะหนีรอดไปได้ยังไง
“พี่จือเถา รีบเอาตัวไปเถอะพี่”
ลู่หานเร่งเร้า ก่อนจะโดนจือเถาตวาดกลับ แล้วสั่งให้ไปรอที่รถ
เพราะตนอยากลิ้มลองเหยื่อสาวสักเล็กน้อย แล้วค่อยเอาไปให้นาย
“แล้วพี่แน่ใจว่าจะจัดการคนเดียวได้”
“ไอ้ลู่หาน! มึงดูถูกฝีมือกูงั้นเหรอ”
“ฉันเปล่าพี่ แต่ฉันแค่อยากให้พี่รีบเอาตัวไป”
“กูรู้แล้ว แต่พวกมึงรีบไปรอที่รถ
ตามที่กูสั่ง” จือเถาหันไปตวาดใส่ลูกน้อง ก่อนที่ลูกน้องจะลาถ่อยออกไปรถที่รถ
ด้านรยาวดีก็ค่อยๆ ห่างออกมา และพอได้จังหวะที่พวกมันเหลือคนเดียว
เธอก็วิ่งหนีไปด้วยความเร็วสุดชีวิต
“เฮ้ย!” จือเถาเห็นเข้าก็สบถเสียงดัง แล้ววิ่งตามเหยื่อสาวไป
ด้านเหยื่อสาวก็วิ่งไปจนพ้นตึก ออกมายังถนนชนและเข้ากับใครบางคนอย่างจัง ด้านจือเถาเห็นเข้าก็ชะงัก
ก่อนจะมองดูจนแน่ใจว่าคนพวกนั้นเป็นใครก็ถอยออกไปอย่างหัวเสีย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากงานเรื่องล่าสุดด้วยนะคะ
เป็นนิยายสั้นเหมือนเดิมค่าาา
****อัพตัวอย่างได้ไม่เยอะนะคะ*****
ebook พร้อมโหลดค่ะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น