คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 การช่วยเหลือหญิงสาวคนหนึ่งจากเดรโก
Chapter 1 การช่วยเหลือหญิงสาวคนหนึ่งจากเดรโก
ในขณะที่เดรโก มัลฟอยเดินเพียงลำพังตามถนนของมักเกิ้ลในลอนดอนเขาชะงักหยุดกึกทันทีเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดร้องอย่างเจ็บปวดอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา เขามองซ้ายขวาและพยายามจับทิศทางของเสียงนั้นอย่างประหลาดใจ
“ออกไปนะ ออกไปจากตัวฉัน !”เสียงตวาดของหญิงสาว ตามด้วยเสียงกรี๊ดร้องอย่างหนักทำให้เดรโกยิ่งกระวนกระวายใจ
เดรโกจับทิศทางของเสียงนั้นได้แล้ว และวิ่งตรงไปทางเสียงนั้นทันทีเขาวิ่งเข้าไปในซอยแคบๆสกปรก และสิ่งที่ทำให้เขายืนตะลึงตัวแข็งอยู่กับที่คือภาพของชายร่างสูงใหญ่อยู่บนร่างของหญิงสาวที่กำลังร้องไห้อย่างหนักพร้อมๆกับที่มือไม้ของชายคนนั้นกำลังคุกคามไปตามเนื้อตัวของหญิงสาว
“เงียบ นะยายหมาบ้า”ผู้ชายคนนั้นแผดเสียงร้องเน้นเสียงอย่างหยาบคาย
“เธอกล้าท้าทายฉัน และฉันจะไม่อดทนกับความอวดดีของเธออีก”เขาเคลื่อนตัวที่ทาบทับหญิงสาวแล้วกระแทกตัวเข้าไปภายในร่างบอบบางอย่างรุนแรง ในตอนนี้เดรโกไม่สามารถบังคับตัวเองได้อีกต่อไปเขาดึงคอเสื้อด้านหลังของผู้ชายตัวโตๆนั้นด้วยแรงทั้งหมดที่มีมันทำให้เขารู้สึกเจ็บระบมที่ข้อแขนแต่ก็รู้สึกดีเมื่อชายคนนั้นผละตัวออกมาจากหญิงสาวได้สำเร็จ
“หยุดทำร้ายเธอได้แล้ว ”เดรโกพูดด้วยเสียงที่ราบเรียบแต่กระแสเสียงห้าวต่ำเหมือนสามารถฆ่าคนได้
ผู้ชายคนนั้นสะบัดตัวหลุดออกจากผู้ขัดขวาง แล้วหันหน้ามาเผชิญกับเดรโก ชายคนนั้นจ้องเดรโกสักครู่ ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
“ดูสิว่าใคร เดรโก มัลฟอย”ชายคนนั้นพูดชื่อเขาเหมือนคนรู้จัก”นายถอยไปไกลๆดีกว่าตัวเล็กๆบางๆแบบนี้ฉันล้มนายได้สบายอยุ่แล้ว ”
เดรโกขมวดคิ้วอย่างสงสัย พลางเพ่งหน้ามองชายคนนี้อย่างชัดๆ เขารู้จักชายคนนี้ น้ำเสียงของชาวบัลแกเรียที่เย่อหยิ่ง อวดดี วิกเตอร์ ครัม
เดรโกยิ้มเย้ยหยันใส่ชาวบัลแกเรียคนนี้อย่างถือดี
“แน่ใจเหรอว่าจะล้มฉันได้”เดรโก ตอบกลับด้วยสำเนียงดูถูกเช่นกัน จริงอยู่ครัมรูปร่างอาจจะสูงใหญ่กว่าเขานักแต่ตัวของเดรโกก็ใช่ว่าจะตัวเล็กกว่าคนทั่วไปเสียที่ไหนร่างกายของเดรโกเข้าขั้นดีทีเดียว ตัวของขาสูงและมีกล้ามเนื้อเนื่องจากการเล่นกีฬาสุดโปรดของพ่อมดแม่มดในสมัยเรียนที่ฮ๊อกวอตส์และตอนนี้เขาเองก็ยังคงเล่นบ้างเป็นบางครั้ง ความคิดของเดรโกชะงักไปเมื่อหมัดของครัมกระแทกไปที่ใบหน้าของเขาอย่างไม่ให้ตั้งตัว เขาเซเล็กน้อยและจับจมูกเพื่อดูให้แน่ใจว่าจมูกของเขาจะไม่หักตามแรงหมัดนั้น มีเสียงกรี๊ดร้องของผู้หญิงเคราะห์ร้ายคนนั้นจากด้านหลังของครัมอย่างตื่นตระหนกพร้อมกับเสียงที่ร้องห้ามละล่ำละลักของเธอ
“วิกเตอร์ ไม่”
ครัมหันมาเผชิญหน้ากับเธอพร้อมตวาดใส่
“เงียบไปเลย นังตัวดี”พร้อมกับเงื้อแขนล่ำใหญ่นั้นขึ้นตบไปที่ใบหน้าของเธออย่าหนักหน่วง ร่างเล็กๆของเธอกระเด็น และศีรษะเธอกระแทกกับฝาผนังที่อยู่ด้านหลังเธออย่างจัง
”โอ้ไม่” เดรโกคราง ใช่ ก่อนหน้านี้เขารู้สึกโกรธแต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่าความโกรธของเขาทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆและกำลังจะพุ่งทะลักออกมาข้างนอกในเร็วๆนี้ ถ้าเขาไม่ทำอะไร เขาเป็นผู้ชาย และ ไอ้หมาบ้านั่นก็เป็นผู้ชาย ผู้ชายไม่ควรทำร้ายผู้หญิงอย่างนั้น มันเป็นสิ่งที่น่าอับอายสำหรับมนุษย์ เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นมักเกิ้ลหรือแม่มดผู้หญิงก็ไม่สมควรได้รับสิ่งนั้น
เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เขาเริ่มคุ้นเคยกับพละกำลังของชาวบัลแกเรียที่ทำเสียงเดือดดาลนี้ดีแล้ว ในทันใดเขาตอบโต้กลับไปด้วยความรุนแรงเท่าเทียมกันและอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนแลกหมัดกันอย่างดุเดือดโดยไม่มีใครยอมใคร แต่ มันก็ใช้เวลาไม่นานนักเมื่อครัมยืนตัวแข็งทื่อด้วยเวทมนต์จากใครบางคน
เดรโกมองไปทางด้านหลังของเขาและเห็นผู้หญิงเคราะห์ร้ายคนนั้น กำลังประคองตัวเองพิงฝาผนังอย่างอ่อนแรงก่อนลดไม้กายสิทธ์ลงแล้วตัวเธอก็ล้มพับลงไปในทันทีเดรโกเตะครัมให้พ้นทางในขณะที่เขาเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่หมดสติคนนั้น เขาตรวจชีพจรอย่างคร่าวๆและพบว่าเธอยังมีลมหายใจอยุ่ เขาหันตัวเธอเพื่อสำรวจบาดแผลตามร่างกายและเห็นเสื้อของเธอที่ถูกฉีกกระชากจนสาปเสื้อแยกออกจากกันตลอดแนวเปิดให้เห็นสัดส่วนขาวนวลด้านบนอย่างชัดเจน ส่วนด้านล่าง
ชายกระโปรงถูกฉีกขาดและที่สำคัญมีเลือดเกาะติดอยู่ ตามกระโปรงและเรียวขาของเธอ
“พระเจ้า มันข่มขืนเธอ” เขาสบถออกมาอย่างอัดอั้นเมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขาตรวจดูบาดแผลที่หัวของเธอมีเลือดไหลออกมา .....เพราะมัน ! เขาอุ้มเธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะก้มลงมองใบหน้าของเธออย่างชัดๆ
“เกรนเจอร์”เขาหน้าซีดโดยฉับพลัน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้ที่เขาช่วยเหลือไว้คือ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เด็กหญิงหัวฟูบ้าเรียน เพื่อนพอตเตอร์และเด็กหัวแดงวิสลี่ส์และที่สำคัญเธอคือศัตรูของเขา
“โอ้ บ้าฉิบ”เขาพึมพำเบาๆก่อนจะอุ้มร่างที่ยับเยินออกมาจากตรอกแคบๆนั้นและมายังสถานที่ๆเขาคิดว่าปลอดภัยที่สุดในตอนนี้ คฤหาสน์ซาบินี่
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เขายืนอยู่หน้าประตูทางเข้าของคฤหาสน์แล้ว และยังไม่สามารถเข้าไปด้านในได้ในตอนนี้ เนื่องจากเขาอุ้มเกรนเจอร์ไว้ในวงแขนทั้งสอง เดรโกจึงเปลี่ยนจากการอุ้มมาเป็นการโอบแขนรอบๆเอวของเธอแทนเพื่อให้มือของเขาอีกข้างว่างพอ
เดรโก เคาะประตูบานใหญ่นั้นด้วยเสียงอันดังและรัวเร็วบานประตุถูกเปิดออกแทบจะทันทีโดยเอลฟ์ประจำบ้านที่ทักทายเขาอย่างคุ้นเคย
”คุณมัลฟอย เวลม่าจะช่วยอะไรคุณได้บ้างค่ะ”เธอร้องขอ
“เวลม่า ไปตามเบลส มา เดี๊ยวนี้ ฉันต้องการให้เบลสและเธอช่วยรักษาผู้หญิงคนนี้ในตอนนี้ ”เดรโกสั่งเสียงรัวเร็วอย่างร้อนรนและเหนื่อยอ่อน
เสียงดังแคร๊กและเอลฟ์ประจำบ้านก็หายตัวไป
ภายในสองสามนาทีต่อมา เบลสวิ่งลงบันไดมาระหว่างที่ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาลงมาปิดหน้าอกที่เปลือยเปล่านั้น
“เดรกเกิดอะไรขึ้น”เขากล่าวก่อนที่จะเห็นร่างอันยับเยินของหญิงสาวในอ้อมแขนของเพื่อนรักของเขา
”บ้าเอ๊ย เดรโก คุณทำอะไรในเวลาแบบนี้” เบลสตรงเข้ามาและพยายามช่วยกับเดรโกวางร่างของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนบนโซฟาใกล้ตัว
“ฉันไม่ได้ทำ “เดรโกแก้ตัว “เป็นครัมต่างหาก”เขากล่าวอย่างคลุมเครือ เบลสมองไปที่เดรโกหางตาของเขามีรอยช้ำและมีเลือดไหลออกทางจมูก
“ครัม ใช่ วิกเตอร์ ครัมไหม” เบลสถามอย่างไม่แน่ใจนัก
“ใช่ แล้วนี่ก็แฟนคนปัจจุบันของเขา”เดรโกบอกเพื่อนรักของเขา พลางนั่งลงอย่างหมดแรงไปที่โซฟาตัวหนึ่ง
ไม่ต้องใช้เวลาเข้าใจมากนักคนฉลาดอย่างเบลสก็รุ้ในทันที
“เธอคือ ......เกรนเจอร์”
to be con.....
ความคิดเห็น