คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : คือเธอที่ฉันรัก
Strange and beautiful
บทที่ 8 คือเธอที่ฉันรัก
พวกเขาร่วมรักกันที่ไหนสักแห่งบนพื้นดินในป่าต้องห้าม หรืออย่างน้อยพวกเขาคิดว่านั่นเป็นที่ที่พวกเขาอยู่ พวกเขาถูกรายล้อมไปด้วยต้นไม้หนาๆและใบไม้ร่วง และจากด้านหลังของเธอ เมื่อมองขึ้นไป เธอสามารถมองเห็นพระจันทร์เต็มดวง ที่ให้แสงสว่างมากเกินกว่าที่พวกเขาต้องการ เธอไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงอยู่ที่นั่นหรือไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร แต่มันไม่ใช่สิ่งสำคัญแล้วในตอนนั้น พวกเขาทั้งคู่เปลือยเปล่า ร่างกายไม่มีสิ่งใดปกปิด ไม่มีใครรู้สึกหนาวและพื้นดินที่เธอนอนลงไปมันไม่ได้ทำให้หลังของเธอเจ็บปวด เซดริกอยู่บนตัวเธอ ระวังไม่ให้น้ำหนักของเขาบดขยี้เธอ แต่เธอดึงเขาลงแนบลงบนตัวเธอ เธอต้องการที่จะสัมผัสเขาทั้งหมด เธอรับรู้ได้ถึง ทุกๆตารางนิ้วจากร่างกายของเขาในขณะที่เขาXXXXXXXXXXXXXXXXX เขาเติมเต็มให้เธอจวนจะถึงที่สุด ซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาXXXXXXXXXให้เธอบ้าคลั่งด้วยความพอใจ ผิวของพวกเขาและร่างกายของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและริมฝีปากของเขาอยู่บนลำคอของเธอ ลิ้มรสความเค็ม เสียงXXXXXXXXXXXXXXของเธอดูเหมือนจะเริ่มดังขึ้นด้วยการXXXXXXXXXXXในแต่ละครั้งที่เขาทำ นิ้วมือของเธอเกาะกุมจิกไปที่หลังของเขา อ่อนแรงที่ยึดบางสิ่งในขณะที่เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มไม่มีแรงต้านทาน
“เซดริก...” เธอร้องครางเสียงแผ่วในหูของเขา และกัดริมฝีปากล่างไว้แน่น
เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนและเธอไม่รู้เลยว่าความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้น เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกราวกับว่าเธอไม่อาจจะหายใจ แต่เธอรู้ดีว่าเธอจะตายถ้าเธอหยุดสิ่งที่เขากำลังทำกับเธอ เธอไม่เคยอยากให้มันสิ้นสุด มันคือสวรรค์ของเธอ การได้อยู่กับเขา และอยู่ด้วยกันแนบแน่นในแบบที่ใกล้ชิดมากที่สุด เธอรู้ว่านี่เป็นจังหวะที่พวกเขาเคยทำด้วยกันมานับครั้งไม่ถ้วนมาก่อน ร่างกายของพวกเขาXXXXXXXXXXXXXXXXXกันอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ละคนสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของกันและกันได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำ
เซดริกวางมือลงข้างร่างกายของเธอ มือของเธอเสมือนเกิดประกายไฟ จากผิวที่กำลังแผดเผาของเขา เซดริกต้องการให้พวกเขาทำเช่นนี้ตลอดกาล
ทันใดนั้นบางสิ่งเกิดขึ้น เฮอร์ไมโอนี่เริ่มไอ เธอกำลังไอออกมาราวกับว่ามีบางอย่างติดอยู่ในลำคอของเธอและเธอพยามเอามันออกไป เซดริกหยุดการเคลื่อนไหวของเขา และวนอยู่รอบตัวเธอและจ้องมองเธอ เธอไอและสำลัก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำ ในขณะที่เธอเริ่มหายใจถี่ ในขณะที่เธอพยายามกะแอมอะไรก็ตามที่ยังคงอยู่ในคอของเธอออกมา เซดริกไม่รู้จะทำอย่างไร เขามองและรู้สึกหมดหวังโดยสิ้นเชิง เธอพยายามบิดตัวออกห่างจากเขา ราวกับว่านั้นจะไม่ช่วย มือของเธอทั้งคู่จับแน่นไว้ที่บริเวณลำคอ เธอจับมันแน่นสิ้นหวังที่จะหายใจอีกครั้ง แต่เซดริกมองด้วยความตกใจ ในขณะที่ใบหน้าของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีฟ้าช้าๆ
และแล้วน้ำก็พุ่งออกมา เซดดริกมองในขณะที่เธอเริ่มสำลักน้ำแต่มันเปล่าประโยชน์ เธอยังคงสำลัก และน้ำเหมือนจะท่วมปอดของเธอ เธอกำลังจมน้ำและกำลังจะตาย เขามองเธออย่างคนหมดหนทางที่จะหยุดมัน เขาไม่อาจช่วยเธอได้ เขาไม่เคยช่วยอะไรเธอได้เลย และเขามองดูเธอตายจากไปอย่างช้าๆ
“เฮอร์ไมโอนี่!”
เซดริกสะดุ้งตื่นและเขาไขว้คว้าหาอากาศ และไอออกมาราวกับว่าเขาเป็นคนที่เพิ่งจมน้ำในฝันร้ายที่น่าสะพรึงกลัวของตัวเอง เขามองไปรอบๆโดยเร็ว พยายามหาทิศทางที่แน่นอนว่าตัวเขาเองอยู่ที่ไหนในตอนนี้ และถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ที่เห็นว่าเขาไม่ได้ตื่นขึ้นมาในป่า ในทางกลับกันเขาอยู่บนพื้นดิน ใต้อัฒจันทร์ที่สนามควิดดิชและเฮอร์ไมโอนี่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆเขา เธอมาหาเขาหลังจากที่เขาฝึกเสร็จก่อนเวลาในเย็นวันนั้น และเธอว้าวุ่นใจ เมื่อเธอแสดงกระดาษหนังที่เธอเขียนเป็นภาษาลาตินให้เขาดู ทั้งคู่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่เซดริกทำดีที่สุดก็แค่ลองทายดูและปลอบใจเธอ ทั้งคู่รู้ดีว่าพวกเขาจะเกิดเรื่องถ้าพวกเขาถูกจับได้ แต่ทั้งคู่ไม่อยากกลับไปที่ปราสาท พวกเขาต้องการอยู่ด้วยกันและต้องการที่จะอยู่ด้วยกันเพียงลำพังจริงๆ
สายลมอ่อนๆ กำลังโชยมา และเขาได้ยินเสียงร้องของจิ้งหรีดในกอหญ้าใกล้ๆ เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้วแต่เท่าที่ดูจากความมืดเขาก็รู้ว่ามันดึกแล้ว เฮอร์ไมโอนี่นอนอยู่ข้างเขา หลังของเธออยู่ชิดติดกับเขา และเซดริกก้มมองดูเธอในขณะที่เธอหลับ ในทันทีเขาถลาเข้าใกล้เธออย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และนอนลงอีกครั้ง แขนทั้งสองข้างโอบล้อมตัวเธอ กดร่างกายของพวกเขาเข้าด้วยกันด้านข้างอย่างแนบชิด เธอกำลังหายใจเขารู้สึกได้ถึงในแต่ละครั้งที่เธอหายใจเข้าและหายใจออก และในที่สุดเขาดูเหมือนว่าเขาจะหายใจเป็นจังหวะเดียวกันกับเธอตั้งแต่ที่เขาตื่นขึ้นมา เขากลัวเกินกว่าที่จะปิดตาลง กลัวว่าถ้าเขาทำเช่นนั้น เธอจะหยุดหายใจตรงนี้ในอ้อมแขนของเขา เขากอดเธอไว้แนบแน่นไม่อาจปล่อยเธอไป
เขาไม่เข้าใจว่าฝันร้ายเหล่านี้ ทำไมจึงคอยรังควานอยู่ในความคิดของเขาทุกค่ำคืน เขาจำฝันดีครั้งสุดท้ายที่เกิดขึ้นกับเขาไม่ได้แล้ว เขาคิดว่าบางทีมันอาจจะเป็นก่อนที่เขาจะได้เจอเธอ ในตอนนี้ทุกวันนี้ สมองของเขาเต็มไปด้วยความคิดเรื่องเธอ และทุกๆค่ำคืนที่เขาเห็นเธอตายในความในความฝัน เขาไม่รู้ว่าเขาจะรับมันได้มากแค่ไหน เขาไม่รู้ว่าจะทนมองดูเธอจมน้ำคืนแล้วคืนเล่า และไม่อาจทำอะไรแม้สักครั้งได้อย่างไร ไม่ว่าจะสถานการณ์อะไรที่พวกเขาอยู่ เฮอร์ไมโอนี่เริ่มจมน้ำ เธอกำลังจมน้ำและเซดริกไม่เคยช่วยเธอได้ เขาไม่รู้ว่ามันหมายความถึงอะไร ความฝันกำลังบอกบางสิ่งกับเขาแต่มันคืออะไรล่ะ เขาช่วยเธอจากทะเลสาบก่อนหน้านี้ ครั้งหนึ่งมาแล้ว เธอกำลังตกอยู่ในอันตรายอีกแล้วใช่ไหม จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ และทำไมเขาช่วยเธอไม่ทันสักครั้ง ทำไมทุกความฝันของเขาเธอต้องจมน้ำ เซดริกคิดว่าเขาจะฆ่าตัวตายก่อนที่จะปล่อยให้มีสิ่งอันตรายเกิดขึ้นกับเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของเธอยังคงปิด เธอยังคงหายใจลึกและสม่ำเสมอในขณะที่เธอหลับ เซดริกรู้ดีเพราะมือของเขาข้างหนึ่งวางอยู่บนหน้าอกของเธอ เนินเนื้ออ่อนนุ่มอยู่ภายใต้ปลายนิ้วมือของเขาและเขาขยับตัวเล็กน้อย กระสับส่าย ในฉับพลันกางเกงของเขาเริ่มแน่นขึ้น มือของเขายังคงวางอยู่ที่จุดเดิม และมันก่อกวนความรู้สึกเขา มันก่อกวนที่จะรู้สึกถึงเนื้อที่เปลือยเปล่าโดยปราศจากเสื้อผ้าของเธอ สิ่งที่เธอสวมอยู่มันกีดขวางความรู้สึกของเขาในตอนนี้ เขาXXXXXXXXXXXXXXเธอเบาๆอย่างนุ่มนวล และเขาตกใจ แน่นิ่ง เมื่อเธอร้องครางเบาๆ เซดริกยกหัวของเขาขึ้นและมองข้ามไหล่ของเธอ เขาเห็นว่าดวงตาของเธอยังคงปิดอยู่แต่เธอกำลังกัดริมฝีปากของเธอเพื่อไม่ให้ส่งเสียงครวญครางออกมาดังๆ เช่นเดียวกับที่เธอทำในฝันของเขา ริมฝีปากของเขาไล้ไปทั่วไปใบหน้าของเธอ และเธอXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX ไม่อาจหลบซ่อนจากเธอได้อีกต่อไป เธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มาปะทะตัวเธอ เธอขยับตัวเล็กน้อย ทำให้เขาร้องครางเบาๆในหูของเธอ เขาXXXXXXXXXXXเธออีกครั้งและมันราวกับว่ามีใครจุดไฟที่อยู่ภายใต้พวกเขา
เซดริกดีใจมากที่เธอตื่นขึ้นแล้วในตอนนี้ ในขณะที่เธอพลิกหลังของเธอในทันใดและยกหัวขึ้น เธอประกบปากของพวกเขาเข้าด้วยกันพร้อมกับจูบที่แสนเร่าร้อน หิวกระหาย เธอดึงเขาขึ้นด้านบนของเธอ เขาไม่รู้ว่ากำลังฝันอีกครั้งหรือไม่ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นอย่างนั้น เฮอร์ไมโอนี่ตอบสนองทุกๆการสัมผัสของเขา ในฝันทุกๆสิ่งเคลื่อนไหวช้ากว่ามาก แต่ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนกำลังแข่งขันกันว่าใครจะสามารถสัมผัสอีกฝ่ายได้มากกว่ากัน เซดริกมองด้วยดวงตาที่เปิดกว้างเล็กน้อยในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ดึงเสื้อสเวตเตอร์ของเธอขึ้นเหนือหัว เธอโยนมันไปด้านข้างและเผยให้เขาเห็นบราสีขาวราบเรียบ มันเป็นสีที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาและเธอยิ้มให้เขา แสดงให้เขาเห็นว่าเธอผ่อนคลายมากแค่ไหนถ้าเผื่อว่าเขาจะกังวลว่า เธอจะไม่มั่นใจกับสถานการณ์ใดๆที่พวกเขาอาจจะพบในทันที
“เซดริก” เธอพูดกระหืดกระหอบแบบเดียวกับที่เธอทำในฝันของเขา เมื่อเขาค่อยๆ XXXXXXXXX เผยให้เห็นXXXXXXXXXXXXXXของเธอ มันยากที่จะหยุดยั้งแล้วในตอนนี้ ฟองอากาศความร้อนที่ดูเหมือนจะล้อมรอบเขาอยู่เสมอ มันปรากฏขึ้นพร้อมกับจูบแรกของพวกเขา XXXXXXXXXXXXXXXXXX เขาเห็นว่ามันเป็นสีเดียวกับกุหลาบนวล เซดริกพบว่าภายในปากของเขากำลังหลั่งน้ำลายออกมาเมื่อเขาพบสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เฮอร์ไมโอนี่มองเขาในขณะที่เขาจ้องมองไปที่เธอ ดวงตาของเขามืดมิดด้วยความรักใคร่และความต้องการ เขาดูเหมือนสัตว์ที่กำลังกระหายที่เพ่งมองดูชิ้นเนื้อหลังจากที่ไม่ได้กินอาหารมาหลายเดือน ไม่มีใครเคยมองเธอในแบบที่เซดริกกำลังจ้องเธอและเธอรู้สึกว่าXXXXXXXXXXXXXXXXXXXทั้งสองข้างของเธอปวดตุบๆ และสั่น
เธอไม่กลัวเหมือนที่เธอคิดว่าเธออาจกลัว เธอรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น ฝันร้ายของเขาในทันทีได้ปลุกเธอจากการนอนหลับลึก สิ่งนี้ก่อตัวขึ้นระหว่างพวกเขา นับตั้งแต่ครั้งแรกที่แขนของทั้งคู่ปัดโดนกันที่ควิชดิชเวิลคลับ พวกเขาทั้งคู่รู้ดีว่าไม่อาจหลีกเลี่ยงช่วงเวลานี้ได้ระหว่างพวกเขา และไม่มีประโยชน์ที่จะต่อสู้ อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่พยายามที่จะหยุดมัน แต่ทำไมพวกเขาไม่ต้องการที่จะทำมันล่ะ ทั้งร่างกายของพวกเขารู้สึกราวกับว่ามันจะแยกออกจากกันถ้าพวกเขาไม่ได้สัมผัสกันตลอดเวลา ในแต่ละวันพวกเขาต้องแยกกันหลายชั่วโมง เพื่อเข้าชั้นเรียนและแล้วเมื่อพวกเขาสามารถใช้เวลาด้วยกันในระยะเวลาสั้นๆ พวกเขาทั้งคู่จะสัมผัสและจูบกันราวกับว่ามันกำลังกันพวกเขาออกจากการเป็นบ้า ขาดสติ
พวกเขาต้องการกันและกันมากกว่าสิ่งอื่นใด มากกว่าการกิน มากกว่าการนอน มากกว่าการหายใจ และมากกว่าชีวิต
ในฉับพลันเซดริกXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
แสงไฟจากแผลเป็นจากคนทั่งคู่พุ่งออกมา มันเป็นแสงสีแดงจ้าจนมองไม่เห็น ลำแสงนั้นถูกส่งผ่านขึ้นไปยังท้องฟ้าในยามค่ำคืน ถึงอย่างไรทั้งคู่ไม่ได้สนใจมัน พวกเขาคุ้นเคยกับประกายไฟสดใสที่เกิดจากรอยแผลของพวกเขาแล้วในตอนนี้
เฮอร์ไมโอนี่ร้องครางเสียงดังขึ้นเล็กน้อย XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX นิ้วมือของเธอสอดแทรกอยู่ในผมของเซดริก และจิกผมของเขาไว้แน่น XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX และความสนใจทั้งหมดอยู่XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX มือทั้งสองข้างของเธอทำงานราวกับว่าพวกมันมีความคิดของพวกมันเอง เขาถีบพวกมันออกไปจากขาของเขา เซดริกอ้าปากค้างXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXทั่งคู่กำลังหายใจหนักหน่วง ต่างคนต่างจ้องกันและกันอย่างลึกซึ้ง เขาโน้มตัวลงจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างหนัก ดื่มด่ำไปกับเธอและเริ่มมัวเมาไปกับรสชาติของเธอ รสชาติของเธอเป็นสิ่งที่สามารถทำให้เขาจดจำได้มากที่สุดในโลก เขาเคยลิ้มรสเธอเป็นพันๆครั้งก่อนหน้านี้ ตลอดพันปีที่ผ่านมา และทุกครั้งที่เขาจูบเธอมันรู้สึกราวกับว่าเป็นครั้งแรกและเขามัวเมากับทุกอย่างอีกครั้ง
เขาพยายามจดจำครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆ ที่ริมฝีปากของเขาได้เคยสัมผัสกับริมฝีปากของเธอแต่นั่นมันยาวนานมาแล้ว มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะนึกภาพครั้งแรกที่เขาเคยเห็นเธอ เขาสงสัยว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ นานแค่ไหน และพวกเขาอยู่ด้วยกันที่ไหน เขาอ่านบทในหนังสือที่เฮอร์ไมโอนี่เอาให้ดู ว่าการผูกจิตวิญญาณหมายถึงอะไรซ้ำแล้วซ้ำอีก และเซดริกอยากรู้ว่าเขาเคยรู้จักเฮอร์ไมโอนี่ และเคยผูกพันกับเธอตังแต่เริ่มต้นหรือไม่ มันดูเหมือนประสบการณ์ที่เป็นไปไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรทุกๆครั้งที่เซดริกจูบเฮอร์ไมโอนี่ เขาเชื่อมันอย่างหมดหัวใจ
“นี่เป็นครั้งแรกของคุณ” เซดริกกระซิบ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มจางๆและXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
“มันเป็นอย่างนี้เสมอ”
“คุณแน่ใจนะว่าต้องการจะทำอย่างนี้” เขาถามเธอและเธอหัวเราะออกมาเบาๆ
“คุณถามฉันอย่างนี้เสมอ”
เขาหยุดชั่วครู่จากนั้นยิ้มแหยๆ “ผมทำอย่างนั้นเหรอ” เขาถามและหัวเราะไปกับเธอ XXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
“ผมไม่อยากทำร้ายคุณ”
เธอยิ้มอีกครั้งและส่ายหัวเล็กน้อย “คุณไม่เคยทำร้ายฉัน” เธอกระซิบ นิ้วหัวแม่มือของเธอไล้ไปทั่วริมฝีปากที่ยื่นออกมาเล็กน้อยของเขาและเธอจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขา
“ฉันอยากรู้ว่า เราทำมันมาก่อนแล้วกี่ครั้ง” เขายิ้ม “รู้สึกเหมือนว่าจะมาก” เขาหยุดพูดชั่วขณะ
“คุณรู้สึกประหม่าเหรอ”
“ไม่” เธอพูดโดยไม่ลังเล และหัวเราะเบาๆอีกครั้ง
“ใครจะคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ จะทำเรื่องแบบนี้ใต้อัฒจันทร์วิดดิชและแหกกฎแทบจะทั้งหมดของโรงเรียน” เซดริกยิ้มกว้างเกือบจะหัวเราะและช่วยเธอเมื่อเธอเอื้อมจับเสื้อเชิร์ตของเขาและพยายามดึงมันออกจากหัว ทั้งคู่ถอนหายใจอย่างมีความสุข XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXเสื้อผ้าเพียงชิ้นเดียวระหว่างพวกเขาคือ กระโปรงฮอกวอตส์ของเฮอร์ไมโอนี่ ที่ยังคงอยู่รอบเอวของเธอ และมันทำให้เธอรู้สึกได้รับการกระตุ้นอย่างแปลกๆ ที่เธอยังคงสวมมัน เมื่อพิจารณาสิ่งที่พวกเขากำลังทำ อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจ้องมองไปที่เธอ รอยยิ้มของเขาค่อยๆหายไป และเฮอร์ไมโอนี่จ้องมองไปที่เขา รู้อย่างแน่ชัดว่าเขาคิดอะไร เธอยกมือข้างหนึ่งไปที่แก้มของเขา เอานิ้วลูบเขาอย่างปลอบขวัญ
“ฉันจะไม่เป็นไหร่หรอกเซดริก” เขาส่ายหัวเล็กน้อยแล้วปิดตาลง
“ตอนที่ผมฝันมันดูเหมือนจริงเหลือเกิน” เฮอร์ไมโอนี่ยกหัวขึ้นและประทับจูบไปที่หน้าผากของเขาระหว่างคิ้วทั้งสองข้างของเขา เธอเลื่อนแขนโอบล้อมรอบคอของเขาและเขาก้มหัวลง ประกบริมฝีปากของพวกเขาเข้าด้วยกัน ด้วยจูบหนึ่งซึ่งมันทำให้แผลเป็นของพวกเขาสว่างขึ้นกว่าเดิม ริมฝีปากของทั้งสองยังคงผสานกัน XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX เขายังคงจูบเธอเบาๆที่ปากและหน้าของเธอ เธอเกาะกุมเขาไว้แน่น ร่างกายของเธอแน่นิ่งXXXXXXXXXXXXXXX อย่างไรก็ตามเธอรู้ดีว่า ตัวเธอเองเคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนแล้ว แม้ว่ามันจะนานมาแล้วก็ตาม มันเกือบจะทำให้เธอคิดว่า มันไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าความฝัน เธอรู้ดีว่าเธออยู่ที่นี่ในตำแหน่งนี้มาก่อน เซดริกอยู่เหนือเธอ ร่างกายของพวกเขาผสานซึ่งกันและกัน ใกล้ชิดกัน เท่าที่มนุษย์จะทำได้ พวกเขาทำมาหลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้
มันไม่ใช่เธอเลยที่จะทำเช่นนี้ ที่จะทำโดยไม่ใส่ใจใคร และร่วมรักภายใต้อัฒจันทร์หลายชั่วโมงซึ่งผิดกฎข้อห้ามออกนอกปราสาทยามวิกาล แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่กับเซดริก เธอไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากเขาและการได้อยู่กับเขา ไม่มีสิ่งอื่นใดอยู่ในโลกของเธอยกเว้นเขา
ภายในปราสาทฮ๊อกวอตส์
ที่โต๊ะทำงานของศาสตราจารณ์ใหญ่ อัลบัสนึกถึงการใช้ช่วงเวลายามค่ำคืนโดยส่วนใหญ่ที่ซึ่งรายล้อมไปด้วยกองหนังสือที่เขาพยายามค้นหามัน มากเท่าที่จะทำได้เกี่ยวกับเวทมนตร์ผูกจิตวิญญาณ เขาอ่านอยู่ที่บทของแอนโทนี่ และคลีโอพัตรา คู่รักที่ถูกผูกจิตวิญญาณในประวัติศาสตร์ที่โลกรับรู้ และจารึกไว้
ในตอนนี้บางสิ่งปลุกให้อัลบัสตื่นขึ้น และเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร เขาถอดแว่นตารูปจันทร์เสี้ยวของเขาออก ถูดั้งจมูกและหาวอีกครั้ง อัลบัสลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ไม้ ที่โต๊ะทำงานของเขา และเกาขากรรไกรบริเวณที่มีเคราขึ้นบนหน้าของเขา เขาปิดหนังสือทุกเล่ม และวางตั้งซ้อนกันในกองหนังสือที่จัดไว้แล้ว เขาชำเลืองมองนาฬิกาที่กำลังเดินเสียงดัง ติ๊ก ติ๊ก บนกำแพงเรือนหนึ่ง เขาพูดว่ามันแค่ตีสองกว่าๆ เขาไม่ได้รับการพักผ่อนมากนัก และเขาไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เขาจะได้พัก ทุกๆวันอย่างน้อยสุดที่ศาสตราจารย์คนหนึ่ง หรือเจ้าหน้าที่คนอื่นมาหาเขา เพื่อที่จะรายงานสิ่งที่พวกเขาเห็นระหว่างเซดริกและเฮอร์ไมโอนี่ ไม่ว่ามันจะเป็นจูบ หรือการสัมผัสอย่างรวดเร็ว หรือการสนทนากระซิบกระซาบ ศาสตราจารย์ฟลิตวิตเพิ่งรายงานในวันที่ทั้งคู่หัวเราะกับอะไรบางอย่าง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้คุยกัน ถ้าพวกเขาสามารถอ่านความคิดของกันและกันได้ ดัมเบิลเดอร์กลัวว่าสายสัมพันธ์ของพวกเขาไปไกลมากกว่าที่เขาคิดในทีแรก
เขาคึกษาเพนซิปทุกวัน มองความทรงจำของพวกเขาในอดีต ความทรงจำของเซดริกและเฮอร์ไมโอนี่ ในชาติที่แล้ว ซึ่งทั้งคู่จดจำไม่ได้โดยแท้จริง ในตอนนี้ทั้งคู่เพียงแค่คิดว่าเป็นความฝัน และไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่พวกมันเป็นมากกว่านั้นมาก พวกมันไม่ใช่ความฝัน แต่กลับเป็นชีวิตในอดีตที่เคยเกิดขึ้นแล้ว ประสบการณ์ในอดีตที่ทั้งคู่ผ่านพ้นมาด้วยกัน จนถึงปัจจุบันนี้เขานับได้สิบสี่ชีวิตที่ทั้งคู่พบกัน ต่างช่วงเวลา ต่างคน แต่ถึงกระนั้นสุดท้ายแล้วมันก็เป็นเซดริกและเฮอร์ไมโอนี่เสมอ มันน่าเหลือเชื่อที่มองเห็น และค่อนข้างทำให้ตกใจในเวลาเดียวกันด้วย ดัมเบิลเดอร์ไม่รู้ว่าอะไรทำให้มันเกิดขึ้น เซดริกกับเฮอร์ไมโอนี่จะพบกัน ตกหลุมรักกันในทันที และจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วยกัน ทุกๆชีวิตจบลงแบบเดียวกัน และนั่นเป็นสิ่งที่ดัมเบิลเดอร์พยายามทำความเข้าใจ เขาต้องหาทางเพื่อทำแน่ใจว่าประวัติศาสตร์จะไม่เกิดขึ้นซ้ำเป็นครั้งที่สิบห้า
เขาค่อยๆขึ้นไปบนบันไดเวียน ไปยังห้องนอนห้องหนึ่งของเขา แต่เมื่อผ่านหน้าต่างบานเล็กๆ เขาหยุดทันที เมื่อเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างนั้น ในฉับพลันดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขามองออกไปที่สนามของฮอกวอตส์ จ้องไปที่สนามควิดดิชในระยะไกล เขาแห็นลำแสงสีแดงยิงพุ่งขึ้นมาจากสนามไปสู่ท้องฟ้า มันดูเหมือนจะพุ่งออกมาจากใต้อัฒจันทร์ และดัมเบิลเดอร์โน้มตัวเข้าไปใกล้เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ลมหายใจติดอยู่ในลำคอของเขา
เขาคิด...แสงสีแดง... สัญลักษณ์ของคาถาผูกจิตวิญญาณ การมองเห็นแสงไฟที่มีความเข้ม และ ความสว่าง เช่นนี้ หมายความได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น คาถาบรรลุผลสำเร็จแล้ว เวทมนตร์ระหว่างพวกเขาเพิ่งจะได้รับความแข็งแกร่งสูงสุด และด้วยสิ่งนั้น เซดริกและเฮอร์ไมโอนี่ เพิ่งถูกกำหนดชะตากรรมของพวกเขาอย่างไม่รู้ตัว
...............................................................
ความคิดเห็น