ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : เกมส์แห่งความอิจฉา
HERMIONE MALFOY
ตอนที่ 6 เกมส์แห่งความอิจฉา
ในช่วงเวลาที่ภรรยาตัวน้อยของเขาเปิดเผยเรื่องราวความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาของพวกเขาอยู่นั้น ความหงุดหงิดทั้งมวลของเขาแล่นผ่านร่างทั้งร่างของเดรโก อาจจะไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติจากความนิ่งเฉยจนดูเหมือนไม่แยแสของเขาดังนั้นเหล่าบรรดาสาวๆที่ห้อมล้อมเขาอยู่จึงยังคงส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้เขาเป็นระยะๆ เดรโกยังคงส่งยิ้มมีเสน่ห์ของเขาไปยังพวกเธอ แต่สายตาของเขายังคงหรี่มองมายังหญิงสาวที่มีรอยยิ้มร้ายปรากฎอยู่บนริมฝีปากที่ซุกซนของเธอราวกับว่ามีเลศนัยบางอย่างแอบแฝง
เดรโกกำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงถึงจะให้เธอปลีกตัวออกมาจากบรรดาเพื่อนๆของเธอได้
เดรโกทำสัญญานบอกให้ภรรยาของเขาเดินตามออกมาตรงระเบียงโดยเขาหมุนตัวเดินนำออกมาก่อน
“ยังไม่เคยมีอะไรกันสักครั้งงั้นหรอ” ชายหนุ่มบ่นพึมพำออกมาด้วยความโมโหในขณะที่เดินออกมา
คอยภรรยาของเขาอยู่ที่ระเบียงทางเดินที่จะไปยังหอนอนของพวกเขา
ในขณะที่เขายืนคอยภรรยาของเขาอยู่นั้น เขากำลังจินตนาการถึงสิ่งที่เขาอยากทำกับเธอพร้อมกับเสียงกรีดร้องแทบขาดใจจากภรรยาสาวของเขา เดรโกยิ้มเมื่อเขาคิดมาถึงตอนนี้
“เดรโก ที่รัก!” เสียงเรียกดังขึ้นมาจากข้างหลังของชายหนุ่ม
เดรโกอ้าปากค้างและพยายามสะกดกลั้นอาการตกใจอย่างกะทันหันของเขา เขาไม่อยากจะยอมรับกับการปรากฎตัวตรงหน้าของหญิงที่ร้องเรียกเขาอย่างดีใจว่าเป็นความจริง
เธอเดินใกล้เข้ามาหาเขาและแทบจะกระโดดกอดเขาเมื่อเธอเดินมาถึงตัวของเด็กหนุ่ม
“โอว เดรโก ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”หญิงสาววัยกลางคนสวมกอดเดรโกที่กำลังตกใจจนตัวแข็งทื่ออย่างรักใคร่ และรู้สึกดีใจซึ่งมันตรงกันข้ามกับชายหนุ่มที่ดูประหลาดใจ ตกใจและแปลกใจอยู่ในที
“แม่” เดรโกกระแอม เขาดึงตัวออกจากอ้อมกอดของเธอก่อนที่เธอจะเช็ดหน้าเช็ดตาเขาหรืออาจจะทำให้เขาขายหน้าไปมากกว่านี้
แค่เธอมาที่นี่ก็อายจะแย่แล้ว เดรโกคิดพลางยิ้มฝืนๆให้กับเธอ
เฮอร์ไมโอนี่และเพื่อนๆของเธอต่างพาจ้องไปที่ทั้งสองด้วยความสนใจ
“ว้าว นี่คงเป็นเวลาของครอบครัวสุขสันต์สิน่ะ” จินนี่เปล่งเสียงออกมา ใบหน้าของหญิงสาวมีสีแดงแต่งแต้มด้วยอารมณ์เพ้อฝันตัดกันกับสีผมของเธอที่ดูสวยงาม
เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่อย่างไม่สนใจและเดินหนีออกมาอีกทาง แต่จินนี่ก็คว้าแขนของเธอไว้และพูดว่า
“เธอก็แค่ไปกินข้าวกับพวกเขาเพื่อจะได้ฟังอะไรดีๆไง ไม่ดีกว่าเหรอ”
เฮอร์ไมโอนี่ทำตาโตและพูดเสียงตกใจ “อย่าบอกนะว่า”
จินนี่หัวเราะเบาๆและถอยหลังออกมา “เธอเนี่ยจะดื้อกับเดรโกเขาถึงไหนกัน เธอรู้ไหมว่าถ้าเธอทำแบบนี้จะบั่นทอนความมั่นใจของสามีเธอสักเท่าไหร่” หญิงสาวยิ้มกริ่มและถอนหายใจเบาๆ “แต่ก็นั่นล่ะ เธอคือเฮอร์ไมโอนี่ที่ฉันรู้จักและฉันก็รักเธอแบบนั้น”
ยังไม่ทันที่จินนี่จะพูดอะไรต่อหรือเฮอร์ไมโอนี่จะโต้ตอบว่าอะไร
“เฮอร์ไมโอนี่!” เดรโกเรียกเธอด้วยเสียงที่ดัง ขัดบทสนทนาระหว่างพวกเธอพร้อมสายตาที่เฮอร์ไมโอนี่เองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาดีใจที่ได้เจอแม่หรือว่าตกใจกันแน่
เฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังข่มอารมณ์อยู่ก้าวไปข้างหน้าด้วยอาการสั่นคลอน “อะไรเหรอ” หญิงสาวพูดขึ้น
“นี่แม่ฉัน นาร์ซิสซา มัลฟอย” เดรโกผายมือแนะนำผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ชายหนุ่มถอดเสื้อคลุมออกอย่างระมัดระวัง ริมฝีปากกระตุกยิ้มมายังท่าทางของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของเดรโก เฮอร์ไมโอนี่ก้าวมาหาพวกเขาทั้งสอง
“แม่” เดรโกที่ดึงความสนใจจากแม่ของเขา โดยดึงมือเธอจากเสื้อคลุมของเขาด้วยท่าทางที่แสดงความรำคาญ “นี่คือเจ้าสาวของผม เฮอร์ไมโอนี่ เกร แต่ก่อนคือ เกรนเจอร์”
“ยินดีที่ได้พบคุณค่ะมาดาม เดรโกพูดถึงคุณให้หนูฟังอยู่บ่อยๆ”เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มน้อยๆอย่างเก้อเขิน
“พวกเลือดโคลนชั้นต่ำซินะ” ส่ายตาของนาร์ซิสซาเบิงกว้างขณะที่จ้องไปยังเฮอร์ไมโอนี่และเดรโกด้วยความตกใจ “เธอแต่งงานกันแล้ว?”
“แม่?” เดรโกพูดด้วยเสียงที่แข็งกระด้าง ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากค้างอย่างตกใจและก้าวถอยไปข้างหลังอย่างไม่รู้ตัว เพื่อหลบจากอารมณ์โกรธของแม่สามีเธอ
เฮอร์ไมโอนี่นึกแปลกใจ ทำไมแม่ของเดรโกเพิ่งรู้ว่าลูกชายของนางแต่งงานกับเธอในเมื่อวัน
งานแต่งแม่ของเดรโกยังเตรียมชุดแต่งงานไว้ให้เธอด้วยซ้ำไป เฮอร์ไมโอนี่หันขวับมามองสามีของเธอในทันที เพื่อหาคำตอบแต่เดรโกไม่ได้มองเธอเขากำลังถลึงตามองมารดาของเขาอย่างนึกโมโห
เดรโกที่กำลังโกรธคว้าเอวของเฮอร์ไมโอนี่ไว้และดึงเธอมาอยู่ข้างๆตัวเขา
“ แกกล้าทำแบบนี้กับแม่ของแกต่อหน้าทุกคนได้ยังไง เมียแกก็ไม่เคารพฉันเอาซะเลย “นาซีซาร์กล่าวด้วยน้ำเสียงตัดพ้อต่อลูกชายของเธอ
“ผมว่าแม่ควรจะขอโทษภรรยาของผมนะครับ” ชายหนุ่มพูดกับแม่ของเขาอย่างจริงจัง
ริมฝีปากของนาร์ซิสซาง้ำงอลงเธอหลุบตามองพื้นเพื่อชั่งใจสักครู่หนึ่งก่อนที่ เธอจะหันไปหาเฮอร์ไมโอนี่ แล้วยื่นมือของเธอออกไปซึ่งทำเอาเฮอร์ไมโอนี่ลังเลกับพฤติกรรมที่เข้าใจได้ยากของแม่เดรโก
“ฉันขอโทษนะสาวน้อย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกเธอ ฉันก็แค่ตกใจที่ลูกชายของฉันไม่ได้บอกให้ฉันที่เป็นแม่ของเขาได้รู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว” แม่ของชายหนุ่มส่งสายตาไปยังลูกชายของเธอที่มองมายังเธอตลอดเวลา
เดรโกผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ที่แม่ของเขายอมอ่อนข้อให้ ตลอดทั้งชีวิต พ่อแม่ของเขาเลี้ยงเขาให้เข้มแข็ง ในความเป็นจริง เขารักแม่ของเขามากกว่าพ่อของเขาด้วยซ้ำไปอาจเป็นเพราะว่าเธอ ไม่เคยตีเขา และไม่เคยกระตุ้นให้เขาต้องทำลายคนรอบข้างเขาจึงรักแม่ของเขามาก
แต่ ถ้าในชีวิตของเขา แม่ยังไม่หยุดเลี้ยงเขาแบบเด็กห้าขวบ เขาก็จะไม่สามารถรับผิดชอบต่ออารมณ์ของเขาและคนรอบข้างได้
ในที่สุดแล้ว พ่อของเขาก็สนับสนุนให้เขาเป็นพวกใช้ความรุนแรง มีเพียงแต่แม่ของเขาเท่านั้นที่ผลักดันเขาให้มาถึงจุดที่เขาเป็นคนตัดสินใจเอง
เพื่อตัวของเขาเอง
“มันเยี่ยมจริงๆ,”แม่ของเดรโกพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงประชดเล็กน้อย “ฉันต้องสูญเสียสามีของฉันและตอนนี้ก็ลูกชายฉัน!”
“งานแต่งของผมไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับพ่อที่อยู่ในคุก” เดรโกกัดฟันพูดด้วยความรู้สึกรำคาญ
แววตาของนาร์ซิสซาเบิ่งกว้างขึ้น “ลูกคงไม่รู้ซินะ”
เดรโกสกัดกลั้นอารมณ์โกรธและฉุนเฉียวก่อนตอบกลับ “ผมไม่รู้อะไร?”
“มีบางอย่างเกิดขึ้นในคุก ลูเซียสตายแล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากค้างกับสิ่งที่แม่ของเดรโกพูดออกมา ขณะที่สีหน้าของเดรโกกลับดูไร้อารมณ์ ในตอนแรกเขาดูนิ่งมากทำเพียงแค่พยักหน้า “ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ ”
ชายหนุ่มหันเดินจากไปในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่คว้าแขนของเขาอย่างรวดเร็ว สายตาของทั้งคู่สบกันอีกครั้ง หญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มจะสลัดแขนเธอ แต่เขากลับทำแค่หันกลับมามองอย่างเย็นชาเพียงชั่วครู่ก่อนดึงแขนออกและเดินจากไป อย่างเงียบๆเฮอร์ไมโอนี่เหมือนรู้ว่าเขาเองคงอยากอยู่เงียบๆตามลำพังเพื่อสงบอารมณ์เธอจึงเดินกลับไปหาแม่สามีของเธอ
“หนูขอโทษแทนเดรโกด้วยนะค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่หันกลับมายังนาร์ซิสซา “เขาเพียงแค่…”
“เธอไม่ต้องมาอธิบายแทนลูกชายฉันหรอก คุณเกรนเจอร์” นายหญิงแห่งคระกูลมัลฟอยพูดเสียดสี
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัว “มันไม่ใช่อย่างนั้นนะค่ะ หนูเพียงแค่อยากขอโทษจริงๆ”
นางนาซีซาร์มองเฮอร์ไมโอนี่อย่างพิจารณา เธอไม่ค่อยเข้าใจลูกชายของเธอมากสักเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับแผนการกู้หน้าและศักดิ์ศรีของวงศ์ตระกูลของเขา ผู้หญิงที่เซ็กซี่ทั้งหลายไม่เคยอยู่ในความคิดของเขาเลย แต่ทำไมเดรโกถึงกับยอมมาแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ได้ เด็กสาวที่อยู่เบื้องหน้าของเธอไม่จัดว่าสวยมากมายนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สวยเสียเลย เฮอร์ไมโอนี่คนนี้จัดว่าอยู่ใน
ประเภทดูมีเสน่ห์มากกว่า รูปร่างสมส่วน ออกจะดูนอบน้อมและอ่อนโยนแต่ก็มีปฎิกิริยาแข็งในที หรือเดรโกจะชอบผู้หญิงแบบนี้มากกว่า
“ไม่” นาร์ซิสซาถอนหายใจ และพูดออกมาดังๆแย้งความคิดของนาง เดรโกไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้แน่ ผู้หญิงของเดรโกทุกคนจะสวยเลอเลิศและมีจริตพอควร แต่หญิงสาวคนนี้ออกจะตรงข้ามกับคู่ควรของเขาแทบจะทุกคน นาซีร์ซาถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะมองไปที่หญิงสาวที่มองเธออยุ่ก่อนแล้วอย่างแปลกใจ “ฉันขอโทษ ฉันมีเรื่องที่ตกใจนิดหน่อยในอาทิตย์นี้ ฉันเลยคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปหน่อย..”
“หนูเข้าใจค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบกลับทันที หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงอยากให้แม่สามีของเธอเย็นลงมากกว่านี้หน่อย เห็นได้ชัดว่าแม่สามีไม่ชอบเธอ และในตอนนี้เดรโกและตัวเธอเองไม่ต้องการจะให้ทุกอย่างดูยุ่งยากไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“เขาขอเธอแต่งงานยังไง” แม่ของเดรโกถามขึ้นด้วยเสียงที่ดูนุ่มนวลขึ้น สายตาหรี่มองมายังแหวนเพชรที่ประดับอยู่ที่นิ้วนางของเฮอร์ไมโอนี่
“ทำไมคุณไม่มาดื่มชาด้วยกันล่ะค่ะ เดี่ยวหนูจะเล่าเรื่องนั้นให้ฟัง” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้ม และเดินนำแม่สามีของเธอขึ้นไปยังชั้นบน ห้องส่วนตัวของพวกเธอเอง
ในตอนนี้หัวใจของหญิงสาวกำลังสั่นไหวกับบางสิ่งที่เธอรับรู้จากแม่ของสามี
พ่อของเดรโกตายแล้ว
วายร้ายที่ใช้ชีวิตของเขาอย่างทรมานถูกฆ่าตายในคุกเพราะตัวของเขาเอง
เฮอรืไมโอนี่ถอนหายใจเบาๆกับสิ่งที่เธอได้รับรู้พร้อมกับความเห็นใจในแม่ของสามีและเดรโก
เดรโกยังคงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ว่าเรื่องข่าวที่พ่อเขาตายและการที่แม่ของเขามาพบกับเขาโดยกระทันหันแบบนี้ ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะหนี เขาจึงแสดงท่าทางไม่ใยดีใส่แม่ของเขาแทน
นางนาร์ซีซาร์ไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่โรงเรียนเนื่องจากเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับภายในฮ๊อกว๊อตส์ ดับเบิ้ลดอร์เพียงแค่อนุญาติให้เธอมาเยี่ยมเดรโกบ่อยได้ตามที่เธอต้องการ
เฮอร์ไมโอนี่ปล่อยให้แม่ของเดรโกได้พักผ่อนอยู่ในห้องของพวกเธอเมื่อเธอออกไปทานอาหารค่ำ
ที่ห้องโถงใหญ่ ตามปกติ
เป็นไปอย่างทุกวันที่เฮอร์ไมโอนี่มาทานอาหารที่โต๊ะอาหารของบ้านกริฟฟินดอร์ จินนี่และรอนกำลังพูดคุยและหัวเราะกันอยู่
“ได้ข่าวว่าแม่สามีมาไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอไม่อยู่กินข้าวกับแม่สามีที่หอล่ะเฮอร์ไมโอนี่เธออกมากินที่นี่สามีเธอไม่ว่าเอาหรือไง”รอนพึมพำในขณะที่คว้าอาหารเข้าปากเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้
“คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันไม่ใช่คนที่แม่ของเขาปลื้มสักเท่าไหร่นี่”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะพูดแบบนี้ในขณะที่สามีเธอนั่งอยู่ตรงนั้น” รอนส่งยิ้มร้ายกาจมาให้เฮอร์ไมโอนี่
“ไปเถอะ เฮอร์ไมโอนี่ ไม่งั้นนายนั่นอาจจะตอบโต้อะไรมาก็ได้นะ”จินนี่พูดอย่างเป็นห่วง
“พูดอะไรกันนะ จินนี่” เฮอร์ไมโอนี่ยักคิ้วอย่างงงไปยังจินนี่ขณะที่เธอนั่งลงและหยิบขนมปังมาแผ่นหนึ่ง
“เธอรู้มั้ย เฮอร์ไมโอนี่ ฉันเห็นมัลฟอยมองมาที่โต๊ะนี้เป็นครั้งที่สิบหรืออาจจะมากกว่าก็ได้เพื่อมองหาเธอ บางทีเธอควรจะไปนั่งทานอาหารกับเขาที่โต๊ะสลิธลีนนะเขาอาจจะมีเรื่องพูดคุยกับเธอ หรือไม่ก็อาจจะอยากให้เธอป้อนข้าวป้อนน้ำให้ก็ได้ เธอว่ามั้ยเฮอร์ไมโอนี่”รอนพูดเยาะเย้ย
เฮอร์ไมโอนี่ที่แสนดื้นรั้นถูกยั่วโมโห มัลฟอยทำให้เธอถูกเพื่อนเหน็บแนมและเธอเองก็แทบจะทนไม่ได้ที่เพื่อนสนิทของเธอเองที่พูดจาเหน็บแนมเธอ
“โอ๊ย พอๆสักทีเหอะรอน ที่พวกเราจะทานอาหารร่วมกันกับเขาก็เพื่อจะพูดคุยและฟังบทสนทนาก็เท่านั้นอย่าพูดจากล่าวร้ายแบบนั้นกับฉันอีกขอร้องล่ะ”
ใบหน้านิ่งๆของรอนเริ่มมีรอยยิ้มปรากฎและเขาส่ายหัวไปมา
“ก็ได้ฉันจะไม่พูดจาร้ายกาจกับเธออีกแต่ฉันสงสัยข้อหนึ่ง เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันเฮอร์ไมโอนี่ เธอเคยเกลียดมัลฟอยนี่แล้วตอนไหนกันที่เธอหลงรักเขาน่ะ”
“นายต้องการให้ฉันพูดจริงๆหรือเปล่ารอน” เฮอร์ไมโอนี่ยักคิ้วถาม “นายอยากรู้มั้ยว่านานเท่าไหร่ที่ฉัน…”
“หยุดพูดเสียที กินกันได้แล้ว” แฮร์รี่พูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เฮอร์ไมโอนี่หรี่ตาและมองไปยังอาหารของเธอพลางก้มหน้าก้มตากินอาหารเงียบๆ
“ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” จินนี่บ่นพึมพำ “ฉันอยากรู้นี่ว่าพวกเขารักกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
ไม่มีใครสนใจจินนี่เลยทุกอย่างดูเหมือนจะเข้าสู่สภาวะปกติถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ชวนสนใจในเรื่องอื่นเกิดขึ้น
“แฮร์รี่ที่รัก” เสียงแหลมเล็กแทรกขึ้นมาระหว่างพวกเขา ในขณะที่แพนซี่นั่งลงบนตักของแฮร์รี่และจูบเขาอย่างดูดดื่มในทันที ทำเอาริมฝีปากของเฮอร์ไมโอนี่ที่อ้าค้างไม่กล้าขยับที่จะร้องอุทานคำใดออกมารวมทั้งโต๊ะกริฟฟินดอร์ทั้งกลุ่มเองก็แทบจะสำลักเอาอาหารที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาเสียจากตรงนั้น
ในขณะเดียวกันที่โต๊ะสลิธลีนกอยส์ที่กำลังดื่มน้ำฟักทองอยู่ถึงกับพ่นน้ำใส่ไปที่หน้าของแครบส์เมื่อเห็นสิ่งที่แพนซี่ทำลงไป
“บ้าไปแล้ว” กอยล์บ่นออกมาและกระทุ้งศอกใส่เดรโกที่ไม่สนใจอะไรนอกจากการเขี่ยอาหารบนจานของเขาเล่นไปมา
“อะไรว่ะ” เดรโกที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่พูดขึ้นมาด้วยความรำคาญที่ถูกรบกวน
“ดูคู่ใหม่คู่นั้นดิ” กอยล์บอกเดรโกและชี้ไปทางโต๊ะบ้านกริฟฟินดอร์
เดรโกที่ไม่อยากมองไปที่โต๊ะกริฟฟินดอร์เพราะไม่อยากเห็นเฮอร์ไมโอนี่ที่ยังคงทำตัวสนิทสนมกับแฮร์รี่และรอนและเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอต้องกลับไปนั่งกินอาหารร่วมโต๊ะกับคนพวกนั้น
เดรโกต้องบังคับสายตาตัวเองไปตามมือของกอยล์
เสียงหัวเราะที่ดูผ่อนคลายของโต๊ะสลิธลีนหยุดลงจากสิ่งที่พวกเขาได้เห็น แต่สำหรับเดรโกแล้วเขากลับคิดแตกต่างจากคนอื่นๆ
อ๊า...แพนซี่และพอตเตอร์ ช่างเป็นคู่ที่เหมาะกันดีจริงๆ
“เขาเหมาะกันดี นายว่าไหม”เดรโกพูดและหัวเราะเบาๆอย่างขบขัน
กอยล์พยักหน้าอย่างงง “นายว่าเหมาะเหรอ”
เดรโกส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกับขบขัน ไม่มีอะไรที่ทำให้เขาแปลกใจได้อีกต่อไปแล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเขามันเหลือเชื่อไปซะหมด เริ่มตั้งแต่เขาแต่งงานตอนสิบแปด ภรรยาของเขาเกลียดเขาและพ่อของเขาก็เพิ่งตายไป
และในตอนนี้คู่ใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้น คู่ของแฮร์รี่และแพนซี่ ผู้ซึ่งเป็นศัตรูและคู่ขาเก่าของเขา
ดูเหมือนเดรโกไม่ใช่คนโง่ เขารู้จักแพนซี่ดีพอ เธอไม่ยอมเฮอร์ไมโอนี่ง่ายๆแน่ และนี่ก็อาจจะเป็นแผนการอย่างหนึ่งที่เธอและแฮร์รี่บรรจงสร้างขึ้น สำหรับแพนซี่เขาไม่เคยกลัวเธอสักนิดไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาจะรู้ทันแพนซี่เสมอแต่สำหรับพอตเตอร์ทำไมหมอนั้นถึงยอมเล่นเกมนี้กับเธอ เป็นไปได้ว่าพอตเตอร์ยังไม่วางมือในเรื่องของเฮอร์ไมโอนี่และสิ่งนี้ทำให้เขาเกิดความเครียดขึ้นมาในทันที
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้พลันสายตาที่แวววาวของเดรโกหันขวับไปมองเฮอร์ไมโอนี่ แทบจะในทันที ในความวิตกของชายหนุ่ม เฮอร์ไมโอนี่อยู่ในอาการตกใจสุดๆ แต่เหนือกว่านั้น เดรโกอ่านเธอออก
หญิงสาวท่าทางแปลกใจ? ตกใจ? ไม่สบอารมณ์? ขบขัน?
ริมฝีปากของชายหนุ่มง้ำงอและเขาก็ลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่งซึ่งเป็นโต๊ะของกริฟฟืนดอร์อย่างรวดเร็ว
“ไง นั้นคงไม่ใช่สิ่งที่เธอเห็นทุกวันซินะ” เดรโกพูดแทรกขึ้นมาเมื่อยืนอยู่ด้านหลังเฮอร์ไมโอนี่
“อะไร” รอนพูดเสียงดังด้วยความรำคาญส่งไปให้ศัตรูของเขา “คนของบ้านสลิธิรินมีความสัมพันธ์กับคนของบ้านกริฟฟินดอร์อีกแล้วเหรอเนี่ย เมอลิน นี่มันเรื่องบ้าบออะไรอีก ” รอนหน้าบึ้ง
ในขณะนั้นแฮร์รี่และแพนซี่แยกออกจากกันที่ละน้อยด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจในความสำเร็จที่ปรากฎอยู่บนใบหน้าของพวกเขา
“แล้วเจอกันที่รัก” แพนซี่ส่งยิ้มหวานให้แฮร์รี่และลุกขึ้นยืน
เดรโกถอนหายใจแรงๆและยิ้มเยาะให้กับคู่รักคู่ใหม่ซึ่งส่งยิ้มมายังเขาอย่างท้าทาย
“มีปัญหาอะไรหรอ มัลฟอย” แฮร์รี่พูดด้วยเสียงทุ้มๆอย่างหาเรื่อง
“ฉันแน่ใจว่าฉันสามารถหาเวทมนตร์ที่จะมาล้างภาพที่ดูดดื่มของนายได้นะ พอตเตอร์ แต่รู้อะไรไหมฉันชื่นชมในความสัมพันธ์ของพวกนายนะ”
แพนซี่กอดอกถาม “หึงหรอ เดรโก”พร้อมกับชายตาอย่างยั่วยวนไปให้เขา
เดรโกส่งยิ้มร้ายกาจไปให้เธอ “นั่นมันเป็นการดูถูกรสนิยมของฉันมากเลยนะพาร์กินสัน แต่ฉันคิดว่ากริฟฟินดอร์ของฉันน่ารักกว่าของเธอเยอะเลย”เดรโกไม่พูดเปล่าเขากลับดึงเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้นและโอบเอวเธอจากทางด้านหลังไว้แนบแน่นก่อนบรรจงจูบแก้มเธอเน้นๆหนึ่งที
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกอึดอัดเธอพยายามแกะมือที่โอบกอดเธอไว้แน่นให้ออกไปแต่เดรโกกลับคว้ามือเธอยึดจับเอาไว้แน่นจนเธอขยับไปไหนไม่ได้ เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนยอมทำตัวนิ่งให้เขากอดได้ตามอำเภอใจ
“เธอกำลังทำให้ฉันหึงอยู่หรือไง พาร์กิสัน” เดรโกกำลังสนุกกับการโต้เถียงกับคู่ขาเก่าของเขา
“นายจะต้องทำพลาดแน่ในวันที่นายมีผู้หญิงที่เป็นตัวจริงของนาย” แพนซี่ถลึงตาไปยังเดรโกและเฮอร์ไมโอนี่
“แน่นอน ฉันจะต้องทำพลาดแน่ ถ้าฉันสูญเสียเฮอร์ไมโอนี่ไปตลอดกาลของฉัน” เดรโกยิ้ม ชายหนุ่มยกมือของเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นมาประทับรอยจูบและส่งสายตาหวานๆของเขาไปยังหญิงสาว
สายตาของชายหนุ่มดูสั่นไหว ส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่สามารถหยุดยิ้มได้ หญิงสาวส่งรอยยิ้มของเธอกลับไปให้เขาอย่างขบขัน
“ที่รัก ไม่ต้องไปยุ่งกับสงครามประสาทหรอกนะ” ชายหนุ่มพูดขึ้น เสียงของเขาฟังดูทุ้มกระทบผิวแก้มของหญิงสาวในตอนที่เข้าขยับเข้าไปใกล้เธออีกนิด
เฮอร์ไมโอนี่ส่งสายตาแวววับชำเลืองไปมองแพนซี่และแฮร์รี่ ก่อนที่เธอจะมองไปยังด้านหลังเพื่อมองสามีของเธอ “ที่รักค่ะ ทำไมพูดอะไรใจร้ายจัง คุณก็รู้นี่ว่าเธอนะจะต้องหาใครสักคนเพื่อปกป้องตัวเธอ คุณควรจะให้โอกาสเธอนะค่ะและฉันคิดว่า.......”
เฮอร์ไมโอนี่ไม่ทันได้พูดจบ ไม่มีการกล่าวเตือนใดๆแขนที่แข็งแรงราวกับเหล็กกล้าโอบไปรอบตัวเธอบังคับให้เธอเอี้ยวตัวไปหาเขาและขดตัวแนบอยู่กับเขาปากของเขาลดลงมาครอบครองเธอด้วยความต้องการอย่างรุนแรงบดเบียดกับริมฝีปากของเธอและบังคับริมฝีปากของเธอให้เผยออ้าด้วยแรงที่เขาบดเบียดลงมาและครอบครองเกี่ยวกระหวัดไปมาในเรียวปากของเธออย่างพึงพอใจ
เดรโกได้ยินเสียงฮือฮาของหนุ่มสาวในห้องโถงใหญ่ตามที่เขาต้องการ
ใช่! จูบระหว่างเขากับเฮอร์ไมโอนี่ต่างหากที่มันดูเร่าร้อนมากกว่าจูบแบบเด็กๆของ แฮร์รี่และแพนซี่ และคู่ของเขามันก็น่าดูและน่าสนใจกว่าคู่ของศัตรูของเขาอย่างชัดเจน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น