คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Dream Girl : Chapter 6.2
dream girl 6.2
เฮอร์ไมโอนี่ตัวสั่นด้วยความปรารถนา มันไม่อาจซ่อนจากดวงตาสีเทาของเขาได้ เขาเดินตรงไปหาเธออย่างช้าๆ ราวกับว่ากลัวเธอจะหนีไปไหน เขาจับมือเธอในทันที และดึงเธอให้ไปกับเขา จนกระทั่งพวกเขาอยู่ในห้องดนตรีอีกครั้ง โดยปราศจากคำพูด เขาถอดเสื้อคลุมสีดำตัวนอกออก และเหลืออยู่เพียงแค่เสื้อเชิร์ตกับกางเกง ด้วยการโบกไม้กายสิทธิ์ของเขาเพียงหนึ่งครั้ง เปียโนเริ่มเล่นอีก เธอประหลาดใจเพราะมันเป็นเพลงเดียวกับที่เธอเล่น เล่นแบบเดียวกับที่เธอเพิ่งจะเล่นจบไป ระดับเสียงโน้ตดนตรีเป็นแบบเดิมอย่างน่ามหัศจรรย์ เธอหันไปหาเขาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆทีหนึ่ง เขาพยักหน้า และพูดในขณะที่ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน และเริ่มเต้นรำช้าๆกับเธอ
“ข้อบกพร่องเดียวในตอนที่ฉันฟังเธอเล่น” เขาพูดพึมพำใกล้ๆผมของเธอในขณะที่กอดเธอแน่นขึ้นไปอีก
“คือการที่ฉันไม่อาจเต้นรำกับเธอได้ พร้อมๆกับที่เธอกำลังเล่นอยู่”
รอยข่วนเบาๆจากหนวดเคราของเขาที่ถูแก้มของเธอ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้ เธอสูดกลิ่นที่ร้อนแรงสดชื่นของเขาในขณะที่หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำใส่แผ่นอกของมัลฟอย
“และท่าทีเวลาที่เธอเล่น...” เขาพูดต่อพร้อมกับดึงเธอเข้ามาใกล้ขึ้นอีก แขนทั้งสองโอบล้อมเอวของเธอไว้ แก้มของเขาปะทะกับผมของเธอ
“มันทำให้ฉันอยากที่จะทำบางอย่าง มากกว่าแค่กอดเธอ”
มือของเธอวางพักอยู่บนไหล่ของเขาอย่างอ่อนโยน และเพราะคำพูดของเขาทำให้ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วท้องของเธอ มือของเธอเคลื่อนที่อย่างไม่รู้ตัว มันเลื่อนไปที่ด้านหลังคอของเขา นิ้วมือของเธอเล่นปลายผมนุ่มลื่นดุจเส้นไหมของเขา ในทันใดเดรโกหยุดเต้น และใช้มือข้างหนึ่งจับคางของเธอซึ่งเป็นการบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาในขณะที่พูด
“เธออาจจะเสียใจในภายหลัง แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่คิดเสียใจ” จากนั้นเขาจึงจูบเธออย่างอ่อนโยนครั้งหนึ่ง ครั้งที่สอง และครั้งที่สาม... ริมฝีปากปากของเขาที่ประกบปากของเธอ มันอบอุ่นและสมบูรณ์แบบ เธอไม่อาจคิดหรือได้ยินอะไรได้อีก เขาหยุดชั่วขณะเมื่อมองดูเธอในขณะที่ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ตาของเธอเหม่อลอยและดูงุนงง
ด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาของเขา เขาจูบที่ปลายจมูกของเธอ และเลื่อนมือข้างขวาขึ้นไปที่ผมนุ่มเหมือนเส้นไหมของเธอ ริมฝีปากของเขาลดต่ำลงมา ประกบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เป็นอารมณ์ที่......ถวิลหามากกว่าเดิม
ลิ้นของเขาสัมผัสริมฝีปากของเธอที่ไวต่อสิ่งกระตุ้นแปลกใหม่นี้ ปากของเธอเผยอออกเพียงเล็กน้อย และ เขาไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดรอดไป ลิ้นของเขาเลื่อนเข้าไปในปากอุ่นๆ เพื่อลิ้มรสชาติอันหอมหวานของเธอ
เฮอร์ไมโอนี่จูบเขากลับอย่างกล้าๆกลัวๆในทีแรก จากนั้นจึงเริ่มเรียนรู้จังหวะในการจูบ ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงมากขึ้นในขณะที่ จังหวะการเต้นของหัวใจก็เพิ่มขึ้นด้วย เธอรู้สึกว่าปอดทั้งสองข้างกำลังแผดเผา เธอต้องการอากาศแล้วในตอนนี้ เดรโกดึงริมฝีปากออกจากเธอเพื่อให้เธอสูดลมหายใจ และไล่จูบไปที่คอของเธอเบาๆ
เขาจูบเธอ พร้อมกับสำรวจแก้มสีชมพูน่ารักที่หอมละมุลและคางของเธอ ในขณะเดียวกันเฮอร์ไมโอนี่ ปล่อยให้มือของเธอเตล็ดเตร่ไปทั่วกล้ามเนื้อด้านหลังของเขาอย่างลืมตัว ผ้าลินินราคาแพงที่เขาสวมใส่อยู่คืออุปสรรคเดียว ที่กั้นระหว่างมือของเธอกับผิวหนังของเขา จากนั้นเขาจึงประกบปากเธออีกครั้ง และเธอต้องอ้าปากค้าง เมื่อเดรโกพาพวกเขาทั้งสองหายตัวไปยังทางเดินหน้าประตูห้องนอนที่เธอพักอยู่ภายในคฤหาสน์นั้น
เดรโกโน้มตัวลงประชิดเธอ หลังของเธอกระแทกยันกับกำแพง จูบของเขาช่างอ่อนนุ่มละมุนละไมและลื่นไหลซึ่งทำให้เธอต้องร้อนเป็นไฟ มือด้านซ้ายของเขากางออกอยู่ที่ด้านหลังของเธอเพื่อทำให้เธอเข้ามาใกล้มากขึ้น ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็ช่วยผยุงเธอไว้ไม่ให้ล้ม เฮฮร์ไมโอนี่ได้แต่คิดถึงสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนกำมะหยี่จากริมฝีปากของเขา ชีพจรของเธอกำลังเต้นเร็ว และการสัมผัสทั้งหมดนี้ไม่อาจเพียงพอสำหรับเธออีกต่อไป
หลายนาทีที่ยาวนานของการจูบอย่างรุ่มร้อน เฮอร์ไมโอนี่ได้ยินเสียงเดรโกราวกับว่ามันดังอยู่ในอุโมงค์ที่ทอดยาว
“เฮอร์ไมโอนี่...” เดรโกกำลังพึมพำเรียกชื่อเธอในระหว่างการจูบ
“เฮอร์ไมโอนี่” เขาเริ่มอีกครั้ง
“เธออยากให้ฉันหยุดไหม” ในตอนนี้เธอไม่อาจคิดอะไรได้อีก เธอกำเสื้อของเขาแน่น
“ไม่! นาย...จูบ...สมบูรณ์แบบที่สุด”
“เฮอร์ไมโอนี่” เดรโกเรียกชื่อเธอ หลังจากจูบเธออย่างประณีตอีกครั้ง ก่อนจะหยุดชั่วครู่เพื่อมองเธอ ดวงตาสีเทาของเขาแผดเผาดวงตาของเธอ คล้ายกับเหล็กที่หลอมละลาย
“ถ้าไม่หยุดในตอนนี้ เราจะต้องลงเอยบนเตียงของฉัน เธออยากให้เรามีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้หรือเปล่าเฮอร์ไมโอนี่”
คำพูดของเขาทลายหมอกแห่งความปรารถนาของเธอ
“ฉัน-ฉันไม่เคย เอ่อ-นายก็รู้ ฉันอยากจะรอจนกว่า-โอ้! เดรโก ฉันเสียใจ ฉันไม่คิดว่า... ฉันแค่ยังไม่พร้อมที่จะ...” เดรโกตัดบทด้วยการประทับจูบของเขาลง เมื่อรู้ตัวอีกทีเธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา และเขากำลังอุ้มเธอเข้าไปในห้อง เธอพบว่าตัวเองอยู่บนโซฟา เดรโกคุกเข่าอยู่ข้างๆเธอ เขาจูบเธออย่างช้าๆ อ่อนโยนและความใคร่กระหายที่มีในตอนนั้นเริ่มลดลงแล้ว ในที่สุดเขาก็เอียงหน้าผากของเขาไปกับหน้าผากของเธอและถอนหายใจ
“ชู่! เธอทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ”
“อะไรนะ?” เฮอร์ไมโอนี่ร้องถาม
“ฉันจะทำมันได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่รู้ว่าต้องทำแบบไหน ฉันหมายถึง...ฉันไม่มีประสบการณ์มากนักในเรื่องทำนองนั้น และฉันก็เกือบจะทำมัน และ... - - - -”
“เฮ้” เดรโกแทรกในขณะที่เธอโวยวายและในตอนนี้เธอเกือบจะร้องไห้แล้ว
“เธอคือผู้หญิงที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ เธอไม่รู้หรอกว่ามันกระตุ้นอารมณ์แค่ไหนที่ได้รู้ว่าเธอไม่เคยใกล้ชิดกับใคร แต่เธอเกือบจะหัวเสียเพราะฉัน ฉันพูดได้ว่ามันมากกว่าคำพูดใดๆ” เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นทั่วร่างกายของเธอเพราะคำพูดของเข า เขาไม่ได้หัวเราะที่เธอยังเวอร์จิ้น เขาคิดว่ามันเซ็กซี่ เธอโน้มตัวไปข้างหน้า มอบจูบลึกซึ้งและอบอุ่นที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมายให้แก่เขาอย่างอายๆ
“ถึงอย่างไรฉันก็ไม่คิดว่าเราจะทำอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ” เขาพูดเมื่อเธอผงะตัวออก รอยยิ้มของเขาสั่นเล็กน้อย ลมหายใจถี่เร็วขึ้น
“ตอนที่ฉันกับรอนคบกัน หลังจากที่จบการศึกษา ฉันคิดจริงๆว่าเราจะเข้ากันได้ นายรู้ใช่ไหม จากนั้นไม่กิอาทิตย์ต่อมา สงครามเริ่มต้นขึ้น และเรายากที่จะได้พบกันเพราะมีหน้าที่ที่แตกต่างกัน ฉันเลิกกับเขาเมื่อฉันต้องเดินทางกลับไปกลับมาประเทศไทย เพื่อฝึกการพินิจใจ หลังจากสงครามฉันย้ายไปอยู่ที่นั่นโดยเฉพาะ” เธอมองเขาอย่างเสียใจ
“ไม่มีโอกาสที่จะเดทในวัดไทยเช่นกันถ้านายพบว่าตัวเองอยู่ที่นั่น 4 เดือนผ่านไปเมื่อสิ้นสุดการฝึก และฉันกลับบ้าน รอนกับฉันพยายามเริ่มต้นใหม่แต่มันไม่เป็นผล เราทั้งคู่เปลี่ยนไปมาก และมีความต้องการหลายอย่างที่ไม่เหมือนกัน ตอนนี้ฉันอายุ 21 และยังไร้ประสบการณ์ในเรื่องความสัมพันธ์จริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงนาย ฉันแค่ - - -”
“เฮอร์ไมโอนี่” เดรโกพูด เขาสัมผัสที่หลังของเธอเบาๆในขณะที่เขากอดเธอ
“เธอไม่ต้องอธิบายอะไรให้ฉันฟัง ฉันไม่ใช่ยักษ์กินคนนะ เธอรู้ไหม ฉันไม่เป็นไรที่เธอ...ปฏิเสธฉันในตอนนี้” เขายิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ และหน้าแดง
“ฉันควรจะออกไปซะที หรือไม่ ฉันก็คงออกไปไหนไม่ได้เลย” เขาพูด
เฮอร์ไมโอนี่อยากบอกให้เขาอยู่กับเธอสักพัก แต่เธอเข้าใจว่าเขาต้องพยายามควบคุมความปรารถนาของตัวเองแค่ไหน เธอเดินไปส่งเขาที่ประตูและยืนพิงประตู เมื่อเขาจูบเธออีกครั้ง ดึงเธอเข้ามากอดอย่างรุนแรงก่อนที่จะตัดสินใจจากเธอไป เขาหายตัวไปยังห้องของตัวเอง ดวงตาสีเทามองเธออย่างรักใคร่และอาวรณ์ ก่อนที่เขาจะหายตัวไป
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกอ่อนเพลียเมื่อเขาออกไปแล้ว ทั้งหมดที่เธอทำได้คือถอดเสื้อออก และเตรียมตัวเข้านอน เธอเปลี่ยนชุดนอนกึ่งชุดชั้นในสีเนื้อตัวใหม่ที่ เมอร์ซิเออร์เบโลซ พูดชักชวนให้เธอใส่
‘อย่างน้อยที่สุดถึงฉันจะมีเซ็กส์ไม่ได้ ฉันก็ยังดูเซ็กซี่’ เธอคิดทันทีที่กำลังล้มตัวลงนอนแต่แทบจะในทันทีเช่นกันที่ชังกี้เข้ามาในห้องของเธออย่างเร็ว
เฮอร์ไมโอนี่มองเอลฟ์ตัวจ้อย ในมือกำลังถือถ้วยยา มันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยในขณะที่เธอลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง เธอรีบสวมเสื้อคลุมเข้าชุด เดินอย่างเร่งรีบและตามชังกี้เข้าไปในห้องของเดรโก เขากำลังนั่งอยู่บนเตียง ผมของเขาเปียกจากการอาบน้ำ และเขาอยู่ในชุดกางเกงนอนพอดีตัวสบายๆ เขากำลังจะสวมเสื้อทีเชิร์ตสีขาวสะอาด เฮอร์ไมโอนี่กัดริมฝีปากของตัวเอง เมื่อมองเห็นแผ่นอกที่มีมัดกล้ามของเขา
เมื่อเขาเห็นคนทั้งสอง ที่กำลังรอส่งถ้วยยาให้ เดรโกโยนเสื้อไว้ข้างๆและสายตาของเขาติดแน่นอยู่กับเธอในแบบที่ทำให้หัวใจกำลังจะหยุดเต้น เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปรับถ้วยยาจากชังกี้
“ขอบใจชังกี้ไปได้แล้ว” ชังกี้จากไปก่อนที่เธอจะทันได้เปิดปากเรียกให้มันหยุด
“บ้าที่สุด เฮอร์ไมโอนี่” เขาพูดวางถ้วยยาลงบนโต๊ะเสียงดัง
“เธอพยายามฆ่าฉันใช่ไหมที่เข้ามาที่นี่ในชุดแบบนั้น”
เธอมีเวลาแค่เสี้ยววินาทีมองเขาด้วยความงุนงง ก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้าไปหาและใช้ปากของเขาบดขยี้เธอ วินาทีต่อมาแขนของเธอโอบล้อมรอบคอของเขา นิ้วมือของเธอจมอยู่ในผมของมัลฟอย และความคิดทั้งหมดก็หายวับไป
มือของเดรโกเลื่อนต่ำลงไปที่หลังของเธอเพื่อดึงเธอให้เข้ามาใกล้ขึ้นอีก ริมฝีปากของเขาย้ายลงมาสัมผัสบริเวณซอกคอของเธอ จากนั้นละทิ้งมันไปเพื่อเริ่มต้นจูบที่ปากอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่รู้ว่าทุกอย่างกำลังร้อนขึ้นอย่างเร็วแต่เธอไม่อาจหยุดมันได้มากไปกว่าการหยุดหายใจ
ในที่สุดเดรโกหยุดจูบที่กำลังโหมกระหน่ำ และกำลังร้อนเพิ่มขึ้นของพวกเขา เขาช่วยส่งเธอไปยังประตูหน้าห้องของเธอ ก่อนที่เขาจะพูดข้างๆหูของเธอว่า
“ได้โปรดเฮอร์ไมโอนี่ ไปซะเถอะ ถ้าเธอกลับมาที่นี่อีกในคืนนี้ฉันจะไม่รับผิดชอบสิ่งที่จะเกิดขึ้น” เขามอบจูบครั้งสุดท้าย และปล่อยเธอไป เธอปิดประตูห้องและยืนพิงประตู เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจออกมาแรงๆ เธอรีบลุกไปที่เตียงนอน และซุกอยู่ภายใต้ผ้าห่มอุ่นๆ เธอรู้สึกคล้ายกับว่าได้กลับไปอยู่ในอ้อมแขนของเดรโกอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่พยายามทำในสิ่งที่เธอทำเสมอ เวลาที่เธอถูกก่อกวนทางอารมณ์ ด้วยการเปิดไฟข้างเตียงและอ่านหนังสือ
TO BE CON..>>>>>>>>
ความคิดเห็น