คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : เผชิญหน้ากับความกลัว
HERMIONE MALFOY 3 เผชิญหน้ากับความกลัว
เดรโกถูกห้อมล้อมไปด้วยคำทักทายจากเพื่อนๆของเขา แต่ชายหนุ่มกลับไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาเองกำลังภวงค์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทางฝั่งของเฮอร์ไมโอนี่บ้าง แน่นอนแฮร์รี่คงรับรู้เรื่องราวแล้วแต่เขาจะทำท่าทางอย่างไรกับเพื่อนสาวคนสวยของเขานี่สิที่น่าสนใจ
อย่างไรก็ดี มันคงจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาจะอยู่ห่างจากพวกนั้น ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะโดนวิสลี่ส์ตะครุบตัวทำร้ายเขาทางด้านหลังก็เป็นได้ ไอ้เจ้านี่มันยิ่งขี้หงุดหงิดอยู่ด้วย
เดรโกพยายามทำท่าราวกับสนใจในสิ่งที่แครบและกอยล์กำลังเล่าเรื่องราวต่างๆในช่วงสุดสัปดาห์ของพวกเขา
“แล้วนายล่ะไปทำอะไรมาบ้าง” คำถามของกอยล์ลอยเข้ามาในโสตประสาทของเดรโก แต่เขาทำเพียงแค่ยักไหล่และยิ้มให้พวกเขาอย่างมีเลศนัย
“นายต้องไม่เชื่อเรื่องที่ฉันจะบอกแน่”เดรโกส่งยิ้มร้ายไปให้
“ก็ลองบอกพวกเรามาก่อนซิ” แครบกอดอกถามอย่างอยากรู้
ในขณะที่เดรโกกำลังจะเปิดปากบอกเล่าเรื่องราวที่จะทำให้พวกเพื่อนบ้านของเขาตกใจ อยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงแสดงความยินดีดังขึ้นมาจากข้างหลังของเขา
เสียงซึ่งเรียกความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดี เสียงซึ่งดังมาจากลุ่มของพวกแฮร์รี่ พอตเตอร์นั่นเอง
เดรโกเลียริมฝีปากที่แห้งผากแล้วจ้องมองไปยังภรรยาสาวของเขาว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ได้เวลาแล้วสินะ! เดรโกคิดอย่างร้ายกาจตามแบบฉบับของเขา
แต่เมื่อเดรโกยังเห็นเธออึกอักและนิ่งๆอยู่เขาก็หมดความอดทน เขาผละออกห่างจากกลุ่มเพื่อนสลิธลีนของเขาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและเดินอาดๆมาทางเฮอร์ไมโอนี่ คว้าเอวของเธอจากด้านหลังดึงเธอให้เอนมาพิงที่ตัวเขา
เฮอร์ไมโอนี่กัดริมฝีปากอย่างขุ่นเคืองเมื่อเดรโกถือวิสาสะโอบเข้าที่เอวของเธอ มืออีกข้างของเดรโกสัมผัสลงบนเส้นผมสีน้ำตาลสลวยยาวประบ่าของเฮอร์ไมโอนี่อย่างจงใจ หญิงสาวพยายามสะบัดตัวออกจากวงแขนที่รัดรึงของเขา แต่เดรโกกลับขืนตัวหญิงสาวไม่ให้ไปไหนซะอย่างงั้น เฮอร์ไมโอนี่เผลอสะบัดหน้าหันมามองเขาอย่างขุ่นเคืองและวินาทีนั้นที่ทำให้ทั้งเธอและทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึงเมื่อเดรโกใช้ความว่องไวของเขาโดยแกล้งจุ๊บลงที่ริมฝีปากของเธอเบาๆอย่างรวดเร็ว เหมือนหยอกล้อและดึงหน้าเขาออกในทันทีเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงจัดด้วยความโกรธและอาย แต่เธอก็พยายามระงับอารมณ์ไว้อย่างเต็มที่แล้วในตอนนี้
เฮอร์โอนี่บอกให้ตัวเองพยายามระงับอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยวให้ผ่อนคลายลงและพยายามจะพูดบางสิ่งออกมา สิ่งไหนก็ได้ที่ช่วยให้เธอสามารถบอกความเป็นจริงที่พวกเขาทั้งหลายได้เห็นในสถานการณ์เช่นนี้
“เธอ...อึม..หึ?” รอนที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆจินนี่พยายามจะถามคำถามที่ดูเหมือนทุกคนก็อยากจะเอ่ยมันออกมา แต่ก็ไม่สามารถจะพูดมันออกมาได้
“พวกเรา...อึม...” เฮอร์ไมโอนี่มองไปทางเดรโกราวกับจะกินเลือดกินเนื้อในขณะที่เขากำลังยิ้มละมัยให้กับเธอ
“นี่คือ คุณนายน้อยมัลฟอย” เดรโกยิ้มให้กับทุกคนในขณะที่ช่วยเฮอร์ไมโอนี่แนะนำตัวตนที่แท้จริงของเธอให้ทุกคนรับรู้ ต่างจากเฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังถูกกดดันอย่างหนัก เธอหยิกแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาโดยแรง
“ซู๊ด “เดรโกแกล้งส่งเสียงสำออยดังลั่น”ที่รักของฉันช่างร้อนแรงจริงๆ”เขาแกล้งเปรยออกมาดังๆข้างหูเธอเพื่อจงใจให้ทุกคนได้ยิน
ไม่มีเสียงตอบรับกับเรื่องที่เดรโกเพิ่งบอกไป ทุกอย่างไม่ไหวติง เฮอร์ไมโอนี่เพิ่งสังเกตเห็นว่าแครบและกอยล์รวมทั้งทุกคนที่อยู่บ้านสลิธลีนจ้องมาทางเธอด้วยความตกใจ
หญิงสาวหัวเราะอย่างประหม่า สายตาของเธอจ้องมองไปทางแฮร์รี่และรอนราวกับว่าเธออยากจะพูดแก้ตัวให้พวกเขาเข้าใจ
“เธอท้องหรอ” รอนถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบของทุกคน
เฮอร์ไมโอนี่ครุ่นคิดไปถึงสิ่งต่างๆ หญิงสาวมองไปยังเดรโก ชายหนุ่มกำลังระเบิดเสียงหัวเราะ บรรดาเพื่อนๆของเฮอร์ไมโอนี่ต่างหันไปมองที่เดรโกกันเป็นแถวด้วยความแปลกใจ
“เปล่า ฉะ ฉันไม่ได้ท้อง” เฮอร์ไมโอนี่สถบออกมาดังๆ หญิงสาวพยายามจะเบนความสนใจของทุกคนออกจากเดรโกที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆเธออย่างบังคับตัวเองไม่อยู่
และนี่เป็นครั้งที่สองที่ออกมาจากปากของรอน แต่ดูเหมือนว่าเดรโกจะช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย เพราะว่าตัวเขาเองนั่นแหละที่กำลังสนุกไปกับการหยอกล้อและแก้แค้นแฮร์รี่และรอน
ท้องเหรอ ตอนนี้เนี่ยนะ ทำไมเขาคิดแบบนั้นเนี่ย ! เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างหงุดหงิด เธอมองไปที่รอนและแฮร์รี่ด้วยสายตาที่ติเตียน
เดรโกไม่รู้ว่าเรื่องราวจะไปได้ดีมั้ย แต่ในตอนนี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ดวงตาที่เปล่งแสงของเฮอร์ไมโอนี่ด้วยสายตาที่งุนงง ชายหนุ่มรู้เพียงว่าพวกนั้นไม่มีสิทธ์มาทำให้ภรรยาของเขาต้องเจ็บช้ำมากไปกว่านี้ แต่เหตุผลทั้งหมดมันก็มาจากเขา
เอ๊ะ นี่เขาสงสารเธออยู่หรือเนี่ย ไม่ใช่หรอก เขาเพียงแต่คิดว่าภรรยาของเขา ซึ่งอยู่ในตระกูลมัลฟอยจะไม่มีใครมาทำร้ายได้ต่างหาก
“วีสลีย์ นายทำเอาฉันช็อคไปเลยนะ” เดรโกส่ายหัว “นายรู้จักเฮอร์ไมโอนี่ดีกว่าที่จะถามคำถามงี่เง่านั้นออกมาไม่ใช่หรอ”
“ฉันรู้” วีสลีย์พึมพำออกมาอย่างสำนึกผิด
“นี่มันเรื่องล้อเล่นใช่มั้ย” แฮร์รี่ถามออกมาด้วยเสียงที่อ่อนไหว เขามองไปยังเฮอร์ไมโอนี่และเดรโกด้วยสายตาที่ยังมีความหวังเหลืออยู่ เขาหวังว่ามันจะเป็นตลกอันร้ายกาจ
เดรโกหรี่ตาลง ชายหนุ่มคว้าข้อมือของเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นมาและโชว์แหวนเพชรเม็ดโตให้พวกเขาดูอีกรอบหนึ่ง
“นี่มันดูเหมือนเรื่องล้อเล่นหรือไง”
แฮร์รี่เห็นการแสดงออกที่ดูจะลังเลนิดๆที่ทั้งสองมีให้กันอย่างไม่ต้องสงสัย ราวกับเดรโกหรือไม่ก็เฮอร์ไมโอนี่พูดมามันคือเรื่องล้อเล่น
“ฉันว่าเราคงต้องเอาทะเบียนสมรสมาให้ดูซะแล้วล่ะ ที่รัก” เดรโกหันกลับไปยังเฮอร์ไมโอนี่ แค่เพียงช่วงเวลานั้นชายหนุ่มก็ได้เห็นแววตาขุ่นเคืองของหญิงสาวมองกลับมาที่เขา
“เอาล่ะ ฉันจะแยกออกไปก่อนก็ได้ แต่ที่รัก เธออยากจะแสดงความรักเล็กๆน้อยๆกับฉันก่อนที่เราจะแยกกันมั้ย” เฮอร์ไมโอนี่ถลึงตาใส่เดรโกและแอบทำปากเหมือนจะด่าเขาเสียเหลือเกิน
“พวกเธอสองคนจะทำอะไรกันเหรอ”จินนี่พูดขึ้นมาอย่างไร้เดียงสาเล็กน้อย ทั้งแฮร์รี่และวีสลีย์ต่างทำท่างงเป็นไก่ตาแตกไปตามๆกัน ส่วนเดรโกก็รับรู้ได้ถึงปฎิกริยาของทางบ้านของเขาเช่นกันโดยเฉพาะแครบและกอยล์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา
เดรโกส่งยิ้มร้ายไปให้ภรรยาหมาดๆของเขา พระเจ้าช่วย เธอควรจะแสดงให้ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นคู่รักที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆมากกว่า ไม่ใช่แค่คู่ขาชั่วครั้งชั่วคราว
“แต่ฉันคิดว่า อย่าเลย อย่าทำแบบนั้นต่อหน้าเพื่อนๆของเราดีกว่า นะที่รัก” ชายหนุ่มลดเสียงต่ำลงดูมีนัย
“ฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะอายุมากพอที่จะได้รับรู้และห็นมัน”
รอนผู้ที่ไม่ได้กลัวเกรงต่อเดรโกตวัดสายตาส่งไปให้เดรโกอย่างแค้นจัด เดรโกยิ้มเยาะพวกเขาเล็กน้อย และรู้ได้ว่าพวกนั้นเข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อ ออกมารวมถึงรอยยิ้มร้ายที่เขาส่งออกไป
“แม่งเอ้ย” รอนสถบออกมา “ไปให้พ้นเลยมัลฟอย ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายร่ายมนตร์อะไรใส่เฮอร์ไมโอนี่ แต่ไม่มีทางที่เฮอร์ไมโอนี่จะยอมแต่งกับนายแน่ๆ”
“เขาไม่ได้ร่ายมนตร์อะไรใส่ฉันเลย รอน ดัมเบิลดอร์จัดการให้พวกเราแต่งงานกันด้วยตัวของเขาเลยล่ะ ไม่เชื่อนายลองไปถามศาสตราจารย์ดูสิ” เฮอร์ไมโอนี่กอดอกอย่างท้าทาย ส่วนเดรโกทำได้เพียงกลั้นหัวเราะของเขาเอาไว้สุดชีวิต
อ๊า ชีวิตใกล้จะสมบูรณ์เต็มทีแล้วสินะ? เดรโกคิดอย่างร่าเริง
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจพลางคิดไปว่า เรื่องมันคงจะง่ายขึ้นถ้าตัวเธอได้บอกเรื่องจริงกับแฮร์รี่และรอน พวกเขาจะได้ไม่ต้องมากังวลกับเรื่องนี้ และทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นอย่างเดิม
หญิงสาวเพิ่งคิดได้ว่าการที่เธอตอบตกลงแต่งงานกับเดรโกมันช่างเป็นแผนการที่โง่เง่าสิ้นดี เพื่อนของเธอจะไม่มีวันพูดกับเธออีก แล้วความสงบความรักบ้าบออะไรนั้นมันจะมีค่าอะไรถ้าต้องถูกแฮร์รี่และรอนเกลียด แต่อะไรจะทำให้พวกนั้นกลับมาชอบเธอได้อีกครั้งนะ
หญิงสาวรู้สึกได้ถึงตัวเองที่เล็กลงราวกับว่าจะมีคำถามที่เธอกลัวถามขึ้นมาอีก
พวกนั้นต้องคิดว่าเธอกำลังมีความรักแน่เลย
แล้วเพื่อนแท้ของเธอจะทิ้งเธอไปเพราะความรักโง่ๆหรือเปล่า
พระเจ้า ฉันอยากจะอาเจียนจริงๆ ตกหลุมรักมัลฟอยเนี่ยนะ โกหกชัดๆ
เดรโกรู้สึกได้ถึงใครบางคน มาแตะที่ไหล่ของเขา เขาเหลียวกลับไปและพบกับหญิงสาวที่คอยติดหนึบเขาตลอดเวลาตั้งแต่ปีหนึ่ง แพนซี่ พาร์กินสัน
เฮอร์ไมโอนี่หันกลับมามองสามีที่น่ารำคาญของเธอ แต่เธอก็พบว่าความสนใจของเดรโกได้เบนออกจากกลุ่มเพื่อนของเธอไปยังแพนซี่ พาร์กินสันเสียแล้ว
ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ปรากฎรอยยิ้มจางๆส่งไปให้กับหญิงสาวที่มีสีหน้าตกใจและโกรธเกรี้ยวอยู่ในตอนนี้
พวกเธอคงได้ข่าวนี้แล้วซินะ! เฮอร์ไมโอนี่คิดพลางยิ้มเยาะ
“นะ…นายแต่งงานกับยัยนี้หรอ” แพนซี่ถามขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แต้มไปด้วยความโกรธและมันเป็นสิ่งที่ดูไม่สวยเลยในสายตาของเฮอร์ไมโอนี่
หึ !บางครั้งสิ่งนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาอย่างห็นได้ชัด ใช่ !แพนซี่อิจฉาเธอ เฮอร์ไมโอนี่รอสิ่งนี้มาตลอด
“เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง พาร์กินสัน” เฮอร์ไมโอนี่ส่งยิ้มหวานไปให้ พร้อมกับแกล้งกระโดดกอดแขนมัลฟอยเอาไว้อย่างแนบสนิท ทำให้แพนซี่ต้องอ้าปากค้างด้วยความโกรธ
“มันโรแมนติกมากเลยล่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พึมพำขึ้นมาเสียงอ่อนเสียงหวาน ทำเอาทั้งแพนซี่และคนอื่นๆในบ้านสลิธีรินถึงกับตะลึงด้วยความตกใจ ทุกคนต่างกระซิบกระซาบกันใหญ่อย่าสนุกปาก
“ใช่มั้ยที่รัก”หญิงสาวถามกลับมายังสามีของเธอ พร้อมกับหลิ่ตาให้เขา
เห็นได้ชัดว่าเดรโกไม่ใช่คนเดียวที่ทำเอาทุกคนอึ้ง ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็แสดงละครได้เนียนสุดๆเช่นกัน อาจจะเป็นเพราะ แพนซี่ พาร์กินสัน ที่ทั้งคู่ต่างก็ไม่กินเส้นกันอยู่ก็ได้
เดรโกรู้ดีว่าความจริงแล้วมันก็แค่เรื่องตลกๆเพียงแค่เขามองตาของเฮอร์ไมโอนี่ ก็รู้ได้ว่ามันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นในงานแต่งของพวกเขา
“คัฟเค้กนั้นก็อร่อยมากๆ” เดรโกพูดออกมาอย่างขบขันและไหลไปตามน้ำพร้อมกันกับเธอ แต่เขาขอพูดอะไรให้เจ้าแฮร์รี่มันเต้นเสียหน่อยเถอะ “แต่ฉันชอบสามวันสามคืนหลังจากวันแต่งงานของเรามากกว่ามันสุดๆไปเลยเธอว่าไหมที่รัก”
เฮอร์ไมโอนี่ตาโตเธอกระทุ้งข้อศอกเข้ากับท้องของเดรโกทำเอาชายหนุ่มถึงกับจุกจนคัวงอ
“เดรโก” เสียงเรียกแหลมๆของแพนซี่เรียกความสนใจจากเดรโกได้เป็นอย่างดี
“เธออยากจะแสดงความยินดีกับฉันหรอ” เดรโกส่งยิ้มหวานไปให้ “คิดยังไงล่ะเนี่ย”
แพนซี่ดูเหมือนจะไม่สนใจกับสิ่งที่เดรโกพูดมาเป็นนัย เธอยังคงถามเดรโกต่อด้วยน้ำเสียงสะบัดๆ
“เดรโก นายทำได้ยังไง ยัยนี้เป็นผู้หญิงไม่ดี มันมีเลือดชั้นต่ำ นายยอมทิ้งทุกอย่างได้ยังไง”แพนซี่ยังคงไม่หยุดพูด จนเดรโกต้องเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ
“แพนซี่ ฉันอยากให้เธอขอโทษภรรยาของฉัน” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูนิ่งๆแต่ดวงตาของเขาที่จ้อง ลงไปในดวงตาของแพนซี่นั้นดูดุดันและแข็งกร้าว
มันไม่ใช่การขอร้องจากเดรโก มัลฟอย แต่มันคือคำสั่งจากเขามากกว่า
มันเป็นการยากที่แพนซี่จะอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ได้ เธอมองไปยังแครบและกอยล์เพื่อขอความช่วยเหลือแต่พวกเขาทั้งสองกลับพยักหน้าให้แพนซี่ทำตามที่เดรโกบอก
แพนซี่หันกลับมามองที่เดรโก เขายังคงจ้องเขม็งมายังเธอ “ฉะ ฉัน…ขอโทษที่พูดไม่ดีออกไป” แพนซี่พึมพำ และวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
เดรโกหันกลับมาที่ที่พวกสลิธีรินมองอยู่ ทุกสายตาจ้องมองมาที่เขา ชายหนุ่มมองไปยังแครบและกอยล์ที่เดินเข้ามาหาเขาทันที
“ยินดีด้วยมัลฟอย” พวกเขาเปิดปากพูดออกมาทันที แต่สายตาที่แสดงออกถึงความแปลกประหลาดยังคงมองไปยังเฮอร์ไมโอนี่เช่นเดิม
“ขอบคุณทุกคน” เดรโกส่งยิ้มไปให้ “แต่ยังไงซะคงต้องขออภัย”ชายหนุ่มส่งสายตามายังภรรยาของเขาอย่างอ่อนโยน
“พวกเราคงต้องกลับไปที่ห้องของเรากันก่อน ถ้าจะแสดงความยินดีหรืออะไรก็ตาม” ชายหนุ่มเน้นอย่างชัดเจน พร้อมส่งสายตาไปยังทุกคนในบ้านสลิธีรินและกริฟฟินดอร์ “ก็รอตอนกินข้าวกลางวันล่ะกัน”
ทุกคนทั้งสองบ้านต่างพยักหน้ารับกันอย่างงุนงง พร้อมกับปล่อยให้เดรโกและเฮอร์ไมโอนี่อยู่กันตามลำพังที่ชานชาลารถไฟ
“เออ-นาย” เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้วเธอกำลังสับสนกับสิ่งที่เขาทำกับแพนซี่เมื่อกี้
“ฮือ….ว่าไงล่ะ”เดรโกยักคิ้ว “เธอจะพูดอะไรกับฉันเหรอที่รัก”
เฮอร์ไมโอนี่กระทืบเท้า “ไม่ต้องมาแสดงละครแล้ว ถามอะไรหน่อยสิ เมื่อกี้นาย
“ใช่ และมันเป็นอะไรหริอไง …”
“เพราะมัน”เฮอร์ไมโอนี่สับสนไปหมดแล้ว “นายเรียกฉันว่าพวกเลือดสีโคลนมาทั้งชีวิตของฉัน แล้วมันจะเป็นอะไรไปล่ะถ้าแพนซี่ก็จะเรียกแบบนั้นบ้าง”
“ตอนนี้…เธอคือมัลฟอย” ชายหนุ่มยักไหล่และพูดเหมือนไม่แยแส “ถ้าแพนซี่ดูถูกเธอ ก็เท่ากับว่ายัยนั้นดูถูกฉันด้วย”
เดรโกเหมือนไม่อยากจะเชื่อ ว่าเฮอร์ไมโอนี่จะมีปัญหากับเขา ในการที่เขาปกป้องเธอ ไม่เห็นต้องสงสัยอะไรมากเขาก็แค่ให้เกียรติเธอก็เท่านั้น แต่เหมือนมีอีกเสียงที่อยู่ลึกๆในใจของเขา มันไม่ใช่แค่นั้นหรอก ละมั้ง
เฮอร์ไมโอนี่ยังคงจ้องเดรโก ราวกับคิดว่า มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับเธอ เธอไม่อยากให้เขาต้องทำดีกับเธอมากนักเหตุผลนะเหรอ พวกเราไม่ได้รักกันนะสิ การทำแบบนี้มันอาจทำให้เธอหวั่นไหว
หวั่นไหวเหรอ! ไม่มีทาง เธอมันบ้าไปแล้วเฮอร์ไมโอนี่ ไม่มีทาง เธอคิดพร้อมกับทำสีหน้าครุ่นคิด
เดรโกยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจกับท่าทางวิตกของเฮอร์ไมโอนี่ และก็เดินนำหน้าไปขึ้นรถ “มาเร็ว สาวน้อยเลือดสีโคลน ฉันหิวแล้ว”
“ชริ ทำมาเป็นพูด” เฮอร์ไมโอนี่บ่นพึมพำตามหลังชายหนุ่มไปแต่เธอก็ยังไม่ขยับอยู่ดี
เป็นเวลาชั่วครู่ จนเดรโกต้องลงมาจากรถม้าอีกครั้งหนึ่งเพื่อมาตามเธอ
“เป็นอะไรอีก ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง”คราวนี้เขาเริ่มหงุดหงิดเพราะความหิว
“ได้ยินแต่ไม่ทำ ”เฮอร์ไมโอนี่ตวาดเสียงเขียว เขาไม่มีอำนาจมาสั่งเธอ และเธอเองก็เกลียดนักกับไอ้ประเภทที่เป็นเผด็จการชอบให้คนทำตามคำสั่งแบบนี้
เดรโกเท้าสะเอวและมองเธอเขม็งเขาไม่อยากโมโหหรือทำอารมณ์ใส่เธออย่างน้อยเธอก็เป็นภรรยาของเขาแล้วในตอนนี้
“เธอนี่ชอบกวนประสาทฉันนักนะ”
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจและเริ่มทำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้กวนประสาทนายแต่ฉันยังไม่พร้อมจะกลับไปเผชิญหน้ากับทุกคนอีกในตอนนี้”
“ยังไงๆก็ต้องเจอ เธอหลบปัญหาไม่พ้นหรอก ขึ้นรถเสียทีเราจะได้ไปๆกัน”เดรโกสั่งเป็นครั้งที่สองแต่เฮอร์ไมโอนี่กลับยิ่งยั่วเขาให้โมโหยิ่งขึ้น โดยแกล้งทำเป็นมองดอกไม้เล็กๆที่อยู่ข้างๆรางรถไฟอย่างกับมันเป็นดอกไม้ของนางฟ้านางสวรรค์
และคราวนี้เดรโกไม่ยอมลงให้เธออีกแล้ว เขาเดินตรงมาหาเธอและช้อนร่างแบบบางของเธออุ้มขึ้นมาอย่างง่ายดายเสมือนกำลังอุ้มเจ้าสาวเพื่อผ่านประตูหอ
“เดรโก ปล่อยฉันลงนะ”เฮอร์ไมโอนี่ดิ้นขลุกขลักเพื่อให้เขาปล่อยเธอแต่เดรโกกลับเดินตรงไปที่รถอย่างหน้าตาเฉยไม่ได้สนใจอาการดิ้นรนของหญิงสาวในวงแขนแม้แต่น้อย
“ทำไมเธอไม่ยั่วฉันตอนอยู่ในห้องกันสองคนนะ”เดรโกถามเธอเมื่อวางเธอไว้ในรถม้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ทำไม”เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างแปลกใจ นี่เขาจะลงไม้ลงมือกับเธอเลยหรือไงกัน คนซาดิสต์ แต่คำตอบที่เธอได้รับมันทำให้เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับอยากกรี๊ดใส่หน้าเขาดังๆนัก
“ฉันจะได้ปล้ำเธอซะเลยนะสิ ถามได้”เขาพูดพร้อมกับปีนขึ้นมานั่งข้างๆเธอ เฮอร์ไมโอนี่ค้อนให้เขาและเขยิบหนีให้ห่างๆจากรัศมีของเขา พร้อมกับพูดต่อว่าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่มันก็พอที่เดรโกจะได้ยินอยู่ดี
“คนบ้า ลองสิ ฉันสาปนายเป็นตัวเฟเร็ตแน่ นายชอบไม่ใช่เหรอ”
เดรโกยิ้มเยาะให้กับภรรยาของเขาอย่างท้าทาย
”ทำเป็นพูดดีเข้าเถอะ ระวังตัวไว้ก็แล้วกันอย่ามายั่วโมโหฉันอีก”
ความคิดเห็น