คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4: Thinking Hard
Chapter 4: Thinking Hard
เฮอร์ไมโอนี่นอนอยู่บนเตียง ลูบไล้แมวของเธอด้วยความเอ็นดู และจ้องมองไปยังเพดาน คิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นในช่วงเดือนที่ผ่านมา มันทำให้เธอกลัว แฮร์รี่และรอนไปโรมาเนีย กับชาร์ลี เพื่อทำความคุ้นเคยกับพวกมังกร พวกเขาน่าจะชวนเธอ แต่เพราะมันมีห้องเพียงห้องเดียวสำหรับคนทั้งสองในแคมป์ของพวกเขาใช่ไหม? เธอจึงไม่ได้ไปกับพวกเขาด้วย เฮอร์ไมโอนี่สับสนเกินกว่าที่จะแกล้งทำเป็นไม่เสียใจ และถามถึงคำอธิบายในรายละเอียดต่างๆจากพวกเขา พวกเขาอยู่ที่นั่นในสองสัปดาห์ที่ผ่านมาและทิ้งให้เธออยู่ที่นี่
เฮอร์ไมโอนี่เข้าใจว่ารอนขอให้แฮร์รี่ไปด้วย เพราะเธอเป็นผู้หญิงเธอจึงไม่ได้รับเลือก แต่มันเป็นเครื่องย้ำเตือนที่เจ็บปวดว่า ถ้ามีคนที่สำคัญเป็นอันดับสาม มันก็คงจะเป็นเธอ... มันเป็นแบบนั้นเสมอ รอนเป็นสิ่งที่แฮร์รี่จะคิดถึงมากที่สุดในการประลองไตรภาคีตอนปี 4 และรอนกับแฮร์รี่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เริ่มต้นในปีแรก ในขณะที่พวกเขาไม่ชอบเธอ ใช่! มันเป็นแบบนั้นมาตลอด และมันคงจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
อีกเรื่องหนึ่งที่อยู่ในหัวของเฮอร์ไมโอนี่คือ ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของเธอ ถัดไปจากโวลเดอ มอร์ ก็คือ เดรโก มัลฟอยนั่นเอง เขากลับไปยังฮอกวอตส์กับ ดัมเบิลดอร์ และสเนป เพื่อรักษาตัว และเฮอร์ไมนี่ไม่เคยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆกันแน่ มันกำลังทำให้เธอเป็นบ้า เธอส่งนกฮูกถึง ดัมเบิลดอร์ สองครั้งต่อวัน เธอทำเช่นนั้นมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว...ก่อนที่มักกอลนากัลจะขู่ว่า จะปลดเธอออกจากการเป็นหัวหน้านักเรียน ซึ่งมันทำให้เธอหยุดส่งจดหมายกับนกฮูกไปในทันที
เธอคิดว่าความตื่นเต้นที่ได้รู้ว่า เธอกำลังจะได้เป็นหัวหน้านักเรียนคงจะทำให้เธอไม่สนใจ มัลฟอยได้ แต่ไม่ใช่เลยเธอยังคงคิดถึงเรื่องของเขา เฮอร์ไมโอนี่จึงทึกทักเอาว่ามันคงจะเป็นธรรมชาติของความเป็นห่วงเป็นใยแบบที่ผู้หญิงมักจะเป็นของเธอเอง รวมกันกับความอยากรู้อยากเห็น ซึ่งครอบงำเธออยู่
ทั้งหมดที่ดัมเบิลเดอร์พูดคือ
“คุณมัลฟอยจะหายเป็นปกติดีได้ทันเวลาก่อนที่โรงเรียนจะเปิด
และได้โปรดมีความสุขกับวันหยุดภาคฤดูร้อนของคุณ
และหยุดส่งนกฮูกมาที่โรงเรียน ด้วยคำขอของคุณมัลฟอย”
คำสุดท้ายทำให้เธอหัวเราะ แต่มันไม่ได้ทำให้เธอหยุดคิดเรื่องเขาได้ และถ้าเธอส่งนกฮูกไปอีก มักกอลนากัล ต้องทำแบบที่เธอขู่ไว้อย่างแน่นอน
เธอรู้สึกวิตกและหวาดกลัวทุกครั้ง เมื่อนึกถึงเลือด แผลเป็น และรอยฟกช้ำของเดรโก เธอไม่เคยพบเห็นอะไรที่ดูเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสในชีวิตของเธอเท่านี้มาก่อน แม้ว่าเขาจะทำทีเหมือนกับว่าเขาพบเห็นสิ่นั้นมันมาโดยตลอดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ เหมือนดังที่เขานั่งเรียนอยู่ในห้องเรียนวิชาปรุงยาก็ตาม เธอก็คงคิดว่ามันน่าเ%Aจ็บปวดสำหรับเดรโ1 เขาเพียงแต่ทำเป็นเสแสร้งท่านั้น
“เขาโง่เง่าห่วยแตกที่สุด” เธอพูดพึมพำออกมาเสียงดัง
ในขณะที่เธอนึกถึงวันนั้นที่เขาบาดเจ็บเขากอดครุกแชงก์ด้วยความรัก และเดรโกพูดว่าเขาไม่ใส่ใจกับเลือดมักเกิ้ลของเธอ ‘มากนัก’ และตอนนั้นเธอคิดว่าเขากำลังจะตาย เฮอร์ไมโอนี่ใช้เวลาอยู่นานพยายามนึกว่าเขาถากถางเธอหรือไม่ ตอนที่เขาพูดว่าไม่ใส่ใจเรื่องสายเลือดของเธอ แต่เขาดูเหมือนจริงจังซึ่งมันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขามากมายนัก คำพูดนั้นมันชัดเจนและน่าแปลกใจอย่างที่สุด
ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ กำลังตั้งตารอคอยคำตอบของเธอ เธอรู้สึกกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่ทะนงตัวอย่างที่สุดถ้าจะมีอะไรที่เธอเกลียดก็คือ การแสดงความอ่อนแอ ต่อหน้าเขา ลองนึกดูซิ! ตอนที่เขาบาดเจ็บเจียนตาย เธอร้องตะโกนเรียกชื่อเขาว่า มัลฟอย! มัลฟอย... เธอไม่อาจอธิบายถึงปฏิกิริยานั้นได้ทั้งหมด เมื่อเธอบอกเรื่องนี้กับแฮร์รี่ และรอน (เธอไปที่บ้านโพรงกระต่ายก่อนที่พวกเขาจะจากไปโรมาเนีย) พวกเขาอ้าปากค้าง ทั้งคู่เห็นด้วยกับเหตุผลสองถึงสามอย่าง นั่นคือ :
1) เดรโกสมควรจะได้รับมันแล้ว
2) ใครบางคนอาจจะเริ่มหน่ายกับเขาที่ทำตัวงี่เง่าตลอดเวลา
3) เฮอร์ไมโอนี่แค่ตกใจกับเลือด แต่ถ้าเขาตายเธอควรจะมีความสุขมากกว่า
เฮอร์ไมโอนี่เห็นด้วยกับสองข้อแรก แต่ข้อที่สาม...เธอไม่แน่ใจนัก ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยเรื่องเครียดกับการปรากฏตัวของโวลเดอมอร์ บ่อยครั้งที่เขาพยายามจะฆ่าเพื่อนของเธอ และพ่อ แม่ของเธอก็เริ่มห่างไกลจากเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ไหนจะเรื่องการเรียน และชื่อเสียงของเธอ เฮอร์ไมโอนี่คิ้วขมวดในขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ที่เธอจะต้องมีแต่เรื่องให้คิดมาก แม้ว่าเธอจะเป็นคนสร้างความคิดทั้งหลายขึ้นมาด้วยตัวของเธอเองก็ตาม
ใช่! ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ทุกสิ่ง แต่มันค่อนข้างจะเห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้ถึงมันโดยแท้จริงซะทีเดียว เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้หากในตำรามี เธอจำในสิ่งที่เธออ่านได้ และเธอมักจะอ่านบ่อยๆ มันเป็นแบบนั้นเสมอ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่เคยรู้ถึงมันจริงๆนั่นก็คือเบื้องลึกของความรู้สึกทั้งหลาย และแค่เพราะว่าเธอชอบอ่านและตอบคำถามในห้อง ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสนุกสนานไม่ได้ เธออาจจะมีเรื่องสนุกสนานมากมาย เวลาที่เธอไม่ยุ่ง เธอแค่มีหน้าที่มากมาย และเธอต้องรับผิดชอบมันอย่างจริงจัง
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากที่สุดคือ ไม่มีเด็กหนุ่มสักคน ที่จะแสดงให้เห็นว่าสนใจในตัวเธอนับตั้งแต่วิคเตอร์ มันเป็นไปได้อย่างไร รอนหมดปัญหาเรื่องความอิจฉาของเขา เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าลาเวนเดอร์สวยแค่ไหน และขอออกเดทกับเธอตั้งแต่ต้นปีที่ 5 ตอนนี้เขาคบกับใครบางคนอยู่ และแฮร์รี่ก็เช่นกัน พวกเขาทั้งคู่กลายเป็น “หนุ่มฮอตแห่งกริฟฟินดอร์” ตามที่ลาเวนเดอร์ และปาราวตีตั้งให้แก่พวกเขา
จากการเปลี่ยนแปลงนี้ สิ่งเดียวที่ยังคงเหมือนเดิมนับตั้งแต่ปีแรกคือ มัลฟอย เธอเห็นเขาที่ทางเดิน พวกเขาแลกเปลี่ยนคำพูดประชดประชันต่อกัน อันที่จริงไม่มีที่ไหนที่เธอไม่เห็นเขา พวกเขาค่อนข้างจะต่อสู้ แย่งชิงสติปัญญากัน เขาฉลาดเสมอ และมักมีคำพูดทิ้งท้ายเป็นประจำคือ เขาเข้าใจแล้ว...ตามเคย เฮอร์ไมโอนี่เกลียดเขาสำหรับเรื่องนั้น เธอเกลียดทุกสิ่งที่เกี่ยวกับเขาด้วยความโกรธ และเธอคงจะเกลียดมันตลอดไป
อย่างไรก็ตามเขาเป็นสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงในชีวิตเธอ ความคิดที่ต้องสูญเสียเดรโกไปและความคิดที่เธอห่วงเขามากแค่ไหน ทำให้เธออาย เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจและลุกขึ้นจากเตียง ถึงเวลาแล้วที่ ‘เธอควรจะเริ่มเก็บกระเป๋า พรุ่งนี้แล้วซินะที่เธอจะต้องกลับไปที่ฮอกวอตส์’
++++++++++++++++++++
to be con>..>>>
ความคิดเห็น