คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 การพักผ่อนของจิตใจที่บอบช้ำ
Chapter 3 การพักผ่อนของจิตใจที่บอบช้ำ
“เบลส “มาเรียเรียกเขาอย่างตื่นตระหนก”เบลส เรามีปัญหากันแล้ว”เธอเดินเข้าไปในห้องของเขา เบลสผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างมึนงง
“เกิดอะไรขึ้น ฮะ แม่”
“เบลส เธอต้องการกลับไปหาเขา นี่แม่ว่ามันไม่ถูกต้องเลยนะ”เธอพูดโพล่งออกไปด้วยความกลัดกลุ้มกับปัญหาของหญิงสาว”เธอบอกกับแม่ว่าเธอรักเขา”
เบลสส่ายหัว ด้วยความเดือดดาล เขาสาปแช่งครัมด้วยความหยาบคายก่อนเงยหน้าขึ้นถามมารดา ”แล้วแม่พูดแนะนำอะไรเธอไปบ้าง ฮะ”
มารียนิ่งไปชั่วครู่เธอมองมาทางบุตรชายที่นั่งกุมศรีษะด้วยความหนักใจ
“แม่บอกว่าจะคุยกับเธอในตอนเช้าให้เธอพักผ่อนก่อน”
เบลสพยักหน้าสักครู่ก่อนตัดสินใจที่จะคุยกับเธอเองในวันพรุ่งนี้
“บอกเวลม่าให้ปลุกผมทันทีที่เธอตื่นแล้ว ผมจะคุยกับเธออีกทีหนึ่ง”
มาเรียพยักหน้าให้เขา”แม่ไม่เข้าใจจริงๆทำไมเธอถึงต้องการกลับไปหาเขาล่ะเบลส ทั้งๆที่คนเลวคนนั้นทำร้ายเธอขนาดนั้น แล้วเธอยังคิดว่าเขารักเธออีก”น้ำตาของมาเรียไหลลงอาบแก้มและแทบจะทันทีที่ เธอรีบเช็ดมันออกไป
“เธอเองยังยึดมั่นในความรัก ของผู้ชายคนนั้น โดยที่เขาทำกับเธออย่างป่าเถื่อนแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”เขาอึกอัก”บางทีเธออาจจะต้องเจอกับเรื่องโหดร้ายหรือเรื่องที่สะเทือนใจเสียก่อน เธอถึงอาจจะเข้าใจก็ได้ฮะ ว่าเขาไม่ได้รักเธอจริงๆ แต่ไม่ว่าจะยังไง เธอก็ไม่สมควรจะได้รับสิ่งนั้น จากผู้ชายที่เธอรัก จริงอยู่ผมเองก็ไม่ได้ชื่นชอบหรือชื่นชมสายเลือดกริฟฟรินดอร์อย่างเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอก็ไม่สมควรที่จะถูกทำลายความบริสุทธิ์จากผู้ชายงี่เง่าแบบนั้น”
มาเรียรู้สึกประหลาดใจที่ความโกรธฉายผ่านทางแววตาจากบุตรชายของเธอรวมทั้งรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเมตตาและความสงสารจากเขาและเธอหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะนำมันไปใช้กับหญิงที่เขารักได้
“ราตรีสวัสดิ์ลูกรัก พบกันพรุ่งนี้เช้า แม่อาจจะหยุดงานสักวันหนึ่งและอาจจะช่วยลูกพูดคุยกับเฮอร์ไมโอนี่ด้วยก็ได้ “
“ตกลงฮะ ราตรีสวัสดิ์”เธอจูบเขาที่แก้มเบาๆซึ่งเป็นธรรมเนียมของชาวอิตาลีแท้และเธอก็หายตัวไปยังห้องของเธอ
--------------------------------------------------------------------------------------------
แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปทั่วบริเวณห้องนอน เหมือนต้องการทักทายเจ้าของห้องให้ตื่นขึ้นมาสูดอากาศยามเช้า แต่ก็ดูเหมือนเปล่าประโยชน์เมื่อเจ้าของห้องยังนอนอย่างสบายใจบนเตียงนอนอันแสนจะอบอุ่นนั้น ถ้าไม่เกิดเสียงดังในการปรากฏตัวของเอลประจำบ้านเสียก่อน เสียงดัง ป๊อป!!!! ถัดจากเตียงของเบลส ทำให้เขาเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างลำบากและพบว่าเวลม่ายืนอยู่ข้างๆเตียงของเขา
”ท่านค่ะ คุณเกรนเจอร์ตื่นแล้วค่ะ”เธอรายงานเขา
“ขอบใจ เวลม่า”เขาหาวก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงและหยิบเสื้อเชิตร์ขึ้นมาใส่อย่างง่ายๆเขาแต่งตัวอย่างรวดเร็วและเดินไปที่ห้องของเฮอร์ไมโอนี่ เขาเคาะประตูห้องและร้องเรียก
“เกรนเจอร์ นี่เบลสนะ ฉันเข้าไปได้ไหม”เขาถามดู
“เชิญค่ะ”เธอกล่าวจากด้านในของห้อง เขาเปิดประตูและเดินเข้าไป
“ฟังฉันนะเกรนเจอร์”เขาหยุดชะงักเมื่อเห็นเธอ พยายามเช็ดน้ำตาออกจากตาเธออย่างหมดหวังและพยายามบังคับเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นนั้น
“เธอไม่เป็นอะไรนะ” เขาถามเธอเสียงนุ่มเพื่อไม่ให้เธอตกใจ
เธอมองมาที่เขาแล้วเบือนหน้าหนี
“ฉันสบายดี”เธอโกหก ในความเป็นจริงเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย น้ำตาของเธอยังไหลอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน เธอรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของบาดแผลที่อยู่กลางหลังศรีษะของเธอ ในขณะที่เธอปาดน้ำตาด้วยหลังมือของเธอ เบลสจับจ้องมองเธออย่างหนักใจ เขาไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด
”เฮอร์ไมโอนี่”เขากล่าวเสียงอ่อนโยน”ได้โปรด ฉันรู้ว่าเธอโกหกเธอไม่ได้สบายอย่างที่เธอพูดเลย”
“ฉันสบายดี”เธอพูดซ้ำ
เขาส่ายหน้ากับสิ่งที่เธอย้ำ”ฟังฉันนะ เฮอร์ไมโอนี่ ฉันรู้ว่าเธอต้องการที่จะกลับไปหาครัม แต่เธอยังกลับไปไม่ได้ มันไม่ปลอดภัยสำหรับเธออีกแล้ว”
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าอย่างหมดความอดทนเธอพูดเสียงสั่นเครือ
“แต่เขารักฉันและฉันก็รักเขา เขาเพียงแต่ต้องการความช่วยเหลือ”
เขาเริ่มโกรธขึ้นมาบ้างแล้วที่เธอไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆในตอนนี้
”ไม่ เกรนเจอร์ เขามันเลว เธอไม่เข้าใจในสิ่งซึ่งเขาได้ทำกับเธอหรือไง”เกิดความเงียบขึ้นในทันที
”เขาข่มขืนเธอและตบตีเธอนะ เดรโกได้เข้าไปช่วยเหลือเธอจากซีกเกอร์ที่ยิ่งใหญ่แต่สารเลวคนนั้น เพื่อช่วยเธออกมาจากเขา เดรโกเกือบตายไปแล้ว แล้วดูคุณสิ ในตอนนี้ร่ำร้องต้องการกลับไปหาไอ้สารเลวคนนั้นอีก”เขาตะโกนละยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่
เธอห่อไหล่และร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดที่หัวใจในตอนนี้
“ฉัน ร รักเขา”เธอพูดซ้ำ “เขาต้องการฉัน”
เบลสส่ายหัวด้วยความขัดข้องใจ
“ผมรุ้ว่าคุณคิดว่าคุณรักเขา แต่..”
“เขารักฉัน”เธอตะโกนใส่หน้าเบลส
“ไม่ใช่ความผิดของเขาฉันทำให้เขากังวลใจ ไม่ใช่ความผิดของเขาฉันทำให้เขารำคาญแต่เขารักฉันและฉันก็รักเขาเช่นกัน”เสียงเธอพลุ่งพล่านเหมือนคนที่ครองสติไม่อยู่
ดวงตาสีฟ้าของเบลสดูเศร้าลงเมื่อเห็นสภาพเฮอร์ไมโอนี่เขาถอนหายใจอย่างหนักหน่วงก่อนจะจับบ่าของเธอให้มองตาเขา
“ตอนนี้ฟังฉัน เขาไม่ได้รักเธอ อยู่ห่างๆจากมัน เกรนเจอร์ ฉันพิสูจณ์ให้เธอดูก็ได้ถ้าเธอต้องการ มานี่สิเราจะไปดูคนเลวที่มันข่มขืนเธอกัน”เขาหัวเราะและพยายามดึงเธอให้ไปกับเขา แต่เฮอร์ไมโอนี่สะบัดตัวให้หลุดจากการจับกุม
“เขาไม่เคยทำร้ายฉัน มันเป็นเพียงแค่การแสดงความรัก”เธอพูดอย่างลังเลและ เธอกำลังร้องไห้ในตอนนี้
“โดยการข่มขืนเธองั้นสิ”เบลสคำราม”เธอรู้อะไรไหม เกรนเจอร์ ตอนที่เดรโก พาเธอมาที่นี่เธออยู่ในอ้อมแขนของเขามันทำให้ฉันตกใจอย่างมากกับสภาพยับเยินของเธอ ฉันอยากจะวิ่งหลบหนี หรือหายตัวไปเสียจากตรงนั้นกับสิ่งเลวร้ายที่เขาได้ทำกับเธอเอาไว้ เพราะไม่มีใครสมควรที่จะได้รับสิ่งนั้น เกรนเจอร์ ไม่มีใคร”เขาพูดโผงผางและเน้นย้ำคำสุดท้าย”ฉันโกรธมากที่ครัมทำสิ่งนั้นมันไม่ใช่แต่เป็นแค่เธอแต่เพราะมันอาจจะเกิดขึ้นกับใครหรือเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น ”เขาสูดลมหายใจลึกๆพยายามทำให้ตัวเองสงบลงอีกนิด
“แต่พวกเรา....”เธอเริ่ม
“ทำความเข้าใจผ่านกะโหลกหนาๆของเธอ เกรนเจอร์ เธอจะไม่กลับไปหาเขา เข้าใจไหม”เบลสพูดเสียงเย็น เธอถอยหลังให้เขาอย่างตกใจ
“เธออย่าเห็น.... เกรนเจอร์... อย่าเห็นอะไรที่เขาทำไว้กับเธอจะดีกว่า”
เขาเดินลงส้นแล้วเปิดประตูออกไปในทันที เขาเดินไปถึงระเบียงและเขาก็ต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงแหลมเล็กของเธอถามตามหลังเขา
“ทำไมคุณต้องสนใจฉันมากนัก”เธอถาม
เขาหมุนตัวกลับช้าๆและไตร่ตรองคำตอบของเขา
“เพียงเพราะว่าเราคือสลิธลีน ซึ่งสิ่งนั้นมันไม่ได้หมายความว่าเราเลือดเย็นนะ เกรนเจอร์ พวกเราก็มีเลือดเนื้อ มีชีวิต และจิตใจเหมือนพวกกริฟฟรินดอร์เหมือนกัน”เขากล่าวอย่างอ่อนโยน
ตาของเธอสบกับเขา และพวกเขาก็แบ่งปันการเข้าใจกันเงียบๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกประตูไป
เขาเจอกับเดรโกพวกเขาคุยกันและในตอนนี้พวกเขาต้องการผู้ช่วยและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ช่วยที่เป็นผู้หญิงซึ่งเข้าใจผู้หญิงด้วยกันดี
เฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่ในห้องที่เธออาศัยอยู่ เธอถอนหายใจไปมามันแสดงให้เธอได้เห็นแล้วว่าตัวเธอสกปรกแค่ไหน เธอนั่งอยู่บนผ้าไหมที่คลุมเตียงไว้และกำลังนวดขมับของเธอ
ซาบินี่พูดถูก ไม่ เบลสพูดถูก วิกเตอร์ทำร้ายเธอเขาข่มขืนเธอ และเธอต้องการกลับไปหาเขา เธอเพี้ยนไปแล้ว น้ำตา ค่อยๆไหล ลงแก้มของเธอ, และร้องไห้สะอึกสะอื้นในลำคอของเธอ เขาสามารถทำสิ่งนี้กับเธอได้ยังไง .เขาบอกเธอว่าเขารักเธออย่างนั้นเหรอ กับสิ่งที่เธอคิด,เธอทำเป็นรูปโค้งรูปหัวใจบนเตียงของเธอ และร้องไห้อีกครั้ง
ซึ่งในช่วงระหว่างนั้นเบลสและเดรโกกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าของคฤหาสน์ซาบินี่
“นายพาฉันมายืนทำบ้าอะไรที่ตรงนี้เนี่ย เพื่อนรัก”เบลสถาม
“ฉันกำลังคอยพอตเตอร์กับวิสลี่ส์”
เบลสมองเขาอย่างครุ่นคิดพร้อมกับคำถาม
“ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีนัก เดรก คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าเธออยากพบพวกเพื่อนของเธอที่เป็นผู้ชายในตอนนี้”
เดรโกหยุดคิดไปชั่วครู่
“คุณพูดถูก แต่วิสลีส์น้อยก็มาด้วยเช่นกัน ถึงยังไงพวกเราก็ต้องอธิบายสถาณะการณ์ให้พวกเขาฟังอยู่ดี
“นายยังไม่ได้บอกรายละเอียดไปให้พวกเขารู้อีกเหรอ ”
“ยัง ฉันบอกว่าฉันจะอธิบายให้พวกเขารู้เมื่อเขามาถึงที่นี่แล้ว”
“สมมุตินะ”เบลสหยุดพูด”ฟังนะเพื่อนฉันกำลังคิดว่าพวกเราต้องการใครสักคนที่ซึ่งสามารถจะเล่าเรื่องเกรนเจอร์ ใครบางคนที่รู้อะไรที่จะพาเธอผ่านมันไปได้ ฉันคิดว่า แพนซี่”
เดรโกเบิกตากว้างและเขามองตรงไปที่เบลสเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“นายดูจริงจังนะเบลส”
“ใช่นายก็รู้ว่าแพนซี่มีเหตุการณ์ที่เลวร้ายเกี่ยวกับพ่อของเธอ นายก็รู้เธอสามารถช่วยเกรน...เฮอร์ไมโอนี่ให้ผ่านพ้นมันไปได้ ถ้าเธอรู้สิ่งซึ่งฉันส่งผลไปให้ “
เดรโกคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้เป็นเวลานาน
“แต่แพนซี่”เขาคราง”เธอไม่ถูกกับเกรนเจอร์นะ”
“ฉันหมายถึงที่เธอไม่ถูกกับเกรนเจอร์เพราะเธอช่วยฉัน”เดรโกพูดอ้ำอึ้งและหลบตาเบลสที่มองเขาเขม็ง
“ไม่เห็นเป็นไรนี่ ฉันไม่ตำหนิเธอหรอกนะที่เธอคิดอย่างนั้นกับเกรนเจอร์ แต่ฉันคิดว่าเธอจะต้องช่วยเรา ถ้าพวกเราไม่ได้บอกเธอว่าเป็นเฮอร์ไมโอนี่ พวกเราจะถ่ายทอดสถาณะการณ์ให้เธอฟัง แล้วค่อยบอกเธอในตอนหลังว่าคือเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์”
“นายแน่ใจหรือว่าเชื่อถือแพนซี่ได้ เบลส”เดรโกถามเหมือนหมดหนทาง
เบลสผงกหัวรับ และในขณะนั้นเองมีเสียงดังขึ้นที่หน้าประตู
เดรโกเปิดประตูด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนเคร่งขรึมของเขา
“พอตเตอร์ วิสลี่ส์”เขาพยักหน้าให้ทั้งสามเข้ามาก่อน
“นี่มันเรื่องอะไรกันมัลฟอย”แฮร์รี่ถามอย่างเหน็ดเหนื่อย
“ฉันจะเล่าให้พวกนายฟังเรื่องนี้มันเกี่ยวกับเกรนเจอร์”เขากล่าวและเดินนำเข้ามายังห้องนั่งเล่น “มาทางนี่แล้วนั่งลงกันก่อนเถอะฉันจะได้เล่าเรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น”พวกเขาทั้งหมดนั่งลง
”นายต้องสัญญากับฉันก่อนว่าพวกนายจะไม่ออกนอกเรื่องจนกว่าฉันจะอธิบายมันจบลงแล้ว และไม่มีการขัดจังหวะ หวังว่าพวกนายคงจะเข้าใจ” เดรโกทำความตกลงกับอดีตศัตรูของเขาแล้วมองทุกคนเพื่อขอคำตอบ
“ตกลง เพียงแต่เธอบอกพวกเรามาว่าเกิดอะไรขึ้น”จินนี่ วิสลี่ส์กล่าวแทนทุกคนเธอจับมือแฟนหนุ่มของเธอแน่น
เบลสเฝ้ามองเดรโกที่สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วง
“เมื่อคืนที่ผ่านมา เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ถูกข่มขืน”
------------------------------------------------------------------------------------------
To be con >>>>
ตัวอย่างตอนต่อไป
Chapter 4 ข้อตกลง
“ฉันจะฆ่ามัน” รอนร้องอุทาน “ฉันจะฆ่าอ้ายชาติชั่วนั่น” แฮร์รี่ร่วมผสมโรงและตะโกนไปกับพวกเขาอย่างเดือดดาลใจ
“หยุดนะ” จินนี่ตะโกนให้มาทันที “คุณสองคนได้โปรดเงียบ”
ความคิดเห็น