fic แปล harry potter / Strange and beautiful เซดีก/เฮอร์ไมโอ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : ทุกเรื่องราวความรักที่ยิ่งใหญ่ย่อมมีจุดเริ่มต้น(2)

Strange and beautiful�� By Lemonstar

�

�

บทที่ 2

ทุกเรื่องราวความรักที่ยิ่งใหญ่ย่อมมีจุดเริ่มต้น....(2)

�

������� พวกเขาทั้งหมดจะไปควิชดิชเวิร์ดคัพด้วยกัน�พ่อของเขาเอมอส ดิกกอรี่และอาร์เธอร์ วีสลีย์ ทำงานที่กระทรวงด้วยกัน�พวกเขาจึงลงความเห็นว่าจะใช้กุญแจนำทาง เพื่อไปยังสนามแข่ง�� เซดริกไม่แปลกใจเลยที่เห็นแฮรร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ ไปกับรอนและครอบครัวของรอนด้วย�� ถ้าจะแปลกใจก็ตรงที่ว่าสามคนนี้จะทำอะไรหรือไปที่ไหนโดยปราศจากกันและกันไม่ได้เลย�� เซดริกมองไปที่พวกเขาและรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย�เขามีเพื่อนมากมายที่โรงเรียน เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนที่น่าชื่นชอบมากที่สุดที่ฮอกวอตส์��� แต่แม้กระทั่งในกลุ่มเพื่อนทั้งหมดของเขา�แต่เขาไม่ได้มีเพื่อนสนิทเท่ากับที่สามคนนี้สนิทกันเลย�� แต่ในทันที่ที่เกิดความรู้สึกอิจฉา�มันก็แทบจะหายไปในทันที�� และในขณะที่พวกเขาทั้งหมดอยู่ระหว่างทางเพื่อเดินไปยังกุญแจนำทาง�� นั่นเป็นตอนที่บางอย่างเกิดขึ้น

����������� เซดริกและเฮอร์ไมโอนี่มองกันและกันในชั่วเสี้ยววินาทีหนึ่ง�ราวกับว่าดวงตาของพวกเขาถูกดึงดูดด้วยแม่เหล็ก และทั้งคู่มองกันและกันอย่างไม่วางตาในเวลาต่อมา จนทำให้รู้สึกคล้ายเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุด�แต่เมื่อเซดริกสะดุดรากต้นไม้ที่เกี่ยวอยู่นอกสนามอย่างไม่เป็นท่าและเฮอร์ไมโอนี่ใช้มือปิดปากหัวเราะคิกคัก และหันกลับไปหาจินนี่ วีสลีย์�� เด็กสาวทั้งสองเริ่มกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างอย่างตื่นเต้น�เซดริกหน้าแดงด้วยความอายก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นและตามให้ทันพ่อของเขากับอาเธอร์ ที่เดินนำหน้ากลุ่มไปเล็กน้อย��� เขาไม่แน่ใจว่าทำไมเขาจ้องเธอและทำไมเขาอยากจะหันกลับไปมองเธออีกครั้ง�เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา���� แต่มีบางอย่างที่ทำให้เธอน่าหลงใหลและเซดริกอยากที่จะมองและคิดว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร�เธอสวมกางเกงยีนต์และเสื้อเชิร์ตสีน้ำเงินภายใต้เสื้อสเว็ตเตอร์ที่มีฮูดสีเขียว�� ผมของเธอถูกรวบขึ้นเป็นทรงหางม้าโดยมีปอยผมร่วงลงมาจากยางรัดผมที่เธอรัดไว้อย่างหลวมๆและ ดูเหมือนว่าเธอทัดหูในทุกๆสองสามนาที�เซดริกนึกภาพปัดปอยผมออกจากหน้าของเธอ

����������� เขาไม่แน่ใจว่าความคิดของเขากำลังมาถึงจุดไหนเพราะความคิดเหล่านั้นไม่ใช่ความคิดปกติที่ควรจะมี�โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นความคิดเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยแม้แต่จะรู้จักและอันที่จริงยังไม่เคยคุยด้วยเลยสักครั้ง�แต่มันเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับเขาที่อยากจะมองเธอ�� ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิง และพวกเขาเป็นมนุษย์ มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับผู้หญิง ผู้ชายที่อยากจะมองกันและกัน�

����������� ในขณะที่เอมอสและอาเธอร์คุยเรื่องงาน �ล้อเพื่อนร่วมงานและล้อกันและกัน�เอมอสตบหลังเซดริก�ในขณะที่เขากำลังชำเลืองมองผ่านไหล่ตัวเองไปยังเฮอร์ไมโอนี่�เขายิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอกำลังจ้องมาในทิศทางของเขา แต่ในทันทีดวงตาของพวกเขาทั้งคู่ก็ประสานกันเป็นครั้งที่สอง�เธอหน้าแดงอย่างแรงและก้มลงมองที่เท้าขณะที่เธอเดิน�� พวกเขาใกล้จะถึงกุญแจนำทางแล้ว และเซดริกรู้ว่าเมื่อพวกเขาถึงสนามแข่ง พวกเขาจะแยกย้ายกันไป�เซดริกกับพ่อของเขามีที่พักของตัวเอง�ในขณะที่ครอบครัววีสลีย์ก็มีที่พักของพวกเขาเช่นกัน�� เซดริกหยุดเดินและรอเธอเดินผ่านเขา�เขาพบว่ามือของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองอีกอย่างหนึ่งที่เขามี�� เขามีประสบการณ์กับเพศตรงข้ามมีความสัมพันธ์รักๆเลิกๆกับโชแชง�แต่เขาไม่เคยเข้าใกล้โชเหมือนที่เขาไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน��� ผู้หญิงทุกคนเข้ามาหาเขา�เขาแทบจะไม่ต้องพยายามเลย�และในตอนนี้กับเฮอร์ไมโอนี่ เขาอยากจะพูดกับเธอ อยากจะเดินไปกับเธอ�และเขาไม่แม้แต่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร

����������� เฮอร์ไมโอนี่และจินนี่เดินผ่านเขา�� เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นและดวงตาของพวกเขาทั้งคู่ประสานกันอีกครั้ง�มือของเธอปัดโดนมือของเขาในขณะที่เธอเดินผ่าน�เซดริกก้มลงมองไปที่มือของเขา ��ความรู้สึกแปลกๆ สั่นสะเทือนผ่านเส้นประสาทในตัวเขา ��เขารีบชักแขนขึ้นตลอดจนร่างกายของเขากระตุก�� เซดริกได้ยินเสียงเฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจ และเขาสงสัยว่าเธอจะรู้สึกตื่นเต้นแบบเดียวกับเขาหรือเปล่า

���������� “เซดริก!”�เอมอสตะโกนเรียกอย่างเบิกบานใจ�กวักมือเรียกลูกชายให้มาหาเขา�

ถึงกระนั้น เซดริกไม่ได้ยิน�� เขาหันไปมองพระอาทิตย์และชั่วขณะสั้นๆ ไม่มากกว่าวินาที เขาเห็นภาพๆหนึ่งเป็นแสงวาบของผิว�� ดูเหมือนจะเป็นผิวบริเวณท้องของหญิงสาวคนหนึ่ง ขาวและแบนราบ�เขารู้สึกว่ามือของเขาวางอยู่บนหน้าท้องของผู้หญิงคนนั้น และเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เสียงที่ก้องอยู่ในหัวของเขา หลอกหลอนเขาและยั่วยวนเขา

“เซดริกลูกทำอะไรอยู่” เอมอสถาม�� ในตอนนี้คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน เมื่อเขาเห็นลูกชายยืนแบบไร้การเคลื่อนไหวและจ้องมองบางอย่างที่ดูว่างเปล่า

����������� เซดริกได้กลิ่นบางอย่างที่เขาไม่รู้จักแต่ถึงกระนั้นราวกับว่าเขาเคยได้รับรสชาติความหอมหวานนี้มาก่อน�อากาศที่ลอยมาแตะจมูก ทำให้ได้กลิ่นบางสิ่งที่แปลกประหลาด�มันเป็นกลิ่นของผลไม้ หรือกลิ่นของดอกไม้�� มันเป็นกลิ่นของบางอย่างที่ยากที่จะพบในสถานที่ เช่น อังกฤษโดยสิ้นเชิง��� เขาไม่รู้ว่ามัน คือ อะไร�เขาจ้องมองไปที่ดวงอาทิตย์�บางสิ่งที่ทำให้รู้สึกเป็นจริง�เซดริกสาบานได้ว่าเขารู้สึกได้ถึงผิวเนื้อของหญิงสาวคนนั้นที่อยู่บนปลายนิ้วของเขา�มันดูเหมือนเป็นกลิ่นเป็นที่คุ้นเคยมากสำหรับเขา และ ทำให้เขารู้สึกสบายใจ

“เซดริก!”�พ่อของเซดริกคว้าแขนของเขา และเขย่าให้เขารู้สึกตัว����� เซดริกพบสายตาสงสัยหลายคู่กำลังจ้องมองมาที่เขา�มองเขาอย่างใกล้ๆ�สายตาของพ่อดูเป็นกังวล�ในขณะที่สายตาของเฟร็ด และ จอรจ์�วีสลีย์�เช่นเดียวกับสายตาของรอน และ แฮร์รี่กำลังมองเขาราวกับว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกที่สุดที่เคยเห็นมา ��เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้มองที่เขาแต่กลับยืนห่างจากเขาออกไปและเซดริกรู้ดีว่าเธอยืนห่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และ เขารู้ว่าเธอทำเช่นนั้นอย่างระมัดระวัง

แขนของเธอทั้ง 2 ข้างไขว้อยู่ที่หน้าท้องของเธอ และดูเหมือนว่าเธอกำลังตัวสั่น และตกใจกลัวจากสัมผัสของอะไรบางอย่างตรงบริเวณหน้าท้องของเธอ �จินนี่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พยายามพูดกับเธอ แต่อะไรก็ตามที่จินนี่กำลังพูด เฮอร์ไมโอนี่ไม่สามารถรับรู้ได้จากเพื่อนของเธอเลย

“อะไรเหรอครับ” เซดริกถามอย่างคนไร้เดียงสา ราวกับว่าเขาไม่รู้เลยว่าทำไมทุกคนถึงกำลังจ้องมองเขาด้วยท่าทางเช่นนี้�� ใบหน้าเอมอสบึ้งตึง คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันด้วยความวิตก�

“ลูกเป็นอะไรหรือเปล่าเซดริก” เขาถาม�� ในฉับพลันมือของเขาพยายามจับไปบนหน้าผากของเซดริก ในแบบปกติของพ่อที่เป็นห่วงลูก เซดริกผงกหัวของเขาเล็กน้อยเป็นเชิงตอบคำถาม�

“ครับ”เขาพูดช้าๆ และหันกลับไปมองยังพระอาทิตย์�

“แค่เหนื่อยนิดหน่อยน่ะครับ�ผมคิดว่าอย่างนั้น”�

เขาอยากจะไปกับเฮอร์ไมโอนี่ ��เขาอยากจะสัมผัสเธออีกครั้ง และดูว่าบางสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนี้ จะเกิดขึ้นอีกครั้งหรือไม่��� แน่นอนเซดริกไม่รู้ว่าเกิดอะไรเกิดขึ้นเมื่อชั่วครู่ก่อนหน้านี้ กับภาพแปลกๆที่สว่างวาบสั้นภายในหัวของเขา แต่มันทำให้เขารู้สึกราวกับว่ากำลังเกิดแสงจ้าตรงหน้า�เขารู้สึกถึงเนินเนื้อบนท้องเล็กๆนั้น ยังคงทำให้ปลายนิ้วมือของเขาจั๊กจี้ และมือของเฮอร์ไมโอนี่ที่ปัดถูกเขา มันยังคงทำให้เขาซาบซ่านราวกับว่าไม่รู้สึกตัวและเลือดกำลังสูบฉีดผ่านเส้นเลือดของเขาอีกครั้ง มันทำให้เซดริกรู้สึกถึงปลายเข็มมากมายที่ทิ่มแทงเขา�� ร่างกายของเขาแน่นิ่ง แต่มันกลับเป็นสิ่งที่เขาอยากจะรู้สึกถึงมันอีกครั้ง

พวกเขาทั้งหมดยังคงเดินต่อไปตามทาง แต่ก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะเดินผ่านเขาไป เธอต้องหยุดชะงักแทบจะในทันที เพราะเซดริกจับมือของเธอไว้ และดึงเธอออกจากคนอื่น��� ตัวของเธอหมุนหันมาเผชิญหน้ากับเขา ด้วยแรงฉุดกระชาก�� อย่างไรก็ตามเธอลดสายตาลงทันที และมองไปที่พื้นดิน�� เธอไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้ภายใต้ดวงตาสีเทาของเขา�มือของเขาจับมือของเธอ�มือของพวกเขาทั้งคู่เริ่มผสานกันมันราวกับว่ามันเป็นสิ่งธรรมชาติมากที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะทำ�� เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆยกหัวของเธอขึ้นอย่างช้าๆ�เซดริกจ้องไปที่เธอ และเธอหน้าแดง��� สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขา

“คุณทำอะไร” เธอถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แม้ว่าทุกๆคนจะนำหน้าไปไกลแล้วก็ตาม���

“เกิดอะไรขึ้น” เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัว พยายามเปิดปากพูดแต่ก็ปิดมันลงอีกครั้ง��� เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร�เธอไม่แม้แต่จะรู้จักเขา���� เฮอร์ไมโอนี่เคยได้ยินเรื่องราวของเซดริก�แต่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย�เธอรู้เพียงแค่เรื่องราวที่เคยได้ยินเด็กผู้หญิงหัวเราะคิกคักเกี่ยวกับเซดริก ดริกกอรี่ ผู้น่ารัก�หล่อเหลา และ เขาเหนือทุกสิ่ง แถมยังเซ็กส์ซี่�เฮอร์ไมโอนี่ถอยห่างจากเขาก้าวหนึ่ง และปล่อยมือเธอออกจากมือเขา���� ไม่มีอะไรที่เข้าท่าเลยสำหรับเธอ และถ้าเธอออกจากการพันธนาการทุกอย่างจากเขาได้เร็วเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น�� เฮอร์ไมโอนี่หลุดออกจากการเกาะกุมของเขา เธอไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขาอีกเธอรีบหันหนี และวิ่งกลับไปหาแฮร์รี่ รอน และ จินนี่

เซดริกไม่ได้ขยับเขยื้อนตัวเลย เพราะมัวแต่มองตามเฮอร์ไมโอนี่�บางสิ่งกำลังเกิดขึ้น�บางสิ่งในอากาศกำลังเปลี่ยนแปลง และเขารู้ดีว่าสิ่งต่างๆระหว่างเขาและเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์�กำลังกลายเป็นสิ่งที่น่าสนใจ�อย่างน้อยเขาก็หวังเช่นนั้น �มันกำลังทำให้สับสนซะแล้ว

................................................