คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 05: เพื่อน และ แฟนสาว
Chapter 5: เพื่อน และ แฟนสาว
วันคริสมาสตร์ ที่บ้านโพรงกระต่าย
แฮร์รี่นั่งอยู่ใกล้หน้าต่างมองไปที่ดวงดาว ท้องฟ้าช่างสวยงามและ เงียบสงบ
อากาศเริ่มเย็นลง แฮร์รี่เริ่มหนาว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ
มันเหมือนเป็นการลงโทษให้กับการกระทำของเขาที่ผ่านๆมากับเฮอร์ไมโอนี่
การกระทำของเขาช่างโง่เง่า และผิดพลาด
เขาถอนหายใจ และกำลังคิดถึงเฮอร์ไมโอนี่
เขาจะทำอย่างไร
ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นต่อเพื่อนของเขา ทำไมเขาไม่ได้สังเกตุถึงความผิดปกติความเศร้าในแววตาของเธอ
เขาควรจะเข้าใจ เขาไม่ควรหัวเราะเธอ
แต่ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว
เธอไม่อยากอยู่ที่นี่เธออยากอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ของบิลมากกว่าที่จะอยู่บ้านโพรงกระต่าย
เธออยากอยู่เพียงลำพังมากกว่าอยู่กับเขา
และเขาก็อยู่เพียงเดียวดายโดยไม่มีเธอ
โอเค ใช่ เขาอยู่ที่บ้านโพรงกระต่ายกับพวกวิสลี่ส์แต่เมื่อมันปราศจากเธอ เขารู้สึกได้ว่ามันช่างเดียวดาย หมดหวัง และอยู่อย่างครึ่งๆกลางๆ เขาอยากพูดว่าเสียใจ เขาอยากกอดเธอ และพูดบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้รู้สึกดี ถ้าเขาอยู่ที่นั่น
แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นั่น เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อเธอต้องการเขา
แฮร์รี่ซุกหน้าของเขาแนบกับฝ่ามือทั้งสอง เขาอยากจะร้องไห้ เขารู้สึกเจ็บปวด รุนแรงอย่างหนัก
เขารู้สึกทำผิดต่อคนสำคัญในขีวิตของเขา
แฮร์รี่ พอตเตอรืทำผิดต่อ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
ปีที่แล้วมันเป็นปีที่ค่อนข้างแปลก พวกเขาได้ทำลาย ฮอครัชได้สำเร็จ แน่นอนมีเขา รอน และเฮอร์ไมโอนี่ รอนและเฮอร์ไมโอนี่นั้นใกล้ชิดกันมากกว่าที่เคย แต่หลังจากการตายของนากินีแล้ว
พวกเขาเริ่มห่างเหินกัน แฮร์รี่ไม่รู้แน่ชัด ว่าเมื่อไหร่และทำไม แต่นั่นมันเป็นความจริง ครั้งแรกรอนเริ่มเดทกับลูน่าและเขากับจินนี่ แต่อย่างไรก็ตาม จินนี่เริ่มจะเข้าใกล้เขาในขณะที่ เฮอร์ไมโอนี่ออกห่างเขา แฮร์รี่ไม่ได้สังเกตเห็น จนกระทั้งในตอนนี้
บางทีเฮอร์ไมโอนี่ อาจคิดว่าเขาและจินนี่คบกันอีกครั้ง มันไม่ใช่สักหน่อยพวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน อีกอย่างแฮร์รี่ก็ไม่คิดที่จะกลับไปคบกับเธออีก
เขารู้สึกถึงความสับสนที่พุ่งสู่กระแสเลือดในตอนนี้
และถ้าพวกเขาได้คบกันจริงๆ จินนี่ก็ไม่สามารถที่จะมาแทนเฮอร์ไมโอนี่ได้เลย ไม่มีทาง
แฮร์รี่ถูกขัดจังหวะความคิดเมื่อจินนี่มาและนั่งข้างๆเขา
“เฮ้ เธอมาทำอะไรตรงนี้ตามลำพังล่ะแฮร์รี่”เธอถาม
แฮร์รี่ตอบคำถามโดยไม่ได้มองมาที่เธอ”ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ คืนนี้สวยนะ”
จินนี่วางมือของเธอบนไหล่ของเขาแล้วกระซิบ
“ใช่ มันเป็นคืนที่สวยงาม แฮร์รี่”
“ใช่”แฮร์รี่พึมพำและมองบนท้องฟ้า
“มองฉันสิ”
แฮร์รี่หันหน้าเพื่อเผฃิญหน้ากับจินนี่ เธอสวย มันเป็นความจริง แต่มันเหมือนมีบางสิ่งที่ขาดหายไป มันเหมือนกับว่าเขามองนางแบบในนิตยสารอยุ่ มันไม่ใช่เวทมนต์ ไม่ใช่อีกแล้วถึงแม้มันจะไม่เคยใช่เลยก็ตาม เพราะบางครั้งที่เขาเริ่มจะคิดว่าสิ่งที่เขาเคยมีความรู้สึกบางอย่างกับจินนี่ในอดีตมันอาจจะเป็นเพียงแค่เวทมนต์
“มีอะไรเหรอ จินนี่”
แทนที่จะตอบคำถาม เธอวางมือของเธอไว้รอบคอแฮร์รี่แล้วจูบเขาที่ริมฝีปาก
แต่แฮร์รี่ไม่ได้จูบตอบเธอแต่กลับตกใจเสียด้วยซ้ำไป
“เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ”แฮร์รี่เกือบตะโกนเมื่อเขาดันตัวจินนี่ให้ออกห่างเขา
“แต่...แฮร์รี่นั่นฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เราต้องการเหมือนกัน โอ้ว แฮร์รี่”จินนี่รู้สึกตกใจกับท่าทีของเขา
“อะไรที่ทำให้เธอคิดอย่างนั้น”แฮร์รี่พูดเสียงกร้าวทั้งๆที่พยายามที่จะบังคับเสียงของตัวเองแล้วก็ตาม
“ก็พวกเราอยู่ที่นี่เพียงลำพังและเราก็คุยกันถึงเรื่องท้องฟ้าและดวงดาว...”จินนี่ครุ่นคิด ใช่ ....เธอพยายามหาเหตุผลที่ดูดีที่สุด
“ใช่ ฉันกำลังใช้ความคิด”เขากล่าวแล้วพูดเสริมเมื่อมองเข้าไปในดวงตาเธอ”และมันไม่ได้เกี่ยวกับเธอจินนี่ ฉันเสียใจ”
“ฉันขอถามเธอหน่อยจะได้ไหม แฮร์รี่ เธอกำลังคิดถึงใครอยู่”จินนี่แทบกลั้นหายใจเมื่อรอคำตอบจากแฮร์รี่ที่นิ่งไปชั่วครุ่
“เฮอร์ไมโอนี่” เขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
จินนี่ไม่สามารถบังคับเสียงร้องด้วยความขัดเคืองออกมาได้
“แฮร์รี่เธอไม่ได้มีค่าอะไรเลยนะ”
ความโกรธวิ่งผ่านเข้ามาในร่างกายของแฮร์รี่ จินนี่กล้าเกินไปแล้ว
“อะไรนะ เฮอไมโอนี่ไม่มีค่า เธอไม่มีค่าให้ฉันสนใจเกี่ยวกับเธอ เธอไม่มีค่าเพียงพอที่จะเป็นเพื่อนของฉัน อย่างงั้นเหรอ”
ในตอนนี้ มันเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ ของ จินนี่ วิสลี่ส์ เธอเสียเขาไป จินนี่คิด จินนี่ส่ายหัวพยายามข่มอารมณ์โกรธที่ดูเหมือนจะพุ่งมากขึ้นเรื่อยๆให้สงบลง
“ไม่ใช่แฮร์รี่คุณเข้าใจผิด แน่นอน เธอมีค่าที่จะเป็นเพื่อนของคุณ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีเยี่ยม ฉันเพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงดูหมกมุ่นกับเธอจัง”
“จินนี่พวกเราทำผิดกับเธอ ฉันทำผิดกับเธอ พวกเราหัวเราะเยาะเธอ ฉันหัวเราะเธอ ฉันไม่มีค่าพอที่จะเป็นเพื่อนเธอ ฉันไม่มีค่าพอที่จะซื่อสัตย์กับเธอ และฉันก็เป็นคนไม่ดีพอ”
น้ำเสียงของแฮร์รี่สั่นพล่า จินนี่ส่ายหัวเล็กน้อยอย่างไม่ห็นด้วยกับความคิดของแฮร์รี่
“โอ้วแฮร์รี่ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี ดูรอนสิดูแหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรเลย เขาหัวเราะหรืออะไรก็ตามที่เธอและ...”ยังไม่ทันที่จินนี่จะได้พูดจบแฮร์รี่ลุกพรวดพราดขึ้นยืนอย่างไม่พอใจและแย้งเธอในทันที
“แต่มันแตกต่าง แตกต่างโดยสิ้นเชิงจินนี่”
และในทันใดนั่นรอนเดินมากับลูน่า เขามองมาที่แฮร์รี่ เขามองมาอย่างคนที่พ่ายแพ้อะไรสักอย่าง
“ยังไงเฮอร์ไมโอนี่แตกต่างยังไง คุณพูดเหมือนยังกับว่า เธอสร้างขึ้นมาจากแก้ว “จินนี่ยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“จินนี่ “รอนกล่าว”เธอพูดถูกที่ว่าฉันมักทะเลาะและหัวเราะเยาะมาที่เขาเสมอ แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่หนังสือของเธอหรืออะไรก็ตามมันทำให้พวกเราหนีรอดออกมาจากอันตรายได้ จะยังไงก็ตามฉันก็ไม่เคยหัวเราเยาะเธอในสถาณการณ์ที่เคร่งเครียด และในตอนนี้พวกเราทำผิดกับเธอ ฉันทำผิดกับเธอ”รอนสั่นหัวไปมา “เธอจะไม่มีวันเข้าใจ จินนี่”
จินนี่กอดอกมองรอนและแฮร์รี่อย่างเบื่อหน่าย ทำไมพวกเขาสองคนต้องแคร์ยายผู้หญิงบ้านๆอย่างเฮอร์ไมโอนี่ด้วย
“อะไร เข้าใจอะไรบอกฉันสิ ฉันเบื่อกับความลับพวกนี้แล้ว ฉันเบื่อพี่เหมือนกันที่ทำยังกับเฮอร์ไมโอนี่เปรียบเสมือนเจ้าหญิง เธอสามารถทำอะไรได้บ้างล่ะ”
“เธอก็รู้ว่าเราบอกเธอไม่ได้จินนี่ “แฮร์รี่พูด เขาเหนื่อยแล้วการสนทนานี้ทำให้เขาเหนื่อย เขาเบื่อที่จะต้องมานั่งพูดครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเขารอนเฮอร์ไมโอนี่กำลังทำบางอย่างที่เป็นความลับอยู่ ทำไมจินนี่ไม่เข้าใจสักทีนะว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอ
“แฮร์รี่ ฉันเป็นแฟนเธอหรือเปล่า”จินนี่ถามเสียงเย็นเธอจ้องเขม็งไปที่แฮร์รี่อย่างดุดัน
แฮร์รี่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากถ้าเขาพูดว่าเธอไม่ใช่แฟนของเขาอีกแล้วมันก็ดูเป็นการโหดร้ายกับเธอจนเกินไปอะไรที่ทำให้จินนี่พูดคำนี้ออกมาทั้งๆที่เธอเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขาไม่สามารถกลับไปคบกับเธอได้อีก
“เป็น”แฮร์รี่พูดออกมาเบาๆอย่างฝืนเต็มทน
“อะไร”เธอเน้นเสียงถามให้แน่ชัด
“เธอเป็นแฟนฉัน”แฮร์รี่ตะโกนออกมาจนหน้าแดง
“ก็ได้”เธอหน้าแดง”ฉันเป็นแฟนของคุณ สิ่งนี้ไม่สามารถลบความเป็นจริงที่พวกเรามีเรื่องราวที่ดีๆร่วมกันได้เราคู่กันเรารักกันแต่นี่เป็นสถานการณ์ชั่วคราวฉันจะต้องรู้เมื่อสถานการณ์นั้นจบลงแล้ว”เธอพูดเสียงแข็งและบังคับกลายๆ
“จินนี่”แฮร์รี่เริ่ม
จินนี่พูดตัดบท
“โอเคแฮร์รี่ฉันจะไม่ย้ำ แต่ฉันจะไม่เอาความสัมพันธ์ของพวกเรามาเปรียบเทียบระหว่างคุณกับเฮอร์ไมโอนี่ ฉันหมายถึงว่าฉันเองก็รักหล่อน แต่หล่อนแตกต่างมาก”
แฮร์รี่ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนพูดทวนคำที่จินนี่พูดกับเขา
“ใช่จินนี่ คุณพูดถูกคุณไม่ควรมาเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของพวกเรา”
“ความสัมพันธ์อะไรล่ะ”เขาคิดอยู่ภายในใจอย่างขบขัน
“กับฉันและเฮอร์ไมโอนี่”แต่คราวนี้แฮร์รี่พูดออกมาจากปากของเขาเองไม่ใช่ความคิดอีกแล้ว จินนี่ยิ้ม และแฮร์รี่พูดต่อด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยแต่คำพูดของเขากลับเย็นชาจนจินนี่รู้สึกได้
“พวกเราไม่สามรถเอามาเปรียบเทียบได้เพราะว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเฮอร์ไมโอนี่มันสำคัญมากมายเหลือเกินกับความเป็นเพื่อนซึ่งมากกว่าเธอ และมันจะเป็นแบบนี้เสมอทั้งฉันเฮอร์ไมโอนี่และรอน”
จินนี่คิดถึงรถไฟที่ปะทะยังร่างของเธอ เธออยากจะกรี๊ดร้องสาปแช่งเฮอร์ไมโอนี่
ไม่มีใครเห็นแววตาที่โกรธของจินนี่ และ ลูน่าตัดสินใจพูดเป็นครั้งแรก
“จินนี่ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง ฉันก็เคยรู้สึกเหมือนเธอเมื่อฉันเริ่มคบกับรอนฉันไม่เข้าใจว่าทำไมรอนและแฮร์รี่ถึงต้องแคร์เฮอร์ไมโอนี่มากมายนัก แต่ในตอนนั้นฉันได้รู้แล้วว่าฉันไม่สามรถต่อสู้กับอันตรายต่างๆได้ เฮอร์ไมโอนี่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของพวกเขา ถ้าเธอทำงานพลาด พวกเขาก็พลาดด้วย ฉันรู้ว่าพวกเขามีความลับมันเป็นความลับของชาวโลกที่ขึ้นอยู่กับเขา และฉันรู้ว่าฉันไม่สามรถต่อต้านสิ่งเหล่านั้นได้ คุณเองก็ต้องรู้ว่าทำไมเพราะว่าฉันรู้ว่าฉันไม่สามรถควบคุมได้ แต่ฉันรู้ว่ารอนรักฉัน และฉันก็รักเขา แต่ในขณะเดียวกัน เฮอร์ไมโอนี่และแฮร์รี่จะเป็นส่วนหนึ่งของรอนเสมอ นั่นคือมิตรภาพ”
สองสามวันต่อมา ณ ชานเมืองลอนดอนเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์กำลังพูดคุยอยู่กับใครบางคน ที่หน้าห้องของเธอ
“สวัสดีครับ” ชายในชุดสูทสีดำกำลังโค้งศรีษะให้เธออย่างนอบน้อม
“คุณคือเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ใช่ไหมครับ คุณดีน โทมัส กำลังคอยคุณอยู่ เขาให้ผมมารับตัวคุณไปหาเขาครับ”
ความคิดเห็น