คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 04: ตามหาเฮอร์ไมโอนี่
Chapter 04: ตามหาเฮอร์ไมโอนี่
แฮร์รี่และรอนรู้สึกละอายใจ พวกเขาจะทำยังไง จริงอยู่ แม้พวกเขาจะไม่ได้พูดเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนั้นในห้องนั่งเล่นรวมให้คนอื่นๆได้รับรู้แต่เพื่อนทั้งสองก็รู้ดีว่าอะไรที่พวกเขาได้ทำไป
เฮอร์ไมโอนี่ต้องการไหล่จากเพื่อนของเธอ แต่พวกเขากลับหัวเราะเธอ
หัวเราะใส่เธอ...ใช่ นั่นคือสิ่งที่พวกขาทำ
เฟร็ดบอกพวกเขาถึง แอนโทนี่ โกลสตีล หัวหน้านักเรียนชายบ้านเรเวคอล พวกนั้นรู้เกี่ยวกับพ่อแม่ของเฮอร์ไมโอนี่
แฮร์รี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะแอนโทนี่ โกลสตีล เป็นคนที่อยู่ปลอบใจเฮอร์ไมโอนี่แทนเขาหลังจากงานพิธีฝังศพพ่อแม่ของเธอ
<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ย้อนกลับไปในอดีต
ที่ฮ๊อกส์ว๊อต
เหมือนกันทุกวันในตอนเช้า แฮร์รี่และรอนต้องคอยเฮอร์ไมโอนี่เพื่อออกมาทานอาหารพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม เช้าวันนี้เธอมาสาย เฮอร์ไมโอนี่ไม่เคยมาสาย
“นายคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอน่ะ รอน” แฮร์รี่ถามด้วยความกังวลเล็กน้อย
“เธอเพียงแค่มาสาย และเราก็ต้องรอต่อไป”รอนกล่าวเรียบๆไม่ได้มีความกังวลในน้ำเสียงเหมือนแฮร์รี่เพื่อนของเขา
หลังจากเจอหนังสือประหลาดเล่มนั้น แฮร์รี่และรอนไม่เคยต้องกังวลกับเฮอร์ไมโอนี่อย่างน้อยที่สุดก็ต่อหน้าคนอื่นความจริงหลังจากที่ต้องโดนทรมานในเรื่องของฮ้อกครัซเพื่อนทั้งสองคนก็สัญญากันว่าจะต้องทำให้เฮอร์ไมโอนี่ปลอดภัยเสมอ
พวกเขาไม่เคยลืมว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเฮอร์ไมโอนี่และนากินี แฮร์รี่ไม่เคยลืมว่าพวกนั้นทำอะไรเธอ เธอถูกสังเวย
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจาก แฮร์รี่ รอน ศาสตราจารณ์มักกอนนากัลป์ และมาดามพอฟฟรี่
แฮร์รี่โกรธมากเมื่อเขาได้ค้นพบว่าเฮอร์ไมโอนี่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอทำลายฮ๊อครัช
เธอจะต้องสูญเสียในอนาคต แต่ เพื่อเขา เธอก็ยังฝืนที่จะทำมัน
พวกเขายังคอยเฮอร์ไมโอนี่อยู่ในห้องนั่งเล่นรวมเมื่อจินนี่ปรากฏตัว
“ว่าไงหนุ่มๆ พวกเธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ เราไปที่ห้องโถงกันเถอะ”สาวผมแดงกล่าว
“พวกเรากำลังคอยไมโอนี่”แฮร์รี่ตอบและยังคงนั่งที่เดิมไม่ขยับตามจินนี่
“อ้อ เหรอ ฉันว่าเธอคงไม่ว่าหรอกถ้าพวกเราจะไปกันก่อน ไปกันเถอะ”
แฮร์รี่และรอนพยายามที่จะพูดว่าไม่ แต่จินนี่ตื้อมากจนในที่สุดพวกเขาต้องตามเธอไปอย่างอ่อนใจ
~*~
ที่ห้องโถง
พวกเขาเพิ่งทานอาหารเสร็จและเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังไม่ปรากฏตัว
แฮร์รี่ตัดสินใจตอนนั้นว่าเขาจะไปหาหัวหน้านักเรียนหญิงของบ้านเพื่อให้ไปดูเธอว่าเป็นอะไรไหม ในขณะนั้นหัวหน้านักเรียนชายเดินมาที่โต๊ะกริฟฟินดอร์
“แฮร์รี่ รอน “แอนโทนี่กล่าว”เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกไม่ค่อยดีในวันนี้เธอเป็นไข้หวัดเธออาจจะไม่เข้าชั้นเรียนด้วย”
“เธอปลอดภัยไหม” แฮร์รี่รี่ถามอย่างร้อนรน
“อ้อ แน่นอน เธอเพียงแต่ต้องการพักผ่อน”แอนโทนี่ยิ้มให้แฮร์รี่เล็กน้อยก่อนตอบแบบสบายๆ
“ให้ตายสิ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ไม่เข้าชั้นเรียน เรียกเพอร์เฟ็คเดี๊ยวนี้เลย”
จินนี่แกล้งร้องอุทานเสียงแหลม ซึ่งมันทำให้แอนโทนี่รู้สึกแปลกแปร่งในน้ำเสียงที่ดูเสียดสีของเธอ แอนโทนี่หันกลับมาหาจินนี่พลางกอดอกมองเธอ และพูดเสียงค่อนข้างจริงจังเล็กน้อยไปที่เธอ
“วิสลี่ส์ ถ้าเธออยากจะรู้นะ ชีวิตของเฮอร์ไมโอนี่มันไม่ใช่แค่โรงเรียนหรือแค่หนังสือเท่านั้น “ แอนโทนี่ตอกกลับ และมันทำให้จินนี่นิ่งเงียบไปในทันที แต่แววตาของจินนี่กลับวาวโรจน์ไปที่เขาเขม็ง
จบการย้อนกลับใปในอดีต
<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ที่บ้านโพรงกระต่าย
แฮร์รี่สูญเสียความคิดไปเมื่อเขาได้ยินเสียงตะโกนของเฟร็ดบอกให้เขาตื่นจากภวังค์
“ฉันว่าฉันรู้นะว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉันว่าฉันจะไปตาม....”เฟร็ดกำลังจะพูดต่อแต่แฮร์รี่รีบชิงพูดเพื่อขอตามไปด้วย
“ฉันจะไปกับนาย”แฮร์รี่และรอนร้องประสานเสียงกันในเวลาเดียว
“ไม่...” จินนี่ร้องตะโกนแทบจะในทันทีและทุกคนมองมาที่เธอ
“ทำไมไม่จินนี่ “รอนเสียงสูง มองน้องสาวด้วยความไม่พอใจ “เฮอร์ไมโอนี่เป็นเพื่อนของพวกเรา ก่อนหน้านั้นพวกเราทำผิดต่อเธอ พวกเราต้องการ....”
จินนี่ขัดขึ้นและจ้องมองรอนเขม็ง
“นั่นแหละที่เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกพี่ไม่ควรไปหาเธอ ฉันคิดว่าเธอกำลังสับสน เฟร็ดเป็นคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ เธอจะอุ่นใจเมื่อเจอเขา”
“แต่....” แฮร์รี่และรอนพูดพร้อมกัน
“น้องสาวเธอพูดถูกนะรอน” นางวิสลี่ย์กล่าว”ฉันรู้ว่าพวกเธอต้องการจะช่วยเฮอร์ไมโอนี่แต่ฉันคิดว่าพวกเธอไม่สมควรไปในตอนนี้”
แฮร์รี่และรอนไม่ชอบความคิดนี้นักแต่ก็พยักหน้ารับ พวกเขาไม่ต้องการโต้เถียงกับนางวิสลี่ย์ และหวังว่าเฮอร์ไมโอนี่จะกลับมาโดยเร็ว
โดยไม่มีใครสังเกตเห็น เฟลอร์ได้กล่าวบางอย่างที่ข้างหูสามีของเธอ บิลมองมาที่ภรรยาเขาอย่างแปลกใจแต่ก็พยักหน้ารับ
“ผมจะไปกับเฟร็ดนะแม่ ไงบอกพ่อด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น เฟร็ด นายคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่จะไปที่ไหน”วิสลี่ส์ผู้พี่ถาม
“ฉันเดาว่า เฮอร์ไมโอนี่อาจจะไปที่บ้านพ่อแม่ของเธอ”เฟร็ดตอบหลังจากที่ครุ่นคิดไปสักครู่
“โอเค งั้นเราไปกันเลย แม่ฮะถ้าพวกเราไม่มาภายใน45นาที แม่ไปบอกพวกภาคีได้เลย”
โดยไม่รอคำตอบ บิลและเฟร็ดหายตัวไปในทันที
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ที่บ้านของครอบครัวเกรนเจอร์
เฟร็ดและบิล วิสลี่ส์หายตัวมาที่บ้านของครอบครัวเกรนเจอร์และสิ่งที่พวกเขาพบก็คือเฮอร์ไมโอนี่นอนอยู่บนเตียงของเธอและเธอกำลังร้องไห้จนตัวโยนเธอร้องไห้เสียงดังจนไม่สังเกตหรือไม่ได้ยินเสียงว่ามีคนสองคนหายตัวมาอยู่ในห้องของเธอแล้วในตอนนี้
เฟร็ดเดินเข้ามาหาเธอและเขย่าตัวเธอเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่มองมาที่เขาและบิลอย่างแปลกใจ
เธอเช็ดน้ำตาเธอแล้วเธอก็ร้องถาม
“เฟร็ด บิล อะไรที่ทำให้คุณมาที่นี่ละค่ะ”
บิลยิ้มและตอบเฮอร์ไมโอนี่อย่างอ่อนโยน
“ฉันคิดว่ามันควรจะเป็นพวกเราที่ถามคำถามนั้นมากกว่า แต่ที่พวกเรามาที่นี่เพราะเธอ”
“พวกเราตกใจมากที่เธอหายไปเฮอร์ไมโอนี่ ทำไมเธอถึงหนีออกมาเธอไม่ชอบบ้านโพรงกระต่ายหรอกเหรอ”เฟร็ดถามเธอเบาๆ
“ฉันต้องการอยู่ตามลำพัง”เฮอร์ไมโอนี่กล่าวหลังจากนิ่งเงียบไปสองสามนาที
“ทุกคนคอยเธออยู่ที่นั่น”เฟร็ดตอบเธอในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าอย่าเศ้ราๆ
ทุกคนยกเว้น แฮร์รี่ เขาไม่อยู่ที่นี่เขาไม่สนใจเธอแล้ว เฮอร์ไมโอนึ่คิด
“ฉันไม่ต้องการจะกลับไป ฉันต้องการอยู่ที่นี่ ฉันอยากอยู่ตามลำพังเฟร็ด”และในที่สุดเธอก็ตัดสินใจ
“แต่...”เฟร็ดพูดค้างไว้แค่นั้นเมื่อบิลจับไหล่เขา
“เฟร็ด” บิลพูดขัด”ฉันคิดว่าเราต้องเคารพในการตัดสินใจของเฮอร์ไมโอนี่”
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มและรู้สึกขอบคุณไปที่บิลที่เขาเข้าใจเธอ
“แต่ยังไงก็ดีฉันคิดว่าเธอไม่สมควรที่จะอยู่ที่นี่ ในบ้านหลังนี้ นี่เป็นบ้านของมักเกิ้ล เฮอร์ไมโอนี่ มันไม่ปลอดภัย” เฟร็ดและเฮอร์ไมโอนี่มองไปที่บิลอย่างแปลกใจ บิลยิ้มให้เล็กน้อย
“บอกความจริงกับเธอก็ได้ มันเป็นความคิดของเฟลอร์ เธอคิดว่าไง ถ้าจะย้ายไปอยู่ที่อพาทเม้นส์ของฉันและเฟลอร์ เฟลอร์และฉันจะใช้เวลาช่วงวันหยุดที่บ้านโพรงกระต่ายสักพักและที่พักของเราก็จะว่าง พวกเราได้รับกล่องของขวัญและหนังสือมากมายจากเพื่อนของฉัน ถ้าเธอต้องการเธอสามารถที่จะอ่านหนังสือเหล่านั้นได้ พวกเราอนุญาติ”
เฮอร์ไมโอนี่กำลังครุ่นคิดถึงข้อเสนอของบิลในขณะที่บิลพูดต่อไป
“มีใครบางคนบอกฉันว่าเธอชอบการทำนายด้วยตัวเลขด้วยใช่หรอเปล่า”
ใช่แล้ว...เธอต้องการจะใช้เวลาในช่วงคริสมาสตร์ตามลำพัง และเธอจะไม่กลับไปที่บ้านโพรงกระต่ายอีก จากคำพูดของจินนี่มันทำให้เธอเจ็บปวดมาก
“ฉันยอมรับข้อเสนอนะบิล ถ้าคุณบอกว่าที่นั้นมันจะไม่มีปัญหา”เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มและยอมรับในข้อเสนอนั้น
“ดีแล้ว” ในขณะที่บิลและเฟร็ดก็รู้สึกยินดีที่ได้ช่วยเหลือเฮอร์ไมโอนี่ได้ถึงมันจะดูเล็กน้อยก็ตาม
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
วันคริสมาสตร์
เฮอรืไมโอนี่นั่งอยู่บนพื้นในห้องหนังสือของบิล โดยลำพัง เธอไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไปแล้วในตอนนี้
แม่มดน้อยกำลังถูกห้อมล้อมไปด้วยหนังสือเก่าเกือบๆโหล หนังสือเหล่านั้นเธอไม่เคยได้เห็นมาก่อน
มันเป็นสถาณะการณ์ที่หน้าเศร้า เธออยู่ที่นี้ บนพื้นอย่างเดียวดาย ปราศจากเพื่อนมีเพียงหนังสือเหล่านี้เท่านั้น
เธอกำลังคิดถึงแฮร์รี่ อะไรที่เธอทำเพื่อเขา
เธอมอบอนาคตของเธอให้กับเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สนใจใยดีกับเธอ เธอก็จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม
เฮอร์ไมโอนี่มองหนังสือที่อยู่บนตักและยิ้มอย่างเศร้าหมอง เธอถอนหายใจก่อนจะหยิบหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งขึ้นมาดูพลางขวดคิ้วอย่างสนใจ หัวข้อที่ปรากฎของหนังสือเล่มนั้นคือ “สิ่งที่บดบังและสิ่งที่ปรากฎ การตายและการฟื้นคืนชีพ”
มันน่าสนใจ
เฮอร์ไมโอนี่หวนคิดถึงแฮร์รี่อีกครั้ง สิ่งที่มีความสำคัญที่สุดในตอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่จะทำทุกอย่างเพื่อแฮร์รี่....ใช่ เธอจะทำทุกอย่างเพื่อเขา
ในขณะที่ .... ที่บ้านโพรงกระค่าย
จินนี่ วิสลี่ส์กำลังจูบ แฮร์รี่ พอตเตอร์ บนริมฝีปากอย่างดูดดื่ม
ความคิดเห็น