ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11: การเข้าใจผิด
BELONG TO NOWHERE
Chapter 11: การเข้าใจผิด
กริมโมเพลส
ห้องนอนของซีรีอัส
“ฉันเอาอาหารเช้ามาให้”รีมัส ลูปินกล่าว เขาวางถาดบนโต๊ะเล็กๆใกล้หน้าต่าง
ซีรีอัสลุกขึ้นและยีนเดินมาที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มทานอาหารเกือบจะในทันที
“ขอบคุณมาก รีมัส”เขากล่าวระหว่างที่กำลังกินโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง
“ฉันหิวจริงๆ”
รีมัสผงกหัวรับเขามองไปที่ซีริอัสและหันไปดูเฮอร์ไมโอนี่ชั่วครู่ สองวันผ่านมาแล้วเธอยังไม่ตื่นขึ้นมาเลย
“มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างไหม”เขาถามเต็มไปด้วยความหวัง
“ไม่เลย” ซีริอัสส่ายหน้าอย่างเศร้าๆ “จะมีก็เมื่อคืน เธอพึมพำอะไรก็ไม่รู้ ฟีเลียสบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่มันก็ยังคงเหมือนเดิม” เขาจิบน้ำชาของเขา”แล้วแฮร์รี่ละมัลกอลนากัลจัดการเขากับรอนไปถึงไหนแล้ว”
“มินอว่ากำลังพยายามอยู่”รีมัสหัวเราะเล็กน้อย”เธอบอกพวกเขาว่าเฮอร์ไมโอนี่มีบางอย่างที่จะต้องไปสะสางเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของเธอ”
“แล้วพวกเขาตอบรับว่ายังไง”ซีรีอัสสอบถามอย่างมีความหวัง
”ความเป็นจริงแล้วเขาดูเหมือนจะเชื่อมันแต่ปัญหาคือพวกเขาเกิดไปได้ยินบางอย่างจากมินอว่าหรือฟีเลียสนะสิ”
“อะไรคุณหมายถึงอะไร”ซีริอัสถามอย่างรวดเร็วและหยุดการกินของเขา
“พวกเขาได้ยินมัลกอลนากัลป์กับฟิควิคคุยกันเรื่องนกสีน้ำเงิน”รีมัสยิ้มและถอนหายใจในขณะที่มองไปที่เฮอร์ไมโอนี่อย่างกังวล
********
********
ฮอกว๊อตส์
ภายในห้องเรียน
“ฉันรู้ว่ามัลกอนนากัลโกหกพวกเรา” แฮร์รี่พ่นลมหายใจออกมา เขาและรอนเข้ามายังห้องเรียน พวกเขาและนักเรียนคนอื่นๆกำลังรอคอยศาสตราจารณ์อยู่
“แฮร์รี่เพื่อนรัก บางที มัลกอลนากัลป์อาจจะบอกความจริงกับพวกเราอยู่ก็ได้นะ”รอนบอกอย่างลังเลใจ เขาไม่ต้องการให้แฮร์รี่หัวเสีย
“ไม่รอน “แฮร์รี่กล่าวตอบกลับเสียงดังอย่างตั้งใจ”ฉันรู้ว่าเธอโกหก มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเฮอร์ไมโอนี่ บางอย่าง” เขาหยุดและปิดตาลง เขาถอนหายใจอย่างหนัก เขาเปิดเปลือกตาขึ้นในเวลาต่อมาเพียงแค่เขาคิดว่ามีบางสิ่งอาจจะเกิดขึ้นกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ทำให้เขาไม่สบายใจ เขารู้ว่าเขาจะดำเนินชีวิตต่อไปไม่ได้โดยปราศจากเธอ เธอสำคัญสำหรับเขามาก เขาไม่เคยมั่นใจในตนเองถ้าชีวิตนี้ไม่มีเธอเขาจะทำอย่างไร
รอนมองไปที่เพื่อนของเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ”ถึงแม้ว่ามัลกอนนากัลป์ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด แต่ฉันก็สงสัยว่าอาจจะมีบางอย่างที่ร้ายแรงเกิคขี้นกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ได้”
รอนมองไปที่เพื่อนของเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ”ถึงแม้ว่ามัลกอนนากัลป์ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด แต่ฉันก็สงสัยว่าอาจจะมีบางอย่างที่ร้ายแรงเกิคขี้นกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ได้”
“แต่มันเกี่ยวอะไรกับนกสีน้ำเงินด้วยล่ะ”แฮร์รี่โต้กลับ รอนยอมรับเรื่องนี้ได้ง่ายๆได้อย่างไรกันว่าเฮอร์ไมโอนี่อาจตกอยู่ในอันตราย มันคือเฮอร์ไมโอนี่ของเขานะ ที่พวกเรากำลังพูดถึง
“นกสีน้ำเงิน เหรอ” เสียงพึมพำของดีน โทมัสมันดังพอที่จะให้แฮร์รี่ได้ยิน เนื่องจากดีนและเซมัสนั่งอยู่ด้านหลังแฮร์รี่และรอน
แฮร์รี่หมุนตัวไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งรอนเองสาบานได้ว่ามันเหลือเชื่อกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วนั้นของแฮร์รี่
“นายพูดอะไรน่ะ”แฮร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
”ฉันได้ยินที่นายพูดถึงเรื่องนกสีน้ำเงิน เออ เฮอร์ไมโอนี่.... “ ดีนหยุดในทันที เขาจำได้ว่าเฮอร์ไมโอนี่เคยบอกเขาว่าห้ามบอกใครถึงเรื่องภาพวาดนั้นโดยเฉพาะแฮร์รี่
”ฉันได้ยินที่นายพูดถึงเรื่องนกสีน้ำเงิน เออ เฮอร์ไมโอนี่.... “ ดีนหยุดในทันที เขาจำได้ว่าเฮอร์ไมโอนี่เคยบอกเขาว่าห้ามบอกใครถึงเรื่องภาพวาดนั้นโดยเฉพาะแฮร์รี่
“อะไร เฮอร์ไมโอนี่ อะไร”แฮร์รี่ถามกลับเสียงกร้าว
“ไม่มีอะไร” ดีนตอบกลับอย่างรวดเร็วและเสมองไปทางหน้าตักของเขา
“โอ้ ไม่นะ ดีน โทมัส นายกำลังจะพูดบางอย่างที่เกี่ยวกับเฮอร์ไมโอนี่ นายรู้อะไร”แฮร์รี่พูดขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว มันทำให้ดีนผงะหงายหลังไปเล็กน้อย เขาเห็นบางสิ่งในดวงตาของแฮร์รี่ บาสิ่งที่เขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน
“ฉันจะรู้อะไรหรือไม่รู้อะไรนั่นไม่ใช่ธุระของนาย พ๊อตเตอร์” ดีนตอบกลับเสียงแข็ง
“นายควรบอกฉันมาดีกว่า” แฮร์รี่เปล่งเสียงขู่ออกมาด้วยความไม่พอใจ เขายืนขึ้นจากตรงที่เขานั่งแทบจะในทันที
“นายจะทำไม” ดีนถามและยืนขึ้นเช่นเดียวกัน “นายจะเข้ามาตีฉันหรือต่อยฉันดีล่ะฉันมั่นใจได้แน่ว่าเฮอร์ไมโอนี่คงไม่ชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้แน่ “เขากล่าวอย่างเบิกบาน
แฮร์รี่เคลื่อนย้ายโต๊ะที่กั้นกลางระหว่างเขากับดีนออกไป แฮร์รั้และดีนจึงเผชิญหน้ากันห่างกันไม่กี่นิ้วท่านั้น สายตาของแฮร์รี่ทอแสงพุ่งกระจายไปยังบุคคลที่เขาเกลียดชังที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
แฮร์รี่เคลื่อนย้ายโต๊ะที่กั้นกลางระหว่างเขากับดีนออกไป แฮร์รั้และดีนจึงเผชิญหน้ากันห่างกันไม่กี่นิ้วท่านั้น สายตาของแฮร์รี่ทอแสงพุ่งกระจายไปยังบุคคลที่เขาเกลียดชังที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ฉันจะบอกนายเพียงอีกครั้งเดียวเท่านั้นโทมัสออกไปให้ห่างจากเฮอร์ไมโอนี่ อย่ายุ่งกับเธอ”เขาเปล่งเสียงอย่างดุดัน
ดีนกรอกตาไปมาและแกล้งทำเป็นเหมือนกลัว ในขณะที่ชั้นเรียนทั้งหมดกำลังจ้องมองเด็กชายทั้งสองอยู่ด้วยความตกใจ
ดีนกรอกตาไปมาและแกล้งทำเป็นเหมือนกลัว ในขณะที่ชั้นเรียนทั้งหมดกำลังจ้องมองเด็กชายทั้งสองอยู่ด้วยความตกใจ
“มันไร้สาระน่าพ๊อตเตอร์”เขายิ้มเยาะไปที่แฮร์รี่ ทำให้พ่อมดที่มีผมสีดำยุ่งเหยิงยิ่งโมโหมากยิ่งขึ้น
“นายก็รู้นะพ๊อตเตอร์ ถ้านายไม่ตาบอดเสียก่อน นายก็น่าจะดูออกว่าเฮอร์ไมโอนี่เป็น………” ดีนไม่ทันได้พูดจบประโยคก็โดนแฮร์รี่สวนหมัดเข้าที่ปลายคางเสียก่อนอย่างรวดเร็ว
“ไอ้ลูกหมาเอ๋ย” แฮร์รี่ตะโกนไปยังเพื่อนร่วมห้องเขาก่อนจะต่อยออกไปอย่างว่องไวจนดีนไม่ทันมีโอกาสโต้ตอบกลับไปได้
“ไอ้ลูกหมาเอ๋ย” แฮร์รี่ตะโกนไปยังเพื่อนร่วมห้องเขาก่อนจะต่อยออกไปอย่างว่องไวจนดีนไม่ทันมีโอกาสโต้ตอบกลับไปได้
“นายมันบ้า พ๊อตเตอร์”ดีนตะโกนกลับไปและผลักแฮร์รี่ให้ออกไปให้ห่างจากเขาแต่ดูเหมือนคู่กรณีจะยังไม่ยอมเลิกรา
“ออกห่างจากเธอ โทมัส ออกห่างจากเฮอร์ไมโอนี่”
แฮรืรี่ผลักดีนอีกครั้งแต่ครั้งนี้ดีนไม่ยอมยืนเป็นเป้านิ่งให้แฮร์รี่อีกแล้ว ตอนที่แฮร์รี่ผลักเขาเขาฉวยโอกาสนั้นต่อยเข้าที่ท้องของแฮร์รี่ได้เป็นครั้งแรก มันทำให้แฮร์รี่โกรธจนลมออกจมูก ในขณะที่การต่อสู้ยังดำเนินต่อไปอยู่โดยไม่มีใครยอมใคร
ที่กริมโมเพลส
รีมัส กำลังจะเดินออกจากห้องนอนของเฮอร์ไมโอนี่เมื่อเขาแวะมาเอาอะไรบางอย่าง เขาได้มองผ่านไปที่เฮอร์ไมโอนี่ และในทันใดนั้นรีมัสแทบลืมหายใจ เพราะเขาสังเกตุเห็นที่หางตาของเธอมีหยาดน้ำใสๆไหลรินออกมา พระเจ้า เฮอร์ไมโอนี่กำลังร้องไห้
“ซีริอัส” เขากระซิบเสียงสั่นไปยังเพื่อนรักของเขา แต่เมื่อเขาเห็นซิริอัสซึ่งกำลังมองเฮอร์ไมโอนี่อยุ่ก่อนแล้วด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย เขาก็หยุดชะงักและมองซิริอัสอย่างนึกแปลกใจกับท่าทีของเขา
“เธอกำลังเศร้า”ซิริอัสกล่าวเสียงหนัก”เธอกำลังเศร้ามาก”
ที่ฮอกว๊อตส์
“มีสเตอร์พอตเตอร์ มีสเตอร์โทมัส”ศาสตราจารณ์มัลกอนนากัลตะโกนเสียงแหลมมาจากหน้าประตูห้องเรียน โดยมีแอนโทนี่ กอดสตีลยืนอยู่ข้างๆเธอและศาสตราจารณ์ทรี ลอนีซึ่งเป็นศาสตราจารณ์ประจำห้องเรียนยืนอยู่ข้างหลังเธอ
“หยุดเดี้ยวนี้นะ”
สองหนุ่มกริฟฟรินดอร์หยุดการต่อสู้ในทันทีและหันกลับมามาองศาสตราจารณ์ใหญ่พวกเขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอมองดูเหมือนโกรธจัดซึ่งทำให้เขาทั้งคู่รู้สึกกังวลกับสวัสดิภาพของตนเอง
“ฉันกำลังรอฟังคำอธิบายจากพฤติกรรมที่น่าละอายและน่ารังเกียจ ที่อยู่ๆกริฟฟรินดอร์สองคนต้องมาต่อสู้กันเอง”
“พ๊อตเตอร์มีปัญหาทางจิตครับ”ดีนตอบเสียงเรียบ
“โทมัสไอ้ลูกหมา”แฮร์รี่หันกลับไปด่าแทบจะในทันทีเช่นกัน และเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาร้องตะโกนแข่งกันเพื่อแต่ละคนพยายามที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองถูกต้องก่อนหน้านั้น
“หยุด ทั้งคู่นั่นแหละ”มัลกอลนากัลตะโกนอย่างเดือดดาล”อะไรที่เธอรู้ฉันไม่ต้องการจะรู้ด้วย กักบริเวณสามสัปดาห์กับมีสเตอร์ฟลิกซ์”
“แต่ ศาสตราจารณ์ครับ” แฮร์รี่แย้ง
“และหักคะแนนกริฟฟรินดอร์สี่สิบคะแนน”มัลกอลนากัลไม่ฟังเสียงโต้แย้งของแฮร์รี่เธอยังคงดำเนินการลงโทษพวกเขาทั้งสองโดยการตัดคะแนนบ้านเพิ่มขึ้นอีก
มัลกอลนากัลป์แทบจะกลั้นรอยยิ้มแทบไม่อยู่ เมื่อเธอรู้สึกได้ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ใช่ว่าจะเลวร้ายจนเกินไปนัก เพราะเมื่อเธอกักบริเวณ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กหนุ่มก็จะไม่สามารถไล่ตามเฮอร์ไมโอนี่ได้ และมันก็จะทำให้เธอโล่งใจไปได้อีกเปาะหนึ่ง
“การกักบริเวณจะเริ่มขึ้นในคืนนี้”มัลกอลนากัลพยายามปั้นสีหน้าให้ขึงขังมากกว่าเดิม
แฮร์รี่และดีนเพียงแค่ผงกหัวรับ และจ้องมองกันและกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
เวลาผ่านไปมันเป็นเวลารัปทานอาหาร ทุกๆชีวิตที่อยู่ภายในปราสาทรับรู้เรื่องราวการต่อสู้กันของแฮร์รี่และ ดีน มันเป็นข่าวลือที่เกี่ยวกับรักสามเศร้าระหว่าง เด็กชายผู้รอดชีวิต ดีน โทมัส และเฮอร์ไมโอนี่ ข่าวนี้ได้กระจายออกไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟป่า
“ฉันรู้ว่าแม่นั่นมีอะไรกับพ๊อตเตอร์” แฮร์รี่ได้ยินนักเรียนปีสี่พูดกันในขณะที่เขาเดินผ่านพวกผู้หญิงเหล่านั้น”พวกเราถูกหลอกมาโดยตลอด แม้กระทั่งตอนที่ยายนั่นคบกันอยู่กับวิสลีส์”
“ใช่แล้ว แต่ เกี่ยวอะไรกับ ดีน โทมัสล่ะ” นักเรียนหญิงบ้านเรเวคอลถามเพื่อนของเธออย่างใคร่รู้ “พวกเธอคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่มีอะไรกับทั้งคู่หรือเปล่า”
เด็กฮัฟพัฟเฟิลยิ้มอย่างมีเลศนัย “นั่นนะไม่เหมือนเฮอร์ไมโอนี่สักเท่าไหร่แต่ฉันได้ยินข่าวลือบางอย่าง”เด็กผู้หญิงคนนั้นโค้งลงมาใกล้ใบหูแล้วกระซิบบางอย่างไปที่เด็กนักเรียนคนอื่นๆพวกนั้นหัวเราะคิกคักกันแล้วอุทานเสียงแหลมอย่างมีจริต” แหม”
“มานี่เถอะแฮร์รี่ อย่ายุ่งกับคนพวกนั้นเลย”รอนกระซิบบอกเพื่อนของเขา แฮร์รี่มองตาขวางไปยังเด็กกลุ่มนั้นที่นินทากันอยู่
“พวกเขากำลังพูดถึงเฮอร์ไมโอนี่”แฮร์รี่พูดเสียงรอดไรฟัน รอนถอนหายใจ
“เพื่อนรัก ตอนนี้ผู้คนในปราสาทต่างคุยกันถึงเรื่องพวกนายทั้งสามคนนั้นแหละ มันเลวร้ายเสียยิ่งกว่าตอนปีสี่เสียอีก”
แฮร์รี่ยิ้มออกมาอย่างฝืนๆ เมื่อนึกถึงตอนปีสี่ในงานบอลเขาไม่สามารถห้ามใจให้กระแทกหน้าวิกเตอร์ได้เลยเมื่อเขาควงหญิงสาวที่สวยที่สุดเพื่อนรักของเขาออกงาน
“ฉันไม่ควรไปชกครัมตอนปีสี่เลย”แฮร์รี่พูดเสียงเครียด รอนมองแฮร์รี่ชั่วครู่ก่อนตัดสินใจ
“แฮร์รี่ตอนนี้เราอยู่เพียงลำพังแล้ว ทำไมนายถึงต่อยดีน ฉันหมายถึงเขาเองก็เป็นคนที่เรียบร้อยออกจะทึ่มๆสักหน่อยแต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร อีกอย่างเขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้กับนายเลย”
แฮร์รี่มองไปที่รอนอย่างประหลาดใจเหมือนว่ารอนมีเขางอกออกมายังไงยังงั้น
“เขาไม่ได้ทำอะไร งั้นเหรอ เขาไม่ได้ทำอะไรเลย นายก็ได้ยินในสิ่งที่เขาพูดถึงเฮอร์ไมโอนี่ ใช่ไหม”เขาพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเล็กน้อย
“ฉันได้ยิน”รอนมองอย่างสับสน”แต่ที่ฉันได้ยินเขาเองก็พูดดีๆกับนายนี่”
”มันกำลังพูดถึงเฮอร์ไมโอนี่ว่าเป็น...เออ...เป็น ”แฮร์รีร้องอุทานออกมาอย่างโกรธๆ
“เฮอร์ไมโอนี่เป็นคนดี”รอนพูดขัดขึ้นอย่างช้าๆ
แฮร์รี่นิ่งเงียบและหลบสายตาจากรอนที่มองมาทางเขาด้วยความรู้สึกสงสัย
“เพื่อนรัก นายคิดว่าเขาจะพูดเกี่ยวกับเฮอร์ไมโอนี่ว่าอะไร”รอนถามและเลิกคิ้วสูงขึ้นอย่างข้องใจ
แฮร์รี่หน้าแดง “เออ.....”เขาพูดอ้ำอึ้ง”นายคิดว่าเขาจะพูดเกี่ยวกับอะไรล่ะรอน”แฮร์รี่ถามเก้อเขินเล็กน้อย
รอนมองไปที่เขาและยกคิ้วขึ้นสูง”เธอเป็นเพื่อนที่ดี เป็นนักเรียนที่เยี่ยม เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย และอื่นๆนะสิ”
“โอ้ว .....”แฮร์รี่ร้อง เขาเมินออกไปยังด้านนอกรู้สึกได้ถึงความงี่เง่าที่ตรงเข้ามายังกระเพาะของเขา ความซื่อสัตย์ อะไรก็ตามที่โทมัสเอ่ยถึง แน่นอนเขาเพียงแต่จะพูดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดี ไม่ใช่ดี เพียงแต่ดีมากและนั่นคือทั้งหมดที่เขากำลังจะพูด
ณ ที่ใดที่หนึ่งในปราสาท
จินนี่ วิสลี่ส์ นั่งลงบนพื้นหญ้าข้างทะเลสาบ เธอโกรธ และโกรธมาก เธอจะไม่ยอมให้แผนการที่เธอวางไว้ล้มเหลว เธอจะต้องทำงานหนัก หนักมาก เธอจะต้องแสร้งทำเป็นว่าเข้มแข็งอย่างมาก และในตอนนี้ บางทีมันอาจจะเป็นความผิดพลาดของเธอ บางทีเธออาจจะต้องทำให้แฮร์รี่ชดใช้ในสิ่งที่เขาสนใจยายหนอนหนังสืออัปลักษณ์นั่นมากกว่าเธอ พระเจ้าเธอต้องทำบางอย่าง เธอคือวิสลี่ส์ หลังจากนั้นถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเฮอร์ไมโอนี่จะต้องยอมรับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่มันเป็นความผิดของยายอัปลักษณ์เกรนเจอร์นั่นต่างหาก
และอะไรคือสิ่งที่เธอจะต้องทำในตอนนี้ล่ะ ในขณะที่จินนี่กำลังคิดแผนการณ์ทำลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่อยู่นั่นเอง ก็มีเสียงหัวเราะคิกคักทำลายสมาธิของเธอ มันคือนักเรียนปีสองที่ทำท่าทางตื่นเต้นสามคนเมื่อมองเห็นเธอ
”จินนี่ วิสลี่ส์”หนึ่งในนั้นถามออกมาอย่างตื่นเต้น
”จินนี่ วิสลี่ส์”หนึ่งในนั้นถามออกมาอย่างตื่นเต้น
“คุณต้องการอะไร”จินนี่ถามอย่างไม่พอใจ
“มั้นเป็นเรื่องจริงใช่ไหมที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ คบกันอยู่”ผู้หญิงอีกคนถามหน้าแดงเล็กน้อย
“ไม่เป็นความจริง”จินนี่กล่าวเสียงหนัก แล้วลุกขึ้น เธอกำลังเครียดแต่แล้วเธอก็คิดอะไรบางอย่างได้ น้ำเสียงเตร่งเตรียดของเธอเปลื่ยนเป็นนุ่มนวลใยทันที
“พวกเธอคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้คบกับแฮร์รี่หรอก”
“โอ้ว”หนึ่งในพวกเขาร้องอุทานอย่างแปลกใจ”แต่พวกเราคิดว่า...”
“มันไม่ใช่แฮร์รี่หรอกนะคนที่เฮอร์ไมโอนี่คบด้วยน่ะ”จินนี่ตอบคดคี้ยวแต่ในตาเปล่งประกายสะใจ
“โอ้ว”ทั้งสามคนร้องออกมาในเวลาเดียวกัน “เธอคบกับดี……”
จินนี่รีบจับมือของหญิงสาวที่กำลังพูดและพูดเสียงเบา”ฉันไม่อยากจะพูดถึงเรื่องของเฮอร์ไมโอนี่ เขาเป็นเพื่อนที่ดีของฉันและเขาต้องการฉันมากกว่าสิ่งใดโดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลัง......”
จินนี่แกล้งเอามือปิดปากของเธออย่างรวดเร็วทำทีดูเหมือนว่าเธอจะพูดมากเกินไป
จินนี่แกล้งเอามือปิดปากของเธออย่างรวดเร็วทำทีดูเหมือนว่าเธอจะพูดมากเกินไป
“นี่มันเลยเวลากลับหอแล้วนะ พวกคุณควรรีบกลับไปกันดีกว่า”
เด็กหญิงปีสองสามคนพยักหน้าให้กับจินนี่แล้วรีบวิ่งออกไปทันที พร้อมกับหัวเราะกันอย่างสนุกสนานทิ้งให้จินนี่ยืนยิ้มเยาะอยู่เพียงลำพัง
บางทีทุกอย่างจะจบลงอย่างเหมาะสม !
กริมโมเพลส
วันที่ 4 กุมภาพันธ์
เวลา ตี 2 :15
ซิริอัสกำลังนอนหลับฝัน เขาฝันถึงช่วงเวลาที่เขามีความสุขสนุกสนานในฮ๊อกว๊อตส์
“กรี๊ด”
เสียงกรี๊ดร้องอันโหยหวนทำให้เขาสะดุ้งตื่นตกใจจากความฝัน เขาลุกขึ้นจากที่นอนอย่างรวดเร็วและวิ่งไปยังทิศทางของเสียงที่เขาแน่ใจว่าอยู่ในห้องของเฮอร์ไมโอนี่
ซิริอัสถลาเขาไปยังข้างเตียงของเฮอร์ไมโอนี่อย่างรวดเร็ว บนเตียงสิ่งที่ซิริอัสได้เห็นคือเฮอร์ไมโอนี่กำลังเปลี่ยนสภาพ
การเปลี่ยนสภาพของเฮอร์ไมโอนี่กินเวลายาวนานเกือบร่วมๆสามชั่วโมงในขณที่ศาสตราจารณ์ฟลิกวิคถูกเรียกตัวมาที่นี่อย่างเร่งด่วน พวกเขาช่วยร่ายเวทมนต์เพื่อสะกดควมเจ็บปวดให้เฮอร์ไมโอนี่ แต่อย่างไรก็ตามเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังคงส่งเสียงกรี๊ดร้องและดิ้นรนโดยไม่หยุด
สิ่งนี้เป็นสิ่งที่อธิบายได้ยากต่อความเจ็บปวดของเหล่าบรรดาพ่อมดแม่มดที่ต้องเปลี่ยนร่างเป็นครั้งแรกโดยเฉพาะเฮอร์ไมโอนี่ที่ไม่ได้เปลี่ยนร่างในเหตุการณ์ปกติเหมือนคนอื่นๆทั่วไป
ร่างของเฮอร์ไมโอนี่เริ่มเปลี่ยนไปที่ละนิดจากผิวหนังสีซีดอมชมพูของเธอเริ่มมีขนนิ่มดกหนาสีดำที่ผุดขึ้นมาทั่วร่างกายของเธอก่อนที่หูและกระดูกของเธอรวมทั้งหางค่อยๆปริแยกออกมาเป็นสุนัขสีดำเพศเมีย และสุดท้ายเฮอร์ไมโอนี่ได้เปลี่ยนไปโดยสมบูรณ์แบบแล้ว มันเป็นเวลาเกือบๆ ตี5 ใช้เวลาอย่างทรมานเพื่อเปลี่ยนร่างของเธอ
”คุณเกรนเจอร์...เออ ... เฮอร์ไมโอนี่ “ศาสตราจารณ์มัลกอลนากัลป์พูดอย่างอ่อนโยนเพื่อไม่ให้สุนัขตื่นตกใจ เธอนั่งคุกเข่าลงข้างๆสุนัขสีดำร่างแปลงของเฮอร์ไมโอนี่
”คุณเกรนเจอร์...เออ ... เฮอร์ไมโอนี่ “ศาสตราจารณ์มัลกอลนากัลป์พูดอย่างอ่อนโยนเพื่อไม่ให้สุนัขตื่นตกใจ เธอนั่งคุกเข่าลงข้างๆสุนัขสีดำร่างแปลงของเฮอร์ไมโอนี่
“ผงกหัวของเธอถ้าเธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด”เฮอร์ไมโอนี่กระทำในสิ่งที่เธอบอก
“ดีมาก เฮอร์ไมโอนี่ เนื่องจากที่เธอทำพิธีกรรมกับมีสท๊องส์ในกระทรวงนั้นเกิดความผิดพลาดในบางอย่างขึ้น ดังนั้นเราจะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกันในภายหลัง แต่สิ่งที่เธอจะต้องรู้ในตอนนี้คือเธอได้รับเวทมนต์ในบางส่วนของคนที่เธอพามาก็คือคุณแบล็คสิ่งนั้นก็คือร่างเอนิเมจัสของเขา ดังนั้นคุณจำเป็นต้องเปลี่ยนร่างกลับคืนมาเป็นมนุษย์ เรื่องนี้มันจะไม่ยากเพียงแต่เธอต้องมุ่งสมาธิไปยังร่างมนุษย์ อย่าตกใจ เพียงแต่ตั้งสมาธิเท่านั้น ลองดูนะ”
มัลกอลนากัลลองให้เฮอร์ไมโอนี่ทำตามในสิ่งที่เธอสอนและเฮอร์ไมโอนี่ก็ทำมันได้ดีเพียงแต่ใช้เวลานานเกินไปในการเปลี่ยนร่างมาเป็นมนุษย์ของเธออย่างเดิม
มัลกอลนากัลลองให้เฮอร์ไมโอนี่ทำตามในสิ่งที่เธอสอนและเฮอร์ไมโอนี่ก็ทำมันได้ดีเพียงแต่ใช้เวลานานเกินไปในการเปลี่ยนร่างมาเป็นมนุษย์ของเธออย่างเดิม
“เฮอร์ไมโอนี่”ซิรีอัสร้องไห้อย่างมีความสุขเมื่อเฮอร์ไมโอนี่ฟื้นขึ้นมาและเป็นปกติดีทุกอย่างหลังจากแปลงร่างกลับมาเหมือนเดิมแล้วเขาตรงเข้าไปกอดร่างของแม่มดสาวในทันที”โอ้ เฮอร์ไมโอนี่”
“ซิรีอัส”เธอยิ้มด้วยความอ่อนเพลียไปที่เขาและคนอื่นๆ
“ฉันหิวแล้วละค่ะ”ทุกคนพลอยหัวราะเมื่อเฮอร์ไมโอนี่กุมท้อง
“คุณจะพามีสเกรนเจอร์เข้าไปในครัวหาอะไรกินก็ได้นะคุณแบล็ค”ฟลิกวิคกล่าวอย่างยิ้มแย้ม ซิริอัสมองไปที่เขาอย่างสับสน
“ตอนนี้สิ่งที่คุณจะต้องทำก็คือพามีสเกรนเจออยู่ข้างๆคุณ เพื่อว่าคุณและเธอจะได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกันอย่างน้อยที่สุดก็สิบห้านาทีต่อวันจนกระทั่งนกสีน้ำเงินจะกลับมา”
“เป็นอันว่าผมจะออกไปได้ใช่ไหม”ซิริอัสถามย้ำเพื่อความมั่นใจ
“เป็นอันว่าผมจะออกไปได้ใช่ไหม”ซิริอัสถามย้ำเพื่อความมั่นใจ
“ใช่คุณแบล็ค แต่ช่วยดูที่แขนซ้ายของคุณก่อน”
ซิริอัสเลิกคิ้วอย่างสงสัย เขาถลกแขนเสื้อคลุมยาวของเขาและร้องอุทาน
“นรกชัดๆ”เขาเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาตกตะลึงบนแขนซ้ายของเขามีรอยสักที่สวยงามเป็นรูปนกสีน้ำเงิน
“โอ้ว ฉันก็มีเหมือนกัน”เฮอร์ไมโอนี่ร้องอุทานเมื่อเธอสังเกตุเห็นแขนด้านซ้ายของเธอมีรูปนกสีน้ำเงินเหมือนกันกับซิริอัส
“ถูกต้อง” ศาสตราจารณ์ฟลิกวิคกล่าวอย่างชาญฉลาด”มันเป็นสัญลักษ์ของนกฟีนิกซ์สัญลักษณ์ของนกสีน้ำเงินมันเป็นการเชื่อมกันระหว่างเฮอร์ไมโอนี่และคุณแบล็ค เอาล่ะ แต่ในตอนนี้ฉันคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่คงหิวมากแล้ว ล่ะคุณแบล็คคุณควรพาเธอไป”
“ครับ”ซิริอัสพยักหน้าและพาเฮอร์ไมโอนี่ออกจากห้องนอนเพื่อพาเธอไปหาอะไรกินในครัว
ฮอกว๊อตส์
7 มิถุนายน
เวลา10:00 PM
แฮร์รี่เดินเตร็ดเตร่อยู่รอบๆฮ๊อกวอตส์เขาเพิ่งเสร็จสิ้นจากการโดนกักบริเวณกับฟลิทร์เขารู้ว่าไม่ควรออกมาคนเดียวในเวลากลางคืนแต่จริงๆแล้วเขาต้องการจะอยู่คนเดียวเขาต้องการจะคิดอะไรบางอย่าง
แฮร์รี่เดินเตร็ดเตร่อยู่รอบๆฮ๊อกวอตส์เขาเพิ่งเสร็จสิ้นจากการโดนกักบริเวณกับฟลิทร์เขารู้ว่าไม่ควรออกมาคนเดียวในเวลากลางคืนแต่จริงๆแล้วเขาต้องการจะอยู่คนเดียวเขาต้องการจะคิดอะไรบางอย่าง
เด็กหนุ่มพ่อมดต้องหยุดความคิดของเขาลงเมื่อมีเสียงรบกวนจากการเห่าดังมาจากด้านหลังของเขาทำให้เขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง แฮร์รี่หันกลับไปอย่างรวดเร็วและกระชับไม้กายสิทธิ์เพื่อเตรียมพร้อมเพื่อโจมตีสิ่งที่เขาเห็น แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งนั้นหัวใจของเขากลับเต้นเร็วกว่าที่เคย สิ่งที่เขาเห็นมันเป็นสุนัขสีดำยืนอยู่ข้างหน้าเขาและจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น