ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 บทนำ
ตราบาปลิขิตรัก
บทนำ
เรื่องนี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย ในหนังสือ คนดีย่อมได้รับชัยชนะเสมอ ความดีเอาชนะความชั่ว ความสงบสุขและยุติธรรมคือทุกสิ่ง แต่นี่ไม่ใช่ตอนจบที่สมควรจะเกิดขึ้น พวกเขาควรจะได้รับชัยชนะ ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ค่อนข้างแน่ใจ เธอไม่เคยคิดถึงผลลัพธ์ที่มันจะเกิดขึ้นอย่างอื่นมาก่อน แม้ในอดีตพวกเขาจะเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของการต่อสู้และ ถึงแม้แฮร์รี่ พอตเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่จะล้มลงแต่เขาก็สามารถลุกขึ้นยืนได้เหมือนเดิมเสมอ
แต่แล้วสิ่งเลวร้ายก็เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป สามเดือนก่อนเป็นครั้งแรกที่เฮอร์ไมโอนี่ได้เห็นร่างของแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้เหมือนเดิม เมื่อแฮกริดวางร่างเด็กชายคนหนึ่งที่ไม่ไหวติงไว้บนพื้นต่อหน้าผู้คนที่ได้ต่อสู้กับพวกเขามาเป็นเวลานาน ความเงียบดังพอที่จะทำให้ได้ยินเสียงหัวใจของแต่ละคนเต้นไหวด้วยความตื่นตระหนก เธอจำได้ว่าเธอจับรอนไว้เพื่อให้ตัวเองยังคงยืนอยู่กับที่ได้โดยไม่ล้มทั้งยืน เพียงชั่วครู่มีเสียงกระจกแตกร้าวดังไปทั่วปราสาทฮ๊อตว๊อกส์ และมีผู้เสพความตายจำนวนหนึ่งบุกเข้ามาอย่างกระชั้นชิด มีความโกลาหลเกิดขึ้นในทันที ทุกคนต่างแยกย้ายกันหนีและเธอก็จำได้ว่าเธอโดนรอนฉุดให้วิ่ง รอนจับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
พวกเขามีอยู่ประมาณสิบคนได้ พวกเขาโดนล่าเหมือนกับหมาและคนแล้วคนเล่าที่ได้ถูกล่าถึงกับชีวิต ปาราวตี พาทิลและน้องสาวของเธอ ปัทมาโดนจับได้โดยนักล่า(นักล่าไม่ใช่ผู้เสพความตายพวกเขาคือพ่อมดที่ล่าฝ่ายตรงข้ามเพื่อจับไปเป็นทาสหรือนำไปขายเป็นทาสถ้าเป็นผู้หญิงอาจถูกไปค้ากามหรือขายเป็นทาส)และไม่มีใครเอ่ยชื่อของพวกเขาอีกเลย เทอร์รี่ บูทถูกผู้เสพความตายฆ่าด้วยเวทมนตร์ตอนที่เขาหนีไปลิเวอร์พูล และรอนพรากจากเธอตอนที่ต่อสู้กับผู้เสพความตายสองหรือสามคน....................
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวเพื่อที่จะเอาความคิดที่เลวร้ายทั้งหมดออกจากหัว เธอลืมตาขึ้นและมองไปยังรอบๆตัวนี่คือปัจจุบัน และเธอสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเรามีกันอยู่เจ็ดคน ต่างแอบซุ่มกันอยู่ในพุ่มไม้ รอบๆตัวมีแต่ความเงียบสงัดเหมือนกับหายนะจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เธอมองเงาของใบหน้าคนแล้วคนเล่าและรู้สึกถึงความบีบรัดที่ท้องของเธอ
เธอเป็นคนสุดท้ายในบรรดาสามสหายที่เหลืออยู่ ทุกคนเลยตั้งความหวังไว้ที่เธอ เธอเป็นคนเดียวที่ตัดสินใจว่าจะเคลื่อนย้ายไปตรงไหน เธอเป็นคนตัดสินใจว่าตอนไหนจะเคลื่อนย้ายได้และเมื่อไหร่ถึงจะหยุด เธอเป็นคนเดียวที่วางแผนการทั้งหมด
มันเป็นสิ่งใหม่ที่เธอยังไม่ชิน เพราะปรกติแล้วเธอจะมีกันอยู่สามคนและพวกเขาทั้งสามคนก็เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เธอจะเป็นคนให้ข้อมูลทั้งหมดที่เป็นประโยชน์แก่แฮร์รี่ โดยที่แฮร์รี่จะเป็นผู้นำและจะเป็นแฮร์รี่ที่เป็นคนวางแผนทั้งหมด ส่วนรอนจะรับหน้าที่ไปปฏิบัติตามแผนงานที่วางไว้ แต่ตอนนี้คงเหลือแค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ทุกๆอย่างอยู่ที่เธอเพียงคนเดียวในตอนนี้ดวงตาของเธอปิดลงแต่เธอยังคงเห็นกลุ่มคนที่อยู่รอบๆข้างเธอแม้เธอจะหลับตาลงก็ตาม เธอมองเห็นดวงตาของลูน่า เลิฟกู๊ดพองโตขึ้นเมื่อเธอมองดูเนวิลล์ ลองบอตท่อมกำลังควบคุมเปลวไฟอยู่ ในขณะที่เชมัส ฟินนิแกนเกาะกลุ่มอยู่กับลาเวนเดอร์ บราวน์และโอเว่น คาว์ฟอร์ด ซึ่งพวกเขายังคงอยู่ในเครื่องแบบของฮอกวอตส์ ส่วนหน้าท้องของจินนี่นั้นพองโตอยู่ที่หน้าตักเมื่อเธออยู่ในลักษณะการนั่งนิ่งๆโดยการลูบท้องเธอเบาๆอย่างทนุถนอม เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้ว่าจินนี่และแฮร์รี่หาเวลาว่างได้อย่างไร เมื่อพวกเขาต้องเตรียมรับมือกับพวกผู้เสพความตายอยู่ตลอดเวลาในตอนนั้น
ดวงตาของเฮอร์ไมโอนี่เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอได้ยินเสียงเหยียบใบไม้เบาๆรอบๆวงล้อมที่พวกเธออยู่
“อะไรน่ะเฮอร์ไมโอนี่?” จินนี่ถามพร้อมมือของเธอที่เอื้อมไปจับที่ท้องอย่างปกป้อง
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวและความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
“คงไม่มีอะไรมั้ง”
ทันทีที่เธอพูดจบแสงไฟก็สว่างขึ้น และมีเสียงกรีดร้องซึ่งอาจจะเป็นเสียงของลาเวนเดอร์หรือไม่ก็ลูน่า ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่สามารถบอกได้ มีเศษใบไม้แห้งกระจายไปทั่วเหมือนกับโดนตีด้วยไม้ให้ปลิวฟุ้งและมันทำให้ฝุ่นผงเหล่านั้นกระจายเข้าสู่ตาของพวกเธอจนแทบมองอะไรไม่เห็น
ความตื่นตระหนกแผ่ซ่านไปที่แขนและขาของเธอ ซึ่งทำให้เธอพยายามที่จะยืนขึ้น เธอเอื้อมมือไปจับใครคนหนึ่งที่อยู่ในความมืด พร้อมกับหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาเหมือนกับหลายๆคน พวกเขาต่างตะโกนโหวกเวกจนฟังไม่ได้ใจความและเสียงกรีดร้องดังไปทั่วบริเวณนั้น ความชุลมุนและเสียงของการต่อสู้ดังอยู่ในหูเธอ เธอรู้สึกว่ามือเธอได้ปะทะกับใครบางคน จากนั้นมือของเธอโดนบีบและอีกข้างก็โดนหักอย่างแรง เธอรู้สึกเหมือนข้อมือเธอแตก ระหว่างที่ไม้กายสิทธิ์ของเธอล่วงหล่นบนพื้น และรู้สึกถึงแขนของใครสักคนที่แข็งแรงโอบรอบเอวเธอไว้และมือของเขาปิดที่จมูกและปากของเธอ
สิ่งสุดท้ายที่เฮอร์ไมโอนี่จำได้คือความรู้สึกของไม้กายสิทธิ์ผ่านเข้าไปในความรู้สึกของเธอและคาถา “มึนงง” ดังเข้าไปในหูของเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ตัวอ่อนยวบและก่อนที่เธอจะไม่ได้สติเธอได้ยินเสียงหัวเราะของใครบางคนที่เธอไม่คุ้นหูดังขึ้น
”ฮึ ฮึ ฮึ นังผู้หญิงคนนี้ไงแมคเน่อร์ที่มีคนเสนอให้ด้วยราคาที่สูงลิ่วและก่อนที่จะมีการส่งมอบสินค้าชิ้นนี้ข้าจะเป็นคนขอพิสูจน์สินค้าก่อนเป็นคนแรกเจ้าจะว่ายังไง”
ตัวอย่างตอนต่อไป
เสียงฝีเท้าก้าวมายังเธอ และมือของใครคนหนึ่งจับอยู่ที่ผมของเธออีกครั้ง ร่างของเธอจมอยู่ที่แท่น เธอถูกโยนลงพื้นอย่างแรงอีกครั้ง แก้มของเธอชนเข้ากับพื้นอย่างจัง เธอลิ้มรสได้ถึงเลือด มันรสชาดเหมือนกับความสิ้นหวัง เหมือนกับการหมดหวัง และเหมือนกับความล้มเหลว
บทนำ
เรื่องนี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย ในหนังสือ คนดีย่อมได้รับชัยชนะเสมอ ความดีเอาชนะความชั่ว ความสงบสุขและยุติธรรมคือทุกสิ่ง แต่นี่ไม่ใช่ตอนจบที่สมควรจะเกิดขึ้น พวกเขาควรจะได้รับชัยชนะ ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ค่อนข้างแน่ใจ เธอไม่เคยคิดถึงผลลัพธ์ที่มันจะเกิดขึ้นอย่างอื่นมาก่อน แม้ในอดีตพวกเขาจะเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิดซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของการต่อสู้และ ถึงแม้แฮร์รี่ พอตเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่จะล้มลงแต่เขาก็สามารถลุกขึ้นยืนได้เหมือนเดิมเสมอ
แต่แล้วสิ่งเลวร้ายก็เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป สามเดือนก่อนเป็นครั้งแรกที่เฮอร์ไมโอนี่ได้เห็นร่างของแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้เหมือนเดิม เมื่อแฮกริดวางร่างเด็กชายคนหนึ่งที่ไม่ไหวติงไว้บนพื้นต่อหน้าผู้คนที่ได้ต่อสู้กับพวกเขามาเป็นเวลานาน ความเงียบดังพอที่จะทำให้ได้ยินเสียงหัวใจของแต่ละคนเต้นไหวด้วยความตื่นตระหนก เธอจำได้ว่าเธอจับรอนไว้เพื่อให้ตัวเองยังคงยืนอยู่กับที่ได้โดยไม่ล้มทั้งยืน เพียงชั่วครู่มีเสียงกระจกแตกร้าวดังไปทั่วปราสาทฮ๊อตว๊อกส์ และมีผู้เสพความตายจำนวนหนึ่งบุกเข้ามาอย่างกระชั้นชิด มีความโกลาหลเกิดขึ้นในทันที ทุกคนต่างแยกย้ายกันหนีและเธอก็จำได้ว่าเธอโดนรอนฉุดให้วิ่ง รอนจับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
พวกเขามีอยู่ประมาณสิบคนได้ พวกเขาโดนล่าเหมือนกับหมาและคนแล้วคนเล่าที่ได้ถูกล่าถึงกับชีวิต ปาราวตี พาทิลและน้องสาวของเธอ ปัทมาโดนจับได้โดยนักล่า(นักล่าไม่ใช่ผู้เสพความตายพวกเขาคือพ่อมดที่ล่าฝ่ายตรงข้ามเพื่อจับไปเป็นทาสหรือนำไปขายเป็นทาสถ้าเป็นผู้หญิงอาจถูกไปค้ากามหรือขายเป็นทาส)และไม่มีใครเอ่ยชื่อของพวกเขาอีกเลย เทอร์รี่ บูทถูกผู้เสพความตายฆ่าด้วยเวทมนตร์ตอนที่เขาหนีไปลิเวอร์พูล และรอนพรากจากเธอตอนที่ต่อสู้กับผู้เสพความตายสองหรือสามคน....................
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวเพื่อที่จะเอาความคิดที่เลวร้ายทั้งหมดออกจากหัว เธอลืมตาขึ้นและมองไปยังรอบๆตัวนี่คือปัจจุบัน และเธอสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเรามีกันอยู่เจ็ดคน ต่างแอบซุ่มกันอยู่ในพุ่มไม้ รอบๆตัวมีแต่ความเงียบสงัดเหมือนกับหายนะจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เธอมองเงาของใบหน้าคนแล้วคนเล่าและรู้สึกถึงความบีบรัดที่ท้องของเธอ
เธอเป็นคนสุดท้ายในบรรดาสามสหายที่เหลืออยู่ ทุกคนเลยตั้งความหวังไว้ที่เธอ เธอเป็นคนเดียวที่ตัดสินใจว่าจะเคลื่อนย้ายไปตรงไหน เธอเป็นคนตัดสินใจว่าตอนไหนจะเคลื่อนย้ายได้และเมื่อไหร่ถึงจะหยุด เธอเป็นคนเดียวที่วางแผนการทั้งหมด
มันเป็นสิ่งใหม่ที่เธอยังไม่ชิน เพราะปรกติแล้วเธอจะมีกันอยู่สามคนและพวกเขาทั้งสามคนก็เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เธอจะเป็นคนให้ข้อมูลทั้งหมดที่เป็นประโยชน์แก่แฮร์รี่ โดยที่แฮร์รี่จะเป็นผู้นำและจะเป็นแฮร์รี่ที่เป็นคนวางแผนทั้งหมด ส่วนรอนจะรับหน้าที่ไปปฏิบัติตามแผนงานที่วางไว้ แต่ตอนนี้คงเหลือแค่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ทุกๆอย่างอยู่ที่เธอเพียงคนเดียวในตอนนี้ดวงตาของเธอปิดลงแต่เธอยังคงเห็นกลุ่มคนที่อยู่รอบๆข้างเธอแม้เธอจะหลับตาลงก็ตาม เธอมองเห็นดวงตาของลูน่า เลิฟกู๊ดพองโตขึ้นเมื่อเธอมองดูเนวิลล์ ลองบอตท่อมกำลังควบคุมเปลวไฟอยู่ ในขณะที่เชมัส ฟินนิแกนเกาะกลุ่มอยู่กับลาเวนเดอร์ บราวน์และโอเว่น คาว์ฟอร์ด ซึ่งพวกเขายังคงอยู่ในเครื่องแบบของฮอกวอตส์ ส่วนหน้าท้องของจินนี่นั้นพองโตอยู่ที่หน้าตักเมื่อเธออยู่ในลักษณะการนั่งนิ่งๆโดยการลูบท้องเธอเบาๆอย่างทนุถนอม เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้ว่าจินนี่และแฮร์รี่หาเวลาว่างได้อย่างไร เมื่อพวกเขาต้องเตรียมรับมือกับพวกผู้เสพความตายอยู่ตลอดเวลาในตอนนั้น
ดวงตาของเฮอร์ไมโอนี่เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอได้ยินเสียงเหยียบใบไม้เบาๆรอบๆวงล้อมที่พวกเธออยู่
“อะไรน่ะเฮอร์ไมโอนี่?” จินนี่ถามพร้อมมือของเธอที่เอื้อมไปจับที่ท้องอย่างปกป้อง
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวและความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
“คงไม่มีอะไรมั้ง”
ทันทีที่เธอพูดจบแสงไฟก็สว่างขึ้น และมีเสียงกรีดร้องซึ่งอาจจะเป็นเสียงของลาเวนเดอร์หรือไม่ก็ลูน่า ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่สามารถบอกได้ มีเศษใบไม้แห้งกระจายไปทั่วเหมือนกับโดนตีด้วยไม้ให้ปลิวฟุ้งและมันทำให้ฝุ่นผงเหล่านั้นกระจายเข้าสู่ตาของพวกเธอจนแทบมองอะไรไม่เห็น
ความตื่นตระหนกแผ่ซ่านไปที่แขนและขาของเธอ ซึ่งทำให้เธอพยายามที่จะยืนขึ้น เธอเอื้อมมือไปจับใครคนหนึ่งที่อยู่ในความมืด พร้อมกับหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาเหมือนกับหลายๆคน พวกเขาต่างตะโกนโหวกเวกจนฟังไม่ได้ใจความและเสียงกรีดร้องดังไปทั่วบริเวณนั้น ความชุลมุนและเสียงของการต่อสู้ดังอยู่ในหูเธอ เธอรู้สึกว่ามือเธอได้ปะทะกับใครบางคน จากนั้นมือของเธอโดนบีบและอีกข้างก็โดนหักอย่างแรง เธอรู้สึกเหมือนข้อมือเธอแตก ระหว่างที่ไม้กายสิทธิ์ของเธอล่วงหล่นบนพื้น และรู้สึกถึงแขนของใครสักคนที่แข็งแรงโอบรอบเอวเธอไว้และมือของเขาปิดที่จมูกและปากของเธอ
สิ่งสุดท้ายที่เฮอร์ไมโอนี่จำได้คือความรู้สึกของไม้กายสิทธิ์ผ่านเข้าไปในความรู้สึกของเธอและคาถา “มึนงง” ดังเข้าไปในหูของเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ตัวอ่อนยวบและก่อนที่เธอจะไม่ได้สติเธอได้ยินเสียงหัวเราะของใครบางคนที่เธอไม่คุ้นหูดังขึ้น
”ฮึ ฮึ ฮึ นังผู้หญิงคนนี้ไงแมคเน่อร์ที่มีคนเสนอให้ด้วยราคาที่สูงลิ่วและก่อนที่จะมีการส่งมอบสินค้าชิ้นนี้ข้าจะเป็นคนขอพิสูจน์สินค้าก่อนเป็นคนแรกเจ้าจะว่ายังไง”
ตัวอย่างตอนต่อไป
เสียงฝีเท้าก้าวมายังเธอ และมือของใครคนหนึ่งจับอยู่ที่ผมของเธออีกครั้ง ร่างของเธอจมอยู่ที่แท่น เธอถูกโยนลงพื้นอย่างแรงอีกครั้ง แก้มของเธอชนเข้ากับพื้นอย่างจัง เธอลิ้มรสได้ถึงเลือด มันรสชาดเหมือนกับความสิ้นหวัง เหมือนกับการหมดหวัง และเหมือนกับความล้มเหลว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น