คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : งานกีฬายูเอ
หลังจากเกิดเรื่องที่USJโรงเรียนก็ปิดชั่วคราวเพื่อสืบสวนและเก็บหลักฐาน ริมุรุเองก็ต้องเข้าร่วมประชุมอย่างช่วยไม่ได้เพราะเนซึอยากให้เขารับรู้ไว้ทำไมก็ไม่รู้ ก่อนหน้านี้ยังระแวดระวังเขาอยู่เลยไหงตอนนี้มาไว้ใจกันแล้วซะล่ะ
จากสรุปของคุณราฟาเอลสั้นๆ ก็พวกวิลเลินที่บุกเข้ามาเป็นพวกที่ไม่ได้แจ้งทะเบียนอัตลักษณ์ทำให้ไม่มีข้อมูลอะไรเลยพวกลูกกระจอกเองก็เป็นแค่อันธพาลที่หลบอยู่ในเงามืด ส่วนเจ้าชิงาราคินั่นเหมือนออลไมท์จะรู้สึกอะไรบางอย่างถึงจะไม่มั่นใจก็เถอะ
"เราจะขยายเครือข่ายการค้นหาและจัดการจับกุมผู้ร้ายต่อไปครับ" ซึกะอุจิรายงาน
"เอ่อคือ...ไม่ทราบว่าจะให้ผมมานั่งฟังเรื่องนี้ทำไมเหรอครับ" ริมุรุยกมือถามขึ้นแม้ใบหน้าจะประดับด้วยรอยยิ้มแต่ข้างในเขากำลังหงุดหงิด เจ้าหนูขาวนี่ทำเขาเสียเวลาหาของอร่อยกิน
"เพราะว่าเธอช่วยจัดการปัญหาในครั้งนี้ให้คลี่คลายโดยไม่มีใครบาดเจ็บหนักยังไงล่ะ เราตรวจเช็กกล้องวงจรปิดในUSJเลยทำให้เห็นตอนเธอเข้าช่วยเหลือออลไมท์และยังช่วยไอซาวะคุงไว้อีกด้วย" เนซึอธิบาย สัญชาตญาณสัตว์ในตัวกำลังกู่ร้องว่าเด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังหงุดหงิดถ้าไม่รีบเข้าเรื่องสักทีคงได้เห็นสายฟ้าทมิฬที่เคยปล่อยในสนามสอบลงมากลางห้องประชุมแน่
"ละ..แล้วก็นะมันเกี่ยวกับกิจกรรมของโรงเรียนที่จะจัดขึ้นหลังจากนี้น่ะ" ว่าจบเนซึก็บอกเป้าหมายของตัวเอง ริมุรุเองก็ตกลงว่าจะทำตามที่อีกฝ่ายต้องการแต่ไม่ได้บอกว่าจะทำไปจนจบงานซะหน่อยนี่นะ
และในเช้าที่ยูเอเปิดเรียนไอซาวะก็เข้ามาแจ้งเรื่องการจัดงานกีฬายูเอที่ในตอนนี้เข้ามาแทนที่โอลิมปิกในสมัยก่อน เป็นงานใหญ่ที่ทั่วทั้งประเทศจับตามองหากอยากจะเป็นฮีโร่ก็ต้องสร้างชื่อจากงานกีฬาเพื่อให้เป็นที่ต้องตาของโปรฮีโร่
ปัง!!!!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นหลังจากที่ไอซาวะพูดพร้อมกับร่างเล็กผมสีเงินที่เดินเข้ามา
"ฮายๆ ริมุรุ เทมเพสต์มารายงานตัวเข้าเรียนแล้วคร้าบ~" ริมุรุกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริงใบหน้าปกปิดด้วยหน้ากากเหมือนเดิม ถึงมิโดริยะ คิริชิมะ โทโดโรกิ และบาคุโกจะเห็นหน้าเขาไปแล้วแต่เวลาเปิดตัวน่ะยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกนะ
"เธอเข้าเรียนสายริมุรุคุง" ไอซาวะบ่นด้วยน้ำเสียงเนือยๆ หอพักก็อยู่ในโรงเรียนแท้ๆ ทำไมยังสายได้อีก
"ก็แหมอาหารของหอพักมันอร่อยเกินไปก็เลยเพลินนี่นา อาจารย์ไอซาวะก็ช่วยยอมให้หน่อยนะครับน้า~" ริมุรุกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน กายเล็กเบียดเข้าหาอีกฝ่ายเบาๆ
"ไปนั่งที่ได้แล้ว" ไอซาวะออกคำสั่งกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง ใครใช้ให้ผิวของเจ้านี่นุ่มซะขนาดนั้นกันแถมภายใต้หน้ากากนั่นก็ไม่ใช่ธรรมดาถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายเขาคงคิดไปแล้วว่าเป็นเด็กผู้หญิง
"ขอบคุณคร้าบ~" ริมุรุตอบอย่างอารมณ์ดีและพาตัวเองไปนั่งประจำที่ หลังจากทำข้อตกลงกับเนซึไปก็มีแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น
ในการกีฬายูเออีกฝ่ายอยากให้เขาช่วยออมมือปล่อยให้เด็กคนอื่นๆ ได้แสดงความสามารถและอย่าทำตัวเด่นจนเป็นที่จับตามอง แลกกับการที่เขาสามารถกินเท่าไหร่ก็ได้โดยไม่ต้องเสียเงินสักบาทในโรงเรียนข้อเสนอนี้ใครจะไปปฏิเสธได้ล่ะ แหมแต่ทำไงดีล่ะเขาเป็นพวกชอบเอาชนะซะด้วยสิไว้ไปสอนบทเรียนให้พวกเด็กๆ ตอนสุดท้ายเอาละกันเนอะ
ตกเย็นพอจบคาบเรียนหน้าห้อง1-Aก็มีนักเรียนสาขาอื่นมายืนออกันเต็มทางออก คงเพราะพวกนี้ได้ออกสื่อด้วยละมั้งเลยกลายเป็นที่สนใจหนักกว่าเดิมและดูเหมือนจะมีการปะทะฝีปากกันนิดหน่อยระหว่างห้องAกับB ริมุรุไม่ได้ใส่ใจมากนักเขาเดินไปเปิดหน้าต่างห้องเรียน
"ริมุรุคุงเปิดหน้าต่างทำไมเหรอ" อีดะถามขึ้นด้วยความสงสัยทำให้ทุกคนหันไปมอง ร่างเล็กกระโดดขึ้นไปบนขอบหน้าต่าง
"ก็ประตูมันคนเยอะนี่นา งั้นไว้เจอกันวันงานกีฬานะทุกคน" ว่าจบก็โบกมือลาเบาๆ แล้วกระโดดออกทางหน้าต่างทันที
"เอ๋!!! นี่มันชั้น5เลยนะริมุรุคุง" อุรารากะตะโกนพลางวิ่งไปดูที่หน้าต่าง ร่างเล็กลงถึงพื้นได้อย่างนิ่มนวลไร้รอยแถมยังเดินกลับอย่างสบายใจ
"ฮะฮะ สมกับเป็นริมุรุเลยนะ" คิริชิมะพูดเบาๆ ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายเขาเห็นเองกับตา อีแค่ชั้น5จะไปทำอะไรได้ แม้เจ้าตัวจะเป็นมิตรกับทุกคนแต่ก็ไม่ได้เข้าถึงง่ายขนาดนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากที่ไหนและอัตลักษณ์สามารถทำอะไรได้ทำอีกบ้างเป็นตัวตนอันลึกลับประจำห้องAอย่างแท้จริง
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันงานกีฬาช่างเป็นเช้าที่ครึกครื้นและน่าตื่นเต้น เนซึเองก็บอกว่าจะซื้ออาหารจากเทศกาลทุกอย่างเอาไว้ให้หลังจบงานเลยทำให้ริมุรุอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
ภายในห้องเปลี่ยนชุดสำหรับนักเรียนชายตอนนี้ห้องAกำลังใช้งานกันอยู่เพราะต้องเปลี่ยนเครื่องแบบเป็นชุดพละของโรงเรียน กายบางถอดเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ออกเผยผิวขาวราวกับหิมะแผ่นหลังบางปิดด้วยผมสีเงินยาว ริมุรุรู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมาทางตน
"มาต้องคนอื่นตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าเนี่ยไม่ดีเลยน้า~ มิ เน ตะ คุง" ริมุรุทำท่าดุอีกฝ่ายพอจะหันหน้ามาตรงๆ ก็โดนโทโดโรกิคั่นไว้ซะก่อน มิเนตะเองก็กำลังจะโดนบาคุโกอัดโดยมีมิโดริยะคอยห้าม
"รีบเปลี่ยนชุดซะสิ" โทโดโรกิบอกเสียงเบาๆ แม้จะไม่หันมาแต่ใบหน้าและลำคอแดงเถือกก็นะเสน่ห์ของผมมันแรง
[เฮ้อ~]
'อ๊ะคุณราฟาเอลถอนหายใจด้วยล่ะ'
[คำตอบ: มาสเตอร์คิดไปเองค่ะ]
'แต่ผมได้ยินจริงๆ นะ'
[คำตอบ: น่าจะเป็นเสียงลมมากกว่าค่ะ]
'เสียงลมก็เสียงลม คุณราฟาเอลน่ะพอมีความรู้สึกก็ไม่ค่อยจะยอมรับ' ริมุรุบ่นเล็กน้อยราฟาเอลไม่ได้ตอบอะไรเพิ่มเติม
"เสร็จแล้วล่ะโทโดโรกิคุง ขอบคุณที่ช่วยบังให้น้า~" ริมุรุบอกกับร่างสูงตรงหน้า ไม่ต้องดูก็รู้เจ้าตัวคงยิ้มเรี่ยราดตามปกตินั่นแหละ
"อืม" โทโดโรกิตอบและออกไปนอกห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีทุกคนจึงเดินออกมาบ้าง นักเรียนห้องAรวมตัวอยู่ตรงเข้าสู่สนามรอให้พรีเซ้นไมค์กล่าวเรียก
"เฮ้! ผู้ชมที่น่ารักทุกท่านและสื่อมวลชนทั้งหลาย ปีนี้งานกีฬายูเอที่ทุกคนหลงใหลกำลังจะเริ่มแล้วครับ! Everybody, Are you ready?!" พรีเซ้นไมค์พูดเรียกเสียงร้องของทุกคนในอัฒจันทร์
"ถึงเวลาของนักเรียนชั้นปีที่1ลงสนามแล้ว!! หลักสูตรฮีโร่ห้องA!" พรีเซ้นไมค์เอ่ยเรียกเสียงดังสนั่น เหล่านักเรียนห้อง1-Aทั้ง21คนก้าวเข้าสู่สนาม ความยิ่งใหญ่ตระการตาปรากฏขึ้นพร้อมเสียงกู่ร้อง
"ค...คะ...คนโคตรเยอะเลย" มิโดริยะพูดเสียงสั่นด้วยความตื่นเต้น
หลังจากเปิดตัวห้องAเรียบร้อยต่อมาคือห้องBแผนกเดียวกัน ตามด้วยแผนกทั่วไปห้องC D E แผนกซัพพอร์ตห้องF G H และปิดท้ายด้วยแผนกธุรกิจห้องI J K
กรรมการตัดสินปี1คือฮีโร่เรท18+ มิดไนท์
'ว้าวฮีโร่สาวในชุดรัดรูปสินะ ใส่ชุดแบบนั้นในงานกีฬาโรงเรียนมัธยมปลายจะไม่เป็นไรเหรอเนี่ย' ริมุรุคิดในใจ
"ทุกคนเงียบเดี๋ยวนี้ ตัวแทนผู้เข้าแข่งขันก็คือ ริมุรุ เทมเพสต์ ห้องA" มิดไนท์พูดใส่ไมค์ เสียงเซ็งแซ่มากมายดังขึ้นเพราะเป็นชื่อที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนตอนออกสื่อก็ไม่มีรายชื่อนี้อยู่ด้วย
ริมุรุหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีเล็กด้านหน้า เจ้าของร่างเล็กเรือนผมสีเงินอมฟ้าปรับไมค์ให้พอดีกับส่วนสูงก่อนจะเอ่ยพูด
"ทุกคน มาสนุกไปด้วยกันน้า~" ริมุรุพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักเพราะมีหน้ากากปกปิดใบหน้าเลยทำให้คนคาดเดาไปต่างๆ นานาแต่ก็เรียกเสียงร้องของชายหนุ่มทั้งหลายได้เป็นอย่างดี นักเรียนในห้องAได้แต่หัวเราะแห้งดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วละนะ
"ชิ ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอกนะ" บาคุโกบ่นให้ริมุรุที่เดินกลับมารวมกลุ่มได้ยิน ร่างเล็กยิ้มให้อีกฝ่ายอยู่ภายใต้หน้ากาก
"เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ก่อนอื่นรอบคัดเลือกเกมแรกของปีนี้ก็คือ การวิ่งฝ่าสิ่งกีดขวาง แข่งรวมกัน11ห้องด้านนอกของสนามนี้ ระยะประมาณ4กิโลเมตร ตราบใดที่อยู่ในสนามพวกเธอมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ เข้าประจำที่ได้แล้ว" มิดไนท์พูดจบก็มีเสียงเฮจากผู้ชมดังลั่น
จุดออกตัวมีอยู่ประตูเดียวนักเรียนทุกคนจะต้องแย่งกันออกไปให้ได้ ด้วยจำนวนที่มากมายแค่เริ่มวิ่งก็ทำให้เบียดกันที่หน้าประตูซะแล้ว โทโดโรกิใช้อัตลักษณ์น้ำแข็งของตัวเองแช่คนอื่นๆ แล้ววิ่งนำเป็นคนแรกนักเรียนห้องAที่ส่วนใหญ่มีไหวพริบดีกว่าปกติสามารถหลบได้สบายๆ
ริมุรุวิ่งตามหลังพวกนักเรียนช้าๆ จนไปถึงด่านแรกหุ่นยนต์ยักษ์ที่เคยใช้ในการสอบทำให้นักเรียนหยุดชะงักแต่โทโดโรกิไม่มีความลังเลเขาแช่แข็งมันภายในไม่กี่นาทีก่อนจะวิ่งต่อ
'สุดยอดไปเลยนะโทโดโรกิคุงเนี่ย' ริมุรุกล่าวชนชื่มในใจ แต่ก็นะพวกนี้เป็นแค่หุ่นกระป๋องจะไปเทียบกับตอนเจอวิลเลินจริงๆ ได้ยังไง
ริมุรุลบกลิ่นอายของตัวเองและเดินผ่านไปแบบไม่มีใครสังเกตเห็น ตรงนี้พวกห้องAคงผ่านไปได้ง่ายๆ ส่วนคนอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างมันละกันเนอะ
ด่านสองเป็นหลุมลึกมีเชือกเชื่อมต่อระหว่างพื้นที่เหลือไว้ให้ยืนเป็นแท่นเล็กๆ โทโดโรกิยังคงนำอยู่และตามด้วยบาคุโก
[แจ้งเตือน: จะเปิดใช้งานปีกเลยไหมคะ]
'โอ้ ฝากด้วยนะราฟาเอลซัง'
ราฟาเอลเรียกปีกสีดำขึ้นมากลางหลังก่อนจะพาร่างของริมุรุลอยข้ามหลุมไปอีกฝั่งได้อย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงด่านสุดท้ายที่เป็นกับดักระเบิดร่างเล็กหยุดรอห้องAอยู่แถวนั้น
[แจ้งเตือน: กำลังสแกนชนิดและตำแหน่งของระเบิดใน3นาที]
[แจ้งเตือน: ดำเนินการเสร็จสิ้นระเบิดไม่ทำอันตรายถึงชีวิตค่ะ]
'ก็คงต้องแบบนั้นแหละขืนเป็นอันตรายขึ้นมายูเอก็มีแต่จะเสียหน้าเอาไงล่ะ'
ตอนนี้นักเรียนที่ตามหลังมาก็ค่อยๆ ลงไปในสนามกันแล้ว โทโดโรกิเองก็กำลังปะทะกับบาคุโกอยู่ด้านหน้าเพิ่มความสนุกให้เหล่าคนดู มิโดริยะดูเหมือนจะมีความคิดบางอย่างเจ้าตัวขุดระเบิดมารวมกันก่อนจะใช้เศษเหล็กกระแทกลงไปแล้วลอยตัวขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นคนนำแทนทำให้ทั้งสองคนเลิกสู้กันและตามหลังมิโดริยะทันที
'เอาเลยไหมครับคุณราฟาเอล'
[คำตอบ: พร้อมเสมอค่ะ]
พอได้ยินคำตอบริมุรุก็ยกยิ้มมุมปากปีกกางออกก่อนจะบินไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็วที่ตามองไม่เห็น แหมเห็นเด็กๆ แข่งกันสุดความสามารถก็น่าชื่นชมอยู่หรอกนะแต่ไม่ได้บอกว่าจะให้ชนะซะหน่อย
"สนามแข่งชั้นปีที่1 งานกีฬายูเอ มีใครทายผลการแข่งขันครั้งนี้ถูกกันบ้างไหมคร้าบ!!" พรีเซ้นไมค์ตะโกนถาม
ร่างของริมุรุบินผ่านทั้งสามคนไปเพียงเสี้ยวนาทีและกลับเข้าสนามเป็นคนแรก หลายคนจึงมีสีหน้าตกตะลึงไปตามๆ กัน
"ชายหนุ่มที่กลับเข้าสนามคนแรก ตอนนี้คือ ริมุรุ เทมเพสต์!!!!" พรีเซ้นไมค์ประกาศเสียงดังสนั่น ร่างเล็กยืนโบกมือรอทั้ง3คนอยู่ในสนามด้วยท่าทีสบายๆ ภายใต้หน้ากากยกยิ้มบางเบายามนึกถึงใบหน้าปวดหัวของเนซึกับออลไมท์ที่ลูกศิษย์ตัวเองโดนแย่งความสนใจ
ความคิดเห็น