คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การบุกรุกUSJ
ผลการเลือกตั้งออกมาที่มิโดริยะ อิซึคุ3คะแนนและริมุรุ5คะแนน เพราะเป็นการเลือกแบบไม่บอกชื่อเลยทำให้ไม่รู้ว่าใครที่ไหนมันมาโหวตให้เขากัน
"ไม่เอาน้า~ ผมไม่อยากเป็นหัวหน้าห้องซะหน่อย ยกให้มิโดริยะคุงไปสิ" ริมุรุงอแงด้วยท่าทางงอนๆ น้ำเสียงที่ใช้ออกมาน่ารักแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าแต่คาดเดาว่าเจ้าตัวคงทำหน้างอนอยู่แน่ๆ
"แต่ว่าริมุรุคุงทั้งเก่งและใจดี ไม่มีใครเหมาะกับตำแหน่งหัวหน้าไปมากกว่านี้แล้วนะ" อุรารากะบอกซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
"ไม่เอาๆ ผมไม่ยอม อย่ามาบังคับกันซะให้ยาก" ริมุรุบอกและทำท่ากอดอกหันหน้าไปด้านข้างอย่างไม่ชอบใจทำเอารู้สึกน่ารักน่าเอ็นดูเอามากๆ
สุดท้ายมิโดริยะก็เป็นหัวหน้าห้องและยาโอโยโรซุก็เป็นรองหัวหน้าอีกที คาบเช้าผ่านไปอย่างราบรื่นจนล่วงเลยมาถึงตอนกลางวัน
ริมุรุ มิโดริยะ อุรารากะ และอีดะนั่งทานอาหารด้วยกันพลางคุยเรื่อยเปื่อย ริมุรุเองก็ยังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนเคยแม้จะใส่หน้ากากอยู่แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาในการกินของเขา ก่อนจะมีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น
(ระบบรักษาความปลอดภัยระดับ3ได้ถูกฝ่าเข้ามาแล้ว ขอให้นักเรียนทุกคนรีบอพยพออกไปนอกอาคารด้วยค่ะ)
[แจ้งเตือน: กำแพงเหล็กถูกทำลาย ตรวจพบผู้บุกรุกจำนวนมากฝ่ายนั้นคือนักข่าวค่ะ]
'หืม นักข่าวที่ไม่มีพลังจะพังกำแพงนั่นเข้ามาได้ยังไงกัน' ริมุรุเอ่ยถาม
[คำตอบ: ตรวจพบว่ากำแพงเหล็กเกิดการเสื่อมสลายค่ะ คาดว่าน่าจะเป็นหนึ่งในอัตลักษณ์ของผู้ที่ไม่มีอยู่ในรายชื่อฮีโร่]
'คิดจะมาก่อกวนความสงบในโรงเรียนสินะ คงต้องปักใจไว้ก่อนว่าอีกฝ่ายเป็นวิลเลินและคงคิดที่จะทำอะไรสักอย่างกับต้นอ่อนฮีโร่พวกนี้หรือไม่ก็อาจจะเป็นการประกาศสงครามหรือเปล่านะ'
[คำตอบ: มีความเป็นไปได้สูงทั้งสองอย่างค่ะ]
'เสียงดังวุ่นวายซะจริง เด็กๆ ก็แบบนี้แหละนะไม่ค่อยจะมีด้านที่สงบเยือกเย็นสักเท่าไหร่' ริมุรุว่าพลางมองไปยังกลุ่มก้อนแออัดแถวประตูทางออก
สักพักอีดะคุงก็ลอยขึ้นและพุ่งไปยังด้านบนของประตูก่อนจะเอ่ยให้ทุกคนสงบใจลงและบอกว่าผู้บุกรุกเป็นเพียงนักข่าวเท่านั้น นักเรียนยูเอทั้งหลายถึงได้ยอมเงียบกันเสียที
ก่อนที่จะเริ่มคาบเรียนช่วงบ่ายมิโดริยะเสนอให้อีดะมาเป็นหัวหน้าห้องแทนตนเพราะอีกฝ่ายสามารถนำผู้คนได้ดีกว่าหากดูจากเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน
"การฝึกปฏิบัติวันนี้ตกลงกันว่าฉันกับออลไมท์และอาจารย์อีกคน รวมเป็น3คนจะช่วยกันดูแล" ไอซาวะบอกกับนักเรียนก่อนจะเริ่มคาบ
"โทษครับ จะให้พวกเราทำอะไรเหรอครับ" เซโระถามขึ้น
"จะภัยพิบัติทางบก ทางน้ำ หรืออย่างอื่นเราก็มีหมด ฝึกกู้ภัยยังไงล่ะ" ไอซาวะบอกพร้อมชูการ์ดเล็กๆ ขึ้นมาด้วย ทุกคนในห้องส่งเสียงฮือฮา
"เฮ้ย ฉันยังพูดไม่จบ ครั้งนี้จะใช้คอสตูมรึเปล่าก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนเพราะในนั้นคงมีชุดที่จำกัดการใช้งานอยู่ด้วย สถานที่ฝึกอยู่ไกลหน่อยเราจะนั่งรถบัสไปกันแค่นี้แหละ ไปเตรียมตัวได้แล้ว" ไอซาวะพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
บนรถบัสทุกคนกำลังพูดถึงอัตลักษณ์ของกันและกันอยู่ ทั้งพูดถึงเรื่องชื่อเสียงถ้าเกิดได้เป็นโปรฮีโร่และความเท่ของอัตลักษณ์ และอัตลักษณ์ที่น่าจะสุดยอดที่สุดในห้อง
"จะว่าไปแล้วอัตลักษณ์ของริมุรุคุงคืออะไรเหรอ ตอนทดสอบสมรรถภาพกับสอบปฏิบัติก็ไม่เห็นมีลักษณะพิเศษอะไรออกมา รู้แค่ว่าแรงเยอะหรือว่าจะเป็นสายเสริมพลัง" คามินาริเอ่ยถามขึ้น ทุกคนจึงหันไปมองริมุรุผู้นิ่งเงียบอยู่ตั้งนาน
"อัตลักษณ์สไลม์น่ะ" พูดจบริมุรุก็กลับร่างสไลม์ให้ทุกคนดู ก้อนกลมสีฟ้าคล้ายหยดน้ำเด้งดึ๋งยามรถบัสขยับ
"ว้าว น่ารักจัง" อาชิโดะสาวตัวชมพูพูดขึ้นพร้อมกับอุ้มริมุรุมาไว้ในอ้อมกอด "แถมยังนุ่มนิ่มสุดๆ" เธอว่าต่อทำให้หลายๆ คนลุกขึ้นมาลองจับริมุรุดูบ้าง
'พอโดนรุมจับแบบนี้ทำให้คิดถึงพวกชิออนเลยเนอะคุณราฟาเอล'
[คำตอบ: สถานการณ์ค่อนข้างคล้ายกันมากค่ะจะมีภาพซ้อนทับจึงไม่แปลก]
'แค่เปรียบเฉยๆ น่ะครับ'
ไม่นานรถบัสก็มาจอดที่หน้าโดมกระจกขนาดใหญ่ ไอซาวะพาทุกคนเข้าไปด้านในและพบกับคนที่ดูเหมือนหุ่นยนต์
"ทุกคน กำลังรออยู่เลยครับ" อีกฝ่ายทักทาย
[แจ้งเตือน: สเปซฮีโร่ หมายเลข13 อัตลักษณ์ หลุมดำ]
'อันตรายนะครับนั่น' ริมุรุคิด
[แจ้งเตือน: ที่นี่คือสถานที่จำลองอุบัติเหตุและอุบัติภัยถูกสร้างขึ้นเพื่อสำหรับฝึกนักเรียนฮีโร่หรือเรียกสั้นๆ ว่าUSJค่ะ]
'ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ' เขาตอบด้วยความร่าเริงเหมือนเดิม ทำงานไวโดยไม่ต้องบอกสมกับเป็นผู้รอบรู้
ก่อนจะเริ่มปฏิบัติจริงหมายเลข13ได้ทำการเตือนเรื่องการใช้อัตลักษณ์ที่เป็นสามารถช่วยคนและยังสามารถฆ่าคนได้อย่างง่ายดายด้วย จึงมีกฎสำหรับฮีโร่เรื่องการใช้พลัง
"พลังฮีโร่ของพวกเธอทุกคนมีไว้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นไม่ใช่เพื่อทำร้ายขอให้จำตรงส่วนนี้ไว้ด้วย" หมายเลข13พูดจบเด็กๆ ปรบมือให้กับความเท่ของอีกฝ่ายที่ริมุรุเองก็ไม่เข้าใจนัก
ทว่าก่อนจะได้เริ่มคาบเรียนจริงๆ ไฟฟ้าในโดมก็ดับลงตรงกลางเกิดพลังงานบางอย่างเป็นไอหมอกสีดำขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าของใครบางคน
[แจ้งเตือน: ตรวจพบอัตลักษณ์ที่คาดว่าจะเป็นการเปิดประตูมิติค่ะ]
'เอ๊ะ ถ้างั้นจะใช้เจ้านั่นกลับไปยังโลกเดิมได้รึเปล่า' ริมุรุเอ่ยถามด้วยความดีใจ
[คำตอบ: เป็นไปไม่ได้ค่ะ]
'โธ่~ราฟาเอลซังก็พูดตรงเกินไป ไม่ให้ความหวังกันเลย'
[คำตอบ: หน้าที่ของฉันคือการให้ข้อมูลตามความจริงค่ะ]
'คร้าบๆ เข้าใจแล้วครับ' ริมุรุตอบด้วยความเสียดายเล็กน้อย นึกว่าจะเจอหนทางให้กลับเทมเพสต์ได้แล้วซะอีก
ไอซาวะเองก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เขาบอกให้นักเรียนทุกคนจับกลุ่มกันเอาไว้และห้ามขยับไปไหนก่อนจะสั่งให้หมายเลข13คอยปกป้องนักเรียน
หมอกสีดำขยายกว้างมากขึ้นร่างของวิลเลินมากมายเดินออกมาจากในนั้น สร้างความหวาดหวั่นให้กับนักเรียนทั้ง20คน
[แจ้งเตือน: เป้าหมายของฝ่ายนั้นคือออลไมท์]
'ก็คงต้องอย่างงั้นแหละนะ ถ้าแค่ฆ่าพวกเด็กๆ คงไม่ยกโขยงกันมาขนาดนี้'
แต่ว่าคงยอมให้ฆ่าเด็กน้อยพวกนี้ไม่ได้หรอกนะขณะที่ผมยังอยู่ที่นี่ เพราะผมเองก็เคยเป็นอาจารย์มาก่อนการปกป้องพวกเด็กๆ คือหน้าที่ของผมยังไงล่ะ
[แจ้งเตือน: ระบบรักษาความปลอดภัยไม่ทำงาน ไม่สามารถติดต่อกับภายนอกได้ค่ะ]
'แบบนี้ก็แย่ละสิ จำนวนมากมายขนาดนั้นไอซาวะคุงไม่มีทางสู้คนเดียวไหวอยู่แล้ว ยิ่งออลไมท์ยังหมดสภาพอยู่แบบนี้ด้วย'
[แจ้งเตือน: จะทำการช่วยเหลือไหมคะ]
'ไม่เป็นไรครับ ยังก่อน ผมขอดูสถานการณ์อีกหน่อยแค่เฝ้าระวังไม่ให้มีใครตายก็พอ'
[คำตอบ: รับทราบ ทำการสแกนพื้นที่ทั้งหมดและระบุตำแหน่งของสิ่งมีชีวิตทุกอย่างในโดม ดำเนินการเสร็จสิ้น]
'ฝากด้วยนะครับราฟาเอลซัง'
"หมายเลข13เตรียมการอพยพเลย พยายามติดต่อทางโรงเรียนให้ได้ด้วย วิลเลินพวกนั้นวางแผนมาอย่างดี คามินาริเธอเองก็ใช้อัตลักษณ์ช่วยติดต่อด้วยอีกแรง" ไอซาวะสั่งการ
"แล้วอาจารย์ล่ะครับ จะลงไปสู้ตัวคนเดียวงั้นหรือ ถึงจะลบอัตลักษณ์ได้แต่จำนวนเยอะขนาดนั้น....." มิโดริยะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพราะฝ่ายนั้นมีจำนวนมากเกินกว่าจะรับมือไหว
"หมายเลข13ฝากทางนี้ด้วยล่ะ" ว่าจบไอซาวะก็พุ่งตัวไปด้านล่างเพื่อปะทะกับเหล่าวิลเลินทันที
'สู้ระยะประชิดถือว่าไม่เลว ถึงจะมีร่างกายที่ดูอ่อนปวกเปียกแต่ด้านพละกำลังไม่มีปัญหาแต่ว่าจำนวนของฝ่ายนั้นมีมากเกินกว่าจะหลุดออกมาได้'
"มิโดริยะ ริมุรุ ไม่ใช่เวลามายืนดูนะรีบอพยพเร็วเข้า" อีดะตะโกนบอกทั้งสองคนจึงต้องละสายตาจากไอซาวะและวิ่งไปยังทางออกแต่ไม่ทันการณ์ เจ้าหมอกสีดำเคลื่อนย้ายมาดักหน้า
"ยินดีที่ได้รู้จัก พวกเราคือสมาพันธ์วิลเลิน ครั้งนี้พวกเราเข้ามาในโรงเรียนยูเอที่เป็นรังของฮีโร่เพราะตั้งใจจะหยุดลมหายใจของออลไมท์น่ะครับ ที่จริงเขาก็น่าจะอยู่ที่นี่ด้วยนี่นาแต่ว่ามีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยเหรอครับ เอาเถอะถึงยังไงหน้าของผมก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอยู่แล้ว งานของผมคือแยกพวกเธอออกจากกันแล้วฆ่าให้ตายซะ" หมอกตรงหน้าบอกเป้าหมายของตนก่อนจะทำการส่งพวกนักเรียนบางส่วนแยกออกจากกัน
[แจ้งเตือน: ตรวจพบการเคลื่อนย้าย ต้องการแทรกแซงหรือไม่]
'ไม่เป็นไรครับ' ริมุรุตอบกลับอย่างใจเย็นจากที่คอยสังเกตเด็กพวกนี้มาพวกเขามีการคิดอ่านค่อนข้างดีติดก็แค่ใช้พลังยังไม่คล่อง ถึงทางนั้นจะเป็นวิลเลินแต่พวกนี้ก็คงไม่ยอมแพ้และหาทางทำอะไรสักอย่าง
จังหวะที่ถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอกริมุรุก็หาโอกาสหลบสายตามาคอยดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ ปล่อยให้เด็กๆ ได้เรียนรู้จากสถานการณ์จริง
[แจ้งเตือน: วิลเลินถูกส่งไปยังพื้นที่จำลองที่พวกนักเรียนอยู่ตามอัตลักษณ์ที่เหมาะกับสถานการณ์ค่ะ]
'แสดงว่าพวกมันรู้จักพื้นที่เป็นอย่างดีและเตรียมพวกวิลเลินมาพร้อมเลย บางทีอาจจะมีหนอนบ่อนไส้อยู่ภายในอย่างนั้นสินะ'
ตู้ม!!!
[แจ้งเตือน: ตรวจพบความเสียหายวงกว้างจากโซนทางน้ำค่ะ]
"ไหนดูสิ มิโดริยะ อะซุยและมิเนตะ ใช้การกระจายตัวของน้ำสร้างกระแสน้ำวนขึ้นทำให้พวกวิลเลินถูกดูดมารวมกันพร้อมกับติดลูกบอลเหนียวหนึบจนหนีไม่ได้ก่อนจะกระโดดหนีออกมา เป็นแผนที่ฉลาดไม่เลว" ริมุรุวิเคราะห์
[แจ้งเตือน: โซนดินถล่มโทโดโรกิ โชโตะจัดการวิลเลินหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ]
"โอ้ สมกับเป็นเด็กที่มีพลังมหาศาล ไหวพริบเองก็ถือว่าดีแม้จะมั่นใจในพลังของตัวเองไปหน่อยก็เถอะ"
[แจ้งเตือน: โซนภูเขากำลังปะทะกันอยู่ค่ะ]
"ไหนๆ" ริมุรุพูดพลางมองหาเด็กๆ ที่ถูกส่งตัวไปไว้ที่นั่น ดูเหมือนจะใช้ผ้าคลุมฉนวนไฟฟ้าป้องกันตัวเองและให้คามินาริปล่อยกระแสไฟได้เต็มที่สินะ เป็นแผนที่ฉลาดมากแต่ยังขาดความระมัดระวังหากมีคนเหลือรอดตัวคามินาริเองที่จะตกอยู่ในอันตราย ยังดีที่วิลเลินพวกนี้ไม่ได้เก่งขนาดนั้น
[แจ้งเตือน: ตรวจพบตัวการที่ทำให้กำแพงเหล็กเสื่อมสลายบริเวณลานกว้าง]
"ตรงนั้นมันที่ที่ไอซาวะคุงอยู่นี่นา" ริมุรุว่าจบก็หันไปหาอีกฝ่าย ไอซาวะกำลังปะทะกับชายผอมแห้งที่มีมือจับอยู่มากมายแต่ดูเหมือนจะพลาดท่าเข้าซะแล้ว
ความคิดเห็น