คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วิชาพื้นฐานฮีโร่
การทดสอบแรกวิ่ง50เมตร ต่อด้วยวัดแรงบีบมือ ยืนกระโดดไกล กระโดดสลับซ้ายขวา ขว้างบอล มาราธอน ซิทอัพและปิดท้ายด้วยนั่งเหยียดขาโน้มตัว
ทุกคนทำได้ดีในความถนัดของตัวเองแต่ริมุรุเป็นข้อยกเว้นเพราะเจ้าตัวเล่นเหมาที่หนึ่งทุกอย่างจนเพื่อนๆ ในห้องอิจฉาตาร้อนกันเลยทีเดียว
'ก็แหม เลือดนักสู้ในตัวมันห้ามไม่อยู่นี่นา' ริมุรุคิด เขาก็ไม่ได้อยากแข่งกับเด็กน้อยหรอกนะแต่ทำไงได้ร่างกายมันขยับไปเอง
ระหว่างที่กำลังทดสอบขว้างบอล เด็กที่ชื่อมิโดริยะก็โดนห้ามใช้อัตลักษณ์ไปครั้งหนึ่งเพราะคิดจะทุ่มสุดแรงโดยทิ้งภาระให้กับร่างกาย ในรอบที่สองเจ้าตัวจึงใช้หัวคิดมากขึ้นโดยใช้แค่นิ้วชี้ในการส่งพลัง
'เด็กคนนี้ฉลาดใช้วิธีเหมือนกันเนอะราฟาเอลซัง' ริมุรุพูดกับราฟาเอลในหัว
[คำตอบ: เพราะควบคุมอัตลักษณ์ไม่ได้เลยเลือกให้เสียหายแค่จุดเล็กๆ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแต่ก็โง่งมค่ะ]
'คุณราฟาเอลเนี่ยจริงจังตลอดเลย อีกฝ่ายเป็นแค่เด็กน้อยเองนะครับ เขาก็ทำเท่าที่ทำได้ล่ะนะ' ริมุรุบอก เพราะราฟาเอลยังมีส่วนที่เป็นเอไอมากกว่าความรู้สึกถึงจะวิวัฒนาการมาแล้วแต่ก็ต้องค่อยๆ สอนให้เรียนรู้ไปทีละนิด
[คำตอบ: ขออภัยค่ะ]
'ไม่ไม่ ผมไม่ได้ต่อว่าราฟาเอลซังสักหน่อย' ดูเหมือนจะโดนงอนเข้าแล้วล่ะริมุรุ ราฟาเอลไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีก เขาเองก็พยายามเรียกแล้วแต่ฝ่ายนั้นไม่ยอมตอบ
ระหว่างที่กำลังคุยกับราฟาเอลในหัว จู่ๆ เด็กที่ชื่อบาคุโกก็พุ่งเข้าหามิโดริยะด้วยใบหน้าโกรธเคืองก่อนจะโดนจับด้วยผ้าพันคอของไอซาวะพร้อมกับลบล้างอัตลักษณ์
"อย่าทำให้ฉันต้องใช้อัตลักษณ์บ่อยๆ สิเจ้าเด็กพวกนี้ คนยิ่งตาแห้งง่ายๆ อยู่ด้วย" ไอซาวะบ่น
"พรืด ขอโทษนะครับพอดีผมหลุดขำนิดหน่อย ฮ่าฮ่า" ริมุรุเอ่ยขโทษแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดหัวเราะ ก็มันตลกนี่นา อัตลักษณ์เนี่ยข้อเสียเยอะจริงๆ เลย
"คนต่อไปเตรียมตัวได้แล้ว" ไอซาวะปล่อยบาคุโกให้เป็นอิสระ แม้จะอยากทำโทษริมุรุที่ขำข้อเสียของเขาแต่แบบนั้นคงไม่ดีเท่าไหร่
การทดสอบดำเนินมาจนเสร็จสิ้น ทุกคนมารวมตัวกันด้านหน้าของไอซาวะเพื่อรอประกาศผลคะแนนรวม โฮโลแกรมอันดับโผล่ขึ้นกลางอากาศ ริมุรุได้อันดับที่1และมิโดริยะอยู่อันดับสุดท้าย
"อะแล้วก็เรื่องที่จะไล่ออกฉันโกหกนะ" ไอซาวะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สีหน้าเหวอของนักเรียนบางส่วนทำเอาริมุรุอยากจะหัวเราะอีกสักรอบ
ก่อนจะแยกย้ายกลับริมุรุรู้สึกได้ถึงสายตาร้อนแรงที่มองตัวเองอยู่ ร่างเล็กหันกลับไปมองก็พบกับบาคุโก คัตสึกิที่จ้องกันแบบจะทะลุสายตาเต็มไปด้วยการอยากเอาชนะ ริมุรุจึงโบกมือให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนเดินออกมาเป็นการยั่วโมโหเล็กๆ
ตกเย็นพอกลับถึงห้องพักก็ไม่มีอะไรให้ทำ ริมุรุจึงตัดสินใจที่จะออกไปนอกโรงเรียนยูเอแบบไม่บอกใคร เขาไม่อยากจะถูกจับตามองทุกฝีก้าวหรอกนะ
วงเวทเทเลพอร์ตปรากฏขึ้นที่เท้าและพาร่างของริมุรุออกนอกเขตโรงเรียน ก่อนเข้าเมืองก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาแล้วค่อยเดินเที่ยว เนื่องจากยังไม่มีเงินของโลกนี้ริมุรุเลยเอาอัญมณีในตัวสักก้อนมาขายพอเจ้าของร้านเห็นเข้าก็รีบเสนอราคาทันที ไม่คิดเลยว่าแค่ผลึกแก้วธรรมดาของที่นู่นจะขายได้เงินเยอะมาก เท่านี้ก็ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินแล้วถึงคุณราฟาเอลจะสร้างให้ได้แต่แบบนั้นก็ออกจะขี้โกงไปซะหน่อย
ริมุรุเดินเที่ยวตลาดกลางคืนซื้อของกินหลายอย่างมาเก็บไว้ในกระเพาะ ของอร่อยกับสไลม์เป็นของคู่กันยังไงล่ะ เขารู้สึกดีที่ได้ริมรสอาหารบ้านเกิดทั้งสนุกและมีความสุขอย่างยิ่ง แน่นอนว่าไม่ลืมซื้อเผื่อไว้ให้พวกชิออนด้วย พวกนั้นจะต้องชอบมากแน่ๆ
"อ๊ะดึกขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย เดินเที่ยวจะเพลินไปหน่อยรีบกลับก่อนพวกนั้นจะรู้ตัวดีกว่า" ริมุรุพูดกับตัวเองพลางเดินเข้าไปในซอกตึกที่ไม่มีคนแล้วเทเลพอร์ตกลับห้อง
ร่างเล็กเอาอาหารออกมาจากกระเพาะแล้วนั่งกินไปทีละอย่างรู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว แต่เขาไม่ยอมพลาดมื้อเช้าของหอพักหรอกนะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องและท้องของเขาก็กินได้ไม่อั้นเพราะงั้นไปกันเลย
ริมุรุแทบจะใช้ชีวิตด้วยการตระเวนกินของอร่อยทั้งที่หอพักและโรงอาหารของโรงเรียนไม่ว่าที่ไหนก็ทำอาหารอร่อยทั้งนั้น
'ญี่ปุ่นนี่มันสุดยอดจริงๆ เลย' ริมุรุตะโกนร้องอยู่ในใจมือก็ยังตักอาหารเมนูที่5มากินไม่หยุด เพื่อนร่วมห้องได้แต่สงสัยว่าตัวเล็กแค่นั้นเอาอาหารไปไว้ไหนหมด
ด้วยความที่เข้ากับคนอื่นง่ายของริมุรุเลยทำให้ทุกคนค่อนข้างชื่นชอบเขาอยู่เหมือน ทั้งเก่งทั้งใจดีขนาดนี้ใครไม่ชอบก็แปลกแล้ว ถึงจะเอะใจเรื่องหน้ากากที่ริมุรุใส่อยู่ตลอดแต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม
การเรียนของแผนกฮีโร่แบ่งเป็น2ช่วงคือช่วงเช้าเรียนหลักสูตรธรรมดา ส่วนช่วงบ่ายเรียนเกี่ยวกับหลักสูตรฮีโร่หรือก็คือเรียนต่อสู้นั่นแหละนะ
คาบบ่ายวันนี้ออลไมท์ที่เป็นฮีโร่อันดับ1ได้รับมอบหมายให้มาสอนนักเรียนห้อง1-Aทุกคนตื่นเต้นดีใจเอามากๆ ที่ได้เห็นฮีโร่ในดวงใจ
'ตาลุงนั่นเป็นไอดอลของเด็กๆ ขนาดนี้เลยหรือเนี่ย นึกว่าจะแค่บ้ากล้ามเฉยๆ ซะอีก' ริมุรุคิด
[แจ้งเตือน: ออลไมท์เป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพที่ช่วยเหลือประชาชนโดยไม่สนชื่อเสียงเลยทำให้ได้รับความนิยมมากที่สุดค่ะ]
'เรียกง่ายๆ ก็คือคนดีแบบสุดโต่งสินะ ไม่ถูกกับคนแบบนั้นเอาซะเลย' ถ้าเป็นมิคามิ ซาโตรุคนเก่าก็ไม่แน่แต่พอกลายมาเป็นริมุรุ เทมเพสต์ก็ทำให้รู้ว่าโลกมันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นสังคมที่ความแข็งแกร่งเป็นใหญ่น่ะเขารู้ดีกว่าใครเชียวล่ะ
ออลไมท์ให้ทุกคนไปเปลี่ยนชุดคอสตูมฮีโร่ที่ทางยูเอทำขึ้นตามคำร้องของนักเรียนที่เคยสอบถามไปก่อนหน้านี้ แต่ริมุรุไม่เอาและเลือกที่จะใส่ชุดสีดำของตนเหมือนเดิม พอทุกคนออกมาในชุดที่ตัวเองออกแบบดันทำให้นึกถึงมังงะเก่าๆ ที่เคยอ่านขึ้นมาเลย โลกที่มีฮีโร่ขึ้นมาจริงๆ งั้นสินะตอนยังเด็กเขาก็เคยฝันอยากจะเป็นอยู่เหมือนกันแต่ไม่เอาแล้วดีกว่ามันดูน่าอายยังไงก็ไม่รู้
การสอนของออลไมท์วันนี้คือให้กู้ระเบิดแบ่งเป็นทีมฮีโร่และวิลเลิน ต่อสู้กันภายในอาคารแบบ2ต่อ2โดยจับฉลากสุ่มคู่
A อุรารากะ กับ มิโดริยะ
B โชจิ กับ โทโดโรกิ
C มิเนตะ กับ ยาโอโรโยซุ
D บาคุโก กับ อีดะ
E อาชิโดะ กับ อาโอยามะ
F โกดะ กับ ซาโต้
G คามินาริ กับ จิโร่
H โทโคยามิ กับ อะซุย
I โอจิโร่ กับ ฮางาคุเงะ
J เซโระ กับ คิริชิมะ
"โอ๊ะโอ๋ ดูเหมือนจะเหลือหนึ่งคนสินะ หนุ่มน้อยริมุรุเลือกได้เลยว่าเธออยากจะอยู่ทีมไหน" ออลไมท์บอก
ริมุรุให้ราฟาเอลวิเคราะห์สถานการณ์ล่วงหน้าดูจากผลที่ได้แล้วทีมที่เสียเปรียบที่สุดก็น่าจะเป็นทีมของมิโดริยะ ทั้งอัตลักษณ์ซีโร่ กราวิตี้ที่ดูไม่ค่อยมีประโยชน์ในที่แคบกับอัตลักษณ์ที่ยังควบคุมไม่ได้ ไม่ว่าเจอทีมไหนก็เสียเปรียบทั้งนั้น
"ผมขอช่วยทีมAก็แล้วกันครับ" ริมุรุเอ่ยตอบด้วยเสียงร่าเริงตามแบบฉบับเจ้าตัว
"ได้เลย ถ้าอย่างนั้นมาจับคู่ทีมที่จะเจอกันดีกว่า" ว่าจบออลไมท์ก็ล้วงเข้าไปหยิบลูกบอลในกล่อง ผลการจับคู่ออกมาดังนี้
ทีมAฮีโร่ เจอ ทีมDวิลเลิน
ทีมBฮีโร่ เจอ ทีมIวิลเลิน
ทีมHฮีโร่ เจอ ทีมJวิลเลิน
ทีมGฮีโร่ เจอ ทีมCวิลเลิน
ทีมEฮีโร่ เจอ ทีมFวิลเลิน
"กำหนดเวลาคือ15นาที พวกเรามาวางแผนกันก่อนดีไหม" อุรารากะเสนอขึ้น ตอนนี้พวกเขากำลังรอสัญญาณเริ่มจากลำโพงกันอยู่ พอริมุรุมายืนกับทั้งสองคนแบบนี้ทำให้ดูตัวเล็กไปเลย
"คัตจังน่ะจะต้องเข้ามาโจมตีผมคนแรกแน่" มิโดริยะบอกด้วยอาการสั่นกลัว
"บาคุโกน่ะมีฝีมือและพลังที่รุนแรงแต่ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ระเบิดจึงเหลือแค่อีดะคนเดียวที่เฝ้าเพราะงั้นขอแค่เราคนใดคนหนึ่งสามารถแตะระเบิดได้ก็จะชนะ ไม่จำเป็นต้องไปปะทะกันตรงๆ" ริมุรุพูดตามที่ราฟาเอลวิเคราะห์มาให้
"งะ..งั้นผมจะล่อคัตจังออกมาเอง" มิโดริยะพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"แต่ว่าแบบนั้นมันอันตรายนะเดกุคุง" อุรารากะบอกด้วยความเป็นห่วง
"ผมไม่ขัดหรอกนะถ้าเธอจะเสนอตัว หากอันตรายจริงๆ ผมถึงจะเข้าไปช่วย" ริมุรุกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อยต่างจากปกติที่มักจะใช้เสียงที่ร่าเริงกว่านี้
"การฝึกแบบนี้ผมปล่อยให้พวกคุณสองคนได้ลุยกันเองดีกว่า แต่ไม่ต้องห่วงผมจะคอยดูอยู่ข้างนอกนี่" ริมุรุบอกกับทั้งคู่ ไม่รู้ว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้รู้สึกว่าคำพูดของอีกฝ่ายชวนให้ปลอดภัยและไว้วางใจ
สุดท้ายเมื่อสัญญาณเริ่มขึ้นอุรารากะกับมิโดริยะก็เข้าไปด้านใน ริมุรุยืนมองภายในตึกจากด้านนอกสร้างความงุนงงให้กับเพื่อนในห้องที่ดูผ่านมอนิเตอร์
"ทำไมเขาถึงไม่เข้าไปช่วยทั้งสองคนนั้นล่ะ จะเอาเปรียบคนอื่นรึไง" คิริชิมะพูดขึ้นพลางทำสีหน้าไม่พอใจ
"ดูไปก่อนเถอะน่า อย่าด่วนตัดสิน" คามินาริบอกถึงจะสงสัยอยู่เหมือนกันแต่ระดับที่1ของห้องคงไม่เอาเปรียบคนอื่นหรอก
"นั่นสิ บางทีริมุรุอาจจะมีแผนอื่นอยู่ก็ได้" ฮางาคุเงะพูดเสริมด้วยอีกคน
ริมุรุให้ราฟาเอลสำรวจตัวอาคารไว้แล้ว ตำแหน่งของระเบิดอยู่ชั้นสูงสุดและอีดะเฝ้าอยู่คนเดียวจริงๆ ส่วนตำแหน่งอีก3จุดที่อยู่ชั้นเดียวกันก็คงเป็นของพวกที่เหลือ เขาใช้ญาณเวทในการรับรู้ภาพของทั้งสามคน ดูเหมือนจะเริ่มแล้วสินะ เอาล่ะขอดูฝีมือหน่อยสิเจ้าพวกเด็กน้อยทั้งหลาย
ความคิดเห็น