คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทดสอบแผนกฮีโร่
ริมุรุนั่งคุยกับราฟาเอลในใจอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร บทสนทนาข้างนอกนั่นเขาก็ได้ยินหมดและตัดสินใจได้แล้วด้วย ถึงโลกก่อนจะเคยเป็นอาจารย์มาก่อนแต่ได้กลับไปอยู่ในฐานะนักเรียนเพื่อเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ของโลกตอนนี้ก็ไม่เลวถือซะว่าเก็บเกี่ยวประสบการณ์ก่อนกลับ
คุณราฟาเอลเองก็พยายามหาวิธีกลับไปยังโลกเดิมให้อยู่ถึงจะไม่รู้ว่ามีรึเปล่าก็เถอะนะแต่ไม่ต้องรีบนักหรอกเขาเองก็มีเวลาเหลือเฟือ ชีวิตของมอนสเตอร์ยืนยาวกว่ามนุษย์ธรรมดาอยู่แล้ว
ร่างของทั้งสี่กลับมาในห้อง เนซึมานั่งตรงข้ามแทนที่นายตำรวจและกล่าวเข้าประเด็นแบบไม่รีรอ
"เอาล่ะริมุรุคุงทางเราอยากให้เธอเข้าร่วมโรงเรียนยูเอแผนกฮีโร่ของพวกเราเพื่อสอนเธอให้กลายเป็นฮีโร่ที่มีชื่อเสียงในภายภาคหน้าจะได้รึเปล่า" เนซึถามเชิงขอร้องเล็กน้อยพลางใช้หน้าตาน่ารักของตนช่วยด้วยแต่ริมุรุไม่ได้หวั่นไหวกับมันหรอกนะ
"เอาสิครับผมเองก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว" ริมุรุตอบตกลงอย่างง่ายดายผิดจากที่พวกเขาคาดคิดเอาไว้
"เช่นนั้นทางเราจะเตรียมหอพักไว้ให้แต่วันนี้คงต้องฝากไอซาวะคุงช่วยดูแลไปก่อน" เนซึกล่าวเสร็จสรรพโดยไม่ถามความสมัครใจของฝ่ายไอซาวะเลยสักนิด
"แค่คืนเดียวเท่านั้นนะผู้อำนวยการ" ไอซาวะกัดฟันพูดถึงจะไม่พอใจแต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะฝ่ายนั้นเป็นหัวหน้าขืนไม่ทำเดี๋ยวได้โดนหักเงินเดือนแน่
"งั้นฝากริมุรุคุงด้วยละกันน้า~" เนซึบอกอย่างร่าเริงแล้วเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ชายหนุ่มผมดำยาวยุ่งเหยิงกำหมัดด้วยความหมั่นไส้
ริมุรุนึกขำ เจ้าหนูขาวตัวนั้นขี้แกล้งเหมือนเขาไม่มีผิด มันสมองของเจ้านั้นก็ไม่เลวถึงจะไม่เท่าคุณราฟาเอลก็ตาม
"งั้นไปกันเลยไหมครับคุณไอซาวะ" ริมุรุทักถามด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ก็แหมบุคลิกแบบชายหนุ่มคนนี้มันน่าแกล้งจริงๆ นั่นแหละ
วันแรกจบลงไปด้วยดีโดยริมุรุอาศัยที่ห้องของไอซาวะชั่วคราว เช้าวันต่อมาคือวันสอบเข้าโรงเรียนยูเอ แบ่งออกเป็นสองแผนกคือแผนกฮีโร่และแผนกทั่วไป
ริมุรุต้องเข้าแผนกฮีโร่ที่มีทั้งการสอบเก็บคะแนนและสอบปฏิบัติ สิทธิพิเศษจากทางผู้อำนวยการเนซึคือเขาไม่จำเป็นต้องสอบเก็บคะแนนและสามารถเข้าสอบปฏิบัติได้เลย อาจารย์ในโรงเรียนก็ทราบกันเรียบร้อยถึงตัวตนของริมุรุ
ไอซาวะเป็นอาจารย์ประจำห้อง1-Aของแผนกฮีโร่ เขาพาริมุรุไปยังสนามสอบภาคปฏิบัติพร้อมทั้งอธิบายกฎกติกาให้ฟังตลอดทาง ราฟาเอลทำการบันทึกข้อมูลให้ริมุรุแล้วค่อยอธิบายง่ายๆ ทีหลัง
การสอบจัดขึ้นในพื้นที่เมืองจำลองเป็นเวลา10นาที ในสนามจะมีหุ่นวิลเลิน3ชนิดซึ่งมีคะแนนต่างกันตามระดับความยากและมีตัวพิเศษที่ไม่มีคะแนนอยู่ด้วย สรุปก็คือกำจัดหุ่นพวกนั้นเพื่อเก็บคะแนนให้ได้มากที่สุดและห้ามโจมตีใส่ผู้อื่น
ไอซาวะพาริมุรุมายังสนามสอบCก่อนจะขอตัวไปยังที่ให้คะแนนของเหล่าอาจารย์ด้านบน ริมุรุอยู่ในชุดวอร์มที่ให้ราฟาเอลซังสร้างขึ้นมา ทำเอาคิดถึงวันเก่าๆ ที่ได้ใส่ชุดนี้ตอนสมัยมัธยมขึ้นมาเลย เขาใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าเอาไว้เพื่อที่จะได้ไม่เป็นเป้าสายตาเกินไปด้วย ก็ใบหน้าของคุณชิสุมันงดงามตั้งขนาดนั้นเลยนี่นา
ไม่นานก็มีประกาศให้เริ่มการสอบแบบไม่ทันตั้งตัว เด็กทุกคนรีบวิ่งเข้าไปด้านในเพื่อแย่งกันทำคะแนน ริมุรุยังคงทำตัวสบายๆ แม้จะผ่านมา5นาทีแล้วก็ตาม แน่นอนว่าเขาไม่ได้นิ่งเฉย คุณราฟาเอลสแกนพื้นที่จำลองทั้งหมดเอาไว้พร้อมทั้งระบุตำแหน่งหุ่นยนต์ทุกตัวเหลือก็แค่ใช้สายฟ้าผ่าให้หมดก็พอ
ประกาศเวลาเหลืออีก3นาที นักเรียนที่เข้าสอบก็เริ่มจะหมดแรงกันแล้วถึงจะมีพลังแต่เด็กพวกนี้อ่อนยิ่งกว่าลูกศิษย์อายุ5ขวบในโลกนู้นเสียอีกไม่อยากจะเชื่อเลย
ท้องฟ้าจำลองของสนามสอบCเกิดมวลเมฆสีดำมหาศาลครอบคลุมทั้งเมืองเสียงฟ้าร้องกึกก้องดังไปถึงสนามสอบอื่นๆ เมื่อเช็กตำแหน่งเรียบร้อยว่าไม่มีเด็กคนไหนอยู่ในระยะริมุรุก็ลงมือสั่งสายฟ้าทมิฬผ่าหุ่นยนต์เหล่านั้นได้อย่างแม่นยำจนหมดสนามเหลือเพียงเศษซากสีดำสร้างความตกตะลึงให้กับทั้งอาจารย์และนักเรียนที่เข้าสอบ
ราฟาเอลรายงานตัวเลขแต้มทั้งหมดให้ริมุรุฟัง ใบหน้าภายใต้หน้ากากอมยิ้มอย่างพึงพอใจ เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอต่อความต้องการของหนูขาวจอมเจ้าเล่ห์นั่นแล้ว แม้จะไม่ได้คิดจะช่วยเหลือเด็กคนอื่นแต่การทำลายหุ่นจนหมดสนามก็เผลอไปช่วยเด็กบางคนไว้ด้วย
ริมุรุกวาดคะแนนจนหมดสนาม เหลือเวลาเพียง2นาทีสุดท้ายครูคุมสอบทำการปล่อยหุ่นพิเศษออกมาในสนาม หุ่นยนต์ขนาดยักษ์สูงใหญ่ยิ่งกว่าตึกในเมืองปรากฏขึ้นแค่มันขยับเพียงเล็กน้อยพื้นดินก็สั่นสะเทือนไปทั้งเมือง
เด็กๆ วิ่งหนีกันจ้าละหวั่น ชนกันจนล้มก็มีแต่ไม่มีใครช่วยเหลือกันและกันเลยสุดท้ายริมุรุก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเพราะไม่อยากเห็นใครตายอีกแล้ว มือบางเรียกเมฆสีดำให้มาร่วมกันตรงจุดที่หุ่นพิเศษอยู่ก่อนจะกางโล่ป้องกันเวทมนตร์ให้กับเด็กๆ ที่หนีออกมาไม่ทัน
เสียงฟ้าร้องกึกก้องยิ่งกว่าตอนแรกก่อนที่สายฟ้าทมิฬขนาดใหญ่จะผ่าลงมายังหุ่นยักษ์ใหญ่สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งฮอลล์ แม้จะลดอานุภาพของมันลงมาแล้วแต่ก็ยังสร้างความเสียหายให้หุ่นยนต์ไหม้เกรียมจนใช้งานต่อไม่ได้พอดีกับเสียงหมดเวลาการสอบทุกอย่างเสร็จสิ้น
เหล่าอาจารย์ที่ดูเหตุการณ์อยู่ตลอดได้แต่ตกตะลึงกับพลังอันมหาศาลและตื่นตกใจกับคะแนนที่บันทึกได้ของริมุรุ เนซึเหงื่อตกพลางคิดไปถึงเมื่อวานว่าพวกตนได้ทำอะไรให้เด็กคนนั้นขุ่นเคืองหรือไม่
สุดท้ายผลสอบก็ออกมาจนได้ถึงจะอยากปกปิดเรื่องผลคะแนนอันล้นหลามของริมุรุไว้แต่ทำแบบนั้นเจ้าตัวอาจจะไม่พอใจเนซึถึงได้ปล่อยให้เป็นตามเดิม แน่นอนอยู่แล้วว่าการเก็บหุ่นจนหมดสนามของริมุรุทำให้เขาได้ผลสอบปฏิบัติเป็นอันดับที่หนึ่งด้วยคะแนน250รวมกับคะแนนช่วยเหลือ
ริมุรุได้ห้องพักของตัวเองแล้วเรียบร้อย เนซึเตรียมทุกอย่างไว้ให้ทั้งเครื่องแบบและหนังสือเรียน ของใช้เองก็สะดวกสบายต่างจากที่เทมเพสต์ จะว่าไปให้คุณราฟาเอลวิเคราะห์โครงสร้างพวกนี้ไว้ด้วยดีไหมน้า~
[แจ้งเตือน: ทำการวิเคราะห์โครงสร้างเสร็จสิ้น กำลังหาความเป็นไปได้ในการใช้วัตถุจากโลกนู้นสร้างค่ะ]
'สมกับเป็นราฟาเอลซังทำงานว่องไวมาก' ริมุรุกล่าวชมจากใจจริงและยกนิ้วให้ ไม่มีใครรู้ใจเขาดีเท่าคุณราฟาเอลแล้ว
[คำตอบ: เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วที่จะตอบสนองความต้องการของมาสเตอร์ค่ะ]
'อืมๆ นั่นสิน้า~' ริมุรุเออออพลางพยักหน้ารับ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า
เช้าวันต่อมา กายบางในชุดเครื่องแบบของยูเอ จริงๆ มันก็ไม่ต่างจากสมัยเรียนของเขาเท่าไหร่นักเพียงแค่ตัวสูทเป็นสีเทา
"คิดถึงจังน้า~ชุดนักเรียนเนี่ย" ริมุรุพูดด้วยความอารมณ์ดี จะว่าไปตั้งแต่มาที่โลกนี้ยังไม่ได้กินของอร่อยเลยนี่นาข้าวแกงกะหรี่จะยังรสชาติเหมือนเดิมไหมนะ คิดแล้วก็ลองไปดูอาหารของหอพักสักหน่อยละกัน
ริมุรุเดินลงมายังห้องครัวของหอพักที่มีแม่บ้านคอยดูแล ความจริงแล้วมันคือตึกสำหรับอาจารย์ของยูเอนั่นแหละแต่เขาได้รับสิทธิพิเศษล่ะ
พอไปถึงห้องอาหารกลิ่นหอมก็โชยมาทันที ริมุรุรีบเดินไปดูว่าวันนี้มีเมนูอะไร ในถาดอาหารเตรียมมื้อง่ายๆ อย่างซุปมิโสะกับข้าวหน้าเท็มปุระแม้เทมเพสต์จะเลียนแบบเมนูนี้ขึ้นมาได้แล้วแต่ยังไงของแท้ก็ดีกว่าจริงๆ สิน้า~
ริมุรุทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข รสชาติที่ไม่ได้สัมผัสมานานหลายปีคิดแล้วก็น้ำตาซึมอยากให้พวกชิออนได้มาลองชิมดูสักครั้งจัง ในเมื่ออิ่มกายอิ่มใจเรียบร้อยเขาก็เดินทางไปยังห้องเรียนทันที
พอไปถึงห้องเรียนก็เห็นไอซาวะกำลังคุยกับนักเรียนที่หน้าห้องอยู่พอดี ในมือถือชุดวอร์มของยูเอและบอกให้พวกนักเรียนไปเปลี่ยนไม่มีการแนะนำตัวใดๆ ทั้งสิ้นก่อนจะพาไปยังสนามสำหรับทดสอบสมรรถภาพร่างกาย
วันแรกมันควรจะเป็นพิธีปฐมนิเทศไม่ใช่หรือไง ห้องนี้จะพิเศษเกินไปแล้วนะ ทำไมสมัยเรียนของผมถึงไม่มีแบบนี้บ้างต้องยืนฟังผู้อำนวยการบ่นยืดยาวมันน่าเบื่อนะเฟ้ย
ไอซาวะพานักเรียนห้อง1-Aมาทดสอบสมรรถภาพร่างกายโดยสามารถใช้อัตลักษณ์ร่วมได้ ริมุรุใส่หน้ากากมาเรียนทำให้ไม่มีใครเห็นหน้าที่แท้จริง
"ริมุรุเธอคือคนที่สอบภาคปฏิบัติได้ที่หนึ่งเพราะฉะนั้นมาสาธิตให้เพื่อนดู" ไอซาวะพูดขึ้นเรียกเสียงฮือฮาจากทั้งห้องร่างเล็กผมยาวสีเงินอมฟ้าเดินออกไปด้านหน้า
"ครับๆ อาจารย์ไอซาวะ" ริมุรุตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มที่ไม่มีใครเห็น
"เธอเคยคว้างลูกซอฟต์บอลหรือเปล่า" ไอซาวะถามอีกฝ่าย
"ก็เคยนะแต่จำไม่ได้แล้วอะ" ริมุรุตอบตามจริงแต่มันคือเรื่องเมื่อ200กว่าปีมาแล้วอะนะ
"ว่าแต่ให้ใส่เต็มแรงได้จริงดิ" ร่างเล็กถามทีเล่นทีจริงด้วยน้ำเสียงทะเล้น
"ฮะแฮ่ม ยั้งแรงไว้หน่อยก็ได้" ไอซาวะกระแอมเบาๆ เขารู้ดีถึงอัตลักษณ์ของอีกฝ่ายหากใส่เต็มที่จริงลูกบอลคงแหลกเป็นผงแน่
"โอเคคร้าบอาจารย์ไอซาวะ" ริมุรุตอบรับด้วยท่าทางน่ารักก่อนจะเข้าไปยืนในวงที่ขีดเอาไว้ มือโยนลูกซอฟต์บอลเล็กน้อยเพื่อกะแรง
"เอ้า ฮึบ" ร่างเล็กส่งเสียงเล็กน้อยก่อนจะใช้แรงเพียวๆ ขว้างลูกบอลขึ้นฟ้าจนหายลับตา ผ่านไปพักหนึ่งก่อนที่ลูกบอลจะตกถึงพื้น ตัวบันทึกในมือไอซาวะส่งเสียงแจ้งเตือนที่ระยะ1000เมตร
"ก็ตามนี้ คนอื่นเตรียมตัวด้วย" ไอซาวะพูดพลางโชว์ระยะให้นักเรียนคนอื่นดู
"สะ...สุดยอด" เด็กชายหัวเขียวเอ่ยด้วยความตกตะลึง
"บ้าไปแล้ว1000เมตรเนี่ยนะ" เด็กหัวเหลืองพูดด้วยท่าทางแหยงๆ
"อะไรกันล่ะนั่น ท่าทางน่าสนุกจัง" เด็กผู้หญิงตัวสีชมพูบอกด้วยท่าทางรื่นเริง
"ท่าทางน่าสนุกงั้นหรือ ช่วงเวลา3ปีคิดจะผ่านมันด้วยความคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ ดีล่ะงั้นคนที่ได้คะแนนต่ำสุดจาก8การทดสอบจะต้องโดนไล่ออกเป็นไง" ไอซาวะกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ริมฝีปากฉีกยิ้มชั่วร้าย
เอ๋!!!!!!!
นักเรียนห้อง1-Aแหกปากร้องด้วยความตกใจยกเว้นก็แต่ริมุรุล่ะนะ ไอซาวะคุงเนี่ยแกล้งเด็กๆ แบบนี้นิสัยไม่ดีเลยน้า~
จากนี้ไปจะเริ่มแนะนำนักเรียนห้อง1-Aโดยคุณราฟาเอลนั่นเองนะคร้าบ~
[แจ้งเตือน: รายชื่อนักเรียนห้อง1-A
อีดะ เทนยะ อัตลักษณ์ เอนจิ้นเร่งความเร็ว
อะซุย ทสึยุ อัตลักษณ์ กบ
อุรารากะ โอชาโกะ อัตลักษณ์ ซีโร่ กราวิตี้
โอจิโร่ มาชิราโอะ อัตลักษณ์ หาง
อาโอยามะ ยูงะ อัตลักษณ์ เลเซอร์
อาชิโดะ มินะ อัตลักษณ์ กรด
มิโดริยะ อิซึคุ อัตลักษณ์ ผู้สืบทอดวันฟอร์ออล
บาคุโก คัตสึกิ อัตลักษณ์ ระเบิดจากเหงื่อ
ฮางาคุเระ โทรุ อัตลักษณ์ ล่องหน
โชจิ เมโซ อัตลักษณ์ อวัยวะจำลอง
คิริชิมะ เอจิโร่ อัตลักษณ์ เกราะ
โทโดโรกิ โชโตะ อัตลักษณ์ ครึ่งร้อนครึ่งเย็น
คามินาริ เดนกิ อัตลักษณ์ ชาร์จไฟฟ้า
โทโคยามิ ฟุมิคาเงะ อัตลักษณ์ ดาร์กชาโดว์
ยาโอโยโรซุ โมโมะ อัตลักษณ์ การสร้าง
จิโร่ เคียวกะ อัตลักษณ์ สายหูฟัง
เซโระ ฮันตะ อัตลักษณ์ เทป
โกดะ โคจิ อัตลักษณ์ คุยกับสัตว์
ซาโต้ ริคิโดะ อัตลักษณ์ เปลี่ยนน้ำตาลเสริมพลัง
มิเนตะ มิโนรุ อัตลักษณ์ เหนียวหนึบ
คนสุดท้าย ริมุรุ เทมเพสต์ อัตลักษณ์ สไลม์]
แนะนำกันหมดแล้วฉะนั้น ไว้พบกันใหม่ตอนหน้า สวัสดีคร้าบ~
ความคิดเห็น