เทพบุตรแห่งเปลวเพลิง

         สวัสดีครับ ผม นาย โอภาส จิตราชา อายุ 17 ปี ชีวิตก็เหมือนกับเด็กทั่วๆไป.. ไป โรงเรียน กลับบ้านกินแล้วก็นอน อ่อ..มีอีกอย่างหนึ่ง ผมเป็นคนชอบดูอนิเมะและอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ ผมไม่มีพ่อแม่เพราะเป็นเด็กกำพร้า ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แล้วต้องจ่ายค่าหอพักเป็นเดือนๆอีก เฮ้อ....(ชีวิตอ้ายมันตุ้ก) วันนี้ผมต้องไปจ่ายตลาดเพราะของในตูเย็นมันจะหมดแล้ว ตลาดก็ไกลอีก แถมวันนี้ไปมีเรื่องกับพวกนักเล่งใน โรงเรียนอีก"หงุดหงิน โว๊ย........" ผมเอาโทรศัพท์ออกมาเสีบยหูฟังเปิดเพลงเพาะๆ หวังให้ อารมณ์มันเย็นลงบ้าง ผมได้ขับ จักรยาน คู่ใจสีแดง ออกจากหอพัก ขับไปได้

สัก 45 นาที (ประมาณๆ) ก็ไปถึงร้านจ่ายตลาด 

"สวัสดีครับน้า บุญ วันนี้มี หัวหอม กระเทียมดอง แคบหมู เต้าหู้ รันเตไม่ครัช"

ผมถามน้าเขาไป เพราะน้า บุญ ใจดีกับผมมาก อย่างที่รู้ๆกันว่าผมเป็นเด็ก กำพร้า เพื่อนที่ โรงเรียนไม่ค่อยมี ผมเรยชอบมาอุดหนุนร้านน้าบุญบ่อยๆ

" มีสิไอ่ โอ เข้ามาเลือกได้เรย"

(น้า บุญ สนิทกับ โอภาส มาก็เลยเรียกว่า โอ เฉยๆ)

หลังจากนั้นผมก็ซื้อของเสร็จ เตรียมตัวกับหอพักของที่ผมซื้อเยอะมาก

น้าบุญยังแถมให้อีกหลายอย่างเลยทีเดียว ผมก็เปิดเพลงต่อ ขับรถจักรยาน

ออกจากร้าน"ไปก่อนน่ะ ลุง บายบ๊าย จุ๊บๆ" โอภาส กล่าวลาน้าของเขา

"เอ่อๆ..ขับรถดีๆล่ะไอ่เด็กบ้า" น้าบุญบอกลาโอภาสเช่นกัน

ผมขับรถออกจากร้านทันทีหลังจากกล่าวลาลุงเสร็จ พอขับรถได้สักพักก็มี รถยนต์ คันหนึ่ง เบรกแตกหรือคนขับหลับในไม่รู้เพราะผมเปิดเพลงดังพอสม

ควัน

ตูบ............ดับ เหมือนมีคนไปปิดไฟ มืดมิด ไปหมดไม่รู้สึกอะไรเลย

"นี่เรากำลังจะตายหรอเนีย ชาไปทั้งตัวเลยแห้ะ แฟนก็ดันหาไม่ได้อีก" 

โอภาสค่อยๆหลับตาลงทีล่ะนิดๆ จนสุดท้ายของลมหายใจ

:

:

: 

  จุดเริ่มต้นของ เทพบุตรแห่งไฟ