คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Roommate Freshkey vs lanin เพื่อนร่วมห้องต้องแอบกัด
“เลนินซ์!!..เลนินซ์!!...แกอยู่หนายยยยย” เสียงแหลมปรี๊ดของยัยเป๊ปเปอร์เพื่อนสาวสุดห่วยแตกของฉันดังมาแตกระยะร้อยเมตรก่อนที่หล่อนจะนำร่างอ้วนของหล่อนลงมานั่งบนเก้าอี้ไม้ผุๆที่ฉันนั่งอยู่ดังสนั่น (เหมือนช้างตกมันเลยวุ้ย)
“อ๊ายยย!!!ฉันอิจฉาแกอะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ” ยัยเป๊บเปอร์เอ่ยพร้อมจับตัวฉันเขย่ายกใหญ่ จนหัวกับตัวแท่บอยู่คนละทิศละทาง
“โอ๊ยๆๆเป็นบ้าอะไรเนี่ย แกคิดว่าฉันเป็นยาระงับประสาทของแกหรือไงอะ เขย่าอยู่นั่นแหละ” ฉันเอ่ยพร้อมกบแกะมือยัยช้างน้ำออกแล้วหันมาจ้องหน้ามันเขม็ง
“มีอะไร”
“นี่แสดงว่าแกยังไม่รู้นะสิ ฮึ!!แกไปสุกหัวอยู่ตรงไหนมาห๊ะ รู้ไหมห้องปีนี้ที่เขาสุ่มเด็กให้นอนนะ แกได้อยู่ร่วมห้องกับใคร” ยัยเป๊บเปอร์เอ่ยพร้อมกับส่งกระดาษที่ยับยู่ยี้อยู่ในมือให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะค่อยๆบรรจงอ่านมันที่ละตัว
“อ๋อ...นึกว่าอะไรแค่ปีนี้ฉันโดนอยู่ร่วมห้องกะผู้ชาย....ห๊า!!!ผู้ชาย!~!!”
“ก็เออนะสิ แถมเป็นผู้ชายที่ฮอตที่สุดในตอนนี้ด้วย!!”
“ผะ...ผู้ชายที่ฮอตในตอนนี้นะหรอ ฟะ....เฟสน์คีย์” ฉันถึงกับกลืนนน้ำลายลงคอด้วยความอยากลำบากเพราะผู้ชายที่ฉันต้องอยู่ร่วมชายคาด้วยก็คือเฟสน์คีย์เด็กนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาไม่นานมก็มีเหตุนักเรียนหญิงตบกันไม่เว้นแต่ละวัน (หลายๆคู่) เพราะความหล่อของนายเฟสน์คีย์อะไรเนี้ย แม้ฉันเองยังไม่กล้าเข้าใกล้ในระยะสามร้อยเมตร มีหวังเข้าใกล้มากกว่านี้โดนตบน่า แล้วนี้ฉันดันได้ไปอยู่ร่วมห้องกับนายนี่เอง แงงงง ฉันจะมีชีวิตรอดออกมาไหมอะ
“ปะ...เป๊ปเปอร์เปลี่ยนคู่กันได้ไหมอะ” ฉันหันไปมองเพื่อนสาวด้วยมือไม้สั่นไปหมด
“ถ้าเปลี่ยนได้ฉันเปลี่ยนแล้วละ ฮะ..ฮ่าๆได้นอนใกล้ๆพี่เฟสน์คีย์อิฮิ เราจะได้เล่นปูไต่ปูไต่กัน” หนอยนังนี้ขื่นไปเล่าปูไต่กับนายนั่นมีหวังโดนผู้หญิงโรงเรียนจับแกฆ่ายัดส้วมกันพอดี
“ฉันไม่อยากอยู่กับนายเฟสน์คีย์อะไรเนี่ยอะ แกทำยังไงดี....”
“พอๆเลยแก ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยฉันรู้ว่าแกดีใจที่จะได้อยู่กะเฟสน์คีย์ของฉัน”
“ดีใจบ้าอะไร แกจะส่งเพื่อนไปตายนะรู้ไหม” ฉันเอ่ยพร้อมเบิ้ลกระบานมันหนึ่งที
“โอ๊ย!!!แกยิ่งพูดฉันยิ่งโมโหว่ะ เชอะ!!เย็นเก็บของออกไปได้เลย” ยัยเป๊บเปอร์สะบัดหน้าแรงๆพร้อมกับร่างกลมท้วนเดินออกไป โดยไม่สนใจฉันสักนิด ไอ้เพื่อนเอี้ยเอ๊ย
ตึก....ตึก.....ตึก.....
เฮือก!!!!!
“ฟะ.....เฟสน์คีย์”
“ใช่...ฉันเอง” ตะลึง!!ตะลึง!!!ขอบอกได้คำเดียวว่าตะลึงมากๆ ใบหน้าขาวซีดพร้อมกับดวงตาคมกริบสีเพลิงที่บาดใจสาวๆ ริมฝีปากบางอมชมพูที่เอ่ยเมื่อครู่ คนบ้าอะไรจมูกโด่งชะมัดแถมยังมีกลิ่นหอมเหมือนกับดอกลาเวนเดอร์ยังงัยก็ไม่รู้(ใช่สบู่อะไรนะหอมฟุ้งขนาดนี้) ใบหน้าหล่อเหลาๆซีดๆค่อยๆก้มหน้าลงมาทีละนิดจนทำให้ฉันเห็นหน้าเขาชัด คิ้วโก่งได้รูปราวกับถูกจัดแต่งมาอย่างดี แถมจมูกก็โด่งเข้ากับหน้าอีกมิหนำซ้ำปากอมชมพูบางนั่นยังขยับและแสยะยิ้มเท่ห์ๆออกมาเล็กๆ ทรงผมนี้สิเท่ห์ได้ใจสีเงินออกเทาๆนิด เข้ากับหน้าเป็นอย่างมาก คนบ้าอะไรขนาดคิมบอมยังชิดซ้าย ลีฮงกิยังชิดขวา อ๊าย!!หล่อสมคำล่ำลือจริงๆที่ขนาดดูเผินๆเอานะหล่อได้ใจขนาดนี้มีหวังอยู่ร่วมห้องกันไปฉันคง...คง....หวั่นไหวไม่ได้แน่
“หน้าอกคับซีเกือบคับดี เอวประมาณยี่สิบเจ็ด ส่วนสะโพกก็......” ไอ้หมอนี้มันกำลังดูอะไรอยู่นะ
เฮือก!!!
“ไอ้บ้า!!!หยุดเดี่ยวนี้นะ!!!ลาม๊ก!!นี่นายแอบดูหน้าอกฉันหรอฮะ!!” หล่อก็หล่อเหอะว่ะ ปรี๊ดแตกแล้วเว้ยงานนี้
“อืม...แล้วจะทำไม ฉันก็แค่มาดูผู้หญิงที่ฉันต้องตกชะตากรรมร่วมห้องด้วยก็เท่านั้น แต่ว่าไปหุ่นเธอนี้เอ็กซ์ใช่ได้นะ อืมๆผ่าน คืนนี้เจอกันนะสาวน้อย” เฟสน์คีย์ก้าวขามาสองสามก้าวจนมาประชิดตัวฉันแล้วแสยะเท่ห์ๆออกมาก่อนจะเดินหันหลังกลับ
“ไอ้บ้า ที่แท้นายมันก็พวกหื่นนี่เอง!!!ไอ้ลาม๊ก!!!” ฉันยืนด่าตามหลัง จนจะนั่งลงก้นจ้ำบ๊ะกับพื้นเก้าอี้ไม่เก่าๆตัวเดิม
“นี่ฉันคิดผิดใช่ไหมเนี่ย!!!อีตาบ้านั่นเลวร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ ฉันจะรอดออกมาไหมเนี่ย!!!”
ตอนเย็นของวันนั้น ฉันต้องเก็บข้าวของแล้วย้ายมาอยู่ที่หอพักเดียวกับนายเฟสน์คีย์อะไรนี่ ทำไมโรงเรียนมันถึงยอมให้ชายและหญิงอยู่ร่วมห้องกันนะ ไม่กลัวบ้างรึไงว่าไอ้บ้านั่นจะคิดปล้ำฉันตอนไหน ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรเนี่ย เครียดเว้ย!!!
“ทำหน้าเหมือนอมอึไว้เต็มปากอย่างงั้นแหละ” น้ำเสียงนุ่มๆดังใกล้ๆในระยะประชิดไม่เกินสามสิบเซ็นก่อนที่ฉันจะเห็นหน้าหื่นๆอยู่นายเฟสน์คีย์อะไรเนี่ยยืนยิ้มแช่งอยู่ใกล้ๆ
“ไอ้บ้า.....นายสิอมอึ ไอ้หนอนพันกัน!!”
“เธอก็พยาธิติดขี้นั่นแหละว่ะ ฮะฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะเยาะอันร้ายกาจดังลั่นก่อนที่ร่างสูงๆของนายเฟสน์คีย์จะเดินถือกระเป๋าใบเท่าจี๊ดของไปบนห้องหน้าตาเฉย
“แปลกแฮะ ไอ้นี่ ขนอะไรมาเลยอย่างงั้นเลยหรอ หรือว่าในกระเป๋านั้นมีแค่เพียงกางเกงในขึ้นเหนาของนายนี่กันนะ” ฉันรอช้ารีบไปที่เคาว์เตอร์ก่อนจะคว้ากุญแจมาแล้วขนสำภาระขึ้นห้องตามอีตาบ้านั่นไป แต่เมื่อฉันย่างก้าวเข้ามาภายในห้องกับพบว่า.......(ห้องรกโคตร)
“อีตาบ้านี้นาย นาย อ๊ายยย!!!!” ฉันกรี๊ดออกมาเมื่อจู่ๆมีแมลงสาบตัวเท่าหัวแม่เท้ากำลังไต่ขึ้นอยู่บนขาของฉันอยู่มันหลุดมาจากสวนสัตว์เขาเขียวแน่เลย ทำไมมาอยู่ในห้องนี้นะ อ๊ากกกก
“เอาออกไป!!!!!ออกไปน้า.....ม่ายยยยย มันจะเข้าไปในเสื้อฉันแล้ว!!!” ฉันวิ่งแจ่นรอบห้องข้าวของกระจัดกระจายเต็มไปหมดก่อนที่แมลงสาบบ้านั่นจะเข้าไปในเสื้อฉันได้ในที่สุด
“ช่วยด้วยยยย.....แงงงๆๆเอาออกให้หน่อย ช่วยด้วยยย” ฉันรีบวิ่งแจ่นไปขอความช่วนยเหลือจากนายเฟสน์คีย์ที่นอนเหยียดเท้าบนโซฟาแถมยังหัวเราะฉันอยู่อีก
“เฟสน์คีย์!!!ช่วยด้วย!!!แงๆๆ มันจั๊กกะจี้อะ ช่วยด้วย!!!!” ฉันกระโดดโหยงๆร้องของความช่วยเหลือ ไอ้แมลงสาบนี้ก็บ้าเสียเหลือเกินดูมันทำเข้าไปอยู่ตรงหน้าอกฉันแล้ววววววว
“เฮ้ย!!เอาจริงหรอ” เฟสน์คีย์ถึงกับตาตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าแมลงสาบบ้านี่มันอยู่ตรงหน้าอกฉัน
“เอาออกให้หน่อย!!~ ฉันเกลียดมันอะ!!!”
“หยิบเลยหรอ” คำพูดของนายนี่พร้อมกับแววตาหื่นๆที่ทอประกายออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ม่ายยย....หารัยเขี่ยดิ....ฮือๆ....”
“ไม่!!เพราะฉันจะหยิบมัน ถ้าเธอไม่ต้องการให้ฉันหยิบออกให้ก็ไม่เป็นไรปล่อยให้มันทำรังอยู่บนหน้าอกของเธอต่อไปเถอะ” นายเฟสน์คีย์พูดพร้อมกับทำท่าจะเดินสะบัดก้นไปทางอื่นแต่ฉันเรียกเขาไว้เสียก่อน
“กะ....ก็ได้!!!เอามันออกไปที” อีตานั่นเหล่ตามองเล็กน้อยก่อนจะเดินยิ้มแฉ่งมาใกล้ๆฉัน
“นะ...นายอย่าให้โดนหน้าอกฉันนะ”
“อันนี้ไม่แน่!!!”
“อ๊าย!!!!ม่ายน้า....” ฉันร้องออกมาดังลั่นพร้อมกับดิ้นพล่าน
“นี่!!!ถ้าไม่อยากให้ฉันโดนหน้าอกเธอก็หยุดดิ้นซะ!!!” นายเฟสน์คีย์เอ่ยพร้อมกับกดฉันลงนั่งบนโซฟาที่มีเปลือกขนม เศษขยะต่างๆนาๆเกลื่อนห้อง ก่อนที่เขาจะเอื้อมมืออย่างระมัดระวัง(โดยไม่ทิ้งสายตาเจ้าเล่ห์นั่น)แม้แต่วินาทีเดียว ก่อนจะค่อยๆหยิบเจ้าแมลงสาบบ้านั่นออกจากหน้าอกฉันได้สำเร็จ
“เฮ้อ........” โล่งอก
“นี่พวกเธอทำอะไรกันนะ!!!!!!” เสียงอาจารย์วัยกลางคนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นดังสนั่นเมื่อเห็นภาพเราสองคนกำลังควักกำลังล้วงกันอยู่
“อะ....เอ่อเปล่านะค่ะอาจารย์” ฉันรีบแกตัวทันทีก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นยืน
“เปล่าหรอ!!เห็นอยู่ตำตายังบอกว่าเปล่าอีกหรอ!!!” อาจารย์วัยกลางคนเอ่ยก่อนจะใช้เท้าเขี่ยของที่เกลื่อนกลาดอยู่เต็มห้องออกเป็นทางเดินก่อนจะเดินที่ฉันกับนายเฟสน์คีย์
“หรอๆรู้ทั้งรู้ว่ามันเข้าไปอยู่ในเสื้อเธอแล้วทำไมต้องให้เฟสน์คีย์เขาหยิบออกให้ด้วยละ”
เออ....ถูกอย่างที่อาจารย์พูด แต่ตูไมกล้านี้แมลงสาบนั่นเหม็นเหมือนอึใครจะไปกล้าหยิบว่ะ
“ไง...เถียงไม่ออกละสิ!!เธอนะเธอ!!คิดจะจับผู้ชายละสิท่า!!” แร๊ง...แรง...อาจารย์บ้าไรปากหมาชิบ
“อาจารย์หนูไม่ได้จะจับผู้ชายนะ ความจริงมันเป็นยังไงหนูรู้ดีน่า....”
“อ้อ.
...นี่เธอหาว่าฉันสอดอย่างงั้นหรอ!!!” อาจารย์เริ่มแสดงอาการโมโหแล้วหรอเนี่ย ทำไมน่ากลัวว่าผีอี เหมือนนางยักษ์ขหมูผีเลยอะ
“ฟะ....เฟสน์คีย์นายพูดอะไรบ้างสิ” ฉันพยายามสะกิดนายเฟสน์คีย์ที่นั่งยิ้มแฉ่งเหมือนคนปัญญาอ่อนไม่มีผิด
“ไอ้บ้านี้...พูดไรหน่อยสิ อาจารย์จะกลายร่างแล้วนะ!!!” เหมือนเดิม
“ยัยเด็กบ้า!!เธอ!!!กล้าว่าฉันอย่างงั้นหรอ เธอตายแน่!!!” อาจารย์พุ่งตัวเข้าหาฉันแถมในมือยังมีไม้เรียวเท่าหัวแม่ป้งอีก มีหวังโดนดีกับไม่เรียวนั่นก้นน้อยๆของฉันบวมแน่เลย........
“ฟะ...เฟสน์คีย์......ชะ...ช่วยด้วยดิ....” ฉันสะกิดนายเฟสน์คีย์อีกครั้งก่อนจะหลบไปซ่อนทางด้านหลังเขา
“คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรอ ยัยเด็กบ้า!!!” อ๊ากอาจารย์มาทางนี้แล้วอะ แถมยังยกไม้เตรียมที่จะฝาดลงบนก้นฉันอีก
“ม่ายน้า.........” ฉันหลับตาปี๋เตรียมตัวจะโดนไม่เรียวแต่ผิดคาดแฮะ ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิด
หมับ!!!
“พอเถอะครับอาจารย์ มันไม่มีอะไรจริงๆ” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นด้วยความหวั่นๆเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าไม้เรียวนั่นค้างอยู่บนอากาศแถมในมือของนายเฟสน์คีย์ยังกำไม่เรียวไว้แน่นอีก
“อะ.....เอ่อ....จ๊ะๆ” อาจารย์วัยกลางคนเอ่ยพร้อมกับวางไม้เรียวลงก่อนจะเอื้อมเหวี่ยวๆเซ็ททรงผมยกใหญ่ เป็นเอามากนะเนี่ย
“อะ...เอาเป็นว่าครูไม่เอาเรื่องยัยเด็กนี่ก็ได้นะจ๊ะเฟสน์คีย์ แต่มีข้อแม้กฏก็ต้องเป็นกฎการและครูเป็นผู้ดูแลหอพักแห่งนี้ด้วย การที่ชายหญิงได้อยู่ร่วมห้องเดียวกันนั่นถือว่าเสี่ยงมากเพราะอาจมีเรื่องที่ไม่เหมาะสมเกิดขึ้นระหว่างที่อยู่ด้วยกันดังนั้นทางโรงเรียนจึงของบประมาณมาซื้อข้อมืออิเล็กทรอนิกส์ ที่สามารถส่งสัณญาณไปในฝ่ายปกครองหาฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิงทำอะไรเกินเลยต่อกัน คนผู้นั้นจะโดนไล่ออกหาหอพักทันที หวังว่าเธอคงเข้าใจนะ!!” อาจารย์หันมาตวาดใส่ฉันก่อนจะส่งสายตาหวานฉ่ำไปทางหน้านายเฟสน์คีย์ที่ยืนทำหน้าเซ็งเล็กน้อย คงจะหื่นกับใครไม่ได้ละสิ แต่ก็ยังดีฉันจะได้รู้ว่าฉันปลอดภัย
“เธอรับได้ใช่ไหมจ๊ะเฟสน์คีย์ เพื่อนปกป้องเธอจากยัยนี่อาจารย์จึงนำเจ้านี่ให้เธอเอง” อาจารย์พูดกับนายเฟสน์คีย์จบก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบสายข้อมือเล็กสองเส้นออกมา
“เส้นแค่เนี๊ย!!!” ฉันเผลอร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเห็นสายข้อมืออิเล็กทรอนิกส์อะไรนั่น
“ย่ะ!!!อย่าดูถูกประสิทธิ์ภาพของมัยนะย่ะ เพราะเจ้านี้ตัดด้วยอะไรก็ไม่ขาด แกะยังไงก็ไม่ออก มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นแหละที่แกะมันออกจากมือหล่อนได้!!ยื่นมือมา!!” อาจารย์เอ่ยพร้อมกับดึงมือฉันไปแรงๆก่อนจะใส่ข้อมือบ้าแถมล๊อคเรียบร้อย
“หึหึ อย่าหวังเลยจะได้แอ๋ม” หนอยจะแอ๋มเองละสิ เอาไปเลยไปสิ อาจารย์บ้ารัยว่ะกะจะกินรุ่นลูกเลยรึไงกัน
“อาจารย์ครับยังไงผมก็ไม่พิศสวาทยัยนี่ผมไม่ใส่ได้ไหมคร๊าบบบ” นายเฟสน์คีย์ทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำไปด้วย เห้ฯแล้วขนลุกเว้ย!!
“ดะ....ได้จ๊ะ เฟสน์คีย์ขอทั้งทีครูปฏิเศธได้ยังไง” อ้าวเฮ้ย!!!ง่ายขนาดนั้นเชียว
“ขอบคุณครับอาจารย์” นายเฟสน์คีย์กระดี๊กระด๊ายกใหญ่แถมยังส่งสายตาเยาะเย้ยมาอีก
“เฮ้ย!!!อาจารย์มันไม่บุติธรรมกับหนูนะ!!”
“เรื่องของเธอ ฉันไปละ ไปก่อนนะจ๊ะเฟสน์คีย์”
“ครับ” หนอยอาจารย์อยากกินเด็กก็ไม่บอก แล้วทำไมต้องใส่ข้อมือนี่แต่ฉันคนเดียวด้วยนะ
“ฮะฮ่าๆสบายใจเว้ย!!!”
“นายนี่มัน....”
“หล่อละสิ อ้อ ไม่ต้องคิดที่จะมาชอบฉันหรอกนะ เพราะฉันไม่ค่อยจริงจังกับใครเท่าไหร่ อ้อ!!!~แล้วอีกอย่างทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อยด้วย ฉันจะไปหาสาวๆก่อนละนะบาย!!” พูดได้หน้าตาเฉยเลยไอ้นี้ แค้น แค้นเว้ยย!!! ตกนรกชัดๆหล่อก็จริงแต่นิสัยโคตรๆๆๆเวรกรรมอะไรกันว่ะ
“คืนนี้ไม่ต้องล๊อคห้องเพราะฉันอาจกลับดึก วันนี้ฉันร้องเพลงด้วยนะอยากไปดูก็รีบจัดการห้องให้เสร็จ เข้าใจ๋” ยังเสนอหน้ามาอีกใครอยากไปดูกันว่ะ
“ไอ้........”
“ไม่ต้องพูดมากทำไป” หลงตัวเองได้ใจจริงๆไอ้บ้านี่
ทำความสะอาดห้องงั้นหรอ แล้วทำไมฉันต้องทำคนเดียวด้วยละ เฮ้ย ไอ้บ้ากลับมาก่อนนนนน
“เฮ้!!!นี่นาย หยุดเดี่ยวนี้นะ!!!” โอ๊ย!!!!ฉันตะโกนเรียกปากแทบฉีกออกไปถึงหู แต่นายเฟสน์คีย์ก็ไม่ยอมหันมามองฉันแม้แต่นิดเดียว แถมยังยกมือบ๊ายบายกวนบาทาเบื้องล่างที่สุด
“ไอ้บ้าเฟสน์คีย์ นี่มันก็ห้องของนายด้วยน๊า......” แงๆๆห้องนี้ทั้งโสโครกซ๊กม๊กที่สุด อะไรกันเนี่ยทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องมาอยุ่ห้องเดียวกับนาย ทำไมไม่เป็นคนอื่น
“เอาว่ะ!!!สู้เว้ยยยยย ยังไงแหกปากเท่าไหร่ไอ้บ้านั่นก็คงไม่มาช่วยฉันอยู่ดีนั่นแหละ” ฉันใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดทุ่มเทกับการเก็บกวาดห้องทั้งหมด ภายในห้องนี้ใหญ่เอามากๆเลยไม่มีเขตกั้นระหว่างห้องฉันกับนายเฟสน์คีย์ มีเพียงเส้นแบ่งครึ่งสีแดงๆตัดผ่านเท่านั้น ส่วนอุปกรณ์เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างภายในห้องของ(นายเฟสน์คีย์)คนเดียวล้วนเป็นจากเมืองนอกทั้งนั้น แถมยังมีอุปกณ์ครบเซ็จทุกอย่าง แต่เอ๊ะตู้เก่าๆนั้นดูเหมือนอายุไม่ต้ำกว่าร้อยปีทำไมมาอยู่รวมกะเฟอร์นิเจอร์พวกนี้นะดูเท่าไหร่ก็ไม่เข้ากับเฟอร์นิเจอร์พวกนี้เลย ทำไมนายเฟสน์คีย์ถึงเอาตู้ไม่เก่าๆนี่เข้ามาไว้ในห้องนะ น่าจะเอาไปทิ้งหรือไปขายในร้านรับซื้อของเก่าก็ยังดี ไม่น่าจะเอามาตั้งใจรกห้องแบบนี้
ความคิดเห็น