ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Vampire play boy ปิ้งรักร้ายจองจำใจนายแวมไพร์เจ้าเล่ห์

    ลำดับตอนที่ #1 : Roommate Freshkey vs lanin เพื่อนร่วมห้องต้องแอบกัด

    • อัปเดตล่าสุด 15 มิ.ย. 54


        


    เลนินซ์!!..เลนินซ์!!...แกอยู่หนายยยยย เสียงแหลมปรี๊ดของยัยเป๊ปเปอร์เพื่อนสาวสุดห่วยแตกของฉันดังมาแตกระยะร้อยเมตรก่อนที่หล่อนจะนำร่างอ้วนของหล่อนลงมานั่งบนเก้าอี้ไม้ผุๆที่ฉันนั่งอยู่ดังสนั่น (เหมือนช้างตกมันเลยวุ้ย)

    อ๊ายยย!!!ฉันอิจฉาแกอะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ยัยเป๊บเปอร์เอ่ยพร้อมจับตัวฉันเขย่ายกใหญ่ จนหัวกับตัวแท่บอยู่คนละทิศละทาง

    โอ๊ยๆๆเป็นบ้าอะไรเนี่ย แกคิดว่าฉันเป็นยาระงับประสาทของแกหรือไงอะ เขย่าอยู่นั่นแหละ ฉันเอ่ยพร้อมกบแกะมือยัยช้างน้ำออกแล้วหันมาจ้องหน้ามันเขม็ง

    มีอะไร

    นี่แสดงว่าแกยังไม่รู้นะสิ ฮึ!!แกไปสุกหัวอยู่ตรงไหนมาห๊ะ รู้ไหมห้องปีนี้ที่เขาสุ่มเด็กให้นอนนะ แกได้อยู่ร่วมห้องกับใคร ยัยเป๊บเปอร์เอ่ยพร้อมกับส่งกระดาษที่ยับยู่ยี้อยู่ในมือให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะค่อยๆบรรจงอ่านมันที่ละตัว

    อ๋อ...นึกว่าอะไรแค่ปีนี้ฉันโดนอยู่ร่วมห้องกะผู้ชาย....ห๊า!!!ผู้ชาย!~!!”

    ก็เออนะสิ แถมเป็นผู้ชายที่ฮอตที่สุดในตอนนี้ด้วย!!”

    ผะ...ผู้ชายที่ฮอตในตอนนี้นะหรอ ฟะ....เฟสน์คีย์ ฉันถึงกับกลืนนน้ำลายลงคอด้วยความอยากลำบากเพราะผู้ชายที่ฉันต้องอยู่ร่วมชายคาด้วยก็คือเฟสน์คีย์เด็กนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาไม่นานมก็มีเหตุนักเรียนหญิงตบกันไม่เว้นแต่ละวัน (หลายๆคู่)  เพราะความหล่อของนายเฟสน์คีย์อะไรเนี้ย แม้ฉันเองยังไม่กล้าเข้าใกล้ในระยะสามร้อยเมตร มีหวังเข้าใกล้มากกว่านี้โดนตบน่า แล้วนี้ฉันดันได้ไปอยู่ร่วมห้องกับนายนี่เอง แงงงง ฉันจะมีชีวิตรอดออกมาไหมอะ

    ปะ...เป๊ปเปอร์เปลี่ยนคู่กันได้ไหมอะ ฉันหันไปมองเพื่อนสาวด้วยมือไม้สั่นไปหมด

    ถ้าเปลี่ยนได้ฉันเปลี่ยนแล้วละ ฮะ..ฮ่าๆได้นอนใกล้ๆพี่เฟสน์คีย์อิฮิ เราจะได้เล่นปูไต่ปูไต่กัน หนอยนังนี้ขื่นไปเล่าปูไต่กับนายนั่นมีหวังโดนผู้หญิงโรงเรียนจับแกฆ่ายัดส้วมกันพอดี

    ฉันไม่อยากอยู่กับนายเฟสน์คีย์อะไรเนี่ยอะ แกทำยังไงดี....

    พอๆเลยแก ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยฉันรู้ว่าแกดีใจที่จะได้อยู่กะเฟสน์คีย์ของฉัน

    ดีใจบ้าอะไร แกจะส่งเพื่อนไปตายนะรู้ไหม ฉันเอ่ยพร้อมเบิ้ลกระบานมันหนึ่งที

    โอ๊ย!!!แกยิ่งพูดฉันยิ่งโมโหว่ะ เชอะ!!เย็นเก็บของออกไปได้เลย” ยัยเป๊บเปอร์สะบัดหน้าแรงๆพร้อมกับร่างกลมท้วนเดินออกไป โดยไม่สนใจฉันสักนิด ไอ้เพื่อนเอี้ยเอ๊ย

    ตึก....ตึก.....ตึก.....

    เฮือก!!!!!

    ฟะ.....เฟสน์คีย์

    ใช่...ฉันเอง  ตะลึง!!ตะลึง!!!ขอบอกได้คำเดียวว่าตะลึงมากๆ ใบหน้าขาวซีดพร้อมกับดวงตาคมกริบสีเพลิงที่บาดใจสาวๆ ริมฝีปากบางอมชมพูที่เอ่ยเมื่อครู่ คนบ้าอะไรจมูกโด่งชะมัดแถมยังมีกลิ่นหอมเหมือนกับดอกลาเวนเดอร์ยังงัยก็ไม่รู้(ใช่สบู่อะไรนะหอมฟุ้งขนาดนี้) ใบหน้าหล่อเหลาๆซีดๆค่อยๆก้มหน้าลงมาทีละนิดจนทำให้ฉันเห็นหน้าเขาชัด คิ้วโก่งได้รูปราวกับถูกจัดแต่งมาอย่างดี แถมจมูกก็โด่งเข้ากับหน้าอีกมิหนำซ้ำปากอมชมพูบางนั่นยังขยับและแสยะยิ้มเท่ห์ๆออกมาเล็กๆ ทรงผมนี้สิเท่ห์ได้ใจสีเงินออกเทาๆนิด เข้ากับหน้าเป็นอย่างมาก คนบ้าอะไรขนาดคิมบอมยังชิดซ้าย ลีฮงกิยังชิดขวา อ๊าย!!หล่อสมคำล่ำลือจริงๆที่ขนาดดูเผินๆเอานะหล่อได้ใจขนาดนี้มีหวังอยู่ร่วมห้องกันไปฉันคง...คง....หวั่นไหวไม่ได้แน่

    หน้าอกคับซีเกือบคับดี เอวประมาณยี่สิบเจ็ด ส่วนสะโพกก็......  ไอ้หมอนี้มันกำลังดูอะไรอยู่นะ

    เฮือก!!!

    ไอ้บ้า!!!หยุดเดี่ยวนี้นะ!!!ลาม๊ก!!นี่นายแอบดูหน้าอกฉันหรอฮะ!!” หล่อก็หล่อเหอะว่ะ ปรี๊ดแตกแล้วเว้ยงานนี้

    อืม...แล้วจะทำไม ฉันก็แค่มาดูผู้หญิงที่ฉันต้องตกชะตากรรมร่วมห้องด้วยก็เท่านั้น แต่ว่าไปหุ่นเธอนี้เอ็กซ์ใช่ได้นะ อืมๆผ่าน คืนนี้เจอกันนะสาวน้อย เฟสน์คีย์ก้าวขามาสองสามก้าวจนมาประชิดตัวฉันแล้วแสยะเท่ห์ๆออกมาก่อนจะเดินหันหลังกลับ

    ไอ้บ้า ที่แท้นายมันก็พวกหื่นนี่เอง!!!ไอ้ลาม๊ก!!!” ฉันยืนด่าตามหลัง จนจะนั่งลงก้นจ้ำบ๊ะกับพื้นเก้าอี้ไม่เก่าๆตัวเดิม

    นี่ฉันคิดผิดใช่ไหมเนี่ย!!!อีตาบ้านั่นเลวร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ ฉันจะรอดออกมาไหมเนี่ย!!!”

     

    ตอนเย็นของวันนั้น ฉันต้องเก็บข้าวของแล้วย้ายมาอยู่ที่หอพักเดียวกับนายเฟสน์คีย์อะไรนี่ ทำไมโรงเรียนมันถึงยอมให้ชายและหญิงอยู่ร่วมห้องกันนะ ไม่กลัวบ้างรึไงว่าไอ้บ้านั่นจะคิดปล้ำฉันตอนไหน ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรเนี่ย เครียดเว้ย!!!

    “ทำหน้าเหมือนอมอึไว้เต็มปากอย่างงั้นแหละ” น้ำเสียงนุ่มๆดังใกล้ๆในระยะประชิดไม่เกินสามสิบเซ็นก่อนที่ฉันจะเห็นหน้าหื่นๆอยู่นายเฟสน์คีย์อะไรเนี่ยยืนยิ้มแช่งอยู่ใกล้ๆ

    “ไอ้บ้า.....นายสิอมอึ  ไอ้หนอนพันกัน!!

    “เธอก็พยาธิติดขี้นั่นแหละว่ะ ฮะฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะเยาะอันร้ายกาจดังลั่นก่อนที่ร่างสูงๆของนายเฟสน์คีย์จะเดินถือกระเป๋าใบเท่าจี๊ดของไปบนห้องหน้าตาเฉย

    “แปลกแฮะ ไอ้นี่ ขนอะไรมาเลยอย่างงั้นเลยหรอ หรือว่าในกระเป๋านั้นมีแค่เพียงกางเกงในขึ้นเหนาของนายนี่กันนะ” ฉันรอช้ารีบไปที่เคาว์เตอร์ก่อนจะคว้ากุญแจมาแล้วขนสำภาระขึ้นห้องตามอีตาบ้านั่นไป แต่เมื่อฉันย่างก้าวเข้ามาภายในห้องกับพบว่า.......(ห้องรกโคตร)

    “อีตาบ้านี้นาย   นาย  อ๊ายยย!!!!” ฉันกรี๊ดออกมาเมื่อจู่ๆมีแมลงสาบตัวเท่าหัวแม่เท้ากำลังไต่ขึ้นอยู่บนขาของฉันอยู่มันหลุดมาจากสวนสัตว์เขาเขียวแน่เลย ทำไมมาอยู่ในห้องนี้นะ อ๊ากกกก

    “เอาออกไป!!!!!ออกไปน้า.....ม่ายยยยย มันจะเข้าไปในเสื้อฉันแล้ว!!!” ฉันวิ่งแจ่นรอบห้องข้าวของกระจัดกระจายเต็มไปหมดก่อนที่แมลงสาบบ้านั่นจะเข้าไปในเสื้อฉันได้ในที่สุด

    “ช่วยด้วยยยย.....แงงงๆๆเอาออกให้หน่อย ช่วยด้วยยย” ฉันรีบวิ่งแจ่นไปขอความช่วนยเหลือจากนายเฟสน์คีย์ที่นอนเหยียดเท้าบนโซฟาแถมยังหัวเราะฉันอยู่อีก

    “เฟสน์คีย์!!!ช่วยด้วย!!!แงๆๆ มันจั๊กกะจี้อะ ช่วยด้วย!!!!” ฉันกระโดดโหยงๆร้องของความช่วยเหลือ ไอ้แมลงสาบนี้ก็บ้าเสียเหลือเกินดูมันทำเข้าไปอยู่ตรงหน้าอกฉันแล้ววววววว

    “เฮ้ย!!เอาจริงหรอ” เฟสน์คีย์ถึงกับตาตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าแมลงสาบบ้านี่มันอยู่ตรงหน้าอกฉัน

    “เอาออกให้หน่อย!!~ ฉันเกลียดมันอะ!!!

    “หยิบเลยหรอ” คำพูดของนายนี่พร้อมกับแววตาหื่นๆที่ทอประกายออกมาอย่างเห็นได้ชัด

    “ม่ายยย....หารัยเขี่ยดิ....ฮือๆ....”

    “ไม่!!เพราะฉันจะหยิบมัน ถ้าเธอไม่ต้องการให้ฉันหยิบออกให้ก็ไม่เป็นไรปล่อยให้มันทำรังอยู่บนหน้าอกของเธอต่อไปเถอะ” นายเฟสน์คีย์พูดพร้อมกับทำท่าจะเดินสะบัดก้นไปทางอื่นแต่ฉันเรียกเขาไว้เสียก่อน

    “กะ....ก็ได้!!!เอามันออกไปที”  อีตานั่นเหล่ตามองเล็กน้อยก่อนจะเดินยิ้มแฉ่งมาใกล้ๆฉัน

    “นะ...นายอย่าให้โดนหน้าอกฉันนะ”

    “อันนี้ไม่แน่!!!

    “อ๊าย!!!!ม่ายน้า....” ฉันร้องออกมาดังลั่นพร้อมกับดิ้นพล่าน

    “นี่!!!ถ้าไม่อยากให้ฉันโดนหน้าอกเธอก็หยุดดิ้นซะ!!!” นายเฟสน์คีย์เอ่ยพร้อมกับกดฉันลงนั่งบนโซฟาที่มีเปลือกขนม เศษขยะต่างๆนาๆเกลื่อนห้อง ก่อนที่เขาจะเอื้อมมืออย่างระมัดระวัง(โดยไม่ทิ้งสายตาเจ้าเล่ห์นั่น)แม้แต่วินาทีเดียว ก่อนจะค่อยๆหยิบเจ้าแมลงสาบบ้านั่นออกจากหน้าอกฉันได้สำเร็จ

    “เฮ้อ........” โล่งอก

     

    “นี่พวกเธอทำอะไรกันนะ!!!!!!” เสียงอาจารย์วัยกลางคนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นดังสนั่นเมื่อเห็นภาพเราสองคนกำลังควักกำลังล้วงกันอยู่

    “อะ....เอ่อเปล่านะค่ะอาจารย์” ฉันรีบแกตัวทันทีก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นยืน

    “เปล่าหรอ!!เห็นอยู่ตำตายังบอกว่าเปล่าอีกหรอ!!!” อาจารย์วัยกลางคนเอ่ยก่อนจะใช้เท้าเขี่ยของที่เกลื่อนกลาดอยู่เต็มห้องออกเป็นทางเดินก่อนจะเดินที่ฉันกับนายเฟสน์คีย์

     มันไม่ใช่อย่างที่อาจารย์คิดนะค่ะ พอดีว่าหนูโดนเจ้าแมลงสาบบ้านั่นเข้ามาอยู่ในเสื้อก็เลยให้เขาช่วยหยิบออกให้นะค่ะ มันไม่ได้มีอะไรมากกว่านี้เลยนะค่ะ

    หรอๆรู้ทั้งรู้ว่ามันเข้าไปอยู่ในเสื้อเธอแล้วทำไมต้องให้เฟสน์คีย์เขาหยิบออกให้ด้วยละ

    เออ....ถูกอย่างที่อาจารย์พูด แต่ตูไมกล้านี้แมลงสาบนั่นเหม็นเหมือนอึใครจะไปกล้าหยิบว่ะ

    ไง...เถียงไม่ออกละสิ!!เธอนะเธอ!!คิดจะจับผู้ชายละสิท่า!!” แร๊ง...แรง...อาจารย์บ้าไรปากหมาชิบ

    อาจารย์หนูไม่ได้จะจับผู้ชายนะ ความจริงมันเป็นยังไงหนูรู้ดีน่า....

    อ้อ.

    ...นี่เธอหาว่าฉันสอดอย่างงั้นหรอ!!!” อาจารย์เริ่มแสดงอาการโมโหแล้วหรอเนี่ย ทำไมน่ากลัวว่าผีอี เหมือนนางยักษ์ขหมูผีเลยอะ

     “ฟะ....เฟสน์คีย์นายพูดอะไรบ้างสิ ฉันพยายามสะกิดนายเฟสน์คีย์ที่นั่งยิ้มแฉ่งเหมือนคนปัญญาอ่อนไม่มีผิด

    ไอ้บ้านี้...พูดไรหน่อยสิ อาจารย์จะกลายร่างแล้วนะ!!!” เหมือนเดิม

    ยัยเด็กบ้า!!เธอ!!!กล้าว่าฉันอย่างงั้นหรอ เธอตายแน่!!!” อาจารย์พุ่งตัวเข้าหาฉันแถมในมือยังมีไม้เรียวเท่าหัวแม่ป้งอีก มีหวังโดนดีกับไม่เรียวนั่นก้นน้อยๆของฉันบวมแน่เลย........

    ฟะ...เฟสน์คีย์......ชะ...ช่วยด้วยดิ.... ฉันสะกิดนายเฟสน์คีย์อีกครั้งก่อนจะหลบไปซ่อนทางด้านหลังเขา

    คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรอ ยัยเด็กบ้า!!!” อ๊ากอาจารย์มาทางนี้แล้วอะ แถมยังยกไม้เตรียมที่จะฝาดลงบนก้นฉันอีก

    ม่ายน้า......... ฉันหลับตาปี๋เตรียมตัวจะโดนไม่เรียวแต่ผิดคาดแฮะ ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิด

    หมับ!!!

    พอเถอะครับอาจารย์ มันไม่มีอะไรจริงๆ  ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นด้วยความหวั่นๆเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าไม้เรียวนั่นค้างอยู่บนอากาศแถมในมือของนายเฟสน์คีย์ยังกำไม่เรียวไว้แน่นอีก

    อะ.....เอ่อ....จ๊ะๆ อาจารย์วัยกลางคนเอ่ยพร้อมกับวางไม้เรียวลงก่อนจะเอื้อมเหวี่ยวๆเซ็ททรงผมยกใหญ่ เป็นเอามากนะเนี่ย

    อะ...เอาเป็นว่าครูไม่เอาเรื่องยัยเด็กนี่ก็ได้นะจ๊ะเฟสน์คีย์ แต่มีข้อแม้กฏก็ต้องเป็นกฎการและครูเป็นผู้ดูแลหอพักแห่งนี้ด้วย การที่ชายหญิงได้อยู่ร่วมห้องเดียวกันนั่นถือว่าเสี่ยงมากเพราะอาจมีเรื่องที่ไม่เหมาะสมเกิดขึ้นระหว่างที่อยู่ด้วยกันดังนั้นทางโรงเรียนจึงของบประมาณมาซื้อข้อมืออิเล็กทรอนิกส์ ที่สามารถส่งสัณญาณไปในฝ่ายปกครองหาฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิงทำอะไรเกินเลยต่อกัน คนผู้นั้นจะโดนไล่ออกหาหอพักทันที หวังว่าเธอคงเข้าใจนะ!!” อาจารย์หันมาตวาดใส่ฉันก่อนจะส่งสายตาหวานฉ่ำไปทางหน้านายเฟสน์คีย์ที่ยืนทำหน้าเซ็งเล็กน้อย คงจะหื่นกับใครไม่ได้ละสิ แต่ก็ยังดีฉันจะได้รู้ว่าฉันปลอดภัย

    เธอรับได้ใช่ไหมจ๊ะเฟสน์คีย์ เพื่อนปกป้องเธอจากยัยนี่อาจารย์จึงนำเจ้านี่ให้เธอเอง อาจารย์พูดกับนายเฟสน์คีย์จบก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบสายข้อมือเล็กสองเส้นออกมา

    เส้นแค่เนี๊ย!!!” ฉันเผลอร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเห็นสายข้อมืออิเล็กทรอนิกส์อะไรนั่น

    ย่ะ!!!อย่าดูถูกประสิทธิ์ภาพของมัยนะย่ะ เพราะเจ้านี้ตัดด้วยอะไรก็ไม่ขาด แกะยังไงก็ไม่ออก มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นแหละที่แกะมันออกจากมือหล่อนได้!!ยื่นมือมา!!” อาจารย์เอ่ยพร้อมกับดึงมือฉันไปแรงๆก่อนจะใส่ข้อมือบ้าแถมล๊อคเรียบร้อย

    หึหึ อย่าหวังเลยจะได้แอ๋ม หนอยจะแอ๋มเองละสิ เอาไปเลยไปสิ อาจารย์บ้ารัยว่ะกะจะกินรุ่นลูกเลยรึไงกัน

    อาจารย์ครับยังไงผมก็ไม่พิศสวาทยัยนี่ผมไม่ใส่ได้ไหมคร๊าบบบ นายเฟสน์คีย์ทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำไปด้วย เห้ฯแล้วขนลุกเว้ย!!

    ดะ....ได้จ๊ะ เฟสน์คีย์ขอทั้งทีครูปฏิเศธได้ยังไง อ้าวเฮ้ย!!!ง่ายขนาดนั้นเชียว

    ขอบคุณครับอาจารย์ นายเฟสน์คีย์กระดี๊กระด๊ายกใหญ่แถมยังส่งสายตาเยาะเย้ยมาอีก

    เฮ้ย!!!อาจารย์มันไม่บุติธรรมกับหนูนะ!!”

    เรื่องของเธอ ฉันไปละ ไปก่อนนะจ๊ะเฟสน์คีย์

    ครับ หนอยอาจารย์อยากกินเด็กก็ไม่บอก แล้วทำไมต้องใส่ข้อมือนี่แต่ฉันคนเดียวด้วยนะ

    ฮะฮ่าๆสบายใจเว้ย!!!”

    นายนี่มัน....

    หล่อละสิ อ้อ ไม่ต้องคิดที่จะมาชอบฉันหรอกนะ เพราะฉันไม่ค่อยจริงจังกับใครเท่าไหร่ อ้อ!!!~แล้วอีกอย่างทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อยด้วย ฉันจะไปหาสาวๆก่อนละนะบาย!!” พูดได้หน้าตาเฉยเลยไอ้นี้ แค้น แค้นเว้ยย!!! ตกนรกชัดๆหล่อก็จริงแต่นิสัยโคตรๆๆๆเวรกรรมอะไรกันว่ะ

    คืนนี้ไม่ต้องล๊อคห้องเพราะฉันอาจกลับดึก วันนี้ฉันร้องเพลงด้วยนะอยากไปดูก็รีบจัดการห้องให้เสร็จ เข้าใจ๋ ยังเสนอหน้ามาอีกใครอยากไปดูกันว่ะ

    ไอ้........

    ไม่ต้องพูดมากทำไป  หลงตัวเองได้ใจจริงๆไอ้บ้านี่

     

    ทำความสะอาดห้องงั้นหรอ แล้วทำไมฉันต้องทำคนเดียวด้วยละ เฮ้ย ไอ้บ้ากลับมาก่อนนนนน

    เฮ้!!!นี่นาย หยุดเดี่ยวนี้นะ!!!” โอ๊ย!!!!ฉันตะโกนเรียกปากแทบฉีกออกไปถึงหู แต่นายเฟสน์คีย์ก็ไม่ยอมหันมามองฉันแม้แต่นิดเดียว แถมยังยกมือบ๊ายบายกวนบาทาเบื้องล่างที่สุด

    ไอ้บ้าเฟสน์คีย์ นี่มันก็ห้องของนายด้วยน๊า......แงๆๆห้องนี้ทั้งโสโครกซ๊กม๊กที่สุด อะไรกันเนี่ยทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องมาอยุ่ห้องเดียวกับนาย ทำไมไม่เป็นคนอื่น

    เอาว่ะ!!!สู้เว้ยยยยย ยังไงแหกปากเท่าไหร่ไอ้บ้านั่นก็คงไม่มาช่วยฉันอยู่ดีนั่นแหละฉันใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดทุ่มเทกับการเก็บกวาดห้องทั้งหมด ภายในห้องนี้ใหญ่เอามากๆเลยไม่มีเขตกั้นระหว่างห้องฉันกับนายเฟสน์คีย์ มีเพียงเส้นแบ่งครึ่งสีแดงๆตัดผ่านเท่านั้น ส่วนอุปกรณ์เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างภายในห้องของ(นายเฟสน์คีย์)คนเดียวล้วนเป็นจากเมืองนอกทั้งนั้น แถมยังมีอุปกณ์ครบเซ็จทุกอย่าง แต่เอ๊ะตู้เก่าๆนั้นดูเหมือนอายุไม่ต้ำกว่าร้อยปีทำไมมาอยู่รวมกะเฟอร์นิเจอร์พวกนี้นะดูเท่าไหร่ก็ไม่เข้ากับเฟอร์นิเจอร์พวกนี้เลย ทำไมนายเฟสน์คีย์ถึงเอาตู้ไม่เก่าๆนี่เข้ามาไว้ในห้องนะ น่าจะเอาไปทิ้งหรือไปขายในร้านรับซื้อของเก่าก็ยังดี ไม่น่าจะเอามาตั้งใจรกห้องแบบนี้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×