คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"นี่! พี่ป๊อกเด้ง แม่เรียกให้ลงไปกินข้าวได้แล้ว -_-^"
"บอกแม่ว่าวันนี้พี่มามากนะ ไฮโล ++"
"ยังไม่ตื่นอีกอ่ะดิ! พี่ใช้มุกนี้จนแม่เขาจะพาพี่ไปหาหมอแล้วนะ -_-! คนอะไรมีประจำเดือนติดต่อกันทุกวัน"
"เหอะน่า! +_+"
"เออก็ได้ ถ้าความจริงแตกขึ้นมา อย่าเอาฉันไปเกี่ยวข้องแล้วกัน - -*"
โอ๊ยยย!! วันเสาร์แท้ๆ ทำไมฉันต้องรีบตื่นด้วย ข้าวปลาก็ไม่ได้หิวสักหน่อย T^T อีบ้าไฮโล น้องชายตัวแสบวัยเพียง 13 ปี ก็ดั๊นมาแหกปากโวยวายหน้าห้องอยู่นั่นแหละ ทำไมน่ะเหรอ? มันอ่ะนะ เก่งทั้งการกีฬาการเรียน ความสามารถเปี่ยมล้น แต่เพราะว่าชาวบ้านชาวช่องในห้องของมัน เขาเสียงแตกหนุ่มกันหมดแล้ว มีมันนั่นแหละ! เสียงแหลมชิบ T^T เลยเป็นที่มาว่าแม่ชอบให้มันมาปลุกฉัน ในขณะที่ฉันกำลังนิทราอยู่นั่นเอง แรง! T_T
"ฮ้าววว! -0-" ฉันรีบตื่นเพื่อทำธุระตอนเช้าให้เสร็จสิ้น ก่อนที่แม่จะขึ้นมาเสียบแท่นนางร้ายปลุกนางเอกจากการนอนหลับสุพรรณหงษ์ (เอาเป็นรางวัลเลยนะเธอ -_-) แทนไอ้น้องตัวแสบ
แล้วพักใหญ่ๆ ฉันก็ทำภารกิจเสร็จ...
"มามามี๊ย่า มีอะไรให้กินตอนเช้ามั่งค่ะ >O<" ฉันเอ่ยปากทักทายแม่ด้วยคำพูดที่ไพเราะเพราะพริ้งสนิ้งหู ^3^
"ไข่ต้มกับปลาทู..."
"อะ...อ่าววว!! แล้วเครื่องต้มยำกับเนื้อเสต็กที่แม่ซื้อมาเมื่อวาน มันอยู่หนายโหมดดด... T^T"
"เอาไปให้ไฮโลกินหมดแล้ว กว่าลูกจะตื่นขึ้นมา ก็ล่อมาตั้งบ่ายสอง ลูกคิดจะทำสถิติกินเนสบุ๊คเลยหรอลูก!"
"โหดร้ายยย!! TOT"
"แม่ไม่ได้เอาระเบิดไปปาใส่หน้าลูกนี่! แม่จะโหดร้ายได้เช่นไร?"
"ง่า...แม่กวนอ่ะ! T^T"
"แม่ไม่ได้กวนนะ! เครื่องกวนกับกะละมังอยู่ในครัวนู้นไงจ้ะ ^_^"
กรี๊ดดด...TOT (มิกล้าแม้คิดว่าร้ายนินทามารดาผู้บังเกิดเกล้า เพราะหนูกลัวพยายมค่ะ T^T) และถึงแม้วิกฤตตระการอันโหดร้ายและแรง! เช่นนี้ จะไม่สมควรกระแดะแนะนำตัวก็ตามแต่อย่างใด แต่ฉัน 'ป๊อกเด้ง' สาวสวยวัน (ส้น) ทีน อายุวัยละอ่อนเพียง 17 ปีเท่านั้น ศึกษาอยู่ม.5 ของโรงเรียนที่ฉันมิอาจบอกได้ (คิดไม่ออก - -) ความสามารถพิเศษหรือแม้กระทั่งการเรียนของฉันก็อยู่ในขั้นที่วิกฤตกว่าการกินไข่ต้มและปลาทู T_T หรือที่เรียกง่ายๆ ว่าควรปรับปรุงอย่างด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า จบข่าว!
และในสุดท้ายและท้ายสุด ฉันก็ต้องเนรเทศตัวเองออกมาหาของรับประทานนอกบ้าน T^T แม่ให้งบประมาณมา 100 บาท ซึ่งของในซอยบ้านฉัน จานนึงก็ล่อไปห้าหกสิบ (ออกแนวหรูเลิศค่ะ ^^ ผสมผสานอย่างลงตัวกับความสตอเบอแหล -_-^) และในขณะที่ฉันกำลังเดินไปเดินมา ก็ไม่คิดว่าแบงก์อันสำคัญต่อกระเพาะอาหารของฉันจะปลิวว่อนไปไกลถึงออสเตรเลีย (เวอร์สุดๆไปเลย - -! ขอโทษค่ะ) และในขณะที่ฉันกำลังจะสปีดไปเก็บนั่นเอง ก็มีใครหนอใครก็มิรู้ตัดหน้าหยิบแบงก์และวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว OoO
"เห้ย!! เงินฉันนนน้า... TOT"
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น