ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {FIC EXO} Broken Wing .. แบคนางฟว้า [ChanBaek] Yaoi

    ลำดับตอนที่ #5 : [RPSF คั่นเวลา]ปลาทูน่า..มีขน

    • อัปเดตล่าสุด 9 เม.ย. 58




    [SF] ปลาทูน่า…มีขน???




     

    บางทีกูเกิ้ลก็ไม่ได้มีข้อมูลทุกเรื่องที่ถูกต้องเหมือนปากของคนหรอก หรือเฟสบุ๊คเองก็ไม่ได้บอกทุกเรื่องบนโลกใบนี้ แต่มักทำให้คนเราสนใจได้อย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน

    เช่นแบคฮยอนในวันนี้

    มือเล็กกำลังกำโทรศัพท์ของตัวเองอีกด้วยคือตาก็แทบจะชิดติดกับหน้าจอ ในหัวข้อที่คนส่วนใหญ่มักให้ความสนใจอย่างมาก จำพวกเรื่องปัญหาของเพศอะไรประเภทนั้น ว่าด้วยเรื่อง…ทูน่า

    ใช่อ่านไม่ผิด ทูน่า อีกนัยหนึ่งมันคือปลาเนื้อแดงชนิดหนึ่งที่มีรสชาติค่อนข้างอร่อย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องเซ็กซ์

    แน่นอนว่าเกี่ยวแบบเต็มๆเลย เมื่อผลโพลล์ส่วนใหญ่คือ ผู้ชายมักเลิกกับผู้หญิงเพราะว่าพวกหล่อนมักทำตัวเป็นทูน่า และไอ้ทูน่าที่ว่านี่ก็คือ การที่พวกสาวเจ้าชอบนอนนิ่งๆ นอนอยู่เฉยๆเมื่อยามที่จะมีอะไรกัน โดยให้ฝ่ายชายเป็นผู้ทำทุกอย่างด้วยตัวเองและมันทำให้ฝ่ายชายเกิดความเบื่อหน่าย

    นั้นเลยกลายมาเป็นปัญหาของพยอน แบคฮยอนในตอนนี้นี่เอง เพราะเขาก็อาจจะเป็นหนึ่งในทูน่าที่ปล่อยให้ปาร์ค ชานยอลเป็นผู้นำเวลาอยู่บนเตียงเสมอ และถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้ต่อไปละก็มีโดนทิ้งแน่ๆ

    “เพราะพี่ซูโฮคนเดียวเลย ไม่น่าแชร์เรื่องมาเลยพับผ่าเถอะ”แบคฮยอนบ่นงุ่งงิ้งขณะที่นั่งอยู่บนเตียงนอนตอนดึกๆแบบนี้ ตอนแรกก็ว่าจะเล่นเฟสบุ๊ครอชานยอลไปเรื่อยเปื่อย คราวนี้เลยมีเรื่องมาให้คิดเลยไง

    ….

    เสียงประตูทำให้แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เห็นคู่กรณีที่เดินตาโตเข้ามาเชียว พอมาถึงสัมภาระยังไม่ทันวางก็กระโดดทับเขาที่นอนคว้ำอยู่เสียแล้ว

    “กลับมาแล้วครับ”เสียงทุ้มว่าเบาๆพลางกดปลายจมูกลงกับกลุ่มผมนุ่มหอมแชมพูกลิ่นที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษ

    ช่วงนี้ชานยอลรับงานเดี่ยวค่อนข้างเยอะดังนั้นมีหลายครั้งที่เขากลับบ้านดึกกว่า หรือแม้กระทั้งบางวันก็ไม่ได้เจอหน้าแบคฮยอนเลยทั้งวันมันทำให้เขาคิดถึงอีกฝ่ายเหลือเกิน และไม่ว่าจะดึกแค่ไหน แบคฮยอนก็มักจะถ่างตารอเขากลับมาเสมอ

    “กลับมาแล้วหรอ”แบคฮยอนทำเสียงใสตอบ

    “ทำอะไรอยู่อะ แอบคุยกับใครป่าวเนี่ย”ถามไปอย่างนั้นแหละทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีแน่นอน แค่อยากแหย่ให้ชื่นใจ

    “คุย..คุยเป็นสิบๆคนเลยแหละ”นี่ก็ตบมุกกลับทำเอาชานยอลหมั่นเขี้ยวกดจูบแรงๆที่แก้มนิ่มไปซักหลายฟอด

    “จะหอมให้แก้มบวมเลย เอาไหม”ว่าแล้วก็ระดมกำลังหอมแก้มอย่างเอาเป็นเอาตายซิครับรออัลไลลล

    “งื้อ…แค่นี้บวมอยู่แล้วนะ!! ชานยอลอาาาาาา หยุดก่อนมีอะไรจะถาม หยุดซิ ชานยอล!!”แบคฮยอนแหวขึ้นมาเสียงสูงเมื่อเห็นว่าชานยอลไม่มีท่าทางว่าจะหยุดเสียที สุดท้ายก็ได้แต่ทำเสียงดังขู่

    “ว่าไป..”

    “คืองี้ เมื่อกี้นี้ใช่ไหม ฉันไปอ่านเฟสบุ๊ค เค้าผู้ถึงเรื่องผู้หญิงกับปลาทูน่า ที่..เอ่่อ ที่ทำให้ผู้ชายเบื่ออะ คือ…นายคิดว่ายังไงหรอ..”แบคฮยอนทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเบาๆ

    “ทูน่าหรอ…ฉันไม่ชอบอะ”ชานยอลพูดเพียงแค่นั้น เพราะเขาไม่ชอบปลาทูน่าจริงๆ รสชาติมันแปลกถ้าทำให้สุกน่ะนะ แต่คำตอบทำเอาแบคฮยอนยกมือขึ้นมาตบหน้าผากตัวเองดังป้าบใหญ่ คู่สนทนาเลยพลอยตกใจไปด้วย

    “เห..”ชานยอลขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสลดของคนตัวเล็ก

    “ใช่ซิเนาะ ก็คิดว่าแล้วแหละว่าจะต้องตอบแบบนี้ ใครมันจะไปชอบล่ะ ทูน่า..ตายด้านขนาดนั้น ซักวันก็คงจะเบื่อใช่ไหมล่ะ มันจืดชืดไม่มีรสชาติ แต่จะให้ฉันทำอะไรแบบนั้นก็เห็นจะยาก มันก็ไม่เคยด้วยซิ”แบคฮยอนกัดปากตัวเองเบาๆ พลางคิดไปว่าจะให้เขาลุกขึ้นมาเป็นฝ่ายปลุกอารมณ์ชานยอลแบบแม่เสือสาวก็ท่าทางจะไปไม่รอด

    “เดี๋ยวนะ..ทูน่าน่ะนะ ฉ..ฉันก็ไม่ได้ไม่ชอบอะไรขนาดนั้นหรอก”ชานยอลว่าเรื่องทูน่านี่ชักจะไปกันใหญ่ ปกติแล้วแบคฮยอนก็ไม่เคยทำอะไรให้เขากินซักหน่อย อย่าว่าแต่ปลาเลยไข่ดาวซักฟองก็ยังไม่ได้แตะ

    “ขอโทษนะ..ที่พึ่งนายตลอดเลย ฉันมันดูใช้ไม่ได้เลยใช่ไหมล่ะ”แบคฮยอนแบะปากเบาๆ

    คราวนี้คนที่นอนทับอยู่ด้านบนเลยจับแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นมานั่งประจันหน้ากันทันที เขาว่าแบคฮยอนและตัวเขาเองท่าทางกำลังจะพูดคนละเรื่องเดียวกันแล้วล่ะนะ

    “เอ่อ..นายพูดเรื่องอะไรของนาย…”

    “……”

     

     

    “ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ..ฮ..ฮะ ขำแรง.ฮ่าๆๆๆๆ…ขนาดนั้น”ชานยอลหัวเราะท้องขับท้องแข็งคนที่นอนคลุมโปงด้วยความอับอายเพราะที่พูดกันมาตั้งนานเข้าใจกันไปคนละอย่าง

    “ไม่ต้องเลย โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติเลยไอ้หูกาง!!!!!”แบคฮยอนตะโกนออกมาพยายามกลบเสียงหัวเราะเยาะเย้ยนั้น

    “โอ๋ๆๆๆๆ ไปเชื่อใครเขา..หมาน้อย มุมุ ออกจากผ้าห่มมามะ”ชานยอลกางแขนโอบรอบกลุ่มผ้าตรงหน้าอย่างรักใคร่และแสนเอ็นดูอย่างมาก อย่างน้อยแบคฮยอนเองก็รักเขาถึงมาคิดมากในเรื่องอะไรแบบนี้

    “ก็คนมันคิดนี่ แล้วตกลงฉันมันเป็นทูน่าไหม…พูดดดดด”ว่าแล้วก็ตลบผ้าห่มพลิกตัวมานั่งทับหน้าท้องแกร่งของอีกคนเอาไว้

    “อืม….”ชานยอลทำท่าคิด มองคนตัวเล็กที่ไม่รู้เลยว่าเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปถึงไหนจนไหล่เนียนขาวออกมาล่อตา ไหนจะมานานนั่งอยู่ด้านบนอย่างนี้อีกแน่ะ มันเข้ากับหัวข้อสนทนาจะตาย

    อดไม่ได้ที่จะเอาสายตาเจ้าชู้ของตัวเองมองอีกคน เพียงแต่เจ้าตัวเขาคงไม่ทันระวังตัวเท่านั้นแหละ

    “ตอบเร็วๆซิ”นั้นแถมยังขย่มตัวเร่งเร้าอีกแน่ะ ไอ้ที่นิ่งๆอยู่ก็ชักจะมีอาการ เลยต้องคว้าคอคนตัวเล็กลงมาใกล้ๆ พลางกระซิบให้ชิดริมหูของอีกฝ่ายอย่างเบายบาง

    “ก็….เวลาที่เอามีเซ็กซ์กัน บางครั้งนายก็เผลอช่วยตัวเองให้ฉันดู แถมยังเอาขากอดเอวฉันเอาไว้ด้วยนะ ไหนขยับสะโพกช่วยโดยที่ไม่รู้ตัวอีก ยิ่งเวลาคราวแผ่วๆยิ่งน่าดูใหญ่เลย เพราะงั้น..รับรองได้ว่านายไม่เป็นทูน่าแน่นอน”ชานยอลผละออกมายิ้มใส่ตาอีกคนเบาๆ

    จนแบคฮยอนที่เพิ่งรู้ว่านั่งทับความแข็งชันของใครบางคนถึงกับต้องคว้าหมอนมาอุดหน้าของคนพูดแรงๆด้วยความเขินอายจนแทบน้ำตาไหล

    “ไอ้บ้า..ไอ้คนลกมก ทะลึ่ง มามีอารมณ์บ้าบออะไรตอนนี้!!”

    “ก็นายถามฉันเองนี่ ฉันก็ตอบแล้วไง…โอ๋ๆๆๆ ไม่เอาไม่โกรธน่า นายจะกังวลอะไรขนาดนั้น ไม่แฟร์เลยนะที่มาคิดว่าตัวเองไม่สามารถตอบสนองฉันได้แบบนั้น”ชานยอลรวบมือที่ประทุษร้ายเขาเอาไว้ก่อนจะกอดอีกคนแน่นจนคนตัวเล็กสงบลง

    “ก…ก็เรารักกันนี่..ฉัน..ฉันก็ต้องกังวลเป็นธรรมดา”แบคฮยอนบอกเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มคนฟังยิ้มออกมาจนเต็มหน้า

    “รู้แล้วครับว่ารัก รู้แล้ว..แต่คืนนี้ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่านายไม่ได้เป็นปลาทูน่าอย่างนั้น โอเคไหม..”

    “อ..ไอ้บ้า…อื้ม..”ก่อนจะได้ประท้วงอะไรออกมาชานยอลกลับจูบปิดปากอีกคนเอาไว้อย่างแนบแน่นมอบรสจูบที่อีกคนเคลิบเคลิ้มและคล้อยตาม จนเจ้าตัวแบคฮยอนไม่รู้สึกแม้กระทั้งว่าตัวเองสอดลิ้นตอบสนองชานยอลไปเมื่อไหร่และเร้าร้อนแค่ไหน

    นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมแบคฮยอนถึงไม่มีทางเป็นปลาทูน่าแน่ๆ

     

     

    “เชื่อยัง…ว่าไม่ใช่ปลาทูน่า..”ชานยอลหอบหายใจแรงถอนตัวออกมาจากอีกคนเบาๆจนคนที่นอนอยู่สะดุ้งจนเนื้อสั่นเบาๆ เผลอตอดรัดปลายแก่นกายไปอีก

    แค่นี้ชานยอลก็แทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว เขารักทั้งหมดของแบคฮยอนนั้นแหละ ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นทูน่าหรือไม่เขาก็รักรักแม้กระทั้งเศษเล็บยันปลายผมนี่ล่ะ

    “อื้ม…ช..เชื่อแล้ว”แบคฮยอนตอบแผ่วเบาเหลือบตามองใบหน้าอีกคนที่หันมายิ้มด้วยสายตาปรือ

    หากชานยอลที่กำลังล้มตัวลงนอนเผลอสะดุดกับอะไรบางอย่างเสียก่อนมือใหญ่ลูบไปที่ปากของตัวเองเบาๆ ก่อนจะดึงบางอย่างที่ติดอยู่ออกมาเบาๆ

    ตาโตของเจ้าตัวมองสิ่งที่อยู่ปลายนิ้วมืออย่างพิจรณา..มันคือเส้นขนที่ไม่ใช่ผมแน่ๆ มันคือขน

    สมองเจ้ากรรมนึกย้อนไปถึงเมื่อยามที่เจ้าตัวใช้ปากของตัวเองปรนเปรอความสุขให้คนตัวเล็กเมื่อซักครู่ที่ผ่านมาและนึกได้ว่ามันคงเป็นขนในที่ลับของแบคฮยอนเป็นแน่

    ขนตรงนั้นของแบคฮยอน!!!!!

    “แล้วจะทำยังไง…กับมัน โยนทิ้งหรอ..น่าเสียดายเหมือนกัน”ชานยอลบ่นงึมงำเบาๆ ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกแล้วกลับหายใจฟืดฟาดแรงขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่รู้สาเหตุ

    ก่อนจะคว้าไอ้ขนเส้นนั้นเข้าปากอีกครั้ง!!

    “ทำไมยังไม่นอนอีก ชาน..ยอล…อา………”ภาพที่เห็นคือปลายเส้นขนที่เลยคาปากอีกฝ่ายออกมาก่อนจะได้อีกคนค่อยๆกินเข้าไปแล้วกลืนดังอึกใหญ่

    “นายเห็นไหมว่าฉันทำอะไร”ชานยอลถามออกมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    “ฉันเห็น”แบคฮยอนเองก็ตอบออกมาราวกับคนไม่มีสติ

    “…..”

    “นั้น ขนฉันหรอ..”เพื่อความมั่นใจเลยอยากให้แน่ใจอีกนิดว่าที่คิดไม่ผิด

    “อืม..ขนของนายซิ ฉันใช้ปากทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งอม มันติดฟันมาก็ต้องเป็นของนายซิ ฉันแค่อยากให้นายเป็นส่วนหนึ่งในตัวฉันไง”ชานยอลตอบได้อย่างน่าตาเฉยไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางน่ารังเกียจออกมาแม้แต่น้อยเดียว ไม่มีเลยซักนิด

    ช่างเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน…..

    “อี๋!!! ไอ้คนอุบาทว์ ไอ้คนทุเรศ อ้วกออกมาเดี๋ยวนี้นะ อ้วกออกมา คายมันออกมา บอกให้อ้วกออกมา!!!!”แบคฮยอนแทบจะขยำคออีกฝ่ายเสียให้ได้

    “โอ้ย….มันไม่สกปรกหรอกน่า…….นี่เพราะรักนายเลยน่า……….”

     

    อืม…ท่าทางจะรักมากจริงๆนั้นแหละนะ ชานยอล ยังไงก็ต้องรัก แบคฮยอนอยู่แล้ว

     

    *************************************************************************************

     

    TBC  ขอจบความจัญไรไว้แต่เพียงเท่านี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จิบิเป็นคนจัญไรได้ขนาดนี้เหลยยยยยย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×