[Short-fic]MBLAQ ONLY CHOEN X HO [YAOI]

ลำดับตอนที่ #2 : [SF]We will be together on this new day

[SF]We will be together on this new day

ตอนนี้..ผ่านวันที่สำคัญอย่างวันคริสต์มาสมาได้ห้าวันเเล้วซินะ และขณะนี้ เราก็กำลังจะข้ามผ่านปีหนึ่งๆไปด้วยกันอีกครั้ง รอยต่อที่สำคัญของช่วงเวลาดีๆที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายในเเต่ละโมงยาม หรือนาทีที่กำลังผ่านไป บอกเล่าเรื่องราวมากมายในปีเก่า ทั้งสุข ทั้งเศร้า เเละเหงาเต็มทน

เรื่องที่ทั้งดีเเละร้าย ที่เราควรปล่อยมันทิ้งไป เขาว่ากันว่า ความโศกเศร้าและเสียใจ อย่าอาลัยมันให้ผ่านข้ามปีไปด้วยกัน มันจะทำให้ปีนั่นมีแต่เรื่องที่ทำให้ต้องเสียใจ

ตัวเขาเองก็จะไม่ทำอย่างนั้นเช่นกัน

จะนับเลขหนึ่ง ในเวลาเที่ยงคืน ที่หนึ่งนาที เเละหนึ่งวินาที เพื่อลืมเรื่องร้ายๆที่เคยเกิดขึ้นมาในปีก่อน หรือ..ไม่ซิ.. คงจะไม่ลืมมันเสียทีเดียว เพราะมันคงเป็นเเรงขับดันที่จะทำสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่ผิดพลาดเหมือนครั้งก่อน แต่คงจะไม่อาลัยเอามันข้ามผ่านสิ่งใหม่ๆไปด้วยแน่นอน โดยมีใครบางคน ร่วมกันเริ่มต้นเรื่องราวที่พร้อมจะบันทึกบทบาทใหม่ด้วยกัน..

ซึงโฮมองคนที่นอนหลับอยู่ใกล้ตัวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมายมากมาย ตอนนี้เป็นเวลา 00:50 PM อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมง เช้าที่สดใสของวันใหม่ ในปีใหม่กำลังจะก้าวเข้ามาหาในไม่ช้า ความรู้สึกหลากหลายอย่างกำลังวิ่งวนไปมาทั่วประสาทการรับรู้

เขามองหน้าใสๆของคนที่หลับอยู่ จากวันแรกก็ไม่คิดว่าจะได้มานอนอย่างนี้ มากลายเป็นคนรัก ผูกพันกันจากหัวใจ ร่างกาย ไปจนถึงความรู้สึก

นิ้วเรียวยาวเลื่อนสัมผัสไปตามใบหน้าที่เขานึกเอ็นดูเมื่อครั้งเเรกที่พบ ตอนนั้นเจ้าหมอนี้ยังเป็นเด็กหนุ่งผอมกระหร่องอยู่เลย แค่คิดปากอิ่มก็อดยิ้มตามไม่ได้เลยจริงๆ แก้มใสๆที่มักจะทำท่าน่ารักๆ เเกมบังคับเวลาที่จะอ้อนเอาอะไรซักอย่าง

นับจากวันที่เป็นเด็กฝึกด้วยกัน..ผ่านวันที่ได้เดบิวด์ มาหนึ่งปีกับอีกเกือบสองเดือน เปลี่ยนไปมากเลยนะ เปลี่ยนไปมากจริงๆ ทั้งจากความรู้สึกตอนนั้นของครั้งในความทรงจำ ตลอดจนวันนี้

เจ้าตัวจะรู้ไหมนะ..ว่าเขารักมากเเค่ไหน

ความรู้สึกที่ค่อยๆเติบโตขึ้น จากคนรู้จัก พัฒนาช้าๆ กลายเป็น เพื่อนร่วมงาน ค่อยๆงอกเงยเป็นพี่น้อง เเละท้ายที่สุดเจริญงอกงาม กลายเป็นคนรักกัน

“ชอนดุงอา…ฉันรักนายมากเลยนะ ฉันไม่กล้าบอกนายตรงๆหรอก ตอนวันคริสต์มาสต์ ฉันทำใจแทบตายตอนคิดว่าจะทำเค้กให้นาย มันเป็นเรื่องที่ตลกมากเลย นายรู้หรือเปล่า”ริมฝีปากอิ่มเเย้มยิ้ม นึกขำกับความคิดของตัวเอง ให้กับความประหลาดที่เกิดขึ้นในใจตัวเอง

“เเต่อย่างนายมันจะไปรู้อะไร จริงไหม เพราะนายบอกว่านายยังเด็ก เพราะงั้น นายน่ะ ไม่มีทางรู้อะไรหรอก ไอ้เด็กโง่เอ้ย..”นิ้วยาวเขี่ยเบาๆไปที่หว่างคิ้ว จนคนนอนแอบขมวดคิ้วด้วยถูกกวนใจ

“ทั้งๆที่ฉันอยากจะฉลองวันขึ้นปีใหม่กับนาย ก็ดันมาหลับก่อนซะได้ เห็นไหม..เรื่องเเค่นี้นายยังไม่รู้เลย เจ้าบ๊อง!!”อีกครั้งที่ซึงโฮแอบต่อว่า แต่นั้นก็เบาราวกลับกระซิบ

ความจริงเขาคิดอะไรไว้มากมาย เเต่ด้วยความว่าตารางงานที่เเน่นเอียด ไหนจะเรื่องที่เพิ่งขึ้นไปแสดงพิเศษในวันสิ้นปีมา ไอดอลอย่างพวกเขาน่ะอย่าได้คาดหวังว่าจะมีการหยุดพักฉลองอยู่กับครอบครัวในวันที่ผู้คนต้องการจะเจอตัวเขา อย่างวันปีใหม่อย่างนี้เลย เป็นเรื่องที่กลายเป็นแค่เพียงความฝันเท่านั้นล่ะ

แต่กระนั้นเขาก็เพียงเเค่อยากนับถอยหลังร่วมกับคนที่เขารักมากมาย ก็ยังทำไม่ได้เลย ต่างคนต่างเหนื่อยกันมากขนาดนี้ แค่กลับมาถึงหอพักก็หลับกันเป็นตายเสียเเล้ว ไม่ต้องคิดเรื่องที่จะมานั่งย้อนเวลา รำลึกความทรงจำอันแสนโรแมนติกด้วยกันเลย เป็นไปไม่ได้เสียล่ะ

“ฉันน่ะคิดอะไรไว้มากมายเลย เพียงเเค่คนอย่างฉันละเอียดอ่อนไม่พอ..นายก็รู้ใช่ไหม คนอย่างฉันมันก็เป็นฉัน เป็นคนที่เเข็งๆ ไม่อ่อนโยนอะไรนัก”นัยตาที่คล้ำไปจากงานหนักทอดอ่อนเมื่อยามนี้

“แต่ฉันก็พยายามในแบบของฉัน น่ารักในแบบงงๆของฉัน หวังว่านายคงจะเข้าใจนะชอนดุงอา”อีกครั้งที่เขายิ้มออกมาอย่างเต็มที่จนดวงตาเขาหรี่เล็กลง เป็นยิ้มที่มักจะหลุดออกมาเมื่อยามเขาเผลอ

“มีเรื่องมากมายเลยที่ฉันยังไม่ได้บอกนาย อย่างเช่น ฉันรักนายมาก และก็ไม่ใช่แค่นายที่เปลี่ยนไป แต่ฉันก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน”ชายหนุ่มเอามือเท้าเเขนตัวเองเอาไว้เบา มองสำรวจใบหน้าที่เริ่มดูคมเข้มสมชายมากขึ้น

“นายเปลี่ยนให้คนที่ไม่มีความสำคัญอย่างฉัน เป็นคนสำคัญของนาย ในทำให้คนที่ไม่เคยได้รับความรัก ได้รับความรักมากมายจากนาย นายทำให้คนที่นายชอบเรียกว่า ยาง ดาร์กคราวด์ กลายเป็นคนที่มีความสุข .. แถมนายยังทำให้ฉันคิดถึงการให้ความสำคัญกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างที่ฉันไม่เคยทำ”ซึงโฮเว้นจังหวะหายใจเบาๆ สูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด

“ชอนดุงอา ขอบใจมากนะ ฉันจะเก็บความรู้สึกดีๆที่มีกับนายข้ามผ่านปีนี้ไปด้วยกัน และจะลืมเรื่องที่เราเคยทะเลาะ หรือเรื่องที่เราเคยทำร้ายจิตใจกันเอาไว้ข้างหลังละกันนะ” มือเรียวจับปอยผมที่ปรกเสี้ยงหน้าหล่อเหลา นั้นออกเบาๆ หวังว่าจะไม่สร้างความรำคาญให้คนที่หลับอยู่

เขาตัดสินใจในชั่ววินาทีเดียว ซึ่งมันไม่ได้ใช้เวลานานเลย ค่อยๆโน้มตัวลงไปกดริ้มฝีปากของตนเบาๆ กับริมฝีปากอีกคน คิดเอาไว้วาอีกคนคงไม่รู้เเน่ว่าเขาทำแบบนี้

ไม่ได้อยากกวนให้ต้องเสียอารมณ์มานั่งฟังอะไรไร้สาระ เเละไม่อยากให้มันรบกวนการนอนอันน้อยนิดที่มีค่าของคนที่เขารักสุดใจเลย

…………………..

…………..

……….

“เจ้าชายตื่นเเล้วครับ นึกว่าจะไม่จูบให้ผมตื่นซะแล้ว”

เสียงทุ้มของอีกฝ่ายบอกเช่นกัน ทำเอาอีกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เผลอเอนหลังหนีอย่างลืมตัวไป หากแต่ก็ไม่ได้ไปไหนไกลมากนัก

“กี่โมงเเล้ว พี่ซึงโฮ”เสียงงัวเงียถาม ทำเอาอีกคนต้องมองตามนาฬิกาบอก

“เอ่อ..ตอนนี้ จะตีหนึ่งเเล้วล่ะ เที่ยงคืนห้าสิบแปดนาที ถ้าจะให้ถูกจริงๆนะ”ซึงโฮมองหน้าปัดนาฬิกาแล้วบอกอีกฝ่ายตามความจริง

“หรอ…งั้นผมขอโทษนะที่หลับก่อนละกันนะครับ”ชอนดุงที่พลิกตัวกลับมามองหน้าของคนที่ทำตาแป๋วงุนงงจากท่าทีที่เพิ่งตื่นด้วยคงามสงสัยหากก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป

“ถ้าอย่างงั้นเป็น เอาอย่างงี้เลยดีไหมครับ”เด็กหนุ่มเอามือของตนกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้ บีบมันเบาๆเพราะเขารู้สึกว่ามันเย็นเยียบด้วยการทำร้ายจากอากาศหนาวรอบข้าง

นี่เขาปล่อยให้มือของอีกฝ่ายเย็นมากขนาดนี้มานานเท่าไหร่เเล้วนะ นิ้วเรียวยาวของตนจึงค่อยๆลูบจากไปเรื่อยๆจนทั่วทั้งมือหวังว่ามันจะบรรเทาลงได้บ้าง

“อีกไม่กี่วินาทีมันจะเป็น ตีหนึ่งกับ หนึ่งนาที เรามาเริ่มต้นนับหนึ่งด้วยกันดีไหมครับ”เขาว่าพลางเอามือข้างว่างเลิกผ้าห่มเพื่อให้คลุมตัวอีกฝ่ายเอาไว้ โอบรอบเเขนกระชับไหลมน่ให้เข้าใกล้มากขึ้น

“ผมจะเก็บคำพูดของคนที่ไม่ยอมพูดกับผม เวลาที่ผมตื่นเอาไว้ ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่ที่ดีที่สุดของผมละกัน และผมก็จะรักพี่ให้มาก เท่าที่พี่รักผม”เด็กหนุ่มยิ้มจนตาปิด มองอีกฝ่ายที่หัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางของเขา

“ผมจะจดจำเรื่องราวของเราไม่ว่าจะดีหรือร้ายเอาไว้ เพราะความทรงจำที่มีพี่อยู่มันสวยงามเสมอครับ”ชอนดุงบีบมืออีกฝ่ายให้แน่นขึ้น

จากที่มันเย็นเหลือเกิน ตอนนี้มันกับอบอุ่นขึ้นมาทันตา

“ขอบคุณเหมือนกันนะครับ สำหรับทุกอย่าง ความรัก และการปรับตัวให้เข้ากับผม ผมรู้พี่ต้องพยายามกับมันมากจริงๆ”เขามองเเววตาอีกคนด้วยความเเน่วเเน่

ชอนดุงดูโตขึ้นมากในความคิดของซึงโฮนั้นทำให้เขาท้งภูมิใจและดีใจ

“ผมจะรักพี่ไปในทุกๆปีนะครับ ตอนนี้ตีหนึ่ง กับอีกหนึ่งนาทีแล้ว เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆด้วยกันนะครับ และให้ผมเป็นคนรักไปในทุกๆปีจะดีมาก ให้ผมได้นับวันใหม่กับพี่แบบนี้ในอีกหลายๆปีนะครับ”เด็กหนุ่มยิ้นจนแก้มกลมตึง มองดูราวเด็กที่ไม่รู้จักโตเสียที

“หึๆ..งั้นฉันก็คงต้องฝากตัวกับนายด้วยละกันนะ ชอนดุงอา”ซึงโฮหัวเราะออกมาเบาๆ

“ครับ ผมก็ขอฝากตัวเหมือนกันนะครับ พี่ซึงโฮ”ชอนดุงตอบรับขันเเข็งกระชับกอดให้เเน่นมากขึ้น จนอีกคนหัวเราะเสียงดังด้วยความชอบใจ

ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่มีความสุขแบบนี้

ความรักมักเปลี่ยนแปลงหลายสิ่งและหลายอย่างไป..ทั้งในทางดีและไม่ดี หากแต่การเปลี่ยนแปลงนั้นจะทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น ก็ไม่เห็นจะผิดเลยไม่ใช่หรืออย่างไร..

และถ้าเป็นแบบนั้น ปีใหม่นี้คงสวยงามกว่าที่เคย ไม่ซิ..ไม่ใช่หรอก..มันจะต้องสวยงามกว่าที่เป็นอยู่อย่างแน่นอน ถ้าหากเขาสองคนจะช่วยกันปูทางมาจากหนึ่ง เป็น สอง จนกระทั้งเป็นร้อยเป็นพัน อย่างที่เขาเคยทำ

***********************************************************************************************

END