คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คู่หมั่น
16.00 น. หน้าโรงเรียนมิคาอิมีคนมุ่งเต็มประตูเพื่อดูใครบางคน
“ฮิฮิ เรจิอ่ะฮิโกะไม่ได้หลับในคาบนะฮิโกะแค่คิดเลขในใจตั้งหาก”
“ไม่ต้องเลยนะฮิโกะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะคับ” ทั้งคู่กำลังเดินกลับบ้านกันพอถึงหน้าโรงเรียนฮิโกะมองดูว่าคนมุ่งดูอะไรกัน พอฮิโกะเดินเข้าไปถึงกับชะงักเพราะหญิงสาวรูปร่างดีใส่เสื้อผ้าเข้ารูปเสื้อแซกสีดำรัดรูปกระโปรงที่สั้น ใบหน้าสวยในแบบผู้ใหญ่ ผมสีแดงเพลิง ยืนข้างๆรถสปอตร์สีดำ คนๆนี้คือ..
“แม่คับ!!!!” ทุกคนต่างหันกลับไปมองตามเสียงพูดต่างตกใจกลับเหตุการณ์ตรงหน้านี่คือแม่ของเจ้าหญิงของพวกเค้าหรอกหรือมิน่าล่ะลูกถึงออกมาสวยราวกับนางฟ้าไม่ปาน
“ฮิโกะจังลูกแม่!! ว้ายๆดีใจจังเลย” อุรุมิแม่ของฮิโกะเมื่อเจอหน้าลูกชายถึงกลับรีบวิ่งเข้าไปกอดมองเผินๆดูแล้วเหมือนคุนแม่คนสวยกอดลูกสวยคนสวยอยู่ก็ไม่ปานเพียงแต่คนๆนั้นคือลูกชาย
“แม่กลับมาถึงตอนไหนอ่ะ แล้วป๊าล่ะ แล้วทำไมถึงกลับมาล่ะ”ฮิโกะยิ่งคำถามใส่แม่เป็นชุด
“โอ๊ยลูก ถามแบบนั้นแม่ตอบไม่ทัน แม่เพิ่งมาถึงเมื่อ2ชั่วโมงที่แล้วป๊าเราก็มาพร้อมแม่แต่กำลังคุยธุระกับเพื่อนเก่าอยู่แม่เลยมารับคนเดียว แล้วที่ถามว่ามาทำไมก็เพราะว่า....มาเรื่องคู่หมั่นลูกไงล่ะจ๊ะ”
“คู่หมั่น อะไรกันแม่ ฮิโกะไม่เอาอ่ะให้ไปหมั่นกับใยบ้าที่ไหนไม่เอาๆ”
ทั้งสองคนเถียงกันตามประสาแม่ลูกแต่คำตอบที่ผู้เป็นแม่ให้มานั้นทำให้เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินถึงกลับตัวชาเพราะคนที่เค้ารักกำลังจะหมั่นงั้นหรอ
“อ้าวเรจิคุง ไม่เจอกันนานสบายดีไหมจ๊ะ แหมหล่อขึ้นเยอะเลยนะเนี้ย” แม่ฮิโกะแซว
“สบายดีครับคุณน้า ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับยังไงสะคุณอาก็หล่อที่สุดอยู่แล้วล่ะครับ”เรจิพูดนอบน้อม
“จ้าๆ งั้นวันนี้น้าพาฮิโกะกลับบ้านเองนะ บ๊ายบายจ๊ะเรจิคุง” สาวตรงหน้าพูดพร้อมกอดคอลูกชายขึ้นรถไป
“ครับๆขับรถดีๆนะครับคุณน้า”เรจิพูดพร้อมโบกมือลา แต่ในใจเค้ากลับคิดอะไรไม่ออกนอกจากเรื่องคู่หมั่น!!
ณ บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ทางภูเขาสูง
“ป๊าคับฮิโกะกลับมาแล้วคับป๊ามีอ..”ยังไม่ทันจะพูดจบฮิโกะเห็นผู้เป็นพ่อนั่งกินเบียร์กับเพื่อนอย่าสนุกสนานถ้าใครมาเห็นต้องไม่คิดว่านี่คือพ่อเค้าแน่ๆ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีทองตาคม ผิวขาว ใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนต์คนนี้คือพ่อ ถ้าใครเข้ามาต้องคิดว่าเป็นพี่ชายเค้าแน่ๆ
“มาแล้วหรอฮิโกะจังมานั่งสิลูกนี่เพื่อนรักพ่อนะ คุณมิซากิไงลูกจำได้ไหม”พ่อฮิโกะเริ่มแนะนำตัว
“อ๋อ คุณอามิซึนี่เอง สวัสดีคับคุณอาสบายดีนะคับ” เด็กหนุ่มพูดจานอบน้อม
“สบายดีจ๊ะหนูฮิโกะ แหมไม่เจอตั้งนานสวยมากเลยนะ สวยกว่าคุณอุรุมิไปแล้ว เหมาะจะเป็นนายหญิงจิงๆ”คนเป็นอาเริ่มพูดถึงฮิโกะที่เข้าเห็นตั้งแต่เล็กๆ ไม่คิดว่าโตมาจะสวยขนาดนี้
“ฮะ!!อะๆรนะคับนายหญิงอะไรหรอคับคุณอา”
“โถ่ ก็เรื่องหมั่นไงฮิโกะพ่อจะให้เราไปหมั่นกับลูกชายมิซากิน่ะ”พ่อฮิโกะเริ่มอธิบายต่อ
“พ่อ!!ฮิโกะเป็นผู้ชายนะ แล้วอีกฝ่ายเป็นใครก็ไม่รู้”ฮิโกะเริ่มหน้าเสียเพราะคู่หมั่นเค้าคือผู้ชาย
“อ๋อ ลูกชายอามันชอบหนีตอนนี้จับตัวได้แล้วล่ะ คงจะมาแล้ว”
พลัก!!หลังจากจบการสนทนาเสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมปรากฏชายผมสีดำขลับราวกับมัจุราจยามค่ำคืนไหนจะสายตาดำนิลพญาเยี่ยวอีก
“ไอ้โรคจิต!!!!!!”
“ไอ้กระเทย!!!!”
ทั้งคู่เอ่ยมาพร้อมกันเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกแล้วยังเป็นคู่หมั่นอีกตั้งหาก
“อ้าวรู้จักกันหรอก็ดีพ่อจะได้ไม่ต้องแนะนำมาก นี่คากิฮิโระ ลูกชายมิซึกินะส่วนนี้อุเมมิยะ ฮิโกะ ลูกชายอานะ”
หลังจากการสนทนาทั้ง2ฝ่ายจบพ่อฮิโกะกับพ่อคากีเลยตัดสินใจให้หมั่นกันทันทีแล้วคืนนี้จะให้คากิมาอยู่ที่นี่ด้วยเพราะพ่อแม่ฮิโกะจะต้องรีบบินไปเคลียงานที่อเมริกาต่อพิธีจัดขึ้นง่ายๆโดยคากิใส่ชุดกิโมโนชายสีน้ำเงินเข้มเข้ากับสีผมและดวงตากันได้ดี คากิเริ่มเบื่อเต็มทีแต่ขัดใจไม่ได้เนื่องจากนี่คือผลประโยชน์ทางแก๊งและเพื่อนเพื่อนรักของพ่ออีก ไม่นานฮิโกะก็เดินลงมาพร้อมกับชุดกิโมโนหญิงสีทองในหน้าแต่งแต้มสีสันอ่อนๆ ปากสีชมพูอวบอิ่ม ผมสีน้ำตาลทองออกแดงๆถูกรวบไปด้านหลังเผยเห็นคอระหง คากิถึงกับอึ้งในความสวยของคู่หมั่นเค้าทันทีแขกที่มาก็ตกใจกับคู่หมั่นแสนสวยของเขาทั้งคู่เข้าพิธีและย้ายของไปห้องนอนที่พ่อแม่เตรียมไว้ทันทีทั้งคู่จึงแกล้งทำเป็นคู่รักกำมะลอไปส่งพ่อแม่ที่สนามบินพอกลับมาถึงห้องคากิเริ่มหาเรื่องก่อนทันที
“อยู่ดีไม่ว่าดี เอากระเทยทำเมียซะได้คากิเอ้ย” ฮิโกะได้ยินถึงกลับหูพึ่งทันทีและตามไปด่าสบทบ
“ถ้ารู้ว่าคู่หมั่นฉันคือไอ้โรคจิตแบบนายฉันยอมเป็นแฟนเรจิยังดีซะกว่าอีก ไอ้บ้า!!!”ฮิโกะพูดพร้อมกลับเดินหนีไปอาบน้ำทันที
หลังจากอาบน้ำเสร็จฮิโกะเดินมาที่เตียงถึงกลับโมโหทันที
“นี่ไอ้บ้าออกจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้นะ น่ารังเกลียจที่สุด” ฮิโกะพูดพร้อมกับลากขาคากิให้หล่นลงพื้น
“นี่ใยบ้าฉันนอนอยู่นะ ทำไมเราหมั่นกันแล้วนะเดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องแต่งงานนอนเตียงเดียวกันแล้วทำไม”
“ฉันรังเกลียจเข้าใจป่ะ ไปไกลๆเลยไปไปห้องอื่นสิมีเป็นร้อยๆห้อง”ฮิโกะเริ่มไล่คากิออก
“นี่เทอ เรื่องมากไปแล้วนะ”
“ทำไมเรื่องของฉันไม่งั้นนายโดนดีแน่”ฮิโกะพูดอย่างท้าทาย
“ทำไมคุนจะทำอะไรผมได้ ไอ้เตี้ย”
“หนอยยยย ได้ไม่ลงใช่ไหม” ฮิโกะขึ้นคร่อมคากิทันทีโดยไม่รู้เลยว่าแต่งตัวล่อแหลมขนาดไหน
“โอ๊ยหนักนะเว้ย!!ลงไปเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเทอจะเสียใจ”
คากิเริ่มหงุดหงิดแต่พอเห็นเรือนร่างของฮิโกะเค้ากลับรู้สึกว่าคนๆนี้ช่างน่าหลงไหลเหลือเกินเสื้อคลุมหล่นลงมาเผยให้เห็นซอกคอและไหล่ขาวเนียนน่าสัมผัสเพราะสายรัดหลวมๆทำให้เห็นขาอ่อนโผล่มานิดๆเป็นภาพที่เขาอดใจยากจิงๆ
“ทำไมฉันจะเสียใจเรื่องอะไรไม่ทราบ”
“ก็เทอทำให้ฉันมีอารมน่ะสิ จะลองไหมล่ะ” สิ้นเสียงคากิฮิโกะถึงกลับกระโดดลงจากเตียงทันทีใบหน้าแดงกล่ำราวกลับลูกมะเขือเทศ
“ไอ้บ้าแกโรคจิตจิงๆด้วย เออนอนไปเลยฉันไปเองก็ได้”ฮิโกะพูดเสร็จและเตรียเดินออกไป
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละเดี๋ยวฉันไปนอนโซฟาก็ได้แค่นี้พอใจหรือยัง”
ฮิโกะหน้าแดงพูดอย่างอายๆ
“แค่นั้นก็จบ มั่วลีลาอยู่ได้ไอ้บ้า”
ฮิโกะแต่งตัวลงมานอนบนเตียงปล่อยให้คากิไปอาบน้ำต่อจากเค้า สักพักคากิออกมาเค้าเดินไปพิจารณาคู่หมั่นคู่กัดเค้าอีกครั้ง เฮ้อ ไอ้หมอนี่เวลาสงบปากแล้วน่ารักดีเหมือนกันแฮะ ถ้าไม่ติดเป็นผู้ชายนะพ่อจะปล้ำให้ดู เอ๋!!แต่จะว่าไปก็น่าลองแหะสวยขนาดนี้เวลาอยู่ในอ้อมกอดเราจะเร้าร้อนขนาดไหนนะต้องไปเตรียมตัวสะแล้วเวลามีอะไรกับผู้ชายต้องทำไงหว่า คากิเริ่มคิดถึงเรื่องหื่นๆออกมาโดยที่เค้าไม่รู้ว่ามีบางอย่างก่อขึ้นในส่วนลึกของใจเค้าเอง
ความคิดเห็น