คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Fetten: -YugJae- 2 (50%)
TITLE: FETTEN
PAIRING: YUGYEOM x YOUNGJAE
AUTHOR: KATTUNGEN
SONG: อ้วน Triumphs Kingdom
AGE:13
“ยองแจต้องหาใครซักคนมาช่วยลดความอ้วนนะ” พูดไปพร้อมกับครุ่นคิดไป ใครนะที่มาช่วยยองแจลดน้ำหนักได้เพราะส่วนมากหุ่นของนักเรียนที่นี่จะเป็นหุ่นแบบ(คนไทย)นิยมกันหมด เดินไปทางไหนก็หาคนที่มีน้ำเกินตัวยาก ยากเสียยิ่งกว่าการนำฟันของเจบีวงก็อตเซเว่นกับบ็อบบี้วงไอค่อนมาบวกกันเสียอีก
นิ้วเรียวถูกนำขึ้นมากัดด้วยความเคยชินเวลาที่มีเรื่องต้องคิดเดินวนไปวนมาสร้างความสงสัยให้เพื่อนสนิทที่นั่งอ้วนอยู่ข้างๆ จนยองแจทนไม่ไว้เอ่ยเตือนให้จินยองนั่งลงนั้นแหล่ะจินยองถึงจะยอมกับมานั่งอีกครั้ง แต่ก็ใช่ว่าจินยองจะคิดเรื่องการหาเทรนเนอร์ให้เพื่อนสนิทคิ้วที่ขมวดเข้ากันจนจะเป็นโบผูกผมเป็นเครื่องยืนยันได้
“อ๊ะ!! คิดออกแล้ว” เสียงใสที่ตะโกนออกมาทำให้ยองแจที่กำลังจ้องหมูปิ้งในมือของจินยองถึงกับสะดุ้ง
“อะไรจินยอง” ยองแจเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย ถ้าหน้าของยองแจมันมีเครื่องหมายคงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“ก็คนที่จะมาช่วยยองแจลดหุ่นไง” จินยองตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงสดใสดวงตาทั้งสองนั้นกำลังประกายอะไรบางอย่างอยู่
“ใครหรอ?”
ก็…
หลังจากที่แยกย้ายกับจินยองเนื่องจากคลาสแรกของวันกำลังจะเริ่ม แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ยองแจหยุดคิดได้เลยซักนิด ว่าคนคนนี้จะช่วยเขาได้ยังไง
ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา
เหตุการณ์และทุกคำพูดของจินยองยังคงติดอยู่ในความทรงจำของเขา
“ก็ยูคยอมไหน เด็กเกรด 12 ห้อง A ไง” ชื่อของใครซักคนที่จินยองเอ่ยออกมามันทำให้ยองแจตาถลนจนแทบตกโต๊ะ
“ยูคยอมไหนอ่ะ?”
“ก็ยูคยอมไหนนั้นแหละชื่อเขา”
“ห๊ะ จินยองจะบ้าหรอ เรากับนายยูคยอมไหนนั่นแทบไม่รู้จักกันเลยนะ ” ยองแจพูดปฏิเสธพร้อมกับปัดมืออวบๆนั้นไปมาบนอากาศเพื่อยืนยันคำพูด เขากับยูคยอมไหนคนนั้นแทบไม่รู้จักกันเลยซักนิด
“เถอะน่า เนี้ยเราถามยูคแล้ว ยูคก็บอกโอเค” มัดมือชกสุดๆ เพื่อนใครก็ไม่รู้ ยองแจที่แอบนินทาเพื่อนอยู่ในใจได้แต่แอบเบ้ปากใส่จินยองเท่านั้น ถ้าลองทำให้เห็นดูสิ ยองแจมีหวังได้อดกินหมูปิ้งแน่ๆอ่ะ *เบ้ปากแรง*
ยูคยอมไหนเด็กห้องเอหรอ คนที่ยองแจมักจะแอบมองอีกฝ่ายด้วยความชื่นชมเวลาเห็นทุกครั้งที่สนามบาสอ่ะหรอ
ยูคยอมไหนที่ยองแจพูดถึงก็คือเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นถึงนักบาสของโรงเรียน ชายรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวใสที่ดูเขากันดีกับดวงคู่สวย
ใบหน้าหล่อมักจะไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่ มาพร้อมกับแว่นสายตาอันใหญ่ เสื้อหนักเรียนที่มักจะใหญ่กว่าตัวไปสองถึงสามเบอร์ ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้คนเท่าไหร่
แต่ทุกครั้งที่ยูคยอมได้จับบาสแล้วก็มักจะดูกลายเป็นอีกคนไปเลย เพราะมันทั้งดูเท่และมีสเน่ห์เสียจนทุกคนลืมยูคยอมไหนเด็กเนิร์ดห้องเอไปเสียสนิท
แต่เขาจะช่วยยองแจลดน้ำหนักได้ยังไงกัน ถ้าให้เขาไปเล่นบาสไม่เอาด้วยหรอก ก็ยองแจกับกีฬาน่ะไม่ถูกกันเสียยิ่งกว่าหมากับแมวเสียอีก
หลายคนมักจะถามยองแจเสมอว่าทำไมไม่ถูกกันกับกีฬา
อ้าวแกถ้าเราชอบเราจะอ้วนมาจนทุกวันนี้ไหมล่ะถามใจตัวเองดู
แม้คาบเที่ยงกำลังใกล้จะมาถึงยองแจก็คงนั่งคิดเกี่ยวกับเรื่องที่พูดคุยกับจินยองอยู่ตลอด ถ้าถามว่าวันนี้ยองแจเรียนรู้ไหมคงตอบได้คำเดียว เอ่ะไม่สิ สามซินะ
คือ ไม่ รู้ เรื่อง!!!
เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เขาจะเริ่มไปทำความรู้จักกับนายนั่นยังไง ถ้าเข้าไปพูดด้วยเด็กนั้นคงไม่พ่นศัพท์เคมีเช่น H- H+ ผสมกันเป็นH2O แบบนี้ใส่เขาใช่ไหม
แอบกลัวเบาๆเนื่องจากแม้ยูคยอมไหนจะเท่ตอนเล่นแต่พอวิญาณนักบาสออกจากร่างปุ๊บก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กเนิร์ดธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
แม้ยองแจจะอ้วน เรียนไม่เก่ง เกลียดการเล่นกีฬาก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนมีความมั่นใจมากนักหรอก
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ร่างอวบๆของยองแจเดินขึ้นมาบนชั้นสามของตึก เดินรับลมไปจนถึงสุดตัวของอาคารก็เจอกันห้องเอที่ตามหา
เขาไม่ได้ตัดสินใจที่จะเข้าไปแต่กลับมายืนรับที่ระเบียงแทน ลมเย็นๆที่พัดเขามาทำให้เขาหลับตาลงพร้อมกับกางแขนออก
สายลมเย็นๆที่พัดมาทำให้ผมสวยที่ไม่ได้จัดทรงพัดตามแรงลมจนแนบลงไปกับแก้มอวมๆนั้น แสงแดดอ่อนๆ(?)ในช่วงกลางวันทำให้ภาพนั่นดูสวยขึ้นมาถนัดตา
ยองแจรู้สึกราวกับตัวเองได้ขึ้นสวรรค์ ปกติเขาไม่ขึ้นมาบนชั้นสามของตึกเท่าไหร่ก็เพราะมันรวบรวมไว้แต่เด็กเรียนและห้องแลปที่ยองแจเกลียดแสนเกลียดเขาไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรียนมันไปทำไมกัน เรียนไปสุดท้ายเขาก็ไม่ได้เอาไปใช้เท่าไหร่อยู่ดี
ในขณะที่กำลังมโนภาพในหัวไปตามอารมณ์ เสียงทุ้มๆ(?)ของใครซักคนก็เป็นเหมือนระฆังที่ปลุกยองแจออกจากฝัน
“นี่อ้วนจะยืนทำเอ็มวีอีกนานไหม หลบจะเดิน”
หมดกัน!! เสียงของเด็กเปรตจีวอนห้องเอฟทำยองแจหมดอารมณ์ เขาไปอ้วนบนฟันเหยินๆจีวอนหรอก็ไม่นะ ทำไมชอบล้อเขาจัง เขาเพียงแค่ทำหน้าตาโตยิงฟันใส่เด็กนั้นก่อนที่จะหลบเข้ามาในห้อง
ยองแจเคาะที่ประตูห้องเรียนเพื่อเป็นมารยาทเล็กน้อย แม้ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงที่เด็กทุกคนคงลงไปทานอาหารกันหมดแล้ว แต่ภายในห้องก็ยังคงพอมีเด็กนักเรียนให้เป็นปะปลาย
ทุกคนหาได้สนใจคนแปลกหน้าที่เข้ามาในห้องไม่ กลับลงไปอ่านหนังสือตามปกติเสียจนยองแจคิดว่าตัวเองเป็นอากาศไปแล้ว
และหนึ่งในนั้นก็รวมคนที่เขากำลังตามหาอยู่ด้วย
ยูคยอมไหน....
ความคิดเห็น