It's my story love วุ่นรัก กรรมการนักเรียนสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : story.....1

It's my story love วุ่นรัก กรรมการนักเรียนสุดหล่อ
Story........1
เฮ่อ..ในที่สุดผมก้ได้ออกมาจากห้องประชุมแล้วครับ ผอ.พูดยาวมากๆเลย แต่ก่อนออกมาผมเห็นลู่หานน้ำลายไหลด้วย
ฮ่าๆตลกชะมัด แต่เขาน่ารักมากเลยหล่ะครับ ตอนแรกผมนึกว่าเขาเป็นผู้หญิงซะอีก แต่ผมคิดผิดเขาเป้นผู้ชายครับ
โอ๊ย ผอ.ทำผมปวดหลังเลยหล่ะ เอ๊ะ นี่ 11 โมงแล้วหรอเนี่ย ผอ.พูดเก่งจัง พูดไปตั้ง 3 ชั่วโมง ผมก็เก่งนะครับนั่งฟังได้ฮ่าๆ
 

“เอ่อ.. น้องครับ น้องเป้นเด็ก เกรด10 ที่เข้ามาใหม่ใช่มั้ย.

หืม('____'?) นี่มันพี่ที่ผมเจอในห้องประชุมนิ ทำไมพี่เขาถึงเข้ามาทักผมล่ะ ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ

“อ่อ..อะ..เอ่อ..ชะ..ใช่ครับๆ   เอิ่มมแล้วผมจะคิดอ่างทำไมหล่ะครับเนี้ย ผมตื่นเต้นอ่ะ”

“อืม ยินดีที่ได้รู้จัก พี่ชื่อ  ‘อู๋อี้ฟาน’ นะ หรือจะเรียก คริส ก็ได้ อ่ามีอะไรถามพี่ได้เลยนะพี่ยินดีช่วย”

ผมพูดไม่ออกเลยครับ งืออออ>< นี่ผมไหวมั้ยเนี้ยยย

“ครับ”    แล้วผมก็ตอบไปแค่นี้ ผมพูดไม่ออกครับ 

“อ่า พี่ต้องไปแล้ว ไว้เจอกันนะ พี่ไปหล่ะโชคดีนะ ‘จางอี้ชิง’ ”

พี่เขาไปแล้วครับ แต่เมื่อกี้พี่เขาว่าไงนะ พี่เขาพูดชื่อผมหรอ พี่เขารู้ชื่อผมหรอครับ...หัวใจผมเต้นแรงอีกแล้ว
นี่แค่เขาเรียกชื่อเนี้ยนะ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ตอนนี้เป็นเวลา 11.20 น. ครับ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าผมยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมเกือบ 5 นาที นี่ผมมึนตามฉายาที่เพื่อนเก่าตั้งให้ใช่มั้ยเนี้ย  ตอนนี้ผมกำลังเดินหาโรงอาหารน่ะครับ แล้วมันอยู่ที่ไหนเนี้ย...อืมมมถ้าเจอแล้วจะมีอะไรให้กินมั้ยนะ???

“โอ้ยยย..”     โอ้ยเจ็บ ผมนี่เดินไม่ดูทางอีกแล้ว ชนใครเขาเข้าล่ะเนี้ย

“เออ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้มอง นายเป็นไรมั้ย” เจ็บนะสิครับถามมาได้ งืออ ได้แผลอีกแล้ว

“เออ ผมไม่เป็นอะไร”  ผมไม่กล้าพูดความคิดออกไปหรอกครับ มันเสียมารยาท 

“นั่น นายเลือกออกนิให้ฉันพาไปห้องพยาบาลมั้ย”

“อ่า ผมไม่เป็นไรจริงๆครับ เออ โรงอาหารไปทางไหนครับ” ผมถามเลยแล้วกันนะ คือผมหิวข้าวมากกว่าห่วงตัวเองน่ะ

“งั้นเดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวนายล่ะกัน โอเคมั้ย งั้นไป ฉันกำลังหิวพอดี”เอ่อเดี๋ยวนะครับผมยังไม่ได้ พูดอะไรเลย
ทำไมพูดเองเออเองแบบนี้นะ แต่ก็ดีหล่ะครับ ผมจะได้ไม่ต้องเสียเงิน นี่ผมไม่ได้งกนะครับ

“อ่า นี่นาย ฉันชื่อ แบคฮยอน นะ นายเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ย ชื่ออะไรหล่ะ อยู่ห้องไหน”

เอ่อ ถามผมยาวเชียว อ่าชื่อแบคฮยอนสินะ ตัวเล็กน่ารักดีจัง นี่เขาตัวเล็กกว่าผมอีกนะเนี๊ย

“ใช่ๆ ผมชื่อ จางอี้ชิง เรียก เลย์ ก็ได้ อยู่ห้องB ครับ”   ทำไมเขาทำหน้าเหมือนกำลังพยายามนึกอะไรอยู่เลยหล่ะครับ 

“อ่า งั้นนายก็อยู่ห้องเดียวกับฉันหล่ะ อ่า ฉันได้เพื่อนน่ารักๆเพิ่มอีกคนล่ะ งั้นนายก็ไปนั่งกินข้าวกับพวกฉันเลยล่ะกัน ถ้าลู่หานรู้ว่าฉันเจอเพื่อนน่ารักๆเพิ่มอีกคนจะเป็นยังไงนะ หมอนั้นต้องตกใจแน่ๆ ฮ่าๆๆ “

แบคฮยอนพูดเก่งมากครับ ตั้งแต่ตลอดทางที่เดินมาเนี้ยเขายังไม่หยุดพูดเลย

ผมว่าการมาอยู่ โรงเรียนใหม่ คงมีเรื่องสนุกๆ ซ่ะแล้วสิ

ตอนนี้ผมกับแบคฮยอนมาถึง โรงอาหารแล้วครับ ผมเห็นแบคฮยอนกำลังมองหาใครอยู่เลยผมว่าต้องเป็นลู่หานแน่ๆ

"เฮ่ แบค ทางนี้ๆ" ผมได้ยินเสียงที่กำลังเรียกแบคฮยอนอยู่ผมก็รู้แล้วหล่ะว่าต้องเป็นลู่หานแน่ๆ แบคฮยอนดูตื่นเต้นมากครับ ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไร ต้องถึงขนาดจับมือผมลากเลยทีเดียว

"นี่ ลู่หานนนนน~ ฉันได้เพื่อนใหม่ล่ะ" 

"อ่าว นาย คนในห้องประชุมนิ" ลู่หานดูตกใจทักผมจนตาโตเลยครับ

"อ่า รู้จักกันแล้วหรอ นี่อี้ชิงทำไมนายไม่บอกฉันว่ารู้จักกับลู่หานแล้ว" อ่าวนี่ผมผิดหรอ เออ เรียกอี้ชิง ซะเหมือนสนิทกันมาเป็นชาติเลยนะ แต่ผมไม่ว่าหรอกครับ ผมรู้ว่าพวกเขาเป็นคนดี

"ก็ไม่ได้รู้จักหรอกครับ เราเจอกันในห้องประชุมน่ะ" ถ้าผมตอบช้ากว่านี้ผมอาจจะตายเพราะฝ่ามือแบคฮยอนคนนี่แหงๆ

"แล้วนี่นายจะไปดุเขาทำไมหะแบค นายเนี๊ยนะ ฉันเป็นคนเข้าไปทักเขาเองแหละ เขารู้จักฉันแต่ฉันไม่รู้จักเขา เออว่าแต่นาย ชื่ออะไร แล้วอยู่ห้องไหนหรอ" หันไม่พูดกับแบคฮยอนเสียงดูดุๆแต่พอหันมาพูดกับผมเสียงเรียบดีเชียว นี่แบคฮยอนจะหาว่าเขาลำเอียงมั้ยเนี้ย

"อ่ะ อ่อ ผม จางอี้ชิง ครับ ห้องB "ระหว่างผมพูดแบคฮยอนก็บ่นงุงงิ้งๆไปด้วย เหมือนเด็กเลย

"นี่นายน่ะ เอ้ย อี้ชิง นายไม่ต้องพูดเพราะก็ได้เราอยู่เกรดเดียวกันนะ นายพูดเพราะแล้วฉันรู้สึกเหมือนคุยกับนักการเมือง" เป็นแบคฮยอนที่พูดครับ และลู่หานก็พยักหน้าตามไปด้วย 

"ครั.. อ่ะ อ่าโอเค"

"ลู่หานนน อี้ชิงงง เราไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้ววว " 

"โอเคๆๆ ป่ะๆ อี้ชิงกินไรดี.." ผมว่าเพื่อนใหม่ที่น่ารักของผมต้องเป็นคนดีแน่ๆ ผมเชื่อแบบนั้นครับ ขอให้พวกเขาน่ารักกับผมแบบนี้ไปนานๆนะ 
 

.........….....….....ระหว่างที่พวกเขา3คนกำลังคุยเล่นกันอน่างสนุกสนานนั้นกลับไม่รู้เลยว่ามีสายตานึงกำลังจ้องมาที่คนตัวเล็กที่ดูจะตัวเล็กที่สุดในกลุ่มนั้น ด้วยเสียงที่ดัดเล็กอาจทำให้ใครบ้สงคนแสบแก้วหูแต่ทำไมเขาคนนี้ถึงยิ้มออกมานะ ในใจเขาคิดอะไร เขาชักจะอยากแกล้งคนตัวเล็กแล้วสิΨ(´▽`)Ψ
 

--------------------------------------------
จบไปแล้วกับตอนที่หนึ่งヽ(;^o^ヽ)