คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 、c h a p t e r 0 2 ｼ ( 1 0 0 % ) + ประกาศนิดหน่อย
c h a p t e r 0
2
[
b a e k h y u n ‘ s p a r t ]
ก๊อก ๆ ๆ
"
แบคฮยอนนน ตื่นได้แล้วลูกกก " เสียงหญิงสาววัยกลางคนตะโกนเรียกลูกชายแสนรักที่ยังนอนเอกแขนงน้ำลายยืดแบบไม่สนใจแสงแดดที่กำลังสาดส่องมาอย่างร้อนแรงจนผิวแทบไหม้อยู่บนที่นอนลายอุลตร้าแมนครบเซ็ต
" อืออออ ขออีก 5 นาทีนะแม่ "
" 5 นาทีอะไรล่ะ
อีกครึ่งชั่วโมงก็จะ 8 โมงแล้วนะ "
" อืมมมมม . . . . . ห้ะะะะะ?! ครึ่งชั่วโมง?! "
.
" โอ้ยยย สายแน่ ๆ
ไม่น่าเล่นเกมซะดึกเลย "
ชีวิตแบคฮยอนช่างน่าสงสารอะไรเช่นนี้
สอบวิ่งได้ที่โหล่ของห้องยังจะต้องมาวิ่งไปโรงเรียนอีก ขาเรียววิ่งไปตามทางที่ใช้ไปโรงเรียนตามความเคยชิน
ก่อนจะหยุดยืนพักเหนื่อยสักครู่อยู่ที่ด้านหน้าทางเข้าประตูโรงเรียน แบคฮยอนยกนาฬิกาข้อมือสีดำขึ้นมาดูเวลา
พลางสบถออกมาเมื่อพบว่าตอนนี้มันเลยเวลาเรียนคาบแรกมานานมากแล้ว
" ทำไงดีเนี่ย " ถ้าเดินเข้าประตูโรงเรียนไปมีหวังอาจารย์เรียกไปตัดคะแนนข้อหาเข้าเรียนสายแน่
ทางเข้าก็ดันมีอยู่ทางเดียว นึกไปนึกมาก็นึกถึงแถวหลังโรงเรียนที่ไม่มีกล้องวงจรปิดติด
เคยเห็นพวกชอบโดดเรียนปีนหนีออกไปบ่อย ๆ อยู่ ครั้งนี้คงต้องใช้วิธีนั้นเสียแล้ว
แบคฮยอนวิ่งไปที่ตรอกแคบ ๆ ด้านหลังโรงเรียน
ก่อนจะร้องออกมาเมื่อพบใครคนนึงที่รู้จักเป็นอย่างดีกำลังเกาะกำแพงเตรียมปีนข้ามไปอยู่เหมือนกับที่เขาคิดจะทำ
" ชานยอล! "
" แบคฮยอน!
"
.
" ชานยอล! "
เสียงแบบนี้มัน . .
" แบคฮยอน! " อึ้งแรง
"
ทำไมแบคฮยอนมาอยู่ตรงนี้ล่ะ " ชานยอลลงมาจากขอบกำแพงทางฝั่งที่มีแบคฮยอนยืนอยู่
" อ๋อ
คือเรามาสายน่ะ ก็เลย . . กะจะมาปีนเข้าโรงเรียนอ่ะ ฮ่า ๆ ชานยอลก็มาสายเหมือนกันเหรอ
"
" ก็นิดหน่อยน่ะ
พอดีเมื่อคืนฉันอ่านหนังสือดึกไปนิด " อ๋อเหรอ อ่านหนังสือเหรอ ได้ข่าวเมื่อคืนมึงเล่นดอททั้งคืนหนิชานยอล
"
ชานยอลนี่ขยันจังเลยนะ "
" ไม่ขนาดนั้นหรอก " ผมลอบยิ้มในใจ
" เออนี่แบคฮยอน
โรงเรียนเค้าทำกำแพงสูงขึ้นแล้วนะ แบคฮยอนปีนไปถึงมั๊ย"
" ทำสูงขึ้นแล้วเหรอ
O_o!! . . . จริงด้วยแหะ " แบคฮยอนถามผมเสียงดังแล้วหันไปมองความสูงกำแพงแล้วพูดออกมา
" สงสัยไอ้โรงเรียนนี้มันจะรู้แล้วล่ะว่านักเรียนชอบปีนกำแพงทางนี้ออกไปบ่อย
ๆ ถึงได้ต่อกำแพงขึ้นซะสูงแบบนี้ " กำแพงตอนนี้เท่าที่ดูน่าจะสูงไม่ต่ำกว่า 2 เมตรแน่ๆ แบคฮยอนสูงแค่ครึ่งนึงของกำแพงเอง ขนาดเมื่อกี๊กว่าเขาจะขึ้นไปได้ก็ยืนทำใจกล้าตั้งนาน
คนมันก็ต้องกลัวตกบ้างไรบ้างสิน่า ( - - ; )
"
สูงมากจริง ๆ ด้วย เราปีนไม่ไหวแน่เลย " ผมระบายยิ้มกว้างให้กับความคิดของแบคฮยอนก่อนจะฉุดคิดเรื่องสนุก ๆ
ออกมาได้
" แบคฮยอนอา ไปเที่ยวกันมั๊ย "
แบคฮยอนทำตาโตมากจนผมรู้สึกกลัวว่ามันจะถลนออกมาจากเบ้า
เขาก้มหน้าลงจนคางชิดอก แต่ผมก็เห็นทันนะ แก้มกลม ๆ ที่ขึ้นริ้วสีแดงจาง ๆ น่ะ
เหมือนแบคฮยอนกำลัง . . เขิน?
" ทะ เที่ยวเหรอ
สะ สองคนเหรอ แล้วเรียนล่ะ "
" ใช่ สองคน
ส่วนเรื่องเรียนโดดสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง "
" ก็ดีนะ เราขี้เกียจเรียนแล้วด้วย
" ผมยิ้มขำออกมาแล้วจับมือของแบคฮยอนขึ้นมากุมไว้เบา
ๆ
" ไปกันเถอะ "
.
พวกเราตัดสินใจไปมยองดงแหล่งช็อปปิ้งยอดนิยมขนาดใหญ่ ระหว่างเดินไปคนก็หันมามองกันบ้างเพราะพวกเรายังอยู่ในชุดนักเรียน
เราเลยเดินเข้าร้านขายเสื้อผ้าไปซื้อเสื้อผ้าใหม่มาใส่แทนชุดนักเรียนที่มีตราโรงเรียนโชว์เด่นหรา ถึงผมจะชอบโดดเรียนยังไงแต่ผมก็ไม่อยากให้ใครมาว่าว่านักเรียนโรงเรียนนี้อย่างนู้นอย่างนี้
จัดการเอาชุดนักเรียนที่ใส่มาใส่ลงในถุงกระดาษของทางร้านที่เราขอมา แล้วเดินออกมาจากร้าน
ผมหันหน้าไปมองแบคฮยอนที่เดินอยู่ข้าง
ๆ แล้วยิ้มออกมา ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้มาเดินเที่ยวข้างกันกับแบคฮยอนสองต่อสองแบบนี้
แค่ได้คุยกันนิดหน่อยทีนึงก็ฟินแทบตายแล้ว นี่มาเดินเที่ยวด้วยกัน
ฟินจนหาคำบรรยายไม่ถูก ยิ่งไปกว่านั้นแบคฮยอนในตอนนี้น่ารักมาก ๆ ชุดลำลองสบาย ๆ
มีแค่เสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว กับหมวกแก๊ปสีแดงสด ทำไมมันให้แบคฮยอนน่ารักได้ขนาดนี้นะ
-///-
" นี่ชานยอล หน้าเรามีอะไรติดเหรอ " จู่ ๆ แบคฮยอนก็ถามขึ้น
แล้วยกมือเรียวสวยของตัวเองคลำ ๆ บนใบหน้า
" ก็ไม่มีนะ "
ไม่มีอะไรติดหน้าแบคอยอนเลยนะ เห็นแต่แก้มกลม ๆ น่าฟัดน่าหยิก
"
งั้นชานยอลมองหน้าเราแล้วยิ้มทำไมอ่าาา -3- " เหมือนตอนนี้ปาร์คชานยอลจะตกอยู่ในสภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ หัวใจของเขาเต้นแรงมากเหมือนหลุดออกมาข้างนอก
หลังจากที่แบคฮยอนหันถามเขาแล้วทำปากจู๋ใส่
แบคฮยอนนี่จะน่ารักเกินไปแล้วนะ TT
" โอ้ะ! ชานยอลลลลล ไอศกรีมมมมม " จู่ ๆ แบคฮยอนก็พูดขึ้นขณะที่สายตาทอดมองไปยังร้านตรงหน้า ผมมองตามสายตาของแบคฮยอนไปพอเห็นว่าเป็นร้านไอศกรีมเลยรู้ว่าเจ้าตัวต้องการอะไร
ก่อนที่จะอ้าปากได้ถามแบคฮยอนให้แน่ใจว่าอยากกินเหรอก็รู้สึกตัวว่าแขนด้านขวาของเค้ามีแขนทั้งสองข้างของคนที่เดินมาด้วยกันกอดเอาไว้
" ชานยอลอาาา กินไอศกรีมกันนะ
" แบคฮยอนที่กำลังกอดแขนของเขาอยู่ยิ้มกว้างออกมาจนตาเป็นรูปสระอิ
เปลี่ยนจากกอดแขนมาจับแขนแล้วเขย่าเบา ๆ
เอ่ยประโยคชวนกินไอศกรีมพร้อมกับช้อนสายตาออดอ้อนขึ้นมอง
" อะ อื้ม กินสิ "
ชานยอลแพ้ลูกอ้อนของแบคฮยอนแบบหมดรูปจริง
ๆ
" เอาไอศกรีมโยเกิร์ต โปะดาร์กช็อค ชาเขียว สตอเบอร์รี่ แล้วก็มิ้นท์
ท็อปปิ้งใส่บลา ๆ ๆ ถ้วยนึงครับ แล้วก็บราวนี่
ช็อกฟัดจ์ อ่า แล้วก็โอริโอ้ปั่นใส่วิปครีมเยอะ ๆ แก้วนึงด้วยนะครับ "
ตู้หูว
. .
"
แบคฮยอนกินหมดเหรอ? " เห็นแบคฮยอนตัวเล็กแค่นี้นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าจะกินเยอะขนาดนี้
ขนาดเขาตัวเท่าควายยังสั่งไปแค่เฟรช ช็อคโกแล็ตกับเอสเพรสโซ่ แต่ให้แบคฮยอนกินเยอะ ๆ แหละดีแล้ว
ในอนาคตเวลากอดจะได้นุ่มนิ่มถนัดมือหน่อย -.,-
" อื้อ เรากินหมดน่าาา "
หลังจากของที่สั่งมาวางลงบนโต๊ะแล้ว แบคฮยอนก็มองบนไอศกรีมและเค้กด้วยสายตาแวววับเป็นประกาย
หยิบสมาร์ทโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดเข้าไปในแอพพลิเคชั่นถ่ายรูป
กดถ่ายแล้วเลือกฟีลเตอร์ก่อนจะเข้าไปในอินสตาแกรม
" ชื่อไอจีชานยอลชื่ออะไรเหรอ
" ระหว่างที่เจ้าตัวพิมพ์แคปชั่นเสร็จ
และกำลังกดแท็กก็หันมาถามชื่อไอจีของคนที่มากินด้วยกัน
" real_pcy " พอบอกชื่อไอจีเสร็จ
แบคฮยอนก็พิมพ์ยุกยิกกับสมาร์ทโฟนในมือ แล้วกดอัพโหลดเป็นอันเสร็จสิ้น
คนถูกแท็กหยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมา เห็นการแจ้งเตือนของไอจีขึ้นแสดงผล
' baekhyunee_ took a photo of you '
' baekhyunee_ started following '
ผมกับแบคฮยอนออกมาจากร้านไอศกรีมประมาณเที่ยง ๆ พอดี เราเดินดูของต่าง ๆ
ต่อไป ขณะที่ผมกำลังมองร้านนู้นร้านนี้อยู่ก็มีแรงกระตุกที่แขนเสื้อทำให้ต้องหันไปมอง
"
ชานยอลอา
เราไปซื้อไทยากิร้านตรงนั้นแปปนึงนะ "
"
อ๋อ โอเค ๆ ฉันยืนรอตรงนี้นะ "
แบคฮยอนไม่ได้ตอบอะไรแต่พยักหน้าให้แทนคำตอบ
แล้วผละออกไปซื้อไทยากิ ระหว่างรอเขาก็เลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา เขากดเข้าไปในโปรแกรมแชทสีเขียว
เห็นข้อความที่โอเซฮุนเพื่อนรักส่งมาถึง 146 ข้อความที่มันส่งมาหลัก ๆ
เป็นสติ๊กเกอร์เสียเงินทั้งนั้น บ้านมึงขายสติ๊กเกอร์ไลน์เหรอเซฮุน ส่งหาไรเยอะแยะ
OOHSEHUN : ที่รักคะ ทำไมวันนี้ไม่มาโรงเรียนล่ะ
เขาคิดถึงที่รักปานจะแหกตูดดมเลยนะ 09:24
OOHSEHUN : แหม แร.ดนะมึงอ่ะ
โดดเรียนไปแดกไอศกรีมกับแบคอยอนที่มยองดง กูล่ะหมั่นไส้ ล่อลวงเขาไปล่ะสิ 11:13
OOHSEHUN : จิกตาแรง 11:14
ล่อลวงบ้านมึงสิ . .
12:04 อะไรของมึง
OOHSEHUN : เบื่อคนแร.ดแถวนี้ 12:06
OOHSEHUN : มึงนอกใจกูอ่ะชาน มึงมีชู้
ไหนบอกรักกูคนเดียว 12:06
12:06 พูดผิดพูดใหม่ได้นะมึง
กูไปบอกรักมึงตอนไหน น้ำหน้าอย่างมึงกูเมากูยังไม่เอาเลย
12:06 แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่ไหน
OOHSEHUN : ดอกค่ะ 12:07
OOHSEHUN : มึงไม่เห็นแคปชั่นภาพในไอจีที่แบคอยอนโพสเหรอ
แปป 12:07
OOHSEHUN : sent a photo 12:06
ภาพที่เซฮุนส่งมาคือภาพที่แบคฮยอนถ่ายตอนที่อยู่ที่ร้านไอศกรีม
เอาจริง ๆ ตอนที่การแจ้งเตือนขึ้นผมไม่ได้กดเข้าไปดูหรอก
ผมแค่มองแล้วหยิบมันขึ้นมาทำเหมือนตัวเองดูทั้งที่จอสีดำสนิท เพราะผมกลัว . .
กลัวเผลอฟินแตกแล้วแหกปากร้องกรี๊ด(?)กลางร้าน ผมมองลงไปที่แคปชั่น มันเขียนไว้ว่า
' Travel myeongdong with
Park Chanyeol ( • ᴗ • ) ﾉ '
" ชานยอล ร้านไทยากิคิวยาวมากเลย
รอนานรึป่าว "
ชานยอลเก็บมือถือของตัวเองลงในกระเป๋ากางเกงหลังจากได้ยินเสียงแบคฮยอน
เจ้าของเสียงเดินถือไทยากิมา 2 อัน ยื่นมาให้เขาอันนึงซึ่งเขาก็รับด้วยความเต็มใจอย่างแรง
ส่วนอีกอันนึงโดนกัดไปแล้วครึ่งตัว คนที่กินคงเป็นใครไม่ได้นอกจากตัวแบคฮยอนเอง ก็ชาเขียวที่เป็นไส้ข้างในยังติดอยู่ตรงมุมปากอยู่เลย
" ไม่นานหรอก เอ่อ แบคฮยอน
ชาเขียวติดน่ะ "
ชานยอลเอานิ้วจิ้มบริเวณใกล้ ๆ มุมปากด้านซ้ายของตัวเองซึ่งตรงกับบริเวณที่ชาเขียวติดบนหน้าของแบคฮยอน
" หือ จริงเหรอ " มือเรียวรีบคลำบริเวณนั้นของตัวเอง
"
ไม่ ๆ ๆ ตรงนี้ ๆ "
" ตรงนี้เหรอ "
" เลื่อนซ้ายไปหน่อย ๆ ไม่ ๆ
เลยแล้ว ๆ "
"ตรงไหนอ่าา "
" ตรงนี้ตะหากล่ . . " ชานยอลก้มหน้าลงไป ใช้นิ้วโป้งของตัวเองปาดเข้าที่บริเวณมุมปากของแบคฮยอน
พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องชะงักเมื่อพบว่าแบคฮยอนมองเขาอยู่แล้วแถมหน้าของตัวเองและแบคฮยอนใกล้กันมาก
เหรอ
. . -
-
ถ้ามันเป็นแบบนั้นก็ดีสิ ตั้งแต่ที่เขาเอ่ยคำว่าชาเขียวติดจบ
แบคฮยอนก็ตวัดลิ้นเลียรอบขอบปากจนชาเขียวหายไปหมด หมดกัน ทำไมมันไม่ได้ทำโมเมนต์นี้ง่าย
ๆ แบบในซีรี่ย์เกาหลีที่พระเอกจะค่อย ๆ เช็ดรอบริมฝีปากของนางเอกวะ?!
.
ตอนนี้เวลาล่วงเลยจนมาถึง 5 โมงเย็น
คนเริ่มพลุกพล่านมากขึ้นกว่าเมื่อช่วงบ่ายคงเป็นเพราะมันถึงเวลาเลิกงานแล้ว
เนื่องจากว่าจากที่มยองดงไปแถวบ้านเขามันใช้เวลาพอสมควรและยิ่งเวลาเลิกงานแบบนี้จะทำให้รถติดจึงทำให้ชานยอลและแบคฮยอนตัดสินใจมายืนรอรถบัสด้านหน้าเพื่อกลับไปที่บ้าน
พอได้ขึ้นมาบนรถบัส ผมกับแบคฮยอนก็เลือกนั่งตรงด้านหลังสุดติดหน้าต่างของรถบัส
เพราะคนบนรถบัสเยอะพอสมควรจนมีที่นั่งที่นั่งได้สองคนเหลือเพียงแค่ตรงนี้เท่านั้น
" ชานยอลอา ฟังเพลงกัน "
แบคฮยอนหยิบหูฟังสีขาวขึ้นมาพร้อมกับหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาด้วย
จับหูฟังข้างหนึ่งส่งมาให้ชานยอลที่นั่งข้าง ๆ กัน
" อืม "
แบคฮยอนหยิบหูฟังอีกข้างนึงเสียบเข้าหูตัวเองแล้วกดเปิดเพลง
ก่อนที่เสียงเพลงสบาย ๆ ดังขึ้น
내 모든
걸 주고
싶은 사람
คนคนนั้นที่ฉันอยากจะมอบทั้งหมดที่ฉันมี
그대가 첫사랑이죠
เธอคือรักแรกของฉัน
내 마음에
두고 싶은
사람
คนคนนั้นที่ฉันอยากจะเก็บไว้ข้างในใจ
그대가 내
첫사랑이죠 Oh oh oh
เธอคือรักแรกของฉัน
( First love – CLC )
เธอคือรักแรกของฉัน
. .
เนื้อความของเพลงทำให้บรรยากาศรอบตัวผมกับแบคฮยอนดูตลบอบอวลไปด้วยแสงสีชมพูออร่าวิ้งวับอย่างกับในการ์ตูนตาหวานจนผมอดยิ้มออกมาไม่ได้
จำไม่ได้เลยจริง ๆ ว่าวันนี้ยิ้มเพราะเรื่องของแบคฮยอนไปกี่ครั้งแล้ว . .
( 1 0 0 % )
ขอโทษที่มาอัพช้าค่ะ ขอโทษจริง ๆ
ขอโทษ ฮือออ TT
ไม่มีคำแก้ตัวอะไรเลยสำหรับเรื่องที่มาอัพช้าค่ะ
ขอโทษน้าาา
ประกาศ เข้าเรื่องเลยโนะ คือแกเรายอมรับเลยว่าเราอยากรีไรท์เรื่องนี้ใหม่หมดเพราะพอเราลองอ่านหลาย
ๆ รอบดูมันเหมือนเรื่องทั้งหมดมันวน ๆ กันไปหมดอ่ะ แต่คือเราไม่ค่อยว่างเลยจะเจียดเวลาเข้าคอมยังยากมาก
การบ้านโคตรของโคตรท่วมหัว เราเลยจะมาบอกว่าเราขอหยุดอัพเรื่องนี้จนว่าเราจะมีเวลาว่างยาว
ๆ นะคะคงประมาณเดือนตุลาเลย สำหรับคนที่ยังติดตามอยู่เราก็ขอโทษน้าาา
ความคิดเห็น