คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน ความจริงของเรื่องทั้งหมด
อน วามริอเรื่อทั้หม
“ ุเป็นอะไรมั้ย...่ะ ? ”
ผมไ้เอเธอแล้ว ริๆ เป็นเหมือนฝันเลย เธอนนั้น นที่ผมเห็นมาลอหลายวันที่ผ่านมา ใ่แล้ว!
“ รับ! ผมไม่เป็นไรรับ ” ผมอบลับไปเพราะลัวเธอเป็นห่ว
สีหน้าที่ใอเธอ อนที่ผมอบเธอไป ทำไมเธอ้อในานนั้น? ผมไม่รู้เลย ยิ่ว่านั้นำถามที่สอที่ออมาาปาเธอ ือ
“ ุเห็นั้นหรอ่ะ ? ” เธอทำสีหน้าใมาและเ้ัวเอออไป
ในะที่น่ามุูผม้วยวามใ หารู้ไม่ ผมใว่าพวเ้าเหล่านั้นอี... ผมันลุมานั่และเห็นแผลอเธอ ที่เธอมาลาผมออไป แผลนั้น ำลัรัษาัวเอ ผมไ้แ่ิในใว่า เธอไม่ใ่ มนุษย์แน่ๆ
ผมไ้ลุึ้น และวิ่ผ่านมุเหล่านั้นและหันหน้าลับไปบอเธอว่า “ ามผมสิ..! ”
ะ บ้าน ในห้อนอนอผม
ในอนนี้ผมอยู่ลับเธอนนั้น ผมมีเรื่ออยาถามมามาย ทั้อนที่เธอโพล่มา่วยผมและอนที่แผลอเธอหายเร็วว่านปิ ผมำลัะเอื้อนเอ่ย ำถามอเธอยิมา่อน..
“ นี้เธอ..? มอเห็นั้นั้นหรอ ริๆหรอ ? ” เธอถาม้วยสีหน้าริั
“ อื้ม..! ผมเห็นริๆ ไม่โหหรอ.. ” ผมอบลับไป!
“ แล้วเป็นไั้นน่ารัมั้ย ? ”
“ น่ารัรับ..! ” ผมอบไปพร้อมยิ้ม...
่อนที่ผมะลืมำถามอผม ผมยิำถามใส่เธอเลย......
“ ุ..เป็นอะไรหรอ..รับ ..? ” ผมถามไปพร้อมลัวในำอบนั้น…!
“ ั้นเป็น... ปีศา ๊ะ..! ” อบมาแล้ว อบแบบ..น่ารัโร....!
เธออบลับมาแล้ว ปะๆๆปีๆๆปีศาหรอ.... ! ผมไม่เอะใับำอบเลย เพราะผมไ้เห็นอะไรหลายๆอย่าแล้ว ทั้มาแบบไม่ไ้ั้ใเอย แผลหายเร็วเอย... ัวร์แน่ๆ มีำถามนึที่ิใผมอยู่ ผมเลยถามออไป
“ วันนีุ้ามผมไปที่โรเรียนสินะรับ ”
“ ๊ะ...! วันนี้ั้นามเธอไป ที่โรเรียน ั้นรู้สึว่าะมอเห็นั้น ั้นเลยามเธอไปทุที่เลย ”
ผมว่าแล้ว วามรู้สึนั้นมันอะไร..? ทุอย่าอบโทย์ไหมแล้ว..!
เอะ..! ผมลืมไป..? ผมลืมถามื่ออเธอ.....
“ ุื่ออะไรรับ ? ส่วนผมื่อ นะโม ”
“ ั้นื่อ ิน ินอริ้า ยินีที่ไ้รู้ั..! ”
“ รับ ยินีที่ไ้รู้ัรับ... ”
มีอะไรบาอย่าที่อยาะถามอี มันือ
“ ทำไมุถึไ้มาโพล่ที่บ้านผมไ้ล่ะรับ ..? ”
“ พอี..ั้นออมาเล่นที่โลมนุษย์นะ ใ้ประูมิิเป็นัวเื่อม่อระหว่าโลมนุษย์ับโลปีศา พอั้นมาถึโลมนุษย์ ั้น็อยู่ในห้ออ นะโมแล้ว.. ” เธออบมาแบบนั้น..
“ หรือว่า่วนี้ที่มี่าวว่า มีนพบเห็นสิ่ลี้ลับ หรือว่าะเป็น.... ”
“ ใ้แล้ว.. ินเอ.... พอีอนึๆ ็อยาูบรรยาาศอโลอนลาืนนะ ”
“ แล้วอินในรัวที่บ้านเราที่หายไปอย่าลึลับนี้็้วยใ่มั้ยรับ...... ”
“ พอีั้นหิวนะ เลยหาอินในรัวนะ ^^ ”
“ แล้วเวลานอน..อย่าบอนะว่า.... ”
“ ใ่แล้ว...นอนับนะโมไ.. ” ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมทำไมไม่รู้สึถึัวอเธอันนะ.....
“ แล้ว่อานี้ไปนะ ินะอยู่ที่นี้ละ.. ”
“ แ่แบบนั้น ้อไปอแม่่อนน้า..... ” เธอวิ่เ้ามาอผม.....
ผมว่านะ..่อไปนี้ ีวิอผม้อเปลี่ยนไปแน่ๆ เปลี่ยนไป....ไม่มา็น้อยล่ะนะ ^^
ความคิดเห็น